Jesli macie ochote, to zignorujcie

[Marika_1987]

Doris

Oj tak zgadzam się calkowicie, ze przez nieumiejętne odchudzanie można rozwalic psychikę. I mowie to z doświadczenia. 20 kilo w 3 miesiące ( na tabletkach, których nazwy nie będę pisać) i.... raz ze totalnie róż regulowana przemiana materii, a dwa nastrój podly. I co z tego, ze schudlam kiedy nie moglam się skupić, chodzi lam nerwowa ze bez kija nie podchodz. No i slyszalam od wielu osób "co ty ze sobą zrobilas dziewczyno, wygląda sz jak cień czlowieka” co wcale nie podbudowywalo i efekty nie cieszyly. No i tym sposobem wychodowalam sobie piękne kamienie zolciowe ( jeden ze skladnikow tabletek tak wplynal) co skończyli się powtórnym bólem i operacja. Wiec masz calkowita racje ze psychika wysiada

[mikimiki666]

Napisane przez Marika_1987

ATy się nad sobą nie uzalasz? Zamiast zrobić cos żeby byli lepiej, posluchac rad woli sz stwierdzić "Nie widzę sensu". "Nie potrafię, nie umiem, nie chce, to wszystko wina innych nie moja" to są wymowki. Jeśli sama nie będziesz chciala sobie pomoc to nawet psychiatra ci nie pomoże. Pigulki pomogą na jakiś czas, na chwile cie "wylacza", a później wróci rzeczywistość. I nie, ja nie wiem czym jest depresja, ale znam osoby, które sobie z nią poradzily. A wiesz dlaczego? Bo chcialy żyć normalnie, a nie tylko umartwiac się. Widuje osoby śmiertelnie chore, które chcą zyc , a ty pisze sz, ze czeka las na śmierć? Dziewczyno za stanów się poważnie nad swoim życiem, nad tym czego tak naprawdę chcesz.

Chyba nie wiesz co to jest depresja ja sie leczy latami .Gdyby nie moja kolezanka ktora podniosla mnie zebym po 2 tygodniach nie wstawania z lozka wstala i sie umyla i zaprowadzila do psychiatry to nie wiem co by bylo pewnie nic .Czego chce? juz napisalam niczego chce odejsc i nie chce nic czuc tego chce.Widzisz zycie jets niesprawiedliwe chetnie oddalabym komus smiertelnie choremu swoje zycie gdybym mogla ,serio . Bo nie widze sensu niczego ,nie wiesz co czuje wlasnie .Wiesz czemu bo nie masz depresji .

---------- Dopisano o 18:08 ---------- Poprzedni post napisano o 18:04 ----------

Napisane przez kisielova

(zaraz się dowiemy, że skończyła uczelnie techniczną i nie musi znać podstaw ortografii, bo i takie perełki już na wizażu były.)

tak trolll ale masz zabawe co ?
skoro takie rzeczy cie bawia to sama jestes trollem.Ja wiem dlaczego niektorzy tacy jak ty siedza na tym forum bo im sie nudzi jesli cos ci sie nie podoba to sie nie udzielaj. A co jak ktos skonczy nie wiem zawodowke albo nic nie sakonczy to znaczy ze jest jakis gorszy ? jesli od tego zalezy wartosc czlowieka to gratuluje ograniczenia umyslowego .


---------- Dopisano o 18:10 ---------- Poprzedni post napisano o 18:08 ----------

Napisane przez Marika_1987

Doris

Oj tak zgadzam się calkowicie, ze przez nieumiejętne odchudzanie można rozwalic psychikę. I mowie to z doświadczenia. 20 kilo w 3 miesiące ( na tabletkach, których nazwy nie będę pisać) i.... raz ze totalnie róż regulowana przemiana materii, a dwa nastrój podly. I co z tego, ze schudlam kiedy nie moglam się skupić, chodzi lam nerwowa ze bez kija nie podchodz. No i slyszalam od wielu osób "co ty ze sobą zrobilas dziewczyno, wygląda sz jak cień czlowieka” co wcale nie podbudowywalo i efekty nie cieszyly. No i tym sposobem wychodowalam sobie piękne kamienie zolciowe ( jeden ze skladnikow tabletek tak wplynal) co skończyli się powtórnym bólem i operacja. Wiec masz calkowita racje ze psychika wysiada

Z tego co piszesz chorowalas na anoreksje albo cos pochodnego wspolczuje ci dobrze ze z tego wyszlas moja znajoma tez na to chorowala nie wiem czy z tego wyszla bo nie mamy kontaktu

---------- Dopisano o 18:15 ---------- Poprzedni post napisano o 18:10 ----------

Napisane przez mysza_25

ja nie wierzę, że ktoś z mgr potrafi napisać "znaleść" kilka razy z rzędu.

troll


Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.

sama jestes troll bo chyba nie widzisz tresci watku tylko poszukujesz kogos kogo mozesz skrytykowac .

[pffe]

Napisane przez mikimiki666

Chyba nie wiesz co to jest depresja ja sie leczy latami .Gdyby nie moja kolezanka ktora podniosla mnie zebym po 2 tygodniach nie wstawania z lozka wstala i sie umyla i zaprowadzila do psychiatry to nie wiem co by bylo pewnie nic .Czego chce? juz napisalam niczego chce odejsc i nie chce nic czuc tego chce.Widzisz zycie jets niesprawiedliwe chetnie oddalabym komus smiertelnie choremu swoje zycie gdybym mogla ,serio . Bo nie widze sensu niczego ,nie wiesz co czuje wlasnie .Wiesz czemu bo nie masz depresji .

---------- Dopisano o 18:08 ---------- Poprzedni post napisano o 18:04 ----------


tak trolll ale masz zabawe co ?
skoro takie rzeczy cie bawia to sama jestes trollem.Ja wiem dlaczego niektorzy tacy jak ty siedza na tym forum bo im sie nudzi jesli cos ci sie nie podoba to sie nie udzielaj. A co jak ktos skonczy nie wiem zawodowke albo nic nie sakonczy to znaczy ze jest jakis gorszy ? jesli od tego zalezy wartosc czlowieka to gratuluje ograniczenia umyslowego .


---------- Dopisano o 18:10 ---------- Poprzedni post napisano o 18:08 ----------



Z tego co piszesz chorowalas na bulimie albo cos pochodnego wspolczuje ci dobrze ze z tego wyszlas

---------- Dopisano o 18:15 ---------- Poprzedni post napisano o 18:10 ----------



sama jestes troll bo chyba nie widzisz tresci watku tylko poszukujesz kogos kogo mozesz skrytykowac .

to się zabij i będzie po sprawie. skoro nic nie chcesz to po co prosisz o rady na forum.

[skazana_na_bluesa]

Napisane przez pffe

to się zabij i będzie po sprawie. skoro nic nie chcesz to po co prosisz o rady na forum.

ja pier... napisać osobie z depresją coś takiego - szczyt głupoty i brak empatii

[pffe]

trzeba było odseparować ludzi z depresją od internetu. Każdego w końcu szlak trafi na takie pierdołowate gadanie. i w sumie jak nie ma we mnie empatii to trudno

[mikimiki666]

Napisane przez pffe

to się zabij i będzie po sprawie. skoro nic nie chcesz to po co prosisz o rady na forum.

napisalam bo mialam ochote a po co ty tu siedzisz zeby wyzywac sie na innych? takich jak ty powinni od razu banowac .Wiesz czego cie zycze zebys kiedys tak cos przezyla ze nie bedziesz mogla sie z tego podniesc .Zycze ci tego z calego serca .

[pffe]

Napisane przez mikimiki666

napisalam bo mialam ochote a po co ty tu siedzisz zeby wyzywac sie na innych? takich jak ty powinni od razu banowac .Wiesz czego cie zycze zebys kiedys tak cos przezyla ze nie bedziesz mogla sie z tego podniesc .Zycze ci tego z calego serca .

wiesz, piszesz raz, że Ci się nic nie chce, że nie chcesz. Znajdujesz wymówki a na koniec masz pretensje, że ludzie najpierw chcą Ci pomóc a potem już nie mogą na takie jęczenie na wszystko, na każdą radę, na każdy post?
w zasadzie nic Ci do tego co mnie spotka w przyszłości a podnieść można się z każdej nawet największej tragedii JAK SIĘ CHCE a Ty nie chcesz więc w zasadzie równie dobrze można Ciebie banować bo albo to troll albo już nikt nie chce słuchać tego narzekania.

[mikimiki666]

Napisane przez pffe

trzeba było odseparować ludzi z depresją od internetu. Każdego w końcu szlak trafi na takie pierdołowate gadanie. i w sumie jak nie ma we mnie empatii to trudno

i tak nie wychodze na dwor od prawie 3 miesiacy chyba ze do lekarza .Napisalam na samym poczatku jesli macie ochote to zignorujcie nie musisz sie udzielac skoro jestem to co napisalam jest glupie.

[Marika_1987]

Nie chorowalam ani na anoreksję ani na bulimię tylko odchudzalam się za pomocą tabletek i przesadzilam. A związek z psychika byli taki, ze zamiast czuć się dobrze doprowadzilam się do stanu, w którym wcale dobrze się nie czulam. Nie wymiotowalam, nie glodzilam się, nie mialam myśli "jestem za gruba" ( przy wzroście 158 i wadze 50). Po prostu wyniszczylam sobie w krótkim czasie organizm, a co zatym idzie ppsychikę.
A powiedz mi dlaczego nie widzisz sensu? Jakie są tego powody?

[mikimiki666]

Napisane przez pffe

wiesz, piszesz raz, że Ci się nic nie chce, że nie chcesz. Znajdujesz wymówki a na koniec masz pretensje, że ludzie najpierw chcą Ci pomóc a potem już nie mogą na takie jęczenie na wszystko, na każdą radę, na każdy post?
w zasadzie nic Ci do tego co mnie spotka w przyszłości a podnieść można się z każdej nawet największej tragedii JAK SIĘ CHCE a Ty nie chcesz więc w zasadzie równie dobrze można Ciebie banować bo albo to troll albo już nikt nie chce słuchać tego narzekania.

Napisalam na samym poczatku ze jesli macie ochote to zignorujcie wiec po co sie udzielasz ? Moze jestem dziwna ale nie bede prowadzila kowersacji z kims kto ma poziom przedszkola.

---------- Dopisano o 18:41 ---------- Poprzedni post napisano o 18:39 ----------

[QUOTE=Marika_1987;4659420 8]Nie chorowalam ani na anoreksję ani na bulimię tylko odchudzalam się za pomocą tabletek i przesadzilam. A związek z psychika byli taki, ze zamiast czuć się dobrze doprowadzilam się do stanu, w którym wcale dobrze się nie czulam. Nie wymiotowalam, nie glodzilam się, nie mialam myśli "jestem za gruba" ( przy wzroście 158 i wadze 50). Po prostu wyniszczylam sobie w krótkim czasie organizm, a co zatym idzie ppsychikę.
A powiedz mi dlaczego nie widzisz sensu? Jakie są tego powody?

sluchaj moze pogadamy na priv ?bo widzisz jak pozostale uzytkowniczki po mnie jada ,nie chce tu pisac zeby nie mialy powodu do smiania i dalszej krytyki .

[pffe]

[QUOTE=mikimiki666;4659423 4]Napisalam na samym poczatku ze jesli macie ochote to zignorujcie wiec po co sie udzielasz ? Moze jestem dziwna ale nie bede prowadzila kowersacji z kims kto ma poziom przedszkola.

---------- Dopisano o 18:41 ---------- Poprzedni post napisano o 18:39 ----------

Napisane przez Marika_1987

Nie chorowalam ani na anoreksję ani na bulimię tylko odchudzalam się za pomocą tabletek i przesadzilam. A związek z psychika byli taki, ze zamiast czuć się dobrze doprowadzilam się do stanu, w którym wcale dobrze się nie czulam. Nie wymiotowalam, nie glodzilam się, nie mialam myśli "jestem za gruba" ( przy wzroście 158 i wadze 50). Po prostu wyniszczylam sobie w krótkim czasie organizm, a co zatym idzie ppsychikę.
A powiedz mi dlaczego nie widzisz sensu? Jakie są tego powody?

sluchaj moze pogadamy na priv ?bo widzisz jak pozostale uzytkowniczki po mnie jada ,nie chce tu pisac zeby nie mialy powodu do smiania i dalszej krytyki .

nie śmiałam się, nie wmawiaj sobie takich rzeczy bo sobie dokładasz.

---------- Dopisano o 18:45 ---------- Poprzedni post napisano o 18:44 ----------

Napisane przez mikimiki666

i tak nie wychodze na dwor od prawie 3 miesiacy chyba ze do lekarza .Napisalam na samym poczatku jesli macie ochote to zignorujcie nie musisz sie udzielac skoro jestem to co napisalam jest glupie.

i nie napisałam, że jest głupie. nie dorabiaj sobie ideologii, ok?

[mikimiki666]

Napisane przez skazana_na_bluesa

ja pier... napisać osobie z depresją coś takiego - szczyt głupoty i brak empatii

nie zrobie tego bo boje sie smierci jestem nie wierzaca gdybym wierzyla w boga to bym pewnie dawno ...

---------- Dopisano o 18:48 ---------- Poprzedni post napisano o 18:47 ----------

[QUOTE=pffe;46594283]

Napisane przez mikimiki666

Napisalam na samym poczatku ze jesli macie ochote to zignorujcie wiec po co sie udzielasz ? Moze jestem dziwna ale nie bede prowadzila kowersacji z kims kto ma poziom przedszkola.

---------- Dopisano o 18:41 ---------- Poprzedni post napisano o 18:39 ----------


nie śmiałam się, nie wmawiaj sobie takich rzeczy bo sobie dokładasz.

---------- Dopisano o 18:45 ---------- Poprzedni post napisano o 18:44 ----------


i nie napisałam, że jest głupie. nie dorabiaj sobie ideologii, ok?

zal mi cie zal mi osob ktore wchodza na fora tylko po to zeby kogos zgnoic albo sie z kims poklocic tylko tyle wiecej nie mam nic do powiedzienia jesli chodzi o twoja osobe .

[Mijanou]

UWAGA AUTORKO

jeśli serio myślisz, by na własną rękę odstawić antydepresanty przepisane Ci przez lekarza- nie rób tego. To nie cukierki, ktore możesz przestać jeść i zacząć jeść, kiedy masz chęć. Niestety- skutkiem ubocznym wielu psychotropów jest skłonność do tycia. Niemniej to nie musi nastąpić, jeśli będziesz stosować rozsądną dietę (pięć małych posiłków dziennie, w tym jeden składający się z owoców/warzyw a teraz jest na nie dobry sezon). I ruch. Dziewczyny już Ci trochę podpowiedziały.

Masz poważnie zaburzony obraz samej siebie i skoro lekarz wskazał na konieczność włączenia farmakologii, to nie zrobił tego bez powodu. Nie będziesz przyjmować antydepresantów całe życie, ale w okresach, kiedy je przyjmujesz wskazana jest CIĄGŁOŚĆ ich przyjmowania. Nie wolno samemu sobie zmieniać dawki i robić przerw.

PS
Popraw, proszę, błędy w swoim pierwszym poście, bo rzeczywiście trochę źle to wygląda

[nadijka]

Masz dwie ręce, dwie nogi i (wnioskuję), jesteś ogólnie zdrowa, poza sferą psychiczną. Uważasz, że to za mało, żeby zmienić swoje życie? Możesz się głodzić, możesz robić z siebie ofiarę, szukać prostych rozwiązań w stylu "zniknę", pławić się w swojej depresji. Możesz też zrobić użytek z tego, co masz i o czym napisałam na początku i wyjść z dołka - znaleźć pracę, zajęcie, sens życia. Wybór należy tylko do Ciebie. Żadne leki nie załatwią Ci pracy i nie ogarną życia, zamiast skupiać się tylko na farmakologicznych aspektach leczenia, powinnaś sama siebie również przynajmniej początkowo zmuszać do zmian.

[Marika_1987]

Autorki nikt się tutaj z Ciebie nie śmieje. Dziewczyny starają się doradzic ( a są to uzytkowniczki z dluzszym stażem na forum). Ale Ty chyba nie chcesz rad, które mogą cos zmienić? Dziewczyny nie chcą źle, nie maja takich intencji uwierz. Chcą Ci pomoc skoro prosi sz o rade.
Napisalas ze nie mam depresji. Owszem nie mam, ale spotkali mnie w życiu cos ( nie będę tutaj pisać co, to bardzo prywatna sprawa) po czym totalnie się zalamalam i 2 lata zajęlo mi dojście do siebie, z pomocą psychologa. W sumie do dzisiaj przez to cierpkie wewnętrznie ale do szlam do wniosku, ze to nie może rzutowac na cale moje życie, ze trzeba iść do przodu,a nie cciągle przeżywać to co bylo, bo czasu nie da się cofnąć i odwrócić biegu wydarzeń. Ale można patrzeć w przyszlosc, mimo, ze może się wydawać ze jest do kitu. Może w tej chwili jest, a za jakiś czas wydarzy się cos co sprawi Ci radość, da motywacje, popchnie do dzialania. Jeśli nie masz dla kogo to zrób to dla SAMEJ SIEBIE.

[isza89]

Napisane przez nadijka

Masz dwie ręce, dwie nogi i (wnioskuję), jesteś ogólnie zdrowa, poza sferą psychiczną. Uważasz, że to za mało, żeby zmienić swoje życie? Możesz się głodzić, możesz robić z siebie ofiarę, szukać prostych rozwiązań w stylu "zniknę", pławić się w swojej depresji. Możesz też zrobić użytek z tego, co masz i o czym napisałam na początku i wyjść z dołka - znaleźć pracę, zajęcie, sens życia. Wybór należy tylko do Ciebie. Żadne leki nie załatwią Ci pracy i nie ogarną życia, zamiast skupiać się tylko na farmakologicznych aspektach leczenia, powinnaś sama siebie również przynajmniej początkowo zmuszać do zmian.

Miałam się nie wypowiadać, ale jednak muszę. Generalnie podpisuję się pod tym, co napisała nadijka i robię to z całym moim depresyjnym doświadczeniem i świadomością, jak wtedy wygląda rzeczywistość. Mikimiki666, bez względu na to, jak bardzo Ci się nie chce, nie masz siły i nie widzisz sensu, musisz się zmusić, żeby zacząć. Nikt nie zrobi tego za Ciebie. Rozwodzenie się nad swoim samopoczuciem tylko pogarsza sytuację, więc najlepiej będzie, jeśli nie będziesz się nim kierować. Spróbuj małymi krokami. Ja zaczęłam od zadbania o to, żeby lodówka nie była pusta. To było jedyne zadanie - jeśli było wypełnione, to przez resztę dnia mogłam mieć wszystko gdzieś. Po jakimś tygodniu stwierdziłam, że w miarę ogarniam już ten aspekt życia, więc dołączyłam kolejny obowiązek - codzienne mycie się. I znowu - lodówka pełna + ja umyta = nic mnie więcej nie obchodzi, mogę spać, płakać, cokolwiek. Jak już to mycie weszło mi w nawyk, to stopniowo dokładałam kolejne aktywności - od jakichś drobnych porządków, przez naukę, aż w końcu do szukania pracy. W międzyczasie zaczęły działać leki i zmieniła mi się perspektywa na bardziej optymistyczną, coś zaczęło mnie cieszyć, na czymś zaczęło mi zależeć. Przez pierwsze 3 miesiące lekarze główkowali, bo leki zupełnie na mnie nie działały (a brałam kilka na raz w dawkach szpitalnych), a później też powoli i z oporami, więc daj swoim lekom trochę więcej czasu, bo z Twoich wypowiedzi wynika, że bierzesz je od niedługiego czasu. Ewentualnie porozmawiaj z psychiatrą na temat zwiększenia dawki lub dołączenia drugiego preparatu, jeśli poprawa nie nastąpi. Całość tego przejścia od głębokiej depresji do normalności zajęła mi 3,5 miesiąca i obecnie od miesiąca mam całkiem zwyczajne życie i powoli odstawiam leki. Pomyśl też o psychoterapii, jak Ci się trochę polepszy - jest trudna, ale mi bardzo pomaga w oswajaniu rzeczywistości.

[mikimiki666]

Napisane przez Mijanou

UWAGA AUTORKO

jeśli serio myślisz, by na własną rękę odstawić antydepresanty przepisane Ci przez lekarza- nie rób tego. To nie cukierki, ktore możesz przestać jeść i zacząć jeść, kiedy masz chęć. Niestety- skutkiem ubocznym wielu psychotropów jest skłonność do tycia. Niemniej to nie musi nastąpić, jeśli będziesz stosować rozsądną dietę (pięć małych posiłków dziennie, w tym jeden składający się z owoców/warzyw a teraz jest na nie dobry sezon). I ruch. Dziewczyny już Ci trochę podpowiedziały.

Masz poważnie zaburzony obraz samej siebie i skoro lekarz wskazał na konieczność włączenia farmakologii, to nie zrobił tego bez powodu. Nie będziesz przyjmować antydepresantów całe życie, ale w okresach, kiedy je przyjmujesz wskazana jest CIĄGŁOŚĆ ich przyjmowania. Nie wolno samemu sobie zmieniać dawki i robić przerw.

PS
Popraw, proszę, błędy w swoim pierwszym poście, bo rzeczywiście trochę źle to wygląda

Ide do innego lekarza we wtorek jak narazie jem jeden posilek dziennie i robie po 200 brzuszkow dziennie i kupilam sobie tabletki ktore usuwaja wode z organizmu .

---------- Dopisano o 22:46 ---------- Poprzedni post napisano o 22:41 ----------

Napisane przez isza89

Miałam się nie wypowiadać, ale jednak muszę. Generalnie podpisuję się pod tym, co napisała nadijka i robię to z całym moim depresyjnym doświadczeniem i świadomością, jak wtedy wygląda rzeczywistość. Mikimiki666, bez względu na to, jak bardzo Ci się nie chce, nie masz siły i nie widzisz sensu, musisz się zmusić, żeby zacząć. Nikt nie zrobi tego za Ciebie. Rozwodzenie się nad swoim samopoczuciem tylko pogarsza sytuację, więc najlepiej będzie, jeśli nie będziesz się nim kierować. Spróbuj małymi krokami. Ja zaczęłam od zadbania o to, żeby lodówka nie była pusta. To było jedyne zadanie - jeśli było wypełnione, to przez resztę dnia mogłam mieć wszystko gdzieś. Po jakimś tygodniu stwierdziłam, że w miarę ogarniam już ten aspekt życia, więc dołączyłam kolejny obowiązek - codzienne mycie się. I znowu - lodówka pełna + ja umyta = nic mnie więcej nie obchodzi, mogę spać, płakać, cokolwiek. Jak już to mycie weszło mi w nawyk, to stopniowo dokładałam kolejne aktywności - od jakichś drobnych porządków, przez naukę, aż w końcu do szukania pracy. W międzyczasie zaczęły działać leki i zmieniła mi się perspektywa na bardziej optymistyczną, coś zaczęło mnie cieszyć, na czymś zaczęło mi zależeć. Przez pierwsze 3 miesiące lekarze główkowali, bo leki zupełnie na mnie nie działały (a brałam kilka na raz w dawkach szpitalnych), a później też powoli i z oporami, więc daj swoim lekom trochę więcej czasu, bo z Twoich wypowiedzi wynika, że bierzesz je od niedługiego czasu. Ewentualnie porozmawiaj z psychiatrą na temat zwiększenia dawki lub dołączenia drugiego preparatu, jeśli poprawa nie nastąpi. Całość tego przejścia od głębokiej depresji do normalności zajęła mi 3,5 miesiąca i obecnie od miesiąca mam całkiem zwyczajne życie i powoli odstawiam leki. Pomyśl też o psychoterapii, jak Ci się trochę polepszy - jest trudna, ale mi bardzo pomaga w oswajaniu rzeczywistości.

Bralam coaxil przez cale tamte wakacje mialam po nim takie leki ze balam sie wyjsc z domu.Teraz biore ten lamitrin tez nie pomaga mi wogole bralam tez jakies cos na chloroxi..cos tam ale odstawilam bo prawie po nim mdlalam teraz biore hydrocyzyne .Wiesz moze mialas obok siebie kogos kto cie wspieral ja niestety nie mam .

---------- Dopisano o 22:47 ---------- Poprzedni post napisano o 22:46 ----------

Napisane przez nadijka

Masz dwie ręce, dwie nogi i (wnioskuję), jesteś ogólnie zdrowa, poza sferą psychiczną. Uważasz, że to za mało, żeby zmienić swoje życie? Możesz się głodzić, możesz robić z siebie ofiarę, szukać prostych rozwiązań w stylu "zniknę", pławić się w swojej depresji. Możesz też zrobić użytek z tego, co masz i o czym napisałam na początku i wyjść z dołka - znaleźć pracę, zajęcie, sens życia. Wybór należy tylko do Ciebie. Żadne leki nie załatwią Ci pracy i nie ogarną życia, zamiast skupiać się tylko na farmakologicznych aspektach leczenia, powinnaś sama siebie również przynajmniej początkowo zmuszać do zmian.

Jak sie samej siebie nienawidzi i ma sie czlowiek za nic to ciezko o cokolwiek zawsze bylam gorsza od innych i w kazdy sposob mi to pokazywano.

---------- Dopisano o 22:49 ---------- Poprzedni post napisano o 22:47 ----------

Napisane przez Marika_1987

Autorki nikt się tutaj z Ciebie nie śmieje. Dziewczyny starają się doradzic ( a są to uzytkowniczki z dluzszym stażem na forum). Ale Ty chyba nie chcesz rad, które mogą cos zmienić? Dziewczyny nie chcą źle, nie maja takich intencji uwierz. Chcą Ci pomoc skoro prosi sz o rade.
Napisalas ze nie mam depresji. Owszem nie mam, ale spotkali mnie w życiu cos ( nie będę tutaj pisać co, to bardzo prywatna sprawa) po czym totalnie się zalamalam i 2 lata zajęlo mi dojście do siebie, z pomocą psychologa. W sumie do dzisiaj przez to cierpkie wewnętrznie ale do szlam do wniosku, ze to nie może rzutowac na cale moje życie, ze trzeba iść do przodu,a nie cciągle przeżywać to co bylo, bo czasu nie da się cofnąć i odwrócić biegu wydarzeń. Ale można patrzeć w przyszlosc, mimo, ze może się wydawać ze jest do kitu. Może w tej chwili jest, a za jakiś czas wydarzy się cos co sprawi Ci radość, da motywacje, popchnie do dzialania. Jeśli nie masz dla kogo to zrób to dla SAMEJ SIEBIE.

Chcialabym bardzo dla Jacka ale on sie narazie nie odzywa pokloceni jestesmy ciagle czekam na niego bo bardzo go kocham.

[Hibiku]

Grochem o ścianę...

[mikimiki666]

Dzis wariatka jest spokojna ,nie rzuca sie do mnie .Wydaje mi sie ze moja matka jest poprostu psychopatka ,albo nie wiem kim .Niezle gra normalna, wsrod ludzi i jest niezla manipulatorka. Dobrze jej w domu odbija mowi ze w domu ,jest naprawde soba. Kupuje papierosy lamie je na pol i wszedzie uklada te polowki gdzie tylko mozna ,mowi ze to na czarna godzine, kupuje cukierki lizaki itp i wyciaga je z buzi i przykleja na szafke ,mowi ze tak lubi. W lazience na wannie stawia sobie kubeczek i mydelko w nim i rano sie tym podmywa bo mowi ze chce miec bidet.Spi bez majtek w nocy i sobie koldre miedzy nogi wsadza i tak spi i nie raz jej cala ci... widac.Naprawde,i nie raz gada takie glupoty i robi az nie chce mi sie opisywac . Na dodatek sie nademna wyzywa ,krzywdzi ja caly swiat i jej jest najgorzej gorzej, niz innym .Zawsze znajdzie powod by sie przyczepic, musi byc w kregu zainteresowania i jak sie jej mowi o problemach to wszystko bierze pod swoja osobe .Jak moge tak robic matce ,to wstyd co ludzie powiedza, nie obarczaj mnie swoimi problemami tyle zrobilam dla ciebie ty niewdzieczna,nie bede cie utrzymywac ,wynos sie,ja ci pokaze .Mowie wam zero wsparcia

[Marika_1987]

Jeśli Twoja matka jest taka jak piszesz to masz ogromna motywacje żeby ogarnąć się i odciąć od niej. Dziewczyno zrób to dla siebie, bo z depresji nigdy nie wyjdziesz. Idź do dobrego psychiatry i psychologa, szukaj pracy i zacznij żyć wlasnym życiem. Domyśla się ze lata o komus mówić ale staraj się dla samej siebie

[mikimiki666]

Napisane przez Marika_1987

Jeśli Twoja matka jest taka jak piszesz to masz ogromna motywacje żeby ogarnąć się i odciąć od niej. Dziewczyno zrób to dla siebie, bo z depresji nigdy nie wyjdziesz. Idź do dobrego psychiatry i psychologa, szukaj pracy i zacznij żyć wlasnym życiem. Domyśla się ze lata o komus mówić ale staraj się dla samej siebie

Ide we wtorek do pana ktory stwierdzil ze matka nie ma depresji tylko sie popisuje.Dobry lekarz .A psycholodzy to zazwyczaj ludzie ,ktorzy sami maja problemy.Bylam raz u psychologa, zapytal co robie jak mam dola ja na to ze wieczorami pije ,to wiesz wyslala mnie do osrodka dla AA .Oni na to co ja od nich chce ,ze oni moga mnie na terapie AA jedynie wyslac i po co mnie tam ta psycholog wyslala .Jesli picie jest moim problemem ,to ja jestem baletnica. Nie pije od kad biore leki, nie pilam tez jak leczylam sie poprzednio i wcale mnie nie ciagnie .Pilam bo mialam dosc ,teraz juz tego nie robie bo biore leki . Nawet nie pale ,rzucilam palenie 4 lata temu po 8 latach palenia .Smiesza mnie np.ludzie ktorzy mowia ze nie moga rzucic szlugow.Ja zaczynalam palic jak mialam 13 lat,mowia ze organizm sie wtedy najgorzej uzaleznia.Jednak rzucilam z dnia na dzien . Kolejny psycholog u ktorego bylam stwierdzil ze ja nie mam depresji ,rozbawil mnie i zapytalam czy wie na czym polega Chad .To on na to : yyyyy.... Wyszlam z tamtad i nigdy wiecej nie poszlam .Nie wierze psychologom ,nie musze konczyc studiow psychologicznych , zeby miec wieksza wiedze od nich .;/

[nadijka]

Przeczytaj dokładnie to, co napisała isza89, bo dobrze rozpisała takie pierwsze kroki, które możesz zrobić i które nie wymagają drastycznych działań. Jak chcesz zmienić własne odczucia wobec siebie skoro wszystkie rozwiązania i sposoby negujesz? Wiadomo, tak jest najłatwiej - mam depresję, nienawidzę siebie, mam matkę wariatkę, więc nie mam wsparcia w bliskich. Problem w tym, że skończyłaś studia i wróciłaś do domu, bo (być może przez chorobę) nie możesz znaleźć pracy i samodzielnie się utrzymać, co powoduje, że musisz egzystować z matką i znosić to, co robi, co znów powoduje pogłębienie depresji. Zamknięte koło, z którego nikt Cię nie wyciągnie, nawet najlepsze leki i najlepsi psychologowie, jeśli sama czegoś nie zaczniesz robić. Po prostu podejmij decyzję i zmierz się z jej skutkami. Jeśli nic nie zaczniesz robić ze sobą, to będzie dalej jak jest, jeśli podejmiesz walkę, masz szansę na to, żeby w końcu zacząć żyć. Poza tym musisz dokonać rachunku sumienia, które z Twoich problemów wynikają z choroby, a które są skutkiem charakteru i wychowania...

[isza89]

Napisane przez mikimiki666

Bralam coaxil przez cale tamte wakacje mialam po nim takie leki ze balam sie wyjsc z domu.Teraz biore ten lamitrin tez nie pomaga mi wogole bralam tez jakies cos na chloroxi..cos tam ale odstawilam bo prawie po nim mdlalam teraz biore hydrocyzyne .Wiesz moze mialas obok siebie kogos kto cie wspieral ja niestety nie mam .

Nie, nie miałam nikogo poza psychiatrami i psychologami (później doszedł wizaż). Your argument is invalid. Ale jeśli wolisz się nad sobą użalać i wymyślać powody, żeby nic nie robić i trwać w tym stanie - to Twoje życie. Mimo wszystko, powodzenia.