Ślub cywilny

[kawa19]

Witam serdecznie wszystkie przyszłe żony
Razem z narzeczonym planujemy wziąć tylko ślub cywilny i później jakieś małe przyjęcie weselne na około 30 osób.
Narzeczony nie lubi i nie umie tańczyć i dlatego nie będzie żadnego pierwszego tańca tylko toast powitalny i później planujemy obiad, po obiedzie kawa, ciasto, następnie jakaś zimna płyta i może kolacja.
Będzie jeden pan, który zapewni oprawę muzyczną.
Na normalnych dużych weselach są podziękowania dla rodziców itd i moje pytanie brzmi czy na takim małym przyjęciu też zrobić podziękowania czy nie ? Co myślicie na ten temat ?
Jeśli by to zrobić to znowu pojawia się problem ponieważ rodzice narzeczonego są rozwiedzeni i nie ma szans żeby ze sobą rozmawiali czy cokolwiek... a jak wiadomo po podziękowaniu rodzice tańczą ze sobą a tu nie ma takiej opcji, chciałabym żebyście też wypowiedziały na ten temat

[52226a6b84e10414ec85695991496d596c4cbe57_65555ba93c74a]

wg mnie nie wazne czy przyjecie czy wesele, jesli chcecie robic podziekowania dla rodzicow to je zrobcie, jesli nie to nie
Rodzice wcale nie musza tanczyc po w koleczku, a jesli martwisz sie to podziekujcie na osobnosci/ przed/ po.

[Brook]

a za co się dziekuje rodzicom? za to ze odprawiaja( opłacaja ) impreze?

[201701261449]

Mam cywilny, przyjęcie bez tańców na 20 osób w restauracji, moi rodzice są rozwiedzeni, finansujemy sami.
Rodzice również dostają zaproszenie przed ślubem (tylko bez "Sz. P" tylko per "mamo", "tato"), kilka dni po ślubie wręczymy im drobne upominki i kartki z podziękowaniem za obecność. Nie mamy super dobrych kontaktów z rodzicami, od dawna ze sobą nie mieszkamy, więc dziwnie byłoby mi dziękować za co - za wychowanie? Może gdybym brała ślub mając 18 lat i dopiero się przeprowadzała to bym tak zrobiła.
W prezencie damy raczej na pewno każdemu z nich ramkę z naszym ślubnym zdjęciem i mały koszyk, jak od chleba, z dobrymi słodyczami.

[tamiris]

Nic nie stoi na przeszkodzie, aby podziękować rodzicom, jeżeli tylko tak chcecie. Forma wesela/przyjęcia nie ma znaczenia

Napisane przez smellsliketeenspirit

Mam cywilny, przyjęcie bez tańców na 20 osób w restauracji, moi rodzice są rozwiedzeni, finansujemy sami.
Rodzice również dostają zaproszenie przed ślubem (tylko bez "Sz. P" tylko per "mamo", "tato"), kilka dni po ślubie wręczymy im drobne upominki i kartki z podziękowaniem za obecność. Nie mamy super dobrych kontaktów z rodzicami, od dawna ze sobą nie mieszkamy, więc dziwnie byłoby mi dziękować za co - za wychowanie? Może gdybym brała ślub mając 18 lat i dopiero się przeprowadzała to bym tak zrobiła.
W prezencie damy raczej na pewno każdemu z nich ramkę z naszym ślubnym zdjęciem i mały koszyk, jak od chleba, z dobrymi słodyczami.

No właśnie mamy podobną sytuację. Z rodzicami nie mamy super kontaktu (ani z jednymi, ani z drugimi), przyjęcie weselne urządzamy i opłacamy w 100% sami, rodzice są tylko gośćmi. Nie pomagają nawet w przygotowaniach itp. Boję się jednak, że mogą (wzorem innych wesel) oczekiwać podziękowania w trakcie. I my chyba tak zrobimy. Powiemy coś ogólnego, że dziękujemy za wszystko i nie byłoby nas tutaj gdyby nie oni Żeby było miło i tyle

[mmagduszka]

My mieliśmy co prawda ślub kościelny ale też małe przyjęcie na 25 osób które sami finansowaliśmy to w ogóle darowaliśmy sobie podziękowania. I nie dlatego, że mamy jakiś slaby kontakt bo mamy bardzo dobry. Po prostu uznaliśmy że drobne upominki dostaną następnego dnia, w niedzielę, podczas obiadu ;-)

[mojra_90]

Witam, razem z narzeczonym podjęliśmy decyzję, że nie stać nas na odprawienie wesela na 150 os (mamy bardzo dużą rodzinę, a sami wszystko opłacamy) i postanowiliśmy zrobić ślub kościelny z wielkim przyjęciem za kilka lat, jak zwyczajnie będzie nas na to stać.

Na razie chcemy wziąć ślub cywilny w plenerze i zaprosić na niego jedynie najbliższą rodzinę (rodzice, rodzeństwo). Po przeczytaniu waszych wypowiedzi wiem już, że nie będziemy robić żadnego wielkiego podziękowania - każdy dostanie jakiś mały słodki upominek w podzięce za przybycie.

Mam jednak problem z moimi koleżankami - kiedyś byłyśmy przyjaciółkami, jednak na przestrzeni 10 ostatnich lat kontakt osobisty maleje, piszemy prawie ciągle na komunikatorze (mamy grupę), ale o głupotach, wysyłamy sobie memy itd. Mamy stosunki raczej ok, ale problem polega na tym, że nie chcę ich zapraszać, bo miała być tylko rodzina, ale one zdecydowanie chcą być zaproszone, ciągle o tym wspominają. Napisałam im już dwa razy, całkiem poważnie, że oszczędzamy na wspólne życiowe plany, więc ślub robimy skromny, mały, rodzinny...

Nie chcę ich urazić, to chyba moje jedyne koleżanki, obracam się raczej w męskim towarzystwie i w pracy i po za nią, ale wiem, że jak nie zaproszę kolegów, to nawet nie zauważą, a dziewczyny, jak to dziewczyny - ślub dopiero za kilka miesięcy, a już wyczuwam nutkę obrazy i uszczypliwości w każdej ich wiadomości dotyczącej ślubu ... Jakie pomysły na wyjście cało z opresji??

[Brook]

powiedzieć że będą zaproszone z cała pewnoscią w przyszlosci kiedy zrobicie Koscielny z weselem
Kolezanki poprostu moze nie wiedza nic o planach z weselem w przyszlosci wiec chca byc na Slubie takim jaki wyprawiasz teraz bo nie wiedza nic o innym
Sama gdybym nie wiedziala czy zrobie w przyszlosci ślub z weselem na który bede mogla zaprosic wszystkich zaprosilabym najblizszych na cywilny i do restauracji na obiad- chocby to mialo byc najblizszych 30 osob