Depresja po trzydziestce

[201703060948]

Miałyście? Jak sobie poradziłyście? Leki, terapia czy coś innego?

Mam nadzieję, że ten wątek nie kontrastuje za bardzo z innymi na tym forum, które wydają się raczej optymistyczne

[kaledonia]

Osobiście problem mnie nie dotyczył,ale moja przyjaciółka się z tym boryka od dłuższego czasu.

Nie mam jednak przekonania do tego powiązania z wiekiem,raczej z innymi czynnikami. Ona chodzi do psychologa,ale ja z rozmów z nią nie zaobserwowałam jakieś super poprawy tego stanu.

Wg mnie to może mieć związek ze zbyt wysokimi oczekiwaniami w stosunku do swojej osoby, otoczenia, wygórowanymi ambicjami rodziców (i brakiem realizacji przez już dorosłą kobietę), relacjami z płcią przeciwną i dystansem do samego siebie.
Jak się zbyt dużo na własne barki na raz narzuci to nie da się unieść...taka prawda.
Ważne dla mnie jest docenianie każdego dnia i może to zabrzmi infantylnie,ale cieszenie się z najmniejszej drobnostki, każda mała przyjemność

[zakonna]

Jest cały wątek o depresji i nerwicy.

[201703060948]

Napisane przez kaledonia

Nie mam jednak przekonania do tego powiązania z wiekiem,raczej z innymi czynnikami.

Nie twierdziłam, że depresja ma związek z wiekiem. To oczywiste, że przyczyny są inne.

Ale oczekiwania świata w stosunku do ciebie są zupełnie inne kiedy masz lat 20 i kiedy 30. 20 lat przyjmuje się, że to jeszcze czas nauki i że człowiek może popełniać błędy. Poza tym, często rodzice cię jeszcze utrzymują. W przypadku 30latki jest jednak inaczej i trzeba brać sprawy w swoje ręce, np. utrzymywać się samodzielnie, więc depresja, kiedy trudno ci zmotywować się do wstania z łóżka jest dla mnie trudniejsza. (Ale nie chcę tu dyskutować kto ma gorzej).

[zakonna]

Wcale się z tym nie zgadzam. Depresja nie jest ani gorsza ani lepsza ze względu na wiek. Może jednak zajrzyj na wątek o którym pisałam?

[201703060948]

Napisane przez zakonna

Wcale się z tym nie zgadzam. Depresja nie jest ani gorsza ani lepsza ze względu na wiek. Może jednak zajrzyj na wątek o którym pisałam?

Może jednak postaraj się zrozumieć to, co napisałam? Czy nie dasz rady?

[zakonna]

Spoko. Ja umiem czytać. Ty się chcesz taplac w swoim bagienku z przekonaniem ze jest wyjątkowe. To się taplaj. Miłego wątku.

[kalincia]

Nie miałam, wręcz przeciwnie. Wtedy się zaczął najlepszy okres w moim życiu.

[Kocica84]

a no dla mnie też po rozwodzie

[aniaji]

Ja czuje ze mnie tez to dotyka rozstałam sie z facetem i coraz bardziej zamykam sie w sobie

[kaledonia]

Napisane przez Osterhase

Nie twierdziłam, że depresja ma związek z wiekiem. To oczywiste, że przyczyny są inne.

Ale oczekiwania świata w stosunku do ciebie są zupełnie inne kiedy masz lat 20 i kiedy 30. 20 lat przyjmuje się, że to jeszcze czas nauki i że człowiek może popełniać błędy. Poza tym, często rodzice cię jeszcze utrzymują. W przypadku 30latki jest jednak inaczej i trzeba brać sprawy w swoje ręce, np. utrzymywać się samodzielnie, więc depresja, kiedy trudno ci zmotywować się do wstania z łóżka jest dla mnie trudniejsza. (Ale nie chcę tu dyskutować kto ma gorzej).

Rodzice będą mieć oczekiwania co do swojego dziecka zawsze i nie ma się co czarować,bo jesteśmy ich dziećmi. Tak samo dziadek lat 85 potrafi zwrócić mojej mamuśce uwagę, jak i brat swojej 5 latce
Słowem klucz w przypadku osoby dorosłej,a za taką przyjmuję już spokojnie 20 i 30 latkę jest DYSTANS do tego co o nas mówią i myślą inni.

Napisane przez aniaji

Ja czuje ze mnie tez to dotyka rozstałam sie z facetem i coraz bardziej zamykam sie w sobie

U mnie taki dołek był jak miałam 25lat, rozstałam się z tym pierwszym i poważnym partnerem,a wszyscy (rodzina, znajomi) oczekiwali już zaproszenia na ślub, a nam nie wyszło. Jednak wzięłam się w garść, zmieniłam środowisko, wyjechałam daleko z rodzinnego miasta i to zdecydowanie pomogło.
Nie chciałam siedzieć w domu, nie móc wyjść na ulicę w obawie,że on sobie z nową kobietą radośnie łazi po knajpach i śmieje się ze mnie,bo oszukiwał mnie przez 2 lata związku!

[aniaji]

Ja wsparcie w rodzinie mam tylko teraz zastanawiam sie jak zaufać no i gdzie go znaleźć, dosc duzo pracuje a znajomi po rozjezdzali sie będę sama trudno

[TheJanKanty2124]

Na depresję po trzydziestce nie narzekałam, dopiero zaczęłam żyć. Ale jeśli mam coś poradzić, to radzę wizytę u psychiatry, na pewno nie u psychologa, bo psychiatra da konkretniejsze rozwiązania, nie tylko pustą gadkę. Może jakieś tabletki, ziołowe, zeby nie tak z grubej rury...

[201703060948]

Napisane przez kaledonia

Rodzice będą mieć oczekiwania co do swojego dziecka zawsze i nie ma się co czarować,bo jesteśmy ich dziećmi. Tak samo dziadek lat 85 potrafi zwrócić mojej mamuśce uwagę, jak i brat swojej 5 latce
Słowem klucz w przypadku osoby dorosłej,a za taką przyjmuję już spokojnie 20 i 30 latkę jest DYSTANS do tego co o nas mówią i myślą inni.

Z tą trzydziestką to nie jest moja teoria. Czytałam niedawno w książce psychologicznej (poważnej, nie takiej w stylu "napraw swoje życie w dwa dni"), że koło trzydziestki bardzo wiele osób jest diagnozowanych na ADHD, znacznie więcej niż dwudziestolatków, bo jest to okres w życiu kiedy oczekiwania społeczeństwa wobec ciebie się zmieniają i u większości ludzi zaczyna się stabilizacja. Przypuszczam, że z depresją może być podobnie (również ze względu na to, że jak wiele badań potwierdza, opierając się na materiale z różnych kultur, zadowolenie z życia najniższe jest w wieku średnim: u młodzieży i osób starszych jest znacznie wyższe). Nie oznacza to oczywiście, że każdy po 30 będzie miał depresję, tylko, że z punktu widzenia statystyki depresja jest bardziej prawdopodobna. Ale dyskusja na ten temat naprawdę nie ma sensu.

---------- Dopisano o 12:23 ---------- Poprzedni post napisano o 12:21 ----------

Napisane przez TheJanKanty2124

Ale jeśli mam coś poradzić, to radzę wizytę u psychiatry, na pewno nie u psychologa, bo psychiatra da konkretniejsze rozwiązania, nie tylko pustą gadkę. Może jakieś tabletki, ziołowe, zeby nie tak z grubej rury...

Ziołowe to chyba nawet można dostać bez recepty, np. dziurawiec. Ja jestem obecnie nawet na takich "z grubej rury", ale są średnio skuteczne... Przede wszystkim, skutki uboczne są męczące. Zwiększony apetyt i tycie, zmęczenie. Czyli to takie zastępowanie dżumy cholerą ;O

[aniaji]

Żeby tak umieć sie otrząsnąć i mieć silniejsza wole

[mikaforever]

mnie ominęło

Ale na obniżony nastrój związany z wiekiem mam zawsze 3 sprawdzone metody:
-samotny (u mnie akurat to się najlepiej sprawdza) wypad w góry na 3-4 dni

-kobieca grupa wsparcia (koleżanki ze studiów, spotkanie w wyłacznie damskim gronie) - czasem kończy się mocnym postanowieniem uprawiania sportu - zapał trwa do miesiąca, ale już się pod tym względem znami i umawiając sie na bieganie pokładamy się ze śmiechu

-na super doła - wylot na tydzień na słoneczko (Egipt, Grecja, Włochy czy co tam kto lubi) z najlepszą przyjaciółką

Na pozostałe przypadłości najlepszy jest mój mężczyzna

[pilsner20]

Niestety, często się zdarza...

[ekonsultant_Psychomedic]

Każdy przypadek jest indywidualny, wszystko zależy od stopnia nasilenia depresji, osobowości i wielu innych czynników. Pewne jest, że najskuteczniejsza jest terapia dwutorowa wsparcie psychologa/psychiatry/psychoterapuety + leczenie farmakologiczne, nieoceniona jest przy tym wsparcie bliskich.