Ludzie z nerwicą oraz depresją- Grupa wsparcia cz.II

[SchokoBons85]

Napisane przez niv_

Serio ? A co tym osobom da ciągłe użalenie się nad sobą, pisane smutnych postów i wylewanie żali

Przy różnych problemach psychicznych trzeba nad sobą pracować, a nie ciągle zwalać winę, na ten zły świat i ludzi. Tak jak napisałam świat się nie zmieni. I tak są pewne grancie, ludzkiej wytrzymałości także.


Wątek miał polegać na wspieraniu jeżeli według Ciebie i może innych osób, wspieranie polega na ciągłym głaskaniu po główce i pisaniu przygnębiających i czasami obraźliwych postów /bo jestem chora więc mogę/ to ja dziękuję bardzo, bo mi zależy na realnej poprawie.

Jeszcze może dodam, że wszystko co napisałam, napisałam z perspektywy osoby, która walczy z nerwicą/depresją i zo, więc jakieś doświadczenie i wiedzę siłą rzeczy /niestety/ posiadam.

a raczej zrobiłaś się gruboskórna bo ludzie cały czas cię poniżają i sama zaczęłaś nienawidzieć dlatego gardzisz każdym kto jest słabszy mimo tego jak napisałaś sama masz depresję co jest jeszcze bardziej smutne

a empatia to nie głaskanie po głowie tylko wczucie się w to co czuje druga osoba i okazanie jej zrozumenia i wsparcia

„możesz na mnie liczyć”
„wysłucham cię i doradzę”
„jesteś ważny”

szkoda, ze w tych czasach trzeba płacić ludziom za jakiekolwiek oznaki sympatii

bierz przykład z Tylera

https://youtu.be/7PW3qFWffQw

i przestań budować swoje poczucie własnej wartości na poniżaniu innych ludzi i umniejszaniu ich problemom bo przez takich ludzi jak ty ja mam ochotę się zabić, codziennie

[bbab4b1e68366f09bc3914c9672f02df694c852f_622be7447f718]

Według mnie odpowiedź niv też była zbyt ostra i niestosowna. Każda z nas ma prawo do swoich uczuć. Ja np. uważam, że się nie użalam, cokolwiek nie napiszę i wiem, że mam prawo czuć, jak się czuję. Tłumienie emocji, szczególnie długofalowe, jest najgorszą rzeczą, jaką można sobie robić. Swoje wypowiedzi można budować, używając różnych słów. W sumie straciłam ochotę, żeby tutaj pisać. Trzymajcie się, życzę Wam zdrowia czy tam motywacji - każdemu według potrzeb.

[niv_]

Napisane przez SchokoBons85

a raczej zrobiłaś się gruboskórna bo ludzie cały czas cię poniżają i sama zaczęłaś nienawidzieć dlatego gardzisz każdym kto jest słabszy mimo tego jak napisałaś sama masz depresję co jest jeszcze bardziej smutne

a empatia to nie głaskanie po głowie tylko wczucie się w to co czuje druga osoba i okazanie jej zrozumenia i wsparcia

„możesz na mnie liczyć”
„wysłucham cię i doradzę”
„jesteś ważny”

szkoda, ze w tych czasach trzeba płacić ludziom za jakiekolwiek oznaki sympatii

bierz przykład z Tylera

https://youtu.be/7PW3qFWffQw

i przestań budować swoje poczucie własnej wartości na poniżaniu innych ludzi i umniejszaniu ich problemom bo przez takich ludzi jak ty ja mam ochotę się zabić, codziennie

Przeczytaj co sama napisałaś, a potem zapoznaj się jeszcze raz z hasłami "empatia" i "poniżanie innych".

Twój post/ jakby nie było kolejny/ jest poniżej wszelkiej krytyki. Nie będę przepraszać za to co myślę, przykro mi, możesz mnie dalej wyzywać i analizować moją psychikę. To co piszesz świadczy o Tobie, nie o mnie.

Ja życzę powodzenia i zachęcam do podjęcia leczenia jeżeli jeszcze tego nie robisz.

[1=bbab4b1e68366f09bc3914c 9672f02df694c852f_622be74 47f718;86593699]Według mnie odpowiedź niv też była zbyt ostra i niestosowna. Każda z nas ma prawo do swoich uczuć. Ja np. uważam, że się nie użalam, cokolwiek nie napiszę i wiem, że mam prawo czuć, jak się czuję. Tłumienie emocji, szczególnie długofalowe, jest najgorszą rzeczą, jaką można sobie robić. Swoje wypowiedzi można budować, używając różnych słów. W sumie straciłam ochotę, żeby tutaj pisać. Trzymajcie się, życzę Wam zdrowia czy tam motywacji - każdemu według potrzeb.[/QUOTE]

Naprawdę? Mnie też się nie chce już udzielać. Zwyczajnie od pewnego czasu mam dość postów, które nic tylko dołują. Dość bycia traktowana jak" poduszka treningowa" , na tym wątku nie da się napisać nic pozytywnego, to jest przykre, tak jak napisałam już wcześniej ja chce się czuć dobrze. Też mam gorsze dni, często czuję się źle, mam dużo problemów, które nasilają moje problemy psychiczne, ale nie biegnę od razu do kompa i nie piszę postów, tylko staram się te problemy na bieżąco rozwiązywać.

I tak wiem, że ktoś może być na innym etapie jak ja, nikomu nie każę ukrywać swoich emocji, ale tak jak napisałam we wcześniejszym poście, niektórzy tylko wylewają swoje żale, smutki i rozczarowanie i tyle. Nie leczą się, odrzucają porady - może nie będę się już powtarzać i na tym zakończę.


Może mój post był ostry /choć mi się tak nie wydaję/, ale ja zmarnowałam sporo czasu, właśnie zachowując się tak jak niektóre osoby na tym wątku, Tego czasu nikt mi nie wróci, konsekwencje błędnych decyzji podjętych podczas nasilonych objawów nerwicy ponoszę do dziś, ciężko mi wyprostować, niektóre sprawy. Dlatego też nie chcę, żeby inni przechodzili przez coś takiego jak ja aktualnie, tylko zaczęli walczyć o siebie i swoje życie już teraz, bo szkoda każdej chwili. Czas nie będzie czekać, i choć brzmi to banalnie - żyje się tylko raz.

To mój ostatni post na tym wątku, mam nadzieję, że go nie uśmierciłam. Piszcie sobie co chcecie, już nie będę Wam wchodzić w pardę, to po prostu nie jest jednak miejsce dla mnie. Popełniłam błąd, że znowu się zaczęłam udzielać. Nikomu nie chciałam sprawić przykrości, piszę po prostu to co myślę - taka wada charakteru.

Pan_Robot - bardzo fajna sentencja, mam nadzieję, że psiaki mają się lepiej.

Shawtty - gratuluję postępów

Powodzenia

[Shawtty]

Rany, dziewczyny, po co te spięcia i zagęszczanie atmosfery...

Niv, dziękuję

[mc266]

Brak pozytywnego nastawienia i czarnowidztwo są typowymi objawami depresji. Ciężko oczekiwać od osoby z depresją optymizmu. Często taka osoba jest pozbawiona nadziei na poprawę, nawet ciężko jej uwierzyć, że leczenie pomoże. Nawet jeśli już je zacznie, to biorąc pod uwagę, że początki często są ciężkie, wiara w poprawę podupada jeszcze bardziej. Potem często ona w końcu przychodzi, ale do takiej osoby na początku drogi to nie dociera.


Ciężko oczekiwać, że osoby udzielające się w tym wątku będą radzić sobie z problemami same, a tutaj tylko wpadać pisać o pozytywach. Kojarzy mi się to ze słynnym "weź się w garść", "myśl pozytywnie". Gdzie mamy być szczere z własnymi odczuciami jak nie tu? W realnym życiu, gdzie większość osób jest zdrowa i tego nie rozumie, i gdzie trzeba normalnie funkcjonować?


Ja ostatnio dzięki zmianie otoczenia czuję się trochę lepiej. Ale jak przypomnę sobie siebie sprzed chociażby miesiąca, leżącą w łóżku, gapiącą się w sufit, czującą się do niczego i nawet nie wiedzącą dlaczego, bo przecież "wszystko mam", to nie wyobrażam sobie powiedzieć tamtej sobie, że mam się nad sobą nie użalać, tylko zacząć pracować nad poprawą. Bo na tamtym etapie za grosz w to nie wierzyłam, nie widziałam nadziei. I jedyne o czym marzyłam to zrozumienie otoczenia. Że czuję się, jak się czuję i nie mam siły na "wzięcie się w garść".

[Shawtty]

Napisane przez mc266

Ja ostatnio dzięki zmianie otoczenia czuję się trochę lepiej. Ale jak przypomnę sobie siebie sprzed chociażby miesiąca, leżącą w łóżku, gapiącą się w sufit, czującą się do niczego i nawet nie wiedzącą dlaczego, bo przecież "wszystko mam", to nie wyobrażam sobie powiedzieć tamtej sobie, że mam się nad sobą nie użalać, tylko zacząć pracować nad poprawą. Bo na tamtym etapie za grosz w to nie wierzyłam, nie widziałam nadziei. I jedyne o czym marzyłam to zrozumienie otoczenia. Że czuję się, jak się czuję i nie mam siły na "wzięcie się w garść".

U mnie najgorszy był grudzień. Jak pomyślę o sobie tamtego okresu to jest mi siebie żal aż.

[niv_]

Napisane przez mc266

Brak pozytywnego nastawienia i czarnowidztwo są typowymi objawami depresji. Ciężko oczekiwać od osoby z depresją optymizmu. Często taka osoba jest pozbawiona nadziei na poprawę, nawet ciężko jej uwierzyć, że leczenie pomoże. Nawet jeśli już je zacznie, to biorąc pod uwagę, że początki często są ciężkie, wiara w poprawę podupada jeszcze bardziej. Potem często ona w końcu przychodzi, ale do takiej osoby na początku drogi to nie dociera.


Ciężko oczekiwać, że osoby udzielające się w tym wątku będą radzić sobie z problemami same, a tutaj tylko wpadać pisać o pozytywach. Kojarzy mi się to ze słynnym "weź się w garść", "myśl pozytywnie". Gdzie mamy być szczere z własnymi odczuciami jak nie tu? W realnym życiu, gdzie większość osób jest zdrowa i tego nie rozumie, i gdzie trzeba normalnie funkcjonować?


Ja ostatnio dzięki zmianie otoczenia czuję się trochę lepiej. Ale jak przypomnę sobie siebie sprzed chociażby miesiąca, leżącą w łóżku, gapiącą się w sufit, czującą się do niczego i nawet nie wiedzącą dlaczego, bo przecież "wszystko mam", to nie wyobrażam sobie powiedzieć tamtej sobie, że mam się nad sobą nie użalać, tylko zacząć pracować nad poprawą. Bo na tamtym etapie za grosz w to nie wierzyłam, nie widziałam nadziei. I jedyne o czym marzyłam to zrozumienie otoczenia. Że czuję się, jak się czuję i nie mam siły na "wzięcie się w garść".

Dopiszę jeszcze, że widocznie rozmijają się nasz oczekiwania.

Chciałabym żeby ten wątek dodawał mi sił i ciągnął w górę, a tymczasem ciągnie mnie w dół. I nie chodzi mi o ostatnie posty tylko ogólnie o atmosferę.

Tyle tylko i już zmykam.

[Pani_Robot]

Być może niv_, z której każdym słowem się zgadzam i ja jesteśmy na takim etapie leczenia, że czas dla własnego dobra pożegnać się z wątkiem, bo wypowiedzi w nim mogłyby spowodować tylko pogorszenie naszego stanu.
To nie jest dziwne, ani nienormalne. Tak rozpadł się klub, który kiedyś był na wizażu. Po prostu w pewnym momencie trzeba odejść, by inni nie ciągnęli Cię w dół.

SchokoBons Twoja wypowiedź jest poniżej wszelkiej krytyki

Na watek pewnie będę co jakiś czas zaglądać, ale nie mam ochoty przebijać się przez warstwy codziennych negatywnych wpisów, które powodują u mnie efekt spotkania z wampirem energetycznym. Sama staję się po nich bez życia i nie mogę tego sobie robić. Z depresją walczyłam 20 lat. Nie chcę więcej.

Życzę Wam dziewczyny podjęcia właściwych decyzji i skutecznej drogi leczenia.

[mc266]

Napisane przez niv_

Dopiszę jeszcze, że widocznie rozmijają się nasz oczekiwania.

Chciałabym żeby ten wątek dodawał mi sił i ciągnął w górę, a tymczasem ciągnie mnie w dół. I nie chodzi mi o ostatnie posty tylko ogólnie o atmosferę.

Tyle tylko i już zmykam.

Ale to jest wątek o depresji. Ludzie tu przychodzą, bo czują się beznadziejnie, w otoczeniu nie znajdują zrozumienia i traktują forum jako miejsce, gdzie mogą wreszcie wylać flaki bez udawania, że wszystko jest cacy. To też jest ważne, wielu osobom bardzo pogorszył się stan przez udawanie. Leczenie depresji jest trudne, często zrobi się jeden krok do przodu, a potem dziesięć do tyłu. Nie klei mi się to zupełnie z optymizmem. Wizaż jest otwarty na nowe wątku. Nic nie stoi na przeszkodzie założenia nowego o optymizmie, pozytywach i relacjach z leczenia z happy endem. Nie karzmy tu ludziom udawać i zakładać masek.

[Pani_Robot]

Napisane przez mc266

Ale to jest wątek o depresji. Ludzie tu przychodzą, bo czują się beznadziejnie, w otoczeniu nie znajdują zrozumienia i traktują forum jako miejsce, gdzie mogą wreszcie wylać flaki bez udawania, że wszystko jest cacy. To też jest ważne, wielu osobom bardzo pogorszył się stan przez udawanie. Leczenie depresji jest trudne, często zrobi się jeden krok do przodu, a potem dziesięć do tyłu. Nie klei mi się to zupełnie z optymizmem. Wizaż jest otwarty na nowe wątku. Nic nie stoi na przeszkodzie założenia nowego o optymizmie, pozytywach i relacjach z leczenia z happy endem. Nie karzmy tu ludziom udawać i zakładać masek.

Ale zauważyłaś, że większość piszących zniknęła, kiedy pojawił się natłok ultradepresyjnych wpisów, prawda?
Wcześniej była po prostu równowaga. Ktoś miał gorszy dzień, ktoś miał lepszy, a ktoś inny pytał o leki.

Pamiętam jeszcze użytkowniczki, które znały się na farmakologii i psychologii i wiele rzeczy potrafiły nam fajnie wyjaśnić, ale one też zniknęły.

No nic, mówi się trudno. Ja naprawdę życzę dziewczynom jak najlepiej i żeby zaczęły się leczyć.

[mc266]

Napisane przez Pani_Robot

Ale zauważyłaś, że większość piszących zniknęła, kiedy pojawił się natłok ultradepresyjnych wpisów, prawda?
Wcześniej była po prostu równowaga. Ktoś miał gorszy dzień, ktoś miał lepszy, a ktoś inny pytał o leki.

Pamiętam jeszcze użytkowniczki, które znały się na farmakologii i psychologii i wiele rzeczy potrafiły nam fajnie wyjaśnić, ale one też zniknęły.

No nic, mówi się trudno. Ja naprawdę życzę dziewczynom jak najlepiej i żeby zaczęły się leczyć.

Nie jestem na tym wątku długo, ciężko mi to ocenić. Dziewczyny mogą odchodzić z różnych powodów. Jeśli ktoś uważa, że ten wątek ciągnie w dół, to ma pełne prawo odejść. Ale też nie chcę wartościować, o co jest ok do pisania, a co nie. To jest chyba największy mankament depresji. Że często zostaje się z nią samemu, bo otoczenie nie jest w stanie jej udźwignąć. Ciężko winić otoczenie, każdy ma prawo odciąć się od tego, co ciągnie go w dół. Ale jednocześnie szkoda mi osób, które od tłumienia wszystkiego w sobie przechodzą do odrzucenia otoczenia i mają przez to jeszcze większy ciężar do uniesienia.

[SchokoBons85]

jeżeli chcecie pisać na tym wątku tylko to jak wam się układa i gardzić innymi, którzy mają depresje bo wam już jest lepiej o krytykować innych ze mogą się tu wyżalić bo wy już tego nie chcecie słuchać bo wam jest lepiej a my mamy przestać marudzić i wziąć się w garść to super przestańcie tu pisać, usuńcie konto i żyjcie swoim zdrowym życiem, po co tu jeszcze jesteście? aby się jeszcze bardziej dowartościować na ludziach którzy nadal walczą z depresja bo wy zapewne chwilowo jesteście na górce? później boleśnie upadniecie w dół, jestem tego pewna

jak sama nazwa wątku mówi GRUPA WSPARCIA a nie dobijania się nawzajem

IMG_1552481085.177852.jpg

i wasze wypowiedzi są poniżej krytyki! tak dokładnie te po prawej -,-

[Disnejova]

Napisane przez SchokoBons85

jeżeli chcecie pisać na tym wątku tylko to jak wam się układa i gardzić innymi, którzy mają depresje bo wam już jest lepiej o krytykować innych ze mogą się tu wyżalić bo wy już tego nie chcecie słuchać bo wam jest lepiej a my mamy przestać marudzić i wziąć się w garść to super przestańcie tu pisać, usuńcie konto i żyjcie swoim zdrowym życiem, po co tu jeszcze jesteście? aby się jeszcze bardziej dowartościować na ludziach którzy nadal walczą z depresja bo wy zapewne chwilowo jesteście na górce? później boleśnie upadniecie w dół, jestem tego pewna

jak sama nazwa wątku mówi GRUPA WSPARCIA a nie dobijania się nawzajem

Załącznik 7667847

i wasze wypowiedzi są poniżej krytyki! tak dokładnie te po prawej -,-

Wątek się sypie może odeszły na grupę wsparcia na Fejsie tam wiele mądrych osób pisze których warto poczytać o wiele lepiej niż tu , popieram zaczeło mnie to tez irytować wymądrzanie się nie zrobiła się już tutaj grupa wsparcia .... chwilowa górka i lepsze samopoczucie .

[Pani_Robot]

Napisane przez SchokoBons85

jeżeli chcecie pisać na tym wątku tylko to jak wam się układa i gardzić innymi, którzy mają depresje bo wam już jest lepiej o krytykować innych ze mogą się tu wyżalić bo wy już tego nie chcecie słuchać bo wam jest lepiej a my mamy przestać marudzić i wziąć się w garść to super przestańcie tu pisać, usuńcie konto i żyjcie swoim zdrowym życiem, po co tu jeszcze jesteście? aby się jeszcze bardziej dowartościować na ludziach którzy nadal walczą z depresja bo wy zapewne chwilowo jesteście na górce? później boleśnie upadniecie w dół, jestem tego pewna

jak sama nazwa wątku mówi GRUPA WSPARCIA a nie dobijania się nawzajem

Załącznik 7667847

i wasze wypowiedzi są poniżej krytyki! tak dokładnie te po prawej -,-

A najlepsze jest to, że jesteś nowym użytkownikiem, który się tu w ogóle nie wypowiadał
Twój post jest idealnym przykładem, że nie rozumiesz nic, co tu napisano, za to wszystkich obrażasz. Masz tupet.

[Trzepotka]

Treść usunięta

[przecietna]

ja napisałam tutaj bo szukałam zrozumienia, którego w świecie realnym mi brak. Kilka pozytywnych słów "będzie lepiej" "rozumiem Ciebie". Sama zawsze stara się tak zachowywać kiedy ktoś do mnie przychodzi z problemem. Po prostu móc gdzieś napisać co czuję, bo nikt tego nie rozumie u mnie w najbliższym otoczeniu.



Każdy z nas jest na innym etapie w swoim życiu. Niektórzy na górce, niektórzy mają dół. Myślę że tolerancja jest podstawą.

[Disnejova]

Napisane przez przecietna

ja napisałam tutaj bo szukałam zrozumienia, którego w świecie realnym mi brak. Kilka pozytywnych słów "będzie lepiej" "rozumiem Ciebie". Sama zawsze stara się tak zachowywać kiedy ktoś do mnie przychodzi z problemem. Po prostu móc gdzieś napisać co czuję, bo nikt tego nie rozumie u mnie w najbliższym otoczeniu.



Każdy z nas jest na innym etapie w swoim życiu. Niektórzy na górce, niektórzy mają dół. Myślę że tolerancja jest podstawą.

Polacy sa nietolerancyjni . niestety

[Shawtty]

Cieszyłam się ostatnio, że remisja, że lepiej, że ogarniam, że nauczyłam się jakotakiej stabilności i jednak wszystko się rozbiło znów. Zaczynam od nowa.

[bbab4b1e68366f09bc3914c9672f02df694c852f_622be7447f718]

https://www.youtube.com/watch?v=-dxZOROoljM

[Shawtty]

Gypsy, co u Ciebie?

[Anonimka1988]

Chyba wszyscy wykasowali się z wątku. Nikt nie chce już tu pisać.

[Shawtty]

To bardzo mi przykro, ze opinia dwóch osób, które poczuly się lepiej, zawazyla nad losem całego wątku.

A w sumie to trochę mnie to śmieszy nawet.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Anonimka1988]

Napisane przez Shawtty

To bardzo mi przykro, ze opinia dwóch osób, które poczuly się lepiej, zawazyla nad losem całego wątku.

A w sumie to trochę mnie to śmieszy nawet.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Mi też przykro, ale co możemy zrobić?

[bbab4b1e68366f09bc3914c9672f02df694c852f_622be7447f718]

Napisane przez Shawtty

Gypsy, co u Ciebie?

Miło, że pytasz
U mnie psychicznie jakby lepiej, Pani H. za 10 dni Ciągle biorę lek na sen, inaczej nie śpię, ale wreszcie chyba mam dobry lek główny, bo czuję się tak lepiej po prostu.

A w życiu to mnóstwo kwestii do przemyślenia, załatwienia. Mam 2 bardzo ważne decyzje do podjęcia, więc robię wszystko, żeby za dużo nie myśleć. U mnie poziom decyzji racjonalnych niekoniecznie funkcjonuje od zawsze. W praktyce zdzieram buty, chodząc na spacery po okolicy.
A Ty jak się dziś czujesz?

[przecietna]

Napisane przez Disnejova

Polacy sa nietolerancyjni . niestety

Napisane przez Shawtty

To bardzo mi przykro, ze opinia dwóch osób, które poczuly się lepiej, zawazyla nad losem całego wątku.

A w sumie to trochę mnie to śmieszy nawet.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

ja nie dezerteruje. Dalej kombinuje ze swoim życiem. Dwa dni temu odstawiłam tabletki. Nie widzę sensu aby rozmawiać o tym z moim psychiatrą ponieważ ona się mną mało przejmuje. A zresztą, czy leczenie jest przymusowe? Nie. Więc mogę je brać albo nie.


Biorę tabletki już kilka lat. Zauważyłam ich działanie bo się wyraźnie wycofałam i uspokoiłam. Ale też skutki uboczne, które mi bardzo przeszkadzają. Wiem że zawsze mogę wrócić i zacząć je brać od nowa i znowu będę się czuła tak jak teraz. Jednak życie po tabletkach nie daje mi pełnej satysfakcji. Brak odczuwania emocji nie pozwala mi w pełni cieszyć się z życia i go przeżywać. Leki były mi potrzebne te 10 lat temu w kryzysie, teraz od kilku lat jest stabilizacja, więc po cichu liczę że dam radę w końcu wyjść na prostą.

[Odwazna_jak_sliwa]

SchokoBons85, a ja powiem tak: cierpiałam na depresję i myśli samobójcze, dopóki życie nie zaczęło wymagać ode mnie wzięcia się w garść. W pewnym momencie byłam na takim etapie życia, że miałam wybór: albo się poddać i umrzeć (bo straciłam dach nad głową i wszystkie środki do życia), albo walczyć (nawet jeśli nie mam siły, nie mogę, chcę ze sobą skończyć). Z dnia na dzień odstawiłam leki i przestałam chodzić na terapię, chociaż mój terapeuta straszył mnie podobnie jak Ty - że będzie gorzej i na pewno nie dam sobie rady (tak naprawdę pewnie nie chciał zrezygnować z klientki, która mogła być dla niego kurą znoszącą złote jaja). Zauważyłam, że na pewnego rodzaju luksus chorowania na depresję mogą pozwolić sobie ludzie, którzy nie muszą na co dzień mierzyć się z życiem i którzy często są na czyimś utrzymaniu. Tacy mogą leżeć przez cały dzień w łóżku i nie mieć na nic siły, bo ktoś inny o nich zadba i podsunie im wszystko pod nos. Co ciekawe, wielu z nich wręcz wymaga specjalnego, wyjątkowego traktowania, zrozumienia i empatii, a sami nie są w stanie odwdzięczyć się tym samym (co widać między innymi w tym wątku).


Nie macie żadnego prawa wymagać, żeby ludzie wokół traktowali Was jak jedyne w swoim rodzaju płatki śniegu, nieustannie się nad Wami pochylali, współczuli Wam i klepali Was po pleckach. Szlag mnie trafia, jak widzę tak egoistyczne, roszczeniowe podejście.

[bbab4b1e68366f09bc3914c9672f02df694c852f_622be7447f718]

Śmieszne to co piszesz, koleżanko wyżej. Może i ja się traktuję jak płatek śniegu, ale nie masz pojęcia o moim życiu, moim z nim sobie (nie)radzeniem, kwestią utrzymywania. To, że czasem nad sobą popłaczę to nie ma w ogóle wpływu na to, jak funkcjonuję jako człowiek w życiu na co dzień. Chciałabym móc z całego serca odstawić leki, bo strasznie mi pogarszają samopoczucie i wpływają na inne aspekty zdrowotne... ale pewnie idealnie wpasowuję się w klimat wielkomiejskiej idiotki ze smutkiem przyklejonym do ust, bo "życie przygniotło" i w sumie nic o nim nie wiem, przynosząc psychiatrze złote jaja xD I wiesz, odkąd pamiętam, na tym forum działa opcja ingoruj. Coś nie pasuje w kwestii naszego podejścia do życia? Polecam użyć Nikt tu raczej nie oczekuje głaskania po głowie, ale też żałosne jest ciągłe wypisywanie "weź się w garść". Może wy się weźcie w garść i zajmijcie sobą? Skoro nie jesteście w stanie nic od siebie dać drugiemu człowiekowi, poza j/w? I to, że wam coś pomaga, nie oznacza, że pomoże mi albo komukolwiek innego. i radzę to sobie wziąć głęboko do serca

I serio piszę to z uśmiechem na ustach

[Odwazna_jak_sliwa]

Ja nikomu nie mówię, że ma zrobić to, co ja zrobiłam. Jeżeli komuś terapia pomaga i jest to dla niego realny sposób radzenia sobie z problemem, to super. Mam jedynie dość tej dyskryminacji ludzi niecierpiących na depresję. Cechy, o których często wspominacie (np. konieczność wypłakania się), to rzeczy, które przytrafiają się każdemu człowiekowi i nie są zarezerwowane tylko dla osób borykających się z depresją. Różnica polega jedynie na tym, że osoby zdrowe pomimo wielu problemów i trudności muszą codziennie brać się w garść, żeby przetrwać, a te z depresją żądają wręcz, żeby niczego od nich nie wymagano, bo mają depresję.

[bbab4b1e68366f09bc3914c9672f02df694c852f_622be7447f718]

Ziew.
Pochwalę się, że od tego miesiąca, trochę przez mdłości, a trochę przez nadmiar energii, zrobiłam 75 km spaceru Niby niewiele, bo w planach mam corocznie od 2 lat zrobić te 2 tys. km (czyli trzeba robić te 160 km miesięcznie!), ale średnio mi idzie. Nie mierzę takich tras poniżej km, ale jak planuję iść dłużej to włączam apkę w tel. Natomiast moje miejsce zamieszkania teraz w tym pomaga, bo wolę dojść do tramwaju, niż jechać autobusem (mam takie maleńkie na mojej trasie).

[przecietna]

Napisane przez Odwazna_jak_sliwa

Ja nikomu nie mówię, że ma zrobić to, co ja zrobiłam. Jeżeli komuś terapia pomaga i jest to dla niego realny sposób radzenia sobie z problemem, to super. Mam jedynie dość tej dyskryminacji ludzi niecierpiących na depresję. Cechy, o których często wspominacie (np. konieczność wypłakania się), to rzeczy, które przytrafiają się każdemu człowiekowi i nie są zarezerwowane tylko dla osób borykających się z depresją. Różnica polega jedynie na tym, że osoby zdrowe pomimo wielu problemów i trudności muszą codziennie brać się w garść, żeby przetrwać, a te z depresją żądają wręcz, żeby niczego od nich nie wymagano, bo mają depresję.

ja Cię w pełni rozumiem i podziwiam, bo chciałabym radzić sobie super. Ale z drugiej strony pisanie w miejscu gdzie są w większości ludzie z problemami którzy próbują sobie z nim poradzić, że dyskryminują ludzi którzy mają te problemy mniejsze, albo nie mają wogóle, jest nietrafione. My wiemy że są takie osoby co sobie radzą, nie potrzebują pomocy, nie biorą leków i wiemy że też mają problemy życia codziennego i sobie radzą. My radzimy sobie mniej, niektórzy bo doświadczyli kryzysu, lub z innych powodów i też chcielibyśmy się wziąść w garść, wierz mi, każdy tutaj z nas. To jest miejsce gdzie możemy o tym napisać, wyżalić się, otrzymać wsparcie