Pięciu pisarzy, których wstyd czytać

[Anahstasia]

Kilka dni temu w Dzienniku ukazał się artykuł, którego fragment na swoich stronach zamieściła Wirtualna Polska.

Iluż czarujących mężczyzn, których nie mogłam traktować poważnie, od kiedy mi się zdradzili z miłością do Alchemika. Zaproszona po raz pierwszy do jego mieszkania, zawsze się obawiałam, czy gdzie nie stoi Pielgrzym lub inne z dzieł Mistrza - pisze w „Dzienniku” Magdalena Miecznicka o książkach Paulo Coelho. Na jej listę pisarzy, których wstyd czytać, oprócz Coelho, trafili też Janusz L. Wiśniewski, Dan Brown oraz Cegielski i Passent.

Oto koszmar, który prześladuje każdą kobietę, choćby luźno związaną z literaturą. Poznajesz mężczyznę. Jest przystojny, dobrze ubrany, uprawia sporty. Niestety, przychodzi chwila, w której postanawia wykazać, że jest również inteligentny. Ponieważ dowiedział się, że jesteś krytykiem literackim/polonistką/pisarką/redaktorem w wydawnictwie, albo choćby osobą czytającą książki, postanawia zabłysnąć na polu literatury. I zanim zdążysz zaprotestować, już deklaruje: „Książka, która ostatnio zrobiła na mnie wielkie wrażenie, to…”. Pada tytuł. (...)

Mnie osobiście w takich sytuacjach prześladowały zawsze dzieła Paulo Coelho. Iluż czarujących mężczyzn, których nie mogłam traktować poważnie, od kiedy mi się zdradzili z miłością do Alchemika. Zaproszona po raz pierwszy do jego mieszkania, zawsze się obawiałam, czy gdzie nie stoi Pielgrzym lub inne z dzieł Mistrza. I kiedy już oddychałam z ulgą: nie ma - na jakiejś półce przy łóżku, pod stertą pism o samochodach, dostrzegałam kawałek nieuniknionej okładki…

Kiedy to się znowu zdarzyło w zeszłym roku, postanowiłam naocznie zbadać fenomen. Sama, rzecz jasna, Coelho nigdy nie czytałam, nawet jednej strony. Są książki, których nie trzeba czytać, żeby wiedzieć, ile są warte. Wystarczy, że polecą nam je koleżanka X i kolega Y. Do tych autorów, którymi pogardzałam zaocznie, poza Coelho należeli jeszcze Janusz L. Wiśniewski i Dan Brown. Pomyślałam: a gdyby tak zrobić sobie dwa dni ze szmirą? I wreszcie mi się udało w tym tygodniu.

Paulo Coelho
(...) Tak, wiedziałam, że to jest tandetne: nauczania speca od marketingu, jak żyć, zawarte w jakichś pseudomistycznych fabułach. Ale lektura jednak przerosła moje oczekiwania. Spodziewałam się kiczowatej fabuły i filozofii za trzy grosze, ale - zdawałam sobie sprawę, w miarę brnięcia przez utwór Alchemik - Mistrz poszedł jeszcze znacznie dalej w swojej brawurze. Tak naprawdę w tej książce nie ma żadnej fabuły ani właściwie żadnej filozofii. Co nam bowiem opowiada Autor? Bohater podróżuje po świecie, żeby odnaleźć Skarb. Skarb, znaczy Tajemnicę. (...) Coelho odnalazł kamień filozoficzny literatury: wystarczy pisać dowolne brednie, i od czasu do czasu nacisnąć Shift, żeby zrobić wielką literę. Na pewno temu i owemu skojarzy się to z Głębią.

(...)

Janusz L. Wiśniewski
Skończywszy z brazylijskim guru, myślałam, że odtąd może być już tylko lepiej. A jednak, Dusza Wszechświata zgotowała mi niespodziankę: przystąpiwszy do lektury opus magnum Janusza L. Wiśniewskiego, S@amotność w sieci, prędko zrozumiałam, że nazywanie Autora producentem tanich romansideł jest całkowitym niedocenianiem jego kunsztu. Przy zdaniu: „głód, który powodował, że na samą tylko myśl o tym krew, szumiąc, odpływała w dół jak oszalała i pojawiała się, jak na zawołanie, wilgotność”, zaczęłam rozglądać się wokoło. Czy nikt nie widzi, co czytam? Nie - tylko pan bibliotekarz, wydając mi tomy, uśmiechnął się pogardliwie.

Ale jak to możliwe? Słyszałam na własne uszy kobiety kulturalne, na stanowiskach, które czytają tę prozę do poduszki, i mówią o tym na głos. Nawet pewna moja znajoma nie dalej jak miesiąc temu zachwycała się, że Autor świetnie rozumie duszę kobiety… No więc kobiety obdarzone duszą, którą rozumie Janusz L. Wiśniewski, uwodzą mężczyzn, siadając bez majtek, z rozłożonymi udami na biurku. Mężczyźni rzucają się na nie, ale okazują się prędko Narcyzami, i to podwójnymi, czego przyczyną jest zagmatwana relacja z ojcem. Za co one mszczą się straszliwie: uwodzą ojca - a jakże, siadając bez majtek na jego biurku. Swoją drogą, trochę mnie zaniepokoiła ta strategia flirtu, Autor bowiem ma ponoć wielki wpływ na Czytelniczki…

Małgorzata Miecznicka


---

Trzeba przyznać, że faktycznie pewne tabu na co najmniej kilku z tych pisarzy zostało nałożone. Pytanie, czy słusznie? W moim odczuciu nie do końca. Uważam, że kiedy się coś czyta, trzeba mieć świadomość jakości tekstu i nie przypisywać prozie popkulturalnej jakichś głębszych treści. Aspirowanie Coelho do miana filozofa XXI wieku, w moich oczach całkowicie dyskredytuje jego powieści. Nie dlatego, że są fatalnie napisane, ale dlatego, że autor przypisuje im coś, czego w nich nie ma. Jego powieści to powiastki pełne prawd oczywistych, które jednak podczas czytania mogą dostarczyć jakąś tam przyjemność. W porównaniu do Coelho, dużo lepiej w moich oczach wypada Wiśniewski. Wprost mówi, że pisze, bo lubi, a nie dlatego, że chce zmieniać świat. Choć do Samotności w sieci mam wiele 'ale', to jego zbiory esejów/felietonów bardzo mi się podobały i moim zdaniem niesłusznie są niedoceniane

Zgadzacie się ze zdaniem Autorki tekstu? A może macie jakieś inne swoje typy, własne listy 'Pięciu pisarzy, których wstyd czytać'?

[anestet-ka]

Nigdy i nikogo nie jest wstyd czytać. Tylko gusta literackie są różne, wiadomo..

Właściwie zgadzam się ze wszystkim co napisałaś, Anahstasio.
Dla mnie Coelho momentami pisze zdaniami, które, jakby się tak zastanowić, nie znaczą nic, po prostu nic. Wiśniewskiego trudniej mi ocenić, bo "Samotność.." jakoś mi nie podeszła i nie doczytałam a felietony mam wrażenie jakby zupełnie inna osoba pisała, ale to na plus.

[shachownica]

świetny wątek aniu, widzę sesja ci służy w jednym zgadzam się z autorką, że są książki, których nie trzeba czytać, żeby wiedzieć, że "to nie to".
natomiast zgadzam się z tobą, że można czytać wszystko, bez wstydu, jeśli się właśnie ma świadomość rzeczywistej wartości danej pozycji, ja mam listę takich "guilty pleasures", które podczytuję ale nie przyznaję się do nich
a drugiej strony hmm..., no cóż zdarza mi się oceniać ludzi po książkach.

[Alvesta]

co do Coelho, niestety - mam podobnie jak autorka tekstu, facet czytający Coelho (nie - który przeczytał, tylko czytający, czekający na kolejne powieści) ma u mnie punkty ujemne

ale takiego Browna przeczytałam w wakacje i nie powiem żebym sie męczyła czy coś takiego. Taka książka do łyknięcia na letnie popołudnie.
"Samotności..." nie czytałam i chyba nie zamierzam - to chyba właśnie przykład książki podanej przez shachownicę

[tulipanna.]

Moim zdaniem ten artykul jest strasznie slaby (jak na Dziennik przystalo). Nie bardzo jest tu o czym dyskutowac. Pieciu pisarzy, ktorych wstyd czytac - 100 najlepszych pisarzy - 25 poetek, ktore(...). Ot, kolejna masowka. O masowce. Dla masowki.

[Alvesta]

Napisane przez tulipanna.

Moim zdaniem ten artykul jest strasznie slaby (jak na Dziennik przystalo). Nie bardzo jest tu o czym dyskutowac. Pieciu pisarzy, ktorych wstyd czytac - 100 najlepszych pisarzy - 25 poetek, ktore(...). Ot, kolejna masowka. O masowce. Dla masowki.

tulipanno, pozwól ocenić innym czy jest o czym dyskutować czy nie być może mam mniej wysublimowany gust literacki, kto wie.

[shachownica]

Napisane przez tulipanna.

Moim zdaniem ten artykul jest strasznie slaby (jak na Dziennik przystalo). Nie bardzo jest tu o czym dyskutowac. Pieciu pisarzy, ktorych wstyd czytac - 100 najlepszych pisarzy - 25 poetek, ktore(...). Ot, kolejna masowka. O masowce. Dla masowki.

artykuł może słaby ale dlaczego uważasz, że nie można o nim podyskutować, każdy przyczynek do rozmowy o książkach jest dobry

[Taverney]

de gustibus...
choć faktycznie Coelho ani Wiśniewski do pisarzy wielkich lotów nie należą, ale czasem dla oderwania się czemu nie? Dlaczegóżby mieszać ich z błotem? Czy tylko wielka proza w stylu Prousta albo Marqueza zasługuje na uznanie? Nie... sięgam i po Browna i po noblistów i jakoś dobrze mi z tym. Lubię poznawać nowe rzeczy, mieszać style w czytaniu książek i znajdować w każdej przyjemność czytania mając czasem świadomość, że nie jest to arcydzieło, ale z przyjemnością się to czyta.

[Makena]

a ja baaardzo lubię książki Coelho....chyba tu jestem wyjątkiem wśrób moich poprzedniczek. Ja się nigdy nie sugeruję opiniami, czy tam recenzjami na temat danego autora, czy też książki, bo dla jednego coś będzie dobre, a dla drugiego nie. Przez wiele okrzyczanych , superowych książek nie umiałam przejść, a uwielbiam te, które zostały zmieszane z błotem. Choćby moja ukochana książka "Biała Masajka".Recenzje są tragiczne. Może nie jest napisana poprawnym językiem, może dla wielu nic nie wnosi, ale dla mnie jest czymś wartościowym. Myślę, że każda osoba, która interesuje się Afryką, weźmie z niej coś wartościowego i interesującego.

[tulipanna.]

Napisane przez Alvesta

tulipanno, pozwól ocenić innym czy jest o czym dyskutować czy nie być może mam mniej wysublimowany gust literacki, kto wie.

A czy zabraniam? Wyrazilam swoja opinie. Najbardziej cenne sa dla mnie te diametralnie inne od moich, chetnie poznam odmienne opinie, uzasadnienia, toki myslowe. Tyle, ze raczej nie zbocze ze swojego w tej kwestii. Tu nie chodzi o wysublimowanie gustow literackich. Ja Coelho nie ruszam, znam osoby, ktore owszem robia to i bron Boze nie zamierzam ich 'nawracac na swoja droge', bo wcale nie wiem, czy ta ktora sama obralam jest słuszna...

Napisane przez shachownica

artykuł może słaby ale dlaczego uważasz, że nie można o nim podyskutować, każdy przyczynek do rozmowy o książkach jest dobry

No wlasnie moim zdaniem nie kazdy jest dobry. Ten (wg. mnie) wykazuje jedynie ograniczenie autorki i jakies dziwne jej sklonnosci do bryzgania jadem na prawo i lewo, bez konkretnych argumentow. Warto dyskutowac o listach autorow, majac swiadomosc, ze sa to listy tworzone wlasnie dla masowego odbiorcy. Ja masowej kultury nie neguje, bo ona rowniez jest wazna (polecam popkulturalny blog na stronie polityki...to dopiero masowka z dusza). Ale ten artykul od poczatku do konca jest o kant tylka potluc, nie wpisuje sie w zaden nurt krytyczny, nie dotyka zadnych istotnych problemow, nic nie wnosi. Jak juz wspomnialam - to Dziennik. Czytalyscie ostatni felieton Pilcha? Choc ten tez pitoli jak potluczony (odkad jest w Dzienniku rzadko zdarza mu sie napisac cos sensownego) jakie takie zaplecze ma. Ostatnio dostrzegl we Wroclawiu potencjal do stwarzania wariatow...To dopiero temat na burzliwa dyskusje...

[Alvesta]

tulipanno, ale czy tematem wątku jest ten artykuł że się tak o nim rozpisujesz? ja odebrałam go jako określenie tematu, w jakim będziemy się poruszać - czy są książki do których wstyd się przyznać - z racji np. autora. A jakich jest lotów - nie o tym mowa w tym wątku.

chyba niepotrzebne jest rozkładanie arta na czynniki pierwsze i recenzja Dziennika jako takiego.

Ale jeśli masz inne zdanie to chętnie wysłucham.

Aha. jeszcze jedno. Naturalnie nie zabroniłaś, ale z góry określiłaś - nie ma o czym rozmawiać. Trochę to brzmi jako EOT z twojej strony. Jeśli coś innego miałaś na myśli, proszę napisz (ale na temat ).

[Mariah]

Dla mnie największym wstydem jest nie czytać w ogóle. Jeśli ktoś czyta książki autorów uznanych przeze mnie za beztalencia, nie oznacza to jeszcze, że taka osoba ma u mnie krechę Sama czasem sięgam po literaturę niskich lotów i wcale się tego nie wstydzę. Aby móc się wypowiedzieć na jakiś temat, trzeba się przecież najpierw z nim zapoznać.
Dlatego też nie rozumiem podejścia autorki artykułu do mężczyzn czytających Coelho. Sama go nie czytała i kierując się masową opinią stwierdza kategorycznym tonem: Coelho jest be. Ok, później sięga po niego i okazuje się, że i tak jego tfurczość jej się nie spodobała ale to nie zmienia faktu, że wcześniej oceniała ludzi na podstawie książek, których sama nie czytała.
Owszem, są książki, po które celowo nie sięgamy, bo gdzieś w głębi duszy coś nam podpowiada, że to nas nie zainteresuje. Ja też tak mam np. z Harry Potterem. Wydaje mi się, że będzie on dla mnie trochę za dziecinny czy też zbyt "nastolatkowy" (chyba neologizm stworzyłam ) ale dopóki go nie przeczytam nie mogę być tego pewna, więc i nigdy nie zabieram głosu w dyskusjach na temat tej serii.
Są książki, których nie trzeba czytać, żeby wiedzieć, ile są warte? Tak, ale skąd wiesz, że właśnie ta wbrew pozorom nic nie warta nie skradnie ci serca i duszy?

Napisane przez Anahstasia

Paulo Coelho
(...) Tak, wiedziałam, że to jest tandetne: nauczania speca od marketingu, jak żyć, zawarte w jakichś pseudomistycznych fabułach. Ale lektura jednak przerosła moje oczekiwania. Spodziewałam się kiczowatej fabuły i filozofii za trzy grosze, ale - zdawałam sobie sprawę, w miarę brnięcia przez utwór Alchemik - Mistrz poszedł jeszcze znacznie dalej w swojej brawurze. Tak naprawdę w tej książce nie ma żadnej fabuły ani właściwie żadnej filozofii. Co nam bowiem opowiada Autor? Bohater podróżuje po świecie, żeby odnaleźć Skarb. Skarb, znaczy Tajemnicę. (...) Coelho odnalazł kamień filozoficzny literatury: wystarczy pisać dowolne brednie, i od czasu do czasu nacisnąć Shift, żeby zrobić wielką literę. Na pewno temu i owemu skojarzy się to z Głębią.

Na temat Coelho już się na wizażu wypowiadałam Żeby się nie powtarzać powiem tylko, że mnie nie denerwuje to, że Coelho pisze o prostych prawdach ale to w jaki sposób o nich pisze. Autorka artykułu dobrze ujęła Siłę tego pisarza: pisane z dużej litery hasła mające na celu przykuć naszą uwagę abyśmy mogli po chwili zastanowienia (albo i bez tego ) stwierdzić, ile w tym Głębi Sam styl pisania jest według mnie nie tyle prosty, co wręcz prostacki, więc gdyby te wszystkie Ważne Słowa pisać małą literą, zginęłyby w gąszczu nieskładnych zdań i nikt by nie zwrócił na nie szczególnej uwagi. Kolejnym typowym dla Coelho zabiegiem jest powtarzanie dosłownie co 3-4 strony tych samych krótkich zdań, myśli bądź Ważnych Słów , bo bez tego przeciętny Kowalski nie dostrzeże Głębi Gdyby wyrzucić z Alchemika te wszystkie powtórzenia i popracować nad stylem, wyszłaby prosta opowieść z prostym przesłaniem (prosty nie ma tu jednak znaczenia pejoratywnego). A tak - mamy co mamy.

Janusz L. Wiśniewski
Skończywszy z brazylijskim guru, myślałam, że odtąd może być już tylko lepiej. A jednak, Dusza Wszechświata zgotowała mi niespodziankę: przystąpiwszy do lektury opus magnum Janusza L. Wiśniewskiego, S@amotność w sieci, prędko zrozumiałam, że nazywanie Autora producentem tanich romansideł jest całkowitym niedocenianiem jego kunsztu. Przy zdaniu: „głód, który powodował, że na samą tylko myśl o tym krew, szumiąc, odpływała w dół jak oszalała i pojawiała się, jak na zawołanie, wilgotność”, zaczęłam rozglądać się wokoło. Czy nikt nie widzi, co czytam? Nie - tylko pan bibliotekarz, wydając mi tomy, uśmiechnął się pogardliwie.

Ale jak to możliwe? Słyszałam na własne uszy kobiety kulturalne, na stanowiskach, które czytają tę prozę do poduszki, i mówią o tym na głos. Nawet pewna moja znajoma nie dalej jak miesiąc temu zachwycała się, że Autor świetnie rozumie duszę kobiety… No więc kobiety obdarzone duszą, którą rozumie Janusz L. Wiśniewski, uwodzą mężczyzn, siadając bez majtek, z rozłożonymi udami na biurku. Mężczyźni rzucają się na nie, ale okazują się prędko Narcyzami, i to podwójnymi, czego przyczyną jest zagmatwana relacja z ojcem. Za co one mszczą się straszliwie: uwodzą ojca - a jakże, siadając bez majtek na jego biurku. Swoją drogą, trochę mnie zaniepokoiła ta strategia flirtu, Autor bowiem ma ponoć wielki wpływ na Czytelniczki…

Małgorzata Miecznicka

"Samotność w sieci" jest w pierwszej trójce moich ukochanych powieści i nie wstydzę się tego. Zdaję sobie sprawę z tego, że nie jest to literatura wysokich lotów, ale ja mam do tej powieści szalenie osobisty stosunek, bo sama przeżyłam coś podobnego. Ile ja się napłakałam czytając ją, wspominając własną historię i dziwiąc się, ile było podobieństw między nami a parą z książki, to moje.
A że Wiśniewski dodał tam tysiąc wątków pobocznych i parę pikantnych opisów? A co w tym złego? I znowu nie rozumiem zdziwienia autorki artykułu odnośnie cytowanej przez nią sceny czy też historii romansu kolegi bohatera z laborantką i że kobiety to czytają. I że twierdzą, iż Wiśniewski tak dobrze rozumie duszę kobiety. Bądźmy ze sobą szczerzy - a ilu z nas nie zdarzyło się w skrytości ducha fantazjować o takim dzikim seksie? Myślę, że bojąca sie o morale kobiet pani Miecznicka sama nie raz marzyła o takiej scenie ze sobą w roli głównej.

Napisane przez Alvesta

co do Coelho, niestety - mam podobnie jak autorka tekstu, facet czytający Coelho (nie - który przeczytał, tylko czytający, czekający na kolejne powieści) ma u mnie punkty ujemne

Mogę sie pod tym podpisać całym ciałem. Czytać Coelho, aby ot po prostu czytać czy też aby poznać cóż to za "fenomen" - proszę bardzo. Ale wychwalanie jego tfurczości pod niebiosa i mówienie, że to najgenialniejszy pisarz, jakiego się czytało, skutkuje u mnie natychmiastowym wyrobieniem sobie zdania na temat obycia literackiego danej osoby. Nie muszę chyba dodawać, że nie jest to dobre zdanie?


Ufff, ale się rozpisałam

[Anahstasia]

Napisane przez tulipanna.

Moim zdaniem ten artykul jest strasznie slaby (jak na Dziennik przystalo). Nie bardzo jest tu o czym dyskutowac. Pieciu pisarzy, ktorych wstyd czytac - 100 najlepszych pisarzy - 25 poetek, ktore(...). Ot, kolejna masowka. O masowce. Dla masowki.

To skoro dla Ciebie nie bardzo jest tu o czym dyskutować, to dlaczego się wypowiadasz? Trochę konsekwencji. Wątek nie będzie umierał tylko dlatego, że Ty określiłaś, że nie ma o czym mówić. To jest forum, na którym się dyskutuje, a aby dyskusja się rozpoczęła musi zaistnieć jakiś punkt zaczepienia. Ten wątek nie ma stanowić analizy artykułu 'Dziennika', a jedynie rozmowę nt. tez postawionych przez autorkę. Polecam czytać ze zrozumieniem, a nie czytać co się chce przeczytać. Dlatego jeśli uważasz, że nie ma o czym mówić, to zamilknij. 'Masówka' przeżyje twoją nieobecność w wątku, a nawet będzie z niej całkiem zadowolona.

Z mojej strony EOT.

Pozdrawiam!

[tulipanna.]

Alvesto tutaj ustosunkowalam sie do tematu tego wątku:

Napisane przez tulipanna.

Moim zdaniem ten artykul jest strasznie slaby (jak na Dziennik przystalo). Nie bardzo jest tu o czym dyskutowac. Pieciu pisarzy, ktorych wstyd czytac - 100 najlepszych pisarzy - 25 poetek, ktore(...). Ot, kolejna masowka. O masowce. Dla masowki.

Nie wiem, jak moge wyrazic sie jasniej (na temat)

Napisane przez Alvesta

tulipanno, ale czy tematem wątku jest ten artykuł że się tak o nim rozpisujesz? ja odebrałam go jako określenie tematu, w jakim będziemy się poruszać - czy są książki do których wstyd się przyznać - z racji np. autora. A jakich jest lotów - nie o tym mowa w tym wątku.

A moim zdaniem jest kluczowe co narzuca dany temat dyskusji, jakie jest jego zrodlo. Zaczynam od razu myslec o analogiach...Ksiazki, z ktorych jestesmy dumni. Ksiazki, ktore wprowadzily nas w ponury nastroj. Bez urazy, ale woda na mlyn.

Aha. jeszcze jedno. Naturalnie nie zabroniłaś, ale z góry określiłaś - nie ma o czym rozmawiać. Trochę to brzmi jako EOT z twojej strony. Jeśli coś innego miałaś na myśli, proszę napisz (ale na temat ).

Nie uzywam i nie bede nigdy uzywac skrotu EOT. Mialam na mysli dokladnie to, co napisalam (dodam ponownie, ze na temat).

Napisane przez Mariah

Dla mnie największym wstydem jest nie czytać w ogóle. Jeśli ktoś czyta książki autorów uznanych przeze mnie za beztalencia, nie oznacza to jeszcze, że taka osoba ma u mnie krechę Sama czasem sięgam po literaturę niskich lotów i wcale się tego nie wstydzę. Aby móc się wypowiedzieć na jakiś temat, trzeba się przecież najpierw z nim zapoznać.

A to wypowiedz, z ktora zgadzam sie w 100%

Anahstasio wybacz mi posiadanie innego zdania w dyskusji Oczywiscie, zgodnie z Twoim zaleceniem wypisuje sie z watku.

[Chii1986]

Trzeba przyznać, że faktycznie pewne tabu na co najmniej kilku z tych pisarzy zostało nałożone. Pytanie, czy słusznie? W moim odczuciu nie do końca. Uważam, że kiedy się coś czyta, trzeba mieć świadomość jakości tekstu i nie przypisywać prozie popkulturalnej jakichś głębszych treści. Aspirowanie Coelho do miana filozofa XXI wieku, w moich oczach całkowicie dyskredytuje jego powieści. Nie dlatego, że są fatalnie napisane, ale dlatego, że autor przypisuje im coś, czego w nich nie ma. Jego powieści to powiastki pełne prawd oczywistych, które jednak podczas czytania mogą dostarczyć jakąś tam przyjemność. W porównaniu do Coelho, dużo lepiej w moich oczach wypada Wiśniewski. Wprost mówi, że pisze, bo lubi, a nie dlatego, że chce zmieniać świat. [/QUOTE]


Z tym się zgadzam! Od dawna uważam,że Coelho jest przereklamowany... ludzie mówią"czytam Coehlo,jego książki są takie głębokie,prawdziwe i filozoficzne".... a dla mnie to bzdura.
Coehlo pisze o oczywsitościach, o tym,że droga jest ważniejsz niż sam cel itp. o tym znanym banale: liczy się to co we wnętrzu bla bla bla.... nie wiem dlaczego zrobiono z niego filozofa i "głebokiego" pisarza skoro on pisze powieści dla mas.
To tak jak niektórzy muzykę Rubika (która jest skierowana do masowej, popkulturalnej widowni)utożsamiają z muzyką klasyczną i nie zauważają,że to co robi Rubik to tak jak w hip hopie robi np. Verba czyli hiphopolo- gorszy podgatunek,przeznaczony dla mas-lekki i łatwy.

No ale różne są gusta i zapotrzebowanie,także na takie powieści i dobrze, dlatego nien wyobrażam sobie by można się było wstydzić tego,że czyta się to czy to.... można się wstydzić jednynie tego,że z masowego prostego przekazu robi się przekaz wysokich lotów.

[hathayoga]

Zgadzam się odrobinę z Miecznicką, mam podobnie. I może nie tyle chodzi mi o to, czy facet czyta Coelho albo Wiśniewskiego (bo jak można negować czyjeś zdolności bez zapoznania się z dziełem?), ale czy... "wielbi" książki tych autorów i uważa je wręcz za arcydzieła literackie. Dla mnie fan Coelho, Grocholi, Wiśniewskiego, Szwaji itp. ma "minusa" na wstępie. Podobnie jak fan Biblii.

[shachownica]

tulipanno, rozumiem, że "dziennika" nie lubisz, ale dyskredytowania wszystkiego co się w nim pojawia nie bardzo rozumiem, akurat dodatek kulturalny mają porządny. i nie wiem czemu akurat uczepiłaś się listy jako takiej, przecież to tylko taka luźna myśl, odnosząca się właśnie do tej nowej mody. a tematem naszej dyskusji ma być swego rodzaju embargo jakie nakłada się na książki niektórych autorów. jeśli uważasz, że nie ma o czym tu dyskutować, ok twoje zdanie. ale cała reszta ma prawo do swojego i swobodnej rozmowy.
w każdym razie już wiemy, że twoim zdaniem wstyd przyznawać sie do czytania "dziennika"

wracając do tematu, nigdy nie trafiła wam się książka, po przeczytaniu było wam wstyd, że się za nią zabrałyście. ja mam kilka takich pozycji, które zostawiły we mnie pewien niesmak i żałowałam, że je czytałam.

[Mariah]

Napisane przez hathayoga

Dla mnie fan Coelho, Grocholi, Wiśniewskiego, Szwaji itp. ma "minusa" na wstępie. Podobnie jak fan Biblii.

O, a mogę zapytać dlaczego? Chodzi Ci o estetykę Biblii, jej wymowę czy może coś innego?
U mnie fan Biblii też nie jest mile widziany ale to dlatego, że ja jestem niewierząca i mam dystans do osób zaczytujących się w tym dziele. Zresztą ktoś, kto się zaczytuje w Biblii, zakrawa już na fanatyka a nie fana A takich osób to ja się wręcz boję

[hathayoga]

Napisane przez Mariah

O, a mogę zapytać dlaczego? Chodzi Ci o estetykę Biblii, jej wymowę czy może coś innego?
U mnie fan Biblii też nie jest mile widziany ale to dlatego, że ja jestem niewierząca i mam dystans do osób zaczytujących się w tym dziele. Zresztą ktoś, kto się zaczytuje w Biblii, zakrawa już na fanatyka a nie fana A takich osób to ja się wręcz boję

Praktycznie odpowiedziałaś za mnie Boję się fanatyków. O ile Biblia jako książka jest momentami dość ciekawa, przesłanie moim zdaniem jest jedno. Rozbieranie tego na kawałki i przeżywanie, dorabianie ideologii... To nie dla mnie.
Kiedyś poznałam faceta, który wręcz zamęczał mnie tym, "co Chrystus powiedział". I średnio raz na pół godziny zaczynał zdanie od "w Biblii jest napisane...". Sorry, moje życie to nie katecheza.

[Mariah]

Hathayoga, dzięki za odpowiedź Wychodzi na to, że w tej kwestii mamy podobne zdanie

[foxina]

Nie do końca zgadzam się z artykułem. Jak juz wspominano są różne gusta, są też różne etapy zycia, w których mamy różne zapotrzebowanie na literaturę.
Coehlo swojego czas przeczytałam 2 czy 3 książki, ale w tej chwili wiem, w obecnym etapie rozwoju duchowego, czy też emocjonalnego , wiem, że nie jest już dla mnie. Podobnie z Brownem, którego równiez przeczytalam kilka lat temu, ale teraz nie sięgnęłabym już po niego. Rozwijamy sie przez całe życie i różnego typu książki potrzebujemy w kolejnych jego etapach .

[amber2046]

Podpiszę sie pod wypowiedzią Mariah.

Napisane przez Mariah

Dla mnie największym wstydem jest nie czytać w ogóle. Jeśli ktoś czyta książki autorów uznanych przeze mnie za beztalencia, nie oznacza to jeszcze, że taka osoba ma u mnie krechę Sama czasem sięgam po literaturę niskich lotów i wcale się tego nie wstydzę. Aby móc się wypowiedzieć na jakiś temat, trzeba się przecież najpierw z nim zapoznać.
(ciach)

Ponieważ czytanie jako takie uważam za wyjątkowo pozytywne zjawisko, a chciałabym w tym wątku napisać coś więcej prócz tego jednego zdania, zaczęłam intensywnie myśleć z jaka książka krępowałabym sie wsiąść do tramwaju.
W pierwszej kolejności przyszło mi do głowy, że z nie odpowiednią do mojego wieku. Nie tak dawno obdarzono mnie zaciekawionym spojrzeniem podszytym ironicznym uśmieszkiem gdy czytałam Harrego Pottera. Chociaż to także nie do końca tak, bo nie ugięłam się pod presja tłumu i nadal zabierałam w podróż książki Rowling.
Czasem jadąc na uczelnię albo do domu patrzę na okładki współpasażerów i zastanawiam sie dlaczego wybrali akurat ten tytuł i po jaki inny by sięgnęli.Takie zgadywanie czyiś gustów w oparciu o jedno źródło.
Na miejscu faceta miałabym problem z zadeklarowaniem posiadania 30 tomów serii literatura na szpilkach czy literatura w spódnicy, niezależnie od tego jak poczytne tytuły babskiej literatury zostały w niej wydane.
Wychodzi mój stosunek do równouprawnienia.

[Mariah]

Napisane przez shachownica

wracając do tematu, nigdy nie trafiła wam się książka, po przeczytaniu było wam wstyd, że się za nią zabrałyście. ja mam kilka takich pozycji, które zostawiły we mnie pewien niesmak i żałowałam, że je czytałam.

Nigdy nie odczuwałam wstydu, że przeczytałam jakąś książkę. Było parę takich, które mnie mocno rozczarowały, zawiodły moje oczekiwania, ale nawet mimo tego nie żałowałam, że wzięłam je do ręki. Przynajmniej dowiedziałam się, że taki rodzaj literatury czy taki autor to jednak nie moja bajka

Napisane przez foxina

Nie do końca zgadzam się z artykułem. Jak juz wspominano są różne gusta, są też różne etapy zycia, w których mamy różne zapotrzebowanie na literaturę.
Coehlo swojego czas przeczytałam 2 czy 3 książki, ale w tej chwili wiem, w obecnym etapie rozwoju duchowego, czy też emocjonalnego , wiem, że nie jest już dla mnie. Podobnie z Brownem, którego równiez przeczytalam kilka lat temu, ale teraz nie sięgnęłabym już po niego. Rozwijamy sie przez całe życie i różnego typu książki potrzebujemy w kolejnych jego etapach .

Bardzo mądrze powiedziane

[neitka]

Nie do końca zgadzam się z artykułem z jednego prostego powodu. Spróbuję swoje koślawe myśli przekazać na podstawie przykładu Wiśniewskiego. Miałam szczęście go czytać zanim zrobił się popularny - podsunęła mi go ciocia. I byłam zachwycona! Nie dlatego, że wydawał mi się jakiś genialny, ale wydawał mi się świeży w sposobie pisania, itp. Łączył harlequin'a z czymś całkiem interesującym. Miał charakterystyczną osobowość, której odbicie można poniekąd znaleźć w charakterach bohaterów. Teraz czar prysł. Dlatego, że autor zrobił sie popuularny, wyszedł filemk, kobitki czytają, bo lekkie i przyjemne. A w dodatku do listy książek doszło kilka następnych, stosunkowo podobnych i to popsuło tę jakość i efekt świeżości. Podobni Alchemik nadal by mi się podobał (choć czytałam go w gimnazjum) gdybym nie sięgnęła po inne książki Coehlo. Browna od początku potępiałam, więc się nie wypowiadam

[irkax]

Napisane przez Mariah

Dla mnie największym wstydem jest nie czytać w ogóle. Jeśli ktoś czyta książki autorów uznanych przeze mnie za beztalencia, nie oznacza to jeszcze, że taka osoba ma u mnie krechę Sama czasem sięgam po literaturę niskich lotów i wcale się tego nie wstydzę. Aby móc się wypowiedzieć na jakiś temat, trzeba się przecież najpierw z nim zapoznać.
Dlatego też nie rozumiem podejścia autorki artykułu do mężczyzn czytających Coelho. Sama go nie czytała i kierując się masową opinią stwierdza kategorycznym tonem: Coelho jest be. Ok, później sięga po niego i okazuje się, że i tak jego tfurczość jej się nie spodobała ale to nie zmienia faktu, że wcześniej oceniała ludzi na podstawie książek, których sama nie czytała.
Owszem, są książki, po które celowo nie sięgamy, bo gdzieś w głębi duszy coś nam podpowiada, że to nas nie zainteresuje. Ja też tak mam np. z Harry Potterem. Wydaje mi się, że będzie on dla mnie trochę za dziecinny czy też zbyt "nastolatkowy" (chyba neologizm stworzyłam ) ale dopóki go nie przeczytam nie mogę być tego pewna, więc i nigdy nie zabieram głosu w dyskusjach na temat tej serii.
Są książki, których nie trzeba czytać, żeby wiedzieć, ile są warte? Tak, ale skąd wiesz, że właśnie ta wbrew pozorom nic nie warta nie skradnie ci serca i duszy?

Dokładnie to samo sobie pomyślałam.
Skąd można wiedzieć, że książka jest nic nie warta, nie przeczytawszy jej?
Można się domyślać, bo coś innego danego autora już czytaliśmy, bo ktoś czytał i nie poleca itd., ale dopóki nie przeczytamy danej książki, to uważam, że nie mamy podstaw żeby się o niej wypowiadać czy jest coś warta czy nie.
Ocenianie ludzi, tylko po tym co czytają..no cóż, świadczy o autorce artykułu.
Ktoś może czytać Coelho i wcale się nim nie zachwycać (a nawet jeśli się zachwyca to co? czytelnikiem gorszej kategorii jest? ).
Ja na przykład przeczytałam 5 jego książek z czego spodobała mi się jedna ("Weronika postanawia umrzeć") i uważam, że warto było przebrnąć przez pozostałe 4, żeby trafić na nią. I co? Ktoś ma mnie "skreślić" , bo podczas wizyty u mnie w domu zobaczył książki Coelho?

Napisane przez hathayoga

Dla mnie fan Coelho, Grocholi, Wiśniewskiego, Szwaji itp. ma "minusa" na wstępie.

Dlaczego? Dlatego, że Ty lubisz coś innego? Dlatego, że według Ciebie to literatura "niskich" lotów?
Za co ten minus?
Pytam tak z ciekawości.

Napisane przez shachownica

wracając do tematu, nigdy nie trafiła wam się książka, po przeczytaniu było wam wstyd, że się za nią zabrałyście. ja mam kilka takich pozycji, które zostawiły we mnie pewien niesmak i żałowałam, że je czytałam.

Zdarzyło mi się po przeczytaniu książki, że żałowałam sięgnięcia po nią, ale to głównie ze względu na słabą fabułę, język, styl itp.
Ale wstydzić się? W życiu mi się nie zdarzyło wstydzić po przeczytaniu książki.
Bo i jaki miałby być ku temu powód?
Mogę czuć rozczarowanie, złość, żal, ale nigdy wstyd.
Wstyd to powinien czuć autor, który napisze słabą książkę i jeszcze próbuje do niej dorobić ideologię przez wielkie "I"

[hathayoga]

Napisane przez irkax

Dlaczego? Dlatego, że Ty lubisz coś innego? Dlatego, że według Ciebie to literatura "niskich" lotów?
Za co ten minus?
Pytam tak z ciekawości.

Dlatego że z takim mężczyzną o książkach sobie raczej nie porozmawiam (obrazi się? zamknie w sobie? rozpłacze? ). I mogę mieć wątpliwości, co do hmm, poczucia męskości delikwenta, który pasjonuje się "babską" literaturą. To trochę też tak, że np. nie chciałabym spotykać się z kimś kto zamiast tryskać testosteronem (tutaj niech każdy sam zdefiniuje sobie "męskość", jaka go pociąga) wyszywałby dla mnie serwetki, a wieczorem chciał oglądać "M jak miłość" zamiast takową uprawiać.
Artykuł nie jest o gustach literackich naszych bliższych lub dalszych znajomych, tylko o ocenie faceta po zbiorze książek na jego półce Tym się kierowałam w mojej wypowiedzi.

Powiem więcej, dawno temu dałam do przeczytania mojemu chłopcu "Samotność w sieci", bo fascynowała mnie postać Jakuba Chłopak bardzo to przeżył i stwierdził, że już nie chce czytać nic Wiśniewskiego, bo się za bardzo wzrusza

[irkax]

Napisane przez hathayoga

Dlatego że z takim mężczyzną o książkach sobie raczej nie porozmawiam (obrazi się? zamknie w sobie? rozpłacze? ). I mogę mieć wątpliwości, co do hmm, poczucia męskości delikwenta, który pasjonuje się "babską" literaturą. To trochę też tak, że np. nie chciałabym spotykać się z kimś kto zamiast tryskać testosteronem (tutaj niech każdy sam zdefiniuje sobie "męskość", jaka go pociąga) wyszywałby dla mnie serwetki, a wieczorem chciał oglądać "M jak miłość" zamiast takową uprawiać.
Artykuł nie jest o gustach literackich naszych bliższych lub dalszych znajomych, tylko o ocenie faceta po zbiorze książek na jego półce Tym się kierowałam w mojej wypowiedzi.

Hm, wydaje mi się, że to zbytnie generalizowanie.
Dlaczego z takim facetem o książkach nie pogadasz?
Może poza wymienionymi przez Ciebie czyta jeszcze coś innego, może potrafi wyciągnąć ciekawe wnioski, może potrafi spojrzeć na te książki z innej perspektywy niż Ty i dzięki temu rozmowa byłaby interesująca? No, ale skreślając go od razu "po książkach" na pewno się tego nie dowiesz
Jak facet czyta Wiśniewskiego, to oznacza, że pasjonuje go wyszywanie i telenowele? A może nasłuchał się od swoich koleżanek/sióstr/kobiet ze swojego otoczenia jak to Wiśniewski rozumie kobiety i stwierdził, że się poświęci, przeczyta, a po przeczytaniu mu się spodobało i tyle.
Bez żadnej filozofii dopisywanej do tego?
Jeśli facet, którego uważałaś za super męskiego, przeczyta Szwaję czy Coleho i mu się spodoba, to już staje się mniej męski?
Eee to chyba tak nie działa

Napisane przez hathayoga

Powiem więcej, dawno temu dałam do przeczytania mojemu chłopcu "Samotność w sieci", bo fascynowała mnie postać Jakuba Chłopak bardzo to przeżył i stwierdził, że już nie chce czytać nic Wiśniewskiego, bo się za bardzo wzrusza

Mój też czytał. Podobało mu się.
Dodam, że nie wyszywa i nie ogląda telenowel :P

[hathayoga]

Napisane przez irkax

Hm, wydaje mi się, że to zbytnie generalizowanie.

Tak, ale to moje generalizowanie i mam do tego prawo

Dlaczego z takim facetem o książkach nie pogadasz?

Bo mnie jego literatura nie fascynuje, a byłoby fajnie gdybyśmy jednak mieli jakieś wspólne lektury. Chciałabym, żeby i on mógł mi polecić jedną ze swoich książek. I chciałabym podzielić jego pasję w tym kierunku.

Może poza wymienionymi przez Ciebie czyta jeszcze coś innego, może potrafi wyciągnąć ciekawe wnioski, może potrafi spojrzeć na te książki z innej perspektywy niż Ty i dzięki temu rozmowa byłaby interesująca?

Może. A może nie. Z jakiej perspektywy można spojrzeć na np. Grocholę, jeśli się jest facetem? Chęć poznania kobiet? OK, ale coś jeszcze? Bo akurat taki przykład nie jest zbyt miarodajny, przynajmniej w moim przypadku. Co do szukania drugiego dna w powieściach Coelho i tworzenia filozofii na własne potrzeby już pisałam wcześniej. Nie lubię tego u mężczyzn.

No, ale skreślając go od razu "po książkach" na pewno się tego nie dowiesz

Tak myślisz? A co z fanami "Mein kampf", czy innych książek nacjonalistycznych? Ja skreśliłabym jednak od razu, tutaj tłumaczeń i wspólnej dyskusji raczej by nie było.
Co do babskiej literatury u faceta - nigdzie nie napisałam, że od razu skreślam. Napisałam, że to duży minus. Na jakiejś podstawie oceniamy jednak ludzi, którzy mają szansę w przyszłości stać nam się bliscy.

Jak facet czyta Wiśniewskiego, to oznacza, że pasjonuje go wyszywanie i telenowele? A może nasłuchał się od swoich koleżanek/sióstr/kobiet ze swojego otoczenia jak to Wiśniewski rozumie kobiety i stwierdził, że się poświęci, przeczyta, a po przeczytaniu mu się spodobało i tyle.

Kupowanie seriami książek jednego autora, czy danego nurtu nie jest równoznaczne z "doskokiem" do książki, bo siostra poleciła. Patrz: przykład mój i mojego exa

Jeśli facet, którego uważałaś za super męskiego, przeczyta Szwaję czy Coleho i mu się spodoba, to już staje się mniej męski?

j.w.

[irkax]

Napisane przez hathayoga

Tak, ale to moje generalizowanie i mam do tego prawo

A gdzie ja napisałam, że nie masz do niego prawa?
Po prostu z Tobą dyskutuję.

Napisane przez hathayoga

Tak myślisz? A co z fanami "Mein kampf", czy innych książek nacjonalistycznych? Ja skreśliłabym jednak od razu, tutaj tłumaczeń i wspólnej dyskusji raczej by nie było.

To skrajny przypadek.
Czytaniem Grocholi, Coelho, Wiśniewskiego nie wyrządzą nikomu krzywdy, bezpośrednio ani pośrednio.


Poznałam już mniej więcej Twój punkt widzenia, tylko o to mi chodziło.
Twoja sprawa jak i po czym oceniasz ludzi

[emememsik]

Napisane przez shachownica

wracając do tematu, nigdy nie trafiła wam się książka, po przeczytaniu było wam wstyd, że się za nią zabrałyście. ja mam kilka takich pozycji, które zostawiły we mnie pewien niesmak i żałowałam, że je czytałam.

Z ciekawości zapytam, jakie to książki?
Mi do głowy nie przychodzi żadna, no może poza Ferdydurke, które mnie mocno zniesmaczyło, jednak nie przeczytałam go do końca, więc nie będę się wypowiadać.

Napisane przez irkax

Ja na przykład przeczytałam 5 jego książek z czego spodobała mi się jedna ("Weronika postanawia umrzeć") i uważam, że warto było przebrnąć przez pozostałe 4, żeby trafić na nią. I co? Ktoś ma mnie "skreślić" , bo podczas wizyty u mnie w domu zobaczył książki Coelho?

Oo, to ciekawe. Ja czytałam kilka książek Coehlo i nie przebrnęłam tylko przez Weronikę..

Samotność w sieci to moja ulubiona książka i ani trochę się tego nie wstydzę. Mam do niej bardzo osobisty stosunek i zupełnie nie obchodzi mnie co ktoś sobie o mnie w związku z tym pomyśli.

Ja nie oceniam ludzi po tym, jakie książki czytają. Oceniam za to po tym, czy w ogóle czytają. Dla mnie to bardzo ważne, żeby najbliższe mi osoby podzielały moją pasję, chyba nie mogłabym być z kimś, kto książki czyta dwie rocznie i to z przymusu.