Ile na niego czekać? Zwlekanie ze ślubem ze względu na brak mieszkania.

[sadkitten]

Napisane przez madana

- o to także może być problemem, bo jeśli o czymś po wielu latach małżeństwa jestem przekonana, to o tym, ze para dla siebie musi być najważniejsza, PRZED matką, ojcem itp.- najpierw są oni, którzy chcą być razem, potem reszta, 30-latek wolący być "przy mamusi"słabo rokuje; i jak zauważył Sadek - 30-latek bez stałej pracy, ciągle się uczący- też nie bardzo to wygląda- czy za tym doktoratem idzie chociaż pewność sensownie płatnej i pewnej pracy?
Bo naprawdę rozumiem Twoje oczekiwania, bo sensu w długim narzeczeństwie nie widzę (zaręczyny to dla mnie przygotowania do ślubu i tyle; poznaje się na etapie chodzenia- i tu już z kolei nie jestem zwolenniczką pośpiechu), ALE przyjrzyj się dobrze, czy chłop rokuje na sensowne małżeństwo, bo wyjść za mąż na zasadzie "wyszłam za mąż,zaraz wracam"- nie ma chyba sensu.

Dzięki serdeczne za konkretną odpowiedź i napisaną bez ironizującego tonu

[WackelDackel]

Napisane przez sadkitten

O ślubie sam zaczynał gadać już wiele lat temu. Po co w takim razie się zaręczył i był taki z tych zaręczyn szczęśliwy?

Pojęcia nie mam, jego zapytaj.

[sadkitten]

Napisane przez natash88

wygodnie mu, to nic nie zmienia.
jako prawdziwy 'naukowiec', ktory 95% czasu poswieca nauce i samorozwojowi, ma jakies 5% tzw. przyjemnosci - jakis tam seks, kino, swiece, jednorozce i tecze.

nie chcialabym byc jego 5%ami.

a, i wiesz - dla mamy nie tzreba sie przesadnie starac, a poprasuje, ugotuje, poda, bo jej syn poswieca sie wlk. sprawie - nauce.

z Toba by sie musial jednak wysilic po godzinach 'pracy'. nie bylabys czasem przeszkoda w jego naukowym samorozwoju?

Podobno sam okres doktoratu (z przedmiotów ścisłych) jest taki okropny i pod górkę a potem jest już lżej. Co do seksu to np. wypowiedział się, że jakby mi zależało, potrafiłby poczekać z tym do ślubu, bo tak mnie kocha.
Co do reszty - masz 100% racji!

---------- Dopisano o 11:05 ---------- Poprzedni post napisano o 11:03 ----------

g

Napisane przez Pestka88

A nie chciałabyś poszukać pracy w jego mieście? Tam gdzie on studiuje? Tak na spokojnie, bez presji czasowej, bo pracę już masz. Wtedy moglibyście ewentualnie porozmawiać o kredytach, mieszkaniach, ślubach i innych takich. Rozumiem, że póki widujecie się raz w tygodniu facet nie wyobraża sobie wiązania się z Tobą na całe życie.

Mogłabym, tak na spokojnie... Ale umówiliśmy się na mieszkanie w moim mieście (on podkreśla, że poszedł dla mnie na ustępstwo, nawet już mieliśmy oglądać jakieś mieszkania do kupna, sam je wyszukał)

---------- Dopisano o 11:06 ---------- Poprzedni post napisano o 11:05 ----------

Napisane przez vretka

A zastanawialiście się w ogóle, gdzie chcielibyście mieszkać? Aktualnie dzieli Was 70 km, więc zakładam, że opcja dojazdów jednej osoby do pracy nie jest najlepszym rozwiązaniem. Bez względu na to, czy mieszkanie miałoby być wynajmowane czy kupione na kredyt, myślę że warto ustalić również tę kwestię, żeby później nie okazało się, że oboje myśleliście, że to drugie rzuci wszystko i przeprowadzi się do obcego miejsca.

Zgodził się na mieszkanie w moim mieście, zgodził się poświęcić i codziennie dojeżdżać.

[suszarka]

Napisane przez sadkitten

dy

Nie każdy uważa, że przed ślubem koniecznie trzeba razem zamieszkać. Ja np. nie popieram tej opcji. Czemu chce ślubu-wyjaśniłam parę postów wyżej.

a skąd wiesz, czy on po ślubie dalej nie będzie twierdził czy np. wynajęcie czegoś to nie wyrzucanie pieniędzy w błoto? albo nie będzie chciał się pakować w kredyt mieszkaniowy?

Napisane przez sadkitten

Bardzo ładnie mi odpowiedziałaś, dziękuję. Znamy się 5 lat, on jest niesamowicie szczerą, prostolinijną osobą (tym m.in. mnie ujął od początku), więc aż tak nie martwię się niewidywaniem codziennie. Często przecież nawet mieszka się z kimś wiele lat i nagle wychodzi poważny problem, rozwód, itd, tu nie ma reguły.

Tak, bardzo smuci mnie fakt, że on nie chce wynająć mieszkania, woli mieszkać z mamusią (pewnie mamusia też nie chce go w świat posyłać szybko).[COLOR="Silver"]
(

ok, rozumiem, że nie chcesz mieszkać z facetem przed ślubem, ale sorry widywanie się raz w tygodniu i nawet codzienne gaworzenie przez telefon to dość słabo wyglądające narzeczeństwo. widzicie się chociaż przez jakiś czas dłużej? wakacje wspólne albo coś w ten deseń?

dla mnie, on po prostu nie garnie się do bycia Twoim mężem. niestety.

[sadkitten]

Napisane przez WackelDackel

Pojęcia nie mam, jego zapytaj.

Zapytam. Ogólnie to się strasznie pokłóciliśmy, zobaczymy, czy w ogóle coś jeszcze z tego będzie.

---------- Dopisano o 11:10 ---------- Poprzedni post napisano o 11:07 ----------

Napisane przez suszarka

a skąd wiesz, czy on po ślubie dalej nie będzie twierdził czy np. wynajęcie czegoś to nie wyrzucanie pieniędzy w błoto? albo nie będzie chciał się pakować w kredyt mieszkaniowy?






ok, rozumiem, że nie chcesz mieszkać z facetem przed ślubem, ale sorry widywanie się raz w tygodniu i nawet codzienne gaworzenie przez telefon to dość słabo wyglądające narzeczeństwo. widzicie się chociaż przez jakiś czas dłużej? wakacje wspólne albo coś w ten deseń?

dla mnie, on po prostu nie garnie się do bycia Twoim mężem. niestety.

On nie uznaje wynajmowania właśnie! Tylko kredyt! I na to zbiera od wielu lat pieniądze, jest bardzo oszczędny (tzn. zbiera na duży wkład własny, aby kredyt był mały).

Wakacje oczywiście wspólne były.

[201803290936]

Napisane przez madana

O ile całkowicie rozumiem Twoje oczekiwania i chęci, to nie bardzo rozumiem, czy na pewno chcesz wziąć ślub z właściwym człowiekiem, bo mocno rozmijacie się w oczekiwaniach. Moim pierwszym "domem" był po ślubie pokój w akademiku (był też np. akademik doktorancki , gdzie mieszkały rodziny osób robiących doktorat)- własne mieszkanie kupiłam 7 la po ślubie- tyle ze u nas zawsze było jedno: chcemy być razem, nawet wynajmując, nigdy za to mieszkając kątem "u mamuni".
Wątpliwości też budzi to, że na co dzień się nie widujecie- trudno poznać wtedy dobrze drugą osobę, a po fiasku małżeństwa kuzynki, która swojego przyszłego męża widywała raz w tygodniu na rankach- bałabym się wyjść za mąż.

Jak wyżej.

[WackelDackel]

Napisane przez suszarka

dla mnie, on po prostu nie garnie się do bycia Twoim mężem. niestety.

Może kiedyś to on by i ten ślub wziął, w czasie dogodnym dla siebie, nie mówię, że nie. Problem polega na tym, że jego narzeczona chce tego szybciej niż on. I tu jest problem, bo on na ustępstwa nie chce iść. Tzn. w tej sytuacji, kiedy nie mieszkają razem, to ja go nawet popieram, że nie ma sensu brać ślubu. Z tym, że on nie robi nic, żeby te warunki zaistniały w miarę szybko i zaspokoiły potrzebę dziewczyny w tym względzie. Powiedział nie teraz, a w domyśle - czekaj maleńka na zmianę mojego zdania, bo ja tu rządzę. Palant.

Napisane przez sadkitten

Zapytam. Ogólnie to się strasznie pokłóciliśmy, zobaczymy, czy w ogóle coś jeszcze z tego będzie.

Ogólnie to się nie kłóćcie tylko spokojnie pogadajcie o swoich wizjach tego związku. Tylko spokój może was uratować
Czasem miłość nie wystarczy żeby stworzyć szczęśliwy, "przyszłościowy" związek, niestety. Niektórzy za bardzo boją się wyzwań jakie stawia wspólne życie, zwykle boją się faceci jak wynika z moich obserwacji. I taka to właśnie ta ich męskość.

[skazana_na_bluesa]

wakacje wspólne, czyli 2 tyg. urlopu i reszta tak samo - 1 spotkanie tygodniowo?

[WackelDackel]

Napisane przez sadkitten

On nie uznaje wynajmowania właśnie! Tylko kredyt! I na to zbiera od wielu lat pieniądze, jest bardzo oszczędny (tzn. zbiera na duży wkład własny, aby kredyt był mały).

To powiedz mu, że może być tak, że jak już nazbiera tej kasy, to nie będzie miał się z kim do tego mieszkania wprowadzić.
Bywa i tak.

Na wakacjach to ma się zwykle dobry humor, bo jest się wypoczętym

[201707171556]

Napisane przez sadkitten

Praca ma być pewna, podobno jakieś kroki już uczynili, by go od września zatrudnić na uczelni, ale tak do końca to nie wiadomo.
On aktualnie wygrał dość przyzowite stypendium (ale tylko na rok), bo przedtem miał baaardzo słabe, tak więc przez jakiś czas dalibyśmy spokojnie radę się utrzymywac, wynajmując cos. Potem może stypendium nie mieć, ale ma trochę oszczędności, które razem z moją pensją starczyłyby spokojnie na kolejny rok... Ale skoro woli te wszystkie pieniądze zachowywać na koncie i nie ruszać?

Pewnie woli nie ruszac oszczędnosci bo to jego jedyne pieniadze, jedyne zabezpieczenie w razie "W" i nie ma widoków w najbliższym czasie na odłożenie czy zarobienie podobnej sumy. Ja też nie jestem zwolenniczką wypłacania pieniezy z konta oszczędnosciowego na bierzące wydatki, oszczędnosci to oszczędnosci, odkładamy je na konkretny cel a na codzień raczej każdy stara sie żyć z jakiejs stałej kwoty pochodzącej z pensji czy w jego wypadku ze stypendium.

A czy on w razie gdyby nie dostał etatu na uczelni brałby pod uwagę zawieszenie doktoratu i znalezienie pracy abyście mogli być razem?

[sadkitten]

Napisane przez Doris1981

Jak wyżej.

Wiem I dziękuję za potwierdzenie tego, co czułam. Pytanie, czy teraz to ja okażę się dla niego najważniejsza... Bardzo się pokłóciliśmy, w złości odeszłam, oddałam mu pożyczone pieniądze, on oddał mi pozyczoną ode mnie książkę. W emocjach poszłam sobie, on od tej pory się nie odezwał (to była sobota).

[madana]

Napisane przez WackelDackel

Może kiedyś to on by i ten ślub wziął, w czasie dogodnym dla siebie, nie mówię, że nie. Problem polega na tym, że jego narzeczona chce tego szybciej niż on. I tu jest problem, bo on na ustępstwa nie chce iść. Tzn. w tej sytuacji, kiedy nie mieszkają razem, to ja go nawet popieram, że nie ma sensu brać ślubu.Z tym, że on nie robi nic, żeby te warunki zaistniały w miarę szybko i zaspokoiły potrzebę dziewczyny w tym względzie. Powiedział nie teraz, a w domyśle - czekaj maleńka na zmianę mojego zdania, bo ja tu rządzę. Palant.




Ogólnie to się nie kłóćcie tylko spokojnie pogadajcie o swoich wizjach tego związku. Tylko spokój może was uratować
Czasem miłość nie wystarczy żeby stworzyć szczęśliwy, "przyszłościowy" związek, niestety. Niektórzy za bardzo boją się wyzwań jakie stawia wspólne życie, zwykle boją się faceci jak wynika z moich obserwacji. I taka to właśnie ta ich męskość.

- zgadzam się, bo po zaręczynach zaczyna się planowanie ślubu- samego używania nomenklatury "narzeczony/narzeczona", bo brzmi "poważniej" nie rozumiem- a tu chłop nie bardzo od tej matki wyprowadzić się chce- rozmijają się w oczekiwaniach.
- też się zgadzam NIGDY nie powinno się ważnych życiowych spraw omawiać w atmosferze kłótni, pretensji, fochów i fumów- gdy opadną złe emocje, warto porozmawiać, JAK widzi się przyszłość; bo postawa "kiedyś może będę samodzielny i..."- to żadna postawa. No i nie mówimy o "naciskanym" studencie 1 roku, a dorosłym 30-latku. I wcale się nie dziwię, ze dziewczyna oczekuje konkretów.

[WackelDackel]

Swoją drogą to uważam, że kupno mieszkania w młodym wieku, na początku kariery zawodowej (a w jego przypadku, nawet jeszcze nie), to uwiązanie sobie kamienia u szyi. Jak się znajdzie praca na drugim końcu polski, to co mu po mieszkaniu.
Dobrze kombinuje, że odkłada na duży wkład własny, ale 30tka to nie jest jeszcze wiek na zapuszczanie korzeni w jednym miejscu.

[sadkitten]

Napisane przez WackelDackel

Może kiedyś to on by i ten ślub wziął, w czasie dogodnym dla siebie, nie mówię, że nie. Problem polega na tym, że jego narzeczona chce tego szybciej niż on. I tu jest problem, bo on na ustępstwa nie chce iść. Tzn. w tej sytuacji, kiedy nie mieszkają razem, to ja go nawet popieram, że nie ma sensu brać ślubu. Z tym, że on nie robi nic, żeby te warunki zaistniały w miarę szybko i zaspokoiły potrzebę dziewczyny w tym względzie. Powiedział nie teraz, a w domyśle - czekaj maleńka na zmianę mojego zdania, bo ja tu rządzę. Palant.




Ogólnie to się nie kłóćcie tylko spokojnie pogadajcie o swoich wizjach tego związku. Tylko spokój może was uratować
Czasem miłość nie wystarczy żeby stworzyć szczęśliwy, "przyszłościowy" związek, niestety. Niektórzy za bardzo boją się wyzwań jakie stawia wspólne życie, zwykle boją się faceci jak wynika z moich obserwacji. I taka to właśnie ta ich męskość.

o, znowu mądra wypowiedź, dzięki! Wiem, chcę z nim na spokojnie porozmawiać.....

[201707171556]

Napisane przez sadkitten

Wiem I dziękuję za potwierdzenie tego, co czułam. Pytanie, czy teraz to ja okażę się dla niego najważniejsza... Bardzo się pokłóciliśmy, w złości odeszłam, oddałam mu pożyczone pieniądze, on oddał mi pozyczoną ode mnie książkę. W emocjach poszłam sobie, on od tej pory się nie odezwał (to była sobota).

Moze sama sie do niego odezwij, powinniscie coś ustalić, nie można tak trwać z zawieszeniu.
Nie mozesz tak czekać aż sam zainicjuje rozmowę bo moze (ale nie musi) się okazać, że do tego w ogóle nie dojdzie bo facet w ten sposób - milczeniem, załatwia swoje sprawy, albo w ogóle nie widzi potrzeby wyjaśniania Ci czegokolwiek i nie nie odzywa sie teraz bo od kilku dni intensywnie myśli i próbuje podjać jakąś decyzję tylko dla niego już jest po sprawie. Nawet po latach związku potrafi dochodzić do takich szczeniackich rozstań.

[201803290936]

Napisane przez sadkitten

Wiem I dziękuję za potwierdzenie tego, co czułam. Pytanie, czy teraz to ja okażę się dla niego najważniejsza... Bardzo się pokłóciliśmy, w złości odeszłam, oddałam mu pożyczone pieniądze, on oddał mi pozyczoną ode mnie książkę. W emocjach poszłam sobie, on od tej pory się nie odezwał (to była sobota).

Niedobrze się stało, ale cóż...

Myślisz, że czeka, aż pierwsza wyciągniesz rękę? Czy po prostu poczuł ulgę, że - brzydko mówiąc - ma Cię na jakiś czas "z głowy"? Jak było w przypadku innych spięć, różnic zdań?

---------- Dopisano o 11:27 ---------- Poprzedni post napisano o 11:26 ----------

Napisane przez WackelDackel

Swoją drogą to uważam, że kupno mieszkania w młodym wieku, na początku kariery zawodowej (a w jego przypadku, nawet jeszcze nie), to uwiązanie sobie kamienia u szyi. Jak się znajdzie praca na drugim końcu polski, to co mu po mieszkaniu.
Dobrze kombinuje, że odkłada na duży wkład własny, ale 30tka to nie jest jeszcze wiek na zapuszczanie korzeni w jednym miejscu.

Tak samo się można tłumaczyć w wieku 40 i 50 lat. Bo przecież zawsze się nam może "odmienić".

[sadkitten]

Napisane przez Durga

A czy on w razie gdyby nie dostał etatu na uczelni brałby pod uwagę zawieszenie doktoratu i znalezienie pracy abyście mogli być razem?

Tak mówił.

---------- Dopisano o 11:32 ---------- Poprzedni post napisano o 11:28 ----------

Napisane przez Doris1981

Niedobrze się stało, ale cóż...

Myślisz, że czeka, aż pierwsza wyciągniesz rękę? Czy po prostu poczuł ulgę, że - brzydko mówiąc - ma Cię na jakiś czas "z głowy"? Jak było w przypadku innych spięć, różnic zdań?
".

Zawsze to on sie pierwszy odzywał, to jemu zależało bardziej na szybkim pogodzeniu się, znosił wszelkie moje fochy i niemiłe słowa. Tak, chcę do niego zadzwonić, nawet jeśli uważa, że "ma mnie z głowy" choć wątpię, to muszę wszystko dokładnie wyjaśnić, bardzo spokojnie, umówić sie na spotkanie, żebym wiedziała na czym stoję.

[skazana_na_bluesa]

Napisane przez sadkitten

Częstsze spotkania nie wchodzą w grę, on nie ma samochodu, a pracuje do wieczora codziennie, nawet w niedziele. Codziennie rozmawiamy, gdy tylko jest to możliwe, mówimy sobie o wszystkim, dogadywaliśmy się do tej pory idealnie. Zdolność kredytową to ja mam, gorzej z nim.


Czyli czekać nieokreśloną liczbę lat?

a TY nie możesz do niego jechać?

Napisane przez sadkitten

Wiem I dziękuję za potwierdzenie tego, co czułam. Pytanie, czy teraz to ja okażę się dla niego najważniejsza... Bardzo się pokłóciliśmy, w złości odeszłam, oddałam mu pożyczone pieniądze, on oddał mi pozyczoną ode mnie książkę. W emocjach poszłam sobie, on od tej pory się nie odezwał (to była sobota).

lol. może w końcu czas pogadać, żeby stwierdzić czy jeszcze jesteś w związku?

[d59d305dc966be0c36ab0a8090c919b2e67b5ccd]

Rozumiem Cię dokładnie... Ja też czekam i czekam... Skoro od soboty się do Ciebie nie odzywał to jest coś na rzeczy... To smutne, ale możesz mu wygarnąć, że po co Cię zwodził tyle lat, skoro nie chce ślubu? Ja też potrzebuję stabilności, tego poczucia bezpieczeństwa, ale go nie znajduję... Ty mieszkasz od niego 70km, a ja kilka domów dalej i tak widujemy się 2 dni w tygodniu... Faceci są okropni...może znajdziesz sobie kogoś odpowiedniego. Wiem, że to boli, że tyle lat, obiecanek, ale może czas to zakończyć? Może ta sobota to taki impuls, że nie ma sensu do siebie wracać?

[WackelDackel]

Napisane przez Doris1981

Tak samo się można tłumaczyć w wieku 40 i 50 lat. Bo przecież zawsze się nam może "odmienić".

No pewnie, że zawsze się może odmienić, ale facet, który nawet jeszcze nie skończył się kształcić, nie może w żaden sposób zakładać, że będzie pracował tam, gdzie kupił mieszkanie. Nie wie gdzie będzie pracował po prostu. I czy w ogóle.
Poza tym koszty kredytu wziętego na kilka dekad są znacznie większe niż takiego na krótszy czas, z dużym wkładem własnym.

[cerveza]

Napisane przez sadkitten

Ślub dałby mi poczucie bezpieczeństwa, pewności, stabilności

Jeśli sam związek Ci tego nie daje, to jest to zły związek.

Napisane przez sadkitten

Uważam, że jeśli ma się pewność, że to właściwa osoba, nie zwleka się z tą decyzją.

Jest w tym coś.

Generalnie nie wyobrażam sobie, że doktorat partnera jest ważniejszy niż związek. Ja bym czegoś takiego nie zaakceptowała.

[madana]

Napisane przez Jabluszko9

Rozumiem Cię dokładnie... Ja też czekam i czekam... Skoro od soboty się do Ciebie nie odzywał to jest coś na rzeczy... To smutne, ale możesz mu wygarnąć, że po co Cię zwodził tyle lat, skoro nie chce ślubu? Ja też potrzebuję stabilności, tego poczucia bezpieczeństwa, ale go nie znajduję... Ty mieszkasz od niego 70km, a ja kilka domów dalej i tak widujemy się 2 dni w tygodniu... Faceci są okropni...może znajdziesz sobie kogoś odpowiedniego. Wiem, że to boli, że tyle lat, obiecanek, ale może czas to zakończyć? Może ta sobota to taki impuls, że nie ma sensu do siebie wracać?

- nie znoszę takich tekstów, nie znoszę ! Nie, faceci NIE SĄ okropni, kobiety NIE SĄ okropne; okropny to może być konkretny człowiek, a nie facet jako facet; znam całkiem sporo fajnych i sensownych facetów.

[cerveza]

Napisane przez Jabluszko9

Faceci są okropni...

a bzdura jeżeli tak uważasz, to znaczy że związałaś się z nieodpowiednią osobą.

[suszarka]

Napisane przez sadkitten

On nie uznaje wynajmowania właśnie! Tylko kredyt! I na to zbiera od wielu lat pieniądze, jest bardzo oszczędny (tzn. zbiera na duży wkład własny, aby kredyt był mały).

Wakacje oczywiście wspólne były.

dla mnie kupowanie mieszkania na kredyt z kimś z kim nigdy się nie mieszkało jest mało rozsądne, ze tak powiem. Zresztą tak samo jak pakowanie się w ślub bez mieszkania ze sobą, ale nie o tym jest wątek.

Fajnie, że chłopak jest myślący i zbiera kasę ale niestety kompletnie nie liczy się z Tobą.

Napisane przez WackelDackel

Może kiedyś to on by i ten ślub wziął, w czasie dogodnym dla siebie, nie mówię, że nie. Problem polega na tym, że jego narzeczona chce tego szybciej niż on. I tu jest problem, bo on na ustępstwa nie chce iść. Tzn. w tej sytuacji, kiedy nie mieszkają razem, to ja go nawet popieram, że nie ma sensu brać ślubu. Z tym, że on nie robi nic, żeby te warunki zaistniały w miarę szybko i zaspokoiły potrzebę dziewczyny w tym względzie. Powiedział nie teraz, a w domyśle - czekaj maleńka na zmianę mojego zdania, bo ja tu rządzę. Palant.

no właśnie o to chodzi, że wygląda na to, ze pan ma autorkę w swoich czterech literach.

Napisane przez sadkitten

Wiem I dziękuję za potwierdzenie tego, co czułam. Pytanie, czy teraz to ja okażę się dla niego najważniejsza... Bardzo się pokłóciliśmy, w złości odeszłam, oddałam mu pożyczone pieniądze, on oddał mi pozyczoną ode mnie książkę. W emocjach poszłam sobie, on od tej pory się nie odezwał (to była sobota).

a dziś mamy czwartek? dla mnie niefajnie to wygląda.


Autorko, albo z nim porozmawiasz na spokojnie i znajdziecie jakiś kompromis albo dzieci to już z tego nie będzie.

[sadkitten]

Napisane przez suszarka

dla mnie kupowanie mieszkania na kredyt z kimś z kim nigdy się nie mieszkało jest mało rozsądne, ze tak powiem. Zresztą tak samo jak pakowanie się w ślub bez mieszkania ze sobą, ale nie o tym jest wątek.

Fajnie, że chłopak jest myślący i zbiera kasę ale niestety kompletnie nie liczy się z Tobą.



no właśnie o to chodzi, że wygląda na to, ze pan ma autorkę w swoich czterech literach.




a dziś mamy czwartek? dla mnie niefajnie to wygląda.


Autorko, albo z nim porozmawiasz na spokojnie i znajdziecie jakiś kompromis albo dzieci to już z tego nie będzie.

Wiem...

---------- Dopisano o 11:45 ---------- Poprzedni post napisano o 11:43 ----------

Napisane przez cerveza

Jeśli sam związek Ci tego nie daje, to jest to zły związek.



Jest w tym coś.

Generalnie nie wyobrażam sobie, że doktorat partnera jest ważniejszy niż związek. Ja bym czegoś takiego nie zaakceptowała.

On stale podkreśla, że ten doktorat to jest środek do celu-zrobi, go, będzie pracował na uczelni, będziemy mogli razem zamieszkać, wziąć ślub

[Angel_00]

Napisane przez sadkitten

Bardzo ładnie mi odpowiedziałaś, dziękuję. Znamy się 5 lat, on jest niesamowicie szczerą, prostolinijną osobą (tym m.in. mnie ujął od początku), więc aż tak nie martwię się niewidywaniem codziennie. Często przecież nawet mieszka się z kimś wiele lat i nagle wychodzi poważny problem, rozwód, itd, tu nie ma reguły.

Tak, bardzo smuci mnie fakt, że on nie chce wynająć mieszkania, woli mieszkać z mamusią (pewnie mamusia też nie chce go w świat posyłać szybko).

---------- Dopisano o 10:41 ---------- Poprzedni post napisano o 10:40 ----------



Również dziękuję za rozsądny głos! Ale co zrobić, gdy go kocham ;(

Niekoniecznie nie chce mieszkać z Tobą a woli z mamą po prostu nie chce wyrzucać pieniędzy w błoto i uważam, że masz bardzo rozsądnego faceta

---------- Dopisano o 11:53 ---------- Poprzedni post napisano o 11:51 ----------

Napisane przez sadkitten

Wiem...

---------- Dopisano o 11:45 ---------- Poprzedni post napisano o 11:43 ----------



On stale podkreśla, że ten doktorat to jest środek do celu-zrobi, go, będzie pracował na uczelni, będziemy mogli razem zamieszkać, wziąć ślub

ma rację co to za małżeństwo skoro każdy mieszka osobno u swoich rodziców? Albo nie daj Boże zwala się komuś na głowę, a potem płacz bo się z teściami nie dogaduje?!

[sadkitten]

Napisane przez Angel_00

Niekoniecznie nie chce mieszkać z Tobą a woli z mamą po prostu nie chce wyrzucać pieniędzy w błoto i uważam, że masz bardzo rozsądnego faceta

Nie wiem już czy to jest pisane ironicznie czy na poważnie.. W każdym razie rozsądny, oszczędny, zorganizowany to on jest, tylko to wszystko przesłania mu chyba uczucia i oczekiwania jego narzeczonej

[201803290936]

Z drugiej strony Ty się również do niego od soboty nie odezwałaś. Jeżeli byłaś tą bardziej kłótliwą, niemiłą stroną, to powinnaś się z nim skontaktować i przeprosić. Musicie porozmawiać o konkretach, wspólnie się zastanowić, czy kompromis jest możliwy i niestety zrozumieć, że nawet jak jest miłość, to nie zawsze wystarcza. Jeszcze musi być ludziom ze sobą po drodze. Pytanie, czy Wam nadal jest, bo jego kształcenie jeszcze potrwa, a Twoja cierpliwość i wyrozumiałość zdaje się jest na wyczerpaniu. Przemyślcie, czy możliwe jest spotkanie się w pół drogi i czy taki kompromis będzie zadowalał, a nie z czasem unieszczęśliwiał którąś ze stron.

[natash88]

Napisane przez Angel_00

Niekoniecznie nie chce mieszkać z Tobą a woli z mamą po prostu nie chce wyrzucać pieniędzy w błoto i uważam, że masz bardzo rozsądnego faceta

---------- Dopisano o 11:53 ---------- Poprzedni post napisano o 11:51 ----------



ma rację co to za małżeństwo skoro każdy mieszka osobno u swoich rodziców? Albo nie daj Boże zwala się komuś na głowę, a potem płacz bo się z teściami nie dogaduje?!

albo raczej przeracjonalizowanego.

rozsadek rozsadkiem, ale w zwiazku sa jeszcze uczucia. ba, i to uczucia nie tylko swoje ale i drugiej strony. jakby mi moj facet tak zdroworozsadkowo przez 4,5 roku mamil oczy, a nasz zwiazek nadal wygladalby jak zwiazek dwojki nastolatkow, to w d* bym miala w koncu ten jego rozsadek. za mozg nie wyjdzie za maz, a za faceta z krwi, kosci i uczuc takze (poza tym jego mozgiem).

autorko, powiem Ci tak - niepokoiloby mnie to, ze moj facet tyle poswieca czasu idei/nauce/samorozwojowi. a to dlatego, ze balabym sie, ze i po slubie, i po zamieszkaniu razem, nadal bedzie gosciem we wlasnym domu i nadal bedzie dla mnie obcym facetem. moze to typ samotnika, majacege male potrzeby spoleczne (seksu, czulosci, czasu spedzanego razem). poobserwuj, zeby nawet jak dojdziecie do kompromisu nie okazalo sie, ze bedac w zwiazku, bedziesz nadal samotna.

[Littlejackie]

Napisane przez natash88

albo raczej przeracjonalizowanego.

rozsadek rozsadkiem, ale w zwiazku sa jeszcze uczucia. ba, i to uczucia nie tylko swoje ale i drugiej strony. jakby mi moj facet tak zdroworozsadkowo przez 4,5 roku mamil oczy, a nasz zwiazek nadal wygladalby jak zwiazek dwojki nastolatkow, to w d* bym miala w koncu ten jego rozsadek. za mozg nie wyjdzie za maz, a za faceta z krwi, kosci i uczuc takze (poza tym jego mozgiem).

autorko, powiem Ci tak - niepokoiloby mnie to, ze moj facet tyle poswieca czasu idei/nauce/samorozwojowi. a to dlatego, ze balabym sie, ze i po slubie, i po zamieszkaniu razem, nadal bedzie gosciem we wlasnym domu i nadal bedzie dla mnie obcym facetem. moze to typ samotnika, majacege male potrzeby spoleczne (seksu, czulosci, czasu spedzanego razem). poobserwuj, zeby nawet jak dojdziecie do kompromisu nie okazalo sie, ze bedac w zwiazku, bedziesz nadal samotna.

Nooooo zgadzam się. Ja bym już wolała nawet na próbę to mieszkanie wynająć bo może być tak, że na kupno to go nie będzie stać nawet i do 40. I co wtedy?:p