Wyjazd na studia i zaborcza matka

[sarema2]

Zaczęłam pierwszy rok studiow. Na początku wracałam do domu bardzo często, bo tez nie było dużo nauki. W styczniu zaczęły się wszystkie kolokwia, egzaminy i tak dalej. Nie mogłam wracać do domu bo nie mogę się w nim uczyc. Mam dość trudna relacje z matka, wiele razy mnie zawiodła i cieszę się ze się wyprowadziłam. Mam tam tez babcie która bardzo kocham ale u niej nie mogłabym się zatrzymać. W międzyczasie studiow zerwałam z chłopakiem, którego mama bardzo lubiła. Poznałam kogoś nowego - nie jesteśmy razem, jednak bardzo blisko, jestem bardzo szczęśliwa, chyba nigdy tak bardzo nie byłam. Jedynym problemem w mojej sielance jest narzekanie matki i szukanie mankamentów nowego obiektu westchnień, porównywanie do byłego, oni nawet maja kontakt ze soba go uważam za bardzo dziwne. Miałam wrócić dziś do domu, ale stwierdziłam ze pójdę na drugi termin egzaminu (to nie poprawka, tylko inny termin terminu I). Mama stwierdziła, ze nie mogę i mi nie pozwala bo „coś kombinuje”. Mam świetne oceny jak na trudny kierunek, żadnych poprawek. To najtrudniejszy egzamin na roku a nawet na przestrzeni lat. Innym powodem było to ze chciałam na niego pójść z dobra koleżanka z roku. Zawsze byłam samotna, wiele lat zmagałam się z depresja a tutaj w końcu mam znajomych. Mama się na mnie mocno obraziła, bo chciała spędzić ze mną weekend ale docelowo i tak przyjeżdżam na 2 tygodnie. Dzwonię codziennie. I nie chodzi tylko o obrażanie się, ale tez to ze uważa, ze robie to pod wpływem tego chłopaka, którego uważa za największe zło, nieważne co powiem. Miała mnie odwiedzić, z dnia na dzień zmieniła zdanie gdy powiedziałam ze ten chłopak chciałby ja poznac. Naprawdę całe życie jej pomagałam, w domu jestem jak kura domowa, bo matka nie sprząta, nie gotuje. To były trudne lata i cieszę się ze mogę chwile od tego odpocząć. Prosiłam ja o wsparcie, ale stwierdziła ze to dla niej za dużo. Za dużo, bo przyjadę 3 dni później. Wiem, ze rodzina jest ważna i zawsze była u mnie na 1 miejscu, ale wiem ze spędzę w tym mieście kilka następnych lat i chce układać nowe życie. Dodam ze mam 5 godzin pociagu do domu, dlatego przyjazdy na weekend są często bez sensu - na 1,5 dnia. Szczególnie gdy będę się uczyc przez ten cały czas. Czy jestem aż tak samolubna w tej sytuacji? Chce się cieszyć ale poczucie winy mnie meczy. Mieliście tak? Jak wytłumaczyć mamie ze nie robie jej na złość?

[c640cdfa886255292692728c9c3f51a456c1754b_657ce90228a24]

Napisane przez sarema2

Zaczęłam pierwszy rok studiow. Na początku wracałam do domu bardzo często, bo tez nie było dużo nauki. W styczniu zaczęły się wszystkie kolokwia, egzaminy i tak dalej. Nie mogłam wracać do domu bo nie mogę się w nim uczyc. Mam dość trudna relacje z matka, wiele razy mnie zawiodła i cieszę się ze się wyprowadziłam. Mam tam tez babcie która bardzo kocham ale u niej nie mogłabym się zatrzymać. W międzyczasie studiow zerwałam z chłopakiem, którego mama bardzo lubiła. Poznałam kogoś nowego - nie jesteśmy razem, jednak bardzo blisko, jestem bardzo szczęśliwa, chyba nigdy tak bardzo nie byłam. Jedynym problemem w mojej sielance jest narzekanie matki i szukanie mankamentów nowego obiektu westchnień, porównywanie do byłego, oni nawet maja kontakt ze soba go uważam za bardzo dziwne. Miałam wrócić dziś do domu, ale stwierdziłam ze pójdę na drugi termin egzaminu (to nie poprawka, tylko inny termin terminu I). Mama stwierdziła, ze nie mogę i mi nie pozwala bo „coś kombinuje”. Mam świetne oceny jak na trudny kierunek, żadnych poprawek. To najtrudniejszy egzamin na roku a nawet na przestrzeni lat. Innym powodem było to ze chciałam na niego pójść z dobra koleżanka z roku. Zawsze byłam samotna, wiele lat zmagałam się z depresja a tutaj w końcu mam znajomych. Mama się na mnie mocno obraziła, bo chciała spędzić ze mną weekend ale docelowo i tak przyjeżdżam na 2 tygodnie. Dzwonię codziennie. I nie chodzi tylko o obrażanie się, ale tez to ze uważa, ze robie to pod wpływem tego chłopaka, którego uważa za największe zło, nieważne co powiem. Miała mnie odwiedzić, z dnia na dzień zmieniła zdanie gdy powiedziałam ze ten chłopak chciałby ja poznac. Naprawdę całe życie jej pomagałam, w domu jestem jak kura domowa, bo matka nie sprząta, nie gotuje. To były trudne lata i cieszę się ze mogę chwile od tego odpocząć. Prosiłam ja o wsparcie, ale stwierdziła ze to dla niej za dużo. Za dużo, bo przyjadę 3 dni później. Wiem, ze rodzina jest ważna i zawsze była u mnie na 1 miejscu, ale wiem ze spędzę w tym mieście kilka następnych lat i chce układać nowe życie. Dodam ze mam 5 godzin pociagu do domu, dlatego przyjazdy na weekend są często bez sensu - na 1,5 dnia. Szczególnie gdy będę się uczyc przez ten cały czas. Czy jestem aż tak samolubna w tej sytuacji? Chce się cieszyć ale poczucie winy mnie meczy. Mieliście tak? Jak wytłumaczyć mamie ze nie robie jej na złość?

Czas odciąć pępowinę.

[b872d78680f891d873273d31baaf276c9d6e57ec_6594a44f1cc14]

Napisane przez sarema2

Zaczęłam pierwszy rok studiow. Na początku wracałam do domu bardzo często, bo tez nie było dużo nauki. W styczniu zaczęły się wszystkie kolokwia, egzaminy i tak dalej. Nie mogłam wracać do domu bo nie mogę się w nim uczyc. Mam dość trudna relacje z matka, wiele razy mnie zawiodła i cieszę się ze się wyprowadziłam. Mam tam tez babcie która bardzo kocham ale u niej nie mogłabym się zatrzymać. W międzyczasie studiow zerwałam z chłopakiem, którego mama bardzo lubiła. Poznałam kogoś nowego - nie jesteśmy razem, jednak bardzo blisko, jestem bardzo szczęśliwa, chyba nigdy tak bardzo nie byłam. Jedynym problemem w mojej sielance jest narzekanie matki i szukanie mankamentów nowego obiektu westchnień, porównywanie do byłego, oni nawet maja kontakt ze soba go uważam za bardzo dziwne. Miałam wrócić dziś do domu, ale stwierdziłam ze pójdę na drugi termin egzaminu (to nie poprawka, tylko inny termin terminu I). Mama stwierdziła, ze nie mogę i mi nie pozwala bo „coś kombinuje”. Mam świetne oceny jak na trudny kierunek, żadnych poprawek. To najtrudniejszy egzamin na roku a nawet na przestrzeni lat. Innym powodem było to ze chciałam na niego pójść z dobra koleżanka z roku. Zawsze byłam samotna, wiele lat zmagałam się z depresja a tutaj w końcu mam znajomych. Mama się na mnie mocno obraziła, bo chciała spędzić ze mną weekend ale docelowo i tak przyjeżdżam na 2 tygodnie. Dzwonię codziennie. I nie chodzi tylko o obrażanie się, ale tez to ze uważa, ze robie to pod wpływem tego chłopaka, którego uważa za największe zło, nieważne co powiem. Miała mnie odwiedzić, z dnia na dzień zmieniła zdanie gdy powiedziałam ze ten chłopak chciałby ja poznac. Naprawdę całe życie jej pomagałam, w domu jestem jak kura domowa, bo matka nie sprząta, nie gotuje. To były trudne lata i cieszę się ze mogę chwile od tego odpocząć. Prosiłam ja o wsparcie, ale stwierdziła ze to dla niej za dużo. Za dużo, bo przyjadę 3 dni później. Wiem, ze rodzina jest ważna i zawsze była u mnie na 1 miejscu, ale wiem ze spędzę w tym mieście kilka następnych lat i chce układać nowe życie. Dodam ze mam 5 godzin pociagu do domu, dlatego przyjazdy na weekend są często bez sensu - na 1,5 dnia. Szczególnie gdy będę się uczyc przez ten cały czas. Czy jestem aż tak samolubna w tej sytuacji? Chce się cieszyć ale poczucie winy mnie meczy. Mieliście tak? Jak wytłumaczyć mamie ze nie robie jej na złość?

nie tłumacz bo nie masz z czego się tłumaczyć. A ona i tak nie będzie chciała zrozumieć.

Zajmij się swoim życiem bo nikt go za Ciebie nie przeżyje.

Rzadziej dzwoń, rzadziej przyjeżdżaj - musisz mieć czas na przyjaźnie, znajomości, studia, prace.... z czasem rodzinę. To naturalne tylko Twoja mama nie chce tego rozumieć.

[Melanchton]

[1=b872d78680f891d873273d3 1baaf276c9d6e57ec_6594a44 f1cc14;86481619]nie tłumacz bo nie masz z czego się tłumaczyć. A ona i tak nie będzie chciała zrozumieć.

Zajmij się swoim życiem bo nikt go za Ciebie nie przeżyje.

Rzadziej dzwoń, rzadziej przyjeżdżaj - musisz mieć czas na przyjaźnie, znajomości, studia, prace.... z czasem rodzinę. To naturalne tylko Twoja mama nie chce tego rozumieć.[/QUOTE]
I nie spowiadaj się z tak osobistych spraw jak nowy obiekt uczuć.

[Hultaj]

Na przyszłość jej nie opowiadaj z takimi detalami co za rodzaj masz egzaminu. Miałabyś egzamin i tyle. Dziwne że matka mieszkająca 5 godzin jazdy od ciebie układałaby ci chętnie grafik sesji. To nie jest normalne. Pod wpływem chłopaka czy nie powinna się zresztą cieszyć że idziesz na dodatkowy termin wykorzystując to jako możliwość a nie czekając do ostatniej chwili. Jak już tak musi się kolegować z twoim eksem to niech się koleguje, ale niech przynajmniej nie robi tego po to by was znowu na siłę swatać. I jak wyżej, nie opowiadaj za wiele o życiu prywatnym skoro matka jest taka wścibska.

[980cf4958a6e724c916e7adb24f4c6159aa2df82_65d7e02c47328]

Musisz zacząć stawiac granice i jak napisał ktoś wyżej - odciąć pepowine. To nie jest zdrowe, że przy takiej relacji z mama nadal przyjeżdżasz do domu co 2 tyg, w dodatku tłuczac się 5 godzin pociągiem. Ja miałam podobna odległość i przyjeżdżalam max. raz na 2 miesiące. Nie szkoda ci czasu i zdrowia? Przecież mogłabyś te weekendy przeznaczyć na spotkania z chłopakiem i znajomymi. Zacznij dbać o siebie i swoją psychikę. Myślę, że mogłoby ci pomoc zapisanie się na terapię, tylko nie mów mamusi. Przy takich rodzicach im mniej wiedzą, tym lepiej. Po co spowiadasz im się ze swojego życia? Kontakt telefoniczny tez ogranicz, powiedz, że nie masz czasu i że odtąd będziesz dzwonić np. raz na tydzień, a w międzyczasie możesz wysyłac tylko krótkie sms-y ze np. wszystko u ciebie ok. Niestety, takiemu rodzicowi nic nie przetłumaczysz, możesz tylko chronić siebie i powoli zacząć się do niej odsuwac.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[nightingale__]

Niestety zachowanie Twojej mamy nie jest normalne. Czy ona pracuje? Ma męża lub partnera? Dałaś sobie wejść na głowę i pozwoliłaś swojej mamie kontrolować swoim życiem. Takie życie życiem swojego dziecka może stać się bardzo toksyczne, nie mówiąc jak obciążająca psychicznie może być taka relacja dla Ciebie. Jesteś dorosłą kobietą! A matka "nie pozwala" Ci iść na inny termin egzaminu? Czy Ty nie widzisz jakie to absurdalne? Postaw jasno i wyraźnie granicę, mama oczywiście się obrazi, ale nie ugnij się, powiedz, że jesteś dorosła, podejmujesz swoje decyzje i mama nie ma na nie wpływu. Ogranicz telefony, jeżdżenie co 2tyg. 5h pociągiem do domu też uważam za przesadę. Nie chciałabyś ten czas poświęcić na swoje hobby, kino, znajomych lub chłopaka? Czas uniezależnić się od mamy zwłaszcza jak już teraz czujesz się przytłoczona jej telefonami, pretensjami itd.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[f8c2d375a73595a7890227cbb2d3acee309191de_62181c3c5fcdf]

Na pewno nie jesteś samolubna. Mało kto z moich znajomych studentów jeździ co 2 tygodnie na weeekend do domu. Ba, nawet ci którzy nie mają 5h pociągiem jeżdżą do rodziny tylko na święta i przy dłuższym wolnym. Czas też, żebyś przestała się zwierzać mamie z wszystkiego, skoro ma zapędy do kontroli. Jesteś dorosła, masz prawo żyć swoim życiem, samej wybierać sobie facetów i sposób studiowania. Na pewno będzie ci lżej z tą sytuacją jak zbudujesz zdrowy związek. Tak samo praca bardzo uniezależnia, bo mama nie będzie cię mogła szantażować pieniędzmi. Natomiast jeśli będzie cię ciągle męczyć poczucie winy to warto pomyśleć o psychoterapii.

Aha, mamie raczej nie wytłumaczysz, że nie robisz jej na złość. Oczywiście możesz powiedzieć jej wprost, ale pewnie ona stwierdzi, że sama wie lepiej. Może psycholog miałby szansę do niej trafić, ale jeśli ona nie widzi problemu, a właściwie widzi problemy tylko w tobie to darowałabym sobie wysiłki. Trudno, może kiedyś zrozumie, że tak nie wygląda zdrowa relacja z dzieckiem. Im mniej będziesz jej dawać władzy nad sobą, tym więcej przyczyn do refleksji będzie miała.

[63b309f64a21e028d01c4e03f16459e915abac32]

Autorko, wszystko już zostało powiedziane, więc nie będę powtarzać i odniosę się tylko do jednej kwestii:

Napisane przez sarema2

uważa, ze robie to pod wpływem tego chłopaka

Wiesz, kto najczęściej rzuca takimi tekstami? Ludzie, którym ofiara wymyka się spod kontroli. Ludzie, którzy chcą byś była pod ich wpływem, a kiedy zauważają, że walczysz o niezależność wychodzą z założenia, że tylko zmieniłaś obiekt sterujący tobą, bo przecież nie jesteś zdolna do samodzielnego myślenia, decydowania, do własnych zachcianek. Przykre, ale serio powinnaś się uwolnić od matki.

[PaulinciaKWC]

Twoja matka usiluje wzbudzic w tobie poczucie winy i wyrzuty sumienia, zupelnie bezpodstawnie. Jestes dorosla, masz swoje zycie, nie musisz byc na kazde jej zawolanie.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[fbf4f81e41525779832788cd71e9a6a506251643_6580de17ecce4]

Nie musisz szukać sobie usprawiedliwień typu: nie przyjechałam, bo był egzamin, co prawda drugi termin, ale chciałam iść z koleżanką. Nie. Po prostu tak chcesz i tak zrobiłaś. Nie musisz się przed nikim tłumaczyć, że robisz to, na co masz ochotę. Przecież nikogo przez to nie krzywdzisz. Nie będziesz nigdy szczęśliwa, jesli będziesz się zadręczać, że ktoś oczekuje od ciebie czego innego. Matka musi się w końcu przyzwyczaić, że masz własne zdanie i własne plany.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Limonka2738]

Nawet jak mieszkam 20 minut samochodem od rodziców, to bywam tam raz na... miesiąc? Dwa? Oni u mnie prawie nigdy.


Jako młodsza osoba to samo.


A jak studiowałam w miastach oddalonych odpowiednio o 5h jazdy pociągiem i 3, to już w ogóle w wakacje się żegnałam i nie widzieliśmy się do świąt, w Wielkanoc się zgłaszałam do pracy, bo mi się nie chciało jeździć do domu w takim celu.


Nie szkoda ci czasu, przecież to ogromne ilości zmarnowane. 10h co weekend.



I nie musisz się mamie tłumaczyć, masz egzamin i już.

[truskawa07]

Napisane przez Limonka2738

Nie szkoda ci czasu, przecież to ogromne ilości zmarnowane. 10h co weekend.

Nie każdy uważa, że odwiedziny u rodziny to czas zmarnowany. Nie przesadzajmy. Wszystko zależy od relacji w rodzinie.

Autorce trochę oddechu by się przydało. Pytanie, czy jest na utrzymaniu rodziców. Jeśli tak - oby nie stało się to kartą przetargową.


Edit. Doczytałam, 10 godzin to czas dojazdu.

[Limonka2738]

Napisane przez truskawa07

Nie każdy uważa, że odwiedziny u rodziny to czas zmarnowany. Nie przesadzajmy. Wszystko zależy od relacji w rodzinie.

Autorce trochę oddechu by się przydało. Pytanie, czy jest na utrzymaniu rodziców. Jeśli tak - oby nie stało się to kartą przetargową.


Edit. Doczytałam, 10 godzin to czas dojazdu.

Właśnie nie chodzi o czas spędzony na dojeździe. Jak mieszkają całkiem blisko, to i codziennie po zajęciach można jeździć, jak są spoko i ma się dobre relacje, to przecież żadna zbrodnia.

[skazana_na_bluesa]

idź na terapię, bo sama sobie nie poradzisz z odcięciem pępowiny. udzielać matce mniej informacji o swoim życiu osobistym to będzie ci dużo łatwiej.

[b872d78680f891d873273d31baaf276c9d6e57ec_6594a44f1cc14]

Napisane przez nightingale__

Dałaś sobie wejść na głowę i pozwoliłaś swojej mamie kontrolować swoim życiem. Takie życie życiem swojego dziecka może stać się bardzo toksyczne, nie mówiąc jak obciążająca psychicznie może być taka relacja dla Ciebie. Jesteś dorosłą kobietą! A matka "nie pozwala" Ci iść na inny termin egzaminu? Czy Ty nie widzisz jakie to absurdalne? Postaw jasno i wyraźnie granicę, mama oczywiście się obrazi, ale nie ugnij się, powiedz, że jesteś dorosła, podejmujesz swoje decyzje i mama nie ma na nie wpływu.

rocznikowo jest dorosła, ale to przecież nastolatka, prawdopodobnie finansowo uzależniona od matki, która ma wpływ na nią i jej decyzje.
Nie rozumie tekstu "że dała sobie wejść na głowę", rozumiem że Ty już od przedszkola samodzielnie podejmowałaś swoje decyzje?

Autorko nie martw się, powoli uwolnisz się od nadmiernej kontroli mamy. Nie złość się, nie denerwuj, po prostu wyznacz sobie cel i go realizuj.