Potzrebuje porady - do mężątek i rozsadnych kobiet

[anka766]

Nie chciałabym zebyscie po tym co napisalam pomyślały ze jerestem naiwna laska która mysli ze on sie zmnieni ja chce zrobić wszystko co mogę zebym pózniej nie załowała ze za szybko odpuścilam czy nie rozwazyłam iinnych rozwiązan.

[dorinka30]

Napisane przez anka766

dornika moze masz racje. kilka miesiecy temu złapałam go na spotykaniu sie z laska . Wywaliłam go z domu a lasce tak zatrułam zycie ze sama zadzwoniła do mnie by wszystko wyjasnić. tydzień do mnie wydzwanial opowiadał jak estesmy dla niego wazni przekonywał ze mamy dziecko itp itd wybaczyłam ale nie zapomniałam. trzymam reke na pulsie nie zauwazyłam niczego niepokojacego inaczej nie miałabym zadnych dylematów ani nie potrzebowałabym dzielic sie z wami nie do konca miłymi wydarezeniami z mojego zycia. to był by koniec

O Rany Anka, obawiam się czy on z nią naprawdę skończył? Albo czy nie ma następnej?
A jak Ci się tłumaczył z tej kobiety?, Co się stało ? Zauroczył się?
Piszesz, że nie zauważyłaś niczego niepokojącego- a dla mnie wszystko co on robi takie właśnie jest! Raz go złapałaś, to teraz jest cwany i skrzętnie wszystko ukrywa..... W końcu dwa razy nie popełnia się tego samego błędu...
Nie chcę nic przesądzać, ale rozważ wszystko. Przejrzyj mu komórkę (niestety), bo sytuacja tego wymaga, zobacz sms-y.

[anka766]

Napisane przez Mona Lisa

Przeczekać - tylko który już raz z kolei?
Z całym szacunkiem, nie ma na co czekać, trzeba działać - czy to w celu ratowania zwiazku, czy też budowania życia od nowa. Moim zdaniem, po takich słowach nie można liczyć na to, że "czas" lub "ktoś" coś zmieni. Aniu, teraz Twój ruch, od Ciebie dużo zależy, nie oddawaj inicjatywy w jego ręce.

Co byś zrobiła?

[anka766]

Napisane przez dorinka30

O Rany Anka, obawiam się czy on z nią naprawdę skończył? Albo czy nie ma następnej?
A jak Ci się tłumaczył z tej kobiety?, Co się stało ? Zauroczył się?
Piszesz, że nie zauważyłaś niczego niepokojącego- a dla mnie wszystko co on robi takie właśnie jest! Raz go złapałaś, to teraz jest cwany i skrzętnie wszystko ukrywa..... W końcu dwa razy nie popełnia się tego samego błędu...
Nie chcę nic przesądzać, ale rozważ wszystko. Przejrzyj mu komórkę (niestety), bo sytuacja tego wymaga, zobacz sms-y.

To własnie robiłam. Wstyd ale...

[dorinka30]

I bardzo dobrze! Anka, muszę kończyć . Jutro rano wrócę do wątku, a jeszcze dzisiaj o Tobie pomyślę...... a może dzisiaj będzie jakiś przełom w waszych kontaktach?

[elisek]

Napisane przez dorinka30

O Rany Anka, obawiam się czy on z nią naprawdę skończył? Albo czy nie ma następnej?
A jak Ci się tłumaczył z tej kobiety?, Co się stało ? Zauroczył się?
Piszesz, że nie zauważyłaś niczego niepokojącego- a dla mnie wszystko co on robi takie właśnie jest! Raz go złapałaś, to teraz jest cwany i skrzętnie wszystko ukrywa..... W końcu dwa razy nie popełnia się tego samego błędu...
Nie chcę nic przesądzać, ale rozważ wszystko. Przejrzyj mu komórkę (niestety), bo sytuacja tego wymaga, zobacz sms-y.

Po dołożeniu przez Ciebie tematu o innej pani, myślę że to bardzo prawdopodobne co pisze Dorinka. Niestety. Rzeczywiście to nie jest rzadko spotykana przyczyna TAKIEGO zachowania u facetów.

[Mona Lisa]

Napisane przez anka766

Co byś zrobiła?

Tak jak napisałam, zaczęłabym od bardzo dokładnego spakowania męża i doprowadzenia do tego, by wyprowadził się natychmiast, jeszcze dziś. Wtedy będzie czas na ochłonięcie i przemyślenie dalszych ruchów. Jego słowa, które zacytowałam w poprzednim poście, wyrażają kompletny brak szacunku; co to znaczy "wyprowadzam się po świętach"? Przez ten czas wyszuka sobie nowe lokum? A jeśli Tobie ten czas nie odpowiada, czy pomyślał o tym?

Po przeczytaniu Twoich kolejnych postów i informacji o jego wcześniejszej zdradzie odnoszę wrażenie, że jednak pozostawisz inicjatywę w jego rękach. Uważam to za ogromny błąd, nie tylko z perspektywy "mężatki i rozsądnej kobiety", ale także z perspektywy doświadczenia zawodowego.

(Nie jestem i nigdy nie byłam zwolenniczką przeczekiwania spraw, cichych dni, udawania, że nic się nie stało, itp. Lubię brać ster we własne ręce i mieć poczucie, że sama kieruję własnym losem - taka jest moja recepta na szczęśliwe życie. To tyle tytułem wyjaśnienia).

[amistad.k.m.s]

Napisane przez Mona Lisa

Tak jak napisałam, zaczęłabym od bardzo dokładnego spakowania męża i doprowadzenia do tego, by wyprowadził się natychmiast, jeszcze dziś. Wtedy będzie czas na ochłonięcie i przemyślenie dalszych ruchów. Jego słowa, które zacytowałam w poprzednim poście, wyrażają kompletny brak szacunku; co to znaczy "wyprowadzam się po świętach"? Przez ten czas wyszuka sobie nowe lokum? A jeśli Tobie ten czas nie odpowiada, czy pomyślał o tym?

Po przeczytaniu Twoich kolejnych postów i informacji o jego wcześniejszej zdradzie odnoszę wrażenie, że jednak pozostawisz inicjatywę w jego rękach. Uważam to za ogromny błąd, nie tylko z perspektywy "mężatki i rozsądnej kobiety", ale także z perspektywy doświadczenia zawodowego.

(Nie jestem i nigdy nie byłam zwolenniczką przeczekiwania spraw, cichych dni, udawania, że nic się nie stało, itp. Lubię brać ster we własne ręce i mieć poczucie, że sama kieruję własnym losem - taka jest moja recepta na szczęśliwe życie. To tyle tytułem wyjaśnienia).

Zgadzam się z Mona Lisą

[elisek]

Dokładnie tak jak pisze Mona Lisa zrobił mój mąż. Musiałam "zjeść" dużo nerwów, żeby wreszcie doszło do jego wyprowadzenia się, zrobiłam to prawie "na siłę". Nie chciał się wyprowadzić nie dlatego, że zależało mu na nas, że potrzebował czasu na przemyślenie sprawy, pogodzenie się. Potrzebował czasu, ale właśnie na znalezienie nowego miejsca zamieszkania (ale to już wtedy gdy postawiłam sprawę na ostrzu noża i zobaczył że nie żartuję i nie ma co liczyć na moje pogodzenie się z sytuacją) oraz dlatego, że w domu było mu zwyczajnie wygodnie. Przestrzegam Cię przed przedłużaniem tego typu sprawy, dla mnie był to jeden z najbardziej wyczerpujących okresów z życiu, bo w tym czasie zachowywał się okropnie. Jeśli ma się wyprowadzić to natychmiast.Jeśli czujesz, że zwleka, bo żałuje i czai sie z przeproszeniem (chociaż z tego co mówi to nie wynika, ale różnie może być) to może daj mu te 2 dni na ochłonięcie z emocji i doprowadź do rozmowy wyjaśniającej.
Nawiązuję ciągle przykładami do swojej sytuacji, bo jest bardzo podobna, chcę coś pomóc

[agajot]

Napisane przez dorinka30

A moim zdaniem to byłby błąd. Bez żadnych nerwowych ruchów, tym bardziej, że w domu jest mały człowiek!
W końcu jeśli się jest ze sobą ileś lat, to nie wyobrażam sobie spakowania i wyjścia z dnia na dzień.
Facet tak powiedział, bo może jest porywczy? A zresztą czy my kobiety, nie mówimy w złości czegoś czego później żałujemy.

Z tego co pisze Ania wynika, że sprzeczka z rękoczynami była wcześniej niż podjęta przez Nią próba rozmowy, a to, że powiedział, że się wyprowadzi miało Ją przestraszyć i sprawić, żeby znów była potulna i grzeczna. Dlatego też napisałam, że ja bym go spakowała (skoro chce się wyprowadzić to niech zrobi to już). Może to by go otrzeźwiło bo mam wrażenie, że on zwyczajnie chciał ją emocjonalnie zaszantażować. A co do nerwowości i spokoju w domu synka to podejrzewam, że atmosfera teraz jest bardziej nerwowa niż gdyby tatuś był gdzie indziej.

No tak wszyscy mówimy czasem w złości rzeczy, których potem żałujemy, ale dorośli ludzie ponoszą konsekwencje swojego postępowania a on wydaje się czuć bezkarnie i dość pewnie. Mało tego. Ten facet jest najwyraźniej święcie przekonany, że jest niemal idealny skoro stwierdził, że Ania doceni dopiero jak to jest bez niego (chyba, że chodzi o zależność finansową).

[anka766]

Dziewczyny podjełam ostatnia próbę. Napisałam czy jego decyzja jest ostateczna i czy nie chciałby jeszcze porozmawiać. Opisał ze ze nie widzi dla nas szans i nie ma o czym juz rozmawiać. Odpisałam ze w takim razie zeby wzioł najpotrzebniejsze rzeczy i odszel wczesniej bo nie moge juz znięs atmosfery w domu, ze nie sprzyja ona nikomu z naszej trójki. Jutro się wyprowadzi.

jezeli tak sie stanie to dzisiaj jest mój pozegnalny dzień na wizażu bo zabierze ze soba komputer. szkoda bezdzie mi brakować rozmów na forum. Tak więć jezeli nie bedę sie jutro wieczorem lub w niedzielę odzywać bedziecie miały odpowiedż jak skończyła sie moja historia.

[agajot]

Napisane przez anka766

Dziewczyny podjełam ostatnia próbę. Napisałam czy jego decyzja jest ostateczna i czy nie chciałby jeszcze porozmawiać. Opisał ze ze nie widzi dla nas szans i nie ma o czym juz rozmawiać. Odpisałam ze w takim razie zeby wzioł najpotrzebniejsze rzeczy i odszel wczesniej bo nie moge juz znięs atmosfery w domu, ze nie sprzyja ona nikomu z naszej trójki. Jutro się wyprowadzi.

jezeli tak sie stanie to dzisiaj jest mój pozegnalny dzień na wizażu bo zabierze ze soba komputer. szkoda bezdzie mi brakować rozmów na forum. Tak więć jezeli nie bedę sie jutro wieczorem lub w niedzielę odzywać bedziecie miały odpowiedż jak skończyła sie moja historia.

Trzymam kciuki za Ciebie. A jeśli on myśli rzeczywiście tak jak napisał, to nie był wart Twojego czasu, miłości i szansy, którą mu chciałaś dać. Powodzenia i trzymaj się.

[dorinka30]

Cześć Aniu, czy Wy nawet nie rozmawialiście? Jak to napisałaś mu a on odpisał (co to było liścik- email?)
Po tylu latach nie stać go na rozmowę z Tobą? Z tego co piszesz, napisał, że nie widzi szans na uratowanie związku?! Ciekawe czy podał argumenty, rozumiem, że przestał Cię kochać, Czy napisał, że kogoś ma?, Jak to tłumaczył- nie odpowiada mu taka żona?, Czy taki model rodziny?
Aniu czy Ty pracujesz?, Czy jesteś niezależna od niego finansowo?, Poradzisz sobie z tym wszystkim?

[anka766]

Nie wiem czy dobrze zrobiłam ale napisałam smsa( w kryzysowych sytuacjach jakoś lepiej było zainicjować rozmowę w ten sposób). Nie powiedział co mu nieodpowiada. Odpowiedż była krótka nie ma o czym rozmawiać(prosiłam o rozmowę) pytałam czy ma kogoś - nie

[anka766]

jestem pielegniarką pracuje jakoś musze sobie poradzić

[marcelina73]

Bardzo przykra sprawa.
Trudno tak wyrokować w tej konkretnej sprawie. Przecież wszystkiego nie wiemy.
Myślę, że każdy związek warto ratować. Jeśli jest miłość. I jeśli jest dziecko. Jeśli jest co ratować. Ale do tego trzeba dwojga. Jak rozumiem Twój mąż nie ma już na to ochoty. Ale może przemyśli sprawę. Dajcie sobie trochę czasu - nawet osobno. Żadne decyzje nie są ostateczne.
A jeżeli nic nie da się uratować - rozstańcie się na dobre. Będzie ciężko, ale przeżyjesz. Bądź silna, nie obwiniaj się. Walcz o siebie, o swoje szczęście.
Najważniejsze, aby - w przypadku rozstania - zrobić wszystko, by dziecko nadal miało mamę i tatę.
Co na to rodzina. Jego, Twoja? Czy jest ktoś, na kogo możesz liczyć, ktoś, kto jest blisko z mężem? Może ktoś z rodziny albo przyjaciół? Może zadziałałby jako mediator a przynajmniej próbował wyjaśnić sytuację.
Moja kuzynka miał bardzo podobną sytuację - pomagałam jej - wiem, co przeżywasz. Dziś jest już po rozwodzie i układa sobie życie na nowo.

[anka766]

Jego mama rzadko u nas bywa a moja mama zaakceptuje każdą decyzję. Nie chcę prosić mediatora wiele razy juz to robiłam i był to nowy powód do pretensji ze kogoś angazuje w nasze sprawy. Nie moge zabronić mu kontaktów z dzieckiem. Wiem na pewno ze go kocha.

[dorinka30]

Przepraszam Aniu, że tak piszę ale Twój mąż to kompletne zero!
To jak się zachował, jak zamierza zakończyć Wasze małżeństwo jest żałosne. Przecież do cholery należą Ci się jakieś wyjaśnienia? Co to za tchórz???
Ja wszystko rozumiem, sama przeszłam przez rozstanie i rozwód, ale my wyjaśniliśmy sobie wszystko do końca. I w sytuacji totalnego kryzysu, rozpadu związku rozmawialiśmy ze sobą, wiele razy, czasami z emocjami , czasem spokojnie. Do końca i teraz również mieliśmy do siebie wzajemny szacunek. My się nawet lubimy, ale nie kochamy i nie chcemy ze sobą być.
On jest wspaniałym ojcem- ta rola w życiu wyszła mu naprawdę dobrze! Nasz synek pogodził się, że nie mieszkamy razem, On widzi że oboje go strasznie kochamy i akceptuje to. Tym bardziej, że oboje jesteśmy już w nowych związkach.
Nam się udało rozstać po ludzku, i to można przeprowadzić, ale ludzie muszą się szanować i być wobec siebie szczerzy. A rozstanie to sytuacja bardzo ciężka dla wszysystkich, ale wymaga odwagi i szczerości.

[Fafix]

Trzymam za ciebie mocno kciuki, skoro od dawna nie miałaś w domu męża, to po co ci taki. Poradzisz sobie, a bycie gościem w domu to nie małżeństwo. I jeszcze bardzo ważna sprawa, on nie ma prawa nic ze sobą zabrać, bez podziału majątku.

[elisek]

Trzymaj się dzielnie i bądź silna, bo dasz radę , jesteś niezależna finansowo, masz akceptację odn. podjętych kroków ze strony mamy - to bardzo ważne i budujące, bo odchodzi ci cała masa niepotrzebnych dodatkowych problemów. Naprawdę są to sprawy "do przeżycia" choć w takich trudnych chwilach wydaje się, że niebo spada na głowę. Ale żeby było lepiej najpierw musi być tak, żeby zmienić pewne złe rzeczy w życiu musi mieć najpierw miejsce bolesna rewolucja, taka kolej rzeczy.

[La-ra]

Witam Aniu Twoja historia jest identyczna do mojej sprzed dwóch lat, z tą różnicą, że ja byłam wówczas w ciąży z drugim dzieckiem. Sielanka trwała niecałe 2 lata a potem wyszedł z niego najokropniejszy egoista i neandertalczyk. Kiedy podniósł na mnie rękę w piątym miesiącu ciązy przy młodszej córeczce był to dla mnie koniec. Upadłam wtedy, martwiłam się, że stracę dziecko. Od tamtego dnia zaczął się jeszcze gorszy koszmar. Wyprowadził się ale nadal kontrolował każdy mój krok. Traktował mnie jak własność, znęcał się psychicznie. Nastawił całą moją rodzinę, nie mówiąc o jego rodzinie, przeciwko mnie. Wmówił wszystkim znajomym, mojej matce, braciom, że ja najprawdopodobniej zwariowałam, bo on nie wie dlaczego tak sie zachowuję tzn. płaczę, nie kocham go, nie odzywam sie itp. Wszyscy uwierzyli, że mam jakąś poważną depresję, chcieli mnie ubezwłasnowolnić , najlepiej zamknąć w zakładzie odebrać dzieci. To był koszmar, ale nie dałam się. Zgłosiłam się na policję, potem była prokuratura, śledztwo. Wszystko będąc w ciąży. Przez wiele mięsięcy musiałam non stop zarzywać leki uspokajające, żeby się nie bać, żeby to jakoś przetrwać. Byłam niemal pewna, że moje dziecko, jeśli wogóle urodzi się żywe, to będzie mieć poważne wady. Kilka dni spędziłam w szpitalu, otumaniona zastrzykami. Moja dwuletnia córeczka pocieszała mnie.
Proces odbył się, a nawet kilka. W sumie w sądzie "spędziłam" ponad rok. Nic nie wygrałam na moją korzyść bo za nim stanęła cała moja rodzina. Wszyscy zeznali jaki on jest wspaniały, dobry. Jaka ja jestem niedobra, bo skończyłam studia i mam swoje zdanie. Ciężko było to wszystko przetrwać. Zostałam zupełnie sama. Sama rodziłam nasze drugie dziecko. Nawet sie nie pojawił w szpitalu.
Dziś minęły ponad dwa lata i niczego nie żałuję. Mam dwie córki, skończyłam drugi fakultet. W tym roku zaczęłam następny. Nie mam męża, nie mam matki, nie mam braci, straciłam wielu "przyjaciół". Zyskałam tzw. mądrość życiową, pozbyłam się złudzeń, że człowieka można zmienić. Mój ex TŻ mieszka za granicą, wybaczyłam mu to wszystko, dziś nawet potrafię z nim rozmawiać o duperelach. Ale nigdy nie wpuszczę go do mojego życia. Jego rodzice przede mną na ulicy uciekają, nie widują wnuczek.

Każdej kobiecie w podobnej sytuacji powiem, że warto o siebie walczyć bez względu na to co powiedzą inni, co będzie z dziećmi, jak sobie dam radę. Dla dzieci, najwazniejsze jest by mama była uśmiechnięta, jeśli przy tacie to niemożliwe to do diabła z takim tatą! Najważniejsze jest na co TY się godzisz, ile jesteś w stanie zaakceptować, gdzie jest Twoja granica wytrzymałości. To TY jesteś w swoim życiu najwazniejsza! Walcz o swoją godność.
Trzymam za Ciebie kciuki i ściskam mocno

[izanna]

Napisane przez La-ra

Najważniejsze jest na co TY się godzisz, ile jesteś w stanie zaakceptować, gdzie jest Twoja granica wytrzymałości. To TY jesteś w swoim życiu najwazniejsza! Walcz o swoją godność.

Bardzo słusznie!

[anytsuj]

La-ra dla mnie jesteś wielka !!!

[amistad.k.m.s]

Miłość – tak, ale nie kosztem własnej godności.
La-ra cieszę się, że przetrwałaś i jesteś szczęśliwa. Przykro mi, że twoja rodzina nie wzięła twojej strony

[dorinka30]

Zgadzam się z Waszymi opiniami, trzeba walczyć o swoją godność! A dla mnie ważna jest również PRAWDA, chciałabym ją znać na miejscu Ani.....

[elisek]

Napisane przez dorinka30

Zgadzam się z Waszymi opiniami, trzeba walczyć o swoją godność! A dla mnie ważna jest również PRAWDA, chciałabym ją znać na miejscu Ani.....

Tak, świadomość, poznanie prawdy i prawdziwych przyczyn takiego zachowania mężczyzny (?) jest dla kobiety doskonałym motorem do dalszych działań.Tym bardziej, że często ta przyczyna okazuje się być taka sama w wielu związkach. Po co za jakiś czas gdy emocje opadną zastanawiać się czy to nie twoja wina itp.A niestety często kobiety tak mają, rozpatrują wszystko wielowymiarowo. Tak może być jeśli nie będziesz wiedzieć. Tutaj takie zatrucie myśli nie jest ci do niczego potrzebne, bo masz do czynienia z nieodpowiedzialnym dzieciakiem, na dokładkę z aspiracjami do bycia "prawdziwym mężczyzną", a gość jest przesiąknięty egoizmem do szpiku kości. Warto wiedzieć, to inaczej ustawia sposób myślenia, przynajmniej u mnie powoduje wzrost pewności siebie i słuszności podejmowanych decyzji.

[Fafix]

Rany, La-ra , aż mi się "gęsia" skórka zrobiła, że nie znalazł się żaden sprawiedliwy nawet w twojej rodzinie, to straszne. Ale to są właśnie te śliczne chłopaki z talentem krasomówcy, wrrrr, jak ja zaczynam mieć dosyć chłopów.

[La-ra]

Prawda to słowo, które dumnie brzmi. Też mi się zdawało, że prawda jest najważniejsza. Ale przekonałam się, że Prawda jest jak dziura w d**** - każdy ma swoją. Czasem lepiej zostawic takie "kobiece" refleksje nad prawdą, moralnością i nad tym co było, a zająć się przyszłością bez oglądania się za siebie. Jest to tylko kwestia podjęcia decyzji: tak wiem, że nie chcę żyć w ten sposób, wiem czego pragnę i będę do tego dążyć, najlepiej jak potrafię.

[La-ra]

Napisane przez Fafix

Rany, La-ra , aż mi się "gęsia" skórka zrobiła, że nie znalazł się żaden sprawiedliwy nawet w twojej rodzinie, to straszne. Ale to są właśnie te śliczne chłopaki z talentem krasomówcy, wrrrr, jak ja zaczynam mieć dosyć chłopów.

To nie kwestia talentu krasomówcy. Czasem wystarczy przepaść, która się tworzy pomiędzy bliskimi chociażby ze względu na wykształcenie. W mojej rodzinie tylko ja i mój ojciec mamy wyższe. Nawet nie przypuszczałam, że w moich braciach i matce może się zrodzić taka zawiść z tego powodu, która popchnie ich do poparcia obcego w sumie człowieka, tylko po to by pokazać mi, że lepiej być głupim wieśniakiem. Wcale się on specjalnie o to starac nie musiał

[elisek]

Napisane przez La-ra

Prawda to słowo, które dumnie brzmi. Też mi się zdawało, że prawda jest najważniejsza. Ale przekonałam się, że Prawda jest jak dziura w d**** - każdy ma swoją. Czasem lepiej zostawic takie "kobiece" refleksje nad prawdą, moralnością i nad tym co było, a zająć się przyszłością bez oglądania się za siebie. Jest to tylko kwestia podjęcia decyzji: tak wiem, że nie chcę żyć w ten sposób, wiem czego pragnę i będę do tego dążyć, najlepiej jak potrafię.

Bycie świadomą powodów czyjegoś zachowania , poznanie tej "prawdy" nie jest najważniejsze, bo najważniejsza jest godność, osobiste określenie granic i bycie w zgodzie ze sobą. Ale jest bardzo ważna i pomocna dla wielu kobiet, niestety nie da się odkreślić od razu grubą krechą od tego co było i myśleć tylko o przyszłości. Byłoby super gdyby dało się tak zrobić. Myśli zawsze pozostają, natomiast poznanie rzeczywitych motywów potrafi diametralnie zmienić podejście nawet kochającej kobiety do takiego typa. Trzeba najpierw określić źródło, żeby móc skutecznie uwolnić się czy odciąć od jakichś myśli.