dolegliwości i inne uciążliwe objawy przy anoreksji bulimicznej...

[Bellamy]

hejo.
od dwóch lat cierpię na anoreksję - typ bulimiczny mówią, że to najgorsze, co może być, bo dwa bagna w jednym. z tym że ja nie wywołuję wymiotów (póki co, bo coraz częściej łapię się na chęci...) - przez tydzień lub dwa jestem na 300kcal i bardzo intensywnie ćwiczę, potem (najczęściej w weekend, wieczorem, gdy mam wolny dom...) mam mega napad, pochłaniam co wpadnie mi w ręce, rzeczy typu owsianka zmieszana z kaszą manną, kakao i sokiem malinowym... a potem do tego 2 gołąbki, kiełbasa, kanapki z serem i z łososiem, szkoda gadać... brzuch mi rozsadza, bo, bądź co bądź, na 300 kcal żołądek potrafi się skurczyć. kiedyś po takim napadzie brałam bisacodyl i wypijałam herbatki typu xenna z siedmiu torebek, ale, jak powszechnie wiadomo, po jakimś czasie to przestaje działać, mój metabolizm w chwili obecnej szwankuje, jakiekolwiek leki odstawiłam, piję na wieczór zieloną herbatę, wczoraj i dzisiaj miałam napady, jutro znów pewnie zacznę to nieszczęsne 300 kcal... wiem, napiszecie: po co znów to zaczynasz. ale to silniejsze ode mnie. taka blokada. jest źle = nie jem nic, jest lepiej = pozwolę sobię na typowy "jeden" kawałek ciastka, które przeradza się w wilczy wielki napad na lodówkę.

mam 16 lat, 169cm/średnio 53-57kg - BMI niby prawidłowe, ale wałeczków tu i ówdzie nigdy mi nie brakowało. strasznie boję się komukolwiek do tego przyznać, choroba to dla mnie kompleks chyba większy niż zbyt duży brzuszek czy nogi, a jednocześnie chciałabym z tego wyjść, jeść normalnie, nie mieć codziennych bólów brzucha, skurczów żołądka, przespać spokojnie 8 godzin w nocy, żeby skończyła się wieczna zgaga, mdłości po każdym posiłku, kłopoty z przemianą materii (wizyty w toalecie średnio raz na tydzień a czasem jeszcze pół ), duszności, bóle kości, mięśni, całego ciała, nie uzależniać swojego całego życia od planowania kilkugodzinnych ćwiczeń naprzemiennie z napadami i to całe GÓWNO, w które się wpakowałam, nawet nie wiem jakim cudem. bardzo chcę z tego wyjść i totalnie nie wiem co robić, jak już napisałam - nie jestem jedną z tych, które się obnoszą czy szczycą chorobą - staram się ją jak tylko mogę ukrywać przed bliskimi, ale rodzice i tak się domyślają, jeśli cały czas odmawiam jedzenia, na weekend, gdy oni gdzieś wychodzą ja mam napad, a jak wracają, to w lodówce pustki... jednocześnie nie widzę opcji przyznania się im do problemu, nie wiem co mam robić, gdzie iść, kogo się poradzić, jeśli nie ich...? jeśli ja po prostu nie potrafię...? czy jest tu jakakolwiek osoba, która wyszła z tego tylko ze swoją własną pomocą...? tracę wiarę...

[Agatka999]

Dziewczyno nie ma co sie dziwic, kazdy by mial napady jakby jadl po 300 kcal dziennie, a ze do toalety tak rzadko chodzisz to tez nic dziwnego, przeciez ty nic nie jesz, a poza tym tymi herbatkami na przeczyszczenie sobie rozwalilas przemiane materii. Jak tak dalej bedziesz robic, to bedzie tylko gorzej z Toba, masz to zagwarantowane.. Mowisz ze waleczkow tu i owdzie Ci nie brakuje?- twoj organizm tak reaguje- nieustanna glodowka, a jak masz te napady, to stara sie zmagazynowac wszystko.
Musiz z tym skonczyc! Przelam sie i jedz wiecej... jedz tyle, zeby nie chodzic glodna i zeby brzuch Cie nie bolal z przejedzenia. Stopniowo zwiekszaj porcje. Nie odmawiaj sobie wzystkiego na codzien, bo w chwili napadu nadrobiz to z nawiazka.
Zwiekszaj porcje, nie boj sie jedzenia. Jak masz wyrzuty to cwicz!
Wbrew pozorom, nie trzeba sie glodzic, zeb miec szczupla sylwetke!!!!!!
Wez sobie lepiej to do serca iprzemysl wszystko, bo zle skonczysz

[monisiaaa1]

hej nie jesteś sama, niestety też mam taki problem..... ale dziś powiedziałam sobie dość !!!! nie mogę sama niszczyć swojego życia... 8 luty 2012 początek nowego życia, zapominam o tym co złe i każdego dnia walczę!!! wiem, że będzie ciężko ale muszę raz a porządnie wygrać wojne... nikt za nas tej cieżkiej pracy nie odwali

[dominique21]

Widzę że nie tylko ja mam ten problem tylko akceptując siebie i swoje ciało możemy wygrać!

[hollyherooine]

hej dziewczyny! u mnie to samo, jak u Bellamy.. sporo rok temu na takiej 'diecie' 5 dni niejedzenia, 2 dni objadania + ćwiczenia schudłam, lecz fatalnie odbiło mi się to na zdrowiu. podniosłam się na 2,5 miesiąca, aby znów do tego wrócić, jednak nie wytrzymałam i po czasie poszłam do psychiatry. niestety - opisałam swój problem jako jadłowstręt - tak też myslałam że mam. leczę się już 4 miesiąc i dopiero teraz zrozumiałam, że moim problemem jest natrętne myślenie o jedzeniu, a nie wstręt do niego..
dolegliwości są okropne - od zaparć, przez biegunki i najgorsze dla mnie - wzdęcia. nie mówiąc już o zaniżonej wartości..
wiem co czujecie

[Bellamy]

hollyherooine, w jakim wieku jesteś? leczysz się tylko u psychiatry?

[hollyherooine]

skonczone 18 niedawno, początkowo tylko psychiatra, teraz jestem po 2 spotkaniach z psychologiem ale bylo to w celu zrobienia jakiś testów..

[hollyherooine]

skończyłam niedawno 18, początkowo tylko u psychiatry, obecnie jestem po 2 wizytach u psychologa, miały one na calu zrobienie jakiś testów..

[Pixie03]

Sama też choruję niestety na anoreksję bulimiczną od 2 lat średnio licząc i nie mówiąc już o tych wszystkich dolegliwościach tej choroby, które zostały wyżej wymienione.... wspomnę o czymś takim jak obrzęk limfy...nie wiem czy któraś z was już tego nie doświadczyła jednak jeżeli dużo wymiotujecie to na pewno... ja cały czas puchnę na twarzy, w nogach czy w szczególnie udach.. coś strasznego =/

[Ilta]

Napisane przez hollyherooine

hej dziewczyny! u mnie to samo, jak u Bellamy.. sporo rok temu na takiej 'diecie' 5 dni niejedzenia, 2 dni objadania + ćwiczenia schudłam, lecz fatalnie odbiło mi się to na zdrowiu. podniosłam się na 2,5 miesiąca, aby znów do tego wrócić, jednak nie wytrzymałam i po czasie poszłam do psychiatry. niestety - opisałam swój problem jako jadłowstręt - tak też myslałam że mam. leczę się już 4 miesiąc i dopiero teraz zrozumiałam, że moim problemem jest natrętne myślenie o jedzeniu, a nie wstręt do niego..
dolegliwości są okropne - od zaparć, przez biegunki i najgorsze dla mnie - wzdęcia. nie mówiąc już o zaniżonej wartości..
wiem co czujecie

Przy jadłowstręcie też o nim myślisz. To nie jest tak, że masz skrajne obrzydzenie do jedzenia. Myślisz o nim 24/h ale nie chcesz go jeść "bo się boje że utyję", mimo że skręca Cię z głodu. I ten strach ni e zpowala Ci jeść. To co opisałaś u siebie wygląda jak anoreksja bulimiczna (2 dni głodówki i kolejne dni objadania a potem na nowo), ale pewności nie mam, bo nie badałam
Możesz śmiało zapytać przy testach na co one są. One zwykle w takich przypadkach badają jaki typ zaburzenia masz (jest ich dużo) oraz jakie cechy charakteru mogą Ci pomóc w leczeniu a jakie przeszkadzać. Na przykład. Są różne testy i psycholog dobiera je w zależności co się przyda w leczeniu
Wielkie gratulacje za podjęcie decyzji o leczeniu !

[hollyherooine]

testy które miałam, były na osobowość oraz także aby określić 'w jakim miejscu w terapii jesteśmy'.. też mi się wydaje, że to anoreksja bulimiczna..łatwiej by mi było gdyby jednak moja psychiatra to stwierdziła, a taki wniosek wysnułam już wcześniej ja sama, ona nazywa to poprostu 'zaburzeniami odżywiania'..
decyzję o leczeniu podjęłam ze względu na maturę oraz chłopaka, jednak pomimo tego że utyłam to cieszę się z tego kroku. czuję się niebo lepiej (fizycznie) mam siłę aby rano podnieść się z łóżka, nie marznę 24/h a przede wszystkim, wciąż trzyma mnie nadzieja, że kiedyś to opanuję i będę mogła cieszyć się szczupłym i ZDROWYM ciałem

[Ilta]

Napisane przez hollyherooine

testy które miałam, były na osobowość oraz także aby określić 'w jakim miejscu w terapii jesteśmy'.. też mi się wydaje, że to anoreksja bulimiczna..łatwiej by mi było gdyby jednak moja psychiatra to stwierdziła, a taki wniosek wysnułam już wcześniej ja sama, ona nazywa to poprostu 'zaburzeniami odżywiania'..
decyzję o leczeniu podjęłam ze względu na maturę oraz chłopaka, jednak pomimo tego że utyłam to cieszę się z tego kroku. czuję się niebo lepiej (fizycznie) mam siłę aby rano podnieść się z łóżka, nie marznę 24/h a przede wszystkim, wciąż trzyma mnie nadzieja, że kiedyś to opanuję i będę mogła cieszyć się szczupłym i ZDROWYM ciałem

I tego się trzymaj - dobre myślenie
A co do psychiatry to jak zrozumiałam miałaś dopiero 2 wizyty ? Dopiero po testach i paru rozmowach będzie można wydać jednoznaczną opinię. Nie stawia się pochopnie diagnozy dla dobra pacjenta.

[hollyherooine]

mialam szereg wizyt u psychiatry, dwie zaś u psychologa

[sylvia_doll]

Napisane przez monisiaaa1

hej nie jesteś sama, niestety też mam taki problem..... ale dziś powiedziałam sobie dość !!!! nie mogę sama niszczyć swojego życia... 8 luty 2012 początek nowego życia, zapominam o tym co złe i każdego dnia walczę!!! wiem, że będzie ciężko ale muszę raz a porządnie wygrać wojne... nikt za nas tej cieżkiej pracy nie odwali

Ogólnie problemy z ED mam od 4 lat (raz mocniejsze nawroty, raz lżejsze) i teraz się zdecydowałam na dietę Master Cleanse - podczas ostatnich bulimicznych miesięcy przytyłam 10 kg, co jest naprawdę niewiarygodne, ehh. A zaczynało się od cholernej anoreksji, od zejścia do cholernych 33 kg. Uzyskam teraz wymarzone 50kg przy MC i będę normalnie już jadła. (aktualnie: wzrost 168, waga 58)

[iza_wiosenna]

Napisane przez sylvia_doll

Ogólnie problemy z ED mam od 4 lat (raz mocniejsze nawroty, raz lżejsze) i teraz się zdecydowałam na dietę Master Cleanse - podczas ostatnich bulimicznych miesięcy przytyłam 10 kg, co jest naprawdę niewiarygodne, ehh. A zaczynało się od cholernej anoreksji, od zejścia do cholernych 33 kg. Uzyskam teraz wymarzone 50kg przy MC i będę normalnie już jadła. (aktualnie: wzrost 168, waga 58)

brzmi znajomo. I dośc zgubnie.

nie uważasz, że kolejna dieta może być tylko powtórzeniem dobrze Ci znanego scenariusza?

[Ilta]

Jeszcze tylko zejdę poniżej granicy zdrowego BMI i już będę normalnie jadła ? To znaczy jak ? Masz normalne BMI i uważasz, że przytyłaś tak, że musisz schudnąć?
Miałaś jakąkolwiek terapię ?

[Naka_Mika]

Witam.

Mam takie pytanie...Czy jeśli się nie głodzę, jem objętościowo dużo, ale kcal mało, miewam napady bulimiczne, utrzymuję niską wagę to mogę też mieć anoreksję bulimiczną? Psycholog tak mnie zdiagnozowała, jednak ja mam wciąż wątpliwości, bo potrafię zjeść naprawdę dużo i nie zwracać, napadów też nie mam zbyt często, a przede wszystkim nie stosuję żadnych głodówek...Jak Wy sądzicie?

[Ilta]

Napisane przez Naka_Mika

Witam.

Mam takie pytanie...Czy jeśli się nie głodzę, jem objętościowo dużo, ale kcal mało, miewam napady bulimiczne, utrzymuję niską wagę to mogę też mieć anoreksję bulimiczną? Psycholog tak mnie zdiagnozowała, jednak ja mam wciąż wątpliwości, bo potrafię zjeść naprawdę dużo i nie zwracać, napadów też nie mam zbyt często, a przede wszystkim nie stosuję żadnych głodówek...Jak Wy sądzicie?

Mam napady gdy jem dużo i kompulsywnie ale tak, żeby było kalorycznie mało i żebym utrzymała niską wagę.

Odpowiedź: tak.

[Naka_Mika]

Napisane przez Ilta

Mam napady gdy jem dużo i kompulsywnie ale tak, żeby było kalorycznie mało i żebym utrzymała niską wagę.

Odpowiedź: tak.

Źle mnie zrozumiałaś, sprostuję:
jem dużo, ale niskokalorycznie(na codzień), czego nie uważam za napad albo jem dużo i kalorycznie co wówczas uznaje za napad, jest albo jedno, albo drugie.

[Winky]

Napisane przez Naka_Mika

Witam.

Mam takie pytanie...Czy jeśli się nie głodzę, jem objętościowo dużo, ale kcal mało, miewam napady bulimiczne, utrzymuję niską wagę to mogę też mieć anoreksję bulimiczną? Psycholog tak mnie zdiagnozowała, jednak ja mam wciąż wątpliwości, bo potrafię zjeść naprawdę dużo i nie zwracać, napadów też nie mam zbyt często, a przede wszystkim nie stosuję żadnych głodówek...Jak Wy sądzicie?

Trochę to się ze sobą kłóci.

[Naka_Mika]

Napisane przez Winky

Trochę to się ze sobą kłóci.

dlatego się cały czas zastanawiam co mi jest...

[Dekas]

Napisane przez Naka_Mika

dlatego się cały czas zastanawiam co mi jest...

atypowa jesteś.

[Ilta]

Napisane przez Naka_Mika

Źle mnie zrozumiałaś, sprostuję:
jem dużo, ale niskokalorycznie(na codzień), czego nie uważam za napad albo jem dużo i kalorycznie co wówczas uznaje za napad, jest albo jedno, albo drugie.

Spójrzmy więc na kryteria postawienia diagnozy anoreksji bulimicznej.
Po pierwsze - wskazówką jest BMI już poniżej 19 (bo postawienie członu "anoreksja" wymaga spełnienia kryterium diagnostycznego anoreksji a jest nim - "Spadek wagi lub, u dzieci, brak przybytku wagi prowadzący do masy ciała o co najmniej 15% poniżej prawidłowej lub oczekiwanej stosownie do wieku i wzrostu" na skutek "Spadek wagi jest narzucony samemu sobie przez unikanie "tuczącego pożywienia"). Nie pamiętam ile wynosi Twoje ale raczej nie sięgło 19 ?

Dalej.

Należy określić postać anoreksji:
Postać ograniczająca: podczas obecnego epizodu Jadłowstrętu psychicznego, osoba nie podejmuje regularnie zachowań typu objadanie się lub oczyszczanie (tzn. prowokowanie przez siebie wymiotów, nadużywanie leków czyszczących, moczopędnych lub wlewów przeczyszczających).

To jest anoreksja restrykcyjna. Nie spełniasz podkreślonego wymagania.

Definicja anoreksji bulimicznej :

Postać z napadami objadania się/przeczyszczaniem: podczas obecnego epizodu Jadłowstrętu psychicznego osoba regularnie podejmuje zachowania typu objadanie się lub oczyszczanie (tzn. prowokowanie przez siebie wymiotów, nadużywanie leków czyszczących, moczopędnych lub wlewów przeczyszczających).

Dopasujmy tu to co Ty piszesz.

potrafię zjeść naprawdę dużo i nie zwracać (podejmuje zachowania typu objadanie się), napadów też nie mam zbyt często(regularnie, czyli w jakiś średnich odstępach czasowych między jedzeniem dużo ALE niskokalorycznie nie wspominając już o tym, że anoreksja wypacza pojęcie DUŻO więc równie dobrze na zdrowy rozsądek to że zjadasz dziennie kilo marchewki można uznać za głodówkę, chociaż to cały kilogram), a przede wszystkim nie stosuję żadnych głodówek (jak widzisz po definicji - jest to tylko opcja, a nie wymóg postawienia diagnozy)

[Naka_Mika]

Napisane przez Ilta

Spójrzmy więc na kryteria postawienia diagnozy anoreksji bulimicznej.
Po pierwsze - wskazówką jest BMI już poniżej 19 (bo postawienie członu "anoreksja" wymaga spełnienia kryterium diagnostycznego anoreksji a jest nim - "Spadek wagi lub, u dzieci, brak przybytku wagi prowadzący do masy ciała o co najmniej 15% poniżej prawidłowej lub oczekiwanej stosownie do wieku i wzrostu" na skutek "Spadek wagi jest narzucony samemu sobie przez unikanie "tuczącego pożywienia"). Nie pamiętam ile wynosi Twoje ale raczej nie sięgło 19 ?

Dalej.

Należy określić postać anoreksji:
Postać ograniczająca: podczas obecnego epizodu Jadłowstrętu psychicznego, osoba nie podejmuje regularnie zachowań typu objadanie się lub oczyszczanie (tzn. prowokowanie przez siebie wymiotów, nadużywanie leków czyszczących, moczopędnych lub wlewów przeczyszczających).

To jest anoreksja restrykcyjna. Nie spełniasz podkreślonego wymagania.

Definicja anoreksji bulimicznej :

Postać z napadami objadania się/przeczyszczaniem: podczas obecnego epizodu Jadłowstrętu psychicznego osoba regularnie podejmuje zachowania typu objadanie się lub oczyszczanie (tzn. prowokowanie przez siebie wymiotów, nadużywanie leków czyszczących, moczopędnych lub wlewów przeczyszczających).

Dopasujmy tu to co Ty piszesz.

Nareszcie jasno i klarownie. Czarno na białym.

Dziękuję za konkretną odpowiedź.

Dobra kobieta z Ciebie

[Ilta]

Napisane przez Naka_Mika

Nareszcie jasno i klarownie. Czarno na białym.

Dziękuję za konkretną odpowiedź.

Dobra kobieta z Ciebie

Nasunęło mi się skojarzenie

[Dekas]

Ilta

[Rybiorek]

Napisane przez Bellamy

czy jest tu jakakolwiek osoba, która wyszła z tego tylko ze swoją własną pomocą...? tracę wiarę...

mnie sie udalo, ale w okresie wychodzenia z choroby trzymalam sie z dala od ludzi, poprostu krepowalo mnie ze przybieram na wadze, w ogole jak nie musialam to nigdzie nie wychodzilam, ale zeby jedzenie 'nie wygralo' czyli zeby nie miec kolejnego napadu gdzie niekontrolowane ilosci jedzenia poprostu w siebie wpychalam, zabralam sie za hobby, czytanie itp., bylam sama w tym i niestety nikogo komu moglabym sie zwierzyc (mama raz znalazla w moich rzeczach tabletki na przeczyszczenie, mialam awanture taka ze wszelakich rozmow na ten temat z rodzicielstwem mi sie odechacialo, no bo to byl czas mieszkania z rodzicami i bycia na ich utrzymaniu)


mialam ok 17 lat jak w to wdeplam, przy wzroscie 169 wazylam ok 45 kg, przy czym mialam okresy glodowek i 'planowanych' napadow jedzenia, czyli zaczynalam brac tabletki na przeczyszczenie jeszcze zanim zaczelam jesc aby miec pewnosc ze polece do lazienki w okreslonym czasie (w nocy, nad ranem) kiedy jestem w jej poblizu

typowo napady zarlocznosci byly 2 razy tygodniowo, w piatki (w sobote moglam caly dzien latac do lazienki) oraz we wtorki (w srody mialam pozniej lekcje)

mialam 19 lat, zaczelam studia w nowym miescie, jak postanowilam cos z tym zrobic, trafilam na artykul gdzie bylo wyjasnienie ze juz branie tabletek 1-3 razy tygodniowo przez 3 miesiace kwalifikuje sie do leczenia psychiatrycznego, nie pamietam oczywiscie detali ale postanowilam cos z tym zrobic

w sumie to facet pchnal mnie do tego, jego mamusia gotowala domowe obiadki, piekla ciasta i ciagle musialam wszystko jesc jak tam chodzilam, a ten potrafil sie smiac z mojego brzucha czy waleczka na bokach, wiem, debil ale bylam mloda i glupia jak sie to pisze, bylam z nim 2 lata i dobrze ze sie z nim rozstalam, inaczej pewnie nigdy nie podjelabym decyzji ze chce to skonczyc

tak jak sobie obiecalam, opracowalam sobie jadlospis i twardo probowalam jesc wszystko co tam bylo, stopniowo oczywiscie, czulam sie jak prosiaczek, naprawde. Bylo ciezko. Mialam zwichrowana przemiane materii i w rezultacie przybralam na wadze sporo, niby 59 kg to nie problem przy 169 cm wzrostu ale jako ze wczesniej bylam taka chuda pytano mnie czy jestem w ciazy, wiele razy bylam bliska rzucenia wszystkiego, raz nawet kupilam srodki przeczyszczajace...

czlowiek to cudowny wynalazek, po ok roku przemiana materii wrocila do normy i przestawalam pamietac jak to bylo kiedy odmawialam sobie czegos a potem szal cial wszystko do woli i bole w lazience, zeby pozbyc sie dodatkowych kg poprostu cwiczylam, u mnie callanetisc sie sprawdzal, wiem ze niektore z Was pewnie nie wiedza co to jest, tak sie sklada ze dobiegam 40tki (no dobra, za 2 lata ) a wtedy callanetisc byl w modzie, obecnie Pilates robi furore i joga

Od tamtego czasu mam wage 50-53 kg (w zaleznosci od cyklu @) i nosze rozmiar 8 (w Polsce to chyba 36). Mam czasami napad na cos, nawet w wiekszej ilosci ale nie uwazam ze to zle, wiem ze skoro na codzien jem normalnie (poprostu sie nie jem ponad miare, przygotowywuje sobie niewielkie porcje, jadam 5 posilkow dziennie) to spelnienie zachcianki smakowej nie zrujnuje mi figury, a nawet jesli bede miec jak to niedawno uslyszalam 'ciaze spozywcza' to co? (bo ja tak mam, rano plaski brzuch a potem po sniadaniu pileczka, taka moja budowa), dopoki ja siebie akceptuje wszystko jest gicio (nie musze pisac ze juz nigdy z podobnym debilem jak wyzej sie nie umowilam ), czasami to nawet jest tak ze moj maz (razem 10 lat) jest lepszy w akceptowaniu mnie niz ja sama, przed @ zawsze wygladam jak balonik (brzuch), i jak narzekam ze mam wielki brzuch to on wznosi oczy do nieba ze znow mi sie niepotrzebny narzekacz wlaczyl i zawsze jak go pytam jak wygladam mowi ze slicznie

aha - no zawsze tyje na zime, nic nie poradze, ale przez lata sie przyzwyczailam, bo to jestem nadal ja, ciezsza czy lzejsza

najwazniejsze to zaczac od swojego wnetrza i przyznac sie przed samym soba gdzie problem, psychiatra, psycholog owszem moga pomoc ale od nas sie zaczyna, i wlasnie bycie szczera(szczerym, facetom tez sie to trafia) z sama(samym) soba jest najwazniejsze, mnie to pomoglo - uzmyslowienie sobie ze jak nie wytrwam i bede oszukiwac to sama siebie, i to ja bede cierpiec, i moje zdrowie

jedzenie to jedna z przyjemnosci zycia i naprawde anoreksja, bulimia i ich odmiany moga zrujnowac zycie dlatego im szybciej podejmiemy walke tym lepiej (u mnie lampka alarmowa zapalila sie jak @ sie zastopowal, mialam szczescie, bo sasiadka, starsza ode mnie o pare lat, wyladowala w szpitalu jak jej nerki siadly, do pelnego zdrowia nigdy nie doszla, ona tez nikomu nie powiedziala o swojej chorobie, jednak u niej niestety ani przystopowanie @, ani wypadajace garsciami wlosy, ani chodzenie w siniakach na calej skorze nie zapalilo alarmowej lampki)