Jaki kierunek studiów? brak zainteresowań :(

[pffe]

Napisane przez Hemikryptofit

Ale się rzuciliście na dziewczynę - w wieku 19 lat większość osób nie wie kim jest, czego chce, nie wie kim chce być; po prostu nie zna samych siebie.

No chyba że wszyscy tutaj to zaszczytne wyjątki, które wiedziały od podstawówki że będą prawnikami/lekarzami/dziennikarzami i chodziły z kodeksem od pachą, stetoskopem albo mikrofonem :/.


karminadle - nie martw się, to że niczego szczególnie nie lubisz na poziomie "głupiego" lo to nie znaczy że nie może to stać się dla Ciebie fascynacją życia na studiach. ( często tak jest ) Studia to inny świat, inna kadra, inny sposób przekazywania wiedzy i w ogóle.

Jak ktoś w wieku 19 lat nie ma zainteresowań, nie wie kim jest to sorry...ale coś z nim jest nie tak.

[blueon]

Napisane przez pffe

Jak ktoś w wieku 19 lat nie ma zainteresowań, nie wie kim jest to sorry...ale coś z nim jest nie tak.

Też mam 19 lat i nie mam zainteresowań. Lubię to, lubię tamto, ale żeby poświęcać czemuś 3/4 wolnego czasu to nie.
I uwierz, że połowa nastolatków nie ma jakiś konkretnych zainteresowań.
Z wszystkich moich znajomych tylko jakaś mała garstka ma jakieś pasje, hobby, a reszta po prostu 'coś lubi robić, ale nic sprecyzowanego'.

Nie rozumiem tych co mówią 'studia nie są dla wszystkich - idź do pracy to lepiej na tym wyjdziesz'. A gdzie ona ma iść do pracy? Kariera dla ludzi po szkole to tylko kasjerka. Biorąc pod uwagę, że studia skończy za 5 lat - no to za 5 lat może być kierownikiem Biedry.
Nie każdy może od razu założyć firme i rozwijać się przez ten czas - jasne, że są tacy ludzie (mam nawet jednego znajomego, który po paru miesiącach studiowania rzucił to i założył firme i teraz sie super rozwija).

Mam 19 lat i też nie wiem co chcę robić w życiu. To nie jest nic złego. Podobnie jak ktoś tu napisał - też mam za dużo pomysłów na siebie. A to bym chciała iść na coś technicznego, a to może coś humanistycznego. Jeżeli ma się możliwość próbowania to co w tym złego?
Gorzej by było gdyby autorka się poddała i faktycznie - nie poszła na studia i pracowała na kasie (żeby nie było - praca na kasie nie jest zła, ale nie wszyscy młodzi ludzie chcą tam pracować).

Uważam, że trzeba próbować, próbować i jeszcze raz próbować.
Jak nie ten kierunek to jeśli ma możliwość - niech zmieni i szuka dalej.
Bez sensu gdyby zamknęła się teraz - bo nie wie co robić. W ten sposób to na pewno szczęśliwa nie będzie.
Studia w dzisiejszych czasach są na wyciągnięcię ręki. Można szukać, przebierać. Ludzie, którzy twierdzą, że nie wszyscy nadają się na studia i nie wszyscy powinni studiować - są naprawdę bardzo smutni.

I tak, zazdroszczę każdemu kto od podstawówki wiedział i marzył o zostaniu np. lekarzem. Gratuluję, niektórzy muszą po prostu szukać.

Czasami mam wrażenie, że niektórzy chcą powiedzieć - masz 19 lat, Twój czas na rozwijanie się już się zakończył. Skoro nic nie osiągnęłaś do tej pory, to Twój czas minął i teraz musisz prowadzić smutne, szare życie, bo nie masz prawa się rozwijać i weź idź pracuj dla mnie w jakimś sklepie, albo zajmij się zielenią miejską. Bo musisz wykonywać usługi dla mnie - bo przecież to JA mam plan na siebie, a Ty jesteś tylko smutnym człowiekiem.

Trochę się rozpisałam, przepraszam, ale naprawdę mnie denerwuje to jak niektórzy mówią 'studia nie są dla wszystkich', 'nie masz zainteresowań w tym wieku?! coś z Tobą nie tak!'.

[nicolalawlaw]

ja poszłam 2 lata później na studia - też nie wiedziałam co chcę robić...
byłam w klasie humanistycznej. Po LO poszłam do szkoły policealnej ( administracja i ekonomia) tak mi się to spodobało,że wylądowałam na ekonomii w łazarskim
czasami lepiej poczekać żeby potem nie żałować ( również i kasy...)

[Rowerpower]

Ja w wieku lat 19 miałem proste zainteresowania, więc poszedłem na to, z czego byłem dobry: niestety okazuje się że na chemii trzeba sporo pracować, nie zawsze udaje się zdać, a praca dla chemika niespecjalnie jest.
Jeśli nie wiesz, co lubisz, idź na politechnikę.

[MsLizard]

Napisane przez pffe

Jak ktoś w wieku 19 lat nie ma zainteresowań, nie wie kim jest to sorry...ale coś z nim jest nie tak.

A to dobre Pani "psycholog", znawczyni ludzkiej psychiki przemówiła.

[Fortuna1]

Jeśli mogę coś doradzić, to szukaj studiów zgodnych z tym, co chcesz w przyszłości robić. Jeśli chcesz być przewodnikiem turystycznym, skoro lubisz turystykę, to idź na turystykę. Samo lubienie chodzenia po górach niewiele tu pomoże

[casus_belli]

Jasne, trzeba próbować, tylko przepraszam, skoro za próbowanie bierze się w wieku 19 lat, to co się robiło wcześniej? Może mniej tv, a więcej myślenia i jakaś selekcja wstępna by już była.
Studia nie są dla wszystkich- nie zgadzam się, niestety obecnie studia się dla większości. Nie wszyscy się na studia nadają, ale za odpowiednie pieniądze się każdego przepchnie :/

[pffe]

Napisane przez MsLizard

A to dobre Pani "psycholog", znawczyni ludzkiej psychiki przemówiła.

Zabolało? No niestety ale jak ktoś w tym wieku dosłownie nie ma żadnych zainteresowań to kiedy je będzie miał?

---------- Dopisano o 10:26 ---------- Poprzedni post napisano o 10:19 ----------

Napisane przez blueon

Też mam 19 lat i nie mam zainteresowań. Lubię to, lubię tamto, ale żeby poświęcać czemuś 3/4 wolnego czasu to nie.
I uwierz, że połowa nastolatków nie ma jakiś konkretnych zainteresowań.
Z wszystkich moich znajomych tylko jakaś mała garstka ma jakieś pasje, hobby, a reszta po prostu 'coś lubi robić, ale nic sprecyzowanego'.

Nie rozumiem tych co mówią 'studia nie są dla wszystkich - idź do pracy to lepiej na tym wyjdziesz'. A gdzie ona ma iść do pracy? Kariera dla ludzi po szkole to tylko kasjerka. Biorąc pod uwagę, że studia skończy za 5 lat - no to za 5 lat może być kierownikiem Biedry.
Nie każdy może od razu założyć firme i rozwijać się przez ten czas - jasne, że są tacy ludzie (mam nawet jednego znajomego, który po paru miesiącach studiowania rzucił to i założył firme i teraz sie super rozwija).

Mam 19 lat i też nie wiem co chcę robić w życiu. To nie jest nic złego. Podobnie jak ktoś tu napisał - też mam za dużo pomysłów na siebie. A to bym chciała iść na coś technicznego, a to może coś humanistycznego. Jeżeli ma się możliwość próbowania to co w tym złego?
Gorzej by było gdyby autorka się poddała i faktycznie - nie poszła na studia i pracowała na kasie (żeby nie było - praca na kasie nie jest zła, ale nie wszyscy młodzi ludzie chcą tam pracować).

Uważam, że trzeba próbować, próbować i jeszcze raz próbować.
Jak nie ten kierunek to jeśli ma możliwość - niech zmieni i szuka dalej.
Bez sensu gdyby zamknęła się teraz - bo nie wie co robić. W ten sposób to na pewno szczęśliwa nie będzie.
Studia w dzisiejszych czasach są na wyciągnięcię ręki. Można szukać, przebierać. Ludzie, którzy twierdzą, że nie wszyscy nadają się na studia i nie wszyscy powinni studiować - są naprawdę bardzo smutni.

I tak, zazdroszczę każdemu kto od podstawówki wiedział i marzył o zostaniu np. lekarzem. Gratuluję, niektórzy muszą po prostu szukać.

Czasami mam wrażenie, że niektórzy chcą powiedzieć - masz 19 lat, Twój czas na rozwijanie się już się zakończył. Skoro nic nie osiągnęłaś do tej pory, to Twój czas minął i teraz musisz prowadzić smutne, szare życie, bo nie masz prawa się rozwijać i weź idź pracuj dla mnie w jakimś sklepie, albo zajmij się zielenią miejską. Bo musisz wykonywać usługi dla mnie - bo przecież to JA mam plan na siebie, a Ty jesteś tylko smutnym człowiekiem.

Trochę się rozpisałam, przepraszam, ale naprawdę mnie denerwuje to jak niektórzy mówią 'studia nie są dla wszystkich', 'nie masz zainteresowań w tym wieku?! coś z Tobą nie tak!'.

A ja uważam, że studia nie są dla wszystkich bo nie każdy sobie na nich poradzi, bo nic na siłę, bo może nie każdy chce studiować, bo można założyć firmę, wyjechać za granicę i masa innych powodów. NIGDZIE nie napisała, że studia nie są dla wszystkich bo jak ktoś jest niezdecydowany to nie powinien iść na studia.
I tak, według mnie jak ktoś w wieku 19 lat nie ma pojęcia czego chce, nie ma zainteresowań to jest z nim coś nie tak bo to oznacza tylko, że przez cały okres nauki nawet nie pomyślał o przyszłości, o rozwijaniu siebie, o robieniu czegoś, co lubi, co go satysfakcjonuje, w czym jest dobry.
I tak, wiedziałam od podstawówki co chcę robić ale to nie ma nic do rzeczy bo i dla mnie mogłyby nie być studia jak bym się w nich nie odnalazła to bym założyła firmę bo i na to mam pomysł.
I dla mnie "smutni" to są ludzie, którzy nie mają zainteresowań bo co oni robią w wolnym czasie? oglądają tv? Facebook? Ot, z im młodszymi ludźmi się rozmawia tym większą różnicę się widzi, na prawdę. Łatwiej usiąść do komputera, popisać na fejsbuszku, niż wyjść ze znajomymi.

---------- Dopisano o 10:28 ---------- Poprzedni post napisano o 10:26 ----------

Napisane przez casus_belli

Jasne, trzeba próbować, tylko przepraszam, skoro za próbowanie bierze się w wieku 19 lat, to co się robiło wcześniej? Może mniej tv, a więcej myślenia i jakaś selekcja wstępna by już była.
Studia nie są dla wszystkich- nie zgadzam się, niestety obecnie studia się dla większości. Nie wszyscy się na studia nadają, ale za odpowiednie pieniądze się każdego przepchnie :/

Też tak uważam, jak ktoś w szkole nie próbował to na studiach będzie próbował? marnował rok po roku bo a ten kierunek to nie a tamten to też nie i co? tak do 30?
Brawo, jesteście młodsi ode mnie o te 2-3 lata a przeraża mnie Wasz sposób myślenia, mówienia o sobie (i nie tylko mnie, rozmawiając ze znajomymi w moim wieku, mamy mieszane uczucia co do tego, kto teraz przyjdzie na uczelnię, bo jest jakiś koszmar te kilka lat w dół).

[201605300922]

Napisane przez pffe

Zabolało? No niestety ale jak ktoś w tym wieku dosłownie nie ma żadnych zainteresowań to kiedy je będzie miał?

Powiem tak - nawet niekoniecznie kwestia zainteresowań (ciężko przecież mówić, że ktoś jest zainteresowany np. pedagogiką i w liceum czyta książki na ten temat, prędzej powie, że lubi pracę z dziećmi i chciałby iść w tym kierunku), ale jak ktoś w wieku prawie 20stu lat nie ma w ogóle wizji, w jakim charakterze chciałby pracować (chodzi mi o kwestie podstawowe - czy samodzielnie, czy w grupie, czy praca z klientem, czy z papierkami, odpowiedzialna czy do odbębnienia itp) to powinien się nad sobą poważnie zastanowić, bo może to zwyczajnie oznaczać, że trwoni czas na głupoty, zamiast się nad sobą i swoim życiem zastanowić. I nie jest prawdą, że na te pytania nie umie odpowiedzieć ,,większość" - chyba, że ktoś się po prostu takimi ludźmi otacza. Ja w moim liceum znałam pojedyncze osoby, które nie wiedziały, co ze sobą potem robić, większość jakieś plany miała, nawet jeśli często ulegały one zmianie (i nie były to plany typu modeling...). Co innego w równoległym liceum, gdzie miałam sporo znajomych i ludzie nawet z odebranymi wynikami maturalnymi dalej nie wiedzieli, co dalej, ciekawe było to, że wszyscy oni byli w jednej klasie

[casus_belli]

Napisane przez Nadis

Powiem tak - nawet niekoniecznie kwestia zainteresowań (ciężko przecież mówić, że ktoś jest zainteresowany np. pedagogiką i w liceum czyta książki na ten temat, prędzej powie, że lubi pracę z dziećmi i chciałby iść w tym kierunku),

To jest bardzo cenna samoświadomość jeśli wynika z choćby jednostkowych doświadczeń z dziećmi. Problem z próbowaniem na studiach jest taki, że pierwszy rok-dwa to wstępy i różne ogólniki. Można przebrnąć rok pedagogiki i dziecka na oczy nie zobaczyć, bo praktyki zaplanują akurat na drugi rok. Takich kierunków jest sporo. I co? na próbowanie każdego przeznaczyć 2-3 lata. No super, do emerytury może się coś znajdzie.

[MsLizard]

Napisane przez pffe

Zabolało? No niestety ale jak ktoś w tym wieku dosłownie nie ma żadnych zainteresowań to kiedy je będzie miał?

Tak, masz rację, boli mnie to za każdym razem, kiedy słyszę ludzi, którzy oceniają innych bez żadnych ogródek nawet ich nie znając. Widocznie pasje, które posiadasz w żaden sposób cię nie ubogacają skoro jedyne co potrafisz to najeżdżać na innych, którzy szukają jakiejś rady. Autorka powiedziała szczerze, że nie ma konkretnych zainteresowań i nie jest dobra z żadnego przedmiotu i jej to przeszkadza, a to oznacza, że chciałaby to zmienić. Też uważam, że studia nie są dla wszystkich ale język którym się posługujesz jest po prostu wredny.

Napisane przez pffe

I dla mnie "smutni" to są ludzie, którzy nie mają zainteresowań bo co oni robią w wolnym czasie? oglądają tv? Facebook? Ot, z im młodszymi ludźmi się rozmawia tym większą różnicę się widzi, na prawdę. Łatwiej usiąść do komputera, popisać na fejsbuszku, niż wyjść ze znajomymi

"Smutni" mogą być zarówno tacy, którzy zainteresowań nie mają, jak i tacy, którzy mają ich wiele. Nie jesteś w stanie ocenić poziomu szczęścia innych ludzi.

[pffe]

[QUOTE=MsLizard;47761457][QUOTE=pffe;47760510]Zabolało? No niestety ale jak ktoś w tym wieku dosłownie nie ma żadnych zainteresowań to kiedy je będzie miał?

Tak, masz rację, boli mnie to za każdym razem, kiedy słyszę ludzi, którzy oceniają innych bez żadnych ogródek nawet ich nie znając. Widocznie pasje, które posiadasz w żaden sposób cię nie ubogacają skoro jedyne co potrafisz to najeżdżać na innych, którzy szukają jakiejś rady. Autorka powiedziała szczerze, że nie ma konkretnych zainteresowań i nie jest dobra z żadnego przedmiotu i jej to przeszkadza, a to oznacza, że chciałaby to zmienić. Też uważam, że studia nie są dla wszystkich ale język którym się posługujesz jest po prostu wredny.

[/COLOR]

Napisane przez pffe

I dla mnie "smutni" to są ludzie, którzy nie mają zainteresowań bo co oni robią w wolnym czasie? oglądają tv? Facebook? Ot, z im młodszymi ludźmi się rozmawia tym większą różnicę się widzi, na prawdę. Łatwiej usiąść do komputera, popisać na fejsbuszku, niż wyjść ze znajomymi

"Smutni" mogą być zarówno tacy, którzy zainteresowań nie mają, jak i tacy, którzy mają ich wiele. Nie jesteś w stanie ocenić poziomu szczęścia innych ludzi.

Nie ja nazwałam ludzi "smutnymi" tylko osoba, którą cytowałam i w jej tok myślenia uderzyłam jej słowami żeby dotarło

---------- Dopisano o 11:33 ---------- Poprzedni post napisano o 11:33 ----------

Napisane przez Nadis

Powiem tak - nawet niekoniecznie kwestia zainteresowań (ciężko przecież mówić, że ktoś jest zainteresowany np. pedagogiką i w liceum czyta książki na ten temat, prędzej powie, że lubi pracę z dziećmi i chciałby iść w tym kierunku), ale jak ktoś w wieku prawie 20stu lat nie ma w ogóle wizji, w jakim charakterze chciałby pracować (chodzi mi o kwestie podstawowe - czy samodzielnie, czy w grupie, czy praca z klientem, czy z papierkami, odpowiedzialna czy do odbębnienia itp) to powinien się nad sobą poważnie zastanowić, bo może to zwyczajnie oznaczać, że trwoni czas na głupoty, zamiast się nad sobą i swoim życiem zastanowić. I nie jest prawdą, że na te pytania nie umie odpowiedzieć ,,większość" - chyba, że ktoś się po prostu takimi ludźmi otacza. Ja w moim liceum znałam pojedyncze osoby, które nie wiedziały, co ze sobą potem robić, większość jakieś plany miała, nawet jeśli często ulegały one zmianie (i nie były to plany typu modeling...). Co innego w równoległym liceum, gdzie miałam sporo znajomych i ludzie nawet z odebranymi wynikami maturalnymi dalej nie wiedzieli, co dalej, ciekawe było to, że wszyscy oni byli w jednej klasie

No też o to mi chodziło

[Scarol223]

Z pasjami też różnie bywa. Możesz coś kochać ale niekoniecznie chcieć poświęcić się temu zawodowo. Ja np. kocham wspinaczkę górską, ale czy widziałabym siebie w roli instruktora? Niekoniecznie. Lubię sport, ale wizja zostania trenerem personalnym również do mnie nie przemawia. Do wyboru mojego obecnego zawodu potrzebowałam wiele czasu i sporo poszukiwań. Po wielu próbach w końcu znalazłam to, co mi w 100% odpowiada. Ale zajęło mi to ładnych parę lat. A na studia poszłam zaraz po maturze, później na kolejne i teraz też studiuję, ale tym razem nareszcie coś, co mogę bezpośrednio wykorzystać w mojej pracy. Także wytrwałości autorko wątku - jeśli tylko nie stracisz celu z oczu, w końcu to odnajdziesz. Może od razu trafisz na "swój" kierunek, a jeśli nie, to nie przestawaj szukać. W końcu, w najgorszym wypadku, masz jeszcze jakieś 45 lat

[Hemikryptofit]

Pffe- ja tego do końca nie wiem do dzisiaj, może Ty masz po prostu mało złożoną osobowość .


Miałam na myśli ze lo to marny punkt odniesienia, a szkolne przedmioty to marne substytuty, a to ze lubię czytać książki to nie znaczy ze polonistyka to moje powołanie.

A wieku 19 lat to człowiek nie jest jeszcze w pełni ukształtowany i to ze nie ma teraz zainteresowań to nie znaczy ze nie może jeszcze ich masę odkryć w przyszłości.

[blueon]

Napisane przez Hemikryptofit

a to ze lubię czytać książki to nie znaczy ze polonistyka to moje powołanie.

Dokładnie. Ja lubię robić zdjęcia - nie znaczy, że będę fotografem.
Lubię pisać opowiadania i czytać książki - nie znaczy, że będę pisarzem.
Lubię czytać o gwiazdach, wszechświecie - nie znaczy, że będę kosmonautą.
Lubię czytać o duchach i demonach - nie znaczy, że zostanę egzorcystą D

Jest dużo zainteresowań, których nie da się pogodzić z pracą. A jak już to się po prostu nie opłaca (co mi da to, że przez 3 lata będę na polonistyce, skoro w szkole uczyć nie chcę. Ja tylko lubię czytać o pisarzach, poetach.)
Trzeba patrzeć nie tylko pod względem zainteresowań, ale i przyszłości.
Jasne, że nie tak powinno być. I trudno jest wybrać, czy studiować to, co nas interesuje i nie mieć pracy. Czy przemęczyć się na studiach i potem męczyć się do końca życia, ale mieć dobrą wypłatę.

[serenavanderwoodsen]

Ja bym chciała tworzyć super muzykę, koncertować sobie po świecie i generalnie mieć fun . Albo w ogóle robić coś takiego właśnie kreatywnego związanego z muzyką czy filmem albo nawet sztuką plastyczną/graficzną, ale żeby jeszcze wpleść jeżdżenie po świecie. Ale talentów niestety brak .
Albo bardziej realnie - badania nad mózgiem, neurobiologie itp. wymyślne rzeczy. Ale mam tragiczną fobie przed gryzoniami, a mam wrażenie, że musiałabym się gdzieś z tym zetknąć :/. No i pieniążki też z tego marne, nawet jak się wyjedzie (bo w Polsce to jeszcze nie te technologie, więc studia też nie takie do końca), to trzeba by się zakręcić w jakichś korpo, a najlepiej to jeszcze z informatyką łączyć pewnie.
Zainteresowania/hobby to jedno, a pomysł na siebie drugie. Ciężko się teraz przywiązać do jakiegoś planu na życie, bo cokolwiek nie wybierzesz, to ci wszędzie będą krzyczeć, że 'będziesz po tym na kasie pracować'

[nicolalawlaw]

może wybierz się na targi naukowe/studenckie czy jak tam - wiem, że we wrzesniu są 11-12 września - tam może ktoś Ci pomoże wybrać kierunek studiów pod Ciebie

[MsLizard]

Napisane przez serenavanderwoodsen

Ja bym chciała tworzyć super muzykę, koncertować sobie po świecie i generalnie mieć fun . Albo w ogóle robić coś takiego właśnie kreatywnego związanego z muzyką czy filmem albo nawet sztuką plastyczną/graficzną, ale żeby jeszcze wpleść jeżdżenie po świecie. Ale talentów niestety brak . '

Nie zawsze wyobrażenie o pewnych zawodach pokrywa się z rzeczywistością. Miałam kiedyś pewną sportową pasję, chodziłam na wszystkie treningi, jeździłam na zawody i chciałam być coraz lepsza w tym co robię m.in dlatego, żeby móc podróżować po świecie i przeżyć przygodę swojego życia. Problem w tym, że to wszystko wygląda nieco inaczej. Takie rzeczy wymagają naprawdę ciężkiej pracy a do tego dochodzi ogromny stres. Co z tego, że jedziesz do jakiegoś fajnego miejsca na zawody, skoro nie można się tym nacieszyć, nie ma czasu a do tego jest nerwówka przed startem. Nie chcę nawet myśleć na jakie obciążenia narażeni są ci najsławniejsi. Poznałam trochę ludzi i ci, którzy odnosili największe sukcesy to tacy, którzy mają odpowiednią psychikę i im takie życie odpowiada. Ale to są jednostki, większość ludzi nie była by szczęśliwa żyjąc w takim stresie. Ja wolę spokojne życie (nie mylić z nudnym) ma ono swoje uroki i sprawia mi więcej przyjemności. Robienie czegoś tylko dla pieniędzy, bezpieczeństwa raczej spełnienia nie przyniesie ale nie uważam, że konieczne jest posiadanie ogromnej pasji, wystarczy przeciętne zainteresowanie.

[Takion94]

Napisane przez Japanication

Zwiedzanie kas w Biedrze to też w sumie zawód.

Nie wyśmiewaj się, bo sam tam możesz skończyć i nie wiem co masz do ludzi, którzy pracują w biedronce praca jak praca. Jak dorośniesz i nie będziesz na utrzymaniu rodziców to wtedy zrozumiesz.

[pffe]

Napisane przez Takion94

Nie wyśmiewaj się, bo sam tam możesz skończyć i nie wiem co masz do ludzi, którzy pracują w biedronce praca jak praca. Jak dorośniesz i nie będziesz na utrzymaniu rodziców to wtedy zrozumiesz.

Ale to nie o to chodzi to tylko takie stereotypowe powiedzonko, że jak się nie weźmiesz za naukę i za pracę to skończysz w najgorszej robocie za najniższą śmieciową. No niestety, ludzie w biedronce na kasie nie powiedzą Ci, że to szczyt ich marzeń. I nie, nie jestem na utrzymaniu rodziców i sama w wakacje pracuję często za 6-7 zł/ godzinę. To normalne, nie mam jeszcze dobrego wykształcenia i doświadczenia.

[Takion94]

Napisane przez pffe

Ale to nie o to chodzi to tylko takie stereotypowe powiedzonko, że jak się nie weźmiesz za naukę i za pracę to skończysz w najgorszej robocie za najniższą śmieciową. No niestety, ludzie w biedronce na kasie nie powiedzą Ci, że to szczyt ich marzeń. I nie, nie jestem na utrzymaniu rodziców i sama w wakacje pracuję często za 6-7 zł/ godzinę. To normalne, nie mam jeszcze dobrego wykształcenia i doświadczenia.

Niby tak, ale on ciągle kogoś krytykuje co już jest męczące. Wielki doradca zawodowy od siedmiu boleści ciekawe jestem co on studiuje

[pffe]

Napisane przez Takion94

Niby tak, ale on ciągle kogoś krytykuje co już jest męczące. Wielki doradca zawodowy od siedmiu boleści ciekawe jestem co on studiuje

Tylko, że on z reguły ma rację. Są kierunki, które tak właśnie kończą i tak już jest, tego nie zmienisz. A japanication z tego co pamiętam informatykę i ekonometrię ale nie jestem pewna, więc nie chcę paplać bzdur.

[mastertonn]

Przedsiębiorczość.
Zdobędziesz podstawową wiedzę związaną z prowadzeniem własnej działalności gospodarczej, wiedzę ekonomiczną, prawniczą i nauczysz się wypełniać ogromną ilość problematycznych dokumentów.

[pffe]

Napisane przez mastertonn

Przedsiębiorczość.
Zdobędziesz podstawową wiedzę związaną z prowadzeniem własnej działalności gospodarczej, wiedzę ekonomiczną, prawniczą i nauczysz się wypełniać ogromną ilość problematycznych dokumentów.

Ale o co Ci teraz chodzi i komu odpowiadasz tym postem?

[201702092106]

Napisane przez Adne

Studia to nie żaden przymus, jeśli ktoś nie ma pomysłu, najlepiej niech szuka pracy.

Bardzo mądrze napisane. Autorko, nie musisz iść na studia. Nie widzę sensu studiowania i marnowania kilku lat dla samego studiowania. Jeżeli nie masz kierunku, o którym wiesz, że chcesz na niego iść i jest Twoim życiowym celem i pasją to po co? Bo wszyscy idą?

[Takion94]

Napisane przez pffe

Tylko, że on z reguły ma rację. Są kierunki, które tak właśnie kończą i tak już jest, tego nie zmienisz. A japanication z tego co pamiętam informatykę i ekonometrię ale nie jestem pewna, więc nie chcę paplać bzdur.

Wiesz znam wielu ludzi, którzy skończyli nie przyszłościowe kierunki a mimo to pracują w biurze. Siostra mojej koleżanki skończyła licencjat ze stosunków międzynarodowych a magisterkę z międzynarodowych stosunków gospodarczych i pracuje w korporacji od ładnych paru lat no niby nie pod kierunek studiów, ale jednak się gdzieś załapała. Znam jeszcze jeden przykład znajomy mojego taty skończył... filozofię i pracuje w urzędzie, gdzie jest kierownikiem

[okapi]

Napisane przez karminadle

We wrześniu idę do 4 klasy technikum ekonomicznego i już teraz rozmyślam jaki kierunek studiów wybrać...Raczej już jestem pewna, że nie będzie on związany z ekonomią, bo nie jest to to, co lubię. Jako takich zainteresowań też nie mam. Lubię podróżować, chodzić po górach, czasem coś ugotować, obejrzeć dobry film i w sumie tyle. W szkole nie mam ulubionego przedmiotu i takiego w którym się czuję bardzo dobrze. Trochę mnie to załamuje, bo nie wiem czym się kierować przy wyborze studiów... Może ktoś miał podobnie i udało mu się jakoś ukierunkować? Niedawno pomyślałam o fizjoterapii. Ktoś może powiedzieć coś na temat tego kierunku?

jeśli nie masz żadnych pomysłów na studia, to lepiej idź od razu do pracy. u mnie na roku było kilka takich osób, które chciały sobie "coś postudiować" nie wiadomo po co, na co etc. i skończyło się tym, że większość wyleciała po semestrze (kierunek ścisły).

dam ci przykład pewnej osoby z mojej rodziny - też nie miała pomysłu i poszła na socjologię. po zrobieniu magistra przyznała, że żałuje, bo jej znajomi, którzy od razu po maturze poszli do pracy i rozkręcali własny biznes są po prostu o wiele lepiej ustawieni i mają lepsze perspektywy. ma jakąś tam pracę (po znajomości), ale robi właśnie studia podyplomowe, żeby się trochę przebranżować i znaleźć porządniejszą . refleksje nasuwają się same.

może powinnaś zainteresować się jakimiś testami na predyspozycje zawodowe? niektórym osobom to trochę rozjaśnia sytuację

jeśli jednak z jakichś powodów bardzo ci zależy na studiach, to chociaż wybierz takie, po których "jest praca"*


*nie będę podawała przykładów, ani rozwijała tego wątku, bo jak znam życie, zaraz rozwinie się burzliwa dyskusja

[nelciak]

Napisane przez okapi

dam ci przykład pewnej osoby z mojej rodziny - też nie miała pomysłu i poszła na socjologię. po zrobieniu magistra przyznała, że żałuje, bo jej znajomi, którzy od razu po maturze poszli do pracy i rozkręcali własny biznes są po prostu o wiele lepiej ustawieni i mają lepsze perspektywy. ma jakąś tam pracę (po znajomości), ale robi właśnie studia podyplomowe, żeby się trochę przebranżować i znaleźć porządniejszą . refleksje nasuwają się same.

Pytanie ile osób prosto po maturze rozkręca swoje biznesy, a ile idzie pracować na kasę/do sklepu/na taśmę i w jaki sposób tej drugiej grupie pomaga to w wyborze zawodu...

[Kwiateek99]

okapi, a co studiujesz i gdzie?
jezeli nie masz zainteresowan, to najlepiej zrob sobie 'gap year' i zastanow sie dobrze, co ze soba zrobic.

[mastertonn]

Napisane przez Kwiateek99

okapi, a co studiujesz i gdzie?
jezeli nie masz zainteresowan, to najlepiej zrob sobie 'gap year' i zastanow sie dobrze, co ze soba zrobic.

Lepiej niech coś postudiuje przez ten rok, to potem, gdy wybierze kierunek, który faktycznie ją ciekawi, będzie miała okazję przepisać niektóre oceny i mieć trochę luzu na początkowych semestrach oraz więcej czasu na naukę lub ewentualną pracę