masakra wychowacza pomocy!!!

[***luna]

Napisane przez anna8301

Pewnie nie wyrażam się zbyt dokładnie, pisałam o różnych wydarzeniach z naszego życia, od kiedy Emma była niemowlęciem do teraz i pewnie dlatego te rozbieżności.

Nie wypieram się błędów, tylko każdy komentarz skierowany do mnie, był jakby zupełnie nie do mnie, jeśli wiesz co mam na myśli.
Ten jeżyk dotyczy właściwie tylko 2 zachowań mojego dziecka. Chodzi o bicie i wyrywania rzeczy innym. Nie ma innych przypadków. Dlatego ona doskonale już wie, czego nie wolno jej robić. Dawniej w złości potrafiła mnie lub tatę mocno trzasnąć, teraz już to rzadkość. Dlatego uważam, że to działa. Czasami coś zniszczy celowo, po złości i wtedy rozmawiamy, co już nie jest karą, a tylko konsekwencją, traci tą rzecz.

Myślę,że przy tym wszystkim powinniście ją uczyć konstruktywngo wyrażania złości. Bicie jest nie do zaakcpetowania, ale dziecko potrzebuje sposobów wyrażania emocji, które są akceptowane.

[anna8301]

Napisane przez taszkin

Każdy (dobry) psycholog, zanim udzieli rady robi obszerny wywiad. Poznaje środowisko rodziny, pyta o rozwój dziecka, wybrane aspekty codzienności, sytuacje w domu, wpływ innych członków rodziny itd. Wymaga poruszenia konkretnych zagadnień.
Nie jest się w stanie przedstawić tego wszystkiego na forum. Choć ja, niejednokrotnie radziłam się tutaj mam, bo córkę mam zdolną i zwyczajnie potrzebowałam wsparcia. Rady okazały się bardzo pomocne, choć czasem musiałam spojrzeć na siebie krytycznie. Nie rozumiem więc dlaczego autorka wątku na pierwsze posty jakie padły zareagowała w ten sposób. Jeśli jest tak pewna swoich działań, nie jest w stanie nic zmienić to powinna sobie odpowiedzieć czego oczekuje. Pomocy faktycznej czy utwierdzenia w przekonaniu, że dziecko należy leczyć.

Ja się autorce nie dziwię, od początku nikt nie dał żadnej pozytywnej rady, tylko wiadro pomyj, Naprawdę zarzucono jej że jest wyrodną matką, jej mąż kretynem a dziecko ok krzyczy, ale o pomoc.
Ja zupełnie inaczej to odbieram, jakby była pewna swoich działań to nie pisałaby na forum, co innego życzliwe porady a co innego pomyje.

Bardzo proszę, żeby wszystkie Panie, które mają gdzieś autorkę wątku się nie wypowiadały, bo to poprostu nie ma sensu. Mija się z celem.
Pisząc, że ma kłopoty z córką, nie musi wszystkich przekonywać, że kocha ją nad życie, prawda? To chyba jest oczywiste.
Zapewniam Was, że wzystkie te, które katują swoje dzieci, nie czują empatii to nie piszą o swoich problemach z dziećmi na forach i nie proszą o porady. Przynajmniej tak mi się wydaje.

---------- Dopisano o 23:52 ---------- Poprzedni post napisano o 23:50 ----------

Napisane przez ***luna

Myślę,że przy tym wszystkim powinniście ją uczyć konstruktywngo wyrażania złości. Bicie jest nie do zaakcpetowania, ale dziecko potrzebuje sposobów wyrażania emocji, które są akceptowane.

No właśnie, tylko że ja potrzebuję konkretnie wiedzieć. Jak mam postąpić?
Jeśli ktoś ma jakieś pomysły to chętnie poczytam.

[stokrotka_to_ja]

Napisane przez anna8301

Bardzo proszę, żeby wszystkie Panie, które mają gdzieś autorkę wątku się nie wypowiadały, bo to poprostu nie ma sensu. Mija się z celem.
Pisząc, że ma kłopoty z córką, nie musi wszystkich przekonywać, że kocha ją nad życie, prawda? To chyba jest oczywiste.
Zapewniam Was, że wzystkie te, które katują swoje dzieci, nie czują empatii to nie piszą o swoich problemach z dziećmi na forach i nie proszą o porady. Przynajmniej tak mi się wydaje.

Nie,to czy ktoś kocha swoje dziecko czy nie nie jest oczywiste ,fajnie byłoby,gdyby wszyscy rodzice kochali swoje dzieci,ale niestety,tak nie ma...
Empatii w stosunku do dziecka nie odczuwa wielu rodziców,choćby Ci,którzy zostawiają niemowlęta,zeby się wypłakały ,a jednoczesnie te osoby nie katują swoich dzieci.

[anna8301]

[1=d9dafda22031a08fb930d3c 506630231eeee4640;3810893 4]

I nikt tez sie nie rodzi z wiedza na temat rozwoju i wychowywania dzieci. I nie ma sie tez tej oslawionej matczynej intuicji. Tych rzeczy trzeba sie nauczyc, czytac o nich. Kazda z nas popelnia/popelnila bledy, chodzi o to, zeby je zauwazyc, zatrzymac sie, zastanowic, dowiedziec, poprawic.

No ale do tego potrzeba choc odrobiny checi, nie puszenia sie i fochowania.[/QUOTE]

Moona ja nie mam focha, ja szukam porady, chce być lepszą mamą. Tak samo jak autorka wątku.

Przyznaj, że na początku nie byłaś dla mnie życzliwa i pomocna, a wręcz krytyczna i wrogo nastawiona. Skąd teraz ta zmiana?

[stokrotka_to_ja]

Napisane przez anna8301

No właśnie, tylko że ja potrzebuję konkretnie wiedzieć. Jak mam postąpić?
Jeśli ktoś ma jakieś pomysły to chętnie poczytam.

a co akceptujesz? tupanie moze być np. ?

[anna8301]

Napisane przez stokrotka_to_ja

Nie,to czy ktoś kocha swoje dziecko czy nie nie jest oczywiste ,fajnie byłoby,gdyby wszyscy rodzice kochali swoje dzieci,ale niestety,tak nie ma...
Empatii w stosunku do dziecka nie odczuwa wielu rodziców,choćby Ci,którzy zostawiają niemowlęta,zeby się wypłakały ,a jednoczesnie te osoby nie katują swoich dzieci.

Stokrotko nie wiem, wszyscy rodzice jakich znam kochają nad życie swoje dzieci. Inne modele uczuć rodzicielskich znam tylko z telewizji.
Ale jestem przekonana, że autorka wątku nie należy do tych skrajnych przypadków z telewizji.

---------- Dopisano o 23:59 ---------- Poprzedni post napisano o 23:58 ----------

Napisane przez stokrotka_to_ja

a co akceptujesz? tupanie moze być np. ?

Moja córka nigdy nie tupie, chyba że jak tańczy

[stokrotka_to_ja]

Napisane przez anna8301

Stokrotko nie wiem, wszyscy rodzice jakich znam kochają nad życie swoje dzieci. Inne modele uczuć rodzicielskich znam tylko z telewizji.
Ale jestem przekonana, że autorka wątku nie należy do tych skrajnych przypadków z telewizji.

Coś innego chciałam Ci przekazać....nie trzeba dziecka lać pasem /katować ,zeby robić mu krzywdę ,bywa,ze pozornie dobrzy rodzice wychowują psychiczną kalekę...Druga sprawa to to,ze czasem sama miłość nie wystarcza,trzeba się trochę wysilić i "wejść w skorę" swojego dziecka.

[***luna]

Napisane przez anna8301

Ja się autorce nie dziwię, od początku nikt nie dał żadnej pozytywnej rady, tylko wiadro pomyj, Naprawdę zarzucono jej że jest wyrodną matką, jej mąż kretynem a dziecko ok krzyczy, ale o pomoc.
Ja zupełnie inaczej to odbieram, jakby była pewna swoich działań to nie pisałaby na forum, co innego życzliwe porady a co innego pomyje.

Bardzo proszę, żeby wszystkie Panie, które mają gdzieś autorkę wątku się nie wypowiadały, bo to poprostu nie ma sensu. Mija się z celem.
Pisząc, że ma kłopoty z córką, nie musi wszystkich przekonywać, że kocha ją nad życie, prawda? To chyba jest oczywiste.
Zapewniam Was, że wzystkie te, które katują swoje dzieci, nie czują empatii to nie piszą o swoich problemach z dziećmi na forach i nie proszą o porady. Przynajmniej tak mi się wydaje.

---------- Dopisano o 23:52 ---------- Poprzedni post napisano o 23:50 ----------



No właśnie, tylko że ja potrzebuję konkretnie wiedzieć. Jak mam postąpić?
Jeśli ktoś ma jakieś pomysły to chętnie poczytam.

Na początek proponuję nazywać emocje i je akceptować. Mówić: widzę, że się złościsz...
Możesz czytać i jej i sobie bajki, w których pokazane są sposoby na radzenie sobie ze złością.
U starszych dzieci (nie wiem czy te metody działałyby u takiego malucha) działa:
tupanie, krzyczenie (np. do pudełka)
darcie papieru, rysowanie (proszę narysuj mi swoją złość).
w podobny sposób można wykorzystać instrumenty muzyczne

Itd

[stokrotka_to_ja]

Napisane przez anna8301

Moja córka nigdy nie tupie, chyba że jak tańczy

to inaczej -w jaki sposób Twoja córka mogłaby okazywać swoją złość /niezadowolenie/bunt tak,zebyś mogla to zaakceptować? wiadomo,ze nie moze być to bicie kogokolwiek,co mozesz jej zaproponować "w zamian"?

[Klarissa]

Rany, ale szybko piszecie w tym wątku, nie nadążam czytać

[1=0f0603ed06f411a5d3d78a7 f01b50240947bf49a_6024742 79be1e;38104564]A mnie zastanawia dla odmiany, w jaki sposób 2,5 latka miałaby sobie przemyśleć swoje zachowanie? Poprawcie mnie może drogie mamy, ale chyba i 5 latkowi mogło by być ciężko o refleksję na temat swojego zachowania, zwłaszcza na żądanie.
Po piewsze wydaje mi się, że 2,5 latek nie widzi w swoim zachowaniu (dla nas niegrzecznym) niczego złego - ot po prostu akcja -> reakcja. Po drugie zdaje mi się, że zwyczjnie poziom jego rozwoju nie pozwala przemyśleć (w takim sensie jaki my sobie wyobrażamy) swojego zachowania?[/QUOTE]No ale i 10 latek a może nawet i 15 latek może nie widzieć nic złego w swoich zachowaniach, które się nie podobają rodzicom. To nie znaczy, że nie należy próbować nakłaniać dziecka do refleksji. One nie są znowuż takie głupie, moja dwulatka dobrze rozumie już jak mnie wkurzy i przeważnie wie również czym mnie zdenerwowała, a jak nie wie, to jej tłumaczę, że to czy tamto mnie złości.

[1=0096a1e2f6245c4e98bc18d e9b0ed84c369ef137_632f8bf 2adc0b;38105847]Miramej, a z innej strony - na pierwsze słowa, że matka robi coś nie tak (niekoniecznie zjadliwe) od razu jest: guzik wiecie a oceniacie![/QUOTE]Bo prawdę mówiąc dużo osób na wizażu w dziale mamowym wypowiada się tak autorytarnie jakby co najmniej 100 dzieci odchowały na noblistów, a mają często po jednym, do tego małym i doświadczenie takie se, jak każda inna matka.

Napisane przez stokrotka_to_ja

z prostej przyczyny
jesli ja coś tłumaczę -to zakładam,ze dziecko zrozumie -kiedyś
jesli dziecko samo coś "przemyśliwuje" ,uwazam,ze po przemyśleniach powinno zrozumieć sytuację i nie powtarzać negatywnych zachowań ,po prostu "przemyślało" dla mnie = zrozumiało

Dzieci chyba tak nie działają, czasem wiedzą, że coś jest "złe" ale robią to bo np. zapomniały o wcześniejszych konsekwencjach - najprostszy przykład "idź ostrożnie bo się potkniesz", moja dzisiaj wywinęła orła co najmniej kilka razy, w tym raz centralnie w błotko

[1=0096a1e2f6245c4e98bc18d e9b0ed84c369ef137_632f8bf 2adc0b;38106464]BTW, moja córa dzisiaj dostała "karę" - czyli odczuła zwyczajne konsekwencje swojego zachowania. Wychodziłam do sklepu, mąż miał ją ubrać. Ta, rozbawiona, niby chce iść ze mną na krótki spacer, ale śmieje się, zwiewa. Stwierdziliśmy, że ja się ubieram, ona ma czas póki ja sama niegotowa. Jeśli się nie ogarnie, to idę sama. No cóż...
Wyszłam, potem tylko mąż stwierdził że mała zaskoczyła chwilę po mnie, że przecież ona na spacerek chce i płacz.

I tak sobie myślę, że co niby miałabym zrobić wcześniej? Krzyczeć, że ma się ubierać? ubierać na siłę, gdy nie ma takiej potrzeby (bo wyjście na spacer nie jest sytuacją wyższą)? karnego jeżyka dać?
Podejrzewam, że jeszcze nie raz, nie dwa młoda ocknie się za późno, że chce wyjść - a za którymś razem zapamięta, że jak chce to trzeba się ogarnąć i już, bo inaczej - nici ze spaceru [/QUOTE]Ja tam dzisiaj miałam szarpaninę przy ubieraniu, ale niestety nie miałam z kim zostawić... Moja córka to taki dyskutant mały - ja jej mówię "chodź ubieramy się, wychodzimy" a ta mi na to "za minutkę bo teraz jestem zajęta, załatwiam coś"... z reguły mnie to śmieszy, ale jak się spieszę, albo stoję ubrana i właśnie opływam potem to przestaje mi być zabawnie, a jeszcze jak sobie do tego dodam potencjalne drugie dziecko zapocone w kombinezonie zimowym bo siostrzyczka ma ważne sprawy to przestaje mi totalnie być do śmiechu... Nie wiem co te 2 latki mają z tym ubieraniem? U nas stale ten sam problem...

Napisane przez Luba

Ja uważam, że dziecko nie powinno być karane jeżykiem, wyjściem na schody itd. Ale to nie znaczy, że wszystko dziecku wolno. Zwyczajnie u mnie było tak jak pisała Szaja. Czyli dziecko ponosiło konsekwencje swoich wyborów: Nie ubrało się na czas, nie szło na spacer.
I tak jest do dziś. Z tym, że jak dziecko przychodzi i mówi: mamo pomóż, to jestem zawsze na miejscu Zawsze byłam na miejscu kiedy nie mówiło jeszcze i płakało, złościło się i denerwowało, bo to było takie własnie: mamo pomóż.

No ale jest wiele sytuacji gdy musisz z dzieckiem wyjść - lekarz, odprowadzenie do opiekunki itd. i co wtedy? Nie pójdziesz do pracy czy z dzieckiem do lekarza bo się nie raczyło ubrać?

Poza tym ja jestem zwolenniczką tego, żeby kara za konkretne przewinienie była zawsze taka sama, więc odpada, że czasem jest kara w postaci pozostawienia w domu, a czasem nie ma, bo matka nie ma innej możliwości i z dzieckiem wyjść musi.

Aczkolwiek niechęć do ubierania to nie jest dla mnie takie przewinienie wymagające jakichś kar - po prostu wkurza mnie to, bo mi życie utrudnia.

Kara taka jak ten nieszczęsny jeżyk czy wystawienie na schody nie jest w żaden sposób powiązana z tym co dziecko zrobiło, nie wiem czy maluch potrafi to powiązać logicznie. A ponoszenie konsekwencji jest powiązane z tym co dziecko robi i łatwiej mu pojąć przyczynę i skutek.

Raczej potrafią, a przynajmniej z tego co zauważyłam rozumieją za które zachowanie zostały ukarane - nawet jeśli nie rozumieją celu kary (które dziecko rozumie??).

Co prawda ja nie stosuję żadnych jeży itd. bo u mnie się to nie sprawdziło jak u autorki wątku - odizolowanie mojego dziecka kończy się napadem histerii. Próbowałam raz czy dwa i okazało się bez sensu.

Ja stosuję "groźby" i te mi się sprawdzają czyli "bo pójdziesz za karę stać w kącie", bo nie będzie czegoś tam co mała lubi, na czym jej akutalnie zależy, a czasem jej mówię po prostu, że dostanie lanie (nota bene jeszcze nigdy nie dostała i chyba raczej nie dostanie, ale na szczęście o tym nie wie). Już tu kiedyś zostałam skrytykowana za to, ale mam to gdzieś póki działa

[taszkin]

Napisane przez anna8301

Ja się autorce nie dziwię, od początku nikt nie dał żadnej pozytywnej rady, tylko wiadro pomyj, Naprawdę zarzucono jej że jest wyrodną matką, jej mąż kretynem a dziecko ok krzyczy, ale o pomoc.
Ja zupełnie inaczej to odbieram, jakby była pewna swoich działań to nie pisałaby na forum, co innego życzliwe porady a co innego pomyje.

Bardzo proszę, żeby wszystkie Panie, które mają gdzieś autorkę wątku się nie wypowiadały, bo to poprostu nie ma sensu. Mija się z celem.
Pisząc, że ma kłopoty z córką, nie musi wszystkich przekonywać, że kocha ją nad życie, prawda? To chyba jest oczywiste.
Zapewniam Was, że wzystkie te, które katują swoje dzieci, nie czują empatii to nie piszą o swoich problemach z dziećmi na forach i nie proszą o porady. Przynajmniej tak mi się wydaje.

---------- Dopisano o 23:52 ---------- Poprzedni post napisano o 23:50 ----------

Ja czytałam od początku i było wiele sensownych postów. Owszem, wyrazy oburzenia też, ale autorka ani nie odpowiedziała na żadne z zadanych pytań mających jej pomóc, ani nie odwołała się do postów gdzie zostały udzielone rady - skupiła się na słowach oburzenia i zniknęła. Tego nie rozumiem.
Ale uderzyć dziecko w twarz? Bardzo rzadko, wyrażam się tak o ludziach, ale tak, można powiedzieć, że mąż nie panuje nad sobą, ma problem z postrzeganiem rzeczywistości, daje się ponieść prymitywnym instynktom, ma zapędy sadystyczne, jest emocjonalnym ignorantem i leniem - ale ktoś może powiedzieć, że jest kretynem. I potrzebuje pomocy.

U nas w napadzie złości pomagało zauważenie jej emocji, poświęcenie uwagi, zrozumienie dla uczuć, nie postępowania. "Widzę, że to cię bardzo zdenerwowało, ale jesteś zła". I zaraz potem "w ten sposób nie wolno (np. bicie), bo to boli. Pokaż jaka jesteś zła na tej lalce/poduszce/kartce papieru.". Po chwili rozmowa, skąd wzięła się złość, jak się z tym czuje, że sprawia komuś ból, czy chciałaby, żeby ktoś w ten sposób wyraził swą złość gdyby był zły na nią. Oczywiście rozmowa dostosowana do wieku. Bardzo dużo bawiłyśmy się też w odgrywanie scenek (polecam) np. figurkami, maskotkami. Niesamowite, jaka wiedza drzemie w dziecku gdy potrafi wytłumaczyć króliczkowi, że tak nie wolno, co proponuje mu w zamian. Tylko każda taka metoda to długotrwała praca, za którymś razem dziecko będzie potrafiło odnieść to do rzeczywistości i w ataku złości zastosować.

Jak ktoś chce, żeby coś zadziałało za pierwszym razem i na zawsze - polecam pasa.
Oczywiście żartuję.

[ilonkaczapela]

Mojej kolezanki synek(3,5 wted) podlapal, ze plucie jest zle. Gdzies na ulicy albo z jakiejs rozmowy- nie wiem dokladnie. Chcial wiec okazac zlosc i nieposluszenstwo pluciem wlasnie- badal granice. Kolezanka zalatwila to w fajny sposob - jestes zly? Chcesz pluc? To chodz do lazienki i pluj do wanny. Dzialalo. Maly rozladowywal emocje w sposob akceptowalny. Pozniej juz sam, kiedy sie mocno czul zezloszczony albo sfrustrowany szedl do tej wanny i mowil, ze idzie pluc.

[taszkin]

Napisane przez ilonkaczapela

Mojej kolezanki synek(3,5 wted) podlapal, ze plucie jest zle. Gdzies na ulicy albo z jakiejs rozmowy- nie wiem dokladnie. Chcial wiec okazac zlosc i nieposluszenstwo pluciem wlasnie- badal granice. Kolezanka zalatwila to w fajny sposob - jestes zly? Chcesz pluc? To chodz do lazienki i pluj do wanny. Dzialalo. Maly rozladowywal emocje w sposob akceptowalny. Pozniej juz sam, kiedy sie mocno czul zezloszczony albo sfrustrowany szedl do tej wanny i mowil, ze idzie pluc.

Moja też tak miała w tym wieku, ale z pewnym bardzo wulgarnym słowem. Zawaliłam na początku i swoim zdenerwowaniem i zawstydzeniem pokazałam jakie to "fajne", potem długo musiałam naprawiac swój błąd.

[anna8301]

Napisane przez stokrotka_to_ja

to inaczej -w jaki sposób Twoja córka mogłaby okazywać swoją złość /niezadowolenie/bunt tak,zebyś mogla to zaakceptować? wiadomo,ze nie moze być to bicie kogokolwiek,co mozesz jej zaproponować "w zamian"?

Emma jak jest zła to krzyczy i płacze i to jest w porządku, choć wiadomo, że nie lubię jak to robi. Za to bicie innych jest nie do przyjęcia.

Ona jest za mała by namalować to co czuje. Dużo rysuje, ale to tylko kreski, kółka itp

Ja akceptuje zachowanie córki, jak pisałam wcześniej jej złość aktualnie trwa dużo krócej niż wcześniej. Aktualnie w kwestii grzeczna niegrzeczna nie odbiega od innych dzieci w jej wieku, tak myślę.

[martynka89]

Napisane przez stokrotka_to_ja

Nie,to czy ktoś kocha swoje dziecko czy nie nie jest oczywiste ,fajnie byłoby,gdyby wszyscy rodzice kochali swoje dzieci,ale niestety,tak nie ma...
Empatii w stosunku do dziecka nie odczuwa wielu rodziców,choćby Ci,którzy zostawiają niemowlęta,zeby się wypłakały ,a jednoczesnie te osoby nie katują swoich dzieci.

Ja mlodej daje sie wyplakac i nie uwazam sie za tyrana. Po prostu znam swoje dziecko i wiem, ze dzieci roznie reaguja na takie same sytuacje.
Nie wynosze jej do drugiego pokoju jak wpada w histerie ale tez nie uspakajam tylko daje sie wyplakac/ wykrzyczec i na to nie reaguje kompletnie. Znam moje dziecko i wiem, ze moja reakcja ja nakreca. Z moim uspakajaniem wrzeszczalaby i 10 minut a jak ja "olewam" to po minucie jest spokoj. U znajomych dzieci widze podobna reakcje, najpierw jest wrzask i patrzenie bokiem czy ktos reaguje a jak nie ma reakcji, to dziecko daje sobie spokoj.

[***luna]

Napisane przez anna8301

Emma jak jest zła to krzyczy i płacze i to jest w porządku, choć wiadomo, że nie lubię jak to robi. Za to bicie innych jest nie do przyjęcia.

Ona jest za mała by namalować to co czuje. Dużo rysuje, ale to tylko kreski, kółka itp

Ja akceptuje zachowanie córki, jak pisałam wcześniej jej złość aktualnie trwa dużo krócej niż wcześniej. Aktualnie w kwestii grzeczna niegrzeczna nie odbiega od innych dzieci w jej wieku, tak myślę.

Kółka, kreski kleksy też mogą wyrażać złość.

[anna8301]

Napisane przez taszkin

Ja czytałam od początku i było wiele sensownych postów. Owszem, wyrazy oburzenia też, ale autorka ani nie odpowiedziała na żadne z zadanych pytań mających jej pomóc, ani nie odwołała się do postów gdzie zostały udzielone rady - skupiła się na słowach oburzenia i zniknęła. Tego nie rozumiem.
Ale uderzyć dziecko w twarz? Bardzo rzadko, wyrażam się tak o ludziach, ale tak, można powiedzieć, że mąż nie panuje nad sobą, ma problem z postrzeganiem rzeczywistości, daje się ponieść prymitywnym instynktom, ma zapędy sadystyczne, jest emocjonalnym ignorantem i leniem - ale ktoś może powiedzieć, że jest kretynem. I potrzebuje pomocy.

Właśnie ta przemoc to wołanie rodziców o pomoc, nie radzą sobie. Założe się, że facet do tej pory ma ogromne wyrzuty sumienia i tak szybko się ich nie pozbędzie. Pewnie teraz próbuje nadrobić.
Mam tylko nadzieję, że mama dziewczynki nie wzięła sobie waszych komentarzy do serca i poszła poradzić się lekarza psychologa

[stokrotka_to_ja]

Napisane przez Klarissa

Dzieci chyba tak nie działają, czasem wiedzą, że coś jest "złe" ale robią to bo np. zapomniały o wcześniejszych konsekwencjach - najprostszy przykład "idź ostrożnie bo się potkniesz", moja dzisiaj wywinęła orła co najmniej kilka razy, w tym raz centralnie w błotko

ja wiem widzę po Oli ,ona w danym momencie co nieco zrozumie,ale nie wie,ze to obowiązuje również za godzinę dlatego także "przemyśliwanie " uważam za bezsensowne u tak malego dziecko -nawet jeśli coś tam wyduma to i tak nie ma to przeniesienia na rzeczywistośc

Napisane przez Klarissa

Ja stosuję "groźby" i te mi się sprawdzają czyli "bo pójdziesz za karę stać w kącie", bo nie będzie czegoś tam co mała lubi, na czym jej akutalnie zależy, a czasem jej mówię po prostu, że dostanie lanie (nota bene jeszcze nigdy nie dostała i chyba raczej nie dostanie, ale na szczęście o tym nie wie). Już tu kiedyś zostałam skrytykowana za to, ale mam to gdzieś póki działa

to straszenie laniem wydaje mi się o tyle bezsensowne,ze mała nie wie czego się boi (jak wie to gorzej,ale nie sądzę ) ,no i jak zrozumie,ze jednak nie dostanie to straszenie przestanie działać...chyba,ze jednak dostanie (po raz drugi -nie sądzę )

[anna8301]

Napisane przez ***luna

Kółka, kreski kleksy też mogą wyrażać złość.

Ona jest zdecydowanie za malutka na to.
Jak rysujemy razem to zazwyczaj ciuchcie, a w wagonach ona, ja z mężem i lala.

[taka_sobie_jedna]

Napisane przez anna8301

Ona jest za mała by namalować to co czuje. Dużo rysuje, ale to tylko kreski, kółka itp

tu chodzi o malunek w celu wyładowania złości a nie o "Damę z łasiczką"
Powiedz jej spokojnie "córeczko, widzę, że jesteś bardzo zła, narysuj mi jak bardzo", podaj kartkę, kredki i niech robi z tym, co chce, niech te kredki nawet dziurawią kartkę ale pozwól jej się wyładować.

[stokrotka_to_ja]

Napisane przez martynka89

Ja mlodej daje sie wyplakac i nie uwazam sie za tyrana. Po prostu znam swoje dziecko i wiem, ze dzieci roznie reaguja na takie same sytuacje.
Nie wynosze jej do drugiego pokoju jak wpada w histerie ale tez nie uspakajam tylko daje sie wyplakac/ wykrzyczec i na to nie reaguje kompletnie. Znam moje dziecko i wiem, ze moja reakcja ja nakreca. Z moim uspakajaniem wrzeszczalaby i 10 minut a jak ja "olewam" to po minucie jest spokoj. U znajomych dzieci widze podobna reakcje, najpierw jest wrzask i patrzenie bokiem czy ktos reaguje a jak nie ma reakcji, to dziecko daje sobie spokoj.

pisalam o zostawieniu do wypłakania niemowlęcia ,nie braku reakcji na histerię dziecka

[anna8301]

Napisane przez martynka89

Ja mlodej daje sie wyplakac i nie uwazam sie za tyrana. Po prostu znam swoje dziecko i wiem, ze dzieci roznie reaguja na takie same sytuacje.
Nie wynosze jej do drugiego pokoju jak wpada w histerie ale tez nie uspakajam tylko daje sie wyplakac/ wykrzyczec i na to nie reaguje kompletnie. Znam moje dziecko i wiem, ze moja reakcja ja nakreca. Z moim uspakajaniem wrzeszczalaby i 10 minut a jak ja "olewam" to po minucie jest spokoj. U znajomych dzieci widze podobna reakcje, najpierw jest wrzask i patrzenie bokiem czy ktos reaguje a jak nie ma reakcji, to dziecko daje sobie spokoj.

Wszyscy moi znajomi tak robią.
A co myślisz o metodzie Szajojaby: przytulanie i głaskanie na siłe?

---------- Dopisano o 00:39 ---------- Poprzedni post napisano o 00:36 ----------

Napisane przez taka_sobie_jedna

tu chodzi o malunek w celu wyładowania złości a nie o "Damę z łasiczką"
Powiedz jej spokojnie "córeczko, widzę, że jesteś bardzo zła, narysuj mi jak bardzo", podaj kartkę, kredki i niech robi z tym, co chce, niech te kredki nawet dziurawią kartkę ale pozwól jej się wyładować.

Właściwie to nigdy nie pracowałam z nią nad innym wyrażaniem złości, muszę spróbować. Zwykle ograniczałam się do uspokajania, naprawiania szkód.

[stokrotka_to_ja]

Napisane przez anna8301

Wszyscy moi znajomi tak robią.
A co myślisz o metodzie Szajojaby: przytulanie i głaskanie na siłe?

---------- Dopisano o 00:39 ---------- Poprzedni post napisano o 00:36 ----------



Właściwie to nigdy nie pracowałam z nią nad innym wyrażaniem złości, muszę spróbować. Zwykle ograniczałam się do uspokajania, naprawiania szkód.

To przytulanie i głaskanie na siłę jak to nazywasz,to metoda holdingu. Czasem dziecko chce i potrzebuje kontaktu z matką,zeby opanować emocje,ale nie potrafi samo o to "poprosić" -i wtedy takie siłowe przytulenie pomaga.

[martynka89]

Napisane przez anna8301

Wszyscy moi znajomi tak robią.
A co myślisz o metodzie Szajojaby: przytulanie i głaskanie na siłe?

U mnie by przytulanie nie przeszlo. Ona sie wtedy wyrywa, wrzeszczy i nakreca. Jak jest spokojna, to bardzo lubi sie przytulac ale nie podczas histerii.

[anna8301]

Napisane przez martynka89

Ja mlodej daje sie wyplakac i nie uwazam sie za tyrana. Po prostu znam swoje dziecko i wiem, ze dzieci roznie reaguja na takie same sytuacje.
Nie wynosze jej do drugiego pokoju jak wpada w histerie ale tez nie uspakajam tylko daje sie wyplakac/ wykrzyczec i na to nie reaguje kompletnie. Znam moje dziecko i wiem, ze moja reakcja ja nakreca. Z moim uspakajaniem wrzeszczalaby i 10 minut a jak ja "olewam" to po minucie jest spokoj. U znajomych dzieci widze podobna reakcje, najpierw jest wrzask i patrzenie bokiem czy ktos reaguje a jak nie ma reakcji, to dziecko daje sobie spokoj.

Tylko, że histeria córeczki Autorki tego postu potrafiła trwać nawet 20 minut. Co wtedy?

[***luna]

Napisane przez anna8301

Tylko, że histeria córeczki Autorki tego postu potrafiła trwać nawet 20 minut. Co wtedy?

wtedy mozna dziecko jak szaja pisala mocno przytulic- zapewniajac poczucie bezpieczenstwa. Oddychac gleboko razem z dzieckiem.

[martynka89]

Napisane przez anna8301

Tylko, że histeria córeczki Autorki tego postu potrafiła trwać nawet 20 minut. Co wtedy?

Do kazdego dziecka powinno sie podejsc indywidualnie. Ja wiem, ze mojej tylko pogorszylabym sprawe gdybym reagowala. Corki autorki nie widzialam, nie mialam z nia do czynienia i nie wiem jak reaguje na brak widowni czy przytulanie. Kazde dziecko jest inne wiec na podstawie obserwacji autorka sama powinna dobrac metode odpowiednia dla jej corki.

[anna8301]

Napisane przez martynka89

U mnie by przytulanie nie przeszlo. Ona sie wtedy wyrywa, wrzeszczy i nakreca. Jak jest spokojna, to bardzo lubi sie przytulac ale nie podczas histerii.

Moja zawsze wie, czego chce. Nic na siłe nie da rady. Jak się już na coś uprze to nie da rady jej przekonać, a ma niecałe 3 lata. Jak ma ochotę to się przytuli i da buziaka, a jak ja chce to czasem muszę przekonywać, np przytul bo od rana jeszcze ani razu mnie nie przytuliłaś itp
W histerii nie da rady jej przytulić, bo wtedy mogę jeszcze oberwać, dopiero jak się uspokoi. A uspokaja tylko time out.

A pozwalanie się wypłakać to właśnie metoda Super Niani.

[taka_sobie_jedna]

Napisane przez anna8301

Właściwie to nigdy nie pracowałam z nią nad innym wyrażaniem złości, muszę spróbować. Zwykle ograniczałam się do uspokajania, naprawiania szkód.

to ja Ci jeszcze jedną rzecz napiszę:
wyobraź sobie sytuację, że wracasz z pracy strasznie wściekła. Jesteś tak zła, poruszona, że marzysz o tym, żeby wygadać się mężowi ale te emocje siedzą w Tobie tak głęboko, że mimowolnie podczas opowieści podnosisz głos. Twój mąż mówi wtedy do Ciebie "ja nie będę wysłuchiwał krzyku. Posiedź sobie na schodach i się uspokój a później pogadamy"
Jak się czujesz? Pewnie bardzo źle, odtrącona i nierozumiana.
To samo właśnie fundujesz dziecku, tyle, że u dziecka "sprawdza się" ta metoda, bo dziecięce emocje trwają dość krótko a dorośli mają złudne wyobrażenie, że dziecko zrozumiało i dlatego się uspokoiło i jest wg nich po sprawie. Tymczasem w takich sytuacjach pogłębia się w dziecku poczucie odtrącenia i nierozumienia przez rodzica, co skutkuje później utratą zaufania.

Wszystko co robisz wobec dziecka przełóż na siebie, zadaj sobie pytanie, czy Ty chciałabyś być tak potraktowana? Pomyśl o córeczce jak o człowieku, który zwyczajnie ma prawo do tego co ludzkie, czyli złości, zdenerwowania, złego humoru, radości itd.

Napisane przez martynka89

U mnie by przytulanie nie przeszlo. Ona sie wtedy wyrywa, wrzeszczy i nakreca. Jak jest spokojna, to bardzo lubi sie przytulac ale nie podczas histerii.

To jest przykład na to, że na wychowanie nie ma złotego środka, dlatego tak naprawdę ciężko podawać konkretne rozwiązania komukolwiek.

[stokrotka_to_ja]

Napisane przez anna8301

A pozwalanie się wypłakać to właśnie metoda Super Niani.

http://www.deon.pl/inteligentne-zyci...-zla-rada.html dlaczego wypłakiwanie jet złe


według mnie w ogóle okreslenie "pozwalam sie wypłakac " jest błędne,bo własnie w takiej sytuacji rodzic dziecku nie pozwala na nic ,na bliskośc np. a zostawia je samo sobie..no ale to lepiej brzmi "pozwalam"