Czy zdarza Wam się dobierać perfumy do koloru ubioru?

[selya]

Napisane przez desdemonik

naczy synestetykiem jesteś, czy tylko perfumy widzisz kolorami?

tak pytam z ciekawości, jak za intymnie to przepraszam

nie wiem, wygląda na to, że coś w tym jest, alenigdy tego nie diagnozowałam, a samo słowo poznałam niedawno, dzięki temu forum
kolorami widzę również muzykę, książki (nie przedmiot, tylko zawartość ofkorz), miejsca, czasem ludzi
ostatnio zorientowałam się, że Lizbona jest dla mnie lawendowa
oprócz tego, że prawie wszystko ma dla mnie swoją własną, wewnętrzną barwę, ma też melodię - ale to chyba jest dosyć częste
zawsze mi się wydawało, że wszyscy tak mają

Napisane przez Kattarina

(tak btw, nigdy specjalnie nie 'budowalam swojego wizerunku' precyzyjnym doborem , (w oparciu o jakis wysublimowany 'klucz'), odpowiednich 'elementow skladowych', a przy wyborze czegokolwiek, (mam tu na mysli rzeczy bardziej 'przyziemne', a nie np. poglady polityczne ), kieruje sie jedynie swoim gustem. to dotyczy takze perfum: jesli cos lubie, to sie tego nie wstydze i zadne, najbardziej zniechecajace opisy nie sa w stanie sprawic, ze porzuce swoich ulubiencow.
to nie wyselekcjonowane detale podkreslaja moja osobowosc i sposob bycia, a wrecz odwrotnie- samo to, ze ja je wybralam, czyni je 'moimi'.
nie ma na to wplywu zarowno moda, jak i 'presja spoleczna'; oczekiwania wobec mojej osoby.

a moze ja po prostu nie mam wizerunku? )

ja nie mam
nie spędza mi snu z powiek to co inni o mnie sądzą (choć oczywiście nie jest też zupełnie bez znaczenia), więc nie mam potrzeby kreowania się na zewnątrz
wybieram rzeczy, które mi się podobają, pociągają, często intuicyjnie - dotyczy to ubrań, biżuterii, perfum, książek, filmów, podróży i całej reszty
Kat, napisałaś dokładnie to co myślę

[sante]

dobór zapachu zależy od mojego nastroju i rangi sytuacji w jakiej mam być.Nigdy nie brałam pod uwagę koloru ubioru,ale za to mam parę zapachów które umieściłabym w fioletowej buteleczce

[nowa_wizazystka]

Nie uważam tego za żadne zboczenie,tak masz i już.Ja lubię dobre perfumy,ale nie używam ich pod kątem ubioru.Parę kropel i na tym koniec,bez względu na strój.

[Daffodilka]

Napisane przez selya

ja nie mam
nie spędza mi snu z powiek to co inni o mnie sądzą (choć oczywiście nie jest też zupełnie bez znaczenia), więc nie mam potrzeby kreowania się na zewnątrz
wybieram rzeczy, które mi się podobają, pociągają, często intuicyjnie - dotyczy to ubrań, biżuterii, perfum, książek, filmów, podróży i całej reszty
Kat, napisałaś dokładnie to co myślę

Ja chyba też nie mam, jakkolwiek moje miejsce pracy wymusza niejako na mnie pewien styl ubierania się, odmienny od tego czysto prywatnego. Dlatego w pracy wyglądam i pachnę "klasycznie", a po powrocie do domu mogę sobie do woli poużywać. Jakoś nie wyobrażam sobie, że mogłabym się wbić w garniturek, wyperfumować Incense Extreme i pomaszerować na przykład na posiedzenie Rady Naukowej Wzbudziłabym ogromne zainteresowanie, tego jestem pewna

[Sabbath]

Napisane przez dzika truskawa

Ale czasem sobie myślę, że jednak taki zbudowany wizerunek ułatwia kontakty z ludźmi, czasem mam wrażenie, że część zwyczajnie nie ogarnia i nie kuma jak to ze mną jest, elementy się nie składają w spójną (wedle stereotypów) całość. Dla niektórych to problem, i o ile do niedawna mogłam po prostu olewać takie osoby, o tyle ostatnio niektórych olać po prostu nie mogę, nosz

Tylko, że mi się tak strasznie nie chce budować wizerunku

Jak dla mnie ta szydera z "kreowania wizerunku" jest w tym wątku niepotrzebna.
Abstrahując już od tego, że ani o budowaniu, ani o kreowaniu nie pisałam. Ale mimo to, nie będę kpiła także z przemyślanego kreowania.

Są ludzie, którzy nie budują swojego wizerunku celowo, od podstaw - i to nawet niekoniecznie dlatego, że "silna osobowość obroni się sama" i będzie emanowała na wszelkie aspekty życia. Są silne, fascynujące osobowości, które do sfery zewnętrznej wagi nie przywiązują i czasem wizerunek wychodzi im sam przy okazji, a czasem nawet najbardziej fascynujący człowiek tego zewnętrznego spójnego obrazu siebie nie ma. I znów: czasem kij z tym, bo wisi mu to, a czasem chciałby, albo z różnych przyczyn (na przykład zawodowych) powinien.

Nie widzę powodu, by szczycić się tym, że samo mi wychodzi podobnie jak nie widzę powodu, by wstydzić się tego samego. Z resztą, tak serio, sądzę, ze jeśli komuś naprawdę nie zależy, to nie poświęca temu czasu i uwagi - noszenie głównie czarnych ubrań (czym sama grzeszę ) jest jakąś formą autokreacji, bo samo wybieranie ciuchów w konkretnym kolorze jest formą budowania swojego obrazu - inne kolory są tak samo wygodne, ale z jakiegoś powodu lepiej czuję się w czarnym i ten właśnie kolor chcę nosić. Podobanie to taki skrót myślowy, ale owszem, tak mi się podoba. Na ile świadome to jest działanie, nie wiem już, bo na czarno noszę się od podstawówki, więc chyba nie potrafiłabym już inaczej.

Podsumowując - możemy nazwać to gustem. Ale gust jest zwykle jakąś cechą ogólną i sporadycznie zdarza się, żeby dziewczynie w glanach i na czarno spodobały się zapachy "różowo landrynkowe, a dziewczynie w typie Barbie "czarne koszmary zapachowe". Dlatego raczej do rózowych piptołów nie zakładamy Tar, a do wojskowych buciorów Piątki Chanel.
Teraz może oczywiście odezwać się ktoś, kto powie: ja tak noszę i tak jest świetnie, ale zważcie, że operujemy tu na pewnym poziomie ogólności.

[Kota]

Napisane przez Sabbath

Jak dla mnie ta szydera z "kreowania wizerunku" jest w tym wątku niepotrzebna.
(...)

Jaka szydera, Sabbath, trochę chochlikowego pośmiania się.
Które i owszem, czasem jest potrzebne jak najbardziej. Może i w tym wątku także.

[dzika truskawa]

Napisane przez Sabbath

Jak dla mnie ta szydera z "kreowania wizerunku" jest w tym wątku niepotrzebna.
Abstrahując już od tego, że ani o budowaniu, ani o kreowaniu nie pisałam. Ale mimo to, nie będę kpiła także z przemyślanego kreowania.

Są ludzie, którzy nie budują swojego wizerunku celowo, od podstaw - i to nawet niekoniecznie dlatego, że "silna osobowość obroni się sama" i będzie emanowała na wszelkie aspekty życia. Są silne, fascynujące osobowości, które do sfery zewnętrznej wagi nie przywiązują i czasem wizerunek wychodzi im sam przy okazji, a czasem nawet najbardziej fascynujący człowiek tego zewnętrznego spójnego obrazu siebie nie ma. I znów: czasem kij z tym, bo wisi mu to, a czasem chciałby, albo z różnych przyczyn (na przykład zawodowych) powinien.

Nie widzę powodu, by szczycić się tym, że samo mi wychodzi podobnie jak nie widzę powodu, by wstydzić się tego samego. Z resztą, tak serio, sądzę, ze jeśli komuś naprawdę nie zależy, to nie poświęca temu czasu i uwagi - noszenie głównie czarnych ubrań (czym sama grzeszę ) jest jakąś formą autokreacji, bo samo wybieranie ciuchów w konkretnym kolorze jest formą budowania swojego obrazu - inne kolory są tak samo wygodne, ale z jakiegoś powodu lepiej czuję się w czarnym i ten właśnie kolor chcę nosić. Podobanie to taki skrót myślowy, ale owszem, tak mi się podoba. Na ile świadome to jest działanie, nie wiem już, bo na czarno noszę się od podstawówki, więc chyba nie potrafiłabym już inaczej.

Podsumowując - możemy nazwać to gustem. Ale gust jest zwykle jakąś cechą ogólną i sporadycznie zdarza się, żeby dziewczynie w glanach i na czarno spodobały się zapachy "różowo landrynkowe, a dziewczynie w typie Barbie "czarne koszmary zapachowe". Dlatego raczej do rózowych piptołów nie zakładamy Tar, a do wojskowych buciorów Piątki Chanel.
Teraz może oczywiście odezwać się ktoś, kto powie: ja tak noszę i tak jest świetnie, ale zważcie, że operujemy tu na pewnym poziomie ogólności.

Jaka szydera, matko bosko?

I... yyyy no właśnie - jestem z tych często na czarno i w glanach, a mam i uwielbiam np. Escadę Magnetism i dużo osób mnie z tym zapachem kojarzy, i tak, do czarnych ciuchów i pieszczoch też jej używam. I Insolence. I Sheer Stelli. I Pink Sugar. I nie gryzą się na toaletce ze Smokiem, ani z Kyoto. I do wojskowych buciorów używam też Chanel, a do obory Gucci

Z tą sporadycznością to też nie wiem, na metalowych koncertach od dziewczyn czuję raczej świeżuchy i kwiatki-sratki, kadzidła to ewentualnie od koleżanek z forum.

Nie wykluczam, że gust mam, ale zły

Albo po prostu tak strrrasznie nienawidzę stereotypów i szufladek.

[Ewa_Ch]

glany i czarne ubrania to tez szufladka

Punkt widzenia zalezy od punktu patrzenia.

[dzika truskawa]

Napisane przez Ewa_Ch

glany i czarne ubrania to tez szufladka

Zgadza się. Mam też złote szpileczki. I czerwone. I w kwiatki I słabość do kiczu ogólnie, więc jest czarna prosta baza plus odloty Jakoś po prostu nie widze powodu, żeby się ograniczać i odmawiać sobie rzeczy, które mi się podobają i sprawiają przyjemność dlatego, że ktoś wymyślił, że to inna szufladka Co innego, gdybym po prostu lubiła tylko taki a nie inny styl i nic innego, naturalnie. Niestety/stety podobają mi się rzeczy z różnych parafii. Nie jestem gwiazdą, nie zarabiam na wizerunku, nie widzę powodu, żeby sie spinać na to, żeby tworzyć "spójną" całość, bo taka całość to by była tylko jakaś część mnie.

[Sabbath]

Napisane przez Kota

Jaka szydera, Sabbath, trochę chochlikowego pośmiania się.
Które i owszem, czasem jest potrzebne jak najbardziej. Może i w tym wątku także.

No toż właśnie.

Napisane przez dzika truskawa

Jaka szydera, matko bosko?

I... yyyy no właśnie - jestem z tych często na czarno i w glanach, a mam i uwielbiam np. Escadę Magnetism i dużo osób mnie z tym zapachem kojarzy, i tak, do czarnych ciuchów i pieszczoch też jej używam. I Insolence. I Sheer Stelli. I Pink Sugar. I nie gryzą się na toaletce ze Smokiem, ani z Kyoto. I do wojskowych buciorów używam też Chanel, a do obory Gucci

Z tą sporadycznością to też nie wiem, na metalowych koncertach od dziewczyn czuję raczej świeżuchy i kwiatki-sratki, kadzidła to ewentualnie od koleżanek z forum.

Nie wykluczam, że gust mam, ale zły

Albo po prostu tak strrrasznie nienawidzę stereotypów i szufladek.

Sorry Tru, nale skoro podoba Ci się Escada Magnetism to gust musisz mieć dobry, bo EM śliczna jest i basta.

A poważniej - taki eklektyzm to pewnie też jakaś forma kreowania wizerunku. Ty na przykład teraz wyraźnie bronisz swojego eklektyzmu i ponadpodzialowości stylistycznej. To też jakaś szczególna odmiana stylu. Chyba...
Gdybym miała powiedzieć, jak ja "czuję" osobę nie przywiązującą wagi do swego wizerunku, czy ogolnie do tego, jak się prezentuje, to po pierwsze by jej tu raczej nie było, po drugie nie analizowałaby tego, czy ma styl i jaki, bo by jej to nie obchodziło, po trzecie nie próbowałaby go bronić. IMHO Ty znalazłaś sobie (albo sam się znalazł) jakiś typ estetyki, w którym się po prostu dobrze czujesz. Nietypowy, szeroki może, szalenie oryginalny, ale ja Cię widziałam i wiele można o Tobie powiedzieć, ale nie to, że nie masz stylu czy jesteś nijaka.

A pod Twoją wypowiedzią wpisałam się akurat dlatego, że nawiązywałam do tego, co pisałas o potrzebie kreowania wizerunku w szczególnych okolicznościach.

Napisane przez Ewa_Ch

glany i czarne ubrania to tez szufladka

Punkt widzenia zalezy od punktu patrzenia.

Glany to jest obuwie z zasady tworzące (współtworzące) pewien wizerunek. Taka trochę etykietka właśnie (czy tam szufladka). Ja tam lubię.

Napisane przez dzika truskawa

Zgadza się. Mam też złote szpileczki. I czerwone. I w kwiatki I słabość do kiczu ogólnie, więc jest czarna prosta baza plus odloty Jakoś po prostu nie widze powodu, żeby się ograniczać i odmawiać sobie rzeczy, które mi się podobają i sprawiają przyjemność dlatego, że ktoś wymyślił, że to inna szufladka Co innego, gdybym po prostu lubiła tylko taki a nie inny styl i nic innego, naturalnie. Niestety/stety podobają mi się rzeczy z różnych parafii. Nie jestem gwiazdą, nie zarabiam na wizerunku, nie widzę powodu, żeby sie spinać na to, żeby tworzyć "spójną" całość, bo taka całość to by była tylko jakaś część mnie.

No ba! Wszystko na temat.
Ja tez lubię rózne zabawy strojem, ale przyznaję, że cokolwiek na siebie wrzucę i tak wychodzi mi w stylu Sabbath. Niekoniecznie celowo. Ale przyznaję - lubię ten efekt.

Inna kwestia, że kiedy pracowałam w korporacji - chodziłam w garsonkach i garniturach. Bez przebieranek, w których czułabym się źle, czyli w kolorach, które lubię, ale wyglądałam porządnie. To była jakaś tam praca nad wizerunkiem. No i nie użyłabym wtedy Tar do pracy. ale już jakiegoś kadzidlaka mniej dosłownego od Avignon owszem.

[Kattarina]

Sabbath, mysle, ze piszemy o czyms innym i jednoczesnie o tym samym, nazywajac te same rzeczy- inaczej. pewnie to po prostu kwestia "semantyki".
sadze, ze Truskawie nie chodzi o to, ze nie ma zadnego stylu tylko o to, ze nie kreuje swojego wizerunku.
dla mnie styl, to nie jest automatycznie wizerunek. owszem; oba niosa ze soba informacje, ale styl to kwestia gustu, cos osobistego, subiektywnego i 'naturalnego', co powstaje jakby 'przy okazji', zas wizerunek, (w moim rozumieniu), to stylizacja poczyniona na uzytek zewnetrzny/publiczny. (mozna miec styl, a nie miec wizerunku i vice versa; choc oczywiscie jedno nie wyklucza drugiego.).

imo 'jakis' wlasny styl mozna miec i zyjac w pustelni, bez jakiegokolwiek kontaktu z ludzmi- natomiast wizerunek to cos wystudiowanego, opracowanego pod katem odbioru zewnetrznego, 'etykietka'.
i patrzac w ten sposob, dla mnie, Truskawkowy eklektyzm to Jej styl wlasnie, a nie wykreowany wizrunek.
(i tak, jak da sie wyczytac z moich postow, okreslenie wizerunek, ma dla mnie pejoratywne zabarwienie, poniewaz jako sztuczny wytwor, bardzo czesto mija sie z 'prawda'- co dotyczy wiekszosci wizerunkow korporacji czy politykow/osob publicznych).

[Sherezada]

mnie sie zdarzyło
do fioletowych strojów często używam Iris noir YR, Halloween del Pozo
do brązów -ciepłe czekoladowe zapachy np Crystal Noir Versace
do kolorowych plażowych strojów owocowe zapachy typu Escada

[201605090956]

Nie dobieram, pachnę tak jak czuję się najlepiej - tym czym mi się dobrze kojarzy, zapachami, które lubię - nie muszą one mieć czegokolwiek wspólnego z moją szafą

[Parabelka]

Napisane przez Sabbath

Teraz może oczywiście odezwać się ktoś, kto powie: ja tak noszę i tak jest świetnie, ale zważcie, że operujemy tu na pewnym poziomie ogólności.

Hy hy , odzywam się wprawdzie nie Chanel 5 ale szypry noszę właśnie do glanów i mrocznej czerni ale zaraz powiem dlaczego . Szypry są zapachami tak wyrazistymi , ze - wg. mnie - pasują wyłącznie do klasycznej elegancji z najwyższej półki , na którą mnie nie stać i która nijak ma się do mojego życia , bo niestety nie mogę założyć kaszmirowego kostiumu , jedwabnej bluzki , płaszcza z wielbłąda i pantofli od londyńskiego szewca i limuzyną udać się na herbatkę z przyjaciółką , lub do stroju , który będzie stanowić dla zapachu milczące gładkie tło . Wtedy nic nie odwraca uwagi od zapachu , nic go nie przytłacza i nie zgrzyta . A takim tłem jest gładka czerń od stóp do głów bez ozdóbek , falbanek itp . A że czasem się glany przy tym trafią , znaczy przez calutką zimę , to już detal i skutek mojej porąbanej osobowości

[Kota]

O, macham wielbicielce szyprów.
Mi powróciła z mocą dawna fascynacja.