Lęki z dzieciństwa obecnie ;)

[05872c226b72f809f533e1be5bdf48ff33b7c1f2_5d4611f2b5f9d]

Napisane przez Pampalini

o tak! straszny był, obejrzałam go będąc już w wieku gimnazjalnym i tak czy siak, się bałam.

No normalnie jestem aż za ciekawa, już wiem co dzisiaj wieczorem obejrzę.

[201712111032]

Jesli idzie o seriale to wg mnie o wiele straszniejszy byl Czynnik PSI. Nie wiem, czy ktos pamieta ale mnie tez przyprawial o niezle strachy

[Niebieskooka arystokratka]

Ja zawsze się bałam, że pod moim łóżkiem jest jakiś potwór i do tej pory pod nie zaglądam, aby się upewnić, że nikogo pod nim nie ma

[05872c226b72f809f533e1be5bdf48ff33b7c1f2_5d4611f2b5f9d]

Chcę tylko napisać, ze się rozczarowałam tym odcinkiem "Z Archiwum X", dla mnie nie był przerażający a ja jestem tchórzem wielkim.

[kiniaczeq]

Napisane przez Niebieskooka arystokratka

Ja zawsze się bałam, że pod moim łóżkiem jest jakiś potwór i do tej pory pod nie zaglądam, aby się upewnić, że nikogo pod nim nie ma

jak to mówi internetowy cytat...

Przestaliśmy sprawdzać czy potwory pod łóżkiem są, gdy zrozumieliśmy, że mieszkają wewnątrz nas

[lalibelle]

Ja bałam się oglądać "Z archiwum X" a ta melodyjka na początku była dla mnie jak z zaświatówJak kiedyś widziałam kawałek odcinka,w którym jakiś kosmita zaglądał przez okno w nocy(a wyglądał jak E.T.),to potem tylko sprawdzałam,czy nie ma go za moim oknem

[Kendra66]

Napisane przez MHKH

nawet z ta czoloweczka? mnie to bardziej przerazalo niz historie tam, no moze procz kosmitow w kokonie na drzewach

dla mnie ta melodia jest gorsza niż sam odcinek. do teraz jak to słyszę przypadkiem to czuję się nieswojo. i od razu przeskakuję na inny kanał.

[Asik_]

Muzyka sama w sobie straszna Chyba czas wrócić do z Archiwum X....

[xnatussia]

Widzę, że większości z nas psychikę w dzieciństwie zwichnęła telewizja



Mnie przerażała bajka "Fraglesy" i "Muminki", chociaż nie wiem czemu.. jakieś takie dziwne, to dzisiaj tego nie lubię

Pamiętam jeszcze, że zawsze wieczorem oglądałyśmy z koleżanką taki straszny serial, nie pamiętam kompletnie nazwy, ani o co tam chodziło, ale wiem, że był jakiś straszny potwór "Bugadi". Później się spotykałyśmy we 3 i bawiłyśmy właśnie w Bugadi. Jedna wchodziła do pokoju, robiła straszny bajzel, wszystko przestawiała i chowała w jakimś zakamarku. 2 pozostałe udawały, że akurat wracają do domu, zastają go w takim stanie bez prądu, siedziały i ta 3 która udawała Bugadi, zaczynała straszyć, włączać pilotem niespodziewanie radio, rzucać czymś, szeleścić. A byłyśmy takie kreatywne, że hohoo
Do dzisiaj pamiętam, jak wystraszona siedziałam sama skulona z zamkniętymi oczami, otwieram je, a 5cm od mojej twarzy stał straszny Bugadi

Albo jak opowiadałyśmy sobie w też we 3 siedząc wieczorami po ciemku w maluchu straszne historie o demonach, Hitlerze, a później każda bała się wracać do domu. Jak jakaś lampa zamrugała lub zgasła to biegłyśmy jakbyśmy miały motorek w d*pie (całe szczęscie, że wszystkie mieszkałyśmy na jednym osiedlu)

Brat straszył mnie też, że w okolicznym lasku mieszka straszna wiedźma, która porywa dzieci, nawet podnosił mnie na rękach i pokazywał gdzie (był tam taki drewniany szałas). Święcie w to wierzyłam. Teraz wiem, że nie chcieli bym tam chodziła, bo to był duży i dość niebezpieczny las, nawet swego czasu znaleźli tam zamordowaną kobietę.

Przenigdy nie mogły mi wyjść stopy z pod kołdry (widzę, że to dość powszechne) , bo a nóż coś mnie tam złapie lub dotknie.

Aha, i po zgaszeniu światła nie wchodziłam jak każde, normalne dziecko do łóżka, tylko wskakiwałam z szybkością światła, bo wyobrażałam sobie nie wiedzieć czemu, iż po 3sekundach ciemności na podłodze znajdą się drapieżne rekiny, a łóżko to jedyne bezpieczne miejsce

[katmaz]

Mam pokój na piętrze i łazienkę na parterze. Zawsze bałam się, że kiedy po umyciu się wieczorem woda w umywalce spłynie do końca, z syfonu wyjdzie potwór i mnie zaatakuje, dlatego nalewałam całą umywalkę wody i po umyciu się i wyciągnięciu korka wybiegałam z łazienki z prędkością światła i pędziłam szybko po schodach, żeby to mnie nie dorwało. Bałam się chodzić w ciemnościach. Jak miałam iść spać, to zapalałam światło na korytarzu, szłam do pokoju, zaświecałam światło i wracałam zgasić na korytarzu . Cyrk zaczynał się, kiedy lęk łazienkowy łączył się z pogaszonymi lampami. Nie samym lękiem przed obcymi żyła katmaz.

[Autumn Witch]

Freddy Kruger. Masakra jak ja sie go balam, do tej pory w wannie nie jestem w stanie siedziec dlugo . 3 miesiace pod lozkiem sprawdzalam czy sie na mnie nie zasadza.

A ze mala bylam i zadnego Freddiego nie znalam, to przez dlugi czas myslalam ze Freddie Kruger = Freddie Mercury. Balam sie obu tak samo i myslalam ze Mercury to jego sceniczne pseudo XD.

Nie jestem w stanie ogladac horrorow, mam zbyt bogata wyobraznie. Pamietam jak kiedys ogladalam film o nawiedzonej gorze (???), gdzie ludzie znikali. Historia opowiadala jak jakas wycieczka 4 osobowa tam zaginela w latach 20 czy cos. W nocy sie obudzilam i bylam pewna ze widzialam ducha kobiety z tv stojacego nade mna. To nic ze to byl zwykly film a nie dokumentalny .

[lalibelle]

Napisane przez Autumn Witch

sie
Nie jestem w stanie ogladac horrorow, mam zbyt bogata wyobraznie. .

oo,ja też nieSupcio,nie jestem jedyna

[Crying_Lightning]

Wszyscy tu się bali horrorów, dziwnych kreskówek itd, a ja się bałam... zasłon Panikowałam jak widziałam takie dłuuugie, sięgające do ziemi zasłony. W sumie, to takich niezbyt długich też się bałam. W zasadzie to bałam się wszystkich zasłon i nie mam pojęcia czemu! Zawsze mi się wydawało, że tam coś siedzi za nimi. Do dzisiaj zasłony jakoś niezbyt dobrze mi się kojarzą i w całym domu nie mam w tej chwili ani jednej zasłony

[bowszystkotoiluzjajest]

Bałam się wody. Na basenie (w podstawówce byłam max 3 razy), nad jeziorem, nad morzem, nawet przechodzić/przejeżdżać przez mosty nad jakąś rzeczką, przepływać jezioro/wypływać na morze statkiem. Dalej się boję, nic się nie zmieniło w tej kwestii.

[deszczowypies]

.

[Mijanou]

Napisane przez katmaz

Taki tam temat na nudny wieczór.
Pamiętacie, czego bałyście się w dzieciństwie? Może boicie się tego do dzisiaj (ma to wpływ na wasze zachowanie?)?
Ja w dzieciństwie musiałam po kryjomu zobaczyć jakiś film o kosmitach, chociaż rodzice mnie do takich filmów nie dopuszczali. Przez długi czas bałam się każdego cienia, nie chciałam zostawać sama w domu/na piętrze, często nie mogłam zasnąć, bo coś mogło mnie we śnie zaatakować. Do dzisiaj nie mogę oglądać filmów o tej tematyce, bo to wraca. Muszę mieć wieczorem zasunięte rolety i nie wytrzymuję długo na dworze (tylko w nocy gdy jestem sama), szczególnie pod domem, bo przypominają mi się sceny ze "Znaków", szczególnie tej, gdzie jest pokazany reportaż z Brazylii i obcy wychodzi zza rogu, koło samochodu. Co ciekawe, w filmach może być pełno duchów, rozlewu krwi , psychopatów itd i to mnie nie rusza. Tylko stworki w których istnienie nie wierzę jakoś siadły na psychikę .

Ja się strasznie bałam Buki. Do tego stopnia, że bałam się zasypiać po ciemku i zawsze musiałam mieć małe światełko zapalone. Teraz już się Buki nie boję ale swój strach ( a dzieci mają bogatą wyobraźnię i naturalną sklonność do wyolbrzymiania lęków) pamiętam do dziś.

Jako starsze dziecko w tajemnicy przed rodzicami obejrzałam "Koszmar z ulicy Wiązów". Oj ten Freddy! Strasznie bałam się zasnąć a jednoczesnie bałam się też przyznać, że obejrzałam ten film.

[Donatella_Rosa]

Ja się bałam... lampek Takich małych, biurkowych lampek. Nie pamiętam dokładnie dlaczego, ale wiem, że wzięło się to z bajki Dzielny Mały Toster, gdzie była lampka, która chyba przypaliła swojego kumpla, kocyk i od tamtej pory lampki wywołały u mnie jakąś traumę Tej z czołówki PIXAR też się bałam i do dziś ich nie lubię