Studia - nie wiem, co zrobić:(

[coemeterivm]

W

[mariamarysienka]

No cóż, podejrzewam że rodzice nie będą zachwyceni Może pomyśl nad znalezieniem pracy i usamodzielnieniu się (czyt. wyprowadzka od rodziców i zamieszkanie w mieście studenckim), dzięki czemu będziesz mogła w spokoju przygotowywać się do matury i rzucić polonistykę. Bo jeśli teraz rzucisz studia i wrócisz do rodziców do domu, to z tego co napisałaś, możesz mieć naprawdę nieciekawie, rodzice mogą Ci bardzo dogryzać przez cały rok i mieć pretensje, że oni łożyli na Ciebie kasę, a Ty sobie tak zlekceważyłaś i będziesz się czuła jeszcze gorzej niż na polonistyce

[mode24]

przede wszystkim marsz do lekarza!! bierzesz jakies leki? skoro nie działają to może trzeba by wprowadzic inne... jesli masz stwierdzoną depresję to naprawdę ani internet, ani forum nie są miejscem na rozwiązywanie tego typu problemów, tylko lekarz i jakis psycholog.

spróbuj najpierw uderzyc w przyczynę Twojej niskiej samooceny, pogadać z kims, wyżalić się ( chciałas studiowac psychologię więc wiesz jak to działa) ... nawet jak rzucisz studia i zaczniesz pracę/ będziesz dalej sie uczyć, to problem wyobcowania pozostanie

więc naprawde zachęcam Cię do poszukania pomocy u profesjonalistów, którzy będą wiedziec jak Ci jej udzielić

[201706121151]

Na Twoim miejscu od razu pobiegłabym do lekarza, tym bardziej, że pewnie jak już byś się wybrała to na NFZ, a wiadomo ile tam się czeka. Sama sobie z tym nie poradzisz, a na rodziców też, jak widać, nie możesz liczyć. Przykro mi, że jesteś w takiej sytuacji, to musi być niezwykle ciężkie. Ja, gdybym była na Twoim miejscu, zrezygnowałabym z czegoś, co mnie męczy aż tak bardzo... Ale do tego potrzeba wsparcia. Nie masz żadnej koleżanki, rodzeństwa, osoby, która mogłaby Ci pomóc, której można by się chociaż wyżalić? Jeśli chodzi o rodziców, to raczej nie ukrywałabym przed nimi jak wygląda sytuacja. Później, gdy się dowiedzą, będą źli, że nie powiadomiłaś ich od razu o rezygnacji ze studiów.

[8c5e47fe6e48fd89bc9c227f1239fe5b9f79e095_5edd71729ccf0]

Zacznij od pojscia do psychiatry, to brzmi strasznie ale to jedyny ratunek dla ciebie. Dokoncz rok, zdaj egzaminy i mysl dalej. Po filologi ktora jest nie najlepszym kierunkiem mimo wszystko sa perspektywy np logopedia. Weź się w garść dziewczyno!!

[Pluma_]

Masz warunki z tych dwóch przedmiotów? Wynajmujesz jakieś mieszkanie czy mieszkasz w akademiku? Może pomyśl o jakiejś pracy, żeby się utrzymać i przerwij studia, które i tak masz zamiar rzucić. Jednak w takim stanie będzie Ci bardzo trudno chodzić do tej pracy, więc najważniejsze żebyś podjęła leczenie, udała się do psychiatry, który ustawi leki i na psychoterapię jako formę wspomagającą. Czy już się leczysz i to nie pomaga? Rodzice wiedzą o depresji?

[ancyk88]

A ja bym na Twoim miejscu poszukaj pracy skoro i tak już zawaliłaś i siedzisz bezczynnie w domu dołując się. Bez sensu. Skoro kupa kasy poszła to może postaraj się jakoś odkuć rodzicom? A na Twoje doły polecam lekarza i fizyczną pracę np w sklepie odzieżowym czy czymś związanym z fizyczną pracą. Nie ma się wtedy czasu na użalanie się nad sobą. Pobiegaj, poskacz.
Jak przeczytałam twoj post to trochę poczułam prowokację, ale może jesteś prawdziwa

Jesli jestes na UW i nie piszesz nic o warunku czy poprawce to już chyba Cię skreślili z listy? Jak nie to masz przychodnię uniwersytecką i możesz iść do psychologa.

[e5f8e1654645f7f709e372d7f739a8569d1c32e2]

Z tego, co się orientuje to na UW jest przychodnia, która oferuje konsultacje psychologiczne i psychiatryczne, czeka się około 1-2 tygodni.
Krakowskie Przedmieście 26/28
Tel. 22 55 24 222
Spróbuj

[Zirael_91]

Myślę, że oprócz znalezienia pracy powinnaś poszukać sobie znajomych. It's good people that makes good places. Nie tylko Ty masz problemy ze zintegrowaniem się z grupą na studiach. Na pewno masz jakieś zainteresowania, spróbuj znaleźć ludzi, którzy lubią to samo, Warszawa stwarza nieograniczone możliwości. Wiem to z autopsji, bez znajomych z koła zainteresowań nie przeżyłabym tu tygodnia.