Jak sobie radzicie z wymuszaniem dziecka

[dorris23]

Hej, mam pytanie jak sobie radzicie z wymuszaniem czegos przez dziecko placzem? U mojej własnie zaczal sie ten problem
(w grudniu skonczy 2 lata) gdy cos chce lub czegos nie dostanie to krzyczy/płacze.

Przechodząc do sedna wczoraj pani, która prowadzi zajęcia w klubie malucha do którego uczęszczamy poradziła ze gdy dziecko tak sie zachowuje aby sie obrócić i nie zwracac uwagi.
Podobno wielu rodzicom to pomoglo, wypowiadali sie tam nawet rodzice tych starszych dzieci, ze to pomoglo.
Co o tym myslicie?
Poradziła to pani, która ma ogromne wieloletnie doswiadczenie z dziecmi, ma do nich naprawde podejscie, wyksztalcenie i wiedzę.

[ZamyslonaRoztargniona]

Ja tak totalnie nie ignoruję dziecka od razu.
Na pewno nie ulegam wymuszeniu. To podstawa.
Powoli i wyraźnie, spokojnym tonem mówię dziecku czemu czegoś nie może dostać czy zrobić. W odstępach czasu powtarzam to wielokrotnie.
Nie staram się uspokoić płaczu, nie rusza mnie rzucanie się na podłogę.
Jeżeli sytuacja się przeciąga, w moim odczuciu wystarczająco tłumaczyłam czemu nie może czegoś dostać, to faktycznie odwracam się od dziecka i zaczynam zajmować swoimi sprawami.

[dorris23]

Napisane przez ZamyslonaRoztargniona

Ja tak totalnie nie ignoruję dziecka od razu.
Na pewno nie ulegam wymuszeniu. To podstawa.
Powoli i wyraźnie, spokojnym tonem mówię dziecku czemu czegoś nie może dostać czy zrobić. W odstępach czasu powtarzam to wielokrotnie.
Nie staram się uspokoić płaczu, nie rusza mnie rzucanie się na podłogę.
Jeżeli sytuacja się przeciąga, w moim odczuciu wystarczająco tłumaczyłam czemu nie może czegoś dostać, to faktycznie odwracam się od dziecka i zaczynam zajmować swoimi sprawami.

Ja zawsze staram sie tłumaczyć ale ona w ogole na to nie reaguje. Również rzuca sie na podloge albo uderza glowa w podloge/bije sie rękami po głowie. Jest jeszcze mała, nie potrafi mówić tylko jakies pojedyncze słowa więc tak wyraża swój gniew i emocje. Ale calkowicie sie odwracac... Wczoraj probowalam, jest mi jej szkoda jak tak placze ale nie bede sie uginac. Tylko z jednej strony tak czytalam kiedys, ze jesli ignorujesz dziecko gdy placze to zle, bo dziecko bedzie dorastac z przekonaniem ze nie moze na Ciebie liczyc itd. Znowu inni mowia zeby ignorowac/odwracac sie. Jak to w koncu jest?

[ZamyslonaRoztargniona]

Napisane przez dorris23

Ja zawsze staram sie tłumaczyć ale ona w ogole na to nie reaguje. Również rzuca sie na podloge albo uderza glowa w podloge/bije sie rękami po głowie. Jest jeszcze mała, nie potrafi mówić tylko jakies pojedyncze słowa więc tak wyraża swój gniew i emocje. Ale calkowicie sie odwracac... Wczoraj probowalam, jest mi jej szkoda jak tak placze ale nie bede sie uginac. Tylko z jednej strony tak czytalam kiedys, ze jesli ignorujesz dziecko gdy placze to zle, bo dziecko bedzie dorastac z przekonaniem ze nie moze na Ciebie liczyc itd. Znowu inni mowia zeby ignorowac/odwracac sie. Jak to w koncu jest?

Też to czytałam.
Z tym że inaczej jest jak dziecko płacze bo potrzebuje bliskości, jest mu źle (na przykład takie maleńkie kilkumiesięczne), a inaczej jak dziecko świadomie używa płaczu, żeby coś nim osiągnąć.

[dorris23]

Napisane przez ZamyslonaRoztargniona

Też to czytałam.
Z tym że inaczej jest jak dziecko płacze bo potrzebuje bliskości, jest mu źle (na przykład takie maleńkie kilkumiesięczne), a inaczej jak dziecko świadomie używa płaczu, żeby coś nim osiągnąć.

Ona krzyczy i placze jak wlasnie czegos nie dostanie, jak cos chce wymusić.

[ecd9a68db8379fc22aec14635aa2645aca7c721b_6070dc99c9f91]

Rzadko mam ten problem, ale jak już jest, to staram się dusić w zarodku. Przykładowo jak widzę, że już rączki sięgają po jajko przy kasie, to wkładam w te rączki pieniążek, żeby zapłacił za zakupy.
Ale uczciwie tłumaczę, że nie mogę kupić, bo nie mam tyle pieniędzy i pokazuję portfel z paroma monetami albo bo coś jest niezdrowe, albo że nie ma na to miejsca w pokoju.

[dorris23]

[1=ecd9a68db8379fc22aec146 35aa2645aca7c721b_6070dc9 9c9f91;66133111]Rzadko mam ten problem, ale jak już jest, to staram się dusić w zarodku. Przykładowo jak widzę, że już rączki sięgają po jajko przy kasie, to wkładam w te rączki pieniążek, żeby zapłacił za zakupy.
Ale uczciwie tłumaczę, że nie mogę kupić, bo nie mam tyle pieniędzy i pokazuję portfel z paroma monetami albo bo coś jest niezdrowe, albo że nie ma na to miejsca w pokoju.[/QUOTE]
Ja nie mam problemu na zakupach bo to chyba jeszcze nie ten etap, chodzi o cos np. w domu, ze chce cos czego nie dostanie np. ksiazki, telefony itd. I wtedy jest krzyk jak mowie nie.

[0096a1e2f6245c4e98bc18de9b0ed84c369ef137_632f8bf2adc0b]

Odwracam uwagę, przytulam gdy się (młodsza) denerwuje. Wcześniej też tak robiłam, bo teraz to ona ma prawie 4 lata i już inaczej to wygląda Zawsze tłumaczyłam, nigdy nie było "nie, bo nie" i to procentuje. Czasem mówiłam: nie mogę dać tego (kupić tego), ale mogę zaproponować to... Dawałam się wypłakać na moich kolanach.

[ajah]

Napisane przez dorris23

Ja zawsze staram sie tłumaczyć ale ona w ogole na to nie reaguje. Również rzuca sie na podloge albo uderza glowa w podloge/bije sie rękami po głowie. Jest jeszcze mała, nie potrafi mówić tylko jakies pojedyncze słowa więc tak wyraża swój gniew i emocje. Ale calkowicie sie odwracac... Wczoraj probowalam, jest mi jej szkoda jak tak placze ale nie bede sie uginac. Tylko z jednej strony tak czytalam kiedys, ze jesli ignorujesz dziecko gdy placze to zle, bo dziecko bedzie dorastac z przekonaniem ze nie moze na Ciebie liczyc itd. Znowu inni mowia zeby ignorowac/odwracac sie. Jak to w koncu jest?

Nigdy nie ignorowałam płaczu. Natomiast zdarzałomi się mówić, ze nic nie rozumiem jak dziecko płacze, nie wiem czego chce, jak mogę mu pomóc, i jeśli się uspokoi i powie/ pokaże o co chodzi to możemu zaradzić sytuacji.
Poza ty, przytulenie, odwroacanie uwagi (nie jestem fanką tej metody, i uważam, ze im rzadziej tym lepiej, chyba, ze wcześniej kwestia konfliktowa jest załatwiona).

---------- Dopisano o 19:34 ---------- Poprzedni post napisano o 19:33 ----------

Napisane przez dorris23

Ona krzyczy i placze jak wlasnie czegos nie dostanie, jak cos chce wymusić.

a podasz jakiś przykład?

[dorris23]

Napisane przez ajah

Nigdy nie ignorowałam płaczu. Natomiast zdarzałomi się mówić, ze nic nie rozumiem jak dziecko płacze, nie wiem czego chce, jak mogę mu pomóc, i jeśli się uspokoi i powie/ pokaże o co chodzi to możemu zaradzić sytuacji.
Poza ty, przytulenie, odwroacanie uwagi (nie jestem fanką tej metody, i uważam, ze im rzadziej tym lepiej, chyba, ze wcześniej kwestia konfliktowa jest załatwiona).

---------- Dopisano o 19:34 ---------- Poprzedni post napisano o 19:33 ----------



a podasz jakiś przykład?

Np. upatrzy sobie jakas rzecz ktora chce wziąć-moja ksiazke, telefon czy cos a ja mowie ze nie to wlasnie krzyczy. Albo jak cos robie na komputerze a ona wchodzi i przeszkadza to mowie ze nie i to samo.

[ajah]

Napisane przez dorris23

Np. upatrzy sobie jakas rzecz ktora chce wziąć-moja ksiazke, telefon czy cos a ja mowie ze nie to wlasnie krzyczy. Albo jak cos robie na komputerze a ona wchodzi i przeszkadza to mowie ze nie i to samo.

Myslę, że tu się by przydało nazwanie emocji i opis syrtuacji: Widze, że się złoscisz, bo chcialabyś pobawic się mamy telefonem, a nie możesz. (bardzo polecam książkę Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały. Jak słuchać, żeby dzieci do nas mówił )

Co do drugiej sytuacji to potrzebuje twojej uwagi, nie rozumie jeszcze czekania (tego może nauczyć się z czasem). Ona jest na tym etapie rozwou, gdy chce wszystko tu i teraz. Poczekaj chwilę nie ogarnia

[dorris23]

Napisane przez ajah

Myslę, że tu się by przydało nazwanie emocji i opis syrtuacji: Widze, że się złoscisz, bo chcialabyś pobawic się mamy telefonem, a nie możesz. (bardzo polecam książkę Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały. Jak słuchać, żeby dzieci do nas mówił )

Co do drugiej sytuacji to potrzebuje twojej uwagi, nie rozumie jeszcze czekania (tego może nauczyć się z czasem). Ona jest na tym etapie rozwou, gdy chce wszystko tu i teraz. Poczekaj chwilę nie ogarnia

Ja tłumacze, ze czegos nie moze bo...
ale nic to nie daje

[ajah]

Napisane przez dorris23

Ja tłumacze, ze czegos nie moze bo...
ale nic to nie daje

Nie chodzi jedynie o tego rodzaju tłumaczenie. Chodzi o to, by pokazać, ze rozumiesz uczucia dziecka i pomagasz mu sobie z tymi uczuciami radzić.

[dorris23]

Napisane przez ajah

Nie chodzi jedynie o tego rodzaju tłumaczenie. Chodzi o to, by pokazać, ze rozumiesz uczucia dziecka i pomagasz mu sobie z tymi uczuciami radzić.

Pokazuje i staram sie jak mogę niestety kiepsko to wychodzi, wielokrotnie tez probuje zastapic coś inną rzeczą tak jak bylo pisane wyzej. Natomiast zauwazylam, ze ona w tym amoku w ogole jakby mnie nie slyszala.

[ajah]

Napisane przez dorris23

Pokazuje i staram sie jak mogę niestety kiepsko to wychodzi, wielokrotnie tez probuje zastapic coś inną rzeczą tak jak bylo pisane wyzej. Natomiast zauwazylam, ze ona w tym amoku w ogole jakby mnie nie slyszala.

Żadna metoda nie zadziała od razu.
Perse pisała o tym, że warto reagować za nim dojdzie do wybuchy, ja się z tym zgadzam w zupełności.

[0096a1e2f6245c4e98bc18de9b0ed84c369ef137_632f8bf2adc0b]

Napisane przez dorris23

Pokazuje i staram sie jak mogę niestety kiepsko to wychodzi, wielokrotnie tez probuje zastapic coś inną rzeczą tak jak bylo pisane wyzej. Natomiast zauwazylam, ze ona w tym amoku w ogole jakby mnie nie slyszala.

Bo cię NIE słyszy nie dociera do nie, tak samo jak do dorosłej osoby w stanie histerii.

[201704210903]

mój synek ma 20 miesięcy
ostatnio krzyczy przy ubieraniu, często się złości, wpada w histerię- czy to już bunt 2 latka? jak długo taki okres trwa?

Wysyłane z mojego GT-I8160 za pomocą Tapatalk 2

[juliagulia]

dziecko tak reaguje poniewaz nauczylas je ze to dziala po prostu musi zobaczyc ze absolutnie zaden placz kladzenie sie na podlodze itd nie daja rezultatow. szantazuje cie a ty na to pozwalasz. jesli bedziesz sie lamac bedzie coraz wiecej takich sytuacji lacznie z agresja wobec ciebie

[ajah]

Napisane przez juliagulia

dziecko tak reaguje poniewaz nauczylas je ze to dziala po prostu musi zobaczyc ze absolutnie zaden placz kladzenie sie na podlodze itd nie daja rezultatow. szantazuje cie a ty na to pozwalasz. jesli bedziesz sie lamac bedzie coraz wiecej takich sytuacji lacznie z agresja wobec ciebie

Żartujesz sobie?

[ecd9a68db8379fc22aec14635aa2645aca7c721b_6070dc99c9f91]

Nie umie mówić, ale już szantażuje

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[ajah]

[1=ecd9a68db8379fc22aec146 35aa2645aca7c721b_6070dc9 9c9f91;66223921]Nie umie mówić, ale już szantażuje

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz[/QUOTE]
Toż to geniusz 😍

[0096a1e2f6245c4e98bc18de9b0ed84c369ef137_632f8bf2adc0b]

Zwerbowany przez ISIS co najmniej szantażysta wstrętny. Ojojoj.

[pani-jesień]

Napisane przez juliagulia

dziecko tak reaguje poniewaz nauczylas je ze to dziala po prostu musi zobaczyc ze absolutnie zaden placz kladzenie sie na podlodze itd nie daja rezultatow. szantazuje cie a ty na to pozwalasz. jesli bedziesz sie lamac bedzie coraz wiecej takich sytuacji lacznie z agresja wobec ciebie

[dorris23]

Napisane przez juliagulia

dziecko tak reaguje poniewaz nauczylas je ze to dziala po prostu musi zobaczyc ze absolutnie zaden placz kladzenie sie na podlodze itd nie daja rezultatow. szantazuje cie a ty na to pozwalasz. jesli bedziesz sie lamac bedzie coraz wiecej takich sytuacji lacznie z agresja wobec ciebie

szantazuje?

[jola35]

dorrismy przechodzilismy przez to samo dwa lata temu, poszlismy nawet z tym do psychologa bo juz nie moglam w domu wytrzymac tychciaglych wrzaskow i histerii o byle co, np o to kto pierwszy przy wyjsciu drzwi otworzy. Bunt dwulatka. Psycholog nam otworzyla oczy na to jak mala nami manipuluje, serio, i ze jal tak dallej bedzie to juz ogóle ona bedzie nami rzadzic. A jej histeria byla tak intensywna, ze oprocz kladzenia sie na ziemi potrafila zsikac sie w majtki!
Jak widzialam ze juz zaczyna byc wkurzona to staralam sie jej odwrocic uwage w stylu- tego nie dostaniesz, ale moze dzis razem porysujemy domek, itp?
Jak to nie pomagalo, to psycholog radzila odejsc troche od dziecka, nie przytulac, u nas to nie ten typ, nie patrzec w oczy bu nie prowokowac, wziac kilka glebszych oddechow i nie przejmowac tych emocji od niej. Dac czas i przestrzen na uspokojenie sie.Nie znaczy nie. Zadnych negocjacji! Zadnego obiecywania ze jak sie uspokoi to cos dostanie, bo wtedy bedzie wiedziala ze kazda histeria bedzie niosla ze soba jakies profity, bo obiecamy wszystko byle byla cisza,wiec bedzie jeszcze gorzej!
W sklepie owszem, ludzie sie na mnie gapili jak na wyrodna matke, bo dziecko lezy na podlodze i strzela focha, a ja jej nie przytulam, i nic z tego sobie nie robie, jak po 5 minutach nie wstala to t bralam ja pod pache taka wrzeszczaca i wychodziilismy ze sklepu bez zakupow.
Wytrwalosci życzę, bo wiem ile nerwów to kosztuje, ja sie kilka razy przez te jej histerie poplakalam z tej bezsilności.
Zawsze mozna poradzic sie sprawdzonego psychologa, nam otworzyl oczy na to jak niektore sytuacje wygladaja z boku.

[ajah]

Napisane przez jola35

dorrismy przechodzilismy przez to samo dwa lata temu, poszlismy nawet z tym do psychologa bo juz nie moglam w domu wytrzymac tychciaglych wrzaskow i histerii o byle co, np o to kto pierwszy przy wyjsciu drzwi otworzy. Bunt dwulatka. Psycholog nam otworzyla oczy na to jak mala nami manipuluje, serio, i ze jal tak dallej bedzie to juz ogóle ona bedzie nami rzadzic. A jej histeria byla tak intensywna, ze oprocz kladzenia sie na ziemi potrafila zsikac sie w majtki!
Jak widzialam ze juz zaczyna byc wkurzona to staralam sie jej odwrocic uwage w stylu- tego nie dostaniesz, ale moze dzis razem porysujemy domek, itp?
Jak to nie pomagalo, to psycholog radzila odejsc troche od dziecka, nie przytulac, u nas to nie ten typ, nie patrzec w oczy bu nie prowokowac, wziac kilka glebszych oddechow i nie przejmowac tych emocji od niej. Dac czas i przestrzen na uspokojenie sie.Nie znaczy nie. Zadnych negocjacji!
W sklepie owszem, ludzie sie na mnie gapili jak na wyrodna matke, bo dziecko lezy na podlodze i strzela focha, a ja jej nie przytulam, i nic z tego sobie nie robie, jak po 5 minutach nie wstala to t bralam ja pod pache taka wrzeszczaca i wychodziilismy ze sklepu bez zakupow.
Wytrwalosci życzę, bo wiem ile nerwów to kosztuje, ja sie kilka razy przez te jej histerie poplakalam z tej bezsilności.
Zawsze mozna poradzic sie sprawdzonego psychologa, nam otworzyl oczy na to jak niektore sytuacje wygladaja z boku.

Sorry, ale albo psycholog użyła innego sformułowania albo była kiepska.
Piszesz, że dziecko wami manipulowalo a ataki były aż tak silne, że się moczylo.

Sugerujesz, że sikala, by cię do czegoś przekonać ?

[jola35]

dorris tak chodzilo o prosta manipulacje w wydaniu dwuipółlatka czyli zrobi taka afere byle tylko cos dostac, a rodzice nie zawsze byli swiadomi ze to dziecko zaczyna ustalac reguly. Bo to nie chodzilo tylko o to by dostac np telefon, ale to ze ona pierwsza musi zapalic swiatlo, zalozyc buty, otworzyc drzwi, pierwszy wychodzi tata a mama zamyka drzwi itp, to naprawde chodzilo o głupoty, co nam szkodzilo ze pierwsza zapala swiatlo czy zaklada buty, mozna ustapic przeciez, ale kazde odstąpienie od tego bo sie czlowiek spieszyl czy zapomnial powodowalo złość i krzyki i od razu awantura gotowa!
A histerie, w ktore wpadala czasem i ktore byly nie ddo zatrzymania, nakrecala sie tak bardzo, ze nie slyszala co sie do niej mowi, wiec czasem potrafila sie zsikac, watpie by to robila specjalnie, po prostu byla bardzo emocjonalna i caly organizm tak reagowal!
My przechodzilismy z córka bunt dwulatka, potem trzylatka,gdy nagle z grzecznej dziewczynki robila sie mala awanturnica, psycholog powiedziala ze ma dosc silny charakter.

[Miramej]

Napisane przez jola35

dorris tak chodzilo o prosta manipulacje w wydaniu dwuipółlatka czyli zrobi taka afere byle tylko cos dostac, a rodzice nie zawsze byli swiadomi ze to dziecko zaczyna ustalac reguly. Bo to nie chodzilo tylko o to by dostac np telefon, ale to ze ona pierwsza musi zapalic swiatlo, zalozyc buty, otworzyc drzwi, pierwszy wychodzi tata a mama zamyka drzwi itp, to naprawde chodzilo o głupoty, co nam szkodzilo ze pierwsza zapala swiatlo czy zaklada buty, mozna ustapic przeciez, ale kazde odstąpienie od tego bo sie czlowiek spieszyl czy zapomnial powodowalo złość i krzyki i od razu awantura gotowa!
A histerie, w ktore wpadala czasem i ktore byly nie ddo zatrzymania, nakrecala sie tak bardzo, ze nie slyszala co sie do niej mowi, wiec czasem potrafila sie zsikac, watpie by to robila specjalnie, po prostu byla bardzo emocjonalna i caly organizm tak reagowal!
My przechodzilismy z córka bunt dwulatka, potem trzylatka,gdy nagle z grzecznej dziewczynki robila sie mala awanturnica, psycholog powiedziala ze ma dosc silny charakter.

Borze szumiący

A nie dodała, że trzeba go złamać?

[vretka]

Ja nie widzę nic złego w spełnianiu "zachcianek" dziecka, jeśli mnie jest w danym momencie obojętne, kto na przykład naciśnie guzik od windy. Naprawdę nie widzę powodu, żeby dziecku robić na złość i dla zasady nie pozwolić mu na to, tylko po to, żeby je "przytemperować"

W ogóle nie ogarniam, jak można zarzucać dwulatkowi, że szantażuje rodziców czy też z premedytacją wymusza coś płaczem. Jak mu na czymś zależy i nie może tego dostać, to jak każdy człowiek przeżywa smutek, gniew, frustrację i płacze, bo nie umie sobie inaczej poradzić ze swoimi emocjami. Rolą rodzica jest nauczenie dziecka jak radzić sobie w takiej sytuacji. Dziecko, które się olewa uczy się jedynie, że nie może liczyć na rodziców.

My z mężem staramy się jak najwięcej tłumaczyć. Jak dziecko jest w takim stanie, że nie słyszy co się do niego mówi, siadamy w pobliżu i utwierdzamy je w tym, że jesteśmy obok (próby przytulenia kończą się agresją). Najczęściej syn dość szybko się uspokaja i sam do nas podchodzi porozmawiać albo wraca do tematu po jakimś czasie.

[pani-jesień]

Napisane przez vretka

Ja nie widzę nic złego w spełnianiu "zachcianek" dziecka, jeśli mnie jest w danym momencie obojętne, kto na przykład naciśnie guzik od windy. Naprawdę nie widzę powodu, żeby dziecku robić na złość i dla zasady nie pozwolić mu na to, tylko po to, żeby je "przytemperować"

W ogóle nie ogarniam, jak można zarzucać dwulatkowi, że szantażuje rodziców czy też z premedytacją wymusza coś płaczem. Jak mu na czymś zależy i nie może tego dostać, to jak każdy człowiek przeżywa smutek, gniew, frustrację i płacze, bo nie umie sobie inaczej poradzić ze swoimi emocjami. Rolą rodzica jest nauczenie dziecka jak radzić sobie w takiej sytuacji. Dziecko, które się olewa uczy się jedynie, że nie może liczyć na rodziców.

My z mężem staramy się jak najwięcej tłumaczyć. Jak dziecko jest w takim stanie, że nie słyszy co się do niego mówi, siadamy w pobliżu i utwierdzamy je w tym, że jesteśmy obok (próby przytulenia kończą się agresją). Najczęściej syn dość szybko się uspokaja i sam do nas podchodzi porozmawiać albo wraca do tematu po jakimś czasie.

Podpisuję się pod tym postem.

---------- Dopisano o 14:39 ---------- Poprzedni post napisano o 14:38 ----------

Napisane przez Miramej

Borze szumiący

A nie dodała, że trzeba go złamać?

Prawda?