dorosłość

[Ines1985]

Dziewczyny, powiedzcie mi czy w waszym zyciu nastapil jakis taki moment kiedy poczulyscie sie dorosle?
A moze nawet nie zauwazylyscie tej zmiany etapu waszego zycia...?

[gosiunia82]

To bardzo trudne pytanie. Ja generalnie czuję się dorosła i myślę, że to przyszło raczej niedawno. Jednak są w moim życiu takie chwile i sytuacje z którymi sobie kompletnie nie radzę i wtedy czuję się jak dziecko, jak mała dziewczynka. Tyle że nie wiem, czy to wynika z braku dorosłości czy po prostu są to sytuacje, które każdego by przerosły.
Mieszkam bez rodziców, sama podejmuję ważne decyzje w moim życiu i mam dużo więcej "dorosłych" problemów niż większa część moich koleżanek, ale czy to świadczy o dorosłośći...

[nenvena]

A w jakim wieku to sie zaczyna?
Ech... Ines, Ty zawsze zadajesz takie tematy!
Ja mam 18 lat, i chyba powinnam zacząć czuć się drosła Ale nieeee... No, mocże trochę bardziej niż ostatnio, ale jak pomyślę, że zaraz koniec roku i zdaję maturę, nie czuję sie gotowa na to i się boje. Mam wrażeie, że jestem przeciez jeszcze za mała!!!!!!!!!!!!!!

[cynamonka]

A ja nie.. nie czuje sie dorosla, mimo ze za 3 dni bede miec 20 lat, mimo studiow i zwiazkow.. Mam wyrobione zdanie na wiele tematow, wyrazam swoje poglady bez wzgledu na sytuacje i towarzystwo, nie boje sie porazek i umiem walczyc o swoje. Moge zarobic na siebie, lecz z drugiej strony nie musze; nie interesuje mnie zdanie wiekszosci.. Ale to nie czyni mnie dorosla, co wiecej, nie uwazam wcale ze ktorakolwiek z wymienionych przeze mnie cech jest wazna i wyjatkowa.. To, co sprawia ze nie czuje sie dorosla, jest moj charakter: tak, uksztaltowany juz; ale nadal mam swoje kaprysy i nie lubie sie z nich tlumaczyc. Bywalo, ze moj owczesny TŻ :P prosil mnie o analizy moich zachowan.. nie ma mowy. To, co obserwuje w naszym spoleczenstwie, zaklamanie, kretactwo, lub serwilizm ( wszystko to uprawiane przez doroslych przeciez ludzi) sprawia, ze wole nie zaliczac sie do tego grona. Pewnie jestem gdzies w tzw. zawieszeniu, pomiedzy jednym etapem a drugim.. Lecz jesli doroslosc to powsciagliwosc w wyrazaniu emocji, usmiechanie sie gdy jest zle i uleglosc wzgledem vip-ow swiata tego, to wole zostac tu gdzie jestem: majac wszystkie przywileje czlowieka doroslego, lecz pozostajac osoba ze swoimi, swiezymi pogladami, niewypaczonymi przez "polakow katolikow" i cale inne zlo naszego kraju. Pozdrawiam ;P

[cynamonka]

- (jakis problem tu wystapil u mnie) ;P

[Ines1985]

ula napisał(a):
> A w jakim wieku to sie zaczyna?
> Ech... Ines, Ty zawsze zadajesz takie tematy!
No co ? ja tak lubie :P
> Ja mam 18 lat, i chyba powinnam zacząć czuć się drosła Ale nieeee... No, mocże trochę bardziej niż ostatnio, ale jak pomyślę, że zaraz koniec roku i zdaję maturę, nie czuję sie gotowa na to i się boje. Mam wrażeie, że jestem przeciez jeszcze za mała!!!!!!!!!!!!!!

Tez mialam takie wrazenie. Tymbardziej ze matura to podobno egzamin dojrzalosci. Teraz wiem ze to raczej egzamin szczescia- trafisz na dobre pytania- zdajesz bez problemu, a nawet na 5 :P


Ja na poczatku poczulam sie dorosla jak dostalam pierwsza miesiaczke .
Pozniej jak dostalam sie do liceum
Potem w dniu mojej 18tki i w momencie skladania podania o dowód osobisty.
Matura nie dowartosciowala mnie pod wzgledem mojej doroslosci...
Teraz wiem ze poczuje sie dorosla jak dostane prace. Juz jak skladalam swoje pierwsze cv to poczulam ze zaczyna sie nowy etap w moim zyciu.

Ale tak naprawde to tylko moje odczucia. Do prawdziwej doroslosci jeszcze mi daleko . I w sumie nie spieszy mi sie.

[Ines1985]

Jak na zawolanie, juz sie wypowiedziałam

A swoja droga bardzo mądre słowa Cynamonko...

[cynamonka]

Wlasnie, uprzedzilas moje pytanie ;P
Spytalam, bo jestes tylko o rok mlodsza ode mnie i bylam ciekawa czy to tylko ja czuje sie nadal oddalona o lata swietlne od zostania dorosla z prawdziwego zdarzenia ;P

[Charlotte]

Hihi, fajny temacik

Ja tam wcale nie czuję się dorosła Czuję się, jakbym cały czas miała 17-19 lat Często żartuję z moim facetem albo z Mamą, gadamy do siebie "po dziecięcemu" nawet jak moi Rodzice wyjeżdżają na 2 tygodnie i sama muszę się gospodarzyć, też czuję się dzieciakiem

Nawet jak przeszłam na zaoczne i rozpoczęłam prawdziwą stałą pracę - też nie sprawiło żeby poczuła się jakoś specjalnie dorosła ;D

Nie wiem, może jak zajdę w ciążę, to poczuję się dorosła? Ale myślę, że nie, że w duszy będę cały czas się czuła tak samo

[Charlotte]

Hihi, fajny temacik

Ja tam wcale nie czuję się dorosła Czuję się, jakbym cały czas miała 17-19 lat Często żartuję z moim facetem albo z Mamą, gadamy do siebie "po dziecięcemu" nawet jak moi Rodzice wyjeżdżają na 2 tygodnie i sama muszę się gospodarzyć, też czuję się dzieciakiem

Nawet jak przeszłam na zaoczne i rozpoczęłam prawdziwą stałą pracę - też nie sprawiło żeby poczuła się jakoś specjalnie dorosła ;D

Nie wiem, może jak zajdę w ciążę, to poczuję się dorosła? Ale myślę, że nie, że w duszy będę cały czas się czuła tak samo

[nenvena]

No własnie, czy dorosłość to oziebłość, zgorzkniałość, nieumiejętność okazywania uczuć? Mam nadzieję, że nie. To moiże tylko cecha ludzi, których niestety jest wielu, nie wiem skąd się wzięął ale jest okropna. Pamiętam moich rodziców-najbliższych mi dorosłych- jak byłam młodsza często się kłócili, potem przestali, ale też żadko widziałam, żeby się przytulali, teraz sa strasi i robią to częściej, więcej się śmieja. Niew iem, mam nadzieję, że nie powstrzymywali się wcześniej przed okazywaniem sobie ucczuć ze względu np. na mnie, bo to by było głupie. W kazdym razie dopiero teraz stali się jakby lepsi jako dwoje dorosłych.

[dziewczyna]

Mam wrażenie, że nie jestem do końca dodrosła. Dla mnie dorosłość kojarzy się z samodzielnym podejmowaniem decyzji, radzeniem sobie w życiu bez pomocy najbliższych. A ja nie wiem czy to potafię.

[ufcio1]

ja mam dopiero 15 latek, ale i tak sie powiem
dla mnie dorosłosc to okres w zyciu kiedy samodzielnie podejmujemy wazne decyzje dotyczace nas samych (nie chodzi mi tu o zakup pralki czy cos w tym stylu :P )
o dziwo, doroslosc nie kojarzy mi sie z ponurym człowiekiem ktory musi byc powazny bo on jest DOROSŁY. bardziej kojarzy mi sie z kontrola własnego zachowania, znajomoscia samego siebie i swojej reakcji na pewne sytuacje, własne zdanie i obrona owego zdania. samodzielnosc i odmiennosc -to mi sie kojarzy z dorosłoscia.
ciekawe kiedy ja bede dorosła? ale w sumie.. nie chce byc dorosła
pozdrawiam

[paula78]

dla mnie człowkiek to człowiek który mając dziecko np. w niewygodnym momencie swojego zycia potrafi w pełni wiąść odpowiedzialnosc za swój czyn oraz swoje dziecko ale najważniejsze jest to ,ze przesuwa siebie na drugi plan i przez kilka pierwszych lat zycia dziecka planując coskolwiek mysli o dziecku a nie o sobie a dodatkowo nie obwinia dziecka za niemoznośc wyjscia na impreze czy wyjazdu, szczególnie spontanicznego.
pzdr
paula

[Jadja]

Ja mam 25 lat i nie wiem czy czuję się dorosła Mam swoje mieszkanie, pierwsza praca już za mną, trochę problemów z następną, staram się być samodzielna. Ale dorosłą się chyba nie czuję. A juz na pewno nie na swoje 25 lat Czuję się jakbym miała może z 16/17 lat, może mniej Zresztą nawet nie wyglądam na swój wiek. Czasem łapię się na jakichś swoich obawach, że może już nie wypada, zmieniają mi się poglądy na pewne sprawy, ale to chyba nie przez wiek. Myślę, że pomimo dorosłości tej urzędowej, z dowodu, trzeba mieć w sobie tą radość dziecka. Zawsze.
P.S. Fajny temat!

[gosiunia82]

Jadja napisał(a):
> Myślę, że pomimo dorosłości tej urzędowej, z dowodu, trzeba mieć w sobie tą radość dziecka. Zawsze.
jasne, że trzeba, to podstawa!

[Quinn]

Dobra, powiem wam kiedy się poczułam dorosła tylko się nie śmiejcie Mam 16 lat, moja siostra (bardzo do mnie podobna) pół roku temu wyjechała na stałe do niemiec. A wczoraj w jej szufladzie znalazłam...dowód osobisty Nareszcie otwarte drzwi do wszystkich poznańskich dyskotek:P Od dzisiaj urodziłam się w 1981 roku, i jestem dorosłaDDDD
Naprawdę nawet sobie nie wyobrażacie ile radości może dać taki głupi kawałek papieru, od razu siedem lat więcej

[lejka]

Ciekawy temat, sama niedawno nad tym myślałam.
W tym roku zaczną się osiemnastki... Szkoda, że wraz z dowodem tożsamości nie możemy dostać gotowego pakietu "dorosłość", który sprawi, że wszyscy będziemy dojrzali...
Nie czuję się dorosła. A jednak, czasami powoli do mnie dociera, że nie jestem już całkiem dzieckiem... Takie przebłyski. Teraz jeszcze moje ludki zaczynają swoje pierwsze wakacyjne prace - każdy chce mieć doświadczenie, coś, co można wpisać w CV, no i własne, naprawdę WŁASNE pieniądze. Widzę powoli także zmiany w ich zachowaniu, podejściu do życia... Swoim też. Dorastanie nie jest dla mnie czymś nagłym, wywołanym jakimś wydarzeniem - to powolny proces, z dnia na dzień, którego uwieńczeniem jest wyprowadzenie się z domu, zarabianie na siebie, wzięcie odpowiedzialności za wszystkie swoje czyny. Inaczej można być tylko dużym dzieckiem na utrzymaniu rodziców - trzeba jednak poznać smak pracy, samodzielnie zarobionych pieniędzy...

[lejka]

Quinn napisał(a):
> Dobra, powiem wam kiedy się poczułam dorosła tylko się nie śmiejcie Mam 16 lat, moja siostra (bardzo do mnie podobna) pół roku temu wyjechała na stałe do niemiec. A wczoraj w jej szufladzie znalazłam...dowód osobisty Nareszcie otwarte drzwi do wszystkich poznańskich dyskotek:P Od dzisiaj urodziłam się w 1981 roku, i jestem dorosłaDDDD
> Naprawdę nawet sobie nie wyobrażacie ile radości może dać taki głupi kawałek papieru, od razu siedem lat więcej

[1d36bece409c03b7a5895977e3eaa07c69f6d3f6_64237171b1711]

Dla mnie dosrosłość mozna przełożyć nie tyle na samodzielne decyzje, wyrwanie sie od rodziców, samodzielne zakupy, posiadanie dowodu, ile na ponoszenie odpowiedzialności za włsne decyjze, za swoje zycie (czasami i drugiej osoby), swiadomośc konsekwencji własnych wyborów, powazne-dorosłe podejście do wielu spraw.
O sobie mogłabym powiedzieć, że czuje się dosrosla wiem czego chcę, potrafie sobie sama poradzic z wieloma sprawami, nie czuje się bezmyslna , nie zyję dniem dzisiejszym. Myśle o przyszłości nie to że sobie marzę jak to bedzie, ale zastanawiam sie jak zarobic pieniądze, jak je ulokować, miec 1,2 czy więcej dzieci, czy stać mnie na to? Kupic sobie jakiś bzdet do szafy czy kupic szafke do łazienki?
Coraz mniej podoba mi sie to dorosłe zycie, ale nawet jak odzywa sie we mnie mala dziewczynka to i tak ta dorosła musi ja przekrzyczeć.

[nenvena]

A może:

Dorosłość= oodpowiedzialność

?????

[kjudi]

ja uważam, że dorosłość nie jest stanem ducha... jak bym powiedziała "mamo czy ty jesteś dorosłym człowiekiem", myślę, że nie doczekałabym się odpowiedzi. więkoszść z nas powie "nie czuję sie dorosła", bo dorosłość mogą ocenić inni. Jeśli ktoś, tak jak powiedziała Paula78, urodzi wcześnie dziecko, to może mu się wydawać, że sobie ni radzi, że sam jest jeszcze dzieckiem. A inni mogą powiedzieć "spokojnie, ona ma 17 lat przecież to dorosła dziewczyna, da sobie radę". Ja bym najchętniej zamieniła słowo dorosłość, "rozdrobniła" je. Dla mnie w dorosłości mieści się odpowiedzialność, świadomość własnych czynów. Te dwie rzeczy przyszły mi pierwsze na myśl. Być może dlatego, że to słowo ma tak wiele znaczeń można powiedzieć, o dziecku, które zadzwoniło po starż pożarną, że zachowało się jak dorosłe. Chyba nie można dorosnąć do dorosłości, ona sama do nas przychodzi - szybciej, wolniej, boleśniej, ze znieczuleniem. Przychodzi dzień gdy drugi człowiek staje na przeciwko nas i mówi, że dziękuje za troske i wsparcie. Jak powiedział lis w "Małym Księciu" - "trzeba być odpowiedzialnym za to co się oswoiło". Dorosłość to nie chowanie głowy w piasek. Dlatego uważam, że wszyscy na szczycie tego świata - skorumpowani, egoistyczni, wcale nie są dorośli, są karykaturami tej dorosłości. Każdy ma prawo się bać, czy ma lat 5 czy 50. Ale wymogiem rzeczywistości jest przytulić tego pięciolatka, a samemu wykorzystać swoją mądrość by ochronić go i uratować. Często ktoś starszy wydaje się nam dorosły, ale to nie do końca prawda. Myślę, że dorosłość to stan rzeczy, wymogi jakie nam się stawia wraz z wiekiem, oczekiwania, ambicja.
Nie chce być dorosła.

ciężki temat

[Charlotte]

Ktoś tu mądrze powiedział, że dorosłość mogą ocenić inni ludzie. I chyba ma rację. Próbujecie definiować dorosłość jako odpowiedzialność, świadomość własnych czynów. Ale mi się wydaje, że to za mało Jestem odpowiedzialna, myślę o przyszłości, zarabiam i odkładam pieniądze, zapisałam się nawet do funduszu emerytalnego zbieramy (z chłopakiem) kasę na remont naszego mieszkania, które na nas czeka, oboje zaczęliśmy pracować.
Ale mimo tego wszystkiego ja nadal nie czuję się dorosła, choć wiem, że inni ludzie traktują mnie i uważają za osobę dorosłą (odpowiedzialną itd.)
A może raczej CZASEM czuję się dorosła, ale CZĘŚCIEJ czuję się jak niezaradna nastolatka (nie wiedzieć czemu, bo raczej jestem zaradna)

Faktycznie trudny temat. Trudny, bo nie ma definicji dorosłości i nikt tak naprawdę nigdy nie jest do końca dorosły (chyba). W każdym dorosłym jest coś z dziecka (a szczególnie w facetach )

[aggie]

Ula dokładnie Słowo dorosłość można by zastąpić słowem ODPOWIEDZIALNOŚĆ. Odpowiedzialność za swoje własne życie, za wszystko co się robi.. świadomość tego co się robi..
Ale to chyba też umiejętność pójścia na różne kompromisy, to umiejętność zaakceptowania tego co się ma...
Ja osobiście nie czuję się dorosła.. mam latek prawie 19, ale ta dorosłość mi się zaczyna.. za miesiąc już mnie nie będzie w moim domu, z rodzicami.. będę 400 km oddalona od swojego domku, będę mieszkała sama, nie będę miała raczej nikogo bliższego, wszystko będę zaczynać sama. Wiem, że będzie bardzo ciężko ale ja to traktuję jako taki start w dorosłość. W końcu będę musiała SAMA być odpowiedzialna za wszystko, mieszkanie, rachunki, nauka.. zamierzam rozpocząć pracę już na 1. roku, także dojdzie i to będę musiała być samodzielna, sama będę sobie gotować, kupować jeść i wydawać pieniądze. No, jedyne co przemawiać będzie za moją NIEdorosłością to fakt, że pieniądze nie są moje własne a moich rodziców. ale to TYLKO tyle.
Ja zawsze byłam taką "małą dziewczynką" "małą Agusią", która miała to co chciała, robiła co jej się spodobało. Dopiero teraz kiedy skończyłam LO, kiedy zaczynam totalnie inne życie się uczę być dorosła. Strasznie pomaga mi w tym mój chłopak, mimo, iż jest daleko, tj siedzi w zamknięciu w tych oddziałach Policji. Nie wspominając o innych aspektach jego pomocy (dużo by mówić ) sam fakt, że on jest tam, nie ma go ze mną uczy mnie umiejętności radzenia sobie samej. Jest mi cholernie ciężko bez niego ale uczy mnie to też zrozumienia, że życie nie zawsze będzie takie jakie będziemy chcieć.
I broń Boże dorosłość nie jest związane z oschłością, oziębłością itepe to są raczej indywidualne cechy charakteru... człowiek dorosły może cieszyć się jak małe dziecko z najmniejszych drobnostek w życiu a być bardzo odpowiedzialnym człowiekiem
Pozdrówka