Studia humanistyczne a praca?

[megamag]

Napisane przez Oh Peggy Brown

Jednak statystyki dużo mówią. Tylko 1/4 studentów znajduje zatrudnienie w publicznych i prywatnych sektorach, bo takie jest zapotrzebowanie. Nie mówimy tu o osobnych przypadkach osób, które szukają pracy, ale nie chcą jej znaleźć. Stąd jest takie piętnowanie pedagogiki.

Masz rację, ale może te osoby po prostu źle szukają albo nie takie specjalności robią. Z mojego miasta wiele osób szło na pedagogikę ze specjalnością resocjalizacja w Kielcach, kierunek stal się obiektem żartów, bo w tej części Polski nie ma po tym pracy. A jednak szli. Z kolei u mnie w mieście ciężko o miejsce w publicznym przedszkolu, założę się, że gdyby ktoś założył prywatne to by dobrze na tym wyszedł. Mam koleżankę, która założyła przedszkole, po roku działalności ma już kolejki do zapisu. Ale czego się spodziewać, jak ci którzy szli na resocjalizację rzucali tekstami "że przecież i tak się nie pracuje w tym co się studiowało". Wiem, że to jednostkowe przypadki i nie podważają statystyk, ale może po prostu sam skończony kierunek to nie jedyny czynnik.

[rabbithearted]

Coraz bardziej schodzę z tematu studiów humanistycznych jako takich, za co przepraszam, ale muszę skomentować dwie rzeczy.

Napisane przez megamag

Kanji jest około 50 tys. znaków, że o intonacji nie wspomnę. (...)
Albo by mi dziecko popełniło harakiri, bo się nie dostało do dobrej podstawówki.

Różnie szacuje się liczbę kanji, mowa jest nieraz o tych 50 tys., ale z tego co się orientuję nawet do egzaminu JLPT N1, który poziom ma już naprawdę "wyśrubowany", obowiązuje zakres około 4, może 5 tys., co nie jest już takie kosmiczne :P A co jest trudnego w japońskiej intonacji?

To tak z przymrużeniem oka, prawda? Chociaż sposób funkcjonowania japońskiego społeczeństwa, systemu edukacji etc. może bardzo niepokoić, to fakt (polecam ten wpis - http://chihiro.blox.pl/2011/07/Alex-...raz-nedzy.html).

Ja osobiście mam zamiar powoli uczyć się japońskiego poza obecnymi studiami. Jasne, że zajmie mi to o wiele więcej czasu, niż na studiach, gdyż najwięcej czasu i energii będę musiała poświęcać innej dziedzinie, ale mam nadzieję za 2 lata zdać JLPT N3, a potem starać się szkolić dalej.

Jeszcze pytanie do Cathas
- czy pracodowacy, z którymi miałaś do czynienia, wymagali stopnia magistra z japonistyki, czy wystarczyłoby im potwierdzenie znajomości języka jakimś certyfikatem na solidnym poziomie?

[Cathas]

Napisane przez rabbithearted

Różnie szacuje się liczbę kanji, mowa jest nieraz o tych 50 tys., ale z tego co się orientuję nawet do egzaminu JLPT N1, który poziom ma już naprawdę "wyśrubowany", obowiązuje zakres około 4, może 5 tys., co nie jest już takie kosmiczne :P A co jest trudnego w japońskiej intonacji?


Jeszcze pytanie do Cathas
- czy pracodowacy, z którymi miałaś do czynienia, wymagali stopnia magistra z japonistyki, czy wystarczyłoby im potwierdzenie znajomości języka jakimś certyfikatem na solidnym poziomie?

Jeśli chodzi o intonację, to rzeczywiście w przypadku niektórych słów jest ważna. Ale nie aż tak jak w np.: chińskim.

Nie wymagano magistra, bo wtedy nawet go jeszcze nie miałam. Certyfikatów także nie mam, gdyż nie widziałam sensu dublowania zaświadczeń. Magister mi wystarczy. Ludzi interesuje praktyczna znajomość języka, którą sprawdzają na rozmowie, nie papierki. Przynajmniej tak wynika z mojego doświadczenia.

[megamag]

Napisane przez rabbithearted

A co jest trudnego w japońskiej intonacji?

Kiedy ich słucham mam wrażenie, że nie byłabym w stanie tego powtórzyć. Albo wyłapać poszczególnych słów. Po prostu bardzo się różni od języków europejskich. I jeszcze ten akcent toniczny.

Chociaż przypuszczam, że japoński i tak jest prostszy od mandaryńskiego, bo nie jest tonalny. Choć pewnie mandaryński przy języku Hmongów to też pikuś, bo ma tylko 4 tony, a ten drugi o ile dobrze pamiętam 9. I weź tu rozróżnij, co to za słowo.

Dlatego podziwiam wszystkich, którzy takich języków się uczą, ja chyba nie jestem na tyle zdolna.

Swoją droga uczenie Japończyka czy Chińczyka polskiego też mogłoby być zabawne. Moja znajoma uczyła kiedyś Szweda, efekt był takie, że tylko ona mogła go zrozumieć jak mówił po polsku. Jemu się wydawało, że wymawia słowa po polsku, ale dla otoczenia to był jakiś bełkot.

Przepraszam za off top.

[Priesta]

Myślę, że wszystko zależy głównie od kierunku studiów - od tego czy jest przyszłościowy a nie od tego czy są to studia humanistyczne czy też ścisłe. Uwierzcie ale również inżynierowie nie mają obecnie pracy
Generalnie warto moim zdaniem przyjrzeć się nowym kierunkom takim jak na przykład Doradztwo i Coaching - kierunek jest wykładany jedynie w Wyższej Szkole Nauk Humanistycznych i Dziennikarstwa w Poznaniu. Obecnie studiuje to moja siostra i jestem pewna, że na pewno poradzi sobie na rynku pracy ponieważ tacy fachowcy są obecnie coraz bardziej poszukiwani. Sama pracuję w większej firmie i widzę ile inwestuje w szkolenia dla pracowników - myślę, że tak samo jak większość innych firm. Wiedza jest w cenie.

[zieloneoczy19]

po studiach humanistycznych obrotna osoba znajdzie pracę, pod warunkiem, że jest prawdziwym humanistą a nie nieukiem z matmy
teraz panuje taka moda: jestem humanista = jestem tępy z matmy.. nie mówię oczywiście o autorce, broń Boże, ale zauważyłam tak prawidłowość