Podejrzewam anoreksje u koleżanki. Co robić?

[f8c6cd309ec67cce309131b90b6e21e5c5d8641b]

Cześć! Jakiś czas temu zlikwidowałam konto na Wizażu, ale musiałam wrócić, bo potrzebuje Waszej porady. I z góry dziekuje za odpowiedzi.

Jak w tytule. Moja koleżanka z pracy, która jest też prywatnie moją znajomą, chociaż nie przyjaźnimy sie, a tylko bardzo lubimy, ma chyba wszelkie symptomy anoreksji i bardzo sie o nią martwie. Zawsza była szczupła, ale teraz jest jak patyczek, bardzo niezdrowo wychudzona. Ludzie chudną przez różne rzeczy, może stres, praca, ale zaniepokoiło mnie jej podejście do jedzenia. Wiele razy podkreśla, że jest za gruba, nie zje czegoś, bo nie może przytyć. Zaczeła biegać 4 razy w tygodniu, żeby troche zrzucić, bo "przez pare dni za dużo jadła". Dodam, że naprawde jest wychudzona, to nawet nie szczupła sylwetka, a prawie skóra i kości.

Kiedy staram sie podejmować temat, że przecież "daj spokój, jakie odchudzanie, Tobie niepotrzebne przecież, chudziutka jesteś powinnaś troche przytyć", natychmiast zmienia temat. Ma też dziwne reakcje. Otóż jest bardzo ładna z twarzy, i ostatnio nowo poznana koleżanka zaczela jej robić szczere komplemetny, jaka X jest ładna, to sie na nią obraziła. Powiedziała, że nie chce wiecej słyszeć takich rzeczy, że ona sie sobie nie podoba.

No dobra... i teraz kompletnie nie wiem, jak do tego podejść. Mam wrażenie, że jestem jedyną osobą, przynajmniej w naszym kregu znajomych, która zauważa problem. Nie znam sie też na tym, wiem, że trudno bedzie ja namówić na wizyte u psychologa, wiem też, że powtarzanie jej, że nie jest wcale gruba też nic nie da, a tylko zirytuje.

Martwie sie o nią, nie wiem za bardzo, jak to ugryźć. Macie jakieś rady? Dodam, że ona nie ma chłopaka, ani rodziny na miejscu, bo obie mieszkamy na emigracji.

[katemoss1]

Idź z nią na obiad, zobaczysz czy coś je. Anoreksja to poważny problem, wymagający leczenia psychiatrycznego, często osoby które zapadły na tą chorobę nie widzą, żadnego problemu, do czasu aż wylądują w szpitalu. Nie wiem czy Ty jesteś w stanie jej pomóc. Zwróć się do jej siostry/brata/mamy. Powiedź że zauważyłaś taki problem. Koleżanka się wścieknie, ale może właśnie ratujesz jej życie

[f8c6cd309ec67cce309131b90b6e21e5c5d8641b]

Napisane przez katemoss1

Idź z nią na obiad, zobaczysz czy coś je. Anoreksja to poważny problem, wymagający leczenia psychiatrycznego, często osoby które zapadły na tą chorobę nie widzą, żadnego problemu, do czasu aż wylądują w szpitalu. Nie wiem czy Ty jesteś w stanie jej pomóc. Zwróć się do jej siostry/brata/mamy. Powiedź że zauważyłaś taki problem. Koleżanka się wścieknie, ale może właśnie ratujesz jej życie

Nie uważam sie za osobe kompetentna. Ale nie ma w otoczeniu nikogo innego, kto zauważa problem. Rodzina mieszka daleko, nawet jeśli sie dowie, to niewiele wskóra

[julka_25]

Trudna sprawa...
Na pewno te symptomy, które podałaś, budzą niepokój. To może być anoreksja albo inne zaburzenie odżywiania.
Spróbuj ja jakoś podejść, podpytaj, czy ma jakieś problemy osobiste. Nawet naściemniaj jak to jakiejś Twojej kumpeli pomogły wizyty u psychoterapeuty itp.

[magica]

Myślę, że możesz opowiedzieć mimochodem jakąś historię Twojej "koleżanki", która kiedyś miała problemy z jedzeniem. Myślę, że w tej sytuacji możesz sobie pozwolić na kłamstwo, czyli nie wymyślenie takiej historii. Grunt, żeby sedno było takie, że wyszła ona na prostą dzięki specjalistycznej pomocy. Może Twoją koleżankę coś tknie. Często jak się nie mówi wprost, tylko naokoło, to może więcej dotrzeć.
Przykładowo: moja znajoma miała problem z chłopakiem (bił ją, o czym dowiedziałam się, ale nie od niej). Raz poruszyłam przy niej temat, że moja kuzynka właśnie wychodzi z toksycznego związku, chodzi do super psychoterapeuty i mega się cieszę, że jej się zaczyna układać. Znajoma podłapała temat, spytała o nazwisko psychoterapeuty (bo może się przyda kiedyś ) , a potem zaczęla chodzić na wizyty i zakończyła wkrótce swój związek.

[elfik_]

Tobie, czy nam może się wydawać, że anoreksja, a może być zupełnie co innego. Sama kiedyś trafiłam z takim podejrzeniem do lekarza, symptomy podobne, a diagnoza zupełnie inna. Zabieranie ją na obiady czy inne podchody to cyrk, który może tylko zdenerwować. Jak bardzo się martwisz, to zapytałabym ją, czy jest coś, w czym możesz jej pomóc i zapewniła, że jak coś, to jesteś, aby jej pomóc. Lepszej opcji niestety nie widzę.