Normalne Odżywianie

[iza_wiosenna]

Dzień dobry.
Zakładam ten wątek głównie dla dziewczyn, które odzyskały już zdrowie fizyczne [waga w normie, okres jest, takie tam], a teraz po trudach Przytycia nie bardzo wiedzą, jak jeść, żeby nie wpaść w kolejną obsesję i żeby na nowo nie zacząć przejmować się każdą dodatkową kalorią.
no dobra, przechodzę do meritum:

NORMALNE ODŻYWIANIE SIĘ TO:
* jedzenie conajmniej trzech posiłków dziennie z ewentualnymi przekąskami między posiłkami, zależnie od apetytu [czyli nie że oczekuję z zegarkiem w ręku na 11:47, bo o 8:47 zjadłam śniadanie i teraz MUSZĘ coś zjeść, żeby metabolizm nie siadł nawet jeżeli akurat na śniadanie zjadłam więcej niż zwykle, bo ledwo zwlokłam się z łóżka głodna jak stado wilków, i teraz nie czuję potrzeby jedzenia]
*spożywanie bardzo różnorodnych pokarmów jako składników zrównoważonej i elastycznej diety [wiadomo. z naciskiem na 'elastycznej', czyli kiedy akurat nie mam w lodówce serka wiejskiego na kolację, którą jem białkową, nie lecę do sklepu mimo, że wieje, leje, jest -10stopni, bo równie dobrze mogę zjeść coś innego ;-) ]
* jedzenie, gdy się ma na to ochotę, większej ilości pokarmów których smak sprawia nam przyjemność [to chyba też jasne; nie ma że planuję że zjem 50gramów orzeszków w miodzie, a każde 10gramów więcej jest jednym wielkim wyrzutem sumienia, który zagłusza całą przyjemność z konsumpcji:P]
*spożywanie przy niektórych okazjach większej ilości pożywienia niż wydaje się to potrzebne [imieniny, urodziny, impreza, kino...]
* spożywanie przy niektórych okazjach mniejszej ilości pokarmu, niż to potrzebne [zdarza się i w tę drugą stronę]
*możliwość dostosowania sposobu jedzenia do sytuacji tak, aby nie zaburzało ono pracy, nauki ani życia towarzyskiego i na odwrót [nie wyjdę z wami o 17 tylko ew. o 17:30 bo o 17 muszę zjeść obiad...hmmm]
*jedzenie lub niejedzenie w sytuacjach związanych ze złymi emocjami (przygnębienie, napięcie, złość, strach) [a więc jak czasami pocieszymy się ciastkiem, bo chłopak nas rzucił, to wcale nie znaczy, że jesteśmy zagrożone zaburzeniami odżywiania, bądź ich nawrotem]
*spożywanie posiłków poza domem w towarzystwie w podobny sposób jak to czyni grupa [wiadomo ;-)]
*spożywanie od czasu do czasu szybkiego jedzenia poza domem jeśli ma się na to ochotę
*uświadomienie sobie, że jedzenie nie jest najważniejszą rzeczą w życiu, ale jest istotne dla zdrowia i dobrego samopoczucia fizycznego i psychicznego [jedzenie jest środkiem do życia a nie jego celem. ]
*zdolność do przygotowywania posiłku dla siebie i innych bez odczuwania związanego z tym niepokoju
*uświadomienie sobie, że wielkość posiłków musi być dostosowana do różnych sytuacji
* nie wpadanie w panikę, jeżeli przy szczególnej okazji, mimo braku apetytu/ochoty na dany produkt, jest się zmuszonym do zjedzenia go [na przykład u rodziców chłopaka, ktorzy zaprosili mnie na obiad w celach poznawczych i teraz wpychają we mnie trzeci kawałek babki.]

**

Z tego, co wiem, osoby cierpiące na bulimię/kompulsywne objadanie się/[anoreksję w zasadzie też, z epizodami objadania się] wielokrotnie odżywiają się delikatnie rzecz ujmując tragicznie, a potem dziwią się, że oo kurczę, znów miały napad, dlaczego? Trzeba nauczyć się słuchać swojego organizmu: jem, kiedy jestem głodna i to, na co mam ochotę. Niejedzenie mimo odczuwania głodu, z nadzieją, że może uda się schudnąć, w przypadku osób wychodzących z ed lub zmagających się z napadami żarłoczności jest zgubne i najczęściej przynosi efekt odwrotny do zamierzonego, tj. napad.

Jeśli chodzi o planowanie posiłków, zdania są podzielone, ale generalnie dla psychiki nie jest ono korzystne, gdyż prowadzi do "zegarkowej" obsesji lub dalszym skupianiu się na posiłkach i stawianiu ich w centrum życia. U osób z niskim bmi, które stąpają po niepewnym gruncie i nie są w stanie zaufać sobie całkowicie, planowanie bywa konieczne, bo jego brak może skończyć się niejedzeniem, "bo przecież nie byłam głodna" i dlaszym oszukiwaniem siebie. Poza tym chore wielokrotnie mają zaburzone ośrodki głodu i sytości, przez co percepcja uczucia głodu może zanikać; wtedy należy jeść mimo, że wydaje się, że 500 kcal na dzień spokojnie wystarczy, żeby się najeść .

Jeżeli na pytanie "co zjadłaś wczoraj?" potrafisz wymienić z dokładnością do jednego produktu skład każdego posiłku, to znaczy, że ...powinnaś zająć się czymś, co nie ma żadnego związku z chorobą i odżywianiem. B)

uwaga, uwaga jedzenie jest też źródłem przyjemności, a więc nie ma niczego złego ani świadczącego o zaburzonym myśleniu, w czekaniu z utęsknieniem na niedzielny obiad czy ciasto, które zjesz u cioci na imieninach. :P no, chyba, że czekanie na kolejny posiłek wypełnia cały Twój czas i staje się sposobem na życie.

anything else? normalne odżywianie nie wyklucza zdrowego odżywiania. Zdrowe odżywianie [ale nie dieta redukcyjna], które nakłada na Ciebie miliard zakazów i nakazów [a Ty czujesz wewnętrzny obowiazek stosowania się do nich], nie jest zdrowym odżywianiem a kolejną szkodliwą obsesją, która kłóci się z wyznacznikami (bo to nie zasady) normalnego odżywiania.

jakieś pytania?

[Papillon]

Dziękuję Ci za tego posta.

Masz rację

[Megha]

Iza,
przeczytałam i czytam często Twoje wypowiedzi. Zawsze wydawało mi się, że nie mam problemu z jedzeniem (a pewnie mam, bo w ciągu roku roztyłam się do 80kg, a teraz uporyczywie ...i znowu je zrzucam).
Czasem jakieś dziwne "coś" stuka mi w szybkę, bo niby tylko się odchudzam, ale CAŁY MÓJ DZIEŃ WYPEŁNIA JEDZENIE, PLANOWANIE GO, SPOŻYWANIE I PRZYGOTOWYWANIE (zakupy, gotowanie, itd.)...

Ja już nie umiem zjeść ciasta nawet jak mam na nie ochotę.
Ukochana kawa stała się dla mnie napojem zakazanym, bo piłam tylko słodzoną i z mleczkiem skondensowanym. No a cukier to samo zło...

Czasem czuję, że zaczynam wariować...na punkcie jedzenia.
Na razie chyba nie grozi mi niejedzenie...
Powtarzam sobie, że odżywiam się zdrowo, że jest ok, ale ostatnio nawet straciłam apetyt.

Co radzisz?
Czy gruba osoba (taka jak ja) może mieć zaburzenia odżywiania się?
Proszę tylko...nie śmiej się z moich pytań...

[iza_wiosenna]

Napisane przez Papillon

Dziękuję Ci za tego posta.

Masz rację

nie ma za co cieszę się, jeśli pomogłam.

Napisane przez Megha

Iza,
przeczytałam i czytam często Twoje wypowiedzi. Zawsze wydawało mi się, że nie mam problemu z jedzeniem (a pewnie mam, bo w ciągu roku roztyłam się do 80kg, a teraz uporyczywie ...i znowu je zrzucam).
Czasem jakieś dziwne "coś" stuka mi w szybkę, bo niby tylko się odchudzam, ale CAŁY MÓJ DZIEŃ WYPEŁNIA JEDZENIE, PLANOWANIE GO, SPOŻYWANIE I PRZYGOTOWYWANIE (zakupy, gotowanie, itd.)...

Ja już nie umiem zjeść ciasta nawet jak mam na nie ochotę.
Ukochana kawa stała się dla mnie napojem zakazanym, bo piłam tylko słodzoną i z mleczkiem skondensowanym. No a cukier to samo zło...

Czasem czuję, że zaczynam wariować...na punkcie jedzenia.
Na razie chyba nie grozi mi niejedzenie...
Powtarzam sobie, że odżywiam się zdrowo, że jest ok, ale ostatnio nawet straciłam apetyt.

Co radzisz?
Czy gruba osoba (taka jak ja) może mieć zaburzenia odżywiania się?

jakoś mi tak ten przymiotnik 'gruba' bardzo negatywnie zabrzmiał.
ale ed może mieć każdy. bo to nie tylko niejedzenie, ale też obsesja na punkcie odżywiania się. Jeżeli spycha inne, istotne kwestie na drugi [a potem trzeci, czwarty itd.] plan i wypełnia [ono i otoczka czyli planowanie, czekanie na nie...] całe życie i myślenie, to sygnał ostrzegawczy, że trzeba coś zmienić. Może częściej wychodź z domu ze znajomymi? zajmij się tym, co lubisz robić, albo zrób coś zupełnie nowego?
myślenie o jedzeniu jako o czymś złym, też świadczy o zaburzonym pojmowaniu odżywiania. jedzenie to środek do życia. nawet na diecie głupio mieć kawałek ciasta za "złooo" jeżeli czujesz, że dieta wymyka Ci się spod kontroli, to znak, że trzeba coś zmienić i wyluzować. a jeżeli już nie dasz rady wyluzować i wyrwać się z tej spirali, może pomyśl o psychologu? niefajnie tracić każdą chwilę na zastanawianie się, co zjeść i dlaczego lepiej to, niż coś innego.

[Megha]

Dzięki za odpowiedź.

Spróbuję coś ze sobą zrobić, bo odchudzanie i ćwiczenia zdominowały całe moje życie i wolny czas.
Kiedyś wolałam rozrywki intelektualne, a teraz tylko ten fitness i fitness nic więcej mnie nie interesuje...

Że też ja się musiałam tak zapuścić, żeby teraz się odchudzać?

Pozdrawiam Wszystkie użytkowniczki na diecie!

[Papillon]

Ja ogólnie myślałam przez jakiś czas,że zdrowo się odżywiam...wmawiałam to sobie w wakacje nie wychodziłam z domu przed 14,bo musiałam zjeść obiad ,do koleżanki brałam kanapki,bo o 17 musiałam zjeść podwieczorek (to było niegrzeczne :/ ;]) i praktycznie codziennie jadłam to samo...efekt-przytyłam ;] zdałam sobie z tego sprawę kilka tygodni temu i zaczęłam jeść więcej,znowu miałam kompulsy i nienawidziłam siebie...od kilku dni jadłam bardzo mało dzisiaj chciałam skończyć na kisielu i 2 jabłkach....cieszę się,że przeczytałam Twojego posta Iza,naprawdę dziękuję.Uświadomiłaś mi,że nie chcę znowu powtarzać tego samego co rok temu.

[aoii]

dziękuje bardzo wydrukuje i powiesze sobie nad łóżkiem

[Papillon]

Napisane przez aoii

dziękuje bardzo wydrukuje i powiesze sobie nad łóżkiem

Ja już to zrobiłam

[olgicula]

Podpisuje sie rekami i nogami... Chociaz sie do tego nie stosuje- a nawet robie na odwrót. I trace znajomych...

[isabella3]

[tapetka22]

[QUOTE=iza_wiosenna;141165 13]nie ma za co cieszę się, jeśli pomogłam.



QUOTE]
jak zawsze

mam te ksiazke..ale tam tak nie przemawia do mnie jak z twoimi komentarzami :d

[stoookroootkaaa]

Wielki szacun, Izuś!

[agueda]

Iza dzięki Nie wklejam wprawdzie jadłospisów na NCJ, bo leciałyby karne, ale regularnie je czytam i naprawdę zazdroszczę i podziwiam niektóre dziewczyny za to, że potrafią i próbują wyjść z ed. Ja już chyba nie mam siły. Wmawiam sobie, że zdrowieje, bo jem w miarę regularnie i się nie głodzę, czyli, że to już nie anoreksja. Ale z drugiej strony stanowi to 90% mojego życia i odnośnie tego co napisałaś o serku wiejskim, to tak, ja właśnie należę do tych co pobiegną choćby w środku nocy jeśli mi ich zbraknie... Czuję, że najlepszy okres mojego życia tj. liceum i studia, przecieka mi przez palce...
Dobra sorry za ten wywód, ale tak mi się smutno zrobiło czytając ten wątek i uświadamiając sobie, jak bardzo jestem nieszczęśliwa.

[ysska1991]

Bradzo dobry post.
Zmusza do myslenia...i napewno nie jest to zadna bzdura...
ja rowniez zdalam sobie z tego sprawe ze psuje sobie mlodosc...
ale mam nadzieje ze nie jest zapozno aby powiedziec STOP i wyjsc z bagna zachowujac swoja wage
Zycze wszystkim pozostalym powodzenia we wspolnej walce z ed!

[Delli]

Kolejny raz to czytam i zdaje sobie sprawe jak ciagle siebie oszukuje. Wmawiam sobie, że jest lepiej a tak naprawdę się cofam. Ze skrajności w skrajność. I choć sił brak to będę walczyć! O siebie. O zdrowie. O życie.
I nie napisze nic nowego - DZIĘKUJE Iza Nawet nie wiesz, jak było to potrzebne

[en20]

Napisane przez tapetka22

mam te ksiazke..ale tam tak nie przemawia do mnie jak z twoimi komentarzami :d

a jaka to książka?

[Sherrie]

ja bym jeszcze dodala brak liczenia kalorii w kazdym posilku i czytanie etykiet produktow (a wlasciwie jego brak) ;]

[plameczka]

bardzo fajny post Iza



przydaloby sie jeszcze cos z cyklu: `Jak powstrzymac napad - 100% skutecznosci za kazdym razem!`

[123dzemdzemona22]

Napisane przez agueda

Iza dzięki Nie wklejam wprawdzie jadłospisów na NCJ, bo leciałyby karne, ale regularnie je czytam i naprawdę zazdroszczę i podziwiam niektóre dziewczyny za to, że potrafią i próbują wyjść z ed.

dokładnie aa po co mają lecieć

Izka ! masz mistrza u mnie

Mart(yn)o przykleiłaś?

[Fankaus5olga]

Świetna robota

[MalaLejdi]

Izuś jesteś wielka i niezastąpiona- wielkie brawa i ukłony dla ciebie
Wszystko napisane tak w prosty sposób i a do tego dokładnie zinterpretowane

Ja już pokonałam "prawie" swoją chorobe, ale jednak jakiś uraz w głowie pozostał typu, że musze za 5 minut podwieczorek zjeść bo jest 16.55, planowanie jedzenia, unikania różnych rzeczy itd....
Ale dam rade i to też zwalcze bo wierze w siebie i dam rade

[Ejli]

Zebrałaś razem chyba wszystko, co ważne, super!
Btw nie wklejam jadłospisów na NCJ bo... właśnie uważam że to nie jest zdrowe; takie skrupulatne rejestrowanie posiłków. W każdym razie nie naturalne. Kiedyś myślałam: "O, dzisiaj ładnie wszystko zapisałam, regularne posiłki, pamiętam co i w jakiej kolejności, wrzucę na wizaż" . Często wstaję po 10, rzadko jadam 5 posiłków, bo każdy posiłek u mnie trwa długo. I co? I nic .

Dziewczyny, czytajcie i wbijajcie sobie do główek !

[vana]

brawo! od siebie dodałabym jeszcze brak ważenia każdego produktu (choć sama nigdy tego nie robiłam, bo nie mam wagi kuchennej, ale to wyszło mi tylko na dobre ) i przypomnienie, że aktywność fizyczna przy diecie to tylko dodatek, a nie jej podstawa (czyt. katowanie się ćwiczeniami)

Ty nasz geniuszu

[Nataleczkaaa]

Ja również dziękuje
Świetna robota!!!

tylko żeby to było takie proste...

[tapetka22]

Napisane przez agueda

Iza dzięki Nie wklejam wprawdzie jadłospisów na NCJ, bo leciałyby karne, ale regularnie je czytam i naprawdę zazdroszczę i podziwiam niektóre dziewczyny za to, że potrafią i próbują wyjść z ed. Ja już chyba nie mam siły. Wmawiam sobie, że zdrowieje, bo jem w miarę regularnie i się nie głodzę, czyli, że to już nie anoreksja. Ale z drugiej strony stanowi to 90% mojego życia i odnośnie tego co napisałaś o serku wiejskim, to tak, ja właśnie należę do tych co pobiegną choćby w środku nocy jeśli mi ich zbraknie... Czuję, że najlepszy okres mojego życia tj. liceum i studia, przecieka mi przez palce...
Dobra sorry za ten wywód, ale tak mi się smutno zrobiło czytając ten wątek i uświadamiając sobie, jak bardzo jestem nieszczęśliwa.

Kolejny raz to czytam i zdaje sobie sprawe jak ciagle siebie oszukuje. Wmawiam sobie, że jest lepiej a tak naprawdę się cofam. Ze skrajności w skrajność. I choć sił brak to będę walczyć! O siebie. O zdrowie. O życie.
I nie napisze nic nowego - DZIĘKUJE Iza Nawet nie wiesz, jak było to potrzebne

jakbym pisala o sobie..

[allexa]

Brawa dla Autorki !

Nie pozostaje nic innego niż sukcesywne wprowadzanie zmian w życie..
Lecz nie 'na hura', a stopniowo.

Powodzenia, Moje Drogie !

[iza_wiosenna]

Dziewczyny, dzięęęękuję Wam za tak miłe słowa, zwłaszcza, że powoli traciłam poczucie sensu mojej moderatorskiej pracy.

co do zmian w podejściu do jedzenia, wg mnie usilne staranie się, by jedzenie wyglądało normalnie, też do niczego nie prowadzi - tylko do dalszego skupiania się na objawach. jeśli objawy nie chcą ustąpić, trudno, niech sobie będą, ale my nie poddajemy się im biernie, ale, tak jak kiedyś pisałam, dzwonimy do koleżanki, idziemy na zakupy, na spacer, po książkę. wtedy myśli jakoś tak się same przekierują na sprawy niezwiązane z ed. a nawet jeżeli kilka razy się nie uda i perspektywa układania jadłospisu na kolejny miesiąc wyda się nam bardziej interesująca bądź istotniejsza od słuchania muzyki i nie odnajdziemy w sobie tyle siły, by mimo wszystko wyrwać się ze swojego chorego świata - trudno. mamy prawo do porażek i nie możemy sobie narzucać doskonałości w każdej dziedzinie życia, w końcu perfekcjonizm niejedną z nas doprowadził do miejsca, w którym właśnie stoi. ;-)

[aha, mam nadzieję, że nikt nie zapomniał o terapii?]

[isabella3]

ja nie zapomniałam o terapii, bo zostane na nią za kilka dni zapisana, do pani psycholog ;]

[klaudynka4]

Świetny wątek i muszę szczerze przyznać się do tego, że większość z tego robię odwrotnie Strasznie ciężko mi przestawić się na "normalność", bo mam wrażenie, że wtedy przytyję.. Ale jakoś powolutku jest trochę lepiej.. A może tylko mi się wydaje.

[upgirl]

Izuś szacun... dzięki za uświadomienie.