Wrócic do pracy czy przedłużyc wychowawczy?

[MiM2504]

Kochane,

Pisze kolejny wątek, bo znowu mam mętlik w głowie. Mam dwóch synków w wieku 2 i 3 lata. Jestem do końca stycznia na wychowawczym i zastanawiam się czy nie zostać w domu dłużej. Najbardziej do pozostania w domu namawia mnie mąż. On zarabia ok. 6000-6500zł i mówi, że damy sobie radę, a ktoś musi zająć się chłopakami jak chorują itp. (co się często zdarza, bo od września chodzą do przedszkola). Moja pensja na rękę wynosi ok. 1800zł, a na dojazdy tracę 400zł, a przez to, że mąż odprowadzałby synków do przedszkola dostawałby jakieś 700zł mniej pensji.
Z drugiej strony moja mama namawia mnie do powrotu, bo ciężko na rynku pracy, bo wyjdę do ludzi, bo będę niezależna.

Dziewczyny, co Wy byście zrobiły?

Pozdrawiam

Martyna

[Ingrid80]

Ja jestem za powrotem do pracy. Staniesz się bardziej niezależna finansowo a i podział obowiązków będzie rowniejszy.

[filia_]

A chcesz wracać?

Jeśli chodzi o aspekt finansowy to po odliczeniu od Twojej pensji tego co pójdzie na dojazdy i tego co "straci" Twój mąż zostanie Wam 700zł (piszę Wam ponieważ moje poglądy sa takie, że w malżeństwie kasa jest wspólna) a jeśli dzieci będą chorować i będziesz musiała np zapłacic opiekunce to juz w ogólne nic nie zostanie.

Dużo zależy też od Waszych relacji w małżeństwie, tego własnie jak traktujecie pieniądze zarabiane przez męża (czy on uważa, że to jego pieniądze a Ty nie masz nic i na nim żerujesz bo przeciez nie zarabiasz czy uważacie, że to są Wasze pieniądze, niezależnie kto je zarabia), czy mąż po pracy angażuje się w obowiązki domowe i opiekę nad dziećmi czy uważa, że skoro on pracuje to w domu już nic nie musi robić.

Pytanie też czy jak przedłużysz wychowawczy to dalej będziesz miała możliwość powrotu, powiedzmy za rok.

Myśle, że to są podstawowe pytania, na które musicie sobie odpowiedzieć.

"Wyjść do ludzi" można też na inne sposoby, kwestia chęci i tego co się lubi. można spotykać się ze znajomymi, zapisać na jakiś kurs (i przy okazji podszkolić w wybranej dziedzinie), zapisać na zajęcia sportowe (i przy okazji zadbać o kondycję fizyczną, może poprawić figurę, jeśli jest taka potrzeba), a może jakiś wolontariat i pomoc innym?

Co do "równiejszego" podziału obowiązków no cóż... nie uważam, że najlepszym podziałem jest podział "po równo" (jednego dnia ty wynosisz śmieci a ja drugiego, bo musi być "po równo", jednego ty gotujesz a ja drugiego bo musi być "po równo", raz ty naprawiasz samochód a raz ja bo przecież... musi być "po równo") ale taki, który odpowiada obojgu. Jeśli podział na Ty pracujesz a ja zajmuję się domem obojgu odpowiada to po co to zmieniać? (tylko trzeba pamietać, że po powrocie męza z pracy domem i dziecmi trzeba się dalej zajmować więc trzeba ustalić jak rozdzielamy obowiązki gdy mąż jest w domu, żeby się z piwem na kanapie nie rozwalił bo on zmęczony po pracy. Swoją drogą ciekawe, czemu po powrocie męza z pracy, kobieta nie rozwala się z piwem przed telewizorem, w koncu zajmowanie się domem i dwójką dzieci to nie wakacje, tez może powiedzieć że jest zmeczona po pracy )

[bernikula]

Ja bym wróciła, na bank. Sama, mając małe dzieci z różnicą wieku niecałe 2 lata i przy przysługującym półrocznym wówczas urlopie macierzyńskim- wróciłam do pracy. Wydawałam na niańkę, dojazdy i było to mało opłacalne, ale nie chciałam zostawać w domu, nie umiem nie pracować i tylko zajmować się dziećmi i domem. Myślę, że dużo zależy od charakteru człowieka, nie tylko od kwestii finansowej.

[MiM2504]

Napisane przez filia_

A chcesz wracać?

Jeśli chodzi o aspekt finansowy to po odliczeniu od Twojej pensji tego co pójdzie na dojazdy i tego co "straci" Twój mąż zostanie Wam 700zł (piszę Wam ponieważ moje poglądy sa takie, że w malżeństwie kasa jest wspólna) a jeśli dzieci będą chorować i będziesz musiała np zapłacic opiekunce to juz w ogólne nic nie zostanie.

Dużo zależy też od Waszych relacji w małżeństwie, tego własnie jak traktujecie pieniądze zarabiane przez męża (czy on uważa, że to jego pieniądze a Ty nie masz nic i na nim żerujesz bo przeciez nie zarabiasz czy uważacie, że to są Wasze pieniądze, niezależnie kto je zarabia), czy mąż po pracy angażuje się w obowiązki domowe i opiekę nad dziećmi czy uważa, że skoro on pracuje to w domu już nic nie musi robić.

Pytanie też czy jak przedłużysz wychowawczy to dalej będziesz miała możliwość powrotu, powiedzmy za rok.

Myśle, że to są podstawowe pytania, na które musicie sobie odpowiedzieć.

"Wyjść do ludzi" można też na inne sposoby, kwestia chęci i tego co się lubi. można spotykać się ze znajomymi, zapisać na jakiś kurs (i przy okazji podszkolić w wybranej dziedzinie), zapisać na zajęcia sportowe (i przy okazji zadbać o kondycję fizyczną, może poprawić figurę, jeśli jest taka potrzeba), a może jakiś wolontariat i pomoc innym?

Co do "równiejszego" podziału obowiązków no cóż... nie uważam, że najlepszym podziałem jest podział "po równo" (jednego dnia ty wynosisz śmieci a ja drugiego, bo musi być "po równo", jednego ty gotujesz a ja drugiego bo musi być "po równo", raz ty naprawiasz samochód a raz ja bo przecież... musi być "po równo") ale taki, który odpowiada obojgu. Jeśli podział na Ty pracujesz a ja zajmuję się domem obojgu odpowiada to po co to zmieniać? (tylko trzeba pamietać, że po powrocie męza z pracy domem i dziecmi trzeba się dalej zajmować więc trzeba ustalić jak rozdzielamy obowiązki gdy mąż jest w domu, żeby się z piwem na kanapie nie rozwalił bo on zmęczony po pracy. Swoją drogą ciekawe, czemu po powrocie męza z pracy, kobieta nie rozwala się z piwem przed telewizorem, w koncu zajmowanie się domem i dwójką dzieci to nie wakacje, tez może powiedzieć że jest zmeczona po pracy )

Na pytanie: "czy chcesz wracać?" w myślach od razu odpowiedziałam "nie". Mam prace stabilną, ale atmosfera i podejście "tych na górze" pozostawia wiele do życzenia niestety. Dlatego jakbym wróciła do pracy, to i tak za jakiś czas rozglądałabym się za inną.

Teraz się cieszę, że chłopaki mogą się wyspać i wstać spokojnie o 7.30-8.00 i nikt ich nie zrywa o 6.00, a jak wrócę do pracy tak niestety będzie musiało być.

Męża mam fajnego, bo po pracy oboje zajmujemy się synkami. Kasa jest wspólna niezależnie kto ją zarobi (mamy nawet pojemnik, gdzie jest zawsze ok. 1000zł na zakupy i nagłe wydatki i nikt nikogo nie rozlicza, kto ile zarobił i ile wydał). Tez właśnie liczyłam, że tak naprawdę niewiele zarobię, a czasu zmarnuję mnóstwo.
Z tym podziałam obowiązków "po równo" nigdy tak nie będzie. Jak mąż nie umie gotować, to go do garów nie będę stawiać, skoro ja to lubię robić.

Ja nie chciałabym siedzieć w domu i nic nie robić. Przed ciążami sprzedawałam trochę w internecie i zawsze byłam kilka stów do przodu. Może do tego wrócę, bo zawsze byłabym dostępna w razie przeziębień synków, a kilka groszy bym zarobiła. I nikt nie będzie mi wtedy mówił, że nic nie robię.

Na kontakt z ludźmi nie narzekam, bo mam koleżanki z którymi się spotykam. A o zajęciach typu aerobik tez myślałam.

Wiem, że nieważne jak wybiorę ktoś z mojego otoczenia i tak będzie niezadowolony. Jak wrócę do pracy, to mąż niby nic nie powie, ale będzie kręcił nosem. Jak zostanę w domu, to mama będzie mi truła, jak ciężko znaleźć prace, że jak można siedzieć w domu i że się marnuje w domu.

PS. Bardzo dziękuję za odzew

[ajah]

Ja bym nie wracała, a szukała innej pracy/ wolontariatu, który nie miałby tak negatywnego wpływu na rodzinę pod względem finansowym czy organizacyjnym. W między czasie inwestowałabym w rozwój zawodowy, zdobywanie nowych umiejętności.

[MiM2504]

Napisane przez bernikula

Ja bym wróciła, na bank. Sama, mając małe dzieci z różnicą wieku niecałe 2 lata i przy przysługującym półrocznym wówczas urlopie macierzyńskim- wróciłam do pracy. Wydawałam na niańkę, dojazdy i było to mało opłacalne, ale nie chciałam zostawać w domu, nie umiem nie pracować i tylko zajmować się dziećmi i domem. Myślę, że dużo zależy od charakteru człowieka, nie tylko od kwestii finansowej.

Ale nie skorzystałaś nawet z tego półrocznego urlopu macierzyńskiego? Może głupio to zabrzmi, ale my się postaraliśmy o drugie dziecko, abym nie musiała zostawiać 6-miesięcznego synka w żłobku bądź z niańką, ale żebym mogła być z nim. Chyba faktycznie to kwestia charakteru.

---------- Dopisano o 12:33 ---------- Poprzedni post napisano o 12:31 ----------

Napisane przez ajah

Ja bym nie wracała, a szukała innej pracy/ wolontariatu, który nie miałby tak negatywnego wpływu na rodzinę pod względem finansowym czy organizacyjnym. W między czasie inwestowałabym w rozwój zawodowy, zdobywanie nowych umiejętności.

Dziękuję za podpowiedzi. Z tym rozwojem jak najbardziej jestem za, bo lubię się uczyć nowych rzeczy i poszerzać już zdobyta wiedze.

[bernikula]

Napisane przez MiM2504

Ale nie skorzystałaś nawet z tego półrocznego urlopu macierzyńskiego? Może głupio to zabrzmi, ale my się postaraliśmy o drugie dziecko, abym nie musiała zostawiać 6-miesięcznego synka w żłobku bądź z niańką, ale żebym mogła być z nim. Chyba faktycznie to kwestia charakteru.

Skorzystałam, chociaż mogłabym go skrócić

[MiM2504]

Napisane przez bernikula

Skorzystałam, chociaż mogłabym go skrócić

Aaaa teraz wszystko jasne ja chyba jestem "matka polką", bo ten półroczny urlop macierzyński mi się strasznie krótki wydawał

A powiedz, nie miałaś wątpliwości, że wracasz do pracy i że poświęcasz bardzo duzo czasu na dojazd do pracy i pracę?

[bernikula]

Napisane przez MiM2504

Aaaa teraz wszystko jasne ja chyba jestem "matka polką", bo ten półroczny urlop macierzyński mi się strasznie krótki wydawał

A powiedz, nie miałaś wątpliwości, że wracasz do pracy i że poświęcasz bardzo duzo czasu na dojazd do pracy i pracę?

Nie, żadnych. Chciałam iść do pracy, do ludzi. Przyznaję się bez bicia, że nie nadaję się na kurę domową i jest mi z tym dobrze
Dojazdy nie stanowią dla mnie problemu, jestem przyzwyczajona. Dzisiaj dzieci mają 6 i 8 lat i do szkoły również dowożę je codziennie ok. 20 km.

[pani-jesień]

Napisane przez MiM2504

Kochane,

Pisze kolejny wątek, bo znowu mam mętlik w głowie. Mam dwóch synków w wieku 2 i 3 lata. Jestem do końca stycznia na wychowawczym i zastanawiam się czy nie zostać w domu dłużej. Najbardziej do pozostania w domu namawia mnie mąż. On zarabia ok. 6000-6500zł i mówi, że damy sobie radę, a ktoś musi zająć się chłopakami jak chorują itp. (co się często zdarza, bo od września chodzą do przedszkola). Moja pensja na rękę wynosi ok. 1800zł, a na dojazdy tracę 400zł, a przez to, że mąż odprowadzałby synków do przedszkola dostawałby jakieś 700zł mniej pensji.
Z drugiej strony moja mama namawia mnie do powrotu, bo ciężko na rynku pracy, bo wyjdę do ludzi, bo będę niezależna.

Dziewczyny, co Wy byście zrobiły?

Pozdrawiam

Martyna

A jak Ty czujesz? Co uważasz za lepsze rozwiązanie? Bo to jest najważniejsze. Nie to, co mówi mama czy mąż.

---------- Dopisano o 13:17 ---------- Poprzedni post napisano o 13:15 ----------

Napisane przez filia_

A chcesz wracać?

Jeśli chodzi o aspekt finansowy to po odliczeniu od Twojej pensji tego co pójdzie na dojazdy i tego co "straci" Twój mąż zostanie Wam 700zł (piszę Wam ponieważ moje poglądy sa takie, że w malżeństwie kasa jest wspólna) a jeśli dzieci będą chorować i będziesz musiała np zapłacic opiekunce to juz w ogólne nic nie zostanie.

Dużo zależy też od Waszych relacji w małżeństwie, tego własnie jak traktujecie pieniądze zarabiane przez męża (czy on uważa, że to jego pieniądze a Ty nie masz nic i na nim żerujesz bo przeciez nie zarabiasz czy uważacie, że to są Wasze pieniądze, niezależnie kto je zarabia), czy mąż po pracy angażuje się w obowiązki domowe i opiekę nad dziećmi czy uważa, że skoro on pracuje to w domu już nic nie musi robić.

Pytanie też czy jak przedłużysz wychowawczy to dalej będziesz miała możliwość powrotu, powiedzmy za rok.

Myśle, że to są podstawowe pytania, na które musicie sobie odpowiedzieć.

"Wyjść do ludzi" można też na inne sposoby, kwestia chęci i tego co się lubi. można spotykać się ze znajomymi, zapisać na jakiś kurs (i przy okazji podszkolić w wybranej dziedzinie), zapisać na zajęcia sportowe (i przy okazji zadbać o kondycję fizyczną, może poprawić figurę, jeśli jest taka potrzeba), a może jakiś wolontariat i pomoc innym?

Co do "równiejszego" podziału obowiązków no cóż... nie uważam, że najlepszym podziałem jest podział "po równo" (jednego dnia ty wynosisz śmieci a ja drugiego, bo musi być "po równo", jednego ty gotujesz a ja drugiego bo musi być "po równo", raz ty naprawiasz samochód a raz ja bo przecież... musi być "po równo") ale taki, który odpowiada obojgu. Jeśli podział na Ty pracujesz a ja zajmuję się domem obojgu odpowiada to po co to zmieniać? (tylko trzeba pamietać, że po powrocie męza z pracy domem i dziecmi trzeba się dalej zajmować więc trzeba ustalić jak rozdzielamy obowiązki gdy mąż jest w domu, żeby się z piwem na kanapie nie rozwalił bo on zmęczony po pracy. Swoją drogą ciekawe, czemu po powrocie męza z pracy, kobieta nie rozwala się z piwem przed telewizorem, w koncu zajmowanie się domem i dwójką dzieci to nie wakacje, tez może powiedzieć że jest zmeczona po pracy )

Zgadzam się

[MiM2504]

Napisane przez bernikula

Nie, żadnych. Chciałam iść do pracy, do ludzi. Przyznaję się bez bicia, że nie nadaję się na kurę domową i jest mi z tym dobrze
Dojazdy nie stanowią dla mnie problemu, jestem przyzwyczajona. Dzisiaj dzieci mają 6 i 8 lat i do szkoły również dowożę je codziennie ok. 20 km.

Hehe ja chyba jestem kurą domowa, bo jak myślę o idealnej pracy, to właśnie w domu Jacy ludzie są różni Pozdrawiam

[Ingrid80]

No mąż też powinien mieć coś do powiedzenia ;-) jeżeli nie jest jedynym zywicielem rodziny to nie ciąży na nim taka duża presja. Moze mógłby wtedy mieć wiecej czasu dla rodziny?

[pani-jesień]

Napisane przez MiM2504

Na pytanie: "czy chcesz wracać?" w myślach od razu odpowiedziałam "nie". Mam prace stabilną, ale atmosfera i podejście "tych na górze" pozostawia wiele do życzenia niestety. Dlatego jakbym wróciła do pracy, to i tak za jakiś czas rozglądałabym się za inną.

Teraz się cieszę, że chłopaki mogą się wyspać i wstać spokojnie o 7.30-8.00 i nikt ich nie zrywa o 6.00, a jak wrócę do pracy tak niestety będzie musiało być.

Męża mam fajnego, bo po pracy oboje zajmujemy się synkami. Kasa jest wspólna niezależnie kto ją zarobi (mamy nawet pojemnik, gdzie jest zawsze ok. 1000zł na zakupy i nagłe wydatki i nikt nikogo nie rozlicza, kto ile zarobił i ile wydał). Tez właśnie liczyłam, że tak naprawdę niewiele zarobię, a czasu zmarnuję mnóstwo.
Z tym podziałam obowiązków "po równo" nigdy tak nie będzie. Jak mąż nie umie gotować, to go do garów nie będę stawiać, skoro ja to lubię robić.

Ja nie chciałabym siedzieć w domu i nic nie robić. Przed ciążami sprzedawałam trochę w internecie i zawsze byłam kilka stów do przodu. Może do tego wrócę, bo zawsze byłabym dostępna w razie przeziębień synków, a kilka groszy bym zarobiła. I nikt nie będzie mi wtedy mówił, że nic nie robię.

Na kontakt z ludźmi nie narzekam, bo mam koleżanki z którymi się spotykam. A o zajęciach typu aerobik tez myślałam.

Wiem, że nieważne jak wybiorę ktoś z mojego otoczenia i tak będzie niezadowolony. Jak wrócę do pracy, to mąż niby nic nie powie, ale będzie kręcił nosem. Jak zostanę w domu, to mama będzie mi truła, jak ciężko znaleźć prace, że jak można siedzieć w domu i że się marnuje w domu.

PS. Bardzo dziękuję za odzew

Przecież robisz. Zajmujesz się domem i dziećmi. Ktoś Ci sugeruje, że tylko leżysz i pachniesz?

---------- Dopisano o 13:24 ---------- Poprzedni post napisano o 13:21 ----------

Napisane przez Ingrid80

No mąż też powinien mieć coś do powiedzenia ;-) jeżeli nie jest jedynym zywicielem rodziny to nie ciąży na nim taka duża presja. Moze mógłby wtedy mieć wiecej czasu dla rodziny?

No tak, z mężem się zgadzam, trochę mnie poniosło Ale mama? Czy ktokolwiek inny?

[MiM2504]

pani-jesień ja chyba najbardziej chciałabym pracować w domu. Albo sprzedawać w internecie, albo szyć (bardzo to lubię) albo znaleść pracę typu home-office. Albo inna praca? Kurde, sama nie wiem. Wiem, że trudno jest znaleźć dobra pracę, a ta którą mam teraz nie jest dla mnie. Lubię spokój i jak wszystko jest sprawiedliwie dzielone, a w obecnej pracy co chwilę jakieś chore, dziwne i stresujące sytuacje wychodzą.

[pani-jesień]

Napisane przez MiM2504

pani-jesień ja chyba najbardziej chciałabym pracować w domu. Albo sprzedawać w internecie, albo szyć (bardzo to lubię) albo znaleść pracę typu home-office. Albo inna praca? Kurde, sama nie wiem. Wiem, że trudno jest znaleźć dobra pracę, a ta którą mam teraz nie jest dla mnie. Lubię spokój i jak wszystko jest sprawiedliwie dzielone, a w obecnej pracy co chwilę jakieś chore, dziwne i stresujące sytuacje wychodzą.

No to już masz odpowiedź. Skoro nie musisz wracać do tej pracy, to nie wracaj, tylko szukaj czegoś innego, co bardziej by Ci odpowiadało. Ajah dała Ci dobrą radę

[MiM2504]

Napisane przez pani-jesień

No to już masz odpowiedź. Skoro nie musisz wracać do tej pracy, to nie wracaj, tylko szukaj czegoś innego, co bardziej by Ci odpowiadało. Ajah dała Ci dobrą radę

Dziękuje dziewczyny. Wiedziałam, że tutaj znajdę wsparcie i dobre rady

[nyny15]

To może to jest dobry kierunek - spróbować rozkręcić jakąś działalność w domu, zdalnie? Skoro nie masz presji finansowej, to możesz spokojnie próbować różne rzeczy robić z nastawieniem, że może to sie przerodzi w źródło utrzymania?
Rozwój osobisty i zawodowy to chyba konieczne, jeśli chcesz zostać w domu i kiedyś wrócić do pracy? Bo potem może być ciężko..

Te dylematy przede mną, od lat byłam aktywna zawodowa, mam ciekawą pracę, którą bardzo lubię, teraz jestem w ciąży i wylądowałam na zwolnieniu i - o dziwo - po krótkim stanie depresyjnym (że tak nagle z pracy w domowe pielesze) zaczyna mi się podobać i zastanawiam się, czy po macierzyńskim wrócę tam?

Mam znajomą, która zaszła w ciążę zaraz po studiach, mąż tez bardzo dobrze zarabiał, ona siedziała w domu. Teraz 3 dzieci w szkole i przedszkolu, a ona całkowicie uzależniona finansowo od męża, bez doświadczenia zawodowego, bez szans na sensowną pracę (mąż zrobił karierę, a jej mówi "no przecież nie będziesz w sklepie sprzedawać...")

[MiM2504]

Napisane przez nyny15

To może to jest dobry kierunek - spróbować rozkręcić jakąś działalność w domu, zdalnie? Skoro nie masz presji finansowej, to możesz spokojnie próbować różne rzeczy robić z nastawieniem, że może to sie przerodzi w źródło utrzymania?
Rozwój osobisty i zawodowy to chyba konieczne, jeśli chcesz zostać w domu i kiedyś wrócić do pracy? Bo potem może być ciężko..

Te dylematy przede mną, od lat byłam aktywna zawodowa, mam ciekawą pracę, którą bardzo lubię, teraz jestem w ciąży i wylądowałam na zwolnieniu i - o dziwo - po krótkim stanie depresyjnym (że tak nagle z pracy w domowe pielesze) zaczyna mi się podobać i zastanawiam się, czy po macierzyńskim wrócę tam?

Mam znajomą, która zaszła w ciążę zaraz po studiach, mąż tez bardzo dobrze zarabiał, ona siedziała w domu. Teraz 3 dzieci w szkole i przedszkolu, a ona całkowicie uzależniona finansowo od męża, bez doświadczenia zawodowego, bez szans na sensowną pracę (mąż zrobił karierę, a jej mówi "no przecież nie będziesz w sklepie sprzedawać...")

Też tak czuję, że praca zdalna lub własny biznes to może być to. Bo siedzieć w domu i nie zarabiać nie chcę. A oprócz tego faktycznie nie mogę zapomnieć o rozwoju. W sumie juz mam kilka pomysłów

A Ty odpoczywaj i korzystaj z tego pobytu w domu Może tez będziesz miała takie dylematy jak ja za jakis czas

[filia_]

każdy jest inny i co innego będzie mu pasowało
wracanie do pracy tylko dlatego żeby mi ktoś nie powiedział że jestem "matka polką" i że siedze w domu i nic nie robie jest wg mnie bez sensu
czy opiekunka do dziecka to praca? a kucharka? a sprzątaczka? pewnie każdy odpowie,że tak. To jak w takim razie można powiedzieć, że matka zostająca z dwójką dzieci w domu nie pracuje? no chyba, że dzieciom puszcza bajkę, sobie seriale i czeka aż mąż po powrocie z pracy ugotuje obiad i posprząta. Ale jeśli kobieta tymi dziećmi się zajmuje, obiady gotuje, dom sprząta a jeszcze pewnie przy okazji ogarnia takie "drobiazgi" jak wizyty u lekarza, spotkania w szkole/przedszkolu i wiele innych to po prostu jest praca. A że nikt nie płaci... cóż.. można sie z mężem umówić, hehe

poza tym autorko nie pytasz o całkowitą rezygnację z pracy zawodowej a o przedłużenie urlopu wychowawczego, to różnica
a jeszcze jeśli odpowiada ci praca z domu i chciałabys w ty kierunku isc, to czemu nie?

[MiM2504]

Napisane przez filia_

każdy jest inny i co innego będzie mu pasowało
wracanie do pracy tylko dlatego żeby mi ktoś nie powiedział że jestem "matka polką" i że siedze w domu i nic nie robie jest wg mnie bez sensu
czy opiekunka do dziecka to praca? a kucharka? a sprzątaczka? pewnie każdy odpowie,że tak. To jak w takim razie można powiedzieć, że matka zostająca z dwójką dzieci w domu nie pracuje? no chyba, że dzieciom puszcza bajkę, sobie seriale i czeka aż mąż po powrocie z pracy ugotuje obiad i posprząta. Ale jeśli kobieta tymi dziećmi się zajmuje, obiady gotuje, dom sprząta a jeszcze pewnie przy okazji ogarnia takie "drobiazgi" jak wizyty u lekarza, spotkania w szkole/przedszkolu i wiele innych to po prostu jest praca. A że nikt nie płaci... cóż.. można sie z mężem umówić, hehe

poza tym autorko nie pytasz o całkowitą rezygnację z pracy zawodowej a o przedłużenie urlopu wychowawczego, to różnica
a jeszcze jeśli odpowiada ci praca z domu i chciałabys w ty kierunku isc, to czemu nie?

dziękuję filia_ I dobrze ujęłaś te "drobiazgi" Takich drobiazgów jest od groma Jak powiem mężowi, że raczej zostaję w domu, to chyba na zawał mi zejdzie ze szczęścia

[ajah]

Napisane przez filia_

każdy jest inny i co innego będzie mu pasowało
wracanie do pracy tylko dlatego żeby mi ktoś nie powiedział że jestem "matka polką" i że siedze w domu i nic nie robie jest wg mnie bez sensu
czy opiekunka do dziecka to praca? a kucharka? a sprzątaczka? pewnie każdy odpowie,że tak. To jak w takim razie można powiedzieć, że matka zostająca z dwójką dzieci w domu nie pracuje? no chyba, że dzieciom puszcza bajkę, sobie seriale i czeka aż mąż po powrocie z pracy ugotuje obiad i posprząta. Ale jeśli kobieta tymi dziećmi się zajmuje, obiady gotuje, dom sprząta a jeszcze pewnie przy okazji ogarnia takie "drobiazgi" jak wizyty u lekarza, spotkania w szkole/przedszkolu i wiele innych to po prostu jest praca. A że nikt nie płaci... cóż.. można sie z mężem umówić, hehe

poza tym autorko nie pytasz o całkowitą rezygnację z pracy zawodowej a o przedłużenie urlopu wychowawczego, to różnica
a jeszcze jeśli odpowiada ci praca z domu i chciałabys w ty kierunku isc, to czemu nie?

To nie jest praca, a normalne życie.
Ktoś chce być matką domową, droga wolna przecież. Natomiast trzeba mieć świadomość, że bycie w domu to w większości przypadków nie jest zajęcie mega rozwijające (mam na myśli zajęcia okołodomowe). Druga sprawa jest taka, że jeśli przyjąć, że roodzic w domu pracuje, to wychodzi na to, że jest non stop w pracy, a to zdrowym nie jest. Żeby zdrowym było, życie/ zainteresowania poza domem są konieczne.

[MiM2504]

Napisane przez ajah

To nie jest praca, a normalne życie.
Ktoś chce być matką domową, droga wolna przecież. Natomiast trzeba mieć świadomość, że bycie w domu to w większości przypadków nie jest zajęcie mega rozwijające (mam na myśli zajęcia okołodomowe). Druga sprawa jest taka, że jeśli przyjąć, że roodzic w domu pracuje, to wychodzi na to, że jest non stop w pracy, a to zdrowym nie jest. Żeby zdrowym było, życie/ zainteresowania poza domem są konieczne.

ajah widzę, że masz łeb na karku i zdrowe podejście do tematu będę miała na uwadze twoje spostrzeżenia

[871319bc27e9d09c3f0d50d55d02d0b6e86b5c84]

Napisane przez ajah

Ja bym nie wracała, a szukała innej pracy/ wolontariatu, który nie miałby tak negatywnego wpływu na rodzinę pod względem finansowym czy organizacyjnym. W między czasie inwestowałabym w rozwój zawodowy, zdobywanie nowych umiejętności.

Dokładnie. Też bym nie wracała tym bardziej że dajecie sobie radę bez twojej pensji.

[ewamyska]

Ja też jestem młodą mamą i nie zdecydowałam się na powrót do pracy. Założyłam własną działalność tak, że pracę mogę wykonywać w domu. Zastanów się, czy jest coś takiego, co mogłabyś robić. Nie stracisz przede wszystkim czasu na dojazdy i będziesz mogla być ze swoim maleństwem choć trochę dłużej. Ale nie chcę do niczego namawiać - to jest przede wszystkim Twoja (trudna) decyzja.