Jak stać się pewniejszą siebie?

[Tirosoma]

Jak być człowiekiem pewniejszym siebie? Takim, który jest śmiały, nie boi się wyrażać własnego zdania i którego wszyscy lubią?

[Doris Day]

Napisane przez Tirosoma

Jak być człowiekiem pewniejszym siebie? Takim, który jest śmiały, nie boi się wyrażać własnego zdania i którego wszyscy lubią?

Każdy by chciał taki być Wydaje mi się, że nie należy się bać, bariery często powstają w naszej głowie...

[Lena_20]

Trzeba starać sie pracować nad sobą... Pozbyc sie kompleksow... A to latwe nie jest.. To zalezy od od silnej woli i charakteru...wiec nie rozumiem coz za wskazówki chcialabys dostac..

[Tirosoma]

U mnie w klasie lubi mnie tylko taka Estera(uwielbia mnie, ja ją mniej, bo robi z siebie trochę paniusię, uśmiecha się ciągle dziwnie, robi miny, robi wielkie halo z byle czego, jest trochę kontrowersyjna - słowem, taki trochę dziwak, i jeszcze się podlizuje; ona się od 1 gimn. zmieniła i teraz zdecydowana większość ją lubi - ja, niestety, żyję w jej cieniu i to mnie wkurza. Dodatkowo jest ładna. Chyba już wszystko co do niej wyjaśniłam . ) Nie mam kompleksów, nie uważam że mam np. za duży nos i z tego powodu chowam się przed ludźmi. Nie, nic z tych rzeczy. Nie boję się zawierać nowych znajomości, jestem miła, ale widać, że ludzie mnie nie lubią (przynajmniej z klasy, z innych klas - lubią, ale nie jakoś bardzo). To przez moją niepewność siebie, czasem się boję gadać z niektórymi ludźmi(tymi pewniaczkami) i czasem jestem strachliwa. Np. mam coś takiego, że jak idę ulicą z moją mamą, to jak spotykamy moje koleżanki, mówię im cześć, ale podobno dziwnie się zachowuję, głupio. Nie wiem, dlaczego.

W sumie to lubiana chcę być, ale pewnie ludzie z klasy nie zdążą zmienić o nie zdania. Chcę być po prostu być pewna siebie i niestrachliwa, ani niewstydliwa. Jak mnie nie polubią - trudno.
Z tym wyrażaniem własnego zdania - tu nie chodzi o to, że się boję wyrażać własne zdanie, nie, wyrażam je, ale np. w klasie przy wszystkich to już niezbyt...

[evela28]

dwa piwka i już jestem odważniejsza

[looska]

Z tym się chyba trzeba urodzić . Najlepiej spotkać się jakąś grupą, wtedy na pewno się kogoś pozna. Poza tym trudno jest być kimś innym, a udając pewniejszą siebie sobą nie będziesz na pewno. Czasem trzeba się z pewnymi rzeczami pogodzić. Mnie nie przeszkadza, że nie jestem lwem salonowym dopóki nie siedzę sama w domu i nie mam najnormalniej w świecie z kim się spotkać, pogadać, ą każdy ma jakieś plany, no a ja nie lubię się narzucać. Na Twoje pytanie nie da się za bardzo udzielić sensownej odpowiedzi. Najlepszym pomysłem byłoby zmienić klasę, zapisać na jakieś kółko zainteresowań, basen, fitness. Ale na to trzeba chęci, a jak wiadomo z tym jest zawsze najgorzej

[goldfish3000]

Napisane przez Tirosoma

Jak być człowiekiem pewniejszym siebie? Takim, który jest śmiały, nie boi się wyrażać własnego zdania i którego wszyscy lubią?

Pytanie tylko po co sobie robić takie ciśnienie?
Czy coś strasznego się stanie, jak parę osób Cię nie będzie lubić?
Rozpadniesz się? Krokodyl odgryzie Ci głowę?
Na pewno w twoim otoczeniu są ludzie, dla których nie warto poświęcić nawet sekundy własnego czasu, a co dopiero starać się, by zostać przez nich lubianą/akceptowaną.
Bo po jaką cholerę?
Nie lepiej skupić sie na tych, których ty lubisz i na których akceptacji ci zależy, i to właśnie dla ich poświęcić swoją energię?

[pushi]

Bycie smialym wcale nie oznacz, ze wszyscy beda Cie lubiec

[korneczka]

Powiedziałabym , że nawet jest przeciwnie, bo osoby śmiałe często są aroganckie i nie są darzone sympatią przez innych.

[kiniaczeq]

Napisane przez evela28

dwa piwka i już jestem odważniejsza

bez sensu, dajesz autorce wątku radę żeby przed wyjściem piła ?

[Tirosoma]

Ja chcę być po prostu pewna siebie, nie bać się odpowiadać na zaczepki(nie mówię o chamskim odpowiadaniu) i żeby ludzie mnie szanowali. Czy będą mnie lubić, no to już trochę iinna sprawa. Głównie zależy mi na tym, co wymieniłam.

Jam 14 letnia dziewczyna i pić na pewno nie zamierzam .

[Alusia1987]

hmm....może znaleźć kogos kto Cię dowartościuje?

[pushi]

Napisane przez Tirosoma

Ja chcę być po prostu pewna siebie, nie bać się odpowiadać na zaczepki(nie mówię o chamskim odpowiadaniu) i żeby ludzie mnie szanowali. Czy będą mnie lubić, no to już trochę iinna sprawa. Głównie zależy mi na tym, co wymieniłam.

Jam 14 letnia dziewczyna i pić na pewno nie zamierzam .

W swoim pierwszym poscie pisalas tez o lubieniu.

To dobrze, ze nie zamierzesz pic

Moja rada dla Ciebie: po prostu przestan tak bardzo przejmowac sie innymi ludzmi. Zazwyczaj jest tak, ze sami siebie ograniczamy. Wiem z wlasnego doswiadczenia.

[spadam_z_dachu]

Ilekroć przechodze obok lustra, przystaję, patrzę w swoje oblicze i uśmiecham się pięknie, co naładowuje mnie pozytywną energią. Jeżeli jest mi dobrze z samą sobą, to niczym się nie przejmuję. Jeśli jestem sobą- jestem pewna siebie.

[caipirinha]

Napisane przez looska

Z tym się chyba trzeba urodzić . Najlepiej spotkać się jakąś grupą, wtedy na pewno się kogoś pozna. Poza tym trudno jest być kimś innym, a udając pewniejszą siebie sobą nie będziesz na pewno. Czasem trzeba się z pewnymi rzeczami pogodzić. (...)

Zaiste, z pewnymi rzeczami trzeba się pogodzić, ale akurat pewność siebie nie jest rzeczą wrodzoną. Jest zależna od tego, jak zostało się wychowanym, od otoczenia w jakim się przebywa i od wielu przeróżnych czynników, więc jest rzeczą, którą można zmienić. A akurat bycie pewnym siebie, o ile nie przesadne, przydaje się w życiu.

Napisane przez goldfish3000

Pytanie tylko po co sobie robić takie ciśnienie?
Czy coś strasznego się stanie, jak parę osób Cię nie będzie lubić?
Rozpadniesz się? Krokodyl odgryzie Ci głowę?
Na pewno w twoim otoczeniu są ludzie, dla których nie warto poświęcić nawet sekundy własnego czasu, a co dopiero starać się, by zostać przez nich lubianą/akceptowaną.
Bo po jaką cholerę?
Nie lepiej skupić sie na tych, których ty lubisz i na których akceptacji ci zależy, i to właśnie dla ich poświęcić swoją energię?

Ona napisała, że w jej klasie lubi ją jedna osoba. Doświadczyłaś kiedyś bycia nielubianą, czy nawet nieakceptowaną przez całą grupę? O ile dobrze zauważyłam, autorka wątku jest z rocznika 93', nie widzę więc nic dziwnego w tym, że odczuwa potrzebę akceptacji.

[goldfish3000]

Napisane przez caipirinha

Ona napisała, że w jej klasie lubi ją jedna osoba. Doświadczyłaś kiedyś bycia nielubianą, czy nawet nieakceptowaną przez całą grupę? O ile dobrze zauważyłam, autorka wątku jest z rocznika 93', nie widzę więc nic dziwnego w tym, że odczuwa potrzebę akceptacji.

To również doczytałam.
I odpowiem na twoje pytanie: nie, nie doświadczyłam czegoś takiego.
Tylko, że ...
Zachowanie dziewczyny, jak sama napisała, odbierana jest przez otocznie jako "dziwne i głupie".
Ale być może ma to związek właśnie z tą potrzebą akceptacji, która urosła do rangi "nie wiadomo czego" a próba jej zdobycia wychodzi hmm... niespecjalnie.
Podobnie jest chyba z miłością, czyż nie?
Im bardziej się staramy "zasłużyć" na miłość/przyjaźń/akceptacje tym gorzej to wychodzi. Sztucznie i dziwnie.
Nic na siłę.
Czasami lepiej się zdystansować, odpuścić, aż tu nagle, pewnego pięknego dnia okazuje się, że wychodzi samo.

[caipirinha]

Napisane przez goldfish3000

To również doczytałam.
I odpowiem na twoje pytanie: nie, nie doświadczyłam czegoś takiego.
Tylko, że ...
Zachowanie dziewczyny, jak sama napisała, odbierana jest przez otocznie jako "dziwne i głupie".
Ale być może ma to związek właśnie z tą potrzebą akceptacji, która urosła do rangi "nie wiadomo czego" a próba jej zdobycia wychodzi hmm... niespecjalnie.
Podobnie jest chyba z miłością, czyż nie?
Im bardziej się staramy "zasłużyć" na miłość/przyjaźń/akceptacje tym gorzej to wychodzi. Sztucznie i dziwnie.
Nic na siłę.
Czasami lepiej się zdystansować, odpuścić, aż tu nagle, pewnego pięknego dnia okazuje się, że wychodzi samo.

Oczywiście, bardzo możliwe, że masz rację. Po prostu, miałam wrażenie, że nie rozumiesz i nie zgadzasz się z jej potrzebą akceptacji, stąd moja reakcja ;]. A osobiście uważam, że bycie akceptowanym jest naprawdę potrzebne. Piszę to z perspektywy osoby, która kiedyś miała problemy z kontaktem z ludźmi. I może dlatego w pewnym sensie rozumiem autorkę wątku. W każdym razie, zgadzam się, że sztuczność nie popłaca i najlepiej jest być sobą, chociaż dobrze wiem, że w niektórych sytuacjach jest to trudne.

[Aralka]

Jeszcze do niedawna byłam naprawdę nieśmiała. Gdy ktoś na mnie nakrzyczał potrafiłam się rozpłakać, nie potrafiłam publicznie wypowiedzieć swoje zdanie itp itd.
Ale ostatnio coś się zmieniło. Nie wiem od kiedy, ale stałam się naprawdę pewniejsza siebie.
Oczywiście nie jestem taką pewniarą, co się wszędzie wepchnie i nie ma nawet poczucia obciachu, bo tego nie znoszę, ale potrafię kroczyć z podniesioną głową nie przejmując się opinią innych.
Właśnie! Już wiem. Przestałam się przejmować tym co myślą o mnie inni. Czyli według mnie samoocena ma duży wpływ na pewność siebie, a na nią nie narzekam, po tym jak schudłam

[pushi]

Aralka masz rację- dobra samoocena to podstawa

[Tirosoma]

Nigdy nie myślę o sobie źle. Właściwie wcale o sobie nie myślę. Zdaję sobie jednak sprawę ze swojej niepewności siebie, czasami panikarstwa i chciałabym to zmienić.

Po waszych wypowiedziach wnioskuję - mam być po prostu sobą? Ale co mam poradzić, jestem sobą, gadam z ludźmi, jestem miła, ale ludzie i tak mnie nie lubią... To przez niepewność siebie. Co do klasy, to ta jedna osoba mnie lubi, co do reszty, to jest gdzieś 6 osób, z którymi mogę normalnie pogadać, ale to ot tak, nie wiem czy mnie lubią.... Czasami tak się zachowują, że jestem pewna, iż nie przepadają za mną.

O dziwo, komentarze na mój temat, wypowiadane zawsze do mojej lepszej koleżanki, która mnie wtedy broni, a potem mi to mówi, nie robią na mnie wrażenia. Co mówią? "nie koleguj się z nią, ona jest głupia, sztywna" albo "jak można lubić kogoś takiego" itp. Poza tym oni chyba uznają mnie i Esterę za jedność :/. Przecież nie odgapiam od niej, to właśnie nieraz ona ode mnie, ale wszystko idzie na mnie, bo to ona jest "cool". Np. ostatnio ona też dostała 12 zachowań bdb od klasy i też 4 wzorowe.... Poza tym inni myślą, że jak zawołają Esterę, to przyjdzie też Natalia. 2 razy nie poszłam razem z nią(bo co, wołają ją) i wtedy się dziwili że nie idę. Powiedziałam im o tym, że ja mam imię i nie należę do Estery, byli trochę zdziwieni, ale od tej pory rzadziej tak robią. Mówiąc "oni" mam na myśli grupkę osób, takich daunowatych z którymi trochę się zadajemy ja i Estera. Ale one i tak wolą Esterkę . No, może Kaśka po Zielonej Szkole trochę zmieniła o mnie zdanie(byłyśmy razem w pokoju, oprócz nas taka Angelika, z którą mało gadam, ale też mogę się normalnie odezwać), bo i Estery nie było....

[buulina]

Napisane przez pushi

Bycie smialym wcale nie oznacz, ze wszyscy beda Cie lubiec

dokładnie

Napisane przez evela28

dwa piwka i już jestem odważniejsza

yyy ja tego rozwiązania nie polecam..

Napisane przez pushi

Aralka masz rację- dobra samoocena to podstawa

tak przewaznie jesteśmy względem siebie bardzo krytyczni..

Jeszcze wielu ludzi myli osoby smiałe z tymi hm.. 'głośnymi'

[Monniq]

Może za bardzo się starasz być fajna i jakoś to dziwnie wygląda.
Wiadomo każdy chce być akceptowany i lubiany, to nie jest miłe czuć się odrzuconym przez grupę. Jednak nie jesteśmy w stanie sprawić, aby wszyscy nas lubili .
Lepiej czasem mieć małe grono przyjaciół, ale takich wypróbowanych, na których zawsze można liczyć.
Tak jak radziły dziewczyny staraj się być sobą i nie robić niczego na siłę. Piszesz, że ludzie mówią o Tobie, że jesteś "sztywna". Może to wynikać z tego, że starasz się być kimś innym i w rezultacie sprawiasz wrażenie dziwnej.
Rozmawiaj z tymi osobami, w towarzystwie których możesz czujesz się "w miarę normalnie", niech poznają Cię lepiej.
A może spróbuj poszukać znajomych spoza klasy, zapisz się na jakieś dodatkowe zajęcia, basen, taniec itp. itd.
Pamiętaj, że nie można kogoś zmusić do tego, żeby nas lubił. Czasem, kiedy zbyt się staramy, nic nam nie wychodzi tak, jak powinno.
Zastanów się też czy jest coś, co może odpychać od Ciebie ludzi. Jeżeli tak, to spróbuj to zmienić.

[Tirosoma]

Nie udaję kogoś kim nie jestem. Troszeczkę się zmieniłam, jestem śmielsza niż w 6 klasie, ale to i tak za mało. Sztywna..... Nie wiem, dlaczego oni tak mówią, ja im nie dałam do tego powodu. Ktoś kiedyś powiedział, że dziwnie chodzę O_o. W 1 gimn się czepiali mnie o to, teraz już mie. I może od tego. Bez sensu, przecież to nic nie znaczący szczegół. Czasami wymsknie mi się coś śmiesznego, ale głupiego jednocześnie. Zastanawiam się nad wadami i może to to, że czasami troszkę boję się ludzi, tzn. gadać z nimi( jeśli ta osoba jest pewna siebie w sposób zauważalny ). Czuję się wtedy dziwnie, trochę onieśmielona i w rezultacie wtedy pewnie odbierają mnie jako dziwną. Chcę być śmielsza i nie być strachliwa - i tyle. Nie chcę diametralnie zmieniać swojego charakteru.

[caipirinha]

Napisane przez Tirosoma

Nie udaję kogoś kim nie jestem. Troszeczkę się zmieniłam, jestem śmielsza niż w 6 klasie, ale to i tak za mało. Sztywna..... Nie wiem, dlaczego oni tak mówią, ja im nie dałam do tego powodu. Ktoś kiedyś powiedział, że dziwnie chodzę O_o. W 1 gimn się czepiali mnie o to, teraz już mie. I może od tego. Bez sensu, przecież to nic nie znaczący szczegół. Czasami wymsknie mi się coś śmiesznego, ale głupiego jednocześnie. Zastanawiam się nad wadami i może to to, że czasami troszkę boję się ludzi, tzn. gadać z nimi( jeśli ta osoba jest pewna siebie w sposób zauważalny ). Czuję się wtedy dziwnie, trochę onieśmielona i w rezultacie wtedy pewnie odbierają mnie jako dziwną. Chcę być śmielsza i nie być strachliwa - i tyle. Nie chcę diametralnie zmieniać swojego charakteru.

A ja się powtórzę. Wydaje mi się, że w takiej sytuacji najlepsze wyjście to zmiana otoczenia. Bo jeszcze trudniej niż zmienić siebie, jest zmienić zakorzenioną opinię o sobie.

[Tirosoma]

W tej chwili mi się nie opłaca, bo po wakacjach będę w ostatniej klasie gimnazjum . Jakoś o Esterze wszyscy sądzili - spokojna, trochę ciapowata, a teraz się znalazła gwiazda z najdłuższymi włosami w klasie.

[caipirinha]

Napisane przez Tirosoma

W tej chwili mi się nie opłaca, bo po wakacjach będę w ostatniej klasie gimnazjum . Jakoś o Esterze wszyscy sądzili - spokojna, trochę ciapowata, a teraz się znalazła gwiazda z najdłuższymi włosami w klasie.

Ja pod koniec drugiej klasy też stwierdziłam, że mi się nie opłaca. Potem żałowałam, bo męczyłam się cały rok. I oczywiście, nie mówię, że zmiana opinii jest niemożliwa, ale zazwyczaj jest trudna. Trzymam kciuki, żeby w Twoim przypadku się udała.

[Tirosoma]

Powracam do tematu - pomożecie mi to zmienić? Jak mam stać się pewniejszą siebie, krok po kroku? Taką która
a)jest śmielsza, nie bojaźliwa
b)umie pogadać na luzie z każdym
c)nie jest panikarą
d)zna poczucie własnej wartości
e)nie traci zimnej krwi np. w czasie kłótni
f)nie przejmuje się drobiazgami

[psyche93]

Nie przeczytałam wszystkich postów, ale z ostatniego wynika, że autorka nie czuje nadal wystarczającej siły by być pewniejszą siebie. Ja też mam ten problem - nie ukrywam tego. Ale chcę sobie pomóc i dać z tym radę. To naprawdę trudne. Trzeba to przyznać. A więc jak ja próbuję? Kupiłam trzy książki: Asertywność krok po kroku W. Dryden D. Constantinou, Więcej przebojowości M. J. Ryan i Sztuka bycia towarzyskim, czyli jak odnaleźć się w każdej sytuacji J. Martinet. Uważam też, że nie wystarczą one mi, lecz już w mojej głowie dzieje się coś innego. Coś lepszego. Ale bariera jeszcze jest... No i Z PEWNOŚCIĄ SIEBIE NIE TRZEBA SIĘ URODZIĆ ! Po prsotu niektórzy ludzie już wcześniej się tego nauczyli. Być może byli wychowywani w innym środowisku i w inny sposób. My nauczymy się po prostu trochę później. ALE DAMY RADĘ ! Pewność siebie trzeba ćwiczyć. To jak gra na skrzypcach (gram i jest to wysiłek, bo skrzypce są trudnym instrumentem, ale nie poddaję się. Skończyłam pierwszą klasę z wyróżnieniem i jako najlepsza uczennica mojego nauczyciela. Jako jedyna miałam 5 na koniec. I jestem z siebie dumna chociaż nie umiem tego powiedzieć światu. Jak z innym rzeczami boję się odrzucenia, nieakceptacji ze strony innych). Nie ma kilku prostych zasad na stanie się pewnym siebie. nie będzie równiez tak, że polubia cię wszyscy. trzeba się nauczyć tego, że nie każdy będzie cię akceptował. Największą katastrofą jest chęć przypodobania się wszystkim. A każdy jest inny. Oczywiście w tym wszystkim też jest ważne, by pozostać sobą. A jak przeczytałam w innym poście, że jeśli będziesz pewna siebie to już nie będziesz ty. BZDURY ! Będziesz sobą jeszcze bardziej niż przedtem, bo nauczysz się wyrażać siebie, będziesz wiedzieć czego chcesz. Pokochasz siebie jaką jesteś. Inni nie są lepsi, inni są po prostu inni. Umiesz grać na skrzypcach? Pokaż się innym. Masz jaką kolwiek inną zdolność - to cię wyróżnia. To co cię wyróżnia jest Twoim atutem, nie czymś czego powinnaś się wstydzić. No i najważniejsze: należy żyć w zgodzie ze sobą. Nie ze względu na to co inni oczekują od Ciebie. TY nie masz ochoty pójść ze znajomymi na impreze? Nie idziesz i grzecznie im to oznajmiasz, bez jakiego kolwiek poczucia winy. Oni chcą, niech idą. Ty niech chcesz, nie idziesz. Ale mogłabym tak pisać i pisać. I tak jeszcze nie napisałam tego wszystkiego co bym chciała tobie przekazać... Dlatego gorąco polecam te książki <wyżej wymienione> oraz tego typu również inne, które może będa tobie bardziej odpowiadały. Idź do ksiągarni i poszperaj w dziale psychologia. Aha. no i dlatego jestem też na tym forum. Bo chciałam porozmawiać z ludźmi, którzy mają podobny problem. Możemy stawiać sobie wyzwania a potem rozmawiać o naszych przeżyciach. To pomaga. I wzajemnie się wspierać. Tylko czy tu ktoś jeszcze zagląda? Ostatni wpis był dawno... POZDRAWIAM GORĄCO !!

[Tirosoma]

Psyche93, ja dalej mam problem ze swoją pewnością siebie.. Niestety. Idę do 1 liceum, a dalej jest tak samo...
Teraz już wiem, że ja się po prostu nie umiem dogadać z rówieśnikami. Wczoraj wróciłam z wakacji, byłam u rodziny mamy, i zero stresu, i niepewności siebie; byłam rezolutna, wesoła, żartowałam i przekomarzałam się z dorosłymi.

Ja codziennie sobie powtarzam, że moja niepewność siebie NIC mi nie daje, tylko przeszkadza w życiu. Bo - po co się bać, jak sam strach psuje to, czego się boimy? (przykład; gorzej mi poszło na sprawdzianie, bo się stresowałam). To nie ma najmniejszego sensu. Najmniejszego. A ja nie jestem ani wartościowsza od tego bezdomnego ze śmietnika, ani mniej wartościowa od tej bizneswomen. Pisać mogłabym tak długo, ale to już sukces, że zdaję sobie z wielu rzeczy sprawę, i może podbuduję samą (!) siebie ).

Trzymam za Nas obie kciuki.
A sama zapoluję na te książki ).

[SolonyPaluszek]

Też mam z tym mały problem. Ale od niedawna postanowiłam mówić prawdę, nawet jeśli komuś ona sie nie spodoba. Po prostu wyrażam swoje zdanie. Stwierdziłam, że jak ktoś mnie lubi to nie przestanie tylko z tego powodu, że jestem szczera