Upiłam się i jest mi bardzo wstyd. Czy słusznie?

[9848198ceafc75373689018f1c5708ad8ca8cef1_608746413ed8e]

Cześć, piszę żeby się wyżalić, bo bardzo mnie to wszystko gryzie.
W święta poszłam z bratem do mojej rodziny (rodzice pracowali), tam była kuzynka, która z mężem i dziećmi nie mieszka w Polsce oraz druga kuzynka z rodziną, która zamieszkała w innym mieście. Bardzo mi ich wszystkich brakuje, a w mojej rodzinie więzy są gorzej niż średnie. Są to ludzie bardzo mili, rodzinni, no ale niestety pijący w święta dość dużo alkoholu. Wypiłam kilka kieliszków wina, potem impreza przeniosła się do nas do domu. Było mi smutno, że oni niedługo pojadą do siebie, że widzimy się 2 razy do roku i z tego wypiłam jeszcze ze 3 kieliszki. Czułam się dobrze. Potem gdy poszli do domu, przyszedł kolega mojego brata, który bardzo lubi pić alkohol i imprezować. Generalnie nie lubię takiego towarzystwa, krępuje mnie to, bo sama jestem osobą samotną i zakompleksioną, ale mój brat powiedział, żebym nawet nie robiła mu wstydu siedząc jak dzik u siebie w pokoju. Oni zaczęli pić wódkę, ja oczywiście nie chciałam więc zaczęłam popijać resztkę wina, trochę z nudów, trochę żeby się ośmielić i jakoś nie poczułam, kiedy straciłam kontrolę. Podejrzewam, że wypiłam jeszcze max 3-4 kieliszki (bo nie było już więcej wina) i straciłam pamięć, tzn. pamiętam, że tam siedziałam i z nimi gadałam, ale o czym, to już nie mam pojęcia. Dziewczyny ja jestem w szoku, bo zawsze miałam mocną głowę, potrafiłam wypić całą butelkę wina i nic, a tu normalnie mnie ścięło, tak że w nocy i wczoraj wymiotowałam przez cały dzień, aż musiałam dostać w szpitalu kroplówki i zastrzyk. Było to w wieczór Bożego Narodzenia, a ja do tej pory mam mdłości.Może to przez stres jaki ostatnio przechodzę, kiepska sytuacja rodzinna w domu, ogrom pracy na te święta... Nie wiem...
Dodatkowo jest mi mega wstyd, bo mój brat powiedział, że tak mu wstyd za mnie było, bo mi się język plątał i ledwo mówiłam i jedząc sałatkę trochę mi upadło na kanapę, na której siedziałam, a wtedy przyszło do niego jeszcze więcej kolegów. Szczerze mówiąc, to ja nawet tego nie zauważyłam z tym jedzeniem na kanapie. Mój brat widząc mnie w takim stanie mógł jakoś zareagować, żebym poszła już do siebie a nie mnie jeszcze wysyłał po chleb, gdzie musiałam zejść po stromych schodach na dół, co w tym stanie bezpieczne nie było. Potem wszyscy poszli na imprezę, a ja starałam sobie jakoś radzić.
Jest mi mega głupio po tym, jak mi powiedział, że mi się język plątał, o tej łyżeczce jedzenia na kanapie, bo jestem osobą wrażliwą, która wszystko bardzo długo rozpamiętuje. Jednocześnie jestem przerażona moim stanem, tymi wymiotami i przewracaniem się po domu, bo nigdy w życiu coś takiego mi się nie zdarzyło. Teraz pluję sobie w brodę, że tak dałam się ponieść temu wszystkiemu. Od września nie piłam alkoholu, bo nie przepadam za nim i nie było okazji, a jak raz na jakiś czas (bo poza uczelnią nigdzie nie wychodzę) chciałam się trochę zabawić, to wyszło z tego coś takiego... Trochę pokłóciłam się z bratem i wtedy mi powiedział o tym ,,utrudnionym kontakcie słownym ze mną", więc istnieje możliwość, że zrobił to po złości, ale coś mi się kojarzy, że rzeczywiście mogło tak być, a ja siedziałam tam też jak głupia pod koniec, bo bałam się, że jak wstanę, to się przewrócę czy coś i będzie wstyd. Zdarzyło Wam się kiedyś coś takiego? Olałyście to i przeszłyście do porządku dziennego?

[b872d78680f891d873273d31baaf276c9d6e57ec_6594a44f1cc14]

[1=9848198ceafc75373689018 f1c5708ad8ca8cef1_6087464 13ed8e;79974556]Cześć, piszę żeby się wyżalić, bo bardzo mnie to wszystko gryzie.
W święta poszłam z bratem do mojej rodziny (rodzice pracowali), tam była kuzynka, która z mężem i dziećmi nie mieszka w Polsce oraz druga kuzynka z rodziną, która zamieszkała w innym mieście. Bardzo mi ich wszystkich brakuje, a w mojej rodzinie więzy są gorzej niż średnie. Są to ludzie bardzo mili, rodzinni, no ale niestety pijący w święta dość dużo alkoholu. Wypiłam kilka kieliszków wina, potem impreza przeniosła się do nas do domu. Było mi smutno, że oni niedługo pojadą do siebie, że widzimy się 2 razy do roku i z tego wypiłam jeszcze ze 3 kieliszki. Czułam się dobrze. Potem gdy poszli do domu, przyszedł kolega mojego brata, który bardzo lubi pić alkohol i imprezować. Generalnie nie lubię takiego towarzystwa, krępuje mnie to, bo sama jestem osobą samotną i zakompleksioną, ale mój brat powiedział, żebym nawet nie robiła mu wstydu siedząc jak dzik u siebie w pokoju. Oni zaczęli pić wódkę, ja oczywiście nie chciałam więc zaczęłam popijać resztkę wina, trochę z nudów, trochę żeby się ośmielić i jakoś nie poczułam, kiedy straciłam kontrolę. Podejrzewam, że wypiłam jeszcze max 3-4 kieliszki (bo nie było już więcej wina) i straciłam pamięć, tzn. pamiętam, że tam siedziałam i z nimi gadałam, ale o czym, to już nie mam pojęcia. Dziewczyny ja jestem w szoku, bo zawsze miałam mocną głowę, potrafiłam wypić całą butelkę wina i nic, a tu normalnie mnie ścięło, tak że w nocy i wczoraj wymiotowałam przez cały dzień, aż musiałam dostać w szpitalu kroplówki i zastrzyk. Było to w wieczór Bożego Narodzenia, a ja do tej pory mam mdłości.Może to przez stres jaki ostatnio przechodzę, kiepska sytuacja rodzinna w domu, ogrom pracy na te święta... Nie wiem...
Dodatkowo jest mi mega wstyd, bo mój brat powiedział, że tak mu wstyd za mnie było, bo mi się język plątał i ledwo mówiłam i jedząc sałatkę trochę mi upadło na kanapę, na której siedziałam, a wtedy przyszło do niego jeszcze więcej kolegów. Szczerze mówiąc, to ja nawet tego nie zauważyłam z tym jedzeniem na kanapie. Mój brat widząc mnie w takim stanie mógł jakoś zareagować, żebym poszła już do siebie a nie mnie jeszcze wysyłał po chleb, gdzie musiałam zejść po stromych schodach na dół, co w tym stanie bezpieczne nie było. Potem wszyscy poszli na imprezę, a ja starałam sobie jakoś radzić.
Jest mi mega głupio po tym, jak mi powiedział, że mi się język plątał, o tej łyżeczce jedzenia na kanapie, bo jestem osobą wrażliwą, która wszystko bardzo długo rozpamiętuje. Jednocześnie jestem przerażona moim stanem, tymi wymiotami i przewracaniem się po domu, bo nigdy w życiu coś takiego mi się nie zdarzyło. Teraz pluję sobie w brodę, że tak dałam się ponieść temu wszystkiemu. Od września nie piłam alkoholu, bo nie przepadam za nim i nie było okazji, a jak raz na jakiś czas (bo poza uczelnią nigdzie nie wychodzę) chciałam się trochę zabawić, to wyszło z tego coś takiego... Trochę pokłóciłam się z bratem i wtedy mi powiedział o tym ,,utrudnionym kontakcie słownym ze mną", więc istnieje możliwość, że zrobił to po złości, ale coś mi się kojarzy, że rzeczywiście mogło tak być, a ja siedziałam tam też jak głupia pod koniec, bo bałam się, że jak wstanę, to się przewrócę czy coś i będzie wstyd. Zdarzyło Wam się kiedyś coś takiego? Olałyście to i przeszłyście do porządku dziennego?[/QUOTE]

opitol brata że to przez niego, mógł Ci zostawić w spokoju a nie na wyciągać do kumpla. Byś się wyspała a tak to spędziłaś swięta pod kroplówką . A wysyłanie ledwo trzymającej się na nogach dziewczyny po stromych schodach po coś tam - jest słabe. Zabić Cię chciał czy co?

A tak poważnie to teraz wiesz że odporność na alkohol jest zmienna, czasami wysoka, a jak masz zły dzień - niska. Sądzę że te wina były rożne, co też Ci nie pomogło.

Olej sprawę ale wyciągnij naukę na przyszłość - nie mieszaj, pij wolno np 1 kieliszek na godzinę, 2 kieliszki wody. I pamiętaj że na brata nie masz co liczyć jeżeli za dużo wypijesz.

[chwast]

Nie masz się czym przejmować...

[ad661336dba67467d5566b7c0c939a9c82ec46ac_5f7e48729cea2]

Jasne ze zdarzylo. Ja bym to olala.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[MOgrama]

Zdarza się najlepszym. Nie przejmuj się kac moralny tez da się przeżyć. To nic nadzwyczajnego ze ktoś przesadził z alkoholem.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[natalia_t]

Zdarzyło się kilka razy. Trzeba takich sytuacji unikać i uważać z alko, ale bywa jakiś kiepski dzień, coś tam człowiek nie zje jak trzeba, zapomni wypić płynów ile trzeba, nie dośpi, stres i można się upić trzema kieliszkami wódki albo połową wina. Jeśli nie zdarza się regularnie, znajomi nie znają cię jako takiej, co się upija na imprezach, nie ma się czym przejmować.

[phideaux]

Nie przejmuj się. Nie ty pierwsza i nie ostatnia czując się niezręcznie chciałaś się ośmielić alkoholem Po prostu następnym razem pamiętaj, żeby wyznaczyć sobie granicę.

[Adrianna_8]

Zdarzyło mi się i powiem Ci tyle - masz brata debila. On się nigdy nie upił?

Pewnie wie, że rzadko pijesz, nie jesteś alkusem. Zdarzyło się to raz, nic złego nie zrobiłaś, każdy pił alkohol, a on Ci wypomina, że było mu wstyd. Zamiast się Tobą zaopiekować, to pierdzieli bez sensu.

Zamiast sobie coś wyrzucać, to dogadaj mu.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Atavish]

Takie rzeczy się zdarzają. Zamiast się samobiczować wyciągnij z tego naukę na przyszłość. Że z alkoholem różnie bywa, więc lepiej z nim nie przeginać. Że na brata nie możesz liczyć. Oraz - następnym razem nie rób czegoś na co nie masz ochoty i np zamiast pić to albo zostaw takie towarzystwo, albo siedź z nimi i nie pij.
Ale jeśli to jedna sytuacja, to się nie zadręczaj, bo nie ma co. A jedzeniem to ja potrafię uwalić wszystko na trzeźwo

Wysłane z mojego LG-H815 przy użyciu Tapatalka

[Mojwa]

Pewnie, że się zdarzylo. Okropne jest to, że brat, czując się lepiej nic nie zrobił, nie pomógł Ci, nie zaprowadził do pokoju jak widzial, że jest źle.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Ulubiona_rzecz]

[1=9848198ceafc75373689018 f1c5708ad8ca8cef1_6087464 13ed8e;79974556]Cześć, piszę żeby się wyżalić, bo bardzo mnie to wszystko gryzie.
W święta poszłam z bratem do mojej rodziny (rodzice pracowali), tam była kuzynka, która z mężem i dziećmi nie mieszka w Polsce oraz druga kuzynka z rodziną, która zamieszkała w innym mieście. Bardzo mi ich wszystkich brakuje, a w mojej rodzinie więzy są gorzej niż średnie. Są to ludzie bardzo mili, rodzinni, no ale niestety pijący w święta dość dużo alkoholu. Wypiłam kilka kieliszków wina, potem impreza przeniosła się do nas do domu. Było mi smutno, że oni niedługo pojadą do siebie, że widzimy się 2 razy do roku i z tego wypiłam jeszcze ze 3 kieliszki. Czułam się dobrze. Potem gdy poszli do domu, przyszedł kolega mojego brata, który bardzo lubi pić alkohol i imprezować. Generalnie nie lubię takiego towarzystwa, krępuje mnie to, bo sama jestem osobą samotną i zakompleksioną, ale mój brat powiedział, żebym nawet nie robiła mu wstydu siedząc jak dzik u siebie w pokoju. Oni zaczęli pić wódkę, ja oczywiście nie chciałam więc zaczęłam popijać resztkę wina, trochę z nudów, trochę żeby się ośmielić i jakoś nie poczułam, kiedy straciłam kontrolę. Podejrzewam, że wypiłam jeszcze max 3-4 kieliszki (bo nie było już więcej wina) i straciłam pamięć, tzn. pamiętam, że tam siedziałam i z nimi gadałam, ale o czym, to już nie mam pojęcia. Dziewczyny ja jestem w szoku, bo zawsze miałam mocną głowę, potrafiłam wypić całą butelkę wina i nic, a tu normalnie mnie ścięło, tak że w nocy i wczoraj wymiotowałam przez cały dzień, aż musiałam dostać w szpitalu kroplówki i zastrzyk. Było to w wieczór Bożego Narodzenia, a ja do tej pory mam mdłości.Może to przez stres jaki ostatnio przechodzę, kiepska sytuacja rodzinna w domu, ogrom pracy na te święta... Nie wiem...
Dodatkowo jest mi mega wstyd, bo mój brat powiedział, że tak mu wstyd za mnie było, bo mi się język plątał i ledwo mówiłam i jedząc sałatkę trochę mi upadło na kanapę, na której siedziałam, a wtedy przyszło do niego jeszcze więcej kolegów. Szczerze mówiąc, to ja nawet tego nie zauważyłam z tym jedzeniem na kanapie. Mój brat widząc mnie w takim stanie mógł jakoś zareagować, żebym poszła już do siebie a nie mnie jeszcze wysyłał po chleb, gdzie musiałam zejść po stromych schodach na dół, co w tym stanie bezpieczne nie było. Potem wszyscy poszli na imprezę, a ja starałam sobie jakoś radzić.
Jest mi mega głupio po tym, jak mi powiedział, że mi się język plątał, o tej łyżeczce jedzenia na kanapie, bo jestem osobą wrażliwą, która wszystko bardzo długo rozpamiętuje. Jednocześnie jestem przerażona moim stanem, tymi wymiotami i przewracaniem się po domu, bo nigdy w życiu coś takiego mi się nie zdarzyło. Teraz pluję sobie w brodę, że tak dałam się ponieść temu wszystkiemu. Od września nie piłam alkoholu, bo nie przepadam za nim i nie było okazji, a jak raz na jakiś czas (bo poza uczelnią nigdzie nie wychodzę) chciałam się trochę zabawić, to wyszło z tego coś takiego... Trochę pokłóciłam się z bratem i wtedy mi powiedział o tym ,,utrudnionym kontakcie słownym ze mną", więc istnieje możliwość, że zrobił to po złości, ale coś mi się kojarzy, że rzeczywiście mogło tak być, a ja siedziałam tam też jak głupia pod koniec, bo bałam się, że jak wstanę, to się przewrócę czy coś i będzie wstyd. Zdarzyło Wam się kiedyś coś takiego? Olałyście to i przeszłyście do porządku dziennego?[/QUOTE]

A brata rodziną to oni nie są ?
Nie przejmuj się, każdemu to się zdarza. Może miałaś akurat słabszy dzień i dlatego tak Cię ścięło.
Opieprzyłabym tylko brata, że widząc w jakim jesteś stanie nie zaprowadził Cię do pokoju, tylko kazał schodzić po schodach.

[Antoiineette]

Myślę, że większości ludzi zdarzyło się, że alkohol źle na nich zadziałał.
Mi też
Ja podeszłabym do tego na zasadzie, że każdemu może się zdarzyć. A ubrudzić kanapę sałatką można nawet na trzeźwo
Brat za to nie popisał się każąc Ci schodzić po stromych schodach, kiedy widział, że jesteś nie w stanie.
Nie przejmuj się, na pewno nikt nie będzie od razu Cię osądzał po jednorazowym incydencie.

[9848198ceafc75373689018f1c5708ad8ca8cef1_608746413ed8e]

Dziękuję dziewczyny lepiej mi dzięki Wam.

[kalor]

Oj, żeby to raz... Kiedyś bywało ze znajomymi, różne dziwne rzeczy z tego wynikały, dziwne zachowania, ale teraz już nikt to tym nie pamięta. Teraz z chłopakiem mi się zdarza. Jako że żegnam się powoli z wizażem, to mogę dla poprawy humoru wyznać rzecz nieco obrzydliwą. Można w tym momencie przestać czytac.

zdarzyło mi się ... na niego... w sytuacji intymnej... Gdy próbowałam mu zrobic przyjemność. I dalej ze mną jest muszę być naprawdę cudowna, że po czymś takim dalej mnie lubi tak samo

Tak że samo upicie się to dla mnie nic

[b872d78680f891d873273d31baaf276c9d6e57ec_6594a44f1cc14]

niezły numer

[kalor]

Zareagował cudownie, tak mnie ogarnął i uspokoił, że nawet rano mi wstyd nie było. Wtedy poczułam, że to ten. Ale raczej dzieciom tej historii nie opowiem