czy to hipochondria?

[Mr Spock]

Napisane przez iga

właśnie wyszukując w internecie objawów kolejnej mojej jak sądzę "choroby" natknęłam się na ten wątek na wizażu i dziwnie mi to pisać ale jakoś lepiej mi z tym, że nie jestem sama z tą przypadłością... od kilku tygodni wmawiam sobie raka jelita/odbytu(ciągle tam coś czuję) i juz sama się zastanawiam czy to tylko wmawianie czy może rzeczywista choroba.. czy jest możliwe, że im więcej sobie wmawiam i im wiecej się doszukuję tym gorsze moje samopoczucie? to mi już żyć nie daje. Byłam u lekarza rodzinnego przepisał mi lek na zespół jelita wrażliwego i powiedział że jak mi nie przejdzie po tym leku to mnie pokieruje do chirurga miewam takie "urojenia" co jakiś czas, ale to już mnie całkowice przerasta

Ciężko jest poradzić sobie samemu, kiedy co przysłowiową chwilę odnajduje się kolejne nowinki mogące świadczyć o tym, że na horyzoncie widnieje śmiertelna choroba. Z twoich słów wnioskuję, że Twoją tradycją jest właśnie wyszukiwanie, na co jesteś rzekomo chora. Myślę, że w takiej sytuacji pomocne dla Ciebie byłoby gdybyś skonsultowała się nie tylko z lekarzem rodzinnym, lecz również z psychologiem lub psychiatrą. Powinnaś szeroko omówić z kimś Twoje problemy. Na wyszukiwanie sobie chorób nie pomagają leki (te przypisane przez psychiatrę mogą z kolei czasowo pomóc wyciszyć objawy), lecz praca nad własnymi procesami myślowymi. Podejmij stosowną decyzję i wybierz się do specjalisty. Przecież nie chcesz spędzić całego życia na szukaniu kolejnych chorób, prawda? Niestety, forum internetowe w pozbyciu się przypadłości Ci nie pomoże, jednak być może zagrzeje Cię do walki o lepsze życie.

[iga]

Mr Spock dziękuję Ci za te słowa i masz racje takie życie jest niezwykle frustrujące i męczące serdecznie pozdrawiam!

[Mr Spock]

Napisane przez iga

Mr Spock dziękuję Ci za te słowa i masz racje takie życie jest niezwykle frustrujące i męczące serdecznie pozdrawiam!

Życzę Ci powodzenia w Twoich zmaganiach

[LoLcIa123]

Czyżby wszystkie się uleczyły ?
Ja niestety nie mogę tego o sobie powiedzieć,aktualnie jestem na etapie Stwardnienia rozsianego,no cóż dziś mi się pogorszyło widzenie w jednym oku ,więc to na pewno pozagałkowe zapalenie nerwu wzrokowego najchętniej bym się przejechała na pogotowie okulistyczne ,ale niestety w domu nikt nie chce mi wierzyć i mówia,że nikt ze mną nie pojedzie no cóż.. oprócz tego już mam 100innych objawów tej choroby,nie wiem jak mam sobie wybić to z głowy ,myslenie ze to tylko moja przyjaciółka hipochondria -mi nie pomaga,bo przecież nie zmyślam sobie objawów,nie... eh

[201608251020]

A ja mam coś dziwnego...
Sama choruję na parę przewlekłych chorób, ale zawsze sobie mówię "jakoś będzie", dzielnie chodzę na badania, zabiegi itp.
Za to w stosunku do osób które kocham, włącza mi się hipochondria. Najgorzej jest z moją mamą i TŻem. Z nimi chyba jestem najsilniej związana. Jak mamę coś zaboli to drętwieję ze strachu, boję się że umiera, że coś jej się może stać, że stracę mamę w wieku 23 lat, bo przecież ona ma JUŻ 58 (nie, żeby dziadkowie 90-tki dożyli ).
Wyganiam ją co chwilę na badania, a ona znowu w drugą stronę - uparcie nie idzie, choć proszę o zwykłą profilaktykę.
TŻ też - ledwo powiększy się węzeł chłonny, to nie śpię po nocy - może chłoniak? Bolą kolana - odkleja się rzepka?! Ciężko oddycha po bieganiu - czyżby astma?!

Wiem wiem, psycholog. Zostało mi wytłumaczone że klasyczny objaw DDA - lęk o najbliższych i silna (chwilami toksyczna wręcz) więź z nimi. Obawa utraty.
Ale... nie wiem jak to uspokoić...

[1999a18a2ffdaccef542471663304a63305f1c5c]

Napisane przez paollino

A ja mam coś dziwnego...
Sama choruję na parę przewlekłych chorób, ale zawsze sobie mówię "jakoś będzie", dzielnie chodzę na badania, zabiegi itp.
Za to w stosunku do osób które kocham, włącza mi się hipochondria. Najgorzej jest z moją mamą i TŻem. Z nimi chyba jestem najsilniej związana. Jak mamę coś zaboli to drętwieję ze strachu, boję się że umiera, że coś jej się może stać, że stracę mamę w wieku 23 lat, bo przecież ona ma JUŻ 58 (nie, żeby dziadkowie 90-tki dożyli ).
Wyganiam ją co chwilę na badania, a ona znowu w drugą stronę - uparcie nie idzie, choć proszę o zwykłą profilaktykę.
TŻ też - ledwo powiększy się węzeł chłonny, to nie śpię po nocy - może chłoniak? Bolą kolana - odkleja się rzepka?! Ciężko oddycha po bieganiu - czyżby astma?!

Wiem wiem, psycholog. Zostało mi wytłumaczone że klasyczny objaw DDA - lęk o najbliższych i silna (chwilami toksyczna wręcz) więź z nimi. Obawa utraty.
Ale... nie wiem jak to uspokoić...

A jesteś DDA?

[201608251020]

[1=1999a18a2ffdaccef542471 663304a63305f1c5c;3104104 6]A jesteś DDA?[/QUOTE]
No skoro napisałam że klasyczny objaw, to skądś o tym DDA wiem i skądś to znam. Inaczej bym zaprzeczyła psychologowi, że to niemożliwe bo nie jestem DDA.

[LoLcIa123]

Ja również jestem DDA

[piiz]

Napisane przez LoLcIa123

Czyżby wszystkie się uleczyły ?
Ja niestety nie mogę tego o sobie powiedzieć,aktualnie jestem na etapie Stwardnienia rozsianego,no cóż dziś mi się pogorszyło widzenie w jednym oku ,więc to na pewno pozagałkowe zapalenie nerwu wzrokowego najchętniej bym się przejechała na pogotowie okulistyczne ,ale niestety w domu nikt nie chce mi wierzyć i mówia,że nikt ze mną nie pojedzie no cóż.. oprócz tego już mam 100innych objawów tej choroby,nie wiem jak mam sobie wybić to z głowy ,myslenie ze to tylko moja przyjaciółka hipochondria -mi nie pomaga,bo przecież nie zmyślam sobie objawów,nie... eh

Hej,a jakie masz inne objawy SM?,mnie męczą zawroty głowy,czasem ból gałki ocznej oraz ostatnio drętwienie rak i nóg.
Też "przeszłam" już wiele chorób,ale jedną chorobę przewlekłą jelita (CD) najprawdopodobniej mam,po badaniach niejednoznacznych lekarz mówi że na 90% mam ją, to dlaczego teraz mam przypuszczać że to hipochondria?

Udałam się do psychiatry i prawdopodobnie to nerwica hipochondryczna,które być może jest na podłożu depresyjnym.
Dostałam malutką dawkę leku Fluanxol i jutro wybieram się na pierwszy seans psychoterapii.