Wierzycie w przeznaczenie?

[anuluu]

.

[BioIvO]

Nie wierze w przeznaczenie. Ale cieszę sie gdy zbiegi okoliczności są dla mnie sprzyjające.

[justka89]

Nie wierzę w żadne przeznaczenia

[normalnyFacet]

Ja też nie wierzę, że coś jest z góry ustalone.


Sam TWORZĘ przeznaczenie, a nie przeznaczenie MNIE

[Nebula]

a ja wierze w przeznaczenie. Ale wiem tez, ze nie trzeba slepo za tym podazac, bo moze sie okazac, ze zbyt uparcie wierzylismy, ze ktos/cos jest nam przeznaczone. w wyniku roznych dzialan moze przytrafic sie nam cos dobrego, nawet jezeli w pierwszej chwili traktujemy to jako tragedie - np decyzje o zmianie pracy, ktorej towarzyszy strach o nieznalezienie innej. a okazuje sie np ze 'zbiegiem okolicznosci' znalezlismy prace, ktora daje duzo lepsze perspektywy, satysfakcje itd itp.

ale trzeba umiec z tych drobnych sytuacji umiec skorzystac, bo przeznaczenie nie 'bedzie czekac wiecznie, az je dostrzezemy'.

[just_me]

ja wierzę, ze np. z góry ktoś nad nami czuwał, żebyśmy się spotkali z tżtem, pomimo przeciwności losu. Ale sama lubię decydować o swojej przyszłości. Wg zasady: jeśli coś ma być to i tak będzie.

[anuluu]

.

[solideja]

Napisane przez anuluu

chodzi mi o to że niektóre zbiegi okoliczności bardzo ciężko racjonalnie wytłumaczyć.
Np. dwie osoby, które gdyby nie szkoła nigdy by się nie spotkały, muszę wspomnieć, że każde miało wg planów iść do innej szkoły.

Wpadnięcie na dobrego kolegę na drugim końcu świata to też zbieg okoliczności, ale żeby zaraz przeznaczenie?

Nie, nie wierzę.

[jancia3]

Napisane przez anuluu

chodzi mi o to że niektóre zbiegi okoliczności bardzo ciężko racjonalnie wytłumaczyć.
Np. dwie osoby, które gdyby nie szkoła nigdy by się nie spotkały, muszę wspomnieć, że każde miało wg planów iść do innej szkoły.

A ja wierzę w przeznaczenie wierzę, że na swojej drodze życiowej spotykamy nie bez powodu niektóre osoby, jedne po to by Nas mogły uszczęśliwić, a drugie po to by Nas czegoś nauczyły - taka lekcja życia od losu

[Maripossa]

Ja wierzylam bardzo dlugo, teraz juz nie wierze... nie ma czegos takiego. Mamy to co sami sobie wypracujemy, 'znajdziemy', poznamy itd.

[Akinka]

Nie bardzo. Ja wierzę w to, że jedna twoja decyzja ma wpływ na życie Twoje i innych ludzi. Na pewno nikt z góry nie ustala scenariusza. To zbyt przygnębiające- wierzyć że nie ma się wpływu na swoje życie.

[Layla79]

w moim życiu zdarzyły się takie rzeczy, że wierzę w siłę wyższą i wierzę w przeznaczenie. po prostu mamy do wypełnienia jakąś drogę niezależnie od naszych wyborów życiowych.

[Dzejd]

Zgadzam się z jancia3, wierze w to, że spotkamy na swojej drodze życiowej rożne osoby, jedne na parę minut a inne na długie lata a nawet do końca życia, jednak każda z tych poznanych osób czegoś nas uczy. Uczy nas, że w życiu nie zawsze bywa kolorowo i bywają takie dni gdy nie ma się siły na nic, jednak nie warto się poddawać, należy walczyć, bo obok nas są osoby, którym na nas zależy. Niewierze natomiast, że każdy ma ustalony od górny scenariusz, bo to my sami dokonujemy wyborów i to co się stanie jest zależną od nas, jednak czasem czasu nie da się cofnąć. Dlatego ja staram się żyć w zgodzie ze sobą i innymi ludźmi, staram się spełniać i realizować w życiu, układać je tak, aby potem pod koniec mojego życia niczego nie żałować, a wszystkie napotkane przeszkody w moim losie czegoś mnie uczą.

[Kaja-ja]

Ja wierzę w biologię, "rytm natury", a także w intuicję/instynkt.

Przeznaczenie to ściema i wymysł "oświeconych umysłów"

[201705250955]

Napisane przez Dzejd

Zgadzam się z jancia3, wierze w to, że spotkamy na swojej drodze życiowej rożne osoby, jedne na parę minut a inne na długie lata a nawet do końca życia, jednak każda z tych poznanych osób czegoś nas uczy. Uczy nas, że w życiu nie zawsze bywa kolorowo i bywają takie dni gdy nie ma się siły na nic, jednak nie warto się poddawać, należy walczyć, bo obok nas są osoby, którym na nas zależy. Niewierze natomiast, że każdy ma ustalony od górny scenariusz, bo to my sami dokonujemy wyborów i to co się stanie jest zależną od nas, jednak czasem czasu nie da się cofnąć. Dlatego ja staram się żyć w zgodzie ze sobą i innymi ludźmi, staram się spełniać i realizować w życiu, układać je tak, aby potem pod koniec mojego życia niczego nie żałować, a wszystkie napotkane przeszkody w moim losie czegoś mnie uczą.

Ja też się z tym zgadzam. Dodam tylko, że nie żyję w imię: o, tego nie robię, z nim się nie spotkam, bo moje przeznaczenie jest inne. Sama decyduję o swoim życiu, ale wierzę, że tak miało być.

[dorotek88]

Nie wierzę, tak jak nie wierzę w żadną "siłę wyższą" i nic metafizycznego.

To co dzieje się w naszym życiu to mieszanina skutków tego co my robimy, co robią inni. No i sił natury. Dlatego ciężko jest to wszystko nazwać przypadkiem, wszystko da się wytłumaczyć.

W opisanym przez Ciebie przypadku: po prostu z jakiegoś powodu te osoby znalazły się w tej jednej szkole i się poznały (może to były ich decyzje, może ich rodziców). Gdyby nie znalazły się to by się nie poznały... i poznałyby kogoś innego.

Kiedy jesteśmy zakochani (nie wiem czy o tym akurat piszesz) wydaje nam się że ta druga osoba to ktoś dla nas idealny, wręcz dla nas stworzony, dlatego w takiej sytuacji chyba najłatwiej uwierzyć w przeznaczenie które pozwoliło nam się spotkać.

[Kaaef]

Wierzę, ale z dystansem. Nie na ślepo. Kieruję swoim życiem sama, ale wierzę, że ktoś/coś mi pomaga.
Wyznaję zasadę - co ma być to będzie. I jest dobrze.

[Angry]

Ja rozumiem przeznaczenie jako sumę wszystkich zdarzeń naszego życia - urodziłam się w danym mieście, w takiej a takiej rodzinie, postanowiłam zostac tym i tym, po drodze spotkałam x, wzięliśmy ślub itd. itp. Nigdy nie pojmowałam tego jako jakieś pozaziemskie sprzyjające okoliczności, które wiążą ludzkie losy z czymś/kimś, tylko, ot - każdy człowiek ma jakieś swoje przeznaczenie, dajmy na to jeden będzie pijakiem, drugi zrobi oszałamiającą karierę. I w tym rozumieniu uważam, że z przeznaczeniem nie da się walczyc/nie da się go zmienic, bo nawet to, że daną okolicznośc staramy się zwalczyc jest jego częścią, tak samo jak i skutek tej walki.

[rebelXX]

Wierzę w przeznaczenie od momentu gdy poznałam chłopaka - aktualnie mojego TŻta. Mielismy szansę 1 na milion, żeby się poznać, a jednak się udało dodam, że jako para jesteśmy do siebie niezwykle podobni z wyglądu, co też nie zdarza się często

[doriiska]

Nie wierzę ślepo w przeznaczenie, ale myślę, że coś tam jest na górze zaplanowane, że robimy właśnie tak i spotykamy takie osoby, zbieramy takie a nie inne doświadczenie życiowe.

[crystal_tokio]

Ja uważam, że co ma być, to będzie - jeśli stało się coś złego, zareagowałam tak, a nie inaczej albo do czegoś nie doszło - tak być musiało i tyle.

[FigGa05]

w sumie jak by się nad tym zastanowić to takie przeznaczenia ma sens. te zbiegi okoliczności czasami bywają zastanawiające ;-)

[kalincia]

Nie wierzę. Ale - mam wątpliwości. Bo jak poznałam mojego obecnego faceta, to wiedziałam, że jesteśmy dla siebie i to my powinniśmy być razem. Żałowałam, że spotkaliśmy się zbyt późno.
A tu - nie za późno.
Jesteśmy razem i żadne przeciwności i żadna przeszłość nie mogły na to nic poradzić. I jesteśmy - mimo życiowych problemów, które stopniowo trzeba przezwyciężać, by wyjść na prostą - całkowicie przekonani, że tak właśnie miało być, nie mogło być inaczej i będzie dobrze.

[TimBurtonfan]

Napisane przez doriiska

Nie wierzę ślepo w przeznaczenie, ale myślę, że coś tam jest na górze zaplanowane, że robimy właśnie tak i spotykamy takie osoby, zbieramy takie a nie inne doświadczenie życiowe.

Dokładnie tak samo i uważam, że może być tak, że mimo wszystko efekt końcowy naszego życia jest taki sam ... jakkolwiek byśmy nie postępowali ... hmmm ... mam takie wrażenie, że to takie nieświadome wszystko jakbyśmy byli marionetkami w rękach siły wyższej. Ale jakoś specjalnie nad przeznaczeniem się nie zastanawiam . Wydaje mi się, że człowiek jest z tymi osobami z którymi ma być i nie ma na nic wpływu ... takie doświadczenia ma zbierać itp.

[limonka1983]

Napisane przez anuluu

Wierzycie w to że ktoś na tym świecie jest wam przeznaczony, że wszystkie okoliczności wokół sprawiają, że po prostu musieliście się spotkać? Z czystego przypadku? A jak już spotkaliście się to wystąpiła tzw miłość od pierwszego wejrzenia? .

Ja osobiście nigdy nie wierzyłam w przeznaczenie, ale moje poglądy się trochę ugięły w pewnym momencie pod ilością zbiegów okoliczności.

W tzw. miłość od 1 wejrzenia nie wierzę. Wierzę natomiast w zauroczenie/zakochanie od 1 wejrzenia. Miłość jest jednak czymś "głębszym" i potrzeba na jest zaistnienie trochę czasu.

Przeznaczenie... Hmmm... Chyba wierzę w coś takiego na zasadzie "co ma być, to będzie". Jakiś czas temu zmieniłam podejście do wielu rzeczy i zauważyłam, że faktycznie to, co się nie udało, było dla mnie złe. Rozpad długoletniego związku, odmówienie pracy w pewnej formie, choć zarobki były dość wysokie (później od znajomych dowiedziałam się, że to jest praktycznie obóz pracy)... Coś, co na początku wydawało się złą decyzją, ostatecznie okazało się bardzo dobrym posunięciem, bo za jakiś czas spełniło się to, czego od dawna chciałam. W moim przypadku po kolei osiągam cele, które kiedyś sobie zamierzyłam. Na niektóre rzeczy musiałam poczekać, do innych prowadziła mnie kręta i często "usłana cierniami" droga, ale ostatecznie pracuję tam, gdzie chciałam, nawet na wyższym stanowisku, mam takiego faceta, o jakim marzyłam, zarabiam kwotę mocno zbliżoną do tej, którą zawsze chciałam zarabiać... Jakiś czas temu miałam urodziny i przy "wszystkiego, czego sobie życzysz" nie wiedziałam, czego jeszcze mogłabym chcieć. To, o czym marzyłam, już mam. Wszystko, czego pragnę, a JEST DLA MNIE DOBRE, spełnia się. Zaufałam losowi i nie walczę z nim. Jeśli coś się nie udało (np. marzyłam o ślubie z poprzednim facetem, dzieci, itd. Wierzyłam, że jego chamstwo jest tylko wynikiem gorącego okresu w pracy. Jednak ostatecznie przejrzałam na oczy - ten facet, to dno i 2 metry mułu. Bez rozpisywania się - ten związek był pasmem łez, mojego stresu, odbierania mi poczucia wartości, itd. Wierzyłam, że on się zmieni. Nie zmienił się, a na pewno nie na lepsze. Ktoś nade mną czuwał i dał mi szansę na normalny związek) oznacza, że bardzo źle bym na tym wyszła. Zaczęłam brać pod uwagę moją intuicję. Przeznaczenie podsuwa nam różne sytuacje, jednak do nas należy decyzja. Ja decyduję tak, jak "czuję".

[201607040946]

No to ja powiem, że zawsze szukałam, próbowałam, robiłam wszystko sama - i nic. Przestałam - pojawił się On, który... po prostu aż sama się dziwię, ale uważam to za zbieg okoliczności.

[kalincia]

A ja, mimo bardzo racjonalnej natury mam wątpliwości. Od początku byłam na przegranej pozycji.
A tu okazało się, że po prostu musimy być razem i już. I jesteśmy.