Kobieta w zwierciadle literatury (wyzwanie czytelnicze)

[Mariah]

Heathcliff wzbudzał we mnie mieszane uczucia. Na początku denerwował mnie swoją wyniosłością i nieustanną żądzą zemsty. Podobnie jak Germini lubię takich "brutali" ale Heathcliff jest dla mnie jednak zbyt odpychający, zbyt gburowaty, zbyt wybuchowy i gwałtowny i często zachowywał się, jakby nie miał serca. Dopiero kiedy Katarzyna umarła dotarło do mnie, że on naprawdę ją kochał i starałam się dostrzec w nim nieszczęśliwie zakochanego człowieka ale przychodziło mi to z trudem, bo po śmierci Katy Heathcliff zaczął zachowywać się tak, jakby wstąpiło w niego jakieś zwierzę. Nie mogłam też zrozumieć, czemu po swoim powrocie do WW nie walczył o odzyskanie Katarzyny skoro tak mocno ją kochał? Wszystko przesłaniała mu żądza zemsty (z tego co zrozumiałam również na Katy).
Wydaje mi się też, że tylko w przypadku Heathcliffa możemy mówić o niszczących namiętnościach, bo Katarzynę zgubiła jej duma, pycha i egoizm.

Napisane przez paulina654

Dokładnie! ja też miałam takie odczucie. Iż Heathcliff mógł być nieślubnym synem Earnshawna bo jakoś ciężko mi troszkę pojąć jak zapałał nagle tak głębokim uczuciem do niego i kochał go bardziej niż własne dzieci.

Na początku też przeszło mi to przez myśl, ale przecież gdyby on i Katy byli rodzeństwem, to pan Earnshaw musiałby jakoś zareagować, gdyby dostrzegł rodzące się między nimi uczucie - byłoby to w końcu kazirodztwo. Choć i tego tu nie brakuje (Hareton - Katarzyna młodsza - Linton)

Napisane przez OliFka1

A mnie irytował fakt, że trup ściele się tak gęsto. Wszyscy niedomoagają, są słabego zdrowia i umierają.

Dostali na co zasłużyli

Napisane przez żurawinka

Przypomniało mi się że napisano dalszy ciąg WW o dalszych losach Haretona i Cathy, a także pewnym przybłędzie - synu Heathcliffa - zupelnie zbytecznie zresztą.

Nie wiem, czy o to chodzi, ale kiedyś obiła mi się o uszy kontynuacja, której tytuł nasmarowałam ołówkiem na stronie tytułowej WW: "Powrót do Wichrowych Wzgórz" Nicola Thorne

Napisane przez Nenya_89

Ja nie dostrzegałam w powieści żadnej miłości. Nawet tej niszczącej. To że jakaś miłość tam istniała to tylko nasze dopowiedzenie, wyobrażenie. Nie czułam żadnych emocji i uczuć między Katarzyną starszą a Heathcliffem, ani między Katarzyną młodszą a Haretonem.
Fakt, Katarzyna przyznała się do tego że kocha Heathcliffa, ale czy każda z nas nie ma poczucia, że miłość to czyny a nie piękne słowa?

Miałam takie same odczucia. Dopiero po śmierci Katarzyny, kiedy uświadomiłam sobie rozpacz Heathcliffa, spytałam ze zdumieniem: to on ją naprawdę tak kochał? Ale tak jak mówisz - gdzie tu czyny? Gdzie robienie czegoś w imię miłości a nie zemsty?

Napisane przez Eflinka

Może właśnie o to chodziło autorce, by pokazać może i właśnie to, że gdy miłość może być tak tragiczna w skutkach to nie jest miłością a egoistycznym porywem danego człowieka o jego pragnieniu bycia kochanym i wielbionym przez druga osobą z zupełną wyłącznością?
Być może właśnie o to chodziło, tym bardziej że jest tam też trochę wzmianek o religijnym, może nie tyle zakłamaniu, co religijnej pozie ówczesnej Anglii - coś jak teraz u nas bogobojność ponad wszystko i cytowanie tekstów świętych, ale chrześcijańskiej postawy tyle, co na lekarstwo

Po Twoim poście tak sobie teraz myślę Elfinko, że coś w tym jest. Może Emily Bronte chciała pokazać, co dzieje się z bezbożnym człowiekiem, który świętość ma za nic i prowadzi "żywot samolubny, niechrześcijański" jak powiedzała Nelly do Heathcliffa. Nie zapoinajmy, że autorka była córką pastora. I może po to właśnie stworzyła postać Józefa, o którego pyta Nenya_89 i który swoją (fanatycznie wręcz ) religijną postawą miał stworzyć kontrast dla opetanych przez "namietności" bezbożników

Napisane przez magrat16

Nawet przez pewien czas podejrzewałam, że dziecko jest Heathcliffa.

Też tak myślałam. Kiedy pod koniec powieści Linton mówi Katarzynie młodszej, że zna pewną straszną tajemnicę, byłam prawie w 100% pewna, że okaże się, iż mają oni tego samego ojca - Heathcliffa.

Napisane przez Germini

Bo przyznam Wam się, że kręcą mnie takie typy. Nie karki spod monopola, rzecz jasna , ale już mężczyzną tajemniczym, targanym emocjami, nieokrzesanym, porywczym, ale gotowym kochać dosłownie do szaleństwa - nie pogardzę (No wiadomo, w realu to trochę inaczej wygląda - mój TŻ to chłop "do rany przyłóż" ).

Jestem ciekawa, czy spodoba Ci się Pan Rochester - bo ja też gustuję w takich typach i główny męski bohater "Dziwnych losów..." od razu zdobył moją sympatię (a wręcz uwielbienie ). To też taki arogancki, władczy, dumny i opetany nieokiełznanymi namietnościami mężczyzna, ale "przystępniejszy" od Heathcliffa jeśli mogę się ta wyrazić.

Napisane przez paulina654

No dziewczyny przyznajcie się: na miejscu Katarzyny wybrałybyście Heathcliffa czy Edgara. A może jakieś uczucia pobudził w Was Hareton? Lintona nie liczę bo chyba każda z Was miała go serdecznie dość no chyba że się mylę...

Podobnie jak basilissa - żaden. Hareton momentami mnie rozczulał, ale to trochę za mało, bym zapałała do niego szczególną sympatią.
A Linton ... Wizażanki, które czytały "Emmę" JA i narzekały na pana Woodhouse'a powinny przeczytać WW i poznać prawdziwego neurotycznego hipochondryka. Denerwował mnie w równym stopniu co Katarzyna starsza

Napisane przez basilissa

Katarzyna jednak kierowała się rozsądkiem, wybierając Edgara. Kochała Heathcliffa, ale nie widziała go w roli "strażnika ogniska domowego". Aż dziwne, biorąc pod uwagę jej rozchwianie emocjonalne.

A ja się zastanawiam, czy ona aby na pewno kierowała się przy tym wyborze rozsądkiem. Osobiście bardziej byłabym za tym, że kierowały nią duma i strach przed poniżeniem się. Nie sądzę, aby Katarzyna myślała kategoriami: ten zapewni mi stabilność materialną a ten nie. Zresztą ona sama przyznała w rozmowie z Nelly, że nie myśli o przyszłości, dla niej liczy się, co jest tu i teraz.

[lilithin]

Napisane przez Mariah

Jestem ciekawa, czy spodoba Ci się Pan Rochester - bo ja też gustuję w takich typach i główny męski bohater "Dziwnych losów..." od razu zdobył moją sympatię (a wręcz uwielbienie ). To też taki arogancki, władczy, dumny i opetany nieokiełznanymi namietnościami mężczyzna, ale "przystępniejszy" od Heathcliffa jeśli mogę się ta wyrazić.

Oj, tak - Rochester Coś w nim było. Heathcliff mnie nie pociągał, za dużo w nim złego pierwiastka, ale Rochester to co innego

[OliFka1]

Napisane przez basilissa

Hareton to jest mężczyzna do ulepienia, ukształtowania, mężczyzna dla kobiety-matki. Nie wybrałabym żadnego.

Mężczyźni się nie zmieniają - również nie wybrałabym nikogo. Za to Rochester, hmmmm Ale to już za miesiąc

[Germini]

Napisane przez basilissa

Germini, będzie nam miło, gdy do nas dołączysz.

Napisane przez paulina654

Germini bardzo serdecznie zapraszamy do naszego grona

Napisane przez basilissa

Szczególnie wyrazisty i demoniczny jest wygląd Heathcliffa, który połączony z charakterem robi, szczególnie w filmie, piorunujące wrażenie.

Jeśli mówimy o tej samej ekranizacji, z 1992 roku, to się zgadzam. Fiennes nadawał się do tej roli idealnie - nie wyobrażam sobie innego Heathcliffa.
Innej ekranizacji nie widziałam i nie mam zamiaru - mam wrażenie, że byłaby to swego rodzaju profanacja wersji z 1992.
A widziałyście może TO CUDO?

Napisane przez paulina654

No dziewczyny przyznajcie się: na miejscu Katarzyny wybrałybyście Heathcliffa czy Edgara. A może jakieś uczucia pobudził w Was Hareton? Lintona nie liczę bo chyba każda z Was miała go serdecznie dość no chyba że się mylę...

Przyznam się bez bicia, że inne postacie pamiętam bardzo słabo, nad czym ubolewam. Nie wypowiem się więc

Napisane przez Mariah

Jestem ciekawa, czy spodoba Ci się Pan Rochester - bo ja też gustuję w takich typach i główny męski bohater "Dziwnych losów..." od razu zdobył moją sympatię (a wręcz uwielbienie ). To też taki arogancki, władczy, dumny i opetany nieokiełznanymi namietnościami mężczyzna, ale "przystępniejszy" od Heathcliffa jeśli mogę się ta wyrazić.

"Jane Eyre" też czytałam dawno temu, ale nie pamiętam, żeby Rochester wzbudził we mnie takie uczucia jak Heathcliff. No ale niedługo sobie oczywiście odświeżę tę powieść, więc zobaczymy
To już bardziej Rhett Butler




Edit: Korci mnie, żeby założyć wątek o takich brutalach literackich/filmowych - ot tak, żeby poszerzyć swoje horyzonty, bo na pewno jest wielu, których warto poznać, a o których jeszcze nie słyszałam <dyskretnie wyciera ślinkę>

[paulina654]

Moje drogie tak jak podejrzewałam większość z Was powiedziała,że żadnego by nie chciała I wcale Wam się nie dziwię, gdyż każdy miał jakąś wadę czy nawet kilka, które sprawiły iż żadnego z nich do końca chyba nie można było 'pokochać'. Heathcliff był zbyt gwałtowny w swej miłości i w ogóle w uczuciach,że zapewne każda by się bała aby za często nie 'wybuchał' a już najgorsze byłoby to jakby robił to z byle powodu. Z Katarzyną, która miała też 'charakterek' myślę,że by się 'pozabijali' gdyż dwa burzliwe i tak wyraźne temperamenty nie wiem czy by były w stanie żyć razem na codzień. Jednak może gdyby Heathcliffa uczucie było odwzajemnione i spełnione stałby się łagodniejszy? Jakoś można by było go ugłaskać, bo jak wiadomo kobiety mogą wiele Ale to jest tylko gdybanie. Tutaj chęć zemsty przyćmiło wszystko inne u Heathcliffa...
Co do Edgara. Hm... Fakt, był czuły, zdolny do poświęceń dla najbliższych i mądry jak to określiła Nenya_89. Jednak wydaje mi się iż był zbyt bardzo uległy Katarzynie. Mnie by przeszkadzały jako mężowi, wizyty Heathcliffa w moim domu jako gościa mej żony, tym bardziej, że wiadomo jakim uczuciem do siebie pałali. Edgar nie umiał chyba postawić na swoim, gdy chodziło o Katarzynę... chyba to przeważyło iż chociaż był człowiekiem dobrym jakoś nie wzbudził we mnie tak bardzo ciepłych uczuć. Jednak myślę,że pasował do Katarzyny, gdyż ona potrzebowała takiej osoby, która nadskakiwała by jej. Dzięki temu żyli oni ze sobą w miarę zgodnie. Z Heathcliffem nie wiadomo czy tak by jej było...

[Nenya_89]

Napisane przez paulina654

Moje drogie tak jak podejrzewałam większość z Was powiedziała,że żadnego by nie chciała I wcale Wam się nie dziwię, gdyż każdy miał jakąś wadę czy nawet kilka, które sprawiły iż żadnego z nich do końca chyba nie można było 'pokochać'. Heathcliff był zbyt gwałtowny w swej miłości i w ogóle w uczuciach,że zapewne każda by się bała aby za często nie 'wybuchał' a już najgorsze byłoby to jakby robił to z byle powodu. Z Katarzyną, która miała też 'charakterek' myślę,że by się 'pozabijali' gdyż dwa burzliwe i tak wyraźne temperamenty nie wiem czy by były w stanie żyć razem na codzień. Jednak może gdyby Heathcliffa uczucie było odwzajemnione i spełnione stałby się łagodniejszy? Jakoś można by było go ugłaskać, bo jak wiadomo kobiety mogą wiele Ale to jest tylko gdybanie. Tutaj chęć zemsty przyćmiło wszystko inne u Heathcliffa...
Co do Edgara. Hm... Fakt, był czuły, zdolny do poświęceń dla najbliższych i mądry jak to określiła Nenya_89. Jednak wydaje mi się iż był zbyt bardzo uległy Katarzynie. Mnie by przeszkadzały jako mężowi, wizyty Heathcliffa w moim domu jako gościa mej żony, tym bardziej, że wiadomo jakim uczuciem do siebie pałali. Edgar nie umiał chyba postawić na swoim, gdy chodziło o Katarzynę... chyba to przeważyło iż chociaż był człowiekiem dobrym jakoś nie wzbudził we mnie tak bardzo ciepłych uczuć. Jednak myślę,że pasował do Katarzyny, gdyż ona potrzebowała takiej osoby, która nadskakiwała by jej. Dzięki temu żyli oni ze sobą w miarę zgodnie. Z Heathcliffem nie wiadomo czy tak by jej było...

Postawił na swoim gdy Katarzyna zamknęła się w pokoju. Ona się tam głodziła, a on spokojnie czytał książkę. Miał już chyba dosyć jej zrzędzenia. Pokazał wtedy, ze nie jest na każde jej zawołanie. I dał do zrozumienia, że nie może mieć wszystkich na każde zawołanie.
Edgara będę bronić - zakochał się biedny w złej kobiecie i zapłacił za to straszliwą cenę.
A to, że pozwalał Katarzynie na spotkania z Heathcliffem - może była to oznaka zaufania?

[żurawinka]

Uwielbiałam kiedyś ten film, jak i książkę zresztą. Nieco długi clip.
http://pl.youtube.com/watch?v=Y6_OGW...eature=related

Nikt nie wspomniał o duchu Katarzyny nawiedzającym Wichrowe Wzgórza... duch Edgara spał spokojnie, Katarzyna "wracała" z zaświatów ale jako duch była równie enigmatyczna co za życia.
Co o tym sądzicie?

[Mariah]

Napisane przez Germini

A widziałyście może TO CUDO?

No comment

Napisane przez żurawinka

Nikt nie wspomniał o duchu Katarzyny nawiedzającym Wichrowe Wzgórza... duch Edgara spał spokojnie, Katarzyna "wracała" z zaświatów ale jako duch była równie enigmatyczna co za życia.
Co o tym sądzicie?

Mnie wydawało się, że wyniszczające uczucie do Katarzyny po prostu doprowadziło Heathcliffa do obłędu i dlatego widział ducha ukochanej. Ale przecież potem jest mowa, że po śmierci obojga ich duchy widziano wśród wrzosowisk ... Nie wiem, co mam o tym myśleć.

[Eflinka]

Napisane przez Mariah

No comment



Mnie wydawało się, że wyniszczające uczucie do Katarzyny po prostu doprowadziło Heathcliffa do obłędu i dlatego widział ducha ukochanej. Ale przecież potem jest mowa, że po śmierci obojga ich duchy widziano wśród wrzosowisk ... Nie wiem, co mam o tym myśleć.

Katarzyna nie umarła w spokoju, rozpacz jej i nieszczęście sprawiły, że jej duch tułał się po świecie, a potem dołączył do niej Heathcliff?? Możemy tak to tłumaczyć, a możemy też przyjąć, że to tylko przewidzenia Heathcliffa a później już legenda tworzona przez ludźi, że widzą ich razem.
Osobiście bardzo jestem za wersją rzeczywistego błąkania się duszy Katarzyny, a później już spokojnego trwania obojga ich poza materialnych postaci ;]

[Anahstasia]

Napisane przez magrat16

Zagryzałam zęby ze złości gdy czytałam o poczynaniach Lintona i obydwu Katarzyn.
Ulubieni bohaterowie: Hareton i Nelly, może jeszcze Edgar.

To podobnie jak u mnie, chociaż nie wiem czemu, ale ze wszystkich bohaterów mam największą słabość do Haretona (w sumie to wiem czemu, ale... Co ja poradzę, że lubię takie typy 'na granicy' Nelly czasami za bardzo 'kręciła', a młody Edgar w niczym nie różnił się od młodej Katarzyny. Tak jak tamten ślepo biegł do jej matki, tak ta do Lintona

Co zaś się tyczy negatywnych bohaterów to chyba nikt mnie tak nie irytował jak... Józef Naprawdę momentami nie mogłam go czytać

Napisane przez kasienka1977

Tak na szybko to mam jedna uwagę - kiedy książka została wydana wzbudzała wiele kontrowersji ze względu na epatowanie brutalnością. A ja jestem bardzo odporna, bo tej wstrząsającej brutalności nie zauważyłam. przynajmniej nie takiej, aby wyklinać autorkę.

Pytanie na ile przemoc w rodzinie w tamtych czasach była tematem tabu. Naturalistycznych opisów przemocy raczej tu nie ma, ale sam fakt jej zaistnienia mógł wzbudzać niemałe kontrowersje. Jeśli się o tym nie mówiło to faktycznie wyklinanie autorki mogło być zasadne, gdyż ośmieliła się mówić o czymś, co chciało się przemilczeć. Historia 'Wichrowych Wzgórz', jakkolwiek zakrawająca na tragedię, pewnie nie była odosobionym przypadkiem. Nie sądzę, że koligacje rodzinne niszczyły życie aż tak wielu ludzi w taki, a nie inny sposób, ale sam fakt funkcjonowania przemocy w domowych pieleszach pewnie nie był czymś nowym i wyssanym z palca

Napisane przez Nenya_89

Ja całkowicie zgadzam się z opinią Anahstasii.
Początek jak dla mnie był strasznie zawiły i kilka razy czytałam jeden fragment by zrozumieć kto, z kim i dlaczego. Nie wiem dlaczego autorka wprowadziła tyle podobnych imion/nazwisk do powieści. Staje się to wszystko strasznie zagmatwane.
Książka mnie rozczarowała. Tytuł bardzo popularny i spodziewałam się jakiegoś arcydzieła. Styl Emily Bronte w ogóle mi nie odpowiada. Mam nadzieję, że jej siostra ma większy talent. Przynajmniej taki, który mnie do niej przekona.

Mi nadmiar informacji nie przeszkadzał, nie gubiłam się też w zawiłościach powieści, ale... Dotknął mnie ten syndrom, o którym pisała później bodajże Em - mnie do tej powieści zupełnie, ale to zupełnie nie ciągnęło. No chyba, że na końcu, kiedy Lockwood powraca do Drozdowego Gniazda, żeby wypowiedzieć jego najem. Nie wiem... Sceny oniryczne wydają mi się szalenie wydumane, a to magiczne odrealnienie zamiast być autem, mierzi mnie swoją banalnością.

Rozumiem przełomowość tej powieści, nową jakość, którą wprowadzała i jej miejsce w literaturze. Jednak to ten typ utworów, których wielkość akceptuję, ale do których już więcej nie miałabym ochoty wracać

Napisane przez lilithin

Bo "WW" to pierwsza książka, w której autor postanowił poeksperymentować z narracją Mamy tu dwóch narratorów: Lockwood'a i Nelly - dzięki jej retrospekcjom poznajemy historię Wichrowych Wzgórz i Drozdowego Gniazda. Po angielski nazywa się to chinese box structure (nie wiem, niestety, jaki jest polski odpowiednik) - narracja wewnątrz narracji, historia w historii. Może dlatego niektóre z Was miały początkowo problem ze zrozumieniem kto, z kim i dlaczego

Oj tak, 'Wichrowe Wzgórza' to na pewno jedna z pierwszych powieści, w których odchodzi się od wszystkowiedzącego narratora. To zawężenie naszej percepcji świata przedstawionego wynika też z drugiego zabiegu, tak chętnie uprawianego przez Austen. U Emily nie ma komentarzy odautorskich - są jedynie segmenty faktów, z których wynikają jedynie związki przyczynowo-skutkowe. Zero moralizowania, minimalna psychologizacja postaci... Interpretacja tekstu pozostawiona wyłącznie w rękach czytelnika

Napisane przez OliFka1

W początkowej dezorientacji kto jest kim na pewno nie pomogło mi drzewo geanalogiczne zawierające błędy Czy któraś z Was czytała może wydanie Biblioteki Narodowej?

Ja czytałam wydanie Zielonej Sowy w serii 'Arcydzieła literatury światowej' i zamieszczone tam drzewko też było pełne błędów. Ponoć to przedruk z 'The Structure of "Wuthering Heights"' C.P. Sangera. Pytanie czy błędy ma w sobie oryginał, czy nieopatrznie przetłumaczona polska kopia. Z 'mojego' drzewka wynikałoby, że Heathcliff i Linton urodzili się tego samego roku...

Napisane przez Mariah

Mój dzisiejszy post poświęcę przede wszystkim mojej "ulubienicy" Katarzynie Earnshaw (nie daruję skubanej ), która tak obrzydziła mi lekturę, że byłam bliska porzucenia książki ledwo po 100 stronach.
Obłudna, dwulicowa głupia krowa, która mówi, że kocha Heathcliffa ponad wszystko, ale nie może z nim być, bo poniżyłaby się wychodząc za niego i gdyby jej brat nie zrobił z niego parobka, nie myślałaby o ślubie z Lintonem. Kiedy mówiąc to w rozmowie z Nelly, zadała pytanie "Czy on w ogóle wie, co znaczy kochać?", o maly włos książka nie wyleciała mi z rąk i miałam wręcz ochotę potrząsnąć tym głupim dziewuszyskiem i spytać "A co TY o tym wiesz egoistyczna flądro!!!" Wybaczcie te wszystkie epitety ale tak się zdenerwowałam ...
Ale najbardziej rozbroiło mnie uzasadnienie jej ślubu z Lintonem: "Ale czyż nigdy o tym nie pomyślałaś, że gdybym wyszła za Heathcliffa, to bylibyśmy oboje nędzarzami? Natomiast jako żona Lintona będę mogła dopomóc Heahcliffowi do zdobycia lepszej pozycji życiowej i wyzwolić go spod władzy mego brata."
LITOŚCI!!! Cóż za niezwykły przejaw filantropii!!

Parę minut później, kiedy Katy dowiaduje się, że Heathcliff słyszał jej rozmowę z Nelly pyta się: "Co ja takiego mówiłam Nelly, zupełnie nie pamiętam!" - no nie wiem, głupia czy nienormalna? Nie wie co mówi? Nie wie co czuje? "Kochana, powiedz, co ja takiego powiedziałam, że go tak zabolało." Nic tylko usiąść i wyć z rozpaczy nad jej głupotą.

DOKŁADNIE, DOKŁADNIE! Mi jeszcze jeden cytat utknął w głowie:
Przez te trzy straszliwe noce nie zmrużyłam oka, cierpiałam męki, miałam przywidzenia, Nelly! Ale zaczyna mi się zdawać, że ty mnie nie lubisz. Jakie to dziwne! Myślałam, że chociaż wszyscy nawzajem się nienawidzą i gardzą sobą, to jednak mnie MUSZĄ kochać.

Oj, gdybym wiedziała, że ona taka będzie to widelec pani Norris wcale się nie należał

Napisane przez Mariah

Jej ciąża też wydała mi się podejrzana, bo z tego co zrozumiałam zaszła w nią podczas choroby, kiedy była tak słaba i wykończona, że ledwo się ruszała, więc ... Ja się może czepiam ale są takie fragmenty, gdzie się po prostu gubiłam. A może coś przeoczyłam? Jeśli któraś Was może mnie oświecić, to będę wdzięczna

Ale to podobnie jak z Izabelą i Heathcliffem. Kiedy miało do czegokolwiek dojść, skoro kiedy Izabela żali się Nelly mówi, że od początku miał ją w pogardzie i przebywali z daleka od siebie? Chyba, że na tych 'Wichrowych Wzgórzach' panowała jakaś magiczna wiatropylność

Napisane przez Germini

No muszę, po prostu muszę się wtrącić!
Czytam Waszą dyskusję i żal mi tyłek ściska, że nie odświeżyłam sobie "WW", żeby móc do Was dołączyć
Przyjmiecie mnie do Waszego grona od następnej książki?

Znaj nasze dobre serce...
(Bardzo miło Cię tu widzieć, Ger

Napisane przez Mariah

A Linton ... Wizażanki, które czytały "Emmę" JA i narzekały na pana Woodhouse'a powinny przeczytać WW i poznać prawdziwego neurotycznego hipochondryka. Denerwował mnie w równym stopniu co Katarzyna starsza

To racja. Przecież gdyby on dłużej pożył to byłby już w ogóle nie do zniesienia. Rozpuszczony smarkacz, nawet superniania by nie pomogła Heh, pamiętacie Ligę Obrony Pana Woodhouse'a? W celu obrony Lintona nikt by takiej nie założył

[Anahstasia]

A na koniec jeszcze taka refleksja kinematograficzna... Nie oglądałam żadnej ekranizacji powieści, ale gdybym miała sama wybrać obsadę adaptacji "Wichrowych Wzgórz" to na Heathcliffa wybrałabym Johnny Deppa. Chyba jako jedyny aktor (czemu dał dowód jako Jack Sparrow) umiałby odegrać 'namiętności' targające głównym bohaterem, doprowadzające go aż na skraj szaleństwa Jako starszą Katarzynę widziałabym Angelinę Jolie - nie wiem czemu, ale wydaje mi się, że jej zimna, posągowa uroda dodatkowo podkreślałaby wyrachowanie i egoizm panny Earnshaw

[lilithin]

O tak! Johnny Depp zdecydowanie by się sprawadził w tej roli A ile więcej wielbicielek Heathcliff w jego wykonaniu by zdobył Jakiś przedsmak tego można mieć oglądając film z jego udziałem "Sweeney Todd: demoniczny golibroda z Fleet Street"
Angelina mi nie pasuje jakoś. Zawsze będzie mi się kojarzyć z Larą Croft

[izusiaa93]

Dziewczyny czy mogę jeszcze do was dołączyć ? Co prawda już się rozkręciłyście ale akurat ,,Wichrowe wzgórza" czytałam kilka lat temu a już od jakiegoś czasu chodziło mi po głowie żeby przeczytać ,,Jane Eyre" ale nie miałam czasu - teraz będę miała motywację żeby to zrobić

,,Wichrowe wzgórza" pamiętam, ale bardzo ogólnie. Ulubiona postać to oczywiście Heathcliff no i w pełni popieram to że Johnny Depp świetnie nadawał by się do tej roli w filmie

[Nenya_89]

Napisane przez izusiaa93

Dziewczyny czy mogę jeszcze do was dołączyć ? Co prawda już się rozkręciłyście ale akurat ,,Wichrowe wzgórza" czytałam kilka lat temu a już od jakiegoś czasu chodziło mi po głowie żeby przeczytać ,,Jane Eyre" ale nie miałam czasu - teraz będę miała motywację żeby to zrobić

,,Wichrowe wzgórza" pamiętam, ale bardzo ogólnie. Ulubiona postać to oczywiście Heathcliff no i w pełni popieram to że Johnny Depp świetnie nadawał by się do tej roli w filmie

Dołącz do nas śmiało Ominęła Cię tylko jedna książka, jeszcze sporo przed nami. I zawsze to jeden głos w rozmowie więcej

[izusiaa93]

Napisane przez Nenya_89

Dołącz do nas śmiało Ominęła Cię tylko jedna książka, jeszcze sporo przed nami. I zawsze to jeden głos w rozmowie więcej

A więc dołączam Już zaczęłam czytać ,,Dziwne losy Jane Eyre" i jak narazie książka mnie nie zanudza, wręcz przeciwnie

[Mariah]

Póki pamiętam

W najbliższy czwartek o godz. 22.30 na TVN Style emitowany będzie pierwszy odcinek brytyjskiej ekranizacji "Dziwnych losów Jane Eyre". Można obejrzeć i porównać z powieścią Powtórka w piątek o 20.00 i w niedzielę o 15.30

[izusiaa93]

Póki pamiętam

W najbliższy czwartek o godz. 22.30 na TVN Style emitowany będzie pierwszy odcinek brytyjskiej ekranizacji "Dziwnych losów Jane Eyre". Można obejrzeć i porównać z powieścią Powtórka w piątek o 20.00 i w niedzielę o 15.30

Coś słyszałam A wiesz może z ilu to ma się składać odcinków ;> bo zawsze jest tak że najpierw wolę przeczytać książkę, dopiero potem obejrzeć ekranizację Więc mam nadzieje że w pierwszym odcinku będą zawarte treści z pierwszych 8 rozdziałów książki

[Mariah]

Napisane przez izusiaa93

Coś słyszałam A wiesz może z ilu to ma się składać odcinków ;> bo zawsze jest tak że najpierw wolę przeczytać książkę, dopiero potem obejrzeć ekranizację Więc mam nadzieje że w pierwszym odcinku będą zawarte treści z pierwszych 8 rozdziałów książki

Z tego co się orientuję, mają być 4 odcinki

[Eflinka]

Johnny Deep to świetny pomysł, popieram w zupełności
Osobiście przymierzam się do obejrzenia ekranizacji z Juliette Binoche, o ile zdążę gdzieś ją dorwać jutro to zdam Wam w tygodniu relacje z moich odczuć

[Eleanor Rigby]

Jak dla mnie Heathcliffa mógłby zagrać Christian Bale. Chłodny, wyniosły, opętany, dziki... Akurat w tej postaci Johnny'ego Depp'a nie widzę (mimo wielkiej do niego sympatii ). A Katarzyna? Może Jolie faktycznie, by się nadała

[lilithin]

Napisane przez Eleanor Rigby

Jak dla mnie Heathcliffa mógłby zagrać Christian Bale. Chłodny, wyniosły, opętany, dziki... Akurat w tej postaci Johnny'ego Depp'a nie widzę (mimo wielkiej do niego sympatii ). A Katarzyna? Może Jolie faktycznie, by się nadała

Bale, owszem - chłodny i wyniosły, ale jakoś nie mogę go sobie wyobrazić targanego namiętnościami Może dlatego, że głównie kojarzy mi się ze swoją rolą w "Equilibrium"

[foxina]

Właśnie skończyłam przeglądać wątek, tyle mam zaległości, że ręce opadają. W związku z czym niestety tym razem nie przłączę się do wyzwania, ciągle byłabym do tyłu (jakby z Austen inaczej było).
Życzę Wam przyjemnego czytania i powodzenia w wyzwaniu, będę na bieżąco podglądać.

[basilissa]

Napisane przez foxina

W związku z czym niestety tym razem nie przłączę się do wyzwania, ciągle byłabym do tyłu (jakby z Austen inaczej było).

A piękne wydanie powieści Austen będzie Twoim wyrzutem sumienia Może jednak...do niektórych przyłączysz się.

[foxina]

Napisane przez basilissa

A piękne wydanie powieści Austen będzie Twoim wyrzutem sumienia Może jednak...do niektórych przyłączysz się.

Wyrzut to mnie nie opuszcza ostatnio ani na moment jeśli idzie o czytanie! Ale będę się starała Basilisso (vel Nutto)!

[anemeon]

Przeczytałam cały wątek, zupełnie przypadkiem tu trafiłam. I jeśli nie będzie to żaden problem, chętnie bym się przyłączyła. Oleję po prostu trzydzieści lektur na studia i poczytam z Wami

Co do WW - moja ukochana lektura! Bardzo się zdziwiłam, że żadna z Was nie pała do niej taką miłością jak ja, czy nawet moja "nieczytająca" siostra. Nie traktuję WW jak powieści o życiu, ale jako niesamowita powieść pełna namiętności (też zdziwiło mnie, że niektóre z Was ich nie dostrzegają, wszak wiadomo, że nienawiść i miłość to dwie największe namiętności, a tegoż tam na każdej stronie chyba). Powieść pokazuje, że kochają się ludzie nie tylko dobrzy, nie tylko ci kryształowi, biali, ale też ci z wadami, ci źli, egoistyczni i okrutni. Miłość jest tam wielką namiętnością (znów do tego wracam), z którą nie da się żyć spokojnie. Katarzyna i Heathcliff kochają się i nienawidzą jednocześnie, a jeśli wierzyć, że po śmierci są razem, to jednak uczucie wygrywa... Może jako duchy stali się istotami doskonalszymi? Wyzbyli się nienawiści i okrucieństwa?
Mnie postać H. intrygowała. Uważam, że autorka go bardzo dobrze wykreowała - tajemniczy, dumny, okrutny i kochający szaleniec. Czarny charakter w najlepszym wydaniu. Ja osobiście polubiłam jego postać.

Bo jeśli oderwać powieść od prawdopodobieństwa, od życia... Czyż istnieje piękniejsza powieść o miłości silniejszej niż śmierć, ale nie popadająca w schematy?

[Eflinka]

Napisane przez anemeon

Przeczytałam cały wątek, zupełnie przypadkiem tu trafiłam. I jeśli nie będzie to żaden problem, chętnie bym się przyłączyła. Oleję po prostu trzydzieści lektur na studia i poczytam z Wami

Co do WW - moja ukochana lektura! Bardzo się zdziwiłam, że żadna z Was nie pała do niej taką miłością jak ja, czy nawet moja "nieczytająca" siostra. Nie traktuję WW jak powieści o życiu, ale jako niesamowita powieść pełna namiętności (też zdziwiło mnie, że niektóre z Was ich nie dostrzegają, wszak wiadomo, że nienawiść i miłość to dwie największe namiętności, a tegoż tam na każdej stronie chyba). Powieść pokazuje, że kochają się ludzie nie tylko dobrzy, nie tylko ci kryształowi, biali, ale też ci z wadami, ci źli, egoistyczni i okrutni. Miłość jest tam wielką namiętnością (znów do tego wracam), z którą nie da się żyć spokojnie. Katarzyna i Heathcliff kochają się i nienawidzą jednocześnie, a jeśli wierzyć, że po śmierci są razem, to jednak uczucie wygrywa... Może jako duchy stali się istotami doskonalszymi? Wyzbyli się nienawiści i okrucieństwa?
Mnie postać H. intrygowała. Uważam, że autorka go bardzo dobrze wykreowała - tajemniczy, dumny, okrutny i kochający szaleniec. Czarny charakter w najlepszym wydaniu. Ja osobiście polubiłam jego postać.

Bo jeśli oderwać powieść od prawdopodobieństwa, od życia... Czyż istnieje piękniejsza powieść o miłości silniejszej niż śmierć, ale nie popadająca w schematy?

Ależ jak to żadna z nas :P Mnie książką bardzo ujęła i najbardziej nie mogłam się od niej oderwać właśnie dzięki opisom tych dzikich namiętności

[anemeon]

o, prezpraszam, Eflinko. Widocznie coś mi umknęło, rzeczywiście, mój błąd.

[Germini]

Napisane przez Anahstasia

Znaj nasze dobre serce...
(Bardzo miło Cię tu widzieć, Ger

Do wątku o Austen nawet nie wchodziłam, bo to nie moja bajka, ale tutaj powinnam się odnaleźć. Dobrze, że zajrzałam tu na początku wyzwania, bo tylko jedna książka mnie ominęła

Napisane przez Anahstasia

A na koniec jeszcze taka refleksja kinematograficzna... Nie oglądałam żadnej ekranizacji powieści, ale gdybym miała sama wybrać obsadę adaptacji "Wichrowych Wzgórz" to na Heathcliffa wybrałabym Johnny Deppa. Chyba jako jedyny aktor (czemu dał dowód jako Jack Sparrow) umiałby odegrać 'namiętności' targające głównym bohaterem, doprowadzające go aż na skraj szaleństwa Jako starszą Katarzynę widziałabym Angelinę Jolie - nie wiem czemu, ale wydaje mi się, że jej zimna, posągowa uroda dodatkowo podkreślałaby wyrachowanie i egoizm panny Earnshaw

Zgadzam się co do Deppa - choć ma łagodne rysy twarzy i dobrze mu z oczu patrzy , to spokonie poradziłby sobie z tą rolą, bo jest świetnym aktorem. Jolie mi jednak nie pasuje

Napisane przez foxina

Właśnie skończyłam przeglądać wątek, tyle mam zaległości, że ręce opadają. W związku z czym niestety tym razem nie przłączę się do wyzwania, ciągle byłabym do tyłu (jakby z Austen inaczej było).
Życzę Wam przyjemnego czytania i powodzenia w wyzwaniu, będę na bieżąco podglądać.

A ja tam myślę, że dałabyś radę, gdyby naprawdę Ci zależało
(Nie żebym Cię podpuszczała... )

Napisane przez Eflinka

Ależ jak to żadna z nas :P Mnie książką bardzo ujęła i najbardziej nie mogłam się od niej oderwać właśnie dzięki opisom tych dzikich namiętności

Hmm, ja również zostałam pominięta

[lilithin]

Napisane przez Germini

Hmm, ja również zostałam pominięta

Ja chyba też

[kasienka1977]

Chore dzieci, chora ja, praca, a TŻ całymi dniami nie ma narobiło mi się zaległości. Ale dziś w pracy przejrzałam cały watek, wysmażyłam takiego ślicznego posta i... znikł on gdzieś w czeluściach Internetu.
Więc teraz zaczynam od nowa. Generalnie książką nie jestem zachwycona - czego innego spodziewałam się po romansie wszechczasów. Nie jest to też dla mnie powieść o miłości, tylko o destrukcyjnym wpływie skrajnych egoistów na otoczenie.
Zastanawia mnie, jaka jest przyczyna takiej postawy życiowej bohaterów. Tego morza egoizmu, nieliczenia się z innymi, braku delikatności... Moim zdaniem przyczyn trzeba szukać w wychowaniu dzieci - pozbawionych czułej opieki matki i traktowanych jako przedmioty w rękach ojców. Jeden Linton wychowywany był przez matkę, ale zbyt krótko, by ukształtować jego charakter. Zobaczcie, z jaką łatwością pozbawia się w tej powieści dzieci kontaktu z tymi, którzy je kochają. Choćby Hareton, któremu ukochaną opiekunkę odebrano w brutalny sposób. Czy tak trudno się dziwić późniejszemu zdziczeniu dorosłych i ich nieumięjetności zbudowania prawdziwej, pełnej relacji z drugą osobą?