Uparty facet.

[Apsik93]

Witam Dziewczyny. Jestem tu nowa. Szukam opinii i pomocy. Mam dziwna sytuację w związku. A właściwie strasznie obrazalskiego faceta. Doszło między nami do rozmowy o dziecku. Mam 25 lat, 5letniego synka i jestem już po rozwodzie. Z moim obecnym partnerem jesteśmy prawie dwa lata. Ostatnio poczułam że to jest dobry moment żeby mieć drugie dziecko. I mój partner też tego chce. Nie wiem tylko co ja mam z nim zrobić. Gdy doszło już do rozmów i chciałam mu powiedzieć czego się spodziewać gdy pojawi się drugie dziecko i czego wtedy będę od niego potrzebować, obraził się ponieważ on nie chce żebym to upominala I pouczala czego ma się spodziewać przez pryzmat mojego małżeństwa. Tylko że to nie była na moim celu, skoro mieliśmy świadomie podjąć decyzję o dziecku A nie wpaść jak ja poprzednio, chciałam być pewna ze bedzie świadomy ile pomocy i wyrozumialosci będę od niego potrzebować. Nie spodziewałam się odpowiedzi "daruj mi pouczenia, poszukam sobie w Internecie". Naprawdę nie wiem jak mam dotrzeć do tej upartej makowki. Czy waszym zdaniem zrobiłam coś tak złego próbując rozmawiać żeby się obrażać i odwracać na piecie bez słowa. Może któraś z Was miała lub ma do czynienia z takim obrazalskim I upartym facetem. Jak z takimi postępować?

Uff ale się rozpisalam. Będę wdzięczna za każdą odpowiedź

[Antoiineette]

A ja Ci się wcale nie dziwię, że chciałaś z nim przedyskutować czego oczekujesz. Posiadanie dziecka powinno być przemyślaną i świadomą decyzją, a nie taką podjętą pod wpływem impulsu. Z tego co zrozumiałam z poprzednim partnerem wpadłaś i pewnie nie otrzymałaś od niego pomocy ani wsparcia, nie wziął na siebie swoich ojcowskich obowiązków. W takim przypadku w ogóle się nie dziwię, miałas prawo zaznaczyć czego oczekujesz tym razem. Tym bardziej, że Twój obecny facet z tego co zrozumialam ojcem jeszcze nie jest. Tak też mu to wyjaśnij. A jeśli on ogólnie jest z gatunku tych obrażalskich, a to tylko jeden z przykładów jego zachowania, to lepiej się zastanów czy aby na pewno chcesz mieć dziecko z kimś takim. Bo może się w przyszłości obrazi, że trzeba w nocy wstac i zmienić pieluchę.

[ajah]

Napisane przez Apsik93

Witam Dziewczyny. Jestem tu nowa. Szukam opinii i pomocy. Mam dziwna sytuację w związku. A właściwie strasznie obrazalskiego faceta. Doszło między nami do rozmowy o dziecku. Mam 25 lat, 5letniego synka i jestem już po rozwodzie. Z moim obecnym partnerem jesteśmy prawie dwa lata. Ostatnio poczułam że to jest dobry moment żeby mieć drugie dziecko. I mój partner też tego chce. Nie wiem tylko co ja mam z nim zrobić. Gdy doszło już do rozmów i chciałam mu powiedzieć czego się spodziewać gdy pojawi się drugie dziecko i czego wtedy będę od niego potrzebować, obraził się ponieważ on nie chce żebym to upominala I pouczala czego ma się spodziewać przez pryzmat mojego małżeństwa. Tylko że to nie była na moim celu, skoro mieliśmy świadomie podjąć decyzję o dziecku A nie wpaść jak ja poprzednio, chciałam być pewna ze bedzie świadomy ile pomocy i wyrozumialosci będę od niego potrzebować. Nie spodziewałam się odpowiedzi "daruj mi pouczenia, poszukam sobie w Internecie". Naprawdę nie wiem jak mam dotrzeć do tej upartej makowki. Czy waszym zdaniem zrobiłam coś tak złego próbując rozmawiać żeby się obrażać i odwracać na piecie bez słowa. Może któraś z Was miała lub ma do czynienia z takim obrazalskim I upartym facetem. Jak z takimi postępować?

Uff ale się rozpisalam. Będę wdzięczna za każdą odpowiedź

Zależy jak przeprowadziłaś tę rozmowę i przedstawiłaś swoje oczekiwania.

Jesli facet jest obrażalski, uparty i zdarza się to często. to przemyslalabym na twoim miejscu decyzję o dziecku.

[Apsik93]

Nie wiem gdzie popełniłam błąd w tej rozmowie. On odebrał to jako porownywanie go z moim ex mezem choc nie napomnknelam o tym chocby słowem. Popełniłam wiele błędów z moim pierwszym maluchem których jestem świadoma i on o tym również wie, bo nie żałuję sobie krytyki. Byłam zielona w tym wszystkim. Zostać matka w wieku 20 lat nie było łatwo. Teraz kiedy jest to moja świadoma decyzja chciałabym żeby wszystko wyglądało inaczej. Nie oczekiwalam odp typu " nie mów mi jak to będzie skoro sama nie byłaś idealna za pierwszym razem" nie mam argumentu na taka odpowiedź. Po prostu skończyłam rozmowę i wyszłam.

---------- Dopisano o 18:33 ---------- Poprzedni post napisano o 18:31 ----------

Bardzo chciałabym być mama po raz drugi, chciałabym żeby mój synek też miał rodzeństwo. Teraz niestety jestem kompletnie skolowana.

[Limonka2738]

Napisane przez Apsik93

Nie wiem gdzie popełniłam błąd w tej rozmowie. On odebrał to jako porownywanie go z moim ex mezem choc nie napomnknelam o tym chocby słowem.

Ja myślę, że miał prawo tak zareagować. Nie wiem, co dokładnie mówiłaś i w sumie wszystko od tego zależy.

[Apsik93]

Napisane przez Limonka2738

Ja myślę, że miał prawo tak zareagować. Nie wiem, co dokładnie mówiłaś i w sumie wszystko od tego zależy.

Po części rozumiem co chcesz powiedzieć. Tylko jakim sposobem miałabym porozmawiać o tym co mnie martwi w związku z pojawieniem się dziecka bez świadomości ze mówię z własnego doświadczenia. Miałabym po prostu teraz odpuścić i postawić wszystko na ślepy los i oczekiwać czy będzie inaczej jak już pojawi się dziecko, o ile się pojawi. Ta cała sytuacja jest Dla mnie dziwna. Wszystkie nasze czyny są spowodowane przeszłością człowiek powinien się chyba uczyć na błędach. Teraz właściwie nawet nie wiem jak mam z nim rozmawiać. Od wczoraj się do mnie nie odzywa A jakakolwiek próba rozmowy sprawia że jest jeszcze gorzej. Nie czuje się winna wypowiedzianych słów bo nie miały na celu go zranić, A mam wrażenie że on chce żebym się czuła i najlepiej poszła go przepraszać że wgl jakim prawem tak mówię, ze wątpię w jego zdolności zarówno jako rodzica jak i partnera. A tak nie jest, jako kobieta może naiwnie oczekiwalam odpowiedzi "ze damy sobie rade" lub "będę przy tobie ". Kiedyś może bardziej konkretnej deklaracji. Ale nie takiego obrotu sytuacji. Przepraszam was za takie dlugie wiadomości. Z nikim nie mogę o tym porozmawiać.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Limonka2738]

Napisane przez Apsik93

Po części rozumiem co chcesz powiedzieć. Tylko jakim sposobem miałabym porozmawiać o tym co mnie martwi w związku z pojawieniem się dziecka bez świadomości ze mówię z własnego doświadczenia. Miałabym po prostu teraz odpuścić i postawić wszystko na ślepy los i oczekiwać czy będzie inaczej jak już pojawi się dziecko, o ile się pojawi. Ta cała sytuacja jest Dla mnie dziwna. Wszystkie nasze czyny są spowodowane przeszłością człowiek powinien się chyba uczyć na błędach. Teraz właściwie nawet nie wiem jak mam z nim rozmawiać. Od wczoraj się do mnie nie odzywa A jakakolwiek próba rozmowy sprawia że jest jeszcze gorzej. Nie czuje się winna wypowiedzianych słów bo nie miały na celu go zranić, A mam wrażenie że on chce żebym się czuła i najlepiej poszła go przepraszać że wgl jakim prawem tak mówię, ze wątpię w jego zdolności zarówno jako rodzica jak i partnera. A tak nie jest, jako kobieta może naiwnie oczekiwalam odpowiedzi "ze damy sobie rade" lub "będę przy tobie ". Kiedyś może bardziej konkretnej deklaracji. Ale nie takiego obrotu sytuacji. Przepraszam was za takie dlugie wiadomości. Z nikim nie mogę o tym porozmawiać.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Ja rozumiem was oboje.

Temat jest według mnie po prostu ciężki.

Ty masz swoje doświadczenia, których nie zapomnisz tak po prostu teraz.

A on nie ma swoich doświadczeń, więc słuchanie o twoich doświadczeniach z innym facetem może być dla niego trudne.

Myślę, że po prostu powinniście podejmować teraz decyzje wspólnie, ale nie wspominaj mu, na czym bazujesz swoją opinię.

Będzie chciał zrobić coś według Ciebie niepotrzebnego i zbędnego, pozwól mu. Najlepiej uczymy się na swoich błędach, a nie na cudzych.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[andy_legionista]

Napisane przez Apsik93

nie mam argumentu na taka odpowiedź. Po prostu skończyłam rozmowę i wyszłam.

No i właśnie o to chodzi. Jak chcesz z Nim rozmawiać nie mając argumentów?
Nie zachowuj się jak kobieta z fochem. (bo tak wygląda foch, wtedy zamiast argumentów kobieta przerywa rozmowę, odwraca kota ogonem, wywleka jakieś sprawy z przeszłości, itp).
Tak się nie dogadasz. Rozmawiaj normalnie, czyli używając argumentów. A jak ich nie masz to zrozum że On może mieć rację (a przynajmniej ma prawo myśleć że ją ma skoro nie jesteś w stanie argumentami jego opinii obalić).
Wiem że obrażalski facet może być wkurzający.
Ale inaczej tego nie rozwiążesz jak rozmową z argumentami.
Spytaj go czy możecie razem w tym internecie poszukać tych informacji jakie on chce znaleźć. On najwidoczniej Ci nie ufa w tej sprawie żebyś mu mówiła jak ma postępować. A co najważniejsze, moim zdaniem ma do tego pełne prawo. Upływ czasu nie sprawia że nagle się człowiek dowiaduje jak postępować z małymi dziećmi.
Jak sama napisałaś przy pierwszym dziecku byłaś niedoświadczona i popełniłaś wiele błędów. Dopiero później (czyi gdy dziecko dorosło) szło Ci coraz lepiej. Czyli doświadczenie (poprawne) masz dopiero z dorośniętym dzieckiem.
On więc może słusznie zakładać że noworodkiem nie masz poprawnych doświadczeń, bonie miałaś się kiedy tego nauczyć.
Więc moja rada dla rozładowania napięcia:
Spytaj go czy możecie razem w tym internecie poszukać tych informacji jakie on chce znaleźć. To Cię zbliży do niego i łatwiej wybadasz o co mu chodziło.

[Apsik93]

Napisane przez andy_legionista

No i właśnie o to chodzi. Jak chcesz z Nim rozmawiać nie mając argumentów?
Nie zachowuj się jak kobieta z fochem. (bo tak wygląda foch, wtedy zamiast argumentów kobieta przerywa rozmowę, odwraca kota ogonem, wywleka jakieś sprawy z przeszłości, itp).
Tak się nie dogadasz. Rozmawiaj normalnie, czyli używając argumentów. A jak ich nie masz to zrozum że On może mieć rację (a przynajmniej ma prawo myśleć że ją ma skoro nie jesteś w stanie argumentami jego opinii obalić).
Wiem że obrażalski facet może być wkurzający.
Ale inaczej tego nie rozwiążesz jak rozmową z argumentami.
Spytaj go czy możecie razem w tym internecie poszukać tych informacji jakie on chce znaleźć. On najwidoczniej Ci nie ufa w tej sprawie żebyś mu mówiła jak ma postępować. A co najważniejsze, moim zdaniem ma do tego pełne prawo. Upływ czasu nie sprawia że nagle się człowiek dowiaduje jak postępować z małymi dziećmi.
Jak sama napisałaś przy pierwszym dziecku byłaś niedoświadczona i popełniłaś wiele błędów. Dopiero później (czyi gdy dziecko dorosło) szło Ci coraz lepiej. Czyli doświadczenie (poprawne) masz dopiero z dorośniętym dzieckiem.
On więc może słusznie zakładać że noworodkiem nie masz poprawnych doświadczeń, bonie miałaś się kiedy tego nauczyć.
Więc moja rada dla rozładowania napięcia:
Spytaj go czy możecie razem w tym internecie poszukać tych informacji jakie on chce znaleźć. To Cię zbliży do niego i łatwiej wybadasz o co mu chodziło.

Niestety to nie ja z tym związku zachowuje się jak foszek. Mój partner ma tendencje do popierania swoich argumentów moja przeszłością. Moja cierpliwość się skończyła, kiedyś probowalam się tłumaczyć teraz gdy to się zaczyna po prostu kończę rozmowę. I on jest tego swiadom. Uprzedzilam go już po którymś razie że nie będę kontynuować wywlekania sobie brudow z przeszłości.

Co do obecnej sytuacji. Spróbuje w łagodny sposób ustalić z nim coś razem. Żeby nie czul że wszystko będzie po mojemu i on nie dostanie szansy. Dziekuje za odp. Przydaje się świeże spojrzenie obcej osoby na sytuację.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

---------- Dopisano o 20:16 ---------- Poprzedni post napisano o 20:14 ----------

Napisane przez Limonka2738

Ja rozumiem was oboje.

Temat jest według mnie po prostu ciężki.

Ty masz swoje doświadczenia, których nie zapomnisz tak po prostu teraz.

A on nie ma swoich doświadczeń, więc słuchanie o twoich doświadczeniach z innym facetem może być dla niego trudne.

Myślę, że po prostu powinniście podejmować teraz decyzje wspólnie, ale nie wspominaj mu, na czym bazujesz swoją opinię.

Będzie chciał zrobić coś według Ciebie niepotrzebnego i zbędnego, pozwól mu. Najlepiej uczymy się na swoich błędach, a nie na cudzych.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Dziekuje za odp. Gdy nerwy opadną, foch mu przejdzie spróbuje z nim porozmawiać kolejny raz.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[megamag]

Szczerze? Zastanowiłabym się poważnie nad rozmnażaniem się z tym facetem. Rozmowa na temat waszych oczekiwań i podziału obowiązków w rodzicielstwie to podstawa. Już raz się przekonałaś, co się dzieje, jak dziecko pojawi się bez tego. Niestety postawa Twojego faceta jest dość niedojrzała.

Co gorsza, jeśli on w ogóle ma w zwyczaju się obrażać zamiast rozmawiać, to już w ogóle świadczy o mocno dziecinnym charakterze. Na dziecko też strzeli focha, jak będzie się zachowywało nie po jego myśli?

Ja bym serio jeszcze raz się na Twoim miejscu zastawiła, czy on się nadaje na ojca.

[ifublackorwhite]

Może odczuł, to jako nieufność wynikającą z poprzedniego związku? Albo jakbyś go porównywała z poprzednim partnerem i chciała uświadamiać? Może połechtaj jego ego w trakcie takiej rozmowy, np. "wiem, że będziesz świetnym ojcem, bo jesteś świetnym facetem" i zacznij rozmowę.

[Apsik93]

Teraz już zglupialam. Niby chce wyprostować sytuację ale z drugiej strony jest tyle rzeczy które są temu przeciwne. Mam 5 letniego syna i na niego potrafi się obrazić gdy wspomni coś n0 o swoim biologicznym ojcu. Choć to się już trochę poprawiło po rozmowach. Może i tym razem coś to da. Nie wiem jak mam do niego podejść. Chce powiedzieć wszystko co mnie boli ale przeczuwam że przegada mnie po swojemu. Nie jestem z typu tych pyskatych.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[stesia]

obrażanie sie na 5 latka jest słabe, jeśli on taki obrażalski i nie da się z nim pogadać na tak ważny temat to zastanowiłabym się nad sensem dalszego związku, a juz na pewno nie śpieszyłabym się z kolejnym dzieckiem. masz dopiero 25 lat, lepiej jeszcze poczekać i mieć pewność co do faceta niż niepotrzebnie się spieszyć

[ajah]

Napisane przez Apsik93

Teraz już zglupialam. Niby chce wyprostować sytuację ale z drugiej strony jest tyle rzeczy które są temu przeciwne. Mam 5 letniego syna i na niego potrafi się obrazić gdy wspomni coś n0 o swoim biologicznym ojcu. Choć to się już trochę poprawiło po rozmowach. Może i tym razem coś to da. Nie wiem jak mam do niego podejść. Chce powiedzieć wszystko co mnie boli ale przeczuwam że przegada mnie po swojemu. Nie jestem z typu tych pyskatych.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Możesz napisac i mu odczytać.

To, ze on obraża sie na małe dziecko, kótre wspomina o ojcu to taki sygnał alarmowy, że najlepiej zupełnie zaprzestać planowania kolejnego dziecka i starań.
Jesteś z kimś kto jest niedojrzały, problematycznym, mozliwe, że zakompleksiony.
Stosujesz jakieś metody, dzięki którym on obraża się na dziecko rzadziej
Dzieckiem się zajmij tak na serio, bo takie traktowanie to dla niego krzywda.

[Apsik93]

Nie stosuje zadnych metod. Próbowałam mu wytłumaczyć że dziecko nie jest niczemu winne i nie robi mu przykrości tylko wyraża swoje uczucia. Wydaje mi się że dotarło. Wgl jest tak że On wszystko odbiera dość negatywnie. Zle znosi mysl ze jestem po rozwodzie. Nie wiem co ludzie mu zrobili ale jest dość sceptycznie nastawiony di błędów innych. Tak jakby świat był po prostu czarno biały albo coś robisz źle albo dobrze. A ja jestem raczej z typu tych roztrzepanych I naiwnych. Więc dość często zdarza mi się popełniać błędy. Nierzadko zdarza nam się o to spierać.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[ajah]

Napisane przez Apsik93

Nie stosuje zadnych metod. Próbowałam mu wytłumaczyć że dziecko nie jest niczemu winne i nie robi mu przykrości tylko wyraża swoje uczucia. Wydaje mi się że dotarło. Wgl jest tak że On wszystko odbiera dość negatywnie. Zle znosi mysl ze jestem po rozwodzie. Nie wiem co ludzie mu zrobili ale jest dość sceptycznie nastawiony di błędów innych. Tak jakby świat był po prostu czarno biały albo coś robisz źle albo dobrze. A ja jestem raczej z typu tych roztrzepanych I naiwnych. Więc dość często zdarza mi się popełniać błędy. Nierzadko zdarza nam się o to spierać.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Dlaczego go tłumaczysz?
Jacy ludzie mieliby mu coś zrobić?
To on decyduje jak traktuje ciebie, twoją przeszłość, twoje dziecko.
Będziesz mu tłumaczyć, że dziecko ma emocje i nie jest niczemu winne?
Przecież to nie jest skomplikowana kwestia. Coraz bardziej rozumiem dlaczego chciałaś różne kwestie bardziej szczegółowo umówić nim się pojawi kolejne dziecko.
Koleś jest sam jak dzieciak, ty go tłumaczysz.

[andy_legionista]

Po tej akcji z 5-latkiem to wygląda już inaczej.
Powiedz, czy on jest typem pewnym siebie, zaradnym, itp. Ma jakieś konkretne zainteresowania? Lubi ryzyko?
Wiem że to dziwne pytania, ale to pozwoli ocenić czy on w ogóle się zachowuje jak mężczyzna. Bo coś mi się zdaje że trafiłaś na jakiegoś kryptogeja.

[Apsik93]

Jest bardzo pewny siebie, walczy o swoje zdanie. Lubi stawiać na swoim, uparty. Woli być tak zwana głowa rodziny i zlosci się gdy coś idzie inaczej niż zaplanowane, jest bardzo szczery wręcz czasem zahacza to o chamska bezposredniosc, natomiast z drugiej strony bezpośredniosc w stosunku do niego może się skończyć fochem. Wyglada jakby miał duże mniemanie o sobie. Do tego to jedynak. Podejrzewam że rozpieszczony. Zainteresowania... raczej komputer i to co wokół niego... gry lub filmiki na yt, gitara.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

---------- Dopisano o 05:54 ---------- Poprzedni post napisano o 05:51 ----------

Napisane przez ajah

Dlaczego go tłumaczysz?
Jacy ludzie mieliby mu coś zrobić?
To on decyduje jak traktuje ciebie, twoją przeszłość, twoje dziecko.
Będziesz mu tłumaczyć, że dziecko ma emocje i nie jest niczemu winne?
Przecież to nie jest skomplikowana kwestia. Coraz bardziej rozumiem dlaczego chciałaś różne kwestie bardziej szczegółowo umówić nim się pojawi kolejne dziecko.
Koleś jest sam jak dzieciak, ty go tłumaczysz.

Jaj wspomnialam jestem naiwna i moze niepoprawna romantyczka. Chciałabym zbawić świat A chociaż uratować nasz związek. Wiem, ze go kocham. Inaczej pewnie nawet bym tu nie pisala. Nie boje sie zostac sama, juz to przerabialam. Raczej rozwiązania. Dlatego doszukuje się jakis tłumaczeń. Każdy ma coś za sobą. Sama wiem jak duży wpływ ma na Ciebie to w jaki sposób zostales wychowany lub gdzie.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Karena 73]

Masz dwójkę dzieci, chcesz jeszcze trzecie?
Wywlekanie brudów z Twojej przeszłości, obrażanie się na Ciebie i Twoje dziecko, karanie ciszą świadczy o tym, że on do końca nie akceptuje Ciebie i Twojego dziecka.
Niech facet najpierw dojrzeje, a potem bierze się za zakładanie rodziny. Dziecko ma prawo wspominać biologicznego ojca, a jeśli ten goguś tego nie rozumie i obraża się o takie coś, to powinien poszukać kobiety bez dziecka. Kretyńskie zachowanie, którego nic nie tłumaczy. Serio musisz rozmnażać się z takim kimś? Poczekaj z drugim dzieckiem na partnera, który zaakceptuje Was oboje i zapewni poczucie bezpieczeństwa.

[Ellen_Ripley]

Napisane przez ajah

Możesz napisac i mu odczytać.

To, ze on obraża sie na małe dziecko, kótre wspomina o ojcu to taki sygnał alarmowy, że najlepiej zupełnie zaprzestać planowania kolejnego dziecka i starań.
Jesteś z kimś kto jest niedojrzały, problematycznym, mozliwe, że zakompleksiony.
Stosujesz jakieś metody, dzięki którym on obraża się na dziecko rzadziej
Dzieckiem się zajmij tak na serio, bo takie traktowanie to dla niego krzywda.

Jak wyżej.

Autorko, z Tobą chyba wszystko w porządku* (chciałaś porozmawiać o swoich oczekiwaniach i możliwych problemach - zerowy powód do obrażania się, bo nie naskoczyłaś na niego z hasłem "pewnie będziesz taki, jak ex"), natomiast im więcej piszesz o zachowaniach i podejściu tego pana, tym bardziej brzmi to na jego niekorzyść.

* Niestety to, że planujesz dziecko z kimś takim i chyba mocno zignorowałaś sygnały alarmowe (no chyba, że są serio świeże), średnio świadczy o tym, że wyciągnęłaś skutecznie wnioski z poprzedniego związku. Całe życie zamierzasz się tłumaczyć byciem "niepoprawną romantyczką"? A może czas zacząć stawiać na siebie i przede wszystkim na swoje dziecko, a nie na kolejnego zakompleksionego facecika, przy którym nie można wspominać o tym, że dziecko ma ojca, a Ty miałaś wcześniej życie i masz bagaż doświadczeń z tym związany.

[f8c2d375a73595a7890227cbb2d3acee309191de_62181c3c5fcdf]

Nie widzę tego. On nie zaakceptował twojej przyszłości i nie wygląda na to, żeby miał zamiar przy swoim konserwatywnym i ograniczonym światopoglądzie. Na twoim miejscu nie decydowałabym się z takim człowiekiem na dziecko. Sama wiesz, że oprócz pięknych chwil, pojawią się też wszelkiego rodzaju napięcia, zmęczenie, a wasz związek nie wygląda na taki, żebyś miała w nim oparcie. Zrobisz krzywdę sobie, a przede wszystkim swojemu pierwszemu dziecku. Masz bagaż doświadczeń, więc potrzebujesz faceta dojrzałego i wyrozumiałego, a nie obrażalskiego.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[SteveS]

Napisane przez megamag

Szczerze? Zastanowiłabym się poważnie nad rozmnażaniem się z tym facetem. Rozmowa na temat waszych oczekiwań i podziału obowiązków w rodzicielstwie to podstawa. Już raz się przekonałaś, co się dzieje, jak dziecko pojawi się bez tego. Niestety postawa Twojego faceta jest dość niedojrzała.

Co gorsza, jeśli on w ogóle ma w zwyczaju się obrażać zamiast rozmawiać, to już w ogóle świadczy o mocno dziecinnym charakterze. Na dziecko też strzeli focha, jak będzie się zachowywało nie po jego myśli?

Ja bym serio jeszcze raz się na Twoim miejscu zastawiła, czy on się nadaje na ojca.

Jestem tego samego zdania.

Zwłaszcza, że w obliczu pojawienia się dziecka, które będzie wymagające uwagi, on będzie zmuszony się poświęcić - również starszemu dziecku. Dla mnie taka sytuacja jak obecna jest niedopuszczalna w kontekscie dalszego rozmnażania. Zgranym parom często jest ciężko, a co dopiero takim, które mają problemy jak Twoje.

[MiamiGlow]

Mój ojciec jest z tych obrażających się. Zamiast powiedzieć o co chodzi i normalnie rozmawiać, łapie związkowego focha. Nie rób sobie tego, Autorko, bo pewnie nie raz będziesz doszukiwać się winy w sobie, choć jej tam nie ma. Dorośli ludzie umieją ze sobą rozmawiać. Jasne, że bywają spięcia. Ale obu osobom musi zależeć, żeby się porozumieć. Nie możesz ciągle mu czegoś tłumaczyć, wychowywać go... Nowe dziecko to ogrom stresu i wyzwań. Po Twoim opisie, ja bym się bała, nie wiedziałabym jak on będzie na to reagować. Czy zamiast wspierać, nie poczuje się o urażony o głupotę... I co wtedy?

[9bfc43f248fa3dd370e3b645ec22fc32ebbe1d0f]

pierwsze dziecko nie było planowane, wyszło jak wyszło. ale teraz, z pełną świadomością, chcesz powołać na świat nowego człowieka z takim facetem? jesteś po przejściach, może się z tym wszystkim pogodziłaś i ułożyłaś to sobie w głowie, ale Twój facet absolutnie nie. i to będzie wychodziło teraz, w czasie ciąży i w każdej innej sytuacji w przyszłości. i nie dość, że nie będziesz mogła mu nic powiedzieć, z niczym go poprawić to jeszcze może dojść faworyzowanie waszego wspólnego dziecka. a serio chcesz, żeby Twój syn czuł się gorszy?



a na drugi raz takie rozmowy zaczynaj od: "co o tym sądzisz?", "jak to sobie wyobrażasz?", "jak byś chciał to zrobić?", a nie "ja zrobiłam taki błąd i tego absolutnie zrobić nie możemy".

[tamara38]

Mam wrażenie, że twój facet zupełnie nie ogarnia, że ludzie ogólnie mają przeszłość, zanim ich pozna i ona wpłynęła na to, jakimi ludźmi są teraz. Bo obraża się za to, co już BYŁO.
I szczerze mówiąc mam wrażenie, że dopóki z nim nie porozmawiasz o tym, jak on się czuje w kontekście tego, że ty masz całkiem ciężki bagaż doświadczeń, to nie ma sensu rozmawiać o czymkolwiek innym, bo cokolwiek mu się skojarzy z twoim byłym, będzie pretekstem do kłótni.
Na tym etapie nawet bym nie myślała o dziecku z takim człowiekiem.

[megamag]

Napisane przez Apsik93

Jest bardzo pewny siebie, walczy o swoje zdanie. Lubi stawiać na swoim, uparty. Woli być tak zwana głowa rodziny i zlosci się gdy coś idzie inaczej niż zaplanowane, jest bardzo szczery wręcz czasem zahacza to o chamska bezposredniosc, natomiast z drugiej strony bezpośredniosc w stosunku do niego może się skończyć fochem. Wyglada jakby miał duże mniemanie o sobie. Do tego to jedynak. Podejrzewam że rozpieszczony. Zainteresowania... raczej komputer i to co wokół niego... gry lub filmiki na yt, gitara.

Jeśli ktoś jest chamski to jest chamski, a nie szczery. A jeśli ktoś nie potrafi rozmawiać, strzela focha, tupie nogą i nie chce ustąpić, to nie jest żadną głową rodziny tylko niedojrzałym bubkiem. I bycie jedynakiem nie ma tu nic do rzeczy, połowa ludzi, których znam, to jedynacy i serio nie przekłada się to na gówniarskie zachowanie. Masz złe wzorce i ewidentnie wybierasz nieodpowiednich facetów. Jeśli zrobisz z tym facetem dziecko, będzie tak samo jak poprzednio. Ten koleś sam jest mentalnie dzieckiem, nie nadaje się do opiekowania się dziećmi, znowu zostaniesz sama.

[Pani_Robot]

Mocno zakompleksiony, mentalny smarkacz z tego, co piszesz. Brak dystansu, sztuczna pewność siebie.
Kanarka bym nie dała pod opiekę, a co dopiero dziecko planować.

[paczanga]

Napisane przez Apsik93

Jest bardzo pewny siebie, walczy o swoje zdanie. Lubi stawiać na swoim, uparty. Woli być tak zwana głowa rodziny i zlosci się gdy coś idzie inaczej niż zaplanowane, jest bardzo szczery wręcz czasem zahacza to o chamska bezposredniosc, natomiast z drugiej strony bezpośredniosc w stosunku do niego może się skończyć fochem. Wyglada jakby miał duże mniemanie o sobie. Do tego to jedynak. Podejrzewam że rozpieszczony. Zainteresowania... raczej komputer i to co wokół niego... gry lub filmiki na yt, gitara.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

---------- Dopisano o 05:54 ---------- Poprzedni post napisano o 05:51 ----------

Jaj wspomnialam jestem naiwna i moze niepoprawna romantyczka. Chciałabym zbawić świat A chociaż uratować nasz związek. Wiem, ze go kocham. Inaczej pewnie nawet bym tu nie pisala. Nie boje sie zostac sama, juz to przerabialam. Raczej rozwiązania. Dlatego doszukuje się jakis tłumaczeń. Każdy ma coś za sobą. Sama wiem jak duży wpływ ma na Ciebie to w jaki sposób zostales wychowany lub gdzie.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

On nie jest pewny siebie tylko jest prostakiem, pewne siebie osoby nie obrażają się na dzieci, bo powiedziały coś co je dotknęło. Co słaby człowiek, który próbuje to zatuszować fasadą buca. Życzę Ci, żebyś spotkała pewnego siebie mężczyznę, tacy faceci nie muszą stawiać na swoim, bo nie muszą nic nikomu udowadniać, nie muszą pokazywać się jako głowa rodziny, ale w trudnych sytuacjach przejmują inicjatywę i starają się rozwiązać problem, a nie boją się że zaraz misternie tworzona fasada runie niczym domek z kart.

Napisane przez andy_legionista

Powiedz, czy on jest typem pewnym siebie, zaradnym, itp. Ma jakieś konkretne zainteresowania? Lubi ryzyko?
Wiem że to dziwne pytania, ale to pozwoli ocenić czy on w ogóle się zachowuje jak mężczyzna. Bo coś mi się zdaje że trafiłaś na jakiegoś kryptogeja.

Świetne, heteroseksualni mężczyźni to Ci lubiący ryzyko (Boże chroń przed takimi), a geje są niepewni siebie i niezaradni (bo wiadomo, że te dwie cechy idą zawsze w parze), brawo, a spędzanie czasu na kobiecych forach to cecha bardziej hetero czy geja?

[matcha]

Ty nie masz jednego dziecka pod dachem, tylko dwoje. Dasz sobie radę sama z trójką dzieci (w tym jednym duże, które już dawno powinno się ogarnąć)?

[Limonka2738]

Jak tak czytam dalej to tego nie widzę.

On najwyraźniej ma problem z twoją przeszłością.

Musi to przepracować albo się zamęczysz.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz