Problem z "idealną pracą"

[Loristax]

Cześć dziewczyny!
Przychodzę do was dziś z czymś, co siedzi mi w głowie od dłuższego czasu i nie mam z kim o tym porozmawiać. Głównie przez to, że nikt nigdy nie był w takiej samej sytuacji, nawet google o tym właściwie milczy i... jestem w kropce.
Od razu zaznaczam, że to nie jest żart i naprawdę zależy mi na waszych radach i opiniach.
Do rzeczy: jestem młodą osobą po studiach, wykształconą i powiedziałabym że dośc ogarniętą życiowo
Rok temu postanowiłam wyjechać do pracy i aktualnie mieszkam w Danii. Nie mam problemu z językiem, posługuję się angielskim i uczę tutejszego języka.
Dostałam również pracę, ze względu na moje studia fajnie płatną, w jak się zapowiadało młodym zespole. Po pewnym czasie zostałam przeniesiona do innego biura w którym pracuję sama. I tu zaczyna się problem z tytułu tego wpisu.
Czasem przez WIELE DNI kompletnie nie mam co robić.
Wiem, chore, ktoś powie "ciesz się", ,,praca idealna", ''też bym tak chciała". Ale to się tak wydaje! Na początku mówiłam, o jaa super, mam czas na ploteczki, na internet... Ale po pewnym czasie zaczęło mnie to nużyć, prosiłam o nowe obowiązki ale po prostu ich nie było. Czasem zdarza się dużo pracy, ale czasem przez cały tydzień albo dwa... czasem dłużej, nie ma właściwie NIC. Nikt mnie nie sprawdza, nikt się tym nie interesuje.
Czytałam książki, oglądałam filmy, starałam się jakoś zająć. Ale po pewnym czasie dopadła mnie taka niechęć, że marnuję swój czas, swoje życie. Że właściwie to wstaję rano, wychodzę do "pracy" a potem siedzę 8h na facebooku, youtube, oglądam coś i czytam, a potem wracam.
Odejście albo zmiana pracy też jest problematyczna bo nie znam jeszcze języka a nie wszędzie zatrudniają tylko z angielskim. I teraz sedno sprawy: moja praca jest NAPRAWDĘ dobrze płatna. Mogę odłożyć w każdym miesiącu, stać mnie na moje pasje, na wakacje, właściwie nie mam jak narzekać.

Co wy byście zrobiły?
Zostałybyście ze względu na dobre warunki i korzyści finansowe? Zmieniłybyście pracę (na raczej gorzej płatną)?

Jestem w kropce. Co o tym myśleć? Czy naprawdę marnuję życie? Czy może praca nie musi być celem samym w sobie a radość z życia jaką mam zawsze po pracy?

[lady666macbeth]

ja bym została ze względu na spokój w pracy i dobre warunki finansowe.
doceń to że nie musisz zapierniczać w pracy jak wściekła.
rozumiem że możesz być tym znużona, ale przynajmniej się nie przemęczysz..
uwierz mi że nie masz na co narzekać.

[awia]

Mam taka prace od 4 lat Jeszcze gorzej, że pracuje zdalnie, z domu.
I ten sam dylemat, jest za dobrze płatna żeby machnąć ręką, czasem mam naprawdę tyle do roboty ze nie mam czasu wyjść do łazienki, a czasem całe miesiące pracy jest na 1h.
Zdarzy się i nowy projekt i 6 miesięcy zapieprzu, ale po nim wszystko wróciło do normy.

W Twoim przypadku - polecałabym trochę w niej zostać. Np 1 rok. To wcale nie jest tak długo, w tym czasie masz szanse nauczyć się więcej języka, może zdobyć jakieś dodatkowe kwalifikacje (kursy?) i wtedy poszukać równie dobrze płatnej, acz ciekawszej pracy.

Możesz też rozejrzeć się po własnej firmie, może możesz się przenieść do innego działu np?

edit: I nie słuchaj komentarzy jak ten wyżej, bo ludzie którzy nie pracowali w czymś takim nie maja pojęcia o czym mówią.

[Loristax]

Napisane przez lady666macbeth

ja bym została ze względu na spokój w pracy i dobre warunki finansowe.
doceń to że nie musisz zapierniczać w pracy jak wściekła.
rozumiem że możesz być tym znużona, ale przynajmniej się nie przemęczysz..
uwierz mi że nie masz na co narzekać.

Tak, to prawda, komfort to 100% - zarówno finansowy (nie muszę się o nic martwić), jak i taki ogólnie życiowy - nie denerwuję się w pracy, nie pracuję ciężko.
I jak rozmawiałam ze znajomymi to padały te same argumenty. Ciężko się dziwić, poniewasz masz całkowitą rację!
Ale łapię się na tym, że zaczynam zazdrościć ludziom wykonującym proste prace, jak np w kawiarni, że oni mają jakiś CEL każdego dnia. Że obsługują klientów, albo że coś tworzą. Ja nie czuję jakbym coś osiągała.

[megamag]

Wykorzystaj ten czas konstruktywnie. Siedzisz tam osiem godzin? To mnóstwo czasu np. na naukę języka. Z taką intensywnością za pół roku powinnaś śmigać. Ucz się czegokolwiek, co może Ci się w życiu i dostaniu lepszej pracy przydać, a kasę odkładaj.

[MissChievousTess]

Jak możesz siedzieć na FB to równie dobrze możesz robić jakiś kurs przez internet. Albo z czegoś praktycznego albo językowy. Ja bym tak robiła.

[Loristax]

Napisane przez awia

Mam taka prace od 4 lat Jeszcze gorzej, że pracuje zdalnie, z domu.
I ten sam dylemat, jest za dobrze płatna żeby machnąć ręką, czasem mam naprawdę tyle do roboty ze nie mam czasu wyjść do łazienki, a czasem całe miesiące pracy jest na 1h.
Zdarzy się i nowy projekt i 6 miesięcy zapieprzu, ale po nim wszystko wróciło do normy.

W Twoim przypadku - polecałabym trochę w niej zostać. Np 1 rok. To wcale nie jest tak długo, w tym czasie masz szanse nauczyć się więcej języka, może zdobyć jakieś dodatkowe kwalifikacje (kursy?) i wtedy poszukać równie dobrze płatnej, acz ciekawszej pracy.

Możesz też rozejrzeć się po własnej firmie, może możesz się przenieść do innego działu np?

edit: I nie słuchaj komentarzy jak ten wyżej, bo ludzie którzy nie pracowali w czymś takim nie maja pojęcia o czym mówią.

Bardzo dziękuję za komentarz! Właśnie zależy mi najbardziej, żeby wypowiedziały się osoby które coś takiego doświadczyły albo doświadczają. Zawsze znajomi tylko mówią że 'boże też bym tak chciała' albo ucinają rozmowę gdy chcę coś powiedzieć na ten temat. W końcu na co tu narzekać, prawda?

Jestem w tej firmie właśnie równy rok. Na początku miałam trochę więcej zadań więc o tym tak nie myślałam, teraz ledwo co. Uczę się języka, staram się. Niestety nie mogę pracować na żadnym innym stanowisku (wymagany perfekcyjny język). Także tu sytuacja jest zero jedynkowa. Albo to, albo nic.
Staram się doszkalać sama, dużo czytam, chodzę na kurs języka.
Trzymają mnie tu przede wszystkim pieniądze - chyba nigdzie nie będę mieć takiego luzu za takie kwoty.
Czasem mam takie dni, że jestem naprawdę zadowolona, cieszę się że właściwie mogę robić to co mam ochotę. Nowy serial? Super. Książka? Jasne!
A czasem chce mi się płakać, że wszyscy znajomi "pną się" po szczeblach kariery. I choć nie zarabiają tyle co ja, to coś osiągają.
jestem w mega kropce.

Jak Ty sobie radzisz z takimi myślami?

---------- Dopisano o 15:03 ---------- Poprzedni post napisano o 15:02 ----------

Napisane przez megamag

Wykorzystaj ten czas konstruktywnie. Siedzisz tam osiem godzin? To mnóstwo czasu np. na naukę języka. Z taką intensywnością za pół roku powinnaś śmigać. Ucz się czegokolwiek, co może Ci się w życiu i dostaniu lepszej pracy przydać, a kasę odkładaj.

Odkładam pieniądze ile mogę. Staram się poduczyć języka (chodzę na kurs po pracy) ale w pewnym momencie popadłam w jakąś taką... beznadzieję. Na oczątku byłam strasznie zmotywowana, naprawdę się uczyłam. Potem wiedząc że mam 8h nie potrafiłam się zmusić naprawdę do siedzenia nad językiem non stop.
Wiem że to brzmi jak słaba wymówka, ale wydaje mi się, że człowiek najlepiej funkcjonuje jak ma jakieś konkretne obowiązki, limit czasowy, deadline. Gdy tego nie ma, wszystko jest takie "nijakie"

---------- Dopisano o 15:04 ---------- Poprzedni post napisano o 15:03 ----------

Napisane przez MissChievousTess

Jak możesz siedzieć na FB to równie dobrze możesz robić jakiś kurs przez internet. Albo z czegoś praktycznego albo językowy. Ja bym tak robiła.

Robiłam parę takich kursów, ale potem kompletnie straciłam do wszystkiego zapał. Siedząc tu tyle czasu próbowałam zabić czas, by wyjść i o tym nie myśleć.

[Olcia2402]

Zostań Lepsze wrogiem dobrego. Po prostu lepiej sobie zagospodaruj czas w pracy. Inwestuj w siebie - ucz się nowego języka, oglądaj filmy w tym języku, rób jakieś ćwiczenia. Lub coś jeszcze innego co Cie interesuje.
Jak masz za dużo czasu to sobie zaplanuj dużo zajęć po pracy - basen, wyjście na miasto, jakieś kursy. Przestaniesz się nudzić

[MissChievousTess]

Myślę, że częściowo przyczyną frustracji może być tracenie czasu na social media. To na dłuższą metę nic do naszego życia nie wnosi, a sprawia m.in. że mamy poczucie stagnacji w naszym życiu bo życie innych, które jest na pokaz wydaje się nam bardziej ekscytujące. Ja osobiście social media unikam jak ognia. Jeśli do czegoś mi kiedykolwiek będą potrzebne to ewentualnie do zrozumienia jak je wykorzystać statystycznie w ramach big data albo do działań marketingowych. A tak to w życiu prywatnym szkoda mi na takie coś czasu. Bo co mi przyjdzie z oglądania zdjęć np. słodkich bobasów koleżanek? No nic. Jedynie co to jak ktoś ma zaznaczone urodziny dziecka w kalendarzu to taka informacja może mi się przydać, żeby np. nie zapomnieć o urodzinach jakiegoś malucha w rodzinie.

[Loristax]

Napisane przez MissChievousTess

Myślę, że częściowo przyczyną frustracji może być tracenie czasu na social media. To na dłuższą metę nic do naszego życia nie wnosi, a sprawia m.in. że mamy poczucie stagnacji w naszym życiu bo życie innych, które jest na pokaz wydaje się nam bardziej ekscytujące. Ja osobiście social media unikam jak ognia. Jeśli do czegoś mi kiedykolwiek będą potrzebne to ewentualnie do zrozumienia jak je wykorzystać statystycznie w ramach big data albo do działań marketingowych. A tak to w życiu prywatnym szkoda mi na takie coś czasu. Bo co mi przyjdzie z oglądania zdjęć np. słodkich bobasów koleżanek? No nic. Jedynie co to jak ktoś ma zaznaczone urodziny dziecka w kalendarzu to taka informacja może mi się przydać, żeby np. nie zapomnieć o urodzinach jakiegoś malucha w rodzinie.

Myślę że masz rację w 100% z tymi social mediami! Bardzo trafny i wartościowy komentarz. Nie pomyślałam o tym wcześniej. Rzeczywiście tracę ogrom czasu na coś takiego, choć może niekoniecznie na bobasy, ale ogólnie przewijam żeby zobaczyć czy coś nowego się pojawiło - z nudów! Mnie nawet nie obchodzi to tak bardzo jak po prostu szukanie zajęcia. Czasem gadam z kimś kto akurat jest dostępny. A tak to scroll, scroll...

[MissChievousTess]

Napisane przez Olcia2402

Zostań Lepsze wrogiem dobrego. Po prostu lepiej sobie zagospodaruj czas w pracy. Inwestuj w siebie - ucz się nowego języka, oglądaj filmy w tym języku, rób jakieś ćwiczenia. Lub coś jeszcze innego co Cie interesuje.
Jak masz za dużo czasu to sobie zaplanuj dużo zajęć po pracy - basen, wyjście na miasto, jakieś kursy. Przestaniesz się nudzić

Piszesz o rzeczach poza pracą, a ona nudzi się w godzinach pracy. I tu może korzystać z nauki czegoś zdalnie. Albo na komputerze albo przez własny telefon komórkowy w jakiejś aplikacji bo bywa, że na komputerze w miejscu pracy albo niektóre serwery są blokowane albo nie ma się uprawnień administratora i nie można czegoś zainstalować. I wtedy zostają aplikacje na prywatnym telefonie, audiobooki na nim, audiokursy, aplikacje do słuchania radia w językach obcych itp.

[lady666macbeth]

Napisane przez Loristax

Tak, to prawda, komfort to 100% - zarówno finansowy (nie muszę się o nic martwić), jak i taki ogólnie życiowy - nie denerwuję się w pracy, nie pracuję ciężko.
I jak rozmawiałam ze znajomymi to padały te same argumenty. Ciężko się dziwić, poniewasz masz całkowitą rację!
Ale łapię się na tym, że zaczynam zazdrościć ludziom wykonującym proste prace, jak np w kawiarni, że oni mają jakiś CEL każdego dnia. Że obsługują klientów, albo że coś tworzą. Ja nie czuję jakbym coś osiągała.

to że dobrze zarabiasz i nie pracujesz ciężko- to naprawdę duży plus.
Mówię Ci to dlatego, że ja ( też jestem osobą wykształconą- robię obecnie magistra), pracując ciężko, dźwigając etc- dostaję marne grosze(czasem podczas dyżuru nie mam nawet czasu pójść do WC, ani napić się czegokolwiek). Na sam dojazd do pracy przeznaczam prawie 600zł z mojej wypłaty która wynosi 2000 na czysto..
naprawdę, ciesz się tym co masz a czas wolny w pracy wykorzystaj na coś dobrego.

[lady666macbeth]

Napisane przez Loristax

Tak, to prawda, komfort to 100% - zarówno finansowy (nie muszę się o nic martwić), jak i taki ogólnie życiowy - nie denerwuję się w pracy, nie pracuję ciężko.
I jak rozmawiałam ze znajomymi to padały te same argumenty. Ciężko się dziwić, poniewasz masz całkowitą rację!
Ale łapię się na tym, że zaczynam zazdrościć ludziom wykonującym proste prace, jak np w kawiarni, że oni mają jakiś CEL każdego dnia. Że obsługują klientów, albo że coś tworzą. Ja nie czuję jakbym coś osiągała.

to że dobrze zarabiasz i nie pracujesz ciężko- to naprawdę duży plus.
Mówię Ci to dlatego, że ja ( też jestem osobą wykształconą- robię obecnie magistra), pracując ciężko, dźwigając etc- dostaję marne grosze(czasem podczas dyżuru nie mam nawet czasu pójść do WC, ani napić się czegokolwiek). Na sam dojazd do pracy przeznaczam prawie 600zł z mojej wypłaty która wynosi 2000 na czysto..
naprawdę, ciesz się tym co masz a czas wolny w pracy wykorzystaj na coś dobrego.

[lady666macbeth]

jejku, nie wiem dlaczego tyle razy wysłała mi się wiadomość.
przepraszam za to

[Loristax]

Napisane przez Olcia2402

Zostań Lepsze wrogiem dobrego. Po prostu lepiej sobie zagospodaruj czas w pracy. Inwestuj w siebie - ucz się nowego języka, oglądaj filmy w tym języku, rób jakieś ćwiczenia. Lub coś jeszcze innego co Cie interesuje.
Jak masz za dużo czasu to sobie zaplanuj dużo zajęć po pracy - basen, wyjście na miasto, jakieś kursy. Przestaniesz się nudzić

Lepsze wrogiem dobrego Fantastycznie powiedziane, nie słyszałam tego wcześniej. Próbowałam sobie wyobrazić taką sytuację, w której zmienię pracę: gorsze zarobki, mniej możliwości na odłożenie pieniędzy, stres, niepewna sytuacja na rynku pracy, brak komfortu takiego jak teraz. I choć już przeglądałam oferty pracy, zrezygnowałam.

Problem nie jest w tym, co robię po pracy, tylko w czasie pracy. Jestem bardzo aktywną osobą, kocham podróże, spędzam dużo czasu kreatywnie. Czekam zawsze i odliczam czas do końca pracy właśnie przez to.

[ANKA54321]

Napisane przez Loristax

Cześć dziewczyny!
Przychodzę do was dziś z czymś, co siedzi mi w głowie od dłuższego czasu i nie mam z kim o tym porozmawiać. Głównie przez to, że nikt nigdy nie był w takiej samej sytuacji, nawet google o tym właściwie milczy i... jestem w kropce.
Od razu zaznaczam, że to nie jest żart i naprawdę zależy mi na waszych radach i opiniach.
Do rzeczy: jestem młodą osobą po studiach, wykształconą i powiedziałabym że dośc ogarniętą życiowo
Rok temu postanowiłam wyjechać do pracy i aktualnie mieszkam w Danii. Nie mam problemu z językiem, posługuję się angielskim i uczę tutejszego języka.
Dostałam również pracę, ze względu na moje studia fajnie płatną, w jak się zapowiadało młodym zespole. Po pewnym czasie zostałam przeniesiona do innego biura w którym pracuję sama. I tu zaczyna się problem z tytułu tego wpisu.
Czasem przez WIELE DNI kompletnie nie mam co robić.
Wiem, chore, ktoś powie "ciesz się", ,,praca idealna", ''też bym tak chciała". Ale to się tak wydaje! Na początku mówiłam, o jaa super, mam czas na ploteczki, na internet... Ale po pewnym czasie zaczęło mnie to nużyć, prosiłam o nowe obowiązki ale po prostu ich nie było. Czasem zdarza się dużo pracy, ale czasem przez cały tydzień albo dwa... czasem dłużej, nie ma właściwie NIC. Nikt mnie nie sprawdza, nikt się tym nie interesuje.
Czytałam książki, oglądałam filmy, starałam się jakoś zająć. Ale po pewnym czasie dopadła mnie taka niechęć, że marnuję swój czas, swoje życie. Że właściwie to wstaję rano, wychodzę do "pracy" a potem siedzę 8h na facebooku, youtube, oglądam coś i czytam, a potem wracam.
Odejście albo zmiana pracy też jest problematyczna bo nie znam jeszcze języka a nie wszędzie zatrudniają tylko z angielskim. I teraz sedno sprawy: moja praca jest NAPRAWDĘ dobrze płatna. Mogę odłożyć w każdym miesiącu, stać mnie na moje pasje, na wakacje, właściwie nie mam jak narzekać.

Co wy byście zrobiły?
Zostałybyście ze względu na dobre warunki i korzyści finansowe? Zmieniłybyście pracę (na raczej gorzej płatną)?

Jestem w kropce. Co o tym myśleć? Czy naprawdę marnuję życie? Czy może praca nie musi być celem samym w sobie a radość z życia jaką mam zawsze po pracy?

Skoro brakuje ci wrażeń, to się zwolnij i idź pracować do Maka, tam nie będzie ci się nudzić.

[Loristax]

Napisane przez Olcia2402

Zostań Lepsze wrogiem dobrego. Po prostu lepiej sobie zagospodaruj czas w pracy. Inwestuj w siebie - ucz się nowego języka, oglądaj filmy w tym języku, rób jakieś ćwiczenia. Lub coś jeszcze innego co Cie interesuje.
Jak masz za dużo czasu to sobie zaplanuj dużo zajęć po pracy - basen, wyjście na miasto, jakieś kursy. Przestaniesz się nudzić

Dokładnie jak zostało wyżej powiedziane, moim problemem jest czas w pracy.
jestem bardzo aktywną osobą, mam dużo zajęć PO pracy i często brakuje mi czasu na wszystko. Dlatego to powoduje u mnie trochę taką złość, że jestem kreatywna, a potem przychodzi czas pracy i to wszystko się rozmywa. Popadam tam w jakiś marazm i odliczam tylko godziny do końca, żeby w końcu wyjść i zrobić coś fajnego, pozwiedzać, itp

---------- Dopisano o 15:13 ---------- Poprzedni post napisano o 15:12 ----------

Napisane przez ANKA54321

Skoro brakuje ci wrażeń, to się zwolnij i idź pracować do Maka, tam nie będzie ci się nudzić.

Właśnie takie komentarze głównie otrzymywałam, stąd mój post tutaj, szukając trochę zrozumienia wśród tych, którzy doświadczyli czegoś podobnego

---------- Dopisano o 15:14 ---------- Poprzedni post napisano o 15:13 ----------

Napisane przez MissChievousTess

Piszesz o rzeczach poza pracą, a ona nudzi się w godzinach pracy. I tu może korzystać z nauki czegoś zdalnie. Albo na komputerze albo przez własny telefon komórkowy w jakiejś aplikacji bo bywa, że na komputerze w miejscu pracy albo niektóre serwery są blokowane albo nie ma się uprawnień administratora i nie można czegoś zainstalować. I wtedy zostają aplikacje na prywatnym telefonie, audiobooki na nim, audiokursy, aplikacje do słuchania radia w językach obcych itp.

Wszystko jest obdlokowane, mogę korzystać z każdej możliwej strony

[871319bc27e9d09c3f0d50d55d02d0b6e86b5c84]

Napisane przez MissChievousTess

Myślę, że częściowo przyczyną frustracji może być tracenie czasu na social media. To na dłuższą metę nic do naszego życia nie wnosi, a sprawia m.in. że mamy poczucie stagnacji w naszym życiu bo życie innych, które jest na pokaz wydaje się nam bardziej ekscytujące. Ja osobiście social media unikam jak ognia. Jeśli do czegoś mi kiedykolwiek będą potrzebne to ewentualnie do zrozumienia jak je wykorzystać statystycznie w ramach big data albo do działań marketingowych. A tak to w życiu prywatnym szkoda mi na takie coś czasu. Bo co mi przyjdzie z oglądania zdjęć np. słodkich bobasów koleżanek? No nic. Jedynie co to jak ktoś ma zaznaczone urodziny dziecka w kalendarzu to taka informacja może mi się przydać, żeby np. nie zapomnieć o urodzinach jakiegoś malucha w rodzinie.

Pięknie napisane.
Ja mam taką pracę. Zaciskam zęby i pracuje bo raczej żadnej na takich warunkach nie znajdę, mam w miarę spoko szefa, ale też nie bardzo mogę popłynąć i oglądać filmy. Kombinuje jak mogę żeby do tej 16 wytrzymać. To też nie jest dobre. Musiałabyś naprawdę porządnie się zastanowić czego chcesz, co jest dla ciebie ważniejsze.

Wysłane z mojego Redmi Note 4 przy użyciu Tapatalka

[Loristax]

Napisane przez lady666macbeth

to że dobrze zarabiasz i nie pracujesz ciężko- to naprawdę duży plus.
Mówię Ci to dlatego, że ja ( też jestem osobą wykształconą- robię obecnie magistra), pracując ciężko, dźwigając etc- dostaję marne grosze(czasem podczas dyżuru nie mam nawet czasu pójść do WC, ani napić się czegokolwiek). Na sam dojazd do pracy przeznaczam prawie 600zł z mojej wypłaty która wynosi 2000 na czysto..
naprawdę, ciesz się tym co masz a czas wolny w pracy wykorzystaj na coś dobrego.

Dziękuję za odpowiedź!
Dokładnie mam takie same myśli. Ja wiem że jestem w bardzo komfortowej sytuacji, wiem że wiele osób (w tym Ty) ma 100% ciężej, gorzej i w dodatku mniej płatną pracę.
I to mnie tutaj trzyma, ten komfort życia. Ale jednocześnie naprawdę nie potrafię poradzić sobie z tym, że wstając rano czuję ogromną niechęć do pracy. Wiedząc, że to będzie kolejny dzień spędzony na przeglądaniu internetu mam dość

---------- Dopisano o 15:16 ---------- Poprzedni post napisano o 15:15 ----------

[1=871319bc27e9d09c3f0d50d 55d02d0b6e86b5c84;8016079 1]Pięknie napisane.
Ja mam taką pracę. Zaciskam zęby i pracuje bo raczej żadnej na takich warunkach nie znajdę, mam w miarę spoko szefa, ale też nie bardzo mogę popłynąć i oglądać filmy. Kombinuje jak mogę żeby do tej 16 wytrzymać. To też nie jest dobre. Musiałabyś naprawdę porządnie się zastanowić czego chcesz, co jest dla ciebie ważniejsze.

Wysłane z mojego Redmi Note 4 przy użyciu Tapatalka[/QUOTE]

Dziękuję za komentarz!
To jeszcze gorzej, gdy właściwie nie masz co robić, a musisz coś udawać, żeby nie było, że się obijasz. To na dłuższą metę frustrujące.

[MissChievousTess]

Napisane przez Loristax

Myślę że masz rację w 100% z tymi social mediami! Bardzo trafny i wartościowy komentarz. Nie pomyślałam o tym wcześniej. Rzeczywiście tracę ogrom czasu na coś takiego, choć może niekoniecznie na bobasy, ale ogólnie przewijam żeby zobaczyć czy coś nowego się pojawiło - z nudów! Mnie nawet nie obchodzi to tak bardzo jak po prostu szukanie zajęcia. Czasem gadam z kimś kto akurat jest dostępny. A tak to scroll, scroll...

No to jako badacz społeczny powiem Ci, że to już mamy przebadane i takie siedzenie powoduje depresję i poczucie stagnacji o jakim piszesz. Co więcej wiemy, że twórcy social media nie dają własnym dzieciom dostępu do tych technologii mając świadomość ich wpływu na ludzką psychikę, więc ja nie widzę powodu by tracić na nie czas o ile się za ich pośrednictwem nie prowadzi np. kampanii marketingowej jakiegoś produktu czy nie szuka danych określonego rodzaju. A mój rekord bycia on line na FB to dzień , w którym miałam obdzwaniać na potrzeby projektu pewnej uczelni jej absolwentów. Także polecam mniej social media, a więcej używania internetu do własnego rozwoju.

[megamag]

Napisane przez Loristax

Odkładam pieniądze ile mogę. Staram się poduczyć języka (chodzę na kurs po pracy) ale w pewnym momencie popadłam w jakąś taką... beznadzieję. Na oczątku byłam strasznie zmotywowana, naprawdę się uczyłam. Potem wiedząc że mam 8h nie potrafiłam się zmusić naprawdę do siedzenia nad językiem non stop.
Wiem że to brzmi jak słaba wymówka, ale wydaje mi się, że człowiek najlepiej funkcjonuje jak ma jakieś konkretne obowiązki, limit czasowy, deadline. Gdy tego nie ma, wszystko jest takie "nijakie"

To narzuć sobie limit czasowy i obowiązki. Nie musi być non stop, ale rozpisz sobie w kalendarzyku, co masz zrobić danego dnia. Np. zrobić listę słówek na dany tematy, ale te i te ćwiczenia gramatyczne. Udawaj, że to obowiązku służbowe. Jak już je wykonasz, będziesz mogła odpocząć na fb.

[lady666macbeth]

Napisane przez Loristax

Dziękuję za odpowiedź!
Dokładnie mam takie same myśli. Ja wiem że jestem w bardzo komfortowej sytuacji, wiem że wiele osób (w tym Ty) ma 100% ciężej, gorzej i w dodatku mniej płatną pracę.
I to mnie tutaj trzyma, ten komfort życia. Ale jednocześnie naprawdę nie potrafię poradzić sobie z tym, że wstając rano czuję ogromną niechęć do pracy. Wiedząc, że to będzie kolejny dzień spędzony na przeglądaniu internetu mam dość [COLOR="Silver"]

więc doceń to że w pracy masz luz. Ja wiem, że takie nicnierobienie też człowieka męczy, a czas płynie wolniej.. ale przynajmniej nie musisz się z nikim użerać, nie musisz dźwigać i bać się że ktoś za coś Cię ochrzani. Po prostu masz luz i tyle.
zacznij coś czytać, zrób jakiś kurs przez internet.zrób coś dla siebie w tym czasie który masz.

[Olcia2402]

Miałam na myśli zarówno czas w pracy i po pracy. Jeśli masz dużo zajęć poza pracą, aktywnie spędzasz czas, to z chęcią w pracy odpoczniesz

Ja miałam raz taka sytuacje,że nie musiałam nic w swojej pracy robić a była ok płatna. W czasie pracy najczęściej starałam się ogarniać coś na studia, bo wtedy i obecnie studiuję zaocznie. Przydawał mi się ten dodatkowy czas w pracy w domu miałam więcej czasu na ogarnianie, obiad itd., jakieś wyjścia.

Choć skłamałabym,że lubiłam to robić. Nie lubiłam. Byłam tak jak Ty-często sama 8 godzin dziennie. Tylko teraz myślę,że w porównaniu z innymi moimi miejscami pracy to ta samotność nie była taka zła wole to spokojnie miejsce niż użeranie się z klientami, szefostwem, " koleżankami" z pracy, czego dane było mi również doświadczyć.

[Loristax]

Napisane przez MissChievousTess

No to jako badacz społeczny powiem Ci, że to już mamy przebadane i takie siedzenie powoduje depresję i poczucie stagnacji o jakim piszesz. Co więcej wiemy, że twórcy social media nie dają własnym dzieciom dostępu do tych technologii mając świadomość ich wpływu na ludzką psychikę, więc ja nie widzę powodu by tracić na nie czas o ile się za ich pośrednictwem nie prowadzi np. kampanii marketingowej jakiegoś produktu czy nie szuka danych określonego rodzaju. A mój rekord bycia on line na FB to dzień , w którym miałam obdzwaniać na potrzeby projektu pewnej uczelni jej absolwentów. Także polecam mniej social media, a więcej używania internetu do własnego rozwoju.

Bardzo wartościowy komentarz. Używam FB głównie z nudów, ale też do kontaktowania się ze znajomymi którzy zostali w Polsce, do rozmowy z rodzicami używam whatsappa. Mam przez to poczucie, że w pewnym stopniu "jestem obecna" w ich życiu. Choć sama nie publikuję praktycznie nic, rozmawiamy tam i to też moje jedyne miejsce, gdzie mówię po Polsku. Ale niestety większość z tego czasu jest kompletnie zmarnowana.
W dodatku często zdarza mi się, że jestem dostępna tu przez 8h (na fb), nie patrzę na niego cały czas ale mam zminimalizowanego by zaglądać. I np. czekam żeby z kimś pogadać, ale niewielu znajomych jest dostępnych. Wracam do domu i ktoś dzwoni do mnie na messengerze i nienawidzę wtedy odbierac!
Gdy wracam do domu mam dość wszystkich mediów, nawet nie używam wtedy komputera, rzadko telefonu (ewentualnie by odpowiedzieć rodzicom). I chcę pobyć trochę w bez-medialnej ciszy. Czego znajomi też nie rozumieją, bo oni mają czas głównie po południu czy wieczorem. Nie chcę tracić swojego czasu wolnego na to.

[WŁADCZYNI]

Zostałabym i w tym czasie uczyła się języka/doskonaliła inne umiejętności.

[Loristax]

Napisane przez megamag

To narzuć sobie limit czasowy i obowiązki. Nie musi być non stop, ale rozpisz sobie w kalendarzyku, co masz zrobić danego dnia. Np. zrobić listę słówek na dany tematy, ale te i te ćwiczenia gramatyczne. Udawaj, że to obowiązku służbowe. Jak już je wykonasz, będziesz mogła odpocząć na fb.

To jest fantastyczna rada! Prosta, ale do tej pory nie myślałam o tym w ten sposób. Od tej pory sama zrobię sobie służbowe obowiązki tak jak mówisz. To zadziała dobrze na umysł Bo jak coś "trzeba" to też inaczej się do tego podchodzi

[lady666macbeth]

Napisane przez WŁADCZYNI

Zostałabym i w tym czasie uczyła się języka/doskonaliła inne umiejętności.

no właśnie, cały czas to autorce sugerujemy.

[Nadya]

Cześć
Dokładnie wiem o czym piszesz, bo jestem w bardzo podobnej sytuacji. Też całymi godzinami nie mam co robić w pracy. Wpadnie mi kilka krótkich zadań dziennie, a przez resztę czasu nic. Nawet zadania, które dostaję często okazują się tak naprawdę nieprzydatne i to co zrobię nie zostaje nigdzie wykorzystane. Pracuję w Polsce, ale dla duńskiej firmy, może to ich specyfika
Przez pierwsze 2 miesiące robiłam różne tabelki w excelu, zapisywałam jakieś rzeczy, które mogą mi się przydać w przyszłości i jakoś tak próbowałam zapełnić sobie czas... Zaczęłam się w końcu uczyć SQL i HTML'a i w końcu czuję, że robię coś pozytecznego W międzyczasie przeglądam też oferty pracy, jeśli trafia się coś bardzo interesującego to aplikuję.
Nuda zabija niestety mocno się rozleniwiłam przez tą pracę, ale wierzę, że jeszcze coś się zmieni.

Czy masz jakiekolwiek szanse na awans, jakąś zmianę, dorzucenie obowiązków ?

[Loristax]

Napisane przez Nadya

Cześć
Dokładnie wiem o czym piszesz, bo jestem w bardzo podobnej sytuacji. Też całymi godzinami nie mam co robić w pracy. Wpadnie mi kilka krótkich zadań dziennie, a przez resztę czasu nic. Nawet zadania, które dostaję często okazują się tak naprawdę nieprzydatne i to co zrobię nie zostaje nigdzie wykorzystane. Pracuję w Polsce, ale dla duńskiej firmy, może to ich specyfika
Przez pierwsze 2 miesiące robiłam różne tabelki w excelu, zapisywałam jakieś rzeczy, które mogą mi się przydać w przyszłości i jakoś tak próbowałam zapełnić sobie czas... Zaczęłam się w końcu uczyć SQL i HTML'a i w końcu czuję, że robię coś pozytecznego W międzyczasie przeglądam też oferty pracy, jeśli trafia się coś bardzo interesującego to aplikuję.
Nuda zabija niestety mocno się rozleniwiłam przez tą pracę, ale wierzę, że jeszcze coś się zmieni.

Czy masz jakiekolwiek szanse na awans, jakąś zmianę, dorzucenie obowiązków ?

Cześć! Może to faktycznie ich specyfika, ale tak jak mówisz - to rozleniwia i to bardzo! W pierwszych dniach, tygodniach właśnie miałam karteczki z zapisanymi słówkami, chciałam się uczyć. Teraz nie mam kompletnie na to chęci, choć dalej się uczę na kursie.

Czy mam szansę na zmianę... hmm ewentualnie dopiero gdy będę mówiła naprawdę płynnym językiem. Bez tego nie podskoczę wyżej.

[natash88]

Napisane przez Loristax

Bardzo dziękuję za komentarz! Właśnie zależy mi najbardziej, żeby wypowiedziały się osoby które coś takiego doświadczyły albo doświadczają. Zawsze znajomi tylko mówią że 'boże też bym tak chciała' albo ucinają rozmowę gdy chcę coś powiedzieć na ten temat. W końcu na co tu narzekać, prawda?

Jestem w tej firmie właśnie równy rok. Na początku miałam trochę więcej zadań więc o tym tak nie myślałam, teraz ledwo co. Uczę się języka, staram się. Niestety nie mogę pracować na żadnym innym stanowisku (wymagany perfekcyjny język). Także tu sytuacja jest zero jedynkowa. Albo to, albo nic.
Staram się doszkalać sama, dużo czytam, chodzę na kurs języka.
Trzymają mnie tu przede wszystkim pieniądze - chyba nigdzie nie będę mieć takiego luzu za takie kwoty.
Czasem mam takie dni, że jestem naprawdę zadowolona, cieszę się że właściwie mogę robić to co mam ochotę. Nowy serial? Super. Książka? Jasne!
A czasem chce mi się płakać, że wszyscy znajomi "pną się" po szczeblach kariery. I choć nie zarabiają tyle co ja, to coś osiągają.
jestem w mega kropce.

Jak Ty sobie radzisz z takimi myślami?

---------- Dopisano o 15:03 ---------- Poprzedni post napisano o 15:02 ----------



Odkładam pieniądze ile mogę. Staram się poduczyć języka (chodzę na kurs po pracy) ale w pewnym momencie popadłam w jakąś taką... beznadzieję. Na oczątku byłam strasznie zmotywowana, naprawdę się uczyłam. Potem wiedząc że mam 8h nie potrafiłam się zmusić naprawdę do siedzenia nad językiem non stop.
Wiem że to brzmi jak słaba wymówka, ale wydaje mi się, że człowiek najlepiej funkcjonuje jak ma jakieś konkretne obowiązki, limit czasowy, deadline. Gdy tego nie ma, wszystko jest takie "nijakie"

---------- Dopisano o 15:04 ---------- Poprzedni post napisano o 15:03 ----------



Robiłam parę takich kursów, ale potem kompletnie straciłam do wszystkiego zapał. Siedząc tu tyle czasu próbowałam zabić czas, by wyjść i o tym nie myśleć.

Myślę, że za dużo osób porównuje tutaj 2 opcje jedynie: Twoją - totalny brak zadań vs. zapieprz.
Niestety to tak nie działa. To, jak odbierasz nudę/zapieprz zależy przede wszystkim od Twojej osobowości, i często racjonalizacji tu nic nie dadzą. To jest niedopasowanie do stanowiska pracy, po prostu. Poza tym, jest masa stanowisk 'pomiędzy' nicnierobieniem a zapieprzaniem jak dziki wół. Nie ma co się cieszyć z żadnego ekstremum.

Nie powiem Ci, co lepsze, bo każda sytuacja jest indywidualna. Mogę tylko się podzielić swoją historią. Trzy prace, korporacje, w jednej 8 mies, w drugiej 1.3 roku, w trzeciej 6 mies. W trzeciej składałam już wypowiedzenie bez żadnej innej oferty na horyzoncie. Ogólnie na początku, tak jak Ty, byłam zmotywowana wycisnąć stanowisko i czas wolny przy biurku jak cytrynę, ale zawsze właściwie po jakimś czasie wpadałam w stany okołodepresyjne z powodu pracy i stagnację oraz poczucie, że to co robię, to jakiś totalny bezsens. (Btw, miałam więcej zadań w pracy, tak na 3-5h/8h. Nie wyobrażam sobie nie mieć NIC.)
Teraz pracuję gdzie indziej, na szczęście nie muszę aż tak na ten moment zwracać uwagę gł. na finanse - pracuję intensywnie, ale nie uważam, ze zapieprzam, bo po prostu czuję się idealnie dopasowana do pracy. Mam dużo energii na wszystko, w tym dalszą edukację. No jestem szczęśliwsza.


Ah, i praca, która nie bodźcuje pracownika, który ma dużą potrzebę bodźców nie jest nigdy 'idealną pracą', to bzdura.