Starania inaczej-czyli staraczki z problemami

[elianka]

Hej dziewczyny!

Przyszłam Tu na zaproszenie Edzi, ale chyba to także nie jest miejsce dla mnie.
Mam na imię Ewelina mam 28 lat i jestem kompletnie zdrowa. Cykle i owulacje mam książkowe a mimo to...

Powód? Mam bezpłodnego męża. Wyniki nie zostawiają złudzeń 4 mln plemników w ejakulacie, z tego 18% żywych. Po roku leczenia liczba wzrosła do 12 mln, ale procent żywych jeszcze się zmniejszył...

Jestem po sesji in vitro, po dwóch transferach. Pierwszy - ciąża bliźniacza, którą straciłam w 7 tyg, drugi - ciąża biochemiczna.

Będę Was podczytywać, ale raczej nie mam nic do powiedzenia, nigdy siebie nie leczyłam ... Dziękuję Edytko za zaproszenie , za Twoją pamieć o mnie To dużo dla mnie znaczy.

ps. pod koniec roku mój maż chce koniecznie spróbować inseminacji. Poza tym zaczniemy w tym roku procedurę adopcyjną. O, tak się "staram inaczej"

[EdziaO]

Napisane przez elianka

Hej dziewczyny!

Przyszłam Tu na zaproszenie Edzi, ale chyba to także nie jest miejsce dla mnie.
Mam na imię Ewelina mam 28 lat i jestem kompletnie zdrowa. Cykle i owulacje mam książkowe a mimo to...

Powód? Mam bezpłodnego męża. Wyniki nie zostawiają złudzeń 4 mln plemników w ejakulacie, z tego 18% żywych. Po roku leczenia liczba wzrosła do 12 mln, ale procent żywych jeszcze się zmniejszył...

Jestem po sesji in vitro, po dwóch transferach. Pierwszy - ciąża bliźniacza, którą straciłam w 7 tyg, drugi - ciąża biochemiczna.

Będę Was podczytywać, ale raczej nie mam nic do powiedzenia, nigdy siebie nie leczyłam ... Dziękuję Edytko za zaproszenie , za Twoją pamieć o mnie To dużo dla mnie znaczy.

ps. pod koniec roku mój maż chce koniecznie spróbować inseminacji. Poza tym zaczniemy w tym roku procedurę adopcyjną. O, tak się "staram inaczej"

Hej Elianko

cieszę się że zajrzałaś i że będziesz podczytywać. reszta to Twoja decyzja w którą nie wnikam, ale może do czegoś Ci się to czasem przyda.

Bardzo cieszy mnie też to że Twój małż "chce". Bo często mężczyźni nie chcą nawet słyszeć o działaniu, a co dopiero działać. Co z tego wyniknie tego nie wie nikt. To co widzę to dwoje aktywnych i zaangażowanych mimo wszystko ludzi.

---------- Dopisano o 09:34 ---------- Poprzedni post napisano o 09:33 ----------

Napisane przez Judi21_84

Ja w poprzedniej ciąży robiłam toksoplazmozę i wymaz z pochwy (oczywiście lekarz nic nie zlecał, sama na własną rękę robiłam)

---------- Dopisano o 18:23 ---------- Poprzedni post napisano o 18:22 ----------


A co to oznacza? Hiperprolaktynemię czy gruczolaka przysadki..?

hiperprolaktemie na szczęścieBiorę bromergon i jakoś udało się to z grubsza opanować.

---------- Dopisano o 09:41 ---------- Poprzedni post napisano o 09:34 ----------

Napisane przez inka081

magnolia, bardzo współczuję...ale najważniejsze, że już czujesz się na siłach do starań, a Twój mąż też na pewno się przekona tylko potrzebuje więcej czasu.

Dzięki dziewczyny na info o hormonach...
Zaskoczę was, bo ja miałam badaną cytomegalie, jeszcze zanim się okazało, że to cp zdążyłam to zrobić, zleciła mi to lekarka sama z siebie...No i wyszło tak średnio, nie miałam świeżego zakażenia, ale też wcześniej jej nie przeszłam, więc powinnam się tego strzec w ciąży, tylko to bardzo trudne. Toxo wyszło, że miałam kiedyś, więc lekarz powiedział, że jakąś odporność mam, ale przy takim poziomie przeciwciał, jak u mnie, to i tak się powtarza w późniejszym etapie ciąży. Coś tam o diagnostyce infekcji u mnie wiem...

o rany no to trafiłaś na super lekarza. Ja wszystkiego dowiadywałam sie w sumie z neta. Co się przydało bo później pokierowałam koleżankę z cytomegalią właśnie(namówiłam ją na badanie). A tak to kilka zmian lekarzy. Pierwszy nawet nie zlecił mi morfo tylko wypisał od razu na ładne oczy receptę na duphaston. Wyrzuciłam ją wtedy do kosza.
A jak człowiek idzie do lekarza to przecież nie musi nic wiedzieć tylko liczy na pomoc. Szczerze jak zaczynałam to miałam zerowa wiedzę. Myślałam, że raz dwa i będzie dziecko. O owulacji miałam szczątkowe informacje nawet
Ja toxo miałam robione raz w każdym trymestrze no ale nie przechodziłam zakażenia nigdy.

---------- Dopisano o 09:43 ---------- Poprzedni post napisano o 09:41 ----------

Napisane przez magdaef

Przyłączę się i ja.
Magnolia, też zaczynam starania po stracie, także znam Twoje obawy. Zaszłam w ciążę we wrześniu tego roku - planowaliśmy się starać od października, ale noc poślubna okazała się dla nas szczęśliwa, poczęliśmy więc Maleństwo w pierwszym cyklu starań. Oczywiście nie muszę mówić, że wcześniej przygotowywaliśmy nasze organizmy do roli rodzica. Po radosnej nowinie standardowo profilaktycznie badania: tokso, cytomegalia, różyczka, tarczyca i tak dalej, wszystkie wyniki w porządku. Praktycznie od początku ciąży miałam problemy: w 6tc trafiłam do szpitala z krwawieniem - nie zauważono krwiaka macicy i wypisano mnie do domu sugerując, że to krwawienie przypominające miesiączkę. Tydzień później krwiak był już dużo większy, więc do końca 11tc leżałam. Rzekomo krwiak wchłonął się i nie było zagrożenia, jednak w 14tc straciliśmy nasze Dzieciątko, bez podania przyczyny...
W czasie ciąży chodziłam do podobno najlepszego fachowca - ordynatora z sąsiedniego miasta. Później przeniosłam się do ordynatora miejscowej porodówki, a szczerze mówiąc fachowego i "ludzkiego" lekarza znalazłam dopiero po poronieniu.

Po łyżeczkowaniu 8 tyg. czekałam na @ i zaraz po niej miałam wizytę u lekarza (na początku stycznia) Szłam na nią przerażona, bo wstępne prognozy brzmiały minimum 6 miesięcy odstępu do kolejnych starań, a my nie bardzo potrafiliśmy się z tym pogodzić. A jednak...lekarz, zdziwiony moim dobrym stanem, dał nam zielone światło! Radość wielka, ale jednocześnie ogromny lęk przed powtórką, lęk przed...lękiem.
Jedyna myśl, która mnie trzyma w jako takich ryzach, żeby nie popaść w nerwicę na parę dni przed owulacją, to fakt, że przecież "zwycięzców nikt nie sądzi"

witaj
lęk przed lękiem...dobrze napisane. Właśnie tak się czuję. Cjciałąbym a jednocześnie sama myśl wywołuje u mnie juz atak paniki. Te wszystkie badania, stresy, czekanie. Ale podjęliśmy decyzję i nie chcę się bać własnego strachu.

---------- Dopisano o 09:48 ---------- Poprzedni post napisano o 09:43 ----------

Napisane przez Nue

Dzięki, dziewczyny za odpowiedzi.
A czy badanie tsh zrobią mi w zwykłym labie, czy też muszę mieć skierowanie od endokrynologa?
I czy kłopoty z tarczycą mogą być uwarunkowane genetycznie? Skoro ma to moja siostra, czy ja też powinnam się obawiać? Na jakie objawy powinnam zwrócić uwagę?

Witaj, magdaef, ja też ze Śląska - z Siemianowic I obie brałyśmy ślub we wrześniu
Przykro mi z powodu Twojej straty, wiem, jakie to bolesne. Trzeba jednak wierzyć, że wszystko będzie dobrze. Ciesz się tym zielonym światłem , u mnie po laparoskopii i usunięciu jajowodu też kazali mi czekać pół roku, ale mam nadzieję, że wyrok ulegnie skróceniu...

TSH robi się w zwykłym labo. Mozna mieć skierowanie ale dostać się do endokrynologa na NFZ...Kosztuje ok 20 zł i to krótsza drogaJest to dziedziczone przeważnie w linii żeńskiej. Objawy-sucha skóra, kruche paznokcie, ciągły chłód, częste infekcje układu moczowego. Ale może być też bez objawow. jesli masz w rodzinie taka chorobą możesz raz na rok kontrolować TSH przy okazji morfologii albo zbadać anty TPO i anty TG ale to już droższa sprawa.

---------- Dopisano o 09:51 ---------- Poprzedni post napisano o 09:48 ----------

Napisane przez _kasicka

Witam,
czekałam właśnie na taki temat a sama nie miałam odwagi założyć.
Mam 22 lata, od 8 miesięcy staramy się z mężem o dziecko i nic mam zespół policystycznych jajników, niedoczynność tarczycy (biore euthyrox 125), wysoką prolaktynę, i do tego wszystkiego jestem otyła i nie mogę sobie z tym poradzić...
Od jakiś 2 lat biore leki na to żeby mieć miesiączkę, nie mam owulacji dlatego w tym cyklu brałam Clostilbegyt, właśnie jutro ide na monitorowanie i zobaczymy czy coś mi to pomoże.
Mam nadzieje że będę mogła się Wam wyżalić od czasu do czasu bo czasami już sama nie wiem co mam ze sobą zrobić.

---------- Dopisano o 20:25 ---------- Poprzedni post napisano o 20:22 ----------



Tak zrobią Ci tsh nie musisz mieć skierowania, jeżli Twoja siostra jest chora to Ty też możesz ale nie musisz, u mnie jeden z braci też ma niedoczynność.

witaj
Mam pytanko-a radziłaś się dietetyka?Pytam bo moja koleżanka ma podobne problemy i dietetyk układał jej dietę biorąc pod uwagę schorzenia i chęć starania o dziecko. Może to pomoże?
Żal się ile wlezie

---------- Dopisano o 09:52 ---------- Poprzedni post napisano o 09:51 ----------

Napisane przez agatka661

Witam, Dodam cos od siebie odnosnie tarczycy
Moze niektore mamy to uspokoi
z dwa lata temu mialam badana tarczyce, wynik byl cos ponad 3,89 no ale nie dostalam skierowania do endokrynologa
w wakacje zaszlam w ciaze, szybko tylam, mialam suchosc w ustach, w 13 tyg ciazy dostalam wyniki tsh mialam ponad 5
w 13 tyg dopiero zaczelam brac leki, takze pozno...
narazie zaczynam 24 tydz ciazy, czuje sie dobrze, tsh bede znala w pn, ciekawe czy wynik sie zmienil, na ostatniej wyzycie juz mialam 2.5
takze nawet z niedoczynnoscia jest mozliwosc zajscia w ciaze, czego Wam zycze i mam nadzieje, ze ja donosze i ze maly bedzie zdrowy, kopie mocno, mam wielka nadzieje, ze wsyztko bedzie ok gnekolog mowil, ze na tarczyce naprawde choruje teraz bardzo duzo osob, ze dziecko bedzie zdrowe
pozdrawiam tarczycowe mamusie

Hej
Ja też jestem tarczycowa mama

[Nue]

Abigail, jesteśmy z tego samego rocznika, tyle że ja już skończyłam 31 lat - jestem z 2 stycznia. Też się czasem martwię, czy nie za późno zaczęliśmy starania, no ale będzie, co ma być. Pociesza mnie trochę fakt, że w ciążę, jak się okazało, zajść mogę, ale jak z tym jednym jajowodem teraz będzie, to nie wiem...

elianko, bardzo mi przykro z powodu Waszych problemów, jednakże to dobrze, że mąż nie odpuścił i że obojgu Wam zależy. Moja znajoma ma podobną sytuację, dali sobie jeszcze 2 lata na starania, a jeśli nic z tego nie wyjdzie, też zaczną starać się o adopcję (będą akurat 5 lat po ślubie).

A propos problemów naszych mężów... Ja jestem po ciąży pozamacicznej. Moja teściowa i jej córka także. Taki zbieg okoliczności wydaje mi się trochę dziwny - ciąże pozamaciczne to statystycznie 1-2% wszystkich ciąż!!! Zastanawiam się, czy jest możliwe, że to facet przenosi takie geny, które w jakiś sposób utrudniają prawidłowe zagnieżdżenie się zarodka w macicy
Siostra męża teraz jest w trzeciej ciąży. Pierwsza ciąża - puste jajo płodowe, druga właśnie pozamaciczna, trzecia - na początku z problemami, teraz niby ok - 7 tydzień.

EdziaO, objawy, o których napisałaś, ma moja siostra właśnie, może prócz infekcji układu moczowego. Ma obniżoną temperaturę ciała, 37,0 to u niej gorączka. Rano budzi się z opuchniętymi powiekami, ma skłonności do tycia, co chwilę przyplątuje jej się jakieś paskudztwo i w związku z tym często biega po lekarzach. A u mnie chyba wszystko w normie.

[EdziaO]

Napisane przez moonikaa83

W końcu w tym necie jakiś specjalistyczny wątek

I ja tu będę zaglądać.
Kilka słów o mnie. Mam na imię Monika. O dzieciątko staramy się prawie dwa lata. Od ponad roku jestem pod opieką lekarzy (w liczbie mnogiej, bo teraz to już jest 3 i mam nadzieję, że ostatni). Przeszłam przez podwyższoną prolaktynę, skracające się okresy i w końcu laparoskopię prawie pół roku temu. Dokładnie na 28 urodziny dowiedziałam się, że szanse na naturalne poczęcie dzieciątka graniczą z zerem, tak jakby teraz zaraz miałabym trafić w toto lotka. Laparoskopia wykazała endometriozę i niedrożne oba jajowody.

Po konsultacjach z dwoma specjalistami i skierowaniem od razu na in vitro, trafiłam do obecnej gin. Pani doktor stwierdziła, że możemy spróbować podleczyć endo tabletkami (visanne), które mają listę skutków ubocznych tak długą i przykrą.... Ale może podleczona endo odetka końce jajowodów.

Witaj
Długa droga za Wami, szczególnie ta od lekarza do lekarza jest przykra. Zasadniczo... ktoś w tego totka trafić musiA jak Ty znosisz te tabletki?wszystkie skutki Cię dopadły?

---------- Dopisano o 10:07 ---------- Poprzedni post napisano o 10:04 ----------

Napisane przez Abigail1981

Witajcie
Zupełnie nie wiem co mam napisać
Mam prawie 31 lat jestem ponad rok po ślubie, a za sobą dwie nieudane inseminacje. Mam PCO (od 8 lat) i wrogi śluz podobno. I dość wszystkiego też mam. Od drugiej inseminacji, pod koniec października odpuściliśmy, bo skończyły się fundusze (nie muszę mówić ile sił i pieniędzy kosztowały wszystkie testy badania i same zabiegi - oczywiście prywatnie). I od tego momentu nie miałam miesiączki, ale co mi tam. Ostatnio usłyszałam, że wszystko, w tym również dzieci, jest zapisane tam - u góry - i czy będziemy je mieć jest już dawno ustalone. Po prostu czasami chciałabym wiedzieć na czym stoję. Tylko tyle. Nie, nie mam parcia na dziecko, raczej taką "presję społeczną" i czasami poczucie, że jestem już stara... Lekarz powiedział, że po trzech nieudanych inseminacjach zostaje tylko in vitro. A na to siły i pieniędzy brak...

Nie wierzę w takie tam przypisania z góry. A jak w rodzinie pataologicznej rodzi się dziecko dziesiąte to ktoś je spisał tam na straty?nieeeeee
Presja jest dołująca. Ja co prawda urodziłam kilka dni przed 28 urodzinami. Ale w mojej rodzinie jest trend posiadania dziecka w wieku 22-23 lat. Wszelkie rodzinne spędy były dla mnie mordęgą, szczególnie jak już wiedziałam, że u mnie to nie prosta sprawa.

---------- Dopisano o 10:08 ---------- Poprzedni post napisano o 10:07 ----------

Napisane przez SzmaragdowyKotek

Witajcie, Dziewczyny bardzo chciałabym do Was dołączyć i wnieść iskierke nadziei na to forum, bo byłam ale już nie jestem staraczką z problemami Mam 35 lat, 4-letniego synka i jestem w 5 miesiącu drugiej ciąży - na początku czerwca będzie drugi synek za każdym razem ku naszemu ogromnemu zdziwieniu udało mi się zajść w ciążę w drugim cyklu, mimo zaawansowanej niedoczynności tarczycy - przed ciążą 125 Euthyroxu, teraz 150 na zmianę co drugi dzień ze 137. Są u mnie podejrzenia co do choroby Hashimoto, ponieważ mimo że nie mam przeciwciał, w ciągu dosłownie kilku miesięcy dawkę 75 musiałam zamienić na 125. Moja tarczyca jest też bardzo malutka - ma objętość 30% normalnej tarczycy. Tarczyca wygenerowała mi gigantyczną prolaktynę, miałam kilkaset razy przekroczona normę, ale po leczeniu - po 2 miesiącach!!! wszystkie wskaźniki tarczycowe i prolaktyny były w normie, a ja bez problemu zaszłam w ciążę.
Miałam ogromne szczęście, że trafiłam na naprawdę fenomenalnych endokrynologów - miałam świetnie prowadzone obie ciąże i ustawiane wyniki mimo wariactw mojej tarczycy. Tak sobie pomyślałam, że będę Was podczytywać, gdybyście może miały jakies pytanie odnośnie tarczycy - wyników, wartości, parametrów w ciąży itd. to chętnie się podzielę moimi doświadczeniami. Jak już mówiłam teraz też mam rewelacyjną endokrynolog, a że należę do ciekawskich stworzeń, to dużo czytam i o wszystko ją wypytuję, sama niedługo chyba napiszę doktorat z tyreologii Sama pamiętam, jak przerażona przetrząsałam wszystkie wątki na forach dla rodziców, próbując zdobyć jak najwięcej informacji na ten temat. Teraz tutaj na wizażu również mamy taki ogólny wątek o niedoczynności tarczycy - https://wizaz.pl/forum/showthread.php?t=521470 serdecznie zapraszam, a gdybym się Wam mogła na coś przydać, to chętnie służę pomocą jako zaprawiona w bojach z tarczycą podwójnie szczęśliwa matka i kobieta ciężarna
W pierwszej ciąży w 6/7 mi-cu miałam też problem ze skracającą się szyjką macicy i skurczami, ale po 2 miesiącach wszystko już było świetnie i synka urodziłam w terminie. Na strachu na szczęście się skończyło, ale mało brakowało... Strasznie się boję o tę ciążę, w której jestem teraz... staram się nią cieszyć, nie moge się już doczekać porodu, ale ten podskórny lęk o dziecko pozostaje... fajnie że jest taki wątek, gdzie można się podzielić nie tylko euforią ale też lękami i mieć świadomość, że nie jesteśmy same...

Super, ze się odezwałaś!
A skąd jesteś?może komuś podpowiesz tych lekarzynooo i wielkie gratulacje oczywiście

---------- Dopisano o 10:14 ---------- Poprzedni post napisano o 10:08 ----------

Napisane przez Nue

Abigail, jesteśmy z tego samego rocznika, tyle że ja już skończyłam 31 lat - jestem z 2 stycznia. Też się czasem martwię, czy nie za późno zaczęliśmy starania, no ale będzie, co ma być. Pociesza mnie trochę fakt, że w ciążę, jak się okazało, zajść mogę, ale jak z tym jednym jajowodem teraz będzie, to nie wiem...

elianko, bardzo mi przykro z powodu Waszych problemów, jednakże to dobrze, że mąż nie odpuścił i że obojgu Wam zależy. Moja znajoma ma podobną sytuację, dali sobie jeszcze 2 lata na starania, a jeśli nic z tego nie wyjdzie, też zaczną starać się o adopcję (będą akurat 5 lat po ślubie).

A propos problemów naszych mężów... Ja jestem po ciąży pozamacicznej. Moja teściowa i jej córka także. Taki zbieg okoliczności wydaje mi się trochę dziwny - ciąże pozamaciczne to statystycznie 1-2% wszystkich ciąż!!! Zastanawiam się, czy jest możliwe, że to facet przenosi takie geny, które w jakiś sposób utrudniają prawidłowe zagnieżdżenie się zarodka w macicy
Siostra męża teraz jest w trzeciej ciąży. Pierwsza ciąża - puste jajo płodowe, druga właśnie pozamaciczna, trzecia - na początku z problemami, teraz niby ok - 7 tydzień.

EdziaO, objawy, o których napisałaś, ma moja siostra właśnie, może prócz infekcji układu moczowego. Ma obniżoną temperaturę ciała, 37,0 to u niej gorączka. Rano budzi się z opuchniętymi powiekami, ma skłonności do tycia, co chwilę przyplątuje jej się jakieś paskudztwo i w związku z tym często biega po lekarzach. A u mnie chyba wszystko w normie.

strasznie dziwny zbieg okoliczności. wiesz mój lekarz twierdzi, ze genetyka to wciąż dla nas trochę zagadka. Tyle przypadków w jednej linii to faktycznie zastanawiające.
Wiesz super, że u Ciebie ok ale raz na rok-dwa lepiej sobie podejrzyj to TSH tak dla świętego spokoju.

---------- Dopisano o 10:16 ---------- Poprzedni post napisano o 10:14 ----------

Elianko jeszcze tylko napiszę do Ciebie że to jest miejsce jak najbardziej dla Ciebie.

---------- Dopisano o 10:24 ---------- Poprzedni post napisano o 10:16 ----------

A z rzeczy zupełnie dzisiejszych jeszcze 10 dni do @, mój pierworodny ząbkuje przez co ja zaraz zwariuję. Spadł u nas śnieg, ale jest nieprzyjemnie bo temperatura na plusie i robi się ciapa. Chętnie zakopałabym się pod kocem ale do osiemnastki podobno mi to nie groziW piątek mam imprezę babską pierewszą od...bardzo dawna

---------- Dopisano o 12:20 ---------- Poprzedni post napisano o 10:24 ----------

założę się że jak tylko zamknę lapka to zaraz zaczniecie pisać

[inka081]

Hej babki!
Piszecie o lękach, stresach związanych z różnymi trudnościami związanymi z ciążą...ale skoro mimo lęku nadal zdecydowanie chcemy się starać, to jest to lęk oswojony i wręcz motywujący, innymi słowy nie jest źle . Wręcz dziwne by było i chyba też niewłaściwe jak byśmy żadnego lęku w sobie nie miały po przejściach, czy oczekując dłużej na ciążę.
W każdym razie, co ja sobie do znudzenia powtarzam, taki banał, ale prawdziwy, tzn. że nie wszystko można mieć od razu, czasem trzeba poczekać i najczęściej warto czekać . Myślę że ciężkie doświadczenia też pomagają nam zrozumieć istotę macierzyństwa i dodają nam sił wewnętrznych jeśli dziecko się już pojawi
To tyle jeśli chodzi o psychologiczno-filozoficzne rozważania


Edzia, no fakt ta lekarka jest dobra "technicznie", ale i tak chodzę teraz do innego lekarza . Złożyło się na to kilka powodów, a głównie chodzi o to, że chciałam mieć lekarza, który tez pracuje w szpitalu, a ona tylko w przychodni. A wiadomo jak jest...mając lekarza prowadzącego pracującego w szpitalu ma się choćby komfort psychiczny, o czym się sama przekonałam.

[magdaef]

Napisane przez EdziaO

witaj
lęk przed lękiem...dobrze napisane. Właśnie tak się czuję. Cjciałąbym a jednocześnie sama myśl wywołuje u mnie juz atak paniki. Te wszystkie badania, stresy, czekanie. Ale podjęliśmy decyzję i nie chcę się bać własnego strachu.

EdziaO, u mnie sytuacja jest o tyle skomplikowana, że wszystkie wyniki są w porządku, dalej nie wiemy, co było przyczyną i jak "przeciwdziałać", gdyby ten sam problem pojawił się w kolejnej ciąży. Strasznie mi to siedzi na głowie, że pojadę do szpitala po pomoc dla mojego Dziecka, a pomoc skończy się na położeniu w szpitalnym łóżku i czekaniu na najgorsze. (Kiedy mnie przyjmowano poprzednio, serduszko dziecka jeszcze biło, a szyjka była zamknięta i "zagrażała otwarciem". Na wypisie widnieje "poronienie w toku" )

Napisane przez inka081

Hej babki!
Piszecie o lękach, stresach związanych z różnymi trudnościami związanymi z ciążą...ale skoro mimo lęku nadal zdecydowanie chcemy się starać, to jest to lęk oswojony i wręcz motywujący, innymi słowy nie jest źle . Wręcz dziwne by było i chyba też niewłaściwe jak byśmy żadnego lęku w sobie nie miały po przejściach, czy oczekując dłużej na ciążę.

Powiem Ci, że mnie ten lęk absolutnie nie motywuje, paraliżuje mnie na samą myśl o stracie, o uczuciu, kiedy każda wizyta w łazience jest okupiona strachem przed widokiem krwi, o kolejnych lekarzach rozkładających ręce...Oczywiście pragnienie dziecka jest tak wielkie, że nic (oprócz zaleceń lekarza i opinii męża) nie byłoby w stanie mnie powstrzymać, nawet największy lęk, ale różne myśli przychodzą do głowy, a wręcz odbierają wszelką radość ze starań.

[EdziaO]

Napisane przez inka081

Hej babki!
Piszecie o lękach, stresach związanych z różnymi trudnościami związanymi z ciążą...ale skoro mimo lęku nadal zdecydowanie chcemy się starać, to jest to lęk oswojony i wręcz motywujący, innymi słowy nie jest źle . Wręcz dziwne by było i chyba też niewłaściwe jak byśmy żadnego lęku w sobie nie miały po przejściach, czy oczekując dłużej na ciążę.
W każdym razie, co ja sobie do znudzenia powtarzam, taki banał, ale prawdziwy, tzn. że nie wszystko można mieć od razu, czasem trzeba poczekać i najczęściej warto czekać . Myślę że ciężkie doświadczenia też pomagają nam zrozumieć istotę macierzyństwa i dodają nam sił wewnętrznych jeśli dziecko się już pojawi
To tyle jeśli chodzi o psychologiczno-filozoficzne rozważania


Edzia, no fakt ta lekarka jest dobra "technicznie", ale i tak chodzę teraz do innego lekarza . Złożyło się na to kilka powodów, a głównie chodzi o to, że chciałam mieć lekarza, który tez pracuje w szpitalu, a ona tylko w przychodni. A wiadomo jak jest...mając lekarza prowadzącego pracującego w szpitalu ma się choćby komfort psychiczny, o czym się sama przekonałam.

wrrrrrrrrrrr zjadło mi posta

wiesz jasne że wierzymy. Ja chce i wierzę i nie zawsze mam doły. Ale często i mam nadzieję, że znajdę tu zrozumienie.
A jeśli chodzi o lekarza to ważne mieć ważne nazwisko z oddziału bo zaraz na wstępie pada pytanie kto jest lekarzem prowadzącym i warto błysnąć nazwiskiem

---------- Dopisano o 14:24 ---------- Poprzedni post napisano o 14:17 ----------

Napisane przez magdaef

EdziaO, u mnie sytuacja jest o tyle skomplikowana, że wszystkie wyniki są w porządku, dalej nie wiemy, co było przyczyną i jak "przeciwdziałać", gdyby ten sam problem pojawił się w kolejnej ciąży. Strasznie mi to siedzi na głowie, że pojadę do szpitala po pomoc dla mojego Dziecka, a pomoc skończy się na położeniu w szpitalnym łóżku i czekaniu na najgorsze. (Kiedy mnie przyjmowano poprzednio, serduszko dziecka jeszcze biło, a szyjka była zamknięta i "zagrażała otwarciem". Na wypisie widnieje "poronienie w toku" )



Powiem Ci, że mnie ten lęk absolutnie nie motywuje, paraliżuje mnie na samą myśl o stracie, o uczuciu, kiedy każda wizyta w łazience jest okupiona strachem przed widokiem krwi, o kolejnych lekarzach rozkładających ręce...Oczywiście pragnienie dziecka jest tak wielkie, że nic (oprócz zaleceń lekarza i opinii męża) nie byłoby w stanie mnie powstrzymać, nawet największy lęk, ale różne myśli przychodzą do głowy, a wręcz odbierają wszelką radość ze starań.

słuchaj(tylko się nie wkurzaj)-myślałaś o jakieś pomocy specjalistycznej?żeby było Ci troszkę łatwiej. Przecież to ogromna strata. Jeśli jesteś wierząca to nawet dobry, zaufany ksiądz. Nie-psycholog. No i my


Mam chęć na dobrą książkę. W miarę lekką. Jakieś pomysły????
śnieg szlag trafił i pada deszcz. brrrr

[Nue]

Napisane przez EdziaO

wrrrrrrrrrrr zjadło mi posta

wiesz jasne że wierzymy. Ja chce i wierzę i nie zawsze mam doły. Ale często i mam nadzieję, że znajdę tu zrozumienie.
A jeśli chodzi o lekarza to ważne mieć ważne nazwisko z oddziału bo zaraz na wstępie pada pytanie kto jest lekarzem prowadzącym i warto błysnąć nazwiskiem

Hehe, gdyby nie to, że moim lekarzem prowadzącym był ordynator, do którego chodziłam prywatnie, odesłano by mnie do domu, bo na ginekologii nie było wolnych łóżek
A tak to położyli mnie na położniczym.

[Malinka0907]

Napisane przez EdziaO

Dziewczyny

Wiem, że wątków staraczkowych jest pełno, sama się na kilku już udzielam. Ale czytając różne posty doszłam do wniosku, że brakuje miejsca dla dziewczyn z problemami-poronienia, schorzenia wszelkiego rodzaju...Którym nie obce są badania, leki i ...lęki.
nie chcę tworzyć wątku dla dołowania siebie wzajemnie. Ale kobieta, która ma problem nie myśli tylko o "przytulankach" i owulacji, czy II kreskach. Ma w głowie wiele myśli i obaw innej natury. I nie zawsze odnajduje się na "normalnym" wątku, lub ciężko jej się odkryć ze swoimi problemami.
Dlatego zapraszam tutaj.
Jeśli sie przyjmie-wspaniale a jesli nie to trudno. Widocznie nie będzie takiej potrzeby.

Ja mam na imię Edyta. Mam 29 lat rocznego syna(poczętego przy wsparciu leków i badań). Mam Hasimoto, problemy z nerkami i układem immunologicznym, hiperprolaktemię czynnościową i jedno poronienie na koncie. Ale największym problemem jest moja psychika i lek na to mam nadzieję znaleźć na tym wątku. Zapraszam!

To ja sie przylanczam. ( Założycielko Wątku już znasz moją historię) Mam na imie Malwina. Mam juz za soba poronienie, toksoplazmoze, nadżerke i stopien rakowy, czestoskurcz serca a od nie dawna hiperprolaktynemie czynnosciowa. Mimo to staram sie i zyje nadzieją...
Pozdrawiam.

[kwiatek23]

Hejka... chciałabym się przyłączyć

Nazywam się Sandra i skończe w lutym 24 lata... z mężem o dziecko staramy się 26 cykli ;(

Moja historia jest dość długa, ale pozwólcie, że sie Wam wyżale

Mój problem zaczął się ok 2,5 roku temu jak zaczełam plamić 10 dni przed okresem... lekarze leczyli mnie dosłownie na wszystko, usówali nadżerki, polipy, torbiele ale i to nie poagało, Wszyscy lekarze twierdzili, że taka moja natura... same debile, które całe studia chyba jechali na ściągach, że twierdzą, że taka przypadłość jest normalne. Ale nic miesiąc za miesiącem mijał aż trwafiłam w kwietniu 2011 roku do pewnego lekarza, koordynatora jednego ze szpitali sweesmed w Gdańsku. Pan powiedział, że mam mięśniaka podśluzówkowego i to przez niego plamie... wiec maj 2011 narkoza i usuniecie miesniaka. Wyobraźcie sobie moje zdziwienie jak sie obudziłam a lekarz z tekstem, że nie usuneli mi go bo jest głeboko i muszą usunąc przez brzuch i mam sie umówic na czerwiec 2011 roku. Bałam sie tak okrutnie, że postanowiłam nie isc, ze jak zajde w ciaze to bede rodzic przez cesarskie i wtedy niech od razu mi miesniaka usuną... w czerwcu poszłam na kontrole po zabiegu... mówie mu, że mnie boli wszystko a on, że to normalne bo dopiero miesiac od zabiegu minął. od czerwca do wrzesnia byłam jeszcze u 2 gin ale tez rece rozkładali... dodam, że wszystkie wizyty prywatnie. We wrzesniu 2011 roku znowu poszłam do tego kolesia co mnie operował jak zaczął mnie badac to spadłam z tego łóżka z bólu i zaczełam płakac jak dziecko... ten że wy baby przewrazliwione jestescie (myślałam, że go zabije). Wracam do domu i w ryk.

Postanowiłam sie niepoddawac i zadzwoniłam do kliniki leczenia niepłodnosci - tego samego dnia pojechałam na wizyte... okazało się, że mam powikłania po zabiegu, zrosty na macicy, jajniki i macice o 2 razy za duże, wszystko w ranach i przez cały wrzesien, październik i listpad brałam antybiotyki dopochwowo, doodbytniczo i łykałam. Teraz jest wszystko ok ale moja psychika podupadła na maxa. OKAZAŁO SIE ŻE NIE MAM MIESNIAKA MAŁA TORBIEL BYŁA I SIE WCHŁONEŁA GDYBYM POSZŁA OTWORZYLIBY MI BRZUCH I BY GUZIK ZNALEŹLI. OD wrzesnia wydałam na wizyty ponad 5000zł (wizyty +leki+badania kilka razy w miesiacu hormonów z krwii). Ta nowa doktor daje mi tez od 4 miesiecy luteine żebym nie plamiła, ale ona tylko wszystko pogarsza.

Od kiedy jestem u tej gin-endo, cały czas musze badać hormony z 4 razy w miesiacu i mam:
za niski progesteron
za wysoką prolaktyne
tarczyca hashimoto
anemie
za mało magnezu
za duzo potasu
esgtradiol źle mi przyrasta
za niski hormon lutenizujący
złe ft3 i wogóle...
CA125 niby w normie ale nie wiem czemu mi przyrosło w pół roku z 8 na 22???? (przecież to marker nowotworowy)

jutro mam wizyte u niej na 14.15 zobaczy czy mam owulacje,,, nie wiem czy sie jej uda bo owulacje miałam wczoraj (wg testów śluzu skoku)... no ale ostatnio powiedziała mi, że od nastepnej wizyty czyli jutra da mi jakies inne hormony żebym nie plamiła bo jak mi uegulowała prolaktyne i progesteron a ja mocniej plamie to trzeba gdzie indziej szukac przyczyny. Fajna babka interesuje sie i wogóle, jeden minus droga jak holera i co chwila musze do niej łazić

Czyli morał z tego taki, że nikt nie potrafi mi pomóc z moimi plamieniami... aha mało tego okres mam zawsze po 6-8 dni a teraz miałam niecałe 1,5 dni rzy dni przerwy i potem 2 godziny plamień ;( i znowu świerzy kłopot ;( Piersi mnie bolą ciągle tak, że nie moge stanika ściągnąć i tak samo z podbrzuszem jakbym ciągle miała @. ( a hormony juz chyba wszystkie mozliwe mam zbadane)

AHA OD ponad 2 lat męczą mnie strasznie migreny i to takie, że przez 14 godzin dziennie 10 tygodni podrząd nie wychodze z łóżka. Napady mam raz na pół roku lub rok... badali mnie w szpitalu i neurolodzy i tomokoputer i rezonans i nic,... wmawiali mi ze to nerwica kolejni pajace.. wydałam na akupunkture ponad 1000zł i tez nic... i wiecie co? okazało sie, że moje bóle migrenowe są od złej ilośći hormonów w moim organizmie a dokładnie od tARCZYCY. Migreny miałam juz 8 miesiecy dzien w dzien trwafiłam we wrzesniu do tej gin endo 3 dni i migren nie miałam uregulowała mi hormony i teraz sporadycznie boli mnie głowa...

Dodatkowo mam poczatki niewydolności jelita grubego i mnie ciągle boli dostałam siekrowanie na kolonoskopie jak trafiłam na pogotowie z krwawieniami z odbytu ale boje sie ;( słyszalam ze anastezjologa można zamówić na zabieg...

moje życie to jedno wielkie pasmo nieszczęśc...
sorki za tasiemca

[magdaef]

Napisane przez EdziaO

słuchaj(tylko się nie wkurzaj)-myślałaś o jakieś pomocy specjalistycznej?żeby było Ci troszkę łatwiej. Przecież to ogromna strata. Jeśli jesteś wierząca to nawet dobry, zaufany ksiądz. Nie-psycholog. No i my

nie wkurzam się broń Boże mamy z mężem ogromne wsparcie w przyjaciołach (w tym księżach również), więc nie brałam tego pod uwagę. Bardzo szybko wróciłam do "normalnego funkcjonowania" po tym, co się stało i zazwyczaj jest dużo lepiej...mimo, że nie minęło dużo czasu. Ale dziś jest jeden z tych dni, w których czytanie o "motywującym lęku" rozkłada mnie na łopatki, właśnie dlatego intensywnie podczytuję.

[asia665]

Dziewczyny, życze Wam abyście szybko zobaczyły II kreseczki na teście.
I żeby Wasze problemy zdrowotne zakończyły się jak najszybciej.
Trzymam kciuki za Was

Przyszła mamusia z wątku lipcowo-sierpniowego 2012

[magolina]

A ja się wczoraj nie przedstawiłam więc nadrabiam: mam na imię Magda, mam 27 lat (jeszcze nie ukończone ), od września 2010 szczęśliwa mężatka

Napisane przez Nue

Cześć magolina

Przykro mi z powodu Twojej straty...

Czytałam, że cytomegalia jest groźna dla płodu tylko w okresie "świeżego" zakażenia, potem już nie, ale pewnie wiesz więcej na ten temat.
Rozumiem Twój strach, ale chyba nie pozostaje nic innego, jak rzucić się na głęboką wodę i spróbować. Trzymam kciuki!!!

Wiesz teoretycznie tak, najgorsze jest pierwotne zakażenie, bo przy wtórnym ma się już przeciwciała. Choć jak wiadomo różnie to może być.Dzięki za kciuki

Napisane przez Judi21_84

Magolina, smutno... współczuję Ci z całego serca...
A powiedz mi ta cytomegalia wywołała przedwczesny poród? Mała żyła po porodzie..??
Dałaś mi do myślenia, jak będę badać tsh to zrobię badanie na cytomegalię.
Przytulam Cię wirtualnie

W skrócie Wam opiszę jak to było: w 24 tc leżałam w szpitalu z powodu bólów brzucha, mój gin jest ordynatorem i tak na chama wpychał mnie do szpitala, dla ,,relaksu". Bóle brzucha towrzyszyły mi od poczatku ciązy ale nic złego sie nie działo. No więc położyłam się do szpitala, poleżałam 4 dni i wszyłam, oczywiście wszystkie badania super, szyjka długa, bez cech rozwarcia, Mała ok. Ale jednego dnia bardzo źle się czułam, miałam bóle pleców, gardła, podwyższoną temp. Na drugi dzień już było ok. W czwartek wyszłam ze szpitala, w sobotę wyjechaliśmy na wakacje nad morze, od niedzieli Lenka słabo się ruszała ale nie panikowałam, w końcu się przestraszyłam i pojechaliśmy do lekarza - diagnoza: dziecko nie żyje to była masakra. Tego samego dnia wróciliśmy do domu i od razu do szpitala, dostałam leki na wywoływanie porodu i po paru godzinach urodziłam
Oczywiście lekarz nie dał mi skierowania na żadne badania, poszłam do kolejnego i też stwierdził, że nie ma punktu zaczepienia, bo wszystkie wyniki w ciązy miałam książkowe. Zrobiłam hormony, tarczycę, na krzepliwośc krwi i wszystko ok. W listopadzie coś mnie tknęło i zrobiłam na cytomegalię, wyszło że nie choruję ale Igg wyszło dodatnie. Po 3 tyg powtórzyłam badanie i wyszło że spadają. Nie nastawiałam się że to cmv była przyczyną ale na początku grudnia postanowilam zmienić lekarza i poszłam do babki która mam b.d. opinie. Zaczęłam jej opowiadać ten pobyt w szpitalu w 24 tc i jak zaczęłam mówić o objawach to ona od razu mi sie zapytała czy miałam robione badania na cytomegalię. No i od słowa do słowa wyszlo że to prawdopodobnie to świństwo zabiło moją Lenkę. Jak się zapytałam, dlaczego tak szybko spadają mi te przeciwciała to stwierdziła, że jej zdaniem cała choroba skupiła się na Lenie, dlatego ją zabiła a mnie tylko ,,musnęła". Nie wiem na ile to jest możliwe ale chce w to wierzyć bo najgorsza jest niewiedza.

Napisane przez magdaef

Przyłączę się i ja.
Magnolia, też zaczynam starania po stracie, także znam Twoje obawy. Zaszłam w ciążę we wrześniu tego roku - planowaliśmy się starać od października, ale noc poślubna okazała się dla nas szczęśliwa, poczęliśmy więc Maleństwo w pierwszym cyklu starań. Oczywiście nie muszę mówić, że wcześniej przygotowywaliśmy nasze organizmy do roli rodzica. Po radosnej nowinie standardowo profilaktycznie badania: tokso, cytomegalia, różyczka, tarczyca i tak dalej, wszystkie wyniki w porządku. Praktycznie od początku ciąży miałam problemy: w 6tc trafiłam do szpitala z krwawieniem - nie zauważono krwiaka macicy i wypisano mnie do domu sugerując, że to krwawienie przypominające miesiączkę. Tydzień później krwiak był już dużo większy, więc do końca 11tc leżałam. Rzekomo krwiak wchłonął się i nie było zagrożenia, jednak w 14tc straciliśmy nasze Dzieciątko, bez podania przyczyny...
W czasie ciąży chodziłam do podobno najlepszego fachowca - ordynatora z sąsiedniego miasta. Później przeniosłam się do ordynatora miejscowej porodówki, a szczerze mówiąc fachowego i "ludzkiego" lekarza znalazłam dopiero po poronieniu.

Po łyżeczkowaniu 8 tyg. czekałam na @ i zaraz po niej miałam wizytę u lekarza (na początku stycznia) Szłam na nią przerażona, bo wstępne prognozy brzmiały minimum 6 miesięcy odstępu do kolejnych starań, a my nie bardzo potrafiliśmy się z tym pogodzić. A jednak...lekarz, zdziwiony moim dobrym stanem, dał nam zielone światło! Radość wielka, ale jednocześnie ogromny lęk przed powtórką, lęk przed...lękiem.
Jedyna myśl, która mnie trzyma w jako takich ryzach, żeby nie popaść w nerwicę na parę dni przed owulacją, to fakt, że przecież "zwycięzców nikt nie sądzi"

magdaef współczuję straty ale znam doskonale wszystkie te uczucia które Tobie towarzyszą. Trzymam kciuki. Tym razem musi być dobrze

Napisane przez SzmaragdowyKotek

Witajcie, Dziewczyny bardzo chciałabym do Was dołączyć i wnieść iskierke nadziei na to forum, bo byłam ale już nie jestem staraczką z problemami Mam 35 lat, 4-letniego synka i jestem w 5 miesiącu drugiej ciąży - na początku czerwca będzie drugi synek

Gratuluje i życzę wszystkie najlepszego

Napisane przez elianka

Hej dziewczyny!

Przyszłam Tu na zaproszenie Edzi, ale chyba to także nie jest miejsce dla mnie.
Mam na imię Ewelina mam 28 lat i jestem kompletnie zdrowa. Cykle i owulacje mam książkowe a mimo to...

Powód? Mam bezpłodnego męża. Wyniki nie zostawiają złudzeń 4 mln plemników w ejakulacie, z tego 18% żywych. Po roku leczenia liczba wzrosła do 12 mln, ale procent żywych jeszcze się zmniejszył...

Jestem po sesji in vitro, po dwóch transferach. Pierwszy - ciąża bliźniacza, którą straciłam w 7 tyg, drugi - ciąża biochemiczna.

Będę Was podczytywać, ale raczej nie mam nic do powiedzenia, nigdy siebie nie leczyłam ... Dziękuję Edytko za zaproszenie , za Twoją pamieć o mnie To dużo dla mnie znaczy.

ps. pod koniec roku mój maż chce koniecznie spróbować inseminacji. Poza tym zaczniemy w tym roku procedurę adopcyjną. O, tak się "staram inaczej"

elianka myślę, że jak najbardziej jest to też wątek dla Ciebie

Napisane przez magdaef

EdziaO, u mnie sytuacja jest o tyle skomplikowana, że wszystkie wyniki są w porządku, dalej nie wiemy, co było przyczyną i jak "przeciwdziałać", gdyby ten sam problem pojawił się w kolejnej ciąży. Strasznie mi to siedzi na głowie, że pojadę do szpitala po pomoc dla mojego Dziecka, a pomoc skończy się na położeniu w szpitalnym łóżku i czekaniu na najgorsze. (Kiedy mnie przyjmowano poprzednio, serduszko dziecka jeszcze biło, a szyjka była zamknięta i "zagrażała otwarciem". Na wypisie widnieje "poronienie w toku" )

Właśnie mnie to najbardziej paraliżowało...strach przed nieznanym więc z ulgą przyjęłam teorię że to mogła być cytomegalia choć niby teraz IGg spadło do wyniku ujemnego więc nie wiem jak to interpretować ale trzymam sie tej wersji. Zesztą od samego początku miałam przypuszczenia, że złapałam coś w szpitalu i to cos zabiło moje dziecko

Dziewczyny trzymam za nas wszystkie kciuki. Wierze że z czasem pojawią się pozytywne wiadomości, i wszystkim nam uda się urodzić zdrowe, silne dzieciaczki

[EdziaO]

Napisane przez magolina

A ja się wczoraj nie przedstawiłam więc nadrabiam: mam na imię Magda, mam 27 lat (jeszcze nie ukończone ), od września 2010 szczęśliwa mężatka



Wiesz teoretycznie tak, najgorsze jest pierwotne zakażenie, bo przy wtórnym ma się już przeciwciała. Choć jak wiadomo różnie to może być.Dzięki za kciuki



W skrócie Wam opiszę jak to było: w 24 tc leżałam w szpitalu z powodu bólów brzucha, mój gin jest ordynatorem i tak na chama wpychał mnie do szpitala, dla ,,relaksu". Bóle brzucha towrzyszyły mi od poczatku ciązy ale nic złego sie nie działo. No więc położyłam się do szpitala, poleżałam 4 dni i wszyłam, oczywiście wszystkie badania super, szyjka długa, bez cech rozwarcia, Mała ok. Ale jednego dnia bardzo źle się czułam, miałam bóle pleców, gardła, podwyższoną temp. Na drugi dzień już było ok. W czwartek wyszłam ze szpitala, w sobotę wyjechaliśmy na wakacje nad morze, od niedzieli Lenka słabo się ruszała ale nie panikowałam, w końcu się przestraszyłam i pojechaliśmy do lekarza - diagnoza: dziecko nie żyje to była masakra. Tego samego dnia wróciliśmy do domu i od razu do szpitala, dostałam leki na wywoływanie porodu i po paru godzinach urodziłam
Oczywiście lekarz nie dał mi skierowania na żadne badania, poszłam do kolejnego i też stwierdził, że nie ma punktu zaczepienia, bo wszystkie wyniki w ciązy miałam książkowe. Zrobiłam hormony, tarczycę, na krzepliwośc krwi i wszystko ok. W listopadzie coś mnie tknęło i zrobiłam na cytomegalię, wyszło że nie choruję ale Igg wyszło dodatnie. Po 3 tyg powtórzyłam badanie i wyszło że spadają. Nie nastawiałam się że to cmv była przyczyną ale na początku grudnia postanowilam zmienić lekarza i poszłam do babki która mam b.d. opinie. Zaczęłam jej opowiadać ten pobyt w szpitalu w 24 tc i jak zaczęłam mówić o objawach to ona od razu mi sie zapytała czy miałam robione badania na cytomegalię. No i od słowa do słowa wyszlo że to prawdopodobnie to świństwo zabiło moją Lenkę. Jak się zapytałam, dlaczego tak szybko spadają mi te przeciwciała to stwierdziła, że jej zdaniem cała choroba skupiła się na Lenie, dlatego ją zabiła a mnie tylko ,,musnęła". Nie wiem na ile to jest możliwe ale chce w to wierzyć bo najgorsza jest niewiedza.



magdaef współczuję straty ale znam doskonale wszystkie te uczucia które Tobie towarzyszą. Trzymam kciuki. Tym razem musi być dobrze




Gratuluje i życzę wszystkie najlepszego



elianka myślę, że jak najbardziej jest to też wątek dla Ciebie



Właśnie mnie to najbardziej paraliżowało...strach przed nieznanym więc z ulgą przyjęłam teorię że to mogła być cytomegalia choć niby teraz IGg spadło do wyniku ujemnego więc nie wiem jak to interpretować ale trzymam sie tej wersji. Zesztą od samego początku miałam przypuszczenia, że złapałam coś w szpitalu i to cos zabiło moje dziecko

Dziewczyny trzymam za nas wszystkie kciuki. Wierze że z czasem pojawią się pozytywne wiadomości, i wszystkim nam uda się urodzić zdrowe, silne dzieciaczki

wiesz co pomyślałam to co napisałaś dalej-że coś załapaś jeszcze w szpitalu. A to daltego że lekarz jak poroniłam wprost mi zasugerował że tak mogło być.

---------- Dopisano o 14:59 ---------- Poprzedni post napisano o 14:53 ----------

Napisane przez kwiatek23

Hejka... chciałabym się przyłączyć

Nazywam się Sandra i skończe w lutym 24 lata... z mężem o dziecko staramy się 26 cykli ;(

Moja historia jest dość długa, ale pozwólcie, że sie Wam wyżale

Mój problem zaczął się ok 2,5 roku temu jak zaczełam plamić 10 dni przed okresem... lekarze leczyli mnie dosłownie na wszystko, usówali nadżerki, polipy, torbiele ale i to nie poagało, Wszyscy lekarze twierdzili, że taka moja natura... same debile, które całe studia chyba jechali na ściągach, że twierdzą, że taka przypadłość jest normalne. Ale nic miesiąc za miesiącem mijał aż trwafiłam w kwietniu 2011 roku do pewnego lekarza, koordynatora jednego ze szpitali sweesmed w Gdańsku. Pan powiedział, że mam mięśniaka podśluzówkowego i to przez niego plamie... wiec maj 2011 narkoza i usuniecie miesniaka. Wyobraźcie sobie moje zdziwienie jak sie obudziłam a lekarz z tekstem, że nie usuneli mi go bo jest głeboko i muszą usunąc przez brzuch i mam sie umówic na czerwiec 2011 roku. Bałam sie tak okrutnie, że postanowiłam nie isc, ze jak zajde w ciaze to bede rodzic przez cesarskie i wtedy niech od razu mi miesniaka usuną... w czerwcu poszłam na kontrole po zabiegu... mówie mu, że mnie boli wszystko a on, że to normalne bo dopiero miesiac od zabiegu minął. od czerwca do wrzesnia byłam jeszcze u 2 gin ale tez rece rozkładali... dodam, że wszystkie wizyty prywatnie. We wrzesniu 2011 roku znowu poszłam do tego kolesia co mnie operował jak zaczął mnie badac to spadłam z tego łóżka z bólu i zaczełam płakac jak dziecko... ten że wy baby przewrazliwione jestescie (myślałam, że go zabije). Wracam do domu i w ryk.

Postanowiłam sie niepoddawac i zadzwoniłam do kliniki leczenia niepłodnosci - tego samego dnia pojechałam na wizyte... okazało się, że mam powikłania po zabiegu, zrosty na macicy, jajniki i macice o 2 razy za duże, wszystko w ranach i przez cały wrzesien, październik i listpad brałam antybiotyki dopochwowo, doodbytniczo i łykałam. Teraz jest wszystko ok ale moja psychika podupadła na maxa. OKAZAŁO SIE ŻE NIE MAM MIESNIAKA MAŁA TORBIEL BYŁA I SIE WCHŁONEŁA GDYBYM POSZŁA OTWORZYLIBY MI BRZUCH I BY GUZIK ZNALEŹLI. OD wrzesnia wydałam na wizyty ponad 5000zł (wizyty +leki+badania kilka razy w miesiacu hormonów z krwii). Ta nowa doktor daje mi tez od 4 miesiecy luteine żebym nie plamiła, ale ona tylko wszystko pogarsza.

Od kiedy jestem u tej gin-endo, cały czas musze badać hormony z 4 razy w miesiacu i mam:
za niski progesteron
za wysoką prolaktyne
tarczyca hashimoto
anemie
za mało magnezu
za duzo potasu
esgtradiol źle mi przyrasta
za niski hormon lutenizujący
złe ft3 i wogóle...
CA125 niby w normie ale nie wiem czemu mi przyrosło w pół roku z 8 na 22???? (przecież to marker nowotworowy)

jutro mam wizyte u niej na 14.15 zobaczy czy mam owulacje,,, nie wiem czy sie jej uda bo owulacje miałam wczoraj (wg testów śluzu skoku)... no ale ostatnio powiedziała mi, że od nastepnej wizyty czyli jutra da mi jakies inne hormony żebym nie plamiła bo jak mi uegulowała prolaktyne i progesteron a ja mocniej plamie to trzeba gdzie indziej szukac przyczyny. Fajna babka interesuje sie i wogóle, jeden minus droga jak holera i co chwila musze do niej łazić

Czyli morał z tego taki, że nikt nie potrafi mi pomóc z moimi plamieniami... aha mało tego okres mam zawsze po 6-8 dni a teraz miałam niecałe 1,5 dni rzy dni przerwy i potem 2 godziny plamień ;( i znowu świerzy kłopot ;( Piersi mnie bolą ciągle tak, że nie moge stanika ściągnąć i tak samo z podbrzuszem jakbym ciągle miała @. ( a hormony juz chyba wszystkie mozliwe mam zbadane)

AHA OD ponad 2 lat męczą mnie strasznie migreny i to takie, że przez 14 godzin dziennie 10 tygodni podrząd nie wychodze z łóżka. Napady mam raz na pół roku lub rok... badali mnie w szpitalu i neurolodzy i tomokoputer i rezonans i nic,... wmawiali mi ze to nerwica kolejni pajace.. wydałam na akupunkture ponad 1000zł i tez nic... i wiecie co? okazało sie, że moje bóle migrenowe są od złej ilośći hormonów w moim organizmie a dokładnie od tARCZYCY. Migreny miałam juz 8 miesiecy dzien w dzien trwafiłam we wrzesniu do tej gin endo 3 dni i migren nie miałam uregulowała mi hormony i teraz sporadycznie boli mnie głowa...

Dodatkowo mam poczatki niewydolności jelita grubego i mnie ciągle boli dostałam siekrowanie na kolonoskopie jak trafiłam na pogotowie z krwawieniami z odbytu ale boje sie ;( słyszalam ze anastezjologa można zamówić na zabieg...

moje życie to jedno wielkie pasmo nieszczęśc...
sorki za tasiemca

Jezu normalnie włos się jeży. Niesamowita historia. Tyle cierpienia na nic. Mocno przytulam i nie wiem co powiedzieć bo po prostu mnie przytkało na maksa.

---------- Dopisano o 15:00 ---------- Poprzedni post napisano o 14:59 ----------

[QUOTE=Nue;31530507]Hehe, gdyby nie to, że moim lekarzem prowadzącym był ordynator, do którego chodziłam prywatnie, odesłano by mnie do domu, bo na ginekologii nie było wolnych łóżek
A tak to położyli mnie na położniczym.[/Q
jak nie było łóżekmatko...

---------- Dopisano o 15:00 ---------- Poprzedni post napisano o 15:00 ----------

Napisane przez magdaef

nie wkurzam się broń Boże mamy z mężem ogromne wsparcie w przyjaciołach (w tym księżach również), więc nie brałam tego pod uwagę. Bardzo szybko wróciłam do "normalnego funkcjonowania" po tym, co się stało i zazwyczaj jest dużo lepiej...mimo, że nie minęło dużo czasu. Ale dziś jest jeden z tych dni, w których czytanie o "motywującym lęku" rozkłada mnie na łopatki, właśnie dlatego intensywnie podczytuję.

jak masz zły dzień to pisz, płacz i mów mi to bardzo pomaga.

---------- Dopisano o 15:11 ---------- Poprzedni post napisano o 15:00 ----------

Napisane przez malinka0907

to ja sie przylanczam. ( założycielko wątku już znasz moją historię) mam na imie malwina. Mam juz za soba poronienie, toksoplazmoze, nadżerke i stopien rakowy, czestoskurcz serca a od nie dawna hiperprolaktynemie czynnosciowa. Mimo to staram sie i zyje nadzieją...
Pozdrawiam.

:d

---------- Dopisano o 15:12 ---------- Poprzedni post napisano o 15:11 ----------

Napisane przez asia665

Dziewczyny, życze Wam abyście szybko zobaczyły II kreseczki na teście.
I żeby Wasze problemy zdrowotne zakończyły się jak najszybciej.
Trzymam kciuki za Was

Przyszła mamusia z wątku lipcowo-sierpniowego 2012

[EdziaO]

Dziewczyny a tak w inny takt-stosujecie jakieś metody, czarowania i inne usprawnienia w staraniach?Jakie macie doświadczenia i podejście do tego?
Ja mam za sobą:
-mierzenie temperatury(u mnie odpada-małę dziecko to nieprzespane do końca noce, a i nie wierze za bardzo w sprawdzalność)
-testy owulacyjne-u mnie się nie sprawdzaja mam rozcieńczony mocz i wykazują owulację kilka godzin po
-obserwację śluzu-no coś tam idzie się połapać
-monitoring cyklu-najlepsze na świecie ale kosztowne i dość stresujące(gonienie do domu bo juuuuż)

Jak Wasze nastroje?ktoś czeka na @?ktoś próbuje?
A może ktoś się dziś dołuje?

Ja siedzę na kanapie, złowrogo zerkaja na mnie notatki które zaraz musze zacząć przyswajać. A tttaaaakkkk mi sie nie chce.
Chcąc ni chcąc wsłuchuje się w swoje podbrzusze. I gdybam.

[Abigail1981]

Napisane przez EdziaO

wrrrrrrrrrrr zjadło mi posta

wiesz jasne że wierzymy. Ja chce i wierzę i nie zawsze mam doły. Ale często i mam nadzieję, że znajdę tu zrozumienie.
A jeśli chodzi o lekarza to ważne mieć ważne nazwisko z oddziału bo zaraz na wstępie pada pytanie kto jest lekarzem prowadzącym i warto błysnąć nazwiskiem

---------- Dopisano o 14:24 ---------- Poprzedni post napisano o 14:17 ----------


słuchaj(tylko się nie wkurzaj)-myślałaś o jakieś pomocy specjalistycznej?żeby było Ci troszkę łatwiej. Przecież to ogromna strata. Jeśli jesteś wierząca to nawet dobry, zaufany ksiądz. Nie-psycholog. No i my


Mam chęć na dobrą książkę. W miarę lekką. Jakieś pomysły????
śnieg szlag trafił i pada deszcz. brrrr

Jak masz ochotę poczytać coś śmiesznego - polecam rozmowę Andrusa z Marią Czubaszek - "Każdy szczyt ma swój czubaszek". Trylogię Izabeli Sowy - "Smak świeżych malin", "Cierpkość wiśni", i "Herbatniki z jagodami". To zawsze dobrze mi robi. Albo kryminały Agathy Christie.

Napisane przez Nue

Abigail, jesteśmy z tego samego rocznika, tyle że ja już skończyłam 31 lat - jestem z 2 stycznia. Też się czasem martwię, czy nie za późno zaczęliśmy starania, no ale będzie, co ma być. Pociesza mnie trochę fakt, że w ciążę, jak się okazało, zajść mogę, ale jak z tym jednym jajowodem teraz będzie, to nie wiem...

elianko, bardzo mi przykro z powodu Waszych problemów, jednakże to dobrze, że mąż nie odpuścił i że obojgu Wam zależy. Moja znajoma ma podobną sytuację, dali sobie jeszcze 2 lata na starania, a jeśli nic z tego nie wyjdzie, też zaczną starać się o adopcję (będą akurat 5 lat po ślubie).

A propos problemów naszych mężów... Ja jestem po ciąży pozamacicznej. Moja teściowa i jej córka także. Taki zbieg okoliczności wydaje mi się trochę dziwny - ciąże pozamaciczne to statystycznie 1-2% wszystkich ciąż!!! Zastanawiam się, czy jest możliwe, że to facet przenosi takie geny, które w jakiś sposób utrudniają prawidłowe zagnieżdżenie się zarodka w macicy
Siostra męża teraz jest w trzeciej ciąży. Pierwsza ciąża - puste jajo płodowe, druga właśnie pozamaciczna, trzecia - na początku z problemami, teraz niby ok - 7 tydzień.

EdziaO, objawy, o których napisałaś, ma moja siostra właśnie, może prócz infekcji układu moczowego. Ma obniżoną temperaturę ciała, 37,0 to u niej gorączka. Rano budzi się z opuchniętymi powiekami, ma skłonności do tycia, co chwilę przyplątuje jej się jakieś paskudztwo i w związku z tym często biega po lekarzach. A u mnie chyba wszystko w normie.

U nas jest tak, że mój mąż jest zupełnie zdrowy, wszystkie parametry ma dobre, a nawet bardzo dobre.
Pierwsza IUI - było wszystko super, trzy jajeczka, jedno pęknięte, dwa nie, no wszystko super, i nic....
Przy drugiej IUI tez było, wszystkie badania książkowe...jajeczko zapadnięte...
Ja wiem, że przy IUI jest tylko 5-15% szans, ale niby wszystko było w porządku....
ehh...
czasem sobie myślę, że będzie co ma być i już. Mąż jest jakby spokojniejszy ode mnie, nie złościł się tak jak to wszystko nie wychodziło.
Wiecie, ja wiem, że "biologia jest niesprawiedliwa", pracuję w pomocy społecznej, mam do czynienia z różnymi ludźmi, różnymi rodzinami i czasem szlag mnie trafia jak patrzę na to wszystko.

[EdziaO]

Napisane przez Abigail1981

Jak masz ochotę poczytać coś śmiesznego - polecam rozmowę Andrusa z Marią Czubaszek - "Każdy szczyt ma swój czubaszek". Trylogię Izabeli Sowy - "Smak świeżych malin", "Cierpkość wiśni", i "Herbatniki z jagodami". To zawsze dobrze mi robi. Albo kryminały Agathy Christie.


U nas jest tak, że mój mąż jest zupełnie zdrowy, wszystkie parametry ma dobre, a nawet bardzo dobre.
Pierwsza IUI - było wszystko super, trzy jajeczka, jedno pęknięte, dwa nie, no wszystko super, i nic....
Przy drugiej IUI tez było, wszystkie badania książkowe...jajeczko zapadnięte...
Ja wiem, że przy IUI jest tylko 5-15% szans, ale niby wszystko było w porządku....
ehh...
czasem sobie myślę, że będzie co ma być i już. Mąż jest jakby spokojniejszy ode mnie, nie złościł się tak jak to wszystko nie wychodziło.
Wiecie, ja wiem, że "biologia jest niesprawiedliwa", pracuję w pomocy społecznej, mam do czynienia z różnymi ludźmi, różnymi rodzinami i czasem szlag mnie trafia jak patrzę na to wszystko.

Cierpkość juz czytałam a resztę sobie zaraz poszukambo moją bibliotekę w necie rozpisaliA w Warszawie nie mieszkam
Biologia jest bardzo niesprawiedliwa i naprawdę niezrozumiała w swoich poczynaniach. Dobrze, że jedno z Was ma względny spokój i działa chociaz odrobinę uspokajająco. U nas też TŻjest opanowany ja jestem ogień. I często mnie uspokaja i wycisza.

[Judi21_84]

Ja czekam na @, mam dostać w sobotę. Ale nie nastawiam się, bo przy moim TSH są marne szanse, najpierw muszę ten hormon uregulować.
Pozatym już rok starań za mną, nie jestem już taka naiwna jak na początku, nie wierzę że "teraz to już napewno się udało"
Miłego wieczorku, ja lece do pracy

[_kasicka]

Witajcie.
Byłam dzisiaj na tym monitorowaniu i co i nic, nie rośnie pęcherzyk mam iść za tydzień znowu bo podobno przy PCOS pęcherzyk może rosnąć później ok 18 dc. Jedyna dobra wiadomość to taka że TŻ ma wszystkie wyniki bardzo dobre.

[Abigail1981]

Faktycznie prze PCOS tak może być. Ja obi IUI miałam po 20. dniu cyklu, bo tak mi słabo pęcherzyki rosły.

[SzmaragdowyKotek]

---------- Dopisano o 10:07 ---------- Poprzedni post napisano o 10:04 ----------



---------- Dopisano o 10:08 ---------- Poprzedni post napisano o 10:07 ----------


Super, ze się odezwałaś!
A skąd jesteś?może komuś podpowiesz tych lekarzynooo i wielkie gratulacje oczywiście


Dziewczyny, bardzo, bardzo dziękuję za gratulacje i miłe przyjęcie. Jestem w Trójmiasta, więc jeżeli mogę pomóc komuś informacjami, gdzie znaleźć dobrego endokrynologa, to jestem do dyspozycji

---------- Dopisano o 10:14 ---------- Poprzedni post napisano o 10:08 ---------

[Judi21_84]

Napisane przez _kasicka

Witajcie.
Byłam dzisiaj na tym monitorowaniu i co i nic, nie rośnie pęcherzyk mam iść za tydzień znowu bo podobno przy PCOS pęcherzyk może rosnąć później ok 18 dc. Jedyna dobra wiadomość to taka że TŻ ma wszystkie wyniki bardzo dobre.

Nie martw się Ja też mam PCO
Ja miałam monitoring 11 d.c, wtedy usłyszałam że pęcherzyk za mały, endometrium 3 mm (a do zapłodnienia potrzebne conajmniej 8), cykl spisany na straty, ale lekarz na wszelki wypadek kazał przyjść za tydzień. Przyszłam więc 18 d.c. i co???????? Piękny pęcherzyk, endo 12 mm!!!

[elianka]

Po przeczytaniu Waszych historii doszłam do wniosku, że to jednaj JEST miejsce dla mnie. Strasznie Wam wszystkim współczuje i mogę powiedzieć "wiem jak się czujesz, ja czuję to samo". To frustrujące, ale tez motywujące

Napisane przez EdziaO

Dziewczyny a tak w inny takt-stosujecie jakieś metody, czarowania i inne usprawnienia w staraniach?Jakie macie doświadczenia i podejście do tego?
Ja mam za sobą:
-mierzenie temperatury(u mnie odpada-małę dziecko to nieprzespane do końca noce, a i nie wierze za bardzo w sprawdzalność)
-testy owulacyjne-u mnie się nie sprawdzaja mam rozcieńczony mocz i wykazują owulację kilka godzin po
-obserwację śluzu-no coś tam idzie się połapać
-monitoring cyklu-najlepsze na świecie ale kosztowne i dość stresujące(gonienie do domu bo juuuuż)
.

Ja mam cykl zegarkowy, nasze boje trwają już trzy lata więc bez notatek wiem kiedy mam dni płodne a kiedy mam mieć @ i czy w tym miesiącu przyjdzie dwa dni wcześniej czy dwa dni później
Kiedyś mierzyłam temperaturę i stosowała testy owu, bardzo mnie to wyszkoliło.

Napisane przez asia665

Dziewczyny, życze Wam abyście szybko zobaczyły II kreseczki na teście.
I żeby Wasze problemy zdrowotne zakończyły się jak najszybciej.
Trzymam kciuki za Was

Przyszła mamusia z wątku lipcowo-sierpniowego 2012

Asia, bez urazy, ja wiem, ze Ty chcesz dobrze, ale oszczędź nam takich tekstów. Niemal każda z nas już widziała II kreski. To jest widok, którego najbardziej boję się zobaczyć.
Taki życzenia wcale mi nie dodają otuchy, mam wrażenie ze innym dziewczynom też nie.

[Nue]

Napisane przez EdziaO

Dziewczyny a tak w inny takt-stosujecie jakieś metody, czarowania i inne usprawnienia w staraniach?Jakie macie doświadczenia i podejście do tego?
Ja mam za sobą:
-mierzenie temperatury(u mnie odpada-małę dziecko to nieprzespane do końca noce, a i nie wierze za bardzo w sprawdzalność)
-testy owulacyjne-u mnie się nie sprawdzaja mam rozcieńczony mocz i wykazują owulację kilka godzin po
-obserwację śluzu-no coś tam idzie się połapać
-monitoring cyklu-najlepsze na świecie ale kosztowne i dość stresujące(gonienie do domu bo juuuuż)

Jak Wasze nastroje?ktoś czeka na @?ktoś próbuje?
A może ktoś się dziś dołuje?

Ja siedzę na kanapie, złowrogo zerkaja na mnie notatki które zaraz musze zacząć przyswajać. A tttaaaakkkk mi sie nie chce.
Chcąc ni chcąc wsłuchuje się w swoje podbrzusze. I gdybam.

Ja biorę wiesiołka, staram się obserwować śluz i od piątku zacznę testy owu. Zrobiłam wczoraj jeden na próbę i druga kreska wyszła blada, aczkolwiek jakby ciemniejsza u góry, a owulacji spodziewam się ok. 15-17 stycznia. Choć nie jestem pewna, czy ten cykl nie będzie spisany na straty, bo mnie pobolewa po prawej stronie, czyli tam, gdzie nie mam jajowodu - pęcherzyk chyba rośnie w prawym jajniku, a w zeszłym miesiącu identyczne lekkie bóle czułam po stronie lewej.

Piję zieloną herbatę, bo wyczytałam, że też dobrze działa na płodność. I staram się nie stresować pierdołami i nie kłócić się z mężem (przez co od kilku tygodni on trwa w ogromnym zdumieniu, bo ja dość kłótliwa jestem).

Dziś idę do gina i boję się, że znów usłyszę "dopiero za pół roku". No zobaczymy, oczywiście dam Wam znać

Aha, Edzia, Ty mnie kiedyś pytałaś o mikroskop owulacyjny - proponuję Ci olać sprawę. Wyczytałam, że naukowcy zrobili test pod kątem tych paprotek w ślinie w dni płodne i okazało się, że one mogą wychodzić nawet u facetów, ponadto korelacja między faktycznymi dniami płodnymi a obrazem śliny często jest zaburzona Ja obserwuję piękne paprotki od samego początku cyklu - raz gęste i zwarte, raz rozpadające się...

[EdziaO]

Napisane przez Judi21_84

Ja czekam na @, mam dostać w sobotę. Ale nie nastawiam się, bo przy moim TSH są marne szanse, najpierw muszę ten hormon uregulować.
Pozatym już rok starań za mną, nie jestem już taka naiwna jak na początku, nie wierzę że "teraz to już napewno się udało"
Miłego wieczorku, ja lece do pracy

ooooooo napisałas dokłądnie to co ja czuję-nie jestem już taka naiwna, żeby uważać, że jakiś tam ból czy też cokolwiek może oznaczać ciążę i mocno w to powątpiewam. I ciężko mi się przyznać głośno bo zaraz wszyscy mi mówią słowa pocieszenia i że na pewno się uda. A to na mnie działą jeszcze gorzej bo jakoś tak spinająco. Więc wolę nie mówić nic.

---------- Dopisano o 09:35 ---------- Poprzedni post napisano o 09:29 ----------

Napisane przez _kasicka

Witajcie.
Byłam dzisiaj na tym monitorowaniu i co i nic, nie rośnie pęcherzyk mam iść za tydzień znowu bo podobno przy PCOS pęcherzyk może rosnąć później ok 18 dc. Jedyna dobra wiadomość to taka że TŻ ma wszystkie wyniki bardzo dobre.

ja mam co prawda początki pcos ale mam późne owulacje

---------- Dopisano o 09:36 ---------- Poprzedni post napisano o 09:35 ----------

Napisane przez elianka

Po przeczytaniu Waszych historii doszłam do wniosku, że to jednaj JEST miejsce dla mnie. Strasznie Wam wszystkim współczuje i mogę powiedzieć "wiem jak się czujesz, ja czuję to samo". To frustrujące, ale tez motywujące



Ja mam cykl zegarkowy, nasze boje trwają już trzy lata więc bez notatek wiem kiedy mam dni płodne a kiedy mam mieć @ i czy w tym miesiącu przyjdzie dwa dni wcześniej czy dwa dni później
Kiedyś mierzyłam temperaturę i stosowała testy owu, bardzo mnie to wyszkoliło.



Asia, bez urazy, ja wiem, ze Ty chcesz dobrze, ale oszczędź nam takich tekstów. Niemal każda z nas już widziała II kreski. To jest widok, którego najbardziej boję się zobaczyć.
Taki życzenia wcale mi nie dodają otuchy, mam wrażenie ze innym dziewczynom też nie.

I się cieszę że jesteś.

Mnie też te obserwacje bardzo wyszkoliły. To że średnio mi się to przydaje to już druga sprawa

---------- Dopisano o 09:38 ---------- Poprzedni post napisano o 09:36 ----------

Napisane przez Nue

Ja biorę wiesiołka, staram się obserwować śluz i od piątku zacznę testy owu. Zrobiłam wczoraj jeden na próbę i druga kreska wyszła blada, aczkolwiek jakby ciemniejsza u góry, a owulacji spodziewam się ok. 15-17 stycznia. Choć nie jestem pewna, czy ten cykl nie będzie spisany na straty, bo mnie pobolewa po prawej stronie, czyli tam, gdzie nie mam jajowodu - pęcherzyk chyba rośnie w prawym jajniku, a w zeszłym miesiącu identyczne lekkie bóle czułam po stronie lewej.

Piję zieloną herbatę, bo wyczytałam, że też dobrze działa na płodność. I staram się nie stresować pierdołami i nie kłócić się z mężem (przez co od kilku tygodni on trwa w ogromnym zdumieniu, bo ja dość kłótliwa jestem).

Dziś idę do gina i boję się, że znów usłyszę "dopiero za pół roku". No zobaczymy, oczywiście dam Wam znać

Aha, Edzia, Ty mnie kiedyś pytałaś o mikroskop owulacyjny - proponuję Ci olać sprawę. Wyczytałam, że naukowcy zrobili test pod kątem tych paprotek w ślinie w dni płodne i okazało się, że one mogą wychodzić nawet u facetów, ponadto korelacja między faktycznymi dniami płodnymi a obrazem śliny często jest zaburzona Ja obserwuję piękne paprotki od samego początku cyklu - raz gęste i zwarte, raz rozpadające się...

dzięki za info bo po @ miałam sobie zamówić, w sumie bardziej jako formę rozrywki bo lubię takie zabawki w kobiecej torebce. Ale skoro ma mi to nic nie dac zupełnie to bez sensu.

Co do bóli to ja miałam tak że ból przeokropny po prawo. Poszłam na monitoring a pęcherzyk w lewympodobno ból nie musi wystąpić w tym jajniku z którego jest owulacja.

[Nue]

Napisane przez EdziaO

Co do bóli to ja miałam tak że ból przeokropny po prawo. Poszłam na monitoring a pęcherzyk w lewympodobno ból nie musi wystąpić w tym jajniku z którego jest owulacja.

No ja też słyszałam, że nie musi, ale tak się jakoś zasugerowałam tym bólem... to nawet nie ból, tylko takie ćmienie od czasu do czasu.
A jak dokładnie wygląda monitoring cyklu u gina? Idzie się po prostu tuż przed spodziewaną owulacją na badanie USG? Skoro u mnie jest 11 dzień cyklu, to powinno być już widać rosnący pęcherzyk?

A co do gadżetów w torebce, nie obraziłabym się za Cyclotest

[EdziaO]

mam dziś takie o to myśli: ponieważ raz nam się udało to może ja nie mam prawa oczekiwać więcej przy moich problemach?Wiem że moje myślenie jest głupawe. Natomiast nachodzą mnie często takie myśli. Że może postępujemy niewłaściwie. Muszę czymś sie dziś zająć-mam czym tylko spiąć się trzeba. Zaraz się zepnę.

---------- Dopisano o 11:24 ---------- Poprzedni post napisano o 11:04 ----------

Napisane przez Nue

No ja też słyszałam, że nie musi, ale tak się jakoś zasugerowałam tym bólem... to nawet nie ból, tylko takie ćmienie od czasu do czasu.
A jak dokładnie wygląda monitoring cyklu u gina? Idzie się po prostu tuż przed spodziewaną owulacją na badanie USG? Skoro u mnie jest 11 dzień cyklu, to powinno być już widać rosnący pęcherzyk?

A co do gadżetów w torebce, nie obraziłabym się za Cyclotest

kciuki za wizytę w takim razie!

może być ból, kłucie, ćmienie w każdym razie jakiś dyskomfort.

Monitoring to właśnie usg dowcipne gdzie mierzą rozmiar pęcherzyka. Później się powtarza, żeby sprawdzić jak rosnie i czy ew. peknął. Ogólnie to droga impreza, ale u mnie np. w tym samym cyklu za pierwsze usg płaci się 100% a za dwa następne w tym samym cyklu połowę. Jesli robi się dużo badań i często to prywatne przychodnie często oferują abonament miesięczny który się całkiem opłaca.

Ja też bym chciała mieć takie coś

[Nue]

Napisane przez EdziaO

mam dziś takie o to myśli: ponieważ raz nam się udało to może ja nie mam prawa oczekiwać więcej przy moich problemach?Wiem że moje myślenie jest głupawe. Natomiast nachodzą mnie często takie myśli. Że może postępujemy niewłaściwie. Muszę czymś sie dziś zająć-mam czym tylko spiąć się trzeba. Zaraz się zepnę

Właśnie masz prawo oczekiwać więcej przy swoich problemach. Bo masz problemy i właśnie dlatego potrzebujesz więcej od życia, żeby bilans się wyrównał. Comprende?

"Iść za marzeniem, i znowu iść za marzeniem, i tak zawsze aż do końca."

[Judi21_84]

Hej
Nie pamiętam która z Was ma hashimoto, ale możąe pomożecie. OD tygodnia biorę euthyrox 50 ale endokrynolog zapisała mi też jodid. Dzisiaj byłam u rodzinnego lekarza i ona mi powiedziała że przy hashimoto jodu nie wolno Że nie powinno się jeździć nad morze, nie za wiele ryb. Że ona nie rozumie dlaczego mam brać ten jodid Jeszcze dzisiejszej dawki nie wzięłam bo nie wiem co mam robić

[ziebulka]

cześć dziewczynki
ten wątek był mega potrzebny! Edzia-dziękuję
dwa lata podczytywałam wątek staraniowy ale mój świat nie pokrywał się ze światam "zwykłych staraczek"

Moja histria jak większości z nas jest pelna wybojów. Mam 25 lat i od 2 lat staramy się z mężem o maluszka. Wcześniej przez jaki rok nie zabezpieczaliśmy się w myśl zasady jak będzie to będzie- i oczywiście nie było...

Do dnia dzisiejszego mam za soba maraton wizyt u gin, z czego 2 kazały mi prowadzić wykresy i na ich podstawie stwierdzały że jest owulacja (sic!), poza tym: jestem młoda i mam sie nie przejmować. Jak po roku tekst o mojej młodości działał na mnie jak płachta na byka, sama na własną rękę zrobiłam hormony- na szczęście wyszły ok (poza prl po obciążeniu- ale wszycy do tej pory mówią że od tego badania się odchodzi i już nie wykonuje jeśli podstawowa prl jest w porządku).

Następnie udało mi się przekonać gin przyjmującą na NFZ że HSG jest mi niezbędne i po pierwszej wizycie wypisała skierowanie. Wynik badania: oba jajowody drożne- nadal brak przyczyny niepłodności.
W końcu po moich męczerniach powiedziałam mężowi że teraz czas na jego zaangażowanie- zrobił komputerową analizę nasienia i totalna klapa- tylko 3% plemników o prawidłowej budowie, dużo leukocytów- czyli jakies zakażenie. Wtedy zaczął się jego maraton do urologa- najpierw wynaleźli żylaki powrózka nasiennego- czekanie na USG- przepływ prawidłowy, czyli nie żylaki, powrót do dr- skierowanie na posiew nasienia- i wyszło zakażenie, następnie miesiąc na antybiotykach i ponowyny (juz prawidłowy) posiew. Teraz faszeruje męża Androvitem i za miesiąc ponowna analiza bo akurat upłynie 3 miesiące od wyleczenia infekcji.
Od 2 miesiecy jesteśmy pod opieką kliniki niepłodności. Lekarz jest bardzo konkretny, zorientowany i ma plan. Powiedział mi że wykresy, testy owu itp, mogę robić jeśli chcę mieć wrażenie że się angażuje i coś robię- bo realnego znaczenia to one nie mają. Jedynym możliwym potwierdzeniem owulacji są 3 usg- pierwsze na początku cyklu żeby zobaczyć czy są pęcherzyki, drugie w połowie żeby zobaczyć czy jest dominujący i trzecie żeby zobaczyć czy znikął. Tak też odbylo się w poprzedniom miesiącu, pęcherzyk miał 20mm dostałam zastrzyk na pękniecie (ovitrelle), długa druga faza cyklu (15 dni) i standartowo @..
Ten miesiąc jestem dodatkowo stymulowana CLo żeby zwiększyć szanse- zobaczymy co z tego wyjdzie.
Za 4 miesiące pierwsza inseminacja o ilę będą fundusze.

ps/ poszłam raz po pięknym skoku temperatury (jak sądziłam poowulacyjnym) do gin a na USG wyszła 5cm cysta- rewelka! a wg niej jak skok jest to jest owulacja!!! tyle czasu zmarnowałam na te wykresy, śluzy,szyjki i testy...

Mam nadzieje ze zadomowie się tu u Was