Pierścionek czy Pierdzionek - Czy wypada marzyć o ślubie?

[Hanako]

Napisane przez manymanyways

mnie najbardziej w tych "marzeniach o ślubie" przeraża to, jak wiele par bierze ślub kościelny z niezbyt religijnych pobudek: bo ksiądz, bo organista, bo marsz Mendelssohna. Co tam, że od lat radośnie uprawia się seks i używa gumek, a do kościoła chodzi się tylko na pasterkę i zanieść koszyczek na Wielkanoc. Ślub w kościele musi być, żeby nam organista ładnie zagrał, a goście ryżem na szczęście sypnęli. I to jest przerażające. Jeśli ślub kościelny jako sakrament, obrzęd religijny, nie ma dla kogoś znaczenia, to po co się hajta w kościele?
Kwestie brania ślubu z byle kim, byle się pierścionkiem koleżankom pochwalić i zdjęcia wstawić na fejsbuka pomijam, bo już była tu poruszana.
I żeby nie było - brałam ślub cywilny

to zupełnie naturalne, że osoba, która na co dzień nieszczególnie zastanawia się nad swoim życiem duchowym i jest jej obojętne, czy wierzy, czy nie wierzy, nie przejmuje się religijnym wydźwiękiem ślubu. chodzi się na pasterkę, bo ładnie kolędy śpiewają, idzie się z koszyczkiem, no bo zawsze się szło, bierze się ślub kościelny, bo i kościół ładny, i organy grają.
tylko osoby, które mają przemyślane i poukładane wybory religijne - niezależnie od tego, czy decydują się wierzyć, czy też nie - mogą świadomie wybrać ślub kościelny jako sakrament albo świadomie z niego zrezygnować.
i tyle.
ja osobiście nie mam z takimi ludźmi do czynienia, bo nie potrafię tolerować bezmyślności i dulszczyzny, więc nie muszę nikomu kazań prawić.

[vouvray]

A ja tam nie widzę pogardy na wizażu względem osób pragnących ślubu.

RAZI MNIE jedynie to, z jakim brakiem rozsądku podchodzą do ślubu moje znajome. Nic nie poradzę na to, że dla mnie małżeństwo=jesteśmy niezależną finansowo komórką. Ja sobie nie wyobrażam takiej sytuacji, że biorę ślub ze swoim facetem na studiach i tylko czekamy do 10 dnia miesiąca, aż jego rodzice i moi rodzice zrobią nam przelew, bo chcemy zapłacić za mieszkanie i w ogóle to chcemy iść na pizze, a na koncie zostało tylko 8 zł. A znam takich ludzi osobiście.

Ja ślubu chcę, ale za jakieś 3-4 lata. Mnie dużo bardziej fascynuje rozmyślanie o macierzyństwie niż o zaślubinach

[just_me]

ja uważam, że nie chodzi o sam pierścionek, tylko chodzi o to żeby się ustabilizować z danym facetem. Chodzi o pewność, że ten właśnie gość chce mieć ze mną dzieci, chce być ze mną na dobre i na złe a nie tylko tak mówi, a tak naprawdę jestem tylko przeczekaniem na lepszą okazję. I dla mnie np. pierścionek jest właśnie taką obietnicą. Takim czynem, który świadczy o poważnych zamiarach faceta wobec mnie. I nie chodzi mi o ślub, bo rodzice, suknia, pochwalenie się koleżankom czy zmianie statusu na fb. Chodzi o decyzję na całe życie oraz o ponoszenie konsekwencji jaką jest rodzina/dzieci. Można życ z kimś bez ślubu, ale wtedy nie wiedziałabym kim tak naprawdę jestem dla drugiej osoby. Bo tego nigdy nie mozna być w 100%pewnym. Nawet z pierścionkiem na palcu. Ale jednak ryzyko pomyłki spada takie jest moje zdanie.

[_ema_]

Napisane przez manymanyways

mnie najbardziej w tych "marzeniach o ślubie" przeraża to, jak wiele par bierze ślub kościelny z niezbyt religijnych pobudek: bo ksiądz, bo organista, bo marsz Mendelssohna. Co tam, że od lat radośnie uprawia się seks i używa gumek, a do kościoła chodzi się tylko na pasterkę i zanieść koszyczek na Wielkanoc. Ślub w kościele musi być, żeby nam organista ładnie zagrał, a goście ryżem na szczęście sypnęli. I to jest przerażające. Jeśli ślub kościelny jako sakrament, obrzęd religijny, nie ma dla kogoś znaczenia, to po co się hajta w kościele?
Kwestie brania ślubu z byle kim, byle się pierścionkiem koleżankom pochwalić i zdjęcia wstawić na fejsbuka pomijam, bo już była tu poruszana.
I żeby nie było - brałam ślub cywilny

Ja biorę kościelny, chociaż nie żyję w 100% zgodnie z przykazaniami kościoła. Raz, że wierzę w Boga, religia jaką wyznaję jest mimo wszystko najbliższa moim poglądom, choć nie zgodna całkowicie. Dwa - zostałam w niej wychowana i wszelkie obrzędy są dla mnie kwestią bardziej tradycji, więc takie a nie inne 'uświęcenie' małżeństwa też jest dla mnie nieodłączną tradycją. Trzy, że nie wyobrażam sobie nie przysięgać przed Bogiem, w którego jak mówię - wierzę.

[Shira Yuki]

Napisane przez Bananalama

Wypada marzyć. W ogóle. A o czym, to już preferencje osobiste.

---------- Dopisano o 17:15 ---------- Poprzedni post napisano o 17:13 ----------

Napisane przez manymanyways

mnie najbardziej w tych "marzeniach o ślubie" przeraża to, jak wiele par bierze ślub kościelny z niezbyt religijnych pobudek: bo ksiądz, bo organista, bo marsz Mendelssohna. Co tam, że od lat radośnie uprawia się seks i używa gumek, a do kościoła chodzi się tylko na pasterkę i zanieść koszyczek na Wielkanoc. Ślub w kościele musi być, żeby nam organista ładnie zagrał, a goście ryżem na szczęście sypnęli. I to jest przerażające. Jeśli ślub kościelny jako sakrament, obrzęd religijny, nie ma dla kogoś znaczenia, to po co się hajta w kościele?
Kwestie brania ślubu z byle kim, byle się pierścionkiem koleżankom pochwalić i zdjęcia wstawić na fejsbuka pomijam, bo już była tu poruszana.
I żeby nie było - brałam ślub cywilny

właśnie,dla: białej sukni z welonem,organistą ładnie grającym i ryżem we włosach na szczęściei.

[_ema_]

Napisane przez Shira Yuki

---------- Dopisano o 17:15 ---------- Poprzedni post napisano o 17:13 ----------



właśnie,dla: białej sukni z welonem,organistą ładnie grającym i ryżem we włosach na szczęściei.

Ale ja nie rozumiem, dlaczego jest dla Was takie niepojęte, że ludzie nie żyjący zbyt ortodoksyjnie mimo tego także mogą szczerze wierzyć w Boga. A Kościół jak dla każdej innej jednostki jest dla nich miejscem kultu, w którym z tym Bogiem się 'rozmawia'. Co w tym tak trudnego do ogarnięcia, że co wątek to wmawia się, że jak ktoś nie modli się dwa razy dziennie to znaczy, że bierze slub tylko i wyłącznie dla białej sukienki i organisty, no ludzie?

[skazana_na_bluesa]

Napisane przez drabineczka

Aaa czekajcie muszę się poprawić, co do jednego ślubu - mam znajomą która poznała faceta w marcu, pokochała go miłością szaloną, tak że już w czerwcu bodajże czy lipcu był ślub, tak bardzo im się ze wszystkim śpieszyło że nie czekali ze staraniem się o dziecku do "po ślubie" i zaczęli "teraz zaraz" i tym sposobem była w ciąży na ślubie ale to nie była wpadka tylko ich świadome działanie bo ze wszystkim im się spieszyło. Ale są szczęśliwi

wow. niesamowite tempo. ciekawe jak długo będzie u nich super...

Napisane przez _ema_

Ale ja nie rozumiem, dlaczego jest dla Was takie niepojęte, że ludzie nie żyjący zbyt ortodoksyjnie mimo tego także mogą szczerze wierzyć w Boga. A Kościół jak dla każdej innej jednostki jest dla nich miejscem kultu, w którym z tym Bogiem się 'rozmawia'. Co w tym tak trudnego do ogarnięcia, że co wątek to wmawia się, że jak ktoś nie modli się dwa razy dziennie to znaczy, że bierze slub tylko i wyłącznie dla białej sukienki i organisty, no ludzie?

moi znajomi, którzy brali ślub w kościele nawet do niego nie chodzili. dla mnie to dziwne - wybiórcze stosowanie zasad wiary i odwalanie szopki, bo inaczej nie potrafię nazwać osoby, która nie wierzy/nie praktykuje, ale sakramenty chce przyjąć.

[tyene]

Problem z ślubem kościelnym jest to, że podczas samej ceremonii ślubnej są pytania na temat otwarcia na życie, wychowywania w wierze katolickiej etc. Bo jak ktoś, kto świadomie nie przestrzega przykazań, może odpowiedzieć, że CHCE wychować dzieci po katolicku?

[b82ed09e83d6cc96f3cec4b39c6008ed9e8c5acd_5dd330825eb9e]

Mi to obojętne czy wezmę ślub czy nie, zależy od mojego faceta (chociaż pewnie będzie chciał). Pomarzyć sobie można i o ślubie, w końcu marzenia rzecz ludzka. Tak samo jak marzy się o pracy gdzieś, o urodzeniu dziecka, pojechaniu gdzieś na wakacje. Moim zdaniem to żaden wstyd. Każdy żyje jak chce.

[maryanna3]

Napisane przez _ema_

Ale ja nie rozumiem, dlaczego jest dla Was takie niepojęte, że ludzie nie żyjący zbyt ortodoksyjnie mimo tego także mogą szczerze wierzyć w Boga. A Kościół jak dla każdej innej jednostki jest dla nich miejscem kultu, w którym z tym Bogiem się 'rozmawia'. Co w tym tak trudnego do ogarnięcia, że co wątek to wmawia się, że jak ktoś nie modli się dwa razy dziennie to znaczy, że bierze slub tylko i wyłącznie dla białej sukienki i organisty, no ludzie?

Przyznaję szczerze ze mnie to dziwi no i tak-ja tego nie ogarniam. Bo należy zaznaczyć co to znaczy być ortodoksyjnym katolikiem a co już nie. Dla mnie jak ktoś chodzi co niedziela do kościoła, modli sie kiedy potrzebuje, stara się stosować do przykazań a przynajmniej idąc do spowiedzi szczerze żałuje i postanawia poprawę a nie i tak wie że znów grzech popełni-to nie jest ortodoksyjnym tylko zwykłym katolikiem, nie hipokrytą.

Kiedy natomiast komuś do kościoła nie po drodze, łamie przykazania i i tak wie, że łamać je dalej będzie a mimo to idzie do spowiedzi to dla mnie dość śmieszne, że ten ktoś później koniecznie chce brać ślub właśnie w kościele. Do takich osób bardziej pasuje mi sam USC, a jedynym argumentem jaki przychodzi mi do głowy dlaczego wybierają też kościół jest niestety tylko i wyłącznie sukienka, otoczka, goście, zdanie rodziny ewentualnie i tyle.

[mary_poppins]

Napisane przez _ema_

Ale ja nie rozumiem, dlaczego jest dla Was takie niepojęte, że ludzie nie żyjący zbyt ortodoksyjnie mimo tego także mogą szczerze wierzyć w Boga. A Kościół jak dla każdej innej jednostki jest dla nich miejscem kultu, w którym z tym Bogiem się 'rozmawia'. Co w tym tak trudnego do ogarnięcia, że co wątek to wmawia się, że jak ktoś nie modli się dwa razy dziennie to znaczy, że bierze slub tylko i wyłącznie dla białej sukienki i organisty, no ludzie?

Dla mnie sprawa wygląda tak, że jeśli wierzę w Boga (bo wierzę), a nie akceptuję praw i zasad określonego wyznania (w tym przypadku katolicyzmu, bo nie akceptuję), to ślubu w miejscu kultu tegoż wyznania nie biorę. Też szczerze mówiąc nie do końca rozumiem ślubu w KK, kiedy w zasadzie wypieram się świadomie jego zasad. Wierzę w Boga, ale żadne wyznanie nie pokrywa się wyraźnie z tym co ja uważam za prawdę, dlatego nie korzystam ze świątyń tychże wyznań, nie przyjmuję ich sakramentów. Bóg i tak jest wszędzie i doskonale wie, co ja komu ślubuję.

[_ema_]

Napisane przez maryanna3

Przyznaję szczerze ze mnie to dziwi no i tak-ja tego nie ogarniam. Bo należy zaznaczyć co to znaczy być ortodoksyjnym katolikiem a co już nie. Dla mnie jak ktoś chodzi co niedziela do kościoła, modli sie kiedy potrzebuje, stara się stosować do przykazań a przynajmniej idąc do spowiedzi szczerze żałuje i postanawia poprawę a nie i tak wie że znów grzech popełni-to nie jest ortodoksyjnym tylko zwykłym katolikiem, nie hipokrytą.

Dołóż do tego np. antykoncepcję i już masz 'niewiernego' - o takim człowieku mówię.

[tyene]

No cóż, antykoncepcja, jak samo współżycie pozamałżeńskie, to grzech ciężki. O antykoncepcji hormonalnej nie wspomnę, bo technicznie to może podpadać pod ekskomunikę.

[_ema_]

Napisane przez tyene

No cóż, antykoncepcja, jak samo współżycie pozamałżeńskie, to grzech ciężki. O antykoncepcji hormonalnej nie wspomnę, bo technicznie to może podpadać pod ekskomunikę.

Właśnie dlatego mówię - nie jestem osobą, która żyje w 100% zgodnie z nauką KK, ale mimo wszystko ta religia jest mi bliska, kieruję się nią, wierzę, modlę się. Chce przysięgać przed 'Katolickim' Bogiem.

[Chatul]

Napisane przez _ema_

Dołóż do tego np. antykoncepcję i już masz 'niewiernego' - o takim człowieku mówię.

Jeśli ktoś chce stosować się do przykazań, ale ulega słabości, stosuje antykoncepcję, a potem szczerze żałuje za grzechy i postanawia poprawę, to raczej nikt go „niewiernym” nie nazwie.

Ale jak ktoś nie chce żyć w zgodzie z zasadami kościoła i nie żałuje przynajmniej za niektóre grzechy (więc i nie postanawia poprawy), to widać, że nie chodzi już tylko o tę nieszczęsną antykoncepcję, ale całą postawę danej osoby, która pokazuje, gdzie w życiu tej osoby jest kościół.

[tyene]

A nie masz problemu z pytaniem o wychowywanie dzieci w wierze katolickiej? Bo przecież takie się pojawia podczas ślubu. Tak normalnie pytam.

[maryanna3]

Napisane przez _ema_

Właśnie dlatego mówię - nie jestem osobą, która żyje w 100% zgodnie z nauką KK, ale mimo wszystko ta religia jest mi bliska, kieruję się nią, wierzę, modlę się. Chce przysięgać przed 'Katolickim' Bogiem.

Nie chodzi o 100% ale rzeczy o których piszesz to jedne z podstawowych zasad katolickiego kościoła, jeśli się je łamie i to świadomie dlaczego później akurat w tym samym kościele przysięgać. Dlatego w dalszym ciągu ja tego nie rozumiem ale przecież nie muszę

[_ema_]

Napisane przez tyene

A nie masz problemu z pytaniem o wychowywanie dzieci w wierze katolickiej? Bo przecież takie się pojawia podczas ślubu. Tak normalnie pytam.

Już kiedyś to na wizażu obszernie tłumaczyłam - ja zamierzam wychować dzieci w wierze, czyli przyjmą sakramenty, nauczę je podstaw wiary, zaprowadzę na religię, do kościoła, jesli będą chciały poczytamy razem Biblię, wytłumaczę to czego nie wiedzą. Nie zamierzam tez udawać Alfy i Omegi, więc dowiedzą się o moim stosunku do niektórych spraw i otrzymają wyjaśnienie, czemu czasem robię tak a nie inaczej, dowiedzą się, że według kościoła to grzech. Otrzymają pełny zestaw informacji który pozwoli im w dalszym życiu wybrać jak chcą żyć. A to, jak potoczy się ich życie duchowe myśle, że jest ich indywidualnym wyborem Bo nie zakładam, żeby słowa 'czy wychowacie dzieci w wierze?' znaczyły 'czy zmusicie je żeby wierzyły mimo wszelkich prób samodzielności?'

---------- Dopisano o 18:20 ---------- Poprzedni post napisano o 18:18 ----------

Napisane przez maryanna3

Nie chodzi o 100% ale rzeczy o których piszesz to jedne z podstawowych zasad katolickiego kościoła, jeśli się je łamie i to świadomie dlaczego później akurat w tym samym kościele przysięgać. Dlatego w dalszym ciągu ja tego nie rozumiem ale przecież nie muszę

Ja nie szukam zrozumienia - pokazuję tylko pogląd na tą sprawę od drugiej strony

[maryanna3]

Napisane przez _ema_

Ja nie szukam zrozumienia - pokazuję tylko pogląd na tą sprawę od drugiej strony

Rozumiem Chodziło mi o to, że do mnie ten pogląd nie przemawia i mam swoje zdanie na ten temat.

[Samarbi]

Napisane przez manymanyways

mnie najbardziej w tych "marzeniach o ślubie" przeraża to, jak wiele par bierze ślub kościelny z niezbyt religijnych pobudek: bo ksiądz, bo organista, bo marsz Mendelssohna. Co tam, że od lat radośnie uprawia się seks i używa gumek, a do kościoła chodzi się tylko na pasterkę i zanieść koszyczek na Wielkanoc. Ślub w kościele musi być, żeby nam organista ładnie zagrał, a goście ryżem na szczęście sypnęli. I to jest przerażające. Jeśli ślub kościelny jako sakrament, obrzęd religijny, nie ma dla kogoś znaczenia, to po co się hajta w kościele?
Kwestie brania ślubu z byle kim, byle się pierścionkiem koleżankom pochwalić i zdjęcia wstawić na fejsbuka pomijam, bo już była tu poruszana.
I żeby nie było - brałam ślub cywilny

A mnie przeraża jak niektórzy patrzą innym na ręce i "zaglądają pod kołdrę" jakby co najmniej byli od wydawania osądów, kto ślub kościelny przysługuje, a komu nie.
Jeśli para decyduje się na taką uroczystość, to pewnie jest to dla ich ważne. Nie ma sensu wnikać, jakimi kierują się pobudkami.

[maryanna3]

Napisane przez Samarbi

A mnie przeraża jak niektórzy patrzą innym na ręce i "zaglądają pod kołdrę" jakby co najmniej byli od wydawania osądów, kto ślub kościelny przysługuje, a komu nie.
Jeśli para decyduje się na taką uroczystość, to pewnie jest to dla ich ważne. Nie ma sensu wnikać, jakimi kierują się pobudkami.

Wnikać nie, przecież nie pytam każdej pary młodej czy ze sobą już spali, albo czy stosują antykoncepcję
Ale widząc podejście i nastawienie ludzi do kościoła, bo to np. rodzina czy bliscy znajomi można mieć o tym swoja opinię, kiedy później tacy ludzie biorą ślub kościelny. Co nie znaczy, że należy tą opinię radośnie wygłaszać kiedy nikt nas o zdanie nie pyta, oczywiście. Ale swoje zdanie można mieć i np. powiedzieć je tu na forum bo forum rządzi się innymi prawami

[201604181004]

To jest dopiero parcie http://m.trojmiasto.pl/news/Okradl-s...ub-n71729.html

[madana]

Napisane przez drabineczka

To jest dopiero parcie http://m.trojmiasto.pl/news/Okradl-s...ub-n71729.html

- wyobrażasz sobie, JAK biedaczek musiał być przyduszony/podduszony parciem panny na ślub?

[grubella]

A w Kielcach facet ukradł stojący pod blokiem rower bo chciał dogonić pielgrzymkę. Zaspał, pielgrzymka już poszła , koniecznie chciał uczestniczyć to nie było innego wyjścia jak ten rower sobie wziąć.

[Amaa]

Moim zdaniem ślub to ważne wydarzenie w życiu, trzeba tylko zwrócić uwagę na to, z kim się go bierze. Życie singielki jest znacznie lepsze niż życie nieszczęśliwej mężatki, ale życie szczęśliwej mężatki jest o niebo lepsze niż życie sfrustrowanej radykalnej feministki, dla której mąż i dzieci be, bo to takie staroświeckie (nie dotyczy to oczywiście wszystkich singielek, wiem, że dla niektórych małżeństwo nie ma większego znaczenia i to szanuję).

[mary_poppins]

Napisane przez madana

- wyobrażasz sobie, JAK biedaczek musiał być przyduszony/podduszony parciem panny na ślub?

Czemu panny? Może jego cisnęło.

[madana]

Napisane przez mary_poppins

Czemu panny? Może jego cisnęło.

- wyobraziłam sobie pannę , która wierci dziurę w brzuchu o pierścionek i ślub- nieważne, że wychodzi na to, iż związałaby się ze złodziejem

[Shira Yuki]

Napisane przez _ema_

Ale ja nie rozumiem, dlaczego jest dla Was takie niepojęte, że ludzie nie żyjący zbyt ortodoksyjnie mimo tego także mogą szczerze wierzyć w Boga. A Kościół jak dla każdej innej jednostki jest dla nich miejscem kultu, w którym z tym Bogiem się 'rozmawia'. Co w tym tak trudnego do ogarnięcia, że co wątek to wmawia się, że jak ktoś nie modli się dwa razy dziennie to znaczy, że bierze slub tylko i wyłącznie dla białej sukienki i organisty, no ludzie?

nie wiem,dlaczego do mnie piszesz te słowa.
ja odpowiedziałam autorce to co chciała usłyszeć.nie interesuje jej cudza motywacja,bo ona i tak ma wyrobioną opinię,więc tak- ślub w sukni jest dla ryżu i piejącego organisty

---------- Dopisano o 19:37 ---------- Poprzedni post napisano o 19:35 ----------

Napisane przez tyene

A nie masz problemu z pytaniem o wychowywanie dzieci w wierze katolickiej? Bo przecież takie się pojawia podczas ślubu. Tak normalnie pytam.

skoro jesteśmy ludźmi, to mamy prawo błądzić,czyż nie?

[ladylajla]

Są kobiety, które chcą być żonami, wziąć ślub i ogólnie życzę im, by go wzięły z wymarzonym facetem i szczęścia.
Są też takie, które nie chcą, nie marzą i nie biorą - też super.
Są kobiety co marzą, a oficjalnie utrzymują, że nie.
Są takie, co nie marzą, ale zmuszają się do zaakceptowania teorii, że w jakimś tam momencie życia należy, wypada i ogólnie dobrze ślub wziąć. No to biorą. Wychodząc na tym różnie.
O ile te dwie pierwsze opcje są jak najbardziej ok, to tych dwie kolejne są kontrowersyjne i niezrozumiałe.
A, no i może trochę od środowiska/otoczenia to zależy - w jednych formalizacja związku jest sprawą otwartą i nikogo nie obchodzi, co para ze swoim związkiem poczyni, no ale są też takie, gdzie spróbuj się wydać, że o ślubie z weselem nie marzysz - kłamiesz, jesteś brzydka i nikt z tobą ślubu nie chce brać i to dlatego!

Pierdzionki/piździonki tak wyśmiewane na intymnym chyba dotyczą głównie młodych i niesamodzielnych, niedojrzałych emocjonalnie dziewczyn, często w byle jakim związku ( w skrajnych przypadkach - kiedy facet jest zwyczajnym oszołomem, a ona tego nie widzi lub nie chce widzieć) trwającym stosunkowo krótko, których motywacją do zamążpójścia jest to, że inaczej zostanie sama, nikt lepszy się nie trafi, a wszystkie koleżanki już organizują śluby. Typowego bezmyślnego parcia, kiedy głównym skojarzeniem słowa małżeństwo jest właśnie piękny ślub i sesja ślubna wstawiana na facebooka.
Albo jak dziewczyna usycha za oświadczynami i ślubnymi konkretami, ale nie zagai z facetem tematu, bo nie - woli czekać, aż on się zreflektuje/ewentualnie ona zagaduje przy każdej możliwej okazji, a on konsekwentnie zbywa Akurat tego typu wątki są dosyć częste i o ile złośliwostki odnośnie takiego biernego oczekiwania/nagminnego naciskania dają do myślenia, to wyśmiewanie samej potrzeby ślubu jest nie na miejscu.
Marzenia o ślubie, małżeństwie, rodzinie to chyba nadal jedne z najpopularniejszych marzeń kobiet generalnie. No i model życia, który ma silne wsparcie w całym społeczeństwie, w końcu taki przekaz płynie z wielu źródeł - od rodziny, z mediów, z Kościoła, od przyjaciółek. Ja tę popularność rozumiem, nie dziwię się, że wiele kobiet - zresztą mężczyzn także - definiuje w ten sposób swoje szczęśliwe życie. Jedyne, czego bym chciała, to żeby nie wciskać tych marzeń każdemu jak jeden (nomen omen) mąż.

Ja mam do ślubów stosunek raczej pozytywny i o ile będę miała szczęście mieć dobry związek z fajnym mężczyzną, któremu będę gotowa przysięgać (a on mnie), to chętnie stanę na ślubnym kobiercu. To raczej organizacja tradycyjnego polskiego wesela mnie przytłacza, ale jeszcze głębiej się nie zastanawiałam, czy bym go chciała, czy nie. Będą odpowiednie okoliczności, to obgadam z partnerem

[201605300922]

W 100% rozumiem dziewczyny i kobiety, które są z facetem długo, są samodzielne finansowo albo są takie będąc z tym facetem i chcą wziąć ten ślub z innych pobudek niż ,,bo koleżanki". Ale naprawdę nie ogarniam, jak można się zaręczać w wieku np. 20 lat (w tym tygodniu trzy moje koleżanki ze studiów), będąc w związku np. od roku, nie będąc w ciąży i mając perspektywę, że 5 lat się będzie raczej upupionym finansowo, bez szans na wspólne zamieszkanie z narzeczonym z powodu odległości etc. Znaczy się - jak ktoś chce, to niech się zaręcza, dla mnie to jest po prostu podejście egzotyczne. Może jestem po prostu niedojrzała, ale chociaż kocham mojego chłopaka, widzę nas razem za 5, 10, 15 lat, to mam zarazem pełną świadomość, że: - jeszcze 5 lat nie zamieszkamy ze sobą, bo żadne z nas nie rzuci swoich studiów ani nie zmieni uczelni - na początku będziemy bidę klepać oboje, prawdopodobnie będziemy potrzebować częściowego wsparcia finansowego od rodziców, bo możemy być zmuszeni do roboty na wolontariacie - jesteśmy ze sobą 1,5 roku, dla niego to jest w ogóle pierwszy związek, dla mnie pierwszy poważniejszy.

Sam ślub - jest dla mnie ważny, rzecz jasna cywilny, bo kościelnego brać nie zamierzam, skoro nie zgadzam się z większością nakazów KK. Nie wyobrażam sobie być z facetem do końca życia bez ślubu, głównie ze względów prawnych, w tym właśnie decydowania o leczeniu, prawie do informacji itd. Ale nie powiedziałabym, że ślub jest moim życiowym celem, to raczej droga do jednego z dwóch moich celów, czyli szczęśliwej rodziny.

Nie planuję się zaręczać, dopóki nie będę miała możliwości zamieszkania przed ślubem z chłopakiem, nie będę miała widoków na samowystarczalność finansową i możliwość wynajęcia mieszkania (choćby mnie kroili, nie wyobrażam sobie mieszkania z moimi rodzicami albo matką chłopaka ). Póki co moim celem jest skończenie studiów i dostanie się na specjalizację, później nadejdzie etap życiowy na zakładanie rodziny. I nie wyobrażam sobie bardzo długich zaręczyn - jestem raczej z tych, co jak dostaną w piątek pierdzionek (super określenie!) to w poniedziałek zaczną się rozglądać za suknią, restauracją na przyjęcie po ślubie (żadnych weselich, fuj), podróżą poślubną, fryzjerem, wizażystką etc.