Zastanawiałyście się kiedyś nad napisaniem autobiografii?

[JustJustina]

Jaki byłby jej główny motyw przewodni (perypetie w związku, Wasza kariera, problemy)? Czy napisalibyście ją całościowo, czy pewne etapy życia (np. sztampowe dzieciństwo) ograniczylibyście do minimum? Myślicie, że czytelnicy polubiliby główną bohaterkę i zrozumieliby jej decyzje? Czy ksiazka bylaby ciekawa?
Pytam, bo sama zaczelam pisac

[Norluka]

Nie pisałabym, nie jestem dostatecznie ciekawa, otwarta ani wylewna na takie rzeczy. Nie mam najmniejszej ochoty na to, żeby wszyscy wszystko o mnie wiedzieli.

[PumpkinEyes]

Moje życie jest za nudne na autobiografie. Większości ludzi jest. Nawet tych co już mają wydane, a potem po 5zł w marketach makulatura leży przeceniona. Moim zdaniem strata czasu pisać coś takiego. To już lepiej powieść, gdzie niektóre wątki będą oparte na jakiś osobistych doświadczeniach, a inne fikcyjne.

[43f4c6e05089aac1c48e760c19dfc261ffa43875_658383801b065]

Treść usunięta

[578537b29e2e39e1d6e3dc9dfc9821e485b809af_64582d7210082]

Jasne, tylko mam świadomość, że na rynku czytelniczym moja książka zginęłaby w oceanie innych. Jak ktoś wyżej napisał: prędzej czy później trafiłaby do kosza z przecenami "Wszystko za 3 zł" w hipermarkecie Więc myślę, że szkoda czasu na siedzenie rok czy dwa nad taką książką, o ile nie ma się autentycznie talentu pisarskiego na miarę co najmniej Olgi Tokarczuk czy Jerzego Pilcha.

[chwast]

Myślałam żeby napisać po prostu historię bazowaną na moich doświadczeniach, ale kto by to kupił

[magbeth]

Ja już kiedyś obiecałam, ze jak przejdę na emeryturę to napisze książkę o moich perypetiach z norweska poczta

[JustJustina]

A mozesz strescic, co z ta poczta jest nie tak w stosunku do naszej rodzimej?

[Limonka2738]

Ja napisałam autobiografię.


Mam tytuł i wszystko. Mam nawet jeden egzemplarz dla samej siebie, bo go sobie sama wydrukowałam i zalaminowałam.


Nigdy tego nie opublikuje, bo kogo to obchodzi. Zrobiłam to w celach terapeutycznych.



Opowiada ona o moich zmaganiach z zaburzeniem obsesyjno-kompulsywnym na punkcie czystości od kiedy byłam dzieckiem.


Jak to wpłynęło na moje życie, kształtowanie relacji, dokładne opisy rytuałów i kompulsji, jak się zmieniały na przestrzeni lat itd.

[natalia_t]

Jak już uda mi się skończyć wszystkie wojny i głód na świecie, sprawić że wszystkie dzieci będą miały rodziców, przywrócę równowagę klimatu, sprawię że nie będzie żadnych złamanych serc, niespełnionych dusz, że będzie panować ogólna szczęśliwość, to napiszę.
A tak to nie.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[_medianoche]

Chyba zacznę pisać z nudów. Mam już nawet tytuł.

A ty, po ilu zdaniach zaśniesz?

[578537b29e2e39e1d6e3dc9dfc9821e485b809af_64582d7210082]

Napisane przez _medianoche

Chyba zacznę pisać z nudów. Mam już nawet tytuł.

A ty, po ilu zdaniach zaśniesz?

Hahaha, znakomity

[43f4c6e05089aac1c48e760c19dfc261ffa43875_658383801b065]

Treść usunięta

[26cabbdd88f595c38f9b7f8139ef1472f28f75bc_65628a8226dae]

Napisane przez Limonka2738

Ja napisałam autobiografię.


Mam tytuł i wszystko. Mam nawet jeden egzemplarz dla samej siebie, bo go sobie sama wydrukowałam i zalaminowałam.


Nigdy tego nie opublikuje, bo kogo to obchodzi. Zrobiłam to w celach terapeutycznych.



Opowiada ona o moich zmaganiach z zaburzeniem obsesyjno-kompulsywnym na punkcie czystości od kiedy byłam dzieckiem.


Jak to wpłynęło na moje życie, kształtowanie relacji, dokładne opisy rytuałów i kompulsji, jak się zmieniały na przestrzeni lat itd.

Twoje wzmianki na forum w tym temacie były bardzo interesujące. O ile można nazwać interesującym zmaganie się z czymś takim.

[pempek]

Napisane przez Limonka2738

Ja napisałam autobiografię.


Mam tytuł i wszystko. Mam nawet jeden egzemplarz dla samej siebie, bo go sobie sama wydrukowałam i zalaminowałam.


Nigdy tego nie opublikuje, bo kogo to obchodzi. Zrobiłam to w celach terapeutycznych.



Opowiada ona o moich zmaganiach z zaburzeniem obsesyjno-kompulsywnym na punkcie czystości od kiedy byłam dzieckiem.


Jak to wpłynęło na moje życie, kształtowanie relacji, dokładne opisy rytuałów i kompulsji, jak się zmieniały na przestrzeni lat itd.

Ja bym chętnie przeczytała lubie takie klimaty, od jakiegoś dłuższego czasu wchodzi mi tylko literatura faktu, a zagadki ludzkiego umysłu zawsze mnie pasjonowały


Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Limonka2738]

[1=26cabbdd88f595c38f9b7f8 139ef1472f28f75bc_65628a8 226dae;89572082]Twoje wzmianki na forum w tym temacie były bardzo interesujące. O ile można nazwać interesującym zmaganie się z czymś takim.[/QUOTE]

Napisane przez pempek

Ja bym chętnie przeczytała lubie takie klimaty, od jakiegoś dłuższego czasu wchodzi mi tylko literatura faktu, a zagadki ludzkiego umysłu zawsze mnie pasjonowały

Ok, pewnie kogoś by to zainteresowało. Ale wątpię, żeby wystarczającą ilość ludzi, żeby komuś się opłaciło to wydać.



Jak się zdecyduję i znajdzie się chętny do druku, to dam wam znać.


Na pewno będzie pod pseudonimem, więc pochwalę się na forum.


Jak uda mi się wyjść z tego, to może wyedytuję i wydam. Bo taka książka może coś zmienić w czyimś życiu. Ale to dopiero wtedy. Żeby był jakiś finał tej historii, bo na razie ona taka nijaka i bez zakończenia.

[Paprotka_]

Napisane przez magbeth

Ja już kiedyś obiecałam, ze jak przejdę na emeryturę to napisze książkę o moich perypetiach z norweska poczta

Nieustannie na to czekam

Wysłane z mojego 2109119DG przy użyciu Tapatalka

[AshwaGandha]

Myślę, że zbyt dużo przede mną, aby brać się za autobiografię. A to, co już przeżyłam było raczej smutne i nieciekawe Nie dokonałam niczego, co warto opisać w książce, co nie znaczy, że nie jestem z siebie dumna. Obawiam się, że nigdy nie napiszę autobiografii. Jak myślę o tym, że musiałabym tyyyleee w niej tłumaczyć i opisywać, to już mi się odechciewa

[pempek]

Napisane przez Limonka2738

Ok, pewnie kogoś by to zainteresowało. Ale wątpię, żeby wystarczającą ilość ludzi, żeby komuś się opłaciło to wydać.



Jak się zdecyduję i znajdzie się chętny do druku, to dam wam znać.


Na pewno będzie pod pseudonimem, więc pochwalę się na forum.


Jak uda mi się wyjść z tego, to może wyedytuję i wydam. Bo taka książka może coś zmienić w czyimś życiu. Ale to dopiero wtedy. Żeby był jakiś finał tej historii, bo na razie ona taka nijaka i bez zakończenia.

Zawsze możesz dopisać druga cześć najważniejsze ze się nie poddajesz
Sporo książek o problemach kończy się w trakcie terapii, nie musi być spektakularnego zakończenia, ważne ze działasz, jesteś świadoma, masz jakiś progres
Oczywiście nie namawiam, a tak sobie gdybam
Życzę ci powodzenia i osiągnięcia swoich celów


Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[magbeth]

Napisane przez JustJustina

A mozesz strescic, co z ta poczta jest nie tak w stosunku do naszej rodzimej?

Jus tu troche pisalam w roznych tematach, ogólnie norweska poczta = wyjątkowa "kreatywność" w dostarczaniu przesyłek. Oni mi chyba przez te wszystkie lata tu nie dostarczyli ani jednej paczki w terminie i bez jakichś niespodzianek, typu inne miasto na końcu kraju. No i ta konieczność polowania na listonosza...

Napisane przez _medianoche

Chyba zacznę pisać z nudów. Mam już nawet tytuł.

A ty, po ilu zdaniach zaśniesz?

Brzmi jak idealna książka dla mnie. Jak juz będzie to poproszę egzemplarz z dedykacja.

Napisane przez Paprotka_

Nieustannie na to czekam

Wysłane z mojego 2109119DG przy użyciu Tapatalka

Mam nadzieje, ze jesteś cierpliwa, bo jak nic się nie zmieni to przejdę na emeryturę za 21 lat.

[Ellen_Ripley]

Napisane przez _medianoche

Chyba zacznę pisać z nudów. Mam już nawet tytuł.

A ty, po ilu zdaniach zaśniesz?

Świetne. Podjęłabym wyzwanie.

[skara]

Ja nie lubię czytać biografii i autobiografii, nudzą mnie śmiertelnie. Więc płodzenie takiego tomiszcza, poświęcanie na to miesięcy to w mojej opinii jakieś nieporozumienie.
Natomiast faktycznie ciekawie by się czytało bloga z perypetiami Magbeth albo opisy Limonki.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[b872d78680f891d873273d31baaf276c9d6e57ec_6594a44f1cc14]

Napisane przez magbeth

Ja już kiedyś obiecałam, ze jak przejdę na emeryturę to napisze książkę o moich perypetiach z norweska poczta

To będzie horror

[PaulinciaKWC]

Napisane przez JustJustina

Jaki byłby jej główny motyw przewodni (perypetie w związku, Wasza kariera, problemy)? Czy napisalibyście ją całościowo, czy pewne etapy życia (np. sztampowe dzieciństwo) ograniczylibyście do minimum? Myślicie, że czytelnicy polubiliby główną bohaterkę i zrozumieliby jej decyzje? Czy ksiazka bylaby ciekawa?
Pytam, bo sama zaczelam pisac

Absolutnie nie. To są dla mnie tak prywatne sprawy, ze nawet nie przeszloby mi przez mysl. Inna rzecz, ze nie wiem kto mialby to czytac.

[magbeth]

[1=b872d78680f891d873273d3 1baaf276c9d6e57ec_6594a44 f1cc14;89573910]To będzie horror [/QUOTE]

Ale z silnym komediowym skrętem

[b872d78680f891d873273d31baaf276c9d6e57ec_6594a44f1cc14]

Napisane przez magbeth

Ale z silnym komediowym skrętem

Horror komediowy
Lubię to.

[Wenress]

W życiu, sama nie chciałabym tego czytać a co dopiero inni Mam życie jak większość - zwykle nudne, czasem przykre albo zabawne, nic szalonego. Chociaż gdybym spisała moje myśli z całego dnia PMS to bym mnie na sto procent gdzieś zamknęli.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Cytokina]

Osobiście nie lubię biografii czy autobiografii (fantastyka ), ale jak już miałabym się decydować czytać lub popełnić pisanie to raczej nie ciekawiłoby mnie całe życie danej osoby, ale konkretny wątek i sytuacje, które doprowadziły do takich, a nie innych decyzji, sytuacje które kształtowały poglądy i wybory.

Popełnić ścianę nieważnego i nieciekawego tekstu może każdy. Jeśli chcesz napisać autobiografię to najpierw odpowiedz sobie na pytanie - dla kogo ją piszesz? Dla siebie? To pisz wszystko na co masz ochotę. Dla rodziny? Tu bym już się zastanowiła co umieścić, w zależności od motywacji twojego dzieła - rodzina uwielbia anegdotki z twojego życia czy raczej chcesz coś przekazać dzieciom, wnukom, prawnukom odnośnie realiów twojego życia? Raczej pod tym kątem bym to ugryzła. Dla świata? (z myślą o wydaniu do księgarni i o potencjalnym zarobku) No tu już musisz mieć coś ciekawego do powiedzenia żeby ktokolwiek chciał wydać pieniądze. Osobiście nie szłabym w to bez np jakiegoś dużego sukcesu zawodowego czy wyjątkowego doświadczenia życiowego - wtedy prowadziłabym biografię żeby opowiedzieć o swoich motywacjach, zdarzeniach, przełomowych momentach - również o tych z dzieciństwa - które doprowadziły mnie do danego punktu w życiu.

[Olkaaaa_s]

A ja się wyłamię i uważam, że każdy mógłby napisać powieść autobiograficzną. Potrzeba tylko do tego odpowiedniego pióra i pomysłu

Nie trzeba wynaleźć lekarstwa na raka czy polecieć na Marsa, żeby napisać biografię. Moim zdanie życie "szaraków" można opisać wybitnie ciekawie, zwłaszcza biorąc za tło Polskę. W ciągu ostatnich 30, 20, a nawet 10 lat doszło do tylu przemian i wydarzeń, że głowa mała. Wpływały na nasze życia w ogromnym stopniu i taka powieść mogłaby być fascynująca dla przyszłych czytelników.

Kiedyś może napiszę taką powieść która miałaby taki rys, jak autobiografia Limonki- opisanie zaburzeń jako tło historii i happy ending. Chciałabym pokazać, że mając kiepski start w postaci dysfunkcyjnej rodziny i pewnych zaburzeń można wyjść na prostą i mieć szczęśliwe życie (wciąż nad tym pracuję, ale mogę teraz powiedzieć, że czuję się szczęśliwa ). Myślę też, że taka książka pomogłaby wielu nie tylko dlatego, że większość polskich domów była dysfunkcyjna i wiele ludzi z mojego pokolenia mogłoby się w tej historii odnaleźć, ale także mogłabym ludziom podobnym do mnie pokazać jedno zaburzenie z innej strony, która stosunkowo rzadko jest podnoszona w literaturze specjalistycznej.

Wiele powieści czy (zwłaszcza) felietonów nie opiera się na zapierających dech w piersiach wydarzeniach, tylko na szarej rzeczywistości. Dlatego uważam, że każdy mógłby napisać interesującą historię opartą na swoim życiu

[PumpkinEyes]

Napisane przez Olkaaaa_s

Nie trzeba wynaleźć lekarstwa na raka czy polecieć na Marsa, żeby napisać biografię. Moim zdanie życie "szaraków" można opisać wybitnie ciekawie, zwłaszcza biorąc za tło Polskę. W ciągu ostatnich 30, 20, a nawet 10 lat doszło do tylu przemian i wydarzeń, że głowa mała. Wpływały na nasze życia w ogromnym stopniu i taka powieść mogłaby być fascynująca dla przyszłych czytelników.

Jest w sumie taka książka "Nic się nie działo. Historia życia mojej babki" T. Markiewki, która właśnie opowiada całkiem zwyczajne życie babki autora na tle przemian ustrojowych w Polsce. Faktycznie, jest to ciekawa, aczkolwiek krótka książka. Tyle że niewiem czy w przeciągu mojego życia (jestem gen Z) było aż tyle zmian społecznych czy wydarzeń, żeby ktoś z mojego pokolenia mógł je wykorzystać w biografii, ale może to tylko moje wrażenie, że 'nic się nie działo' w przeciągu tych 20 lat, które jestem w stanie pamiętać