jak wyluzować?

[em2015]

od dawna mam pewien problem, który przeszkadza mi w kontaktach z ludźmi. Chodzi o to, że ciągle mam w głowie strach, że druga osoba mnie nie polubi, nie zaakceptuje takiej jaka jestem i muszę się starać. Starać, żeby powiedzieć teraz coś śmiesznego, żeby nie wyszło że jestem nudna, za głupia, czy niezbyt zabawna. To jest na dłuższą metę bardzo męczące, bo sama nie wiem jaka jestem naprawdę, kiedy udaję, a kiedy chcę się komuś przypodobać. Nie wiem, czy ludzie mnie lubią. Gdy wchodzę w nowe towarzystwo zazwyczaj na początku jestem lubiana, ale potem się to psuje. Teraz też mam wielu nowych znajomych i nie chcę powtórki. Bardzo chciałabym móc być sobą, bez spięcia, być naturalną i szczerą we wszystkim, ale nie ukrywam, że mi ciężko. Przyczyną tego problemu jest wychowanie, podejście moich rodziców, ale chcę zapomnieć o tym i wyeliminować te pozostałości z dzieciństwa. Proszę o rady, jeśli ktoś mial podobny problem.

[magica]

Ile masz lat? Miałam tak kiedyś, ale minęło mi z wiekiem. Im więcej przebywasz z ludźmi, tym bardziej się ich "uczysz", uczysz się obcowania z nimi. Na pewno nie udawaj, ludzie to wyczuwają. Staraj się odnaleźć w sobie szczęście, coś , co sprawi, że będziesz się czuła ze sobą dobrze. Np.jakaś pasja, hobby, taniec, aerobik, nauka języków. Coś, co sprawi, że polubisz siebie w pełni.U mnie to zawsze działa

[kora777]

ćwiczyć, ćwiczyć, ćwiczyć

nie ma innej rady jak tylko przebywać dużo wśród ludzi, az wyrobisz sobie "nawyk" naturalności i mówienia, tego co myslisz. jesli komuś sie nie spodoba np. twoje poczucie humoru, to trudno-zostaną przy tobie najwierniejsi, nie musi być ich setka
30 lat się uczyłam tej banalnej prawdy, że odcinane sie od ludzi tylko na krótką metę procentuje. gratuluję, ze sobie to uświadomiłaś i chcesz nad tym pracować-to połowa sukcesu. z pewnymi ograniczeniami musisz się pogodzić, nie da się"zapomnieć" genów czy wychowania... ja jestem silnym introwertykiem, wielu zachowań nie wyćwiczę nigdy i nie zostanę duszą towarzystwa.

[tamara65]

Ja myślałam,że odcinanie się od ludzi to to co muszę zrobić, ponieważ czułam się nie lubiana a nawet nie chciana. Myślałam sobie,że Mój najcudowniejszy chłopak mi wystarczy jest moim najlepszym przyjacielem,że skoro i tak jestem nie lubiana to co będę robić z siebie ofiarę i szukać na przymus przyjaciół, ale czasem brakowało mi rozmów z jakąś koleżanką popisania, pochwalenia się swoim życiem opisywanie swoich odczuć... No i ta "zazdrość" że mój Kuba pisze z kumplami zdzwania umawia się na spotkania ja też chciałam z kimś się umówić pogadać a nie tylko na "doczepkę" spotykać się z jego znajomymi.. Wtedy Mój kochany doradził mi po prostu napisać do starych koleżanek nawet tych których jak mówiłam nie lubię i umówić się na imprezę i porostu mówić co u mnie pytać się ich o to samo i było naprawdę super Już nie jestem takim tam "zadufanym w sobie samotnikiem " jestem kobieta otwartą na nowe znajomości nie przejmująca się opinii innych Radzę Tobie zrobić to samo to naprawdę działa
Oczywiście samotność jest czasem każdemu potrzebna,ale na pewno nie wmawianie sobie, że jest się nie lubianym. Nie będziesz otwarta na świat to świat nie będzie otwarty dla ciebie

[anymore1327]

Napisane przez em2015

od dawna mam pewien problem, który przeszkadza mi w kontaktach z ludźmi. Chodzi o to, że ciągle mam w głowie strach, że druga osoba mnie nie polubi, nie zaakceptuje takiej jaka jestem i muszę się starać. Starać, żeby powiedzieć teraz coś śmiesznego, żeby nie wyszło że jestem nudna, za głupia, czy niezbyt zabawna. To jest na dłuższą metę bardzo męczące, bo sama nie wiem jaka jestem naprawdę, kiedy udaję, a kiedy chcę się komuś przypodobać. Nie wiem, czy ludzie mnie lubią. Gdy wchodzę w nowe towarzystwo zazwyczaj na początku jestem lubiana, ale potem się to psuje. Teraz też mam wielu nowych znajomych i nie chcę powtórki. Bardzo chciałabym móc być sobą, bez spięcia, być naturalną i szczerą we wszystkim, ale nie ukrywam, że mi ciężko. Przyczyną tego problemu jest wychowanie, podejście moich rodziców, ale chcę zapomnieć o tym i wyeliminować te pozostałości z dzieciństwa. Proszę o rady, jeśli ktoś mial podobny problem.

Mam tak samo jak ty. Z takich bliskich znajomych to mam tylko 1 przyjaciółkę. Zawsze gdy poznaje nowych ludzi to jestem niepewna siebie i boje się co o mnie pomyślą. U mnie się to wzięło z tego, że miałam i jeszcze mam wadę wymowy. Miałam dużo tych wad, bo nie mówiłam r. Od kilku miesięcy umiem to wymówić, ale wymaga to skupienia i zawsze wydaje mi się, że to dziwnie brzmi i zastanawiam się co ludzie o tym myślą. Mam też problemy z sz, ż, cz, dż i jestem w trakcie leczenia/ ćwiczenia tego i już mi idzie lepiej, ale mimo to ciężko mi się przełamać. Przez to mam obniżoną pewnośc siebie i jak poznaje kogoś to chcę żeby ludzie mnie polubili i nie chcę wyjść na sztywną, nudą, albo typową blondynkę (co akurat mi się bardzo często zdarza )

[Sabbath]

Napisane przez em2015

od dawna mam pewien problem, który przeszkadza mi w kontaktach z ludźmi. Chodzi o to, że ciągle mam w głowie strach, że druga osoba mnie nie polubi, nie zaakceptuje takiej jaka jestem i muszę się starać. Starać, żeby powiedzieć teraz coś śmiesznego, żeby nie wyszło że jestem nudna, za głupia, czy niezbyt zabawna. To jest na dłuższą metę bardzo męczące, bo sama nie wiem jaka jestem naprawdę, kiedy udaję, a kiedy chcę się komuś przypodobać. Nie wiem, czy ludzie mnie lubią. Gdy wchodzę w nowe towarzystwo zazwyczaj na początku jestem lubiana, ale potem się to psuje. Teraz też mam wielu nowych znajomych i nie chcę powtórki. Bardzo chciałabym móc być sobą, bez spięcia, być naturalną i szczerą we wszystkim, ale nie ukrywam, że mi ciężko. Przyczyną tego problemu jest wychowanie, podejście moich rodziców, ale chcę zapomnieć o tym i wyeliminować te pozostałości z dzieciństwa. Proszę o rady, jeśli ktoś mial podobny problem.

A ja zapytam wprost: nawet jeśli nie polubią, to co?
To nic, moja droga.
Na świecie są miliony ludzi - nie trać czasu na tych, którzy Cię nie polubiają.

I rada uniwersalna: polub siebie. Jeśli będziesz siebie lubiła i miała przekonanie, że jesteś fajna, zajmująca, warta lubienia - ludzie Ci uwierzą.

Proste?|
Wiem, że niekoniecznie, ale działa.