domy dziecka- nie pozostawajmy obojetni!

[Fresa]

Napisane przez kariera85

wszyscy zmieniali to i ja zmienilam..
avat wlasnej produkcji a co !
kilka fotek i troche talentu :dumny: <żaart>

Naprawdę bardzo fajna własna produkcja .Szkoda tylko,że fotka taka mała i nie za bardzo Was widać .

Napisane przez Buena Dzidzia

Jak znajdę fajny jakiś to zmienię, z tym, że ja nie lubię zmian

Szukaj,szukaj-poczekamy .

Napisane przez uki

ej dziewczyny to watek o domach dziecka a nie do cholery jasnej o zmianie obrazkow!! ;/ macie taka ochote to pogadajcie sobie ale nie na takim watku bardzo prosze;/

Jeszcze nie spotkałam się chyba z wątkiem,w którym nie byłoby offa.To jest naturalne ,że czasami zboczy się z tematu głównego .Więc nie ma po co się obrażać,i przeklinać :/ w dodatku.

[aniielica]

Trudsny zawód sobie wybrałaś. Wiem, bo mój ojciec pracuje w domu dziecka. Dzieciaki mają tam masę problemów emocjonalnych, rozwojowych, sa dzieci z upośledzeniem i różnymi chorobami. Także takie, które bardzo złe wzorce wyniosły z domu (np. ojciec alkoholik, zamordowany przez matkę tez alkoholiczkę...) i baaaaardzo truno się pracuje z takimi dziećmi. Często są bardzo agresywne, w stosunku do siebie ale także i wychowawców. Każdy obowiazek i nakaz zrobienia jakiejś rzeczy, np posprzątania, odrobienia lekcji czy nawet umycia się (!!) traktują jako wymuszenie, rozkaz i reagują na to bardzo negatywnie i agresywnie. Tata wielokrotnie wracał do domu w podartej koszuli, bo jakis dzeciak sie na niego rzucił i chciał go lać. Do tego wieczne problemy wychowawcze... Ucieczki z domu dziecka, ze szkoły, wagarowanie, kradzież, narkotyki... Niby takie rzeczy zdarzają się tez w normalnych rodzinach, ale mam wrażenie że w takich instytucjach jest to znacznie nasilone i występuje o wiele częściej. U ojca w pracy na 2 wychowawców przypada 1 grupa ok 10-12 wychowankami. Dzieci są w różnym wieku, podzielone na grupy chłopców i dziewcząt. Siłą rzeczy trudno jest sie zająć naraz 12 chłopakami, z których każdy ma ogromną ilość energii. No i do tego, jak to niedawno podsumował były wychowanek taty- kiedyś dzieci były inne. Spokojniejsze, bardziej ułożone. Teraz jest o wiele gorzej. Wina telewizji, srodowiska, otoczenia. Praca jest naprawdę ciężka. I kompletnie niedoceniona finansowo...

Ale bywają też i bardzo miłe chwile- kiedy były wychpowanek odzywa się po kilku latach od opuszczenia domu dziecka i przysyła zaproszenie na swój slub czy na wakacje do siebie do nowego domu I widać, ze ułożył sobie porządnie życie. Ma niezłą pracę, żonę, dzieci. Wtedy widać, ze nie wszystkie wysyiłki włożone w te dzieciaki idą na marne

[uki]

Napisane przez aniielica

Trudsny zawód sobie wybrałaś. Wiem, bo mój ojciec pracuje w domu dziecka. Dzieciaki mają tam masę problemów emocjonalnych, rozwojowych, sa dzieci z upośledzeniem i różnymi chorobami. Także takie, które bardzo złe wzorce wyniosły z domu (np. ojciec alkoholik, zamordowany przez matkę tez alkoholiczkę...) i baaaaardzo truno się pracuje z takimi dziećmi. Często są bardzo agresywne, w stosunku do siebie ale także i wychowawców. Każdy obowiazek i nakaz zrobienia jakiejś rzeczy, np posprzątania, odrobienia lekcji czy nawet umycia się (!!) traktują jako wymuszenie, rozkaz i reagują na to bardzo negatywnie i agresywnie. Tata wielokrotnie wracał do domu w podartej koszuli, bo jakis dzeciak sie na niego rzucił i chciał go lać. Do tego wieczne problemy wychowawcze... Ucieczki z domu dziecka, ze szkoły, wagarowanie, kradzież, narkotyki... Niby takie rzeczy zdarzają się tez w normalnych rodzinach, ale mam wrażenie że w takich instytucjach jest to znacznie nasilone i występuje o wiele częściej. U ojca w pracy na 2 wychowawców przypada 1 grupa ok 10-12 wychowankami. Dzieci są w różnym wieku, podzielone na grupy chłopców i dziewcząt. Siłą rzeczy trudno jest sie zająć naraz 12 chłopakami, z których każdy ma ogromną ilość energii. No i do tego, jak to niedawno podsumował były wychowanek taty- kiedyś dzieci były inne. Spokojniejsze, bardziej ułożone. Teraz jest o wiele gorzej. Wina telewizji, srodowiska, otoczenia. Praca jest naprawdę ciężka. I kompletnie niedoceniona finansowo...

Ale bywają też i bardzo miłe chwile- kiedy były wychpowanek odzywa się po kilku latach od opuszczenia domu dziecka i przysyła zaproszenie na swój slub czy na wakacje do siebie do nowego domu I widać, ze ułożył sobie porządnie życie. Ma niezłą pracę, żonę, dzieci. Wtedy widać, ze nie wszystkie wysyiłki włożone w te dzieciaki idą na marne

masz racje, a to co napisalas na koncu jest czyms wspanialym, bo wtedy czlowiek zdaje sobie sprawe, ze ta praca nie byla bezowocna. bardzo podziwiam twojego tate zapewne to wspanialy czlowiek