Prokrastynacja, czyli zgubne odkładanie na później... cz.IV

[tigrinha]

Napisane przez isza89

Bo psychoterapia nie zawsze jest najlepszym wyjściem. Czasami trzeba po prostu szybko przywrócić równowagę chemiczną w mózgu zamiast próbować w tym stanie rozwiązywać problemy będące jego przyczyną. Wtedy w lepszej kondycji łatwiej stawić im czoła.

---------- Dopisano o 19:54 ---------- Poprzedni post napisano o 19:44 ----------


To ze mną nie dyskutuj, jeśli Ci się nie podoba mój sposób wypowiedzi. Nie od dziś taki mam i zmieniać nie zamierzam. Jest taka opcja ignoruj - szczerze polecam.

No właśnie u mnie trzeba było kopa chemicznego, myślenie okazuje się jest nie dla mnie

Co do dyskusji z Konwalią - jeśli to tylko o różnice w zdaniu na temat autorytetów chodzi - to proszę, nie kłóćcie się, nie wiem jak inne dziewczyny, ale mi jest strasznie przykro gdy widzę tu takie nieporozumienia Wiem że nie nikt nie będzie się zmieniał specjalnie dla mnie, ale co mi szkodzi poprosić

[Konwalia11]

Napisane przez tigrinha

No właśnie u mnie trzeba było kopa chemicznego, myślenie okazuje się jest nie dla mnie

Co do dyskusji z Konwalią - jeśli to tylko o różnice w zdaniu na temat autorytetów chodzi - to proszę, nie kłóćcie się, nie wiem jak inne dziewczyny, ale mi jest strasznie przykro gdy widzę tu takie nieporozumienia Wiem że nie nikt nie będzie się zmieniał specjalnie dla mnie, ale co mi szkodzi poprosić

Daj spokoj Tygrys.
Sprawa jest naprawde niewarta zadnych emocji, nie zaprzataj sobie tym slicznej glowki .

[Patri]

Napisane przez tigrinha

No właśnie u mnie trzeba było kopa chemicznego, myślenie okazuje się jest nie dla mnie

Leczenie nie będzie trwać wieczne i stan po lekach też nie jest trwały o ile nie zmieni się coś w życiu albo coś w myśleniu. Życzę Ci, żebyś wyszła na dobre ze złego stanu i nigdy nie musiała znów sięgać po leki.
Ja po odstawieniu leków pół roku funkcjonowałam dobrze, potem znów zjazd i znów leki i tak kilka razy, aż w końcu te co działały wcześniej przestały działać.
Dlatego zalecono łączyć leki z terapią, bo same jedynie maskują depresję.
U Ciebie zmiany życiowe są istotne, może to jest Twoje wyjście na wolność.
Życzę tego.

---------- Dopisano o 21:27 ---------- Poprzedni post napisano o 21:25 ----------

Napisane przez isza89

To ze mną nie dyskutuj, jeśli Ci się nie podoba mój sposób wypowiedzi. Nie od dziś taki mam i zmieniać nie zamierzam. Jest taka opcja ignoruj - szczerze polecam.

Nie jesteś przyjazna. Plujesz jadem.
Zlałam pomyje, które wylałaś na kołczów przedstawiając to jako swoje "doświadczenie", ale forma mnie zatkała. Przykro czytać. Głównie przykro, że mnie to <cenzura> banałów stawia często do pionu. (Czyt. niezły ze mnie ułom i półgłówek, Isza to tylko te poważne rzeczy uznaje.)
Chyba nie zrobił Ci tu nikt przykrości?
Masz patent na prawdę?
Jedyna w świecie?

[isza89]

Napisane przez Patri

Nie jesteś przyjazna. Plujesz jadem.
Zlałam pomyje, które wylałaś na kołczów przedstawiając to jako swoje "doświadczenie", ale forma mnie zatkała. Przykro czytać.

Gloryfikujesz coachów. Prowadzisz nachalną reklamę jednego z nich w wątku. Opłacona chociaż? Bo reklama na wizażu jest płatna.

Napisane przez Patri

Głównie przykro, że mnie to p.ierdolenie banałów stawia często do pionu. (Czyt. niezły ze mnie ułom i półgłówek, Isza to tylko te poważne rzeczy uznaje.)
Chyba nie zrobił Ci tu nikt przykrości?
Masz patent na prawdę?
Jedyna w świecie?

No i dobrze, że stawia do pionu - cieszę się. Jeśli Ci ten klimat pasuje, to siedź w nim sobie po uszy - to Twoje życie, możesz spędzić je całe na szukaniu cudotwórcy, który Cię uzdrowi i nic mi do tego. Co nie zmienia faktu, że swoje zdanie na temat coachingu mogę wyrazić (tym bardziej, że doświadczenie - nie patent - mam nieco większe). Całą resztę sobie dopowiadasz.

[bura kocurka]

Nie kłóćcie się dziewczyny! Nie warto Ja rozumiem, że Isza masz zdanie jakie masz, ale naprawdę plujesz jadem...lubię Cię, wiem że walisz swoje zdanie prosto z mostu, ale można było to wszystko powiedzieć nieco złagodzonym tonem, z czystej dbałości o stosunki międzyludzkie. Niby nie do mnie pisałaś, ale i mnie zrobiło się niemiło (zresztą czuję, że i mnie się zaraz dostanie, ale trudno...sama bywam agresywna, wiem jak to wygląda i nigdy nie było to dla mnie korzystne).

A żeby wyrazić swoje zdanie, to nie jestem za tym, żeby ślepo podążać za jakimś coachem i łykać wszystkiego jako prawdy objawionej, bo to wszystko o czym mówią, to nic nowego. Ale...czemu by nie posłuchać? Albo nie przeczytać czegoś? Daleka jestem od płacenia komuś za takie coś...nawet psychoterapeutom wcale nie ufam Ale wszystko co darmowe mogę sobie poczytać/posłuchać w wolnym czasie, bo bywa, że znajdzie się tam coś, co mnie zmotywuje do działania, choć na chwilę (czasem to jest jedno zdanie albo ton wypowiedzi).

[tigrinha]

Napisane przez Patri

Leczenie nie będzie trwać wieczne i stan po lekach też nie jest trwały o ile nie zmieni się coś w życiu albo coś w myśleniu. Życzę Ci, żebyś wyszła na dobre ze złego stanu i nigdy nie musiała znów sięgać po leki.
Ja po odstawieniu leków pół roku funkcjonowałam dobrze, potem znów zjazd i znów leki i tak kilka razy, aż w końcu te co działały wcześniej przestały działać.
Dlatego zalecono łączyć leki z terapią, bo same jedynie maskują depresję.
U Ciebie zmiany życiowe są istotne, może to jest Twoje wyjście na wolność.
Życzę tego.

.


Z moimi prochami było tak, że któregoś dnia (ok. miesiąc po "istotnej zmianie") po prostu uznałam że ich nie potrzebuję i bez konsultacji z lekarzem przestałam je brac. Wiadomo, to nie jest tak, że jestem bezgranicznie szczęśliwa, czasami dopada mnie tak wielkie poczucie winy i zdołowania, że myślę sobie że nie dam rady jeśli mam tak jeszcze ze 40 lat pociągnąc - ale nie mam już bezpodstawnych lęków, za co jestem tabletkom cital dozgonnie wdzięczna Poza tym nauczyłam się w większości przypadków rozpoznawac potencjalne źródło strachu w zarodku i zwalczac je - na ogół to są właśnie rzeczy, które nade mną "wiszą" - nie pozwalam już sobie na to, by wisiały za długo, bo w końcu dotarło do mnie, że napięcie z nimi związane jest 1000 razy gorsze niż dyskomfort związany z zabraniem się do roboty. Można by powiedziec, że zwalczyłam pro ze strachu przed strachem. I odkryłam z olbrzymim zdumieniem że jestem znacznie bardziej człowiekiem (tygrysem) czynu niż myśli - w tym sensie, że działanie na ogół przynosi mi satysfakcję i dobre samopoczucie, myślenie - na ogół wręcz przeciwnie.

---------- Dopisano o 00:33 ---------- Poprzedni post napisano o 00:11 ----------

Napisane przez Konwalia11

Ja po prostu uwaznie slucham, co inni maja do powiedzenia - przede wszystkim ludzie z wiekszym bagazem doswiadczenia. Tylko slucham, nic wiecej na poczatek. Potem sprawdzam - czy dana teza moze byc sluszna? Czy obiektywnie ma sens? Czy ma sens dla mnie?
Jesli widze, ze cos dziala, cos mi sluzy, cos jest spojne z moim punktem widzenia - wtedy chce sie uczyc.

W takim razie podziwiam i trochę zazdroszczę takiej umiejętności. Ostatnio pisałam już, że skupienie się i uważnośc zupełnie mi nie idą. Teraz jest troszkę lepiej, ale jeszcze dwa miesiące temu wchodząc na wizaż i czytając co u Was prawie nie łapałam sensu postów, sekundę po przeczytaniu nie pamiętałam o czym on był Dlatego nie pisałam tu nic tak długo. Pewnie dużo tracę przez ten brak uważności, ale pomimo że co kilka dni zapalam się do nowego pomysłu i na najbliższe 3 miesiące mam już zaplanowane 4 bardzo różne warsztaty/kursy, to na myśl o wgłebieniu się w siebie czuję to samo co na widok mega sterty rzeczy do uprasowania (istniejącej niestety naprawdę na dnie - czy może raczej powinnam już napisac - w dolnej połowie mojej szafy)

Napisane przez Konwalia11

Uwazam, ze ludzie potrafia sobie swietnie pomagac nawzajem bez jakiegos wiekszego wyksztalcenia psychoterapeutycznego. Ja czesto wyplakuje sie u moich przyjaciol, tak po prostu. Dziala rownie skutecznie jak profesjonalna pogadanka za 100 EUR/godzine.
Korzystam z wiedzy i doswiadczenia innych wtedy jesli widze w tym sens.
I obojetne czy jest to Zimbardo czy pani Zosia spod piatki.
A co do tego, ze przez wszystko i tak trzeba przejsc samemu - masz racje. Ale warto korzystac z wiedzy, doswiadczenia i madrosci innych - po co odkrywac Ameryke po raz kolejny?
O to mi chodzilo, mam nadzieje, ze teraz moja wypowiedz jest bardziej przejrzysta. Pisze czesto w pospiechu i moze stad nieporozumienia.

Też tak uważam. Ta przyjaciółka-terapeutka o której pisałam kiedyś właśnie kimś takim dla mnie była (jeszcze zanim została terapeutką) i kiedyś uważałam i głośno twierdziłam, że do psychologów chodzą ludzie którzy nie mają bliskich przyjaciół, z którymi mogliby długo i szczerze porozmawiac. Nadal myślę że w wielu przypadkach tak jest (oczywiście nie mówię tu o poważnych psychicznych chorobach), tylko niestety nie głoszę już tego tak ochoczo, bo jakiś czas temu ta przyjaciółka straciła zainteresowanie naszą znajomością i teraz widujemy się raz na pół roku, choc mieszka blisko i myślę że czas też by znalazła gdyby tylko chciała

Z tą Ameryką nie jestem przekonana - mnóstwo razy dostawałam dużo dobrych rad, z którymi zgadzałam się w 100%. A jednak gdy przychodziło do zrealizowania ich - jakby nic do mnie nie trafiło. Może to tylko mój problem, ale na ogół, póki sama tej Ameryki nie odkryję, zapewnienia innych osób że ona istnieje niewiele mi raczej dadzą.

[isza89]

Napisane przez bura kocurka

ale można było to wszystko powiedzieć nieco złagodzonym tonem, z czystej dbałości o stosunki międzyludzkie. Niby nie do mnie pisałaś, ale i mnie zrobiło się niemiło

Strasznie mi z tego powodu wszystko jedno.

Napisane przez Konwalia11

Uwazam, ze ludzie potrafia sobie swietnie pomagac nawzajem bez jakiegos wiekszego wyksztalcenia psychoterapeutycznego.

Napisane przez tigrinha

Też tak uważam.

A ja się nie zgadzam. Ludzie zazwyczaj mówią coś w stylu "trzymaj się", "głowa do góry", "musisz wziąć się w garść" lub inne nic nie znaczące słowa. Prędzej to zdołuje niż podniesie na duchu.

[bura kocurka]

Napisane przez isza89

Strasznie mi z tego powodu wszystko jedno

No i mnie również. Bądź sobie taka aż Cię rzeczywiście wszyscy zaczną ignorować, tak jest fajniej.

Tygrys, ja mam podobny problem z koncentracją o jakim pisałaś...no czasamk nie mogę krótkiego artykułu przeczytać albo dłuższego postu, to jest straszne. Myśli gdzieś ulatują, zaczynam robić coś zupełnie innego, coś mi się przypomina w ogóle nie na temat albo czuję się tak mega zmęczona tą jedną, krótką czynnością, że nie mogę dokończyć Paranoja...

[tigrinha]

Napisane przez isza89

Strasznie mi z tego powodu wszystko jedno.

Isza, czy masz do nas jakiś żal albo pretensje? Mam wrażenie że prawie wszystko co ostatnio tu piszesz ma na celu sprawienie komuś przykrości, co - sądząc po całokształcie Twojego udzielania się tu - jest do Ciebie tak niepodobne, że albo coś złego się musiało stac albo ktoś Ci się włamał na konto.
[/QUOTE]

Napisane przez isza89

A ja się nie zgadzam. Ludzie zazwyczaj mówią coś w stylu "trzymaj się", "głowa do góry", "musisz wziąć się w garść" lub inne nic nie znaczące słowa. Prędzej to zdołuje niż podniesie na duchu.

Rzeczywiście dużo osób tak mówi - ale na szczęście nie wszyscy. Np. na moim niedawnym spotkaniu z Emi, choc wylałam na nią różne swoje żale, nie usłyszałam nic podobnego ani razu.

---------- Dopisano o 01:35 ---------- Poprzedni post napisano o 01:26 ----------

Napisane przez bura kocurka

Tygrys, ja mam podobny problem z koncentracją o jakim pisałaś...no czasamk nie mogę krótkiego artykułu przeczytać albo dłuższego postu, to jest straszne. Myśli gdzieś ulatują, zaczynam robić coś zupełnie innego, coś mi się przypomina w ogóle nie na temat albo czuję się tak mega zmęczona tą jedną, krótką czynnością, że nie mogę dokończyć Paranoja...

Niestety, nie umiem nic sensownego na to doradzic Ale na rozbiegane myśli i martwienie się jak ogarnę różne rzeczy do ogarnięcia pomogło mi to co napisała Patri opisując trening uważności - napisała że trzeba sobie "opisac" swoją teraźniejszośc i jako przykład dała "jest mi ciepło" - zastosowałam ten patent np. jak ostatnio położyłam się spac o 1 nad ranem a wstac musiałam o 5 i od razu zabrac się do roboty - stresowałam się kolejnym dniem i nagle pomyślałam - to będzie potem, teraz jest mi ciepło - zadziałało jak jakaś magia Gorzej jak mi zimno, to wtedy niestety nie mam substytutu

[isza89]

Napisane przez bura kocurka

No i mnie również. Bądź sobie taka aż Cię rzeczywiście wszyscy zaczną ignorować, tak jest fajniej.

W tym sęk - to ja decyduję, jaka jestem. Nie Wy, którym się wydaje, że wiecie lepiej, jak powinnam się zachowywać. Bez względu na to, czy to się komuś podoba czy nie.

[zywieczdroj]

Napisane przez bura kocurka

No i mnie również. Bądź sobie taka aż Cię rzeczywiście wszyscy zaczną ignorować, tak jest fajniej.

Tygrys, ja mam podobny problem z koncentracją o jakim pisałaś...no czasamk nie mogę krótkiego artykułu przeczytać albo dłuższego postu, to jest straszne. Myśli gdzieś ulatują, zaczynam robić coś zupełnie innego, coś mi się przypomina w ogóle nie na temat albo czuję się tak mega zmęczona tą jedną, krótką czynnością, że nie mogę dokończyć Paranoja...

Pisałyśmy o tym niedawno, mam identycznie.

Napisane przez tigrinha

Niestety, nie umiem nic sensownego na to doradzic Ale na rozbiegane myśli i martwienie się jak ogarnę różne rzeczy do ogarnięcia pomogło mi to co napisała Patri opisując trening uważności - napisała że trzeba sobie "opisac" swoją teraźniejszośc i jako przykład dała "jest mi ciepło" - zastosowałam ten patent np. jak ostatnio położyłam się spac o 1 nad ranem a wstac musiałam o 5 i od razu zabrac się do roboty - stresowałam się kolejnym dniem i nagle pomyślałam - to będzie potem, teraz jest mi ciepło - zadziałało jak jakaś magia Gorzej jak mi zimno, to wtedy niestety nie mam substytutu

Nigdy nie słyszałam podobnej porady, ale na pewno spróbuję. Mam tak często jak muszę właśnie rano wstać na zajęcia, kładę się w miarę wcześnie, a i tak nie mogę usnąć, bo się stresuję tym rannym wstawaniem.

[czerwieclipiec]

Zupełnie nie mam czasu, więc się wtrącę.

Patri, znamy Cię wszystkie nie od dziś i wiemy, z jakim entuzjazmem przyjmujesz każdą samoogarniającą nowość. Dla mnie to się bardzo wiąże z takim fragmentem z "Dramatu udanego dziecka", sparafrazuję: inteligentny człowiek nawet przy kiepskim trenerzeumiejętnościmiękk ich wybierze od niego i z otoczenia to, czego potrzebuje, żeby się rozwijać. (W oryginale było dziecko i niezbyttroskliwamatka. )

Banały i pie*dolenie określały ogólnie trenerów, a nie... zawodników. Skoro już natchnęło mnie, żeby się dzielić przemyśleniami, został jeszcze Dariusz Seleman do skomentowania. Pójdę trochę na około.

Czy Ty, Patri, nie pisałaś kiedyś, że nie lubisz poezji? Wydaje mi się, że dobrze zapamiętałam, bo niezwykle mnie to zadziwiło. (Odebrałam to tak, jakby ktoś powiedział mi, że nie lubi uczuć, a najbardziej kiedy są wspólnym doświadczeniem jego i innych ludzi. Wiem, że raczej nie o to Ci wtedy chodziło, ale dlatego wdrukowało mi się w pamięć.) Ja liryke bardzo cenię, o ile niesie coś prawdziwego albo tylko poruszającego i nie do końca wyświechtanego. Jesli przebija się z nowym sensem intelektualnym/emocjonalnym/duchowym/metajęzykowym.
Wracam do meritum. D.S. uważam za słabego poetę i wolę czerpać to, co mi potrzebne do rozwoju od innych.

[tigrinha]

Napisane przez zywieczdroj

Nigdy nie słyszałam podobnej porady, ale na pewno spróbuję. Mam tak często jak muszę właśnie rano wstać na zajęcia, kładę się w miarę wcześnie, a i tak nie mogę usnąć, bo się stresuję tym rannym wstawaniem.

Wiem o co chodzi Nie jestem pewna czy dokładnie o to Patri chodziło, ale w mojej interpretacji tak czy inaczej to działa Nieraz słyszałam, że warto miec "rytuały", przed snem zapalic sobie świeczki, otoczyc ładnym zapachem (lubię się perfumowac l'eau d'ambre Artisana na noc i na zimno - jest taki ciepły i otulający), poczytac ulubioną książkę - ale to nigdy na mnie nie działało, bo samo przygotowanie było już jakimś wysiłkiem i wcale mnie tak z automatu nie uspokajało, bo nadal myślałam o tym okropnym wstawaniu rano. A tu trzeba jeszcze wysiłku żeby odsunąc niespokojne myśli, w czym mi bardzo właśnie pomaga kontemplowanie faktu, że jest mi ciepło i wygodnie. A myśląc o poranku staram się nie wybiegac myślami dalej niż otulenie się szlafrokiem i napicie ciepłej kawy z cukrem i śmietanką.

Choc z drugiej strony nie wiem czy to dobrze, że aż tak bardzo żyję teraz dniem dzisiejszym. W każdym razie skupienie się (podkreślam - skupienie się, a nie tylko dostarczenie ich sobie) na przyjemnych fizycznych odczuciach w celu odsunięcia nic nie wnoszących negatywnych myśli na mnie zadziałało świetnie (dzięki, Patri) i bardzo to polecam

[ellefant]

Każdy ma swój patent na siebie, często tutaj albo w klubie, dzielimy się swoimi "odkryciami", chyba z myślą "może jeszcze ktoś inny uszczknie coś dla siebie z tego?". Tak było z "Siłą nawyku" czy z uważnością, ale to tylko przykłady. Jesteśmy na tyle dorosłe i inteligentne, że zdajemy sobie sprawę, że nie wszystkim odpowiada to, co dla nas było olśnieniem, światełkiem w tunelu. To wszystko jest w dobrej wierze. Chcesz, podzielę się tym z tobą, nie masz ochoty w to wnikać, ok, szanuję to.
Ja nie wnikam w linki do webinarów czy filmików, którymi Patri się z nami dzieli, ponieważ, wstyd napisać, moja koncentracja nie pozwala mi na to. Mam awersję do wszlekiej maści filmików i wykładów jeśli coś trwa dłużej niż 5 minut. Nie próbuję nawet. Po raz pierwszy o tym piszę, no tak mam po prostu, może to się zmieni. Wolę słowo pisane. Co do coachów, swego czasu wciągnął mnie "Coaching, czyli przebudzacz neuronów", wyciągnęłam z niego, to co było mi potrzebne i dalej poszłam sobie swoją ścieżką. I świetnie zdaję sobie sprawę z tego, co napisała Isza. Większość tych wszystkich ludzi, coachów, trenerów itp. żyje bardzo dobrze z tego, co robi, czasem szukając czegoś dla siebie czułam się jak osiołek i myślałam o tym, gdzie kryje się podstęp, w którym miejscu chcą mnie wykorzystać. Czy zapisując się na zwykły newsletter już wzbogacam konto nauczyciela? Tak, o ile handluje on potem bazą danych. Tak, o ile dam się namówić na kupno "jedynej" szansy uzdrowienia mojego życia w postaci kursu za jedyne 39,99 (tylko dzisiaj, jutro już za 89,99). Czasem wchodzę na tego typu blogi, całą otoczkę marketingową mając w nosie, biorę to, co aktualnie do mnie przemawia, nawet jeśli to tylko bełkot, ten bełkot pozwala mi ruszyć tyłek i działać. Czy wtedy też jestem tylko naiwnym osiołkiem? Czy ćwierć inteligentem, który zamiast sięgać do Freuda i Junga zasila szeregi naiwniaków? Nie wiem.
Ale szanuję waszą chęć podzielenia się ze mną swoją wiedzą, bo wiem, że robicie to z dobrej woli i z sympatii. Co z tym zrobię? Moja sprawa. I wiem również, że i wy to uszanujecie. Gdyby nie to, nie byłoby tego wątku i klubu. I tyle w temacie.

[Joanna XL]

Napisane przez tigrinha

W każdym razie skupienie się (podkreślam - skupienie się, a nie tylko dostarczenie ich sobie) na przyjemnych fizycznych odczuciach w celu odsunięcia nic nie wnoszących negatywnych myśli na mnie zadziałało świetnie (dzięki, Patri) i bardzo to polecam

To może być dobry pomysł
Choć akurat mnie książki rozbudzają - chyba że są nudne i ciągnące... Kiedyś stosowałam literaturę naukową jako usypiacz - na ogół 10 stron i chrapię

Z zainteresowaniem przeczytałam Waszą wymianę poglądów dotyczących coachingu i psychoterapii - zwłaszcza że z żadnym nie mam specjalnych doświadczeń. O i przeczytałam też wywiad z "najlepszym polskim coachem" (podlinkowany- nie pamiętam nazwiska) - no i może jestem z "nieufnej nacji" i nie chcę się wydobyć z "psychologicznego klopsu" ale... Mimo wszystko gdybym miała próbować raczej postawiłabym na psychoterapię - bo nie wierzę że można coś osiągnąć bez ciężkiej pracy nad sobą, nie ma magicznych rozwiązań...Siłę trzeba odnaleźć w sobie a nie w silnej osobowości "mistrza"

Z drugiej strony jeśli komuś to pomaga - to czemu nie? Im bardziej efektywne rozwiązanie tym lepiej (przypomina mi się wywiad z Marit Bjorgen - której coach polecił widzieć siebie jako tygrysa - no i podziałało Myślę jednak że lepiej być ostrożnym - bo jednak ryzyko manipulacji jest spore. Podobnie jak ryzyko tego że zapętlimy się w poszukiwaniu nowych mistrzów, idei, metod - zamiast skupić się na konsekwentnej walce o lepsze tu i teraz - a fascynacje tego typu bywają dosyć krótkie...

Banalną analogia może być dieta - jedna osoba musi sama dojść do przyczyn swoich problemów z wagą, metodą prób i błędów znaleźć właściwą dietę, zebrać informacje, dobrać trening etc A innej wystarczy dietetyk z charyzmą, który ją zmobilizuje na tyle by konsekwentnie ograniczyła się do rozpisanego jadłospisu i np 1200 kcal. Moim zdaniem obie metody są dobre o ile prowadzą do celu i nie ma co podważać wartości którejkolwiek o ile okazuje się być skuteczna

Tak na marginesie - to nie wydaje mi się żeby otwarte wyrażanie swojej opinii (czy nawet walenie prosto z mostu) wykluczało odrobinę taktu i empatii wobec innych. Jednak forma bywa ważna
Ale do mnie dotarło to dopiero z wiekiem więc ...Kocurko swoją drogą nigdy nie określiłabym Cię jako agresywnej (werbalnie) - za to jak myślę o sobie sprzed paru lat to agresja (podszyta strachem) jest jedynym określeniem. Na starość chyba się łagodnieje

Ach Patri a jak tam wstawanie o 6? Bo ciągle się zastanawiam czy warto próbować i o to walczyć - a to jedna z moich trwałych idei-wydłużyć sobie poranek i ustabilizować rytm dnia

[bura kocurka]

Joanno, wiesz...nie to, że jakoś bardzo agresywnie, ale to u mnie bywało takie obronne - jak już inaczej nie umiałam, a czułam się atakowana, to byłam agresywna. Nie wiem kiedy ostatnio...ale raczej się uspokoiłam pod tym względem Zwykle wolę się nie wtrącać do dyskusji tego typu, bo bardzo się denerwuję niepotrzebnie, a to mi szkodzi, ale poczułam taką agresję właśnie, nie wiem nawet jak to ująć. Trochę jak Tygrys, źle się czuję jak ktoś się aż tak oburza czyimś innym zdaniem, bo można to jednak powiedzieć jakoś delikatniej.

No...w każdyn razie też ideałem asertywności nie jestem, więc powrócę do mojej taktyki ignorowania napastliwego tonu

Również przejrzałam wywiad zalinkowany z coachem...nie wiem czy widziałyście tego gościa jak się wypowiada. Bo czytac, to się jeszcze to da...ale czy wiecie jak mówi. Lasub nie tak dawno napisała na facebooku, że odnosi wrażenie jakby słuchała robota...i coś w tym jest. Dla mnie słuchanie go jest zupełnie niestrawne, więc raczej nie byłabym w stanie przyjąć żadnych jego rad Ehh...generalnie preferuję poczytać sobie jakieś blogi, artykuły, zanim ktoś zacznie na nich zarabiać. Zanim wejdzie w ten mentorski ton. Tak samo ta od 30 days to change, była w miarę strawna, dopóki nie zrobił się to dla niej taki biznes...

[tigrinha]

Joanno, myślę że instytucja coacha może podziałac dobrze na osoby o umysłach ścisłych lub pracujących fizycznie (sportowców właśnie też) - myślę że w tych grupach jest znacznie większe prawdopodobieństwo spotkania osoby, która mało się orientuje w łatwo obecnie dostępnej wiedzy psychologicznej, dla nich to może byc mega odkrycie. Wtedy naprawdę nie trzeba jakiegoś super genialnego trenera. To trochę tak jak kiedyś przyszła do mnie w ogóle nie malująca się i nie mająca pojęcia o kosmetykach koleżanka z prośbą o lekcję makijażu. Ze mnie wizażystka jest taka, że skończyłam sobie 2 kursy, wiecie, w czołówce polskiego mejkapu to bym się raczej nie znalazła Ale pokazałam jej podstawowy trik z cielistą kredką na linii wodnej i rozświetleniem środka górnej powieki, dostępnymi na co drugim filmiku na yt, a ona była tak zachwycona jakbym dokonała jakiegoś cudu

Nie zebrałam się na posłuchanie D.S. a podlinkowany artykuł znudził mnie po 3 akapicie, ale jestem zdania, że niezależnie od tego co bym o nich pomyślała, to nie mogę powiedziec Patri ani nikomu innemu - nie słuchaj tego/nic z tego ci nie przyjdzie itd. - tak długo jak nie mogę jej sama zaoferowac recepty na jej problemy - a niestety nie mogę.

A w ogóle to jestem dziś bardzo biedna. Mam pierwszy @ po operacji i jak tylko prochy przeciwbólowe przestają działac to zaczynam chodzic po ścianach z bólu. NIENAWIDZĘ byc chora

PS. A skoro już od rana tu spamuję i jęczę, to pokażę Wam kota który jest do wzięcia z domu tymczasowego i ja się w nim na zabój zakochałam Tylko jak mnie nie ma po 13h dziennie w domu to jak mam go wziąc

[Joanna XL]

No ja od pewnego czasu wyznaję zasadę - po co kopać się z koniem , pewne zachowania lepiej zignorować... Ale to bywa złudne - bo czasem trzeba przeciwstawić się agresji (uogólniam, nie chodzi mi o tę sytuację). Czasem mam problem w ocenie sytuacji - kiedy asertywność jest niezbędna a kiedy lepiej włączyć tryb ignoruj.

Przeczytałam wywiad, obejrzałam zdjęcia I jestem pewna że tego Pana mi wystarczy

W ogóle zaczynam mieć wrażenie że coachowie przejmują w dzisiejszym świecie rolę takich trochę kaznodziejów - też głoszą prawdę objawioną, z którą maluczkim nie wypada dyskutować. No i sprzedają receptę na szczęście - często drogo Od razu zaznaczę żeby nie było - nie chodzi mi ani o wszystkich księży ani o wszystkich coachów (tak sobie uogólniłam). A ja, być może z przekory, najbardziej cenię sobie samodzielne i krytyczne myślenie (i oparte na nich działania)

---------- Dopisano o 16:39 ---------- Poprzedni post napisano o 16:35 ----------

Tygrysku zdrówka
A w ogóle to mądrze prawisz - jakby nie patrzeć wśród sportowców coachowie sprawdzili się ewidentnie Z drugiej strony mój mąż mający kontakt z próbami "coachingu zawodowego" (motywującego) stosowanego przez jego korporację twierdzi że informatycy są na niego odporni(czy wrecz uczuleni).. No ale pytanie na ile taki informatyk to umysł ścisły a na ile ...homo informaticus

---------- Dopisano o 16:47 ---------- Poprzedni post napisano o 16:39 ----------

Co do kota - jak ja pracowałam w PL to też nas nie było całymi dniami i kot znosił to nieźle (o ile mogę to ocenić) pod warunkiem że po powrocie okaże mu się zainteresowanie. Koty przesypiają 70 % czasu więc Nasz zostaje sam na weekendy (wiadomo od czasu do czasu) i też jest ok (nic nie niszczy, nie obraża się jak wrócimy)... Myślę że koty są rozwiązaniem dla osób pracujących (na pewno lepszym niż psy)... Ale z drugiej strony co ja mogę wiedzieć o tym co się dzieje w tej uroczej futrzastej główce

A nie ma opcji próbnego przygarnięcia? Bo koty są wspaniałe

[Patri]

Napisane przez Joanna XL

Ach Patri a jak tam wstawanie o 6? Bo ciągle się zastanawiam czy warto próbować i o to walczyć - a to jedna z moich trwałych idei-wydłużyć sobie poranek i ustabilizować rytm dnia

Ach Joanno. Teraz właśnie o tym myślisz? Chyba sen to coś czego najbardziej potrzeba mamie na początku, tym bardziej, że za jakiś czas to dzidzia będzie wstawać skoro świt i Ty siłą rzeczy też. CHoć nie da się wyspać na zapas.

Moje wstawanie o 6 działa w kratkę.
Jeśli idę spać około północy, to nie ma szans na wstanie o 6.
Ale nie zniechęcam się. Dziś się nie udało, ale jutro znów spróbuję.

No właśnie to też jedna z moich trwałych idei.
Zachęciła mnie koleżanka, z którą widzę się co rano w szkole.
Zmobilizował mnie wstyd, że moje dziecko spóźnia się do szkoły i problem zniknie, jeśli zacznę wstawać wcześniej.
I jeszcze słucham webinaru i, jakby na dokładkę i przypieczętowanie, padło coś na temat wcześniejszego wstawania.

Wcześniej za szybko zrezygnowałam z próbowania.
W końcu by weszło w nawyk.
Początki są trudne.

---------- Dopisano o 18:12 ---------- Poprzedni post napisano o 17:42 ----------

Napisane przez tigrinha

PS. A skoro już od rana tu spamuję i jęczę, to pokażę Wam kota który jest do wzięcia z domu tymczasowego i ja się w nim na zabój zakochałam

Tygrysie, byłam dziś na wystawie kotów . Pierwszy raz w życiu. (Byliśmy we trójkę). Później siedzieliśmy w salce, oglądaliśmy slajdy i słuchaliśmy pani, która opowiadała o różnych rasach kotów. Dużo się nauczyłam.
Największe wrażenie zrobiły na mnie maine coony ze względu na swoją wielkość! Zrobiłam sobie zdjęcie z takim, którego mogłam podziwiać bezpośrednio i pogłaskać wielokrotnie. Trzymam go wielce nieprofesjonalnie, więc wygląda jak 7 nieszczęść. Ważył 10 kg i był cudowny. Nie chce mi się załadować zdjęcie. Wrzucę na blog.

Nie przypuszczałam też, że zdołam łaskawszym okiem spojrzeć na koty rasy sfinks kanadyjski. Wyglądają demonicznie, jak ten stworek z Władcy Pierścieni - smigol. Omijałam dopóki nie dowiedziałam się o nich kilku rzeczy. Ich naga skóra jest bardzo ciepła. One same są bardzo ruchliwe, ciekawskie i bardzo się przywiązują. Potrzebują drugiego kotka do towarzystwa, bo szkodzi im samotność, i śpią w łóżku. Ciekawskie i pomysłowe koty. Wyglądają na słodziaki.
Jest jeszcze taka rasa, która się nazywa ragdoll - "szmaciana lalka" = najlepsze do tarmoszenia i noszenia przez dzieci . Śliczniaki.
To był baaardzo ciekawy dzień. I tyyyyle kotów widziałam.

---------- Dopisano o 18:34 ---------- Poprzedni post napisano o 18:12 ----------

Napisane przez tigrinha

A w ogóle to jestem dziś bardzo biedna.

[Konwalia11]

Czuje sie zobowiazana cos napisac odnosnie tej malej burzy w szklance wody, ale po prostu... nie mam czasu.
Posty Iszy nie robia na mnie wrazenia.
Troche mi przykro, ze poczucie emocjonalnego bezpieczenstwa, ktore zawsze mialam piszac tutaj rozprysnelo sie jak banka mydlana. Ale to tyle skutkow ubocznych, no i utwierdzam sie w przekonaniu, ze slusznie robie, nie zawierajac zbyt pochopnie blizszych znajomosci.
Jeszcze tylko slowko: Tygrysie mam ci 1001 rzeczy do napisania w sumie, takze odnosnie tego, co pisalas w klubie, ale mam jakies 15 minut na neta, tak jestem rozplanowana. Noo, po prostu duzo sily Ci zycze. I nie boj sie tak bardzo konfliktow - wydaje mi sie, ze to Twoja nieodrobiona lekcja, wiesz, taka ktora sie powtarza i powtarza dopoki sie jej nie nauczysz. Sprobuj jakos wytlumaczyc sobie, ze stawianie granic jest wazne i sluszne dla dobra Twojego i innych. Na dana chwile jest nieprzyjemne, ale na dlugodystansowo przynosi pozytywny efekt.
Tyle madrosci cioci Konwalii, AMEN, lece robic kolacje.

[Joanna XL]

A nie Patri pytałam na przyszłość Teraz to raczej mam problem z niedosypianiem rano - wczoraj obudziłam się o piątej, dziś o czwartej (o siódmej przysnęłam na chwilę)... Myślałam że to wina drzemek w ciągu dnia ale chyba nie bo w ten weekend nie spałam (mama)... także niestety choć wszyscy radzą mi żeby się wysypiać bo przy dziecku nie pośpie to... tylko kiwam głową Dobrze tylko że mojego męża nie budzi światło - to jak nie mogę spać to czytam (o najdziwniejszych porach) bo jednak jak wstanę i coś robię to się budzi (a i tak ma mało odpoczynku).. Ot brak logiki

Ale właśnie wciąż wierzę że stałe pory kładzenia się /wstawania są najkorzystniejsze dla organizmu (mimo że bardzo rzadko udało mi się je wprowadzić). Ostatnio sporo czytałam o rytmie dobowym niemowląt i ... no czego ja nauczę moje maleństwo

Zazdroszczę kociej wystawy Nigdy nie udało mi się dotrzeć w Poznaniu, muszę zobaczyć czy tutaj je robią Za to mamy tu prywatne muzeum kotów - jeszcze tam nie dotarłam - facet przechodząc na emeryturę wydał część oszczędności na mieszkanie gdzie urządził kocią wystawę (porcelana, zabawki etc) - i sam oprowadza gości podobno .. Kociarze są często pozytywnie zakręceni Muszę się koniecznie umówić i wybrać

[Bonjour_tristesse]

Napisane przez Patri

Tygrysie, byłam dziś na wystawie kotów . Pierwszy raz w życiu. (Byliśmy we trójkę). Później siedzieliśmy w salce, oglądaliśmy slajdy i słuchaliśmy pani, która opowiadała o różnych rasach kotów. Dużo się nauczyłam.

Ja też byłam na wystawie kotów rasowych - wczoraj
Trochę tego żałuję i mam dziwne wyrzuty sumienia. Kocham koty i nie potrafię pogodzić się z tym, że ludzie wydają mnóstwo pieniędzy na rasowego kota, kiedy te pieniądze mogłyby uratować życie wielu potrzebujących kociakom Gdyby dochód z wystawy przeznaczyć na schronisko na pewno wybrałabym się ponownie. Tymczasem małe stoisko organizacji zajmującej się pomocą nie cieszyło się zainteresowaniem...

Chyba jestem trochę chwiejna emocjonalnie - dlatego tak to odbieram. W ogóle czytałam gdzieś, że osoby leworęczne mają inną budowę mózgu - spoidło wielkie łączące obie półkule jest większe i ma to wpływ na nadmierną wrażliwością

[Patri]

Napisane przez Joanna XL

Ostatnio sporo czytałam o rytmie dobowym niemowląt i ... no czego ja nauczę moje maleństwo

Hahaha, ono Ciebie nauczy .
Ale masz fajnie.
Teraz, jako bardziej swiadoma, chcialabym przejsc przez takie wczesne macierzynstwo, tylko bez zmeczenia.

---------- Dopisano o 21:11 ---------- Poprzedni post napisano o 20:57 ----------

Napisane przez Bonjour_tristesse

Ja też byłam na wystawie kotów rasowych - wczoraj
Trochę tego żałuję i mam dziwne wyrzuty sumienia. Kocham koty i nie potrafię pogodzić się z tym, że ludzie wydają mnóstwo pieniędzy na rasowego kota, kiedy te pieniądze mogłyby uratować życie wielu potrzebujących kociakom Gdyby dochód z wystawy przeznaczyć na schronisko na pewno wybrałabym się ponownie. Tymczasem małe stoisko organizacji zajmującej się pomocą nie cieszyło się zainteresowaniem...

Chyba jestem trochę chwiejna emocjonalnie - dlatego tak to odbieram. W ogóle czytałam gdzieś, że osoby leworęczne mają inną budowę mózgu - spoidło wielkie łączące obie półkule jest większe i ma to wpływ na nadmierną wrażliwością

Mi za to bylo szkoda i tych rasowych, ktorym co chwile ktos pstrykal fleszem w oczy, a dzieci pukaly w klatki. Niektore sie bardzo denerwowaly, a niektore wygladaly jak nacpane. Koty, nie dzieci . Mi szkoda kiciusiow zimą. Trzesa sie biedulki, ale wola wolnosc niz ciepla niewole.

[Patri]

Napisane przez Joanna XL

Ach Patri a jak tam wstawanie o 6?

Dziś sukces .

[ellefant]

A ja cierpię na bezsenność
Zasypiam normalnie, potem budzę się ok. 1 i do 4 mam sen z głowy. Wyprawiam dzieciaki do szkoły, od 8.30 teoretycznie mogę działać, ale kładę się jeszcze na chwilę. I tak oto mamy 10.30, a ja .... nic jeszcze dzisiaj nie zrobiłam. Tydzień do wyjazdu, w tym 2 zebrania w szkole, 2 imprezy świąteczne, jeden dzień pracy, jedno spotkanie dopołudniowe związane z polską szkołą i ambitny plan doprowadzenia mieszkania do ładu. W mglistych planach jakieś prezenty, małe zakupy dla bliskich, rekonesans kosmetyczno-spożywczo-biurowy. Pakowanie pójdzie mam nadzieję szybko...
Dziś zaplanowałam bieżące porządki, kurze i podłogi, oraz coś z listy - kuchnia, lodówka i kwiatki.

[tigrinha]

Napisane przez ellefant

A ja cierpię na bezsenność
Zasypiam normalnie, potem budzę się ok. 1 i do 4 mam sen z głowy. Wyprawiam dzieciaki do szkoły, od 8.30 teoretycznie mogę działać, ale kładę się jeszcze na chwilę. I tak oto mamy 10.30, a ja .... nic jeszcze dzisiaj nie zrobiłam. Tydzień do wyjazdu, w tym 2 zebrania w szkole, 2 imprezy świąteczne, jeden dzień pracy, jedno spotkanie dopołudniowe związane z polską szkołą i ambitny plan doprowadzenia mieszkania do ładu. W mglistych planach jakieś prezenty, małe zakupy dla bliskich, rekonesans kosmetyczno-spożywczo-biurowy. Pakowanie pójdzie mam nadzieję szybko...
Dziś zaplanowałam bieżące porządki, kurze i podłogi, oraz coś z listy - kuchnia, lodówka i kwiatki.

A co robisz w tym czasie jak nie możesz spać? Słyszałam że najgorsze to próbować na siłę zasnąć, lepiej coś poczytać albo zadbać o urodę (wcieranie balsamu może uśpić) albo właśnie wtedy zabrać się za robotę, najlepiej jakąś nużącą. Prasowanie by się idealnie nadało, bo jest nudne i nikogo nie obudzi
Powodzenia dziś

[zywieczdroj]

Napisane przez tigrinha

Wiem o co chodzi Nie jestem pewna czy dokładnie o to Patri chodziło, ale w mojej interpretacji tak czy inaczej to działa Nieraz słyszałam, że warto miec "rytuały", przed snem zapalic sobie świeczki, otoczyc ładnym zapachem (lubię się perfumowac l'eau d'ambre Artisana na noc i na zimno - jest taki ciepły i otulający), poczytac ulubioną książkę - ale to nigdy na mnie nie działało, bo samo przygotowanie było już jakimś wysiłkiem i wcale mnie tak z automatu nie uspokajało, bo nadal myślałam o tym okropnym wstawaniu rano. A tu trzeba jeszcze wysiłku żeby odsunąc niespokojne myśli, w czym mi bardzo właśnie pomaga kontemplowanie faktu, że jest mi ciepło i wygodnie. A myśląc o poranku staram się nie wybiegac myślami dalej niż otulenie się szlafrokiem i napicie ciepłej kawy z cukrem i śmietanką.

Gorzej, jeśli ciepło i wygodnie i jest też wtedy kiedy dzwoni budzik, a trzeba wstawać
Mam problem z porannym wstawaniem na zajęcia. Zwłaszcza kiedy na dworze ciemno. Jedynymi rzeczami, które są w stanie mnie zmusić do rannego wstawania (nawet o 4 czy 6) jest wstawanie do pracy (ale w sumie pracowałam tylko 3 miesiące, jednak wiedziałam, że muszę wstać i koniec), wyjazd na wakacje albo na weekend lub wyjazd na zakupy. W skrócie - coś, co sprawia mi wiele radości i czego nie mam na co dzień (pomijam tu pracę oczywiście).

[tigrinha]

Napisane przez Konwalia11

Czuje sie zobowiazana cos napisac odnosnie tej malej burzy w szklance wody, ale po prostu... nie mam czasu.
Posty Iszy nie robia na mnie wrazenia.
Troche mi przykro, ze poczucie emocjonalnego bezpieczenstwa, ktore zawsze mialam piszac tutaj rozprysnelo sie jak banka mydlana. Ale to tyle skutkow ubocznych, no i utwierdzam sie w przekonaniu, ze slusznie robie, nie zawierajac zbyt pochopnie blizszych znajomosci.
Jeszcze tylko slowko: Tygrysie mam ci 1001 rzeczy do napisania w sumie, takze odnosnie tego, co pisalas w klubie, ale mam jakies 15 minut na neta, tak jestem rozplanowana. Noo, po prostu duzo sily Ci zycze. I nie boj sie tak bardzo konfliktow - wydaje mi sie, ze to Twoja nieodrobiona lekcja, wiesz, taka ktora sie powtarza i powtarza dopoki sie jej nie nauczysz. Sprobuj jakos wytlumaczyc sobie, ze stawianie granic jest wazne i sluszne dla dobra Twojego i innych. Na dana chwile jest nieprzyjemne, ale na dlugodystansowo przynosi pozytywny efekt.
Tyle madrosci cioci Konwalii, AMEN, lece robic kolacje.

Dziękuję!
Kiedy byłam dzieckiem moi rodzice prawie codziennie strasznie się kłócili, nie zważając na słowa, porę dnia, obecnych przy tym ludzi itd. Potwornie się tego wstydziłam, zamykałam okna, uciekałam z domu mając nadzieję że to ich uspokoi. Nikt mi nigdy nie robił z tego powodu żadnych przykrości, ale i tak okropnie się bałam, że dzieciaki w szkole (na szczęście na mojej klatce nikt z mojej szkoły nie mieszkał, ale w innych już tak) będą mnie obgadywać albo się ze mnie śmiać. Nigdy nikogo nie zaprosiłam do domu, bo wiedziałam, że jeśli akurat rodzice by wrócili, to mogliby zacząć obrzucać się wyzwiskami przy moich koleżankach. Więc lekcji z konfliktów nigdy już raczej nie odrobię Zawsze będzie mi się to kojarzyło z czymś strasznym.
To czekam na pozostały tysiąc rad cioci Konwalii

---------- Dopisano o 11:39 ---------- Poprzedni post napisano o 11:30 ----------

Napisane przez Joanna XL

[/COLOR]Co do kota - jak ja pracowałam w PL to też nas nie było całymi dniami i kot znosił to nieźle (o ile mogę to ocenić) pod warunkiem że po powrocie okaże mu się zainteresowanie. Koty przesypiają 70 % czasu więc Nasz zostaje sam na weekendy (wiadomo od czasu do czasu) i też jest ok (nic nie niszczy, nie obraża się jak wrócimy)... Myślę że koty są rozwiązaniem dla osób pracujących (na pewno lepszym niż psy)... Ale z drugiej strony co ja mogę wiedzieć o tym co się dzieje w tej uroczej futrzastej główce

A nie ma opcji próbnego przygarnięcia? Bo koty są wspaniałe

Wiem że są wspaniałe Jednego miałam miesiąc (znalazłam chorego i niestety nie dało się go wyleczyć ), a drugiego 14 lat. Był wredny, interesowny, gryzł, drapał, atakował nogi, nie dawał się za bardzo pogłaskać ani wziąć na ręce i zasikał wszystko w mieszkaniu, a i tak kochałam go nad życie
Najbardziej martwi mnie nawet nie tyle brak czasu, co moja niestabilna sytuacja mieszkaniowa. Nie lubię tego które wynajmuję i uciekam z niego jak tylko mogę, ale nie mam siły szukać nowego, choć pewnie jakoś w wakacje trzeba się będzie za to wziąć. Boję się problemów z wyprowadzką i ewentualnej demolki jaką kot mógłby pod moje długie nieobecności uskutecznić - a nie sądzę bym miała serce oddać futrzaka tylko dlatego że coś zasikał albo że mi przez niego niewygodnie. No i nie wiem co zrobić

---------- Dopisano o 11:50 ---------- Poprzedni post napisano o 11:39 ----------

Napisane przez Patri

Tygrysie, byłam dziś na wystawie kotów . Pierwszy raz w życiu. (Byliśmy we trójkę). Później siedzieliśmy w salce, oglądaliśmy slajdy i słuchaliśmy pani, która opowiadała o różnych rasach kotów. Dużo się nauczyłam.
Największe wrażenie zrobiły na mnie maine coony ze względu na swoją wielkość! Zrobiłam sobie zdjęcie z takim, którego mogłam podziwiać bezpośrednio i pogłaskać wielokrotnie. Trzymam go wielce nieprofesjonalnie, więc wygląda jak 7 nieszczęść. Ważył 10 kg i był cudowny. Nie chce mi się załadować zdjęcie. Wrzucę na blog.

Nie przypuszczałam też, że zdołam łaskawszym okiem spojrzeć na koty rasy sfinks kanadyjski. Wyglądają demonicznie, jak ten stworek z Władcy Pierścieni - smigol. Omijałam dopóki nie dowiedziałam się o nich kilku rzeczy. Ich naga skóra jest bardzo ciepła. One same są bardzo ruchliwe, ciekawskie i bardzo się przywiązują. Potrzebują drugiego kotka do towarzystwa, bo szkodzi im samotność, i śpią w łóżku. Ciekawskie i pomysłowe koty. Wyglądają na słodziaki.
Jest jeszcze taka rasa, która się nazywa ragdoll - "szmaciana lalka" = najlepsze do tarmoszenia i noszenia przez dzieci . Śliczniaki.
To był baaardzo ciekawy dzień. I tyyyyle kotów widziałam.

Ale Ci zazdroszczę Jakoś nigdy nie pomyślałam żeby pójść na taką wystawę, muszę sobie dopisać do listy sto Nie wiedziałam, że można na takich wystawach brać koty na ręce itp., wydawało mi się, że są tylko do oglądania.
Ale i tak najbardziej lubię bure dachowce

[Patri]

Napisane przez tigrinha

A co robisz w tym czasie jak nie możesz spać? Słyszałam że najgorsze to próbować na siłę zasnąć, lepiej coś poczytać albo zadbać o urodę (wcieranie balsamu może uśpić) albo właśnie wtedy zabrać się za robotę, najlepiej jakąś nużącą. Prasowanie by się idealnie nadało, bo jest nudne i nikogo nie obudzi
Powodzenia dziś

Ja też tak słyszałam. Może prasowanie lepiej nie, bo jak się zdarzy usnąć?
Ja czytam książkę. Zwykle pomaga oderwać myśli od niespania i usnąć.
Choć bezsenność dawno mnie nie odwiedziła. I dobrze.

Jak zawsze się wybudzasz o tej samej godzinie, to jest pewna chińska teoria na ten temat.
http://natura-medica.pl/Chinska/zegar_biologiczny.htm
Ja się budziłam o 4:30 codziennie przez jakieś dwa tygodnie. Płuca.
Julka o 1 w nocy - wątroba, pani kazała zmienić dietę i Julcia sie przestała budzić.
Może działa, może nie, ja nabrałam szacunku do tej chińskiej mądrości, choć jak zwyklę znajduję pewne pytania bez odpowiedzi. (Jeśli zmieniam strefę czasową to wtedy co się dzieje z przypisanymi godzinami? Siłą nawyku pewnie organizm pracuje po staremu. A jeśli mam pracę zmianową i wstaję wtedy gdy inni się kładą? A jeśli już zamieszkam na innym kontynencie, to jak to będzie z tymi godzinami? )

Napisane przez tigrinha

Nie wiedziałam, że można na takich wystawach brać koty na ręce itp., wydawało mi się, że są tylko do oglądania.

Nie wszystkie można było dotykać, ale na tym stoisku było można. Zapytałam czy mogę zrobić z kotem zdjęcie i pani wyraziła zgodę i potem zapytała jak to zdjęcie ma wyglądać, że na ręce czy jak? Na ręce? Naprawdę? Dałaby mi go pani na ręce? Really? OK!

Jedna pani wzięła swego kotecka i wyszła zza stoiska do Julki i innych ludzi. Kot po pani chodził, a Julcia ( i inni przypadkowi) kotka pogłaskała.

Strasznie chciałam poczuć jak ciepłe są te sfinksy kanadyjskie, ale ich akurat nie wolno było dotykać.

[Joanna XL]

Napisane przez Patri

Hahaha, ono Ciebie nauczy .
Ale masz fajnie.
Teraz, jako bardziej swiadoma, chcialabym przejsc przez takie wczesne macierzynstwo, tylko bez zmeczenia. [COLOR="Silver"]
.

Hmmm moja mama mówi to samo (o urokach posiadanie niemowlęcia) - a ja sobie myślę że zawsze jest ale Jak masz pierwsze dziecko to jest cudownie ale nerwy (z niewiedzy, braku doświadczenia) ogromne, przy następnych - z maleństwem łatwiej ale zmęczenie większe (bo są starsze) itd..
Aczkolwiek u mnie ostatnio zaczyna przeważać spokój i radość - i oby tak zostało Chyba też dlatego ostatnie dni/tygodnie są nieco męczące (waga, opuchlizna, różne bóle) żeby przestać się bać porodu a zacząć go wyczekiwać z utęsknieniem U mnie to działa

Co do kotów - w sumie mam doświadczenie z moim jednym - i nie pomyślałam że mam takie szczęście ... Jeszcze niczego mi nie obsikał, zniszczenia minimalne (stłukł 2 kieliszki i po jednym wazonie mojej mamie i teściowej - ale to na pewno ich wina bo źle ustawiły). Poza tym jest kotem-podróżnikiem i do tego przyjaznym wobec innych (w rozsądnych kocich granicach). Nam pozwala na więcej - czasem nawet przychodzi zeby go pogłaskać Oby jeszcze dogadali się z dzieckiem
Zachwycają mnie i męża koty norweskie - ale ukrywam się z tym bo czuję się jakbym lekko zdradzała mojego dachowca
Poza tym koty mają chyba faktycznie szósty zmysł bo właśnie przyszedł mnie polizać po piszącej ręce i przytulić się do laptopa

Elle a może odreagowujesz zmęczenie i stresy z pracy? Ostatni czas był u ciebie intensywny i obfitujący w wydarzenia - może warto odpoczywać jak organizm zgłasza taką potrzebę (nawet dosypiając w ciagu dnia) a obowiązki podzielić na zjadliwe kawałki... A co do bezsenności - może spróbuj czytać coś nudnego - albo np podręcznik dzieci po norwesku Najgorsze to leżeć i próbować zasnąć denerwując się że nie można
No jakiś spacer popołudniu i dotlenienie też powinny pomóc.
Trochę Ci zazdroszczę zbliżającego się wyjazdu do Polski na święta A trochę nie - bo choć atmosfera nie ta sama to jednak cieszę się na pierwszą w życiu Gwiazdkę we dwoje/troje Taka lekka schizofrenia uczuciowa