Co zrobić? Rada, wsparcie cokolwiek.

[Acikowa]

Hej, w czerwcu kończę 18 lat i chodzę do 2 LO. W domu co chwilę słyszę jaka to nie jestem najgorsza, o wyjściu na jakąkolwiek imprezę, nockę, półmetek mogę zapomnieć. Tata nie raz nazywa mnie ku**ą, że jestem nic nie potrafię w życiu, że facet tylko mnie przeleci i zostawi, że sobie życia nie ułożę, skończę pod latarnią itp. Mam chłopaka który jest 2 lata starszy i obaj wiemy że to coś poważniejszego, ale moi rodzice jakby się dowiedzieli o całej sytuacji zabili by mnie i dali szlaban na wszystko. Tata potrafi mi zabrać klucze i zamknąć drzwi na wewnętrzny zamek jeśli uprze się że mam nie wyjść, mama przeszukuje mi torebkę, nie szanują mojej prywatności. Tata jak wypije potrafi mnie uderzyć, zagroził że po 18 mam się wyprowadzić, a wiem że jest zdolny do wyrzucenia mnie z domu. Mimo że wie że nie mam gdzie się wyprowadzić. Mama trzyma jego stronę. A ja już powoli mam dość tego że ciągle wysłuchuję docinek, że muszę się ukrywać z chłopakiem, chociaż jego rodzinę znam całą, że jestem traktowana jak 5 letnie dziecko, że nawet jak wyjdę o 15 np w sobotę to jak wrócę o 22 już słyszę że nic nie robię tylko się szlajam i puszczam na lewo i prawo. Co robić?

[DzikaWozkowa]

Napisane przez Acikowa

Hej, w czerwcu kończę 18 lat i chodzę do 2 LO. W domu co chwilę słyszę jaka to nie jestem najgorsza, o wyjściu na jakąkolwiek imprezę, nockę, półmetek mogę zapomnieć. Tata nie raz nazywa mnie ku**ą, że jestem nic nie potrafię w życiu, że facet tylko mnie przeleci i zostawi, że sobie życia nie ułożę, skończę pod latarnią itp. Mam chłopaka który jest 2 lata starszy i obaj wiemy że to coś poważniejszego, ale moi rodzice jakby się dowiedzieli o całej sytuacji zabili by mnie i dali szlaban na wszystko. Tata potrafi mi zabrać klucze i zamknąć drzwi na wewnętrzny zamek jeśli uprze się że mam nie wyjść, mama przeszukuje mi torebkę, nie szanują mojej prywatności. Tata jak wypije potrafi mnie uderzyć, zagroził że po 18 mam się wyprowadzić, a wiem że jest zdolny do wyrzucenia mnie z domu. Mimo że wie że nie mam gdzie się wyprowadzić. Mama trzyma jego stronę. A ja już powoli mam dość tego że ciągle wysłuchuję docinek, że muszę się ukrywać z chłopakiem, chociaż jego rodzinę znam całą, że jestem traktowana jak 5 letnie dziecko, że nawet jak wyjdę o 15 np w sobotę to jak wrócę o 22 już słyszę że nic nie robię tylko się szlajam i puszczam na lewo i prawo. Co robić?

Zacisnąć zęby, przetrwać i zrobić wszystko żeby się jak najszybciej od nich wynieść. Musisz tylko uważać, żeby nie władować się w gorszą sytuacje, ale tak czy inaczej nie wydaje mi się żeby z Twoimi rodzicami dało się dogadać.

[Acikowa]

Napisane przez DzikaWozkowa

Zacisnąć zęby, przetrwać i zrobić wszystko żeby się jak najszybciej od nich wynieść. Musisz tylko uważać, żeby nie władować się w gorszą sytuacje, ale tak czy inaczej nie wydaje mi się żeby z Twoimi rodzicami dało się dogadać.

Też tak myślę, ale nawet jakbym chciała ( w sumie będę nawet zmuszona) to po 18 nie mam gdzie się wyprowadzić. I to mnie najbardziej martwi, i jak długo wytrzymamy z chłopakiem taką sytuację, wiem że boli go to że ja znam jego całą rodzinę a on mojej nie.

[DzikaWozkowa]

Napisane przez Acikowa

Też tak myślę, ale nawet jakbym chciała ( w sumie będę nawet zmuszona) to po 18 nie mam gdzie się wyprowadzić. I to mnie najbardziej martwi, i jak długo wytrzymamy z chłopakiem taką sytuację, wiem że boli go to że ja znam jego całą rodzinę a on mojej nie.

Rodziny się niestety nie wybiera i czasami trafia nam się zła, nic na to nie poradzimy. Byłam w podobnej sytuacji, nie identycznej, ale pod pewnymi względami zbliżonej, po liceum poszłam do pracy, a jak tylko pojawiła się okazja to wynajęłam straszne mieszkanko razem z moim ówczesnym chłopakiem. Związek się rozpadł, ja wróciłam do rodziców (oj, uwierz mi, zachwycona nie byłam) oni się trochę ogarnęli. Teraz mam 24 lata, mieszkam z narzeczonym, rodzice się ogarnęli i tak od czasu do czasu są nawet całkiem znośni.
Najważniejsze jest chyba to, żeby zrozumieli że nie jesteś już dzieckiem i nie mają prawa tobą rządzić pod każdym względem jakim będą chcieli. Że Tobie też należy się szacunek i traktowanie jak człowiek. Jeśli jesteś typem awanturniczki to możesz starać się coś ugrać, ale wątpię żebyś wiele osiągnęła. A co planujesz po liceum?

[Acikowa]

Napisane przez DzikaWozkowa

Rodziny się niestety nie wybiera i czasami trafia nam się zła, nic na to nie poradzimy. Byłam w podobnej sytuacji, nie identycznej, ale pod pewnymi względami zbliżonej, po liceum poszłam do pracy, a jak tylko pojawiła się okazja to wynajęłam straszne mieszkanko razem z moim ówczesnym chłopakiem. Związek się rozpadł, ja wróciłam do rodziców (oj, uwierz mi, zachwycona nie byłam) oni się trochę ogarnęli. Teraz mam 24 lata, mieszkam z narzeczonym, rodzice się ogarnęli i tak od czasu do czasu są nawet całkiem znośni.
Najważniejsze jest chyba to, żeby zrozumieli że nie jesteś już dzieckiem i nie mają prawa tobą rządzić pod każdym względem jakim będą chcieli. Że Tobie też należy się szacunek i traktowanie jak człowiek. Jeśli jesteś typem awanturniczki to możesz starać się coś ugrać, ale wątpię żebyś wiele osiągnęła. A co planujesz po liceum?

Albo zaocznie jakieś technikum uzupełniające, fryzjerstwo czy kosmetyczka. Co prawda marzy mi się anglistyka ale wątpię że to wypali, bo jednak studia kosztują a tata znając go stwierdzi że nie będzie za mnie płacił.

[Studenckamodnisia]

Na pewno takie teksty do dziecka i zachowanie nie są normalne... Spróbuj jakoś porozmawiać z mamą sam na sam.

[kisielova]

Masz jakąś rodzinę, która mogłaby wpłynąć na zachowanie Twoich rodziców? Kogoś, komu możesz powiedzieć o całej sytuacji? Ciocia, babcia?

Najrozsądniejsza w Twoim przypadku byłaby wyprowadzka po skończeniu szkoły- złapać jakąś prace i wynająć pokój.

Piszesz, że na studia nie dostaniesz pieniędzy. Na studiach dziennych koszty sa malutkie chyba, że chcesz wyprowadzić się gdzieś daleko i liczysz na to, że rodzic będą Cię utrzymywać.

[Acikowa]

Napisane przez Studenckamodnisia

Na pewno takie teksty do dziecka i zachowanie nie są normalne... Spróbuj jakoś porozmawiać z mamą sam na sam.

Rozmowa z mamą nic nie da, próbowałam nie raz.

---------- Dopisano o 00:11 ---------- Poprzedni post napisano o 00:06 ----------

Napisane przez kisielova

Masz jakąś rodzinę, która mogłaby wpłynąć na zachowanie Twoich rodziców? Kogoś, komu możesz powiedzieć o całej sytuacji? Ciocia, babcia?

Najrozsądniejsza w Twoim przypadku byłaby wyprowadzka po skończeniu szkoły- złapać jakąś prace i wynająć pokój.

Piszesz, że na studia nie dostaniesz pieniędzy. Na studiach dziennych koszty sa malutkie chyba, że chcesz wyprowadzić się gdzieś daleko i liczysz na to, że rodzic będą Cię utrzymywać.

Nie chce być utrzymywana przez rodziców ale na studia nie dadzą mi kompletnie nic. A chodzić na studia dzienne i pracować to nie wiem czy dobry pomysł

---------- Dopisano o 00:16 ---------- Poprzedni post napisano o 00:11 ----------

Napisane przez Acikowa

Rozmowa z mamą nic nie da, próbowałam nie raz.

---------- Dopisano o 00:11 ---------- Poprzedni post napisano o 00:06 ----------


Nie chce być utrzymywana przez rodziców ale na studia nie dadzą mi kompletnie nic. A chodzić na studia dzienne i pracować to nie wiem czy dobry pomysł

Rodzinę mam 350km stąd i słaby kontakt, praktycznie żadnego.

[kisielova]

Poczytaj, chociażby na wizażu, ile osób studiuje dziennie i pracuje Jeśli jesteś zorganizowana to dasz radę bez problemu.
poza tym, jeśli będziesz kontynuowała naukę rodzice mają obowiązek łożenia na Ciebie, co oznacza, że możesz dostać alimenty.

[Martecza]

Jeśli ojciec jeszcze raz podniesie na ciebie rękę, dzwoń od razu na policję. Ja sobie nie wyobrażam żeby ktokolwiek mnie bił, źle by się to dla niego skończyło.

[Nemme]

Wyprowadzasz się od rodziców, idziesz na studia (zaoczne czy dzienne, jak wolisz) i zakładasz sprawę w sądzie o alimenty. I nie miej skrupułów, że to są Twoi rodzice, bo oni są jak nikim dla Ciebie tak jak Ty dla nich. Toksyczni i agresywni.
Jeżeli ojciec podniesie na Ciebie jeszcze raz rękę, dzwoń po policję.