5 lat, nowy związek, a w głowie dalej były...

[MessyMiss]

Byłam z nim 5 lat. Był opiekuńczy, dobry, cierpliwy. Wspierał, robił niespodzianki, szeptał czułe słówka, całował, przytulał. Starał się. Czemu więc odeszłam ? Byliśmy w takim miejscu, w życiu (ja 28 lat, on 34) , gdzie trzeba było postanowić, albo w lewo , albo w prawo.... a ja nie wyobrażałam sobie wziąć z nim ślubu. Nie wyobrażałam sobie, bo zbyt wiele gniewu się we mnie nazbierało.

Gniew ten wynikał z różnych sytuacji, które na przestrzeni lat się między nami wydarzyły, np.
- chcę by odwiedził mnie za granicą, gdzie pracowałam przez kilka miesięcy, a on na to „że nie widzi żadnego powodu, by to robić” i proponuje mi przerwę w związku.
- proponuję mu wspólne mieszkanie, on broni się przed tym jak diabeł przed święconą wodą (mieszkał z rodzicami).
- mieszkamy razem, każdy płaci swoją dolę czynszu i opłat – on sugeruje, że wyłudzam od niego pieniądze, cytat : „ciekawy jestem jakie opłaty jeszcze sobie wymyślisz?!”,
- obiecuje mi, że po roku od „tej chwili” dostanę pierścionek. Gdy przychodzi czas zamiast pierścionka, dostałam oświadczenie „nie chcę mieć dzieci”.
- z tą chęcią posiadania dzieci zmieniało mu się chyba 2 razy,
- zwlekał z informowaniem swoich rodziców o zaręczynach,
- ma bardzo kosztowne hobby,
- błagałam go, żebyśmy pojechali gdzieś na weekend – nie, bo nie,
- wybrzydzał z datą i miejscem ślubu,
-nie odbierał moich telefonów, akceptował tylko smsy,
- mówił, że czuje się przy mnie pantoflarzem,
- mieliśmy inne podejście do spraw finansów, poziomu życia i rodziny,
- unikał poważnych rozmów, a kiedy nadchodziły nie wyjawiał swoich prawdziwych opinii, bo bał się, że się pokłócimy.

Odeszłam w lipcu....bałam się tkwić w czymś , co wtedy wydawało się nie mieć sensu....oddałam pierścionek.... ciężko było mi to zrobić, dużo płakałam. Nigdy nie zapomnę jego reakcji... chyba nigdy nikogo, aż tak nie zraniłam.... to było straszne.....

We wrześniu poznałam innego mężczyznę. Jest dobry, porządny, bardziej podobny do mnie charakterem. Kocha mnie, choć nie okazuje tego na codzień tak jak mój Były.... Sam proponuje mi wspólne zamieszkanie. Dobrze mi z nim..... Problem w tym, że po tych kilku miesiącach opadły emocje, opadł gniew...i zaczęłam myślami wracać do Byłego. Tęsknię za nim ... i rozmyślam... (choć nie utrzymuję z nim konktaktu). Chciałabym umieć zapomnieć. Czy jest jakaś recepta na zapominanie? Czuję się jakbym była w jakimś trójkącie miłosnym....

Potrzebuję wsparcia...

[NazrecSieWyspacSie]

To po co od razu szukałaś nowego faceta? Po pięciu latach z jednym dobrze by było mieć jakąś przerwę od związków.

[Darli]

Napisane przez MessyMiss

Byłam z nim 5 lat. Był opiekuńczy, dobry, cierpliwy. Wspierał, robił niespodzianki, szeptał czułe słówka, całował, przytulał. Starał się. Czemu więc odeszłam ? Byliśmy w takim miejscu, w życiu (ja 28 lat, on 34) , gdzie trzeba było postanowić, albo w lewo , albo w prawo.... a ja nie wyobrażałam sobie wziąć z nim ślubu. Nie wyobrażałam sobie, bo zbyt wiele gniewu się we mnie nazbierało.

Gniew ten wynikał z różnych sytuacji, które na przestrzeni lat się między nami wydarzyły, np.
- chcę by odwiedził mnie za granicą, gdzie pracowałam przez kilka miesięcy, a on na to „że nie widzi żadnego powodu, by to robić” i proponuje mi przerwę w związku.
- proponuję mu wspólne mieszkanie, on broni się przed tym jak diabeł przed święconą wodą (mieszkał z rodzicami).
- mieszkamy razem, każdy płaci swoją dolę czynszu i opłat – on sugeruje, że wyłudzam od niego pieniądze, cytat : „ciekawy jestem jakie opłaty jeszcze sobie wymyślisz?!”,
- obiecuje mi, że po roku od „tej chwili” dostanę pierścionek. Gdy przychodzi czas zamiast pierścionka, dostałam oświadczenie „nie chcę mieć dzieci”.
- z tą chęcią posiadania dzieci zmieniało mu się chyba 2 razy,
- zwlekał z informowaniem swoich rodziców o zaręczynach,
- ma bardzo kosztowne hobby,
- błagałam go, żebyśmy pojechali gdzieś na weekend – nie, bo nie,
- wybrzydzał z datą i miejscem ślubu,
-nie odbierał moich telefonów, akceptował tylko smsy,
- mówił, że czuje się przy mnie pantoflarzem,
- mieliśmy inne podejście do spraw finansów, poziomu życia i rodziny,
- unikał poważnych rozmów, a kiedy nadchodziły nie wyjawiał swoich prawdziwych opinii, bo bał się, że się pokłócimy.

ideał.

Ja bym sobie zrobiła przerwę od mężczyzn, a na pewno nie raniła obecnego chłopaka, bo myślę o byłym.

[szugarbejb]

Najpierw piszesz że byłaś 5 lat z ideałem.

Później opisujesz jakiegoś totalnego chama i buraka.

To się w końcu zdecyduj, z kim byłaś i za kim tęsknisz, bo to wygląda na schizofrenię.

[Ellen_Ripley]

Błagam, błagam: czemu piszesz "Były" z dużej litery? To nie jest Bóg. A to jest właśnie problem: że chyba Boga się w nim doszukujesz. Pomimo tego, że Wasz związek nie rokował i był po prostu męczący dla obu stron.

Za szybko weszłaś w nowy związek. Nadal w jakiś sposób kochasz / pragniesz eks. Nie dałaś sobie czasu przeżyć wystarczająco długiej żałoby po 5 letnim związku, którego najwidoczniej nie chciałaś tak naprawdę kończyć (po cichu może liczyłaś na to, że się za moment zejdziecie, że on się opamięta, jak dostanie zwrot pierścionka...).

[Trzepotka]

Treść usunięta

[NocnaWiedma]

Po pierwsze nie powinno się wchodzić w związek gdy kocha się jeszcze byłego.


Po drugie dać sobie czas by przestać kochać byłego. Bo tylko czas jest odpowiedzią na pytanie "jak?".

[TuliPanka89]

Mniej egzaltacji, więcej rozsądku. Jak myślisz o byłym to po kiego grzyba się ładowałas w nowy związek? Daj sobie bez facetów więcej, niż dwa miesiące, poukładaj sobie , to wtedy w Twoim życiu będziesz bardziej zdecydowana, a w postach będziesz stosować mniej wielokropków, czyli wszystkim wyjdzie to na dobre

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[skazana_na_bluesa]

Napisane przez MessyMiss

Byłam z nim 5 lat. Był opiekuńczy, dobry, cierpliwy. Wspierał, robił niespodzianki, szeptał czułe słówka, całował, przytulał. Starał się. Czemu więc odeszłam ? Byliśmy w takim miejscu, w życiu (ja 28 lat, on 34) , gdzie trzeba było postanowić, albo w lewo , albo w prawo.... a ja nie wyobrażałam sobie wziąć z nim ślubu. Nie wyobrażałam sobie, bo zbyt wiele gniewu się we mnie nazbierało.

Gniew ten wynikał z różnych sytuacji, które na przestrzeni lat się między nami wydarzyły, np.
- chcę by odwiedził mnie za granicą, gdzie pracowałam przez kilka miesięcy, a on na to „że nie widzi żadnego powodu, by to robić” i proponuje mi przerwę w związku.
- proponuję mu wspólne mieszkanie, on broni się przed tym jak diabeł przed święconą wodą (mieszkał z rodzicami).
- mieszkamy razem, każdy płaci swoją dolę czynszu i opłat – on sugeruje, że wyłudzam od niego pieniądze, cytat : „ciekawy jestem jakie opłaty jeszcze sobie wymyślisz?!”,
- obiecuje mi, że po roku od „tej chwili” dostanę pierścionek. Gdy przychodzi czas zamiast pierścionka, dostałam oświadczenie „nie chcę mieć dzieci”.
- z tą chęcią posiadania dzieci zmieniało mu się chyba 2 razy,
- zwlekał z informowaniem swoich rodziców o zaręczynach,
- ma bardzo kosztowne hobby,
- błagałam go, żebyśmy pojechali gdzieś na weekend – nie, bo nie,
- wybrzydzał z datą i miejscem ślubu,
-nie odbierał moich telefonów, akceptował tylko smsy,
- mówił, że czuje się przy mnie pantoflarzem,
- mieliśmy inne podejście do spraw finansów, poziomu życia i rodziny,
- unikał poważnych rozmów, a kiedy nadchodziły nie wyjawiał swoich prawdziwych opinii, bo bał się, że się pokłócimy.

Odeszłam w lipcu....bałam się tkwić w czymś , co wtedy wydawało się nie mieć sensu....oddałam pierścionek.... ciężko było mi to zrobić, dużo płakałam. Nigdy nie zapomnę jego reakcji... chyba nigdy nikogo, aż tak nie zraniłam.... to było straszne.....

We wrześniu poznałam innego mężczyznę. Jest dobry, porządny, bardziej podobny do mnie charakterem. Kocha mnie, choć nie okazuje tego na codzień tak jak mój Były.... Sam proponuje mi wspólne zamieszkanie. Dobrze mi z nim..... Problem w tym, że po tych kilku miesiącach opadły emocje, opadł gniew...i zaczęłam myślami wracać do Byłego. Tęsknię za nim ... i rozmyślam... (choć nie utrzymuję z nim konktaktu). Chciałabym umieć zapomnieć. Czy jest jakaś recepta na zapominanie? Czuję się jakbym była w jakimś trójkącie miłosnym....

Potrzebuję wsparcia...

po kiego ładowałaś się w związek, skoro ewidentnie nie jesteś na to gotowa? eks facet to jakaś masakra a nie ideał.