Problem ze znalezieniem sensu (?) życia

[Claire89]

Nie chcę, by zabrzmiało to patetycznie ani byście pomyślały, że mi się w głowie poprzewracało, ale autentycznie nie widzę większego sensu w moim życiu. A może nie sensu, ale nie mam żadnego głębszego celu do którego mogłabym dążyć. Patrząc z zewnątrz ktoś może się zastanawiać co ja kur... gadam. Jestem młodą dziewczyną, studiuję dobry kierunek na dobrej uczelni, mam rodzinę i przyjaciół, ale... No właśnie. Mam wrażenie, że nie umiem cieszyć się życiem tak, jak powinnam. Studia do końca mnie satysfakcjonują. Mam zainteresowania - ćwiczę, dużo czytam, podróżuję, spotykam się ze znajomymi, ale nie czuję się spełniona. Cały czas czuję, że nic nie jest tak, jak powinno. Pomimo ludzi wokół, jestem samotna. Mam wrażenie, że moje życie jest jednym pasmem porażek (choć gdy racjonalnie pomyślę, to tak tragicznie nie jest). Rzeczą, która nie wpływa na mnie dobrze jest również fakt iż nie układa mi się w sprawach sercowych. Wiele razy zostałam zraniona. Chciałabym coś zmienić w życiu, zacząć się nim cieszyć, ale już nie wiem jak... Ostatnimi dniami jest coraz gorzej. Czuję, jakbym się wewnętrznie rozpadała. Nie wiem czego dokładnie oczekuję pisząc to tutaj, ale może ktoś coś podpowie, poradzi...

[ALL for LOVE]

Zrób listę rzeczy które chciałabyś zrobić. Podróżujesz? Spisz sobie miejsca do których chcesz pojechać, zbieraj na to pieniądze.
Kolejnym celem byłoby skończenie tych studiów i znalezienie pracy w zawodzie.

[ce4534435626970636826734dc4cc81c1d23e519_62b0fbf266bee]

A musisz mieć jakiś nadrzędny cel? Po prostu rób co lubisz i bądź szczęśliwa.

[Claire89]

[1=ce453443562697063682673 4dc4cc81c1d23e519_62b0fbf 266bee;58158201]A musisz mieć jakiś nadrzędny cel? Po prostu rób co lubisz i bądź szczęśliwa.[/QUOTE]
Nie muszę. I pomimo tego, że robię to, co lubię, nie daje mi to szczęścia na dłuższą metę. Chwilowe owszem, ale potem znów dopadają mnie chwile, w których nie mam na nic ochoty. Mogłabym leżeć całymi dniami w łóżku, nie spotykając się z nikim (co jest paradoksem, bo przez to czuje się samotnie) i użalając się nad sobą

[oubergina]

[1=ce453443562697063682673 4dc4cc81c1d23e519_62b0fbf 266bee;58158201]A musisz mieć jakiś nadrzędny cel? Po prostu rób co lubisz i bądź szczęśliwa.[/QUOTE]

gorzej, jak samemu nie wie się co się lubi albo o tym już niestety,
nie pamięta.

---------- Dopisano o 21:38 ---------- Poprzedni post napisano o 21:37 ----------

Napisane przez Claire89

Nie muszę. I pomimo tego, że robię to, co lubię, nie daje mi to szczęścia na dłuższą metę. Chwilowe owszem, ale potem znów dopadają mnie chwile, w których nie mam na nic ochoty. Mogłabym leżeć całymi dniami w łóżku, nie spotykając się z nikim (co jest paradoksem, bo przez to czuje się samotnie) i użalając się nad sobą

może zbadaj tarczycę? ja miałam to samo, plus brak energii i byłam jak zombie. huśtawki nastrojów, ciągły dół i brak sensu w życiu.
potem wykryto u mnie niedoczynność.

[Claire89]

Napisane przez oubergina

może zbadaj tarczycę? ja miałam to samo, plus brak energii i byłam jak zombie. huśtawki nastrojów, ciągły dół i brak sensu w życiu.
potem wykryto u mnie niedoczynność.

Badam się regularnie i zawsze miałam wszystkie wyniki w normie, więc nie sądze, ze to to

[RasAlGhul]

Od dawna tak masz? Może to depresja?

[Claire89]

Nie mogę powiedzieć, że trwa to cały czas, codziennie jestem w dołku, bo tak nie jest. Miewam parę takich dni, czasem kilkanaście, po czym nagle jest lepiej. Tak z dnia na dzień. Jednak taki huśtawki, ze tak to nazwę, trwają od dobrych kilku miesięcy. O ile nie dłużej. Z początku to bagatelizowałam, sądziłam, że może jestem przed miesiączką i stąd gorsze humorki.

[MistrzyniDrugiegoPlanu]

A jak jest u ciebie z postrzeganiem siebie? Cieszysz się z tego, kim jesteś? Z tego, w jakich warunkach się urodziłaś, że w takiej rodzinie, a nie innej, z taką płcią, z takimi genami, itp.? Co jest dla ciebie w życiu ważne? To znaczy, czy jest coś takiego, bez czego swoje życie uznałabyś za przegrane?

[Claire89]

Napisane przez MistrzyniDrugiegoPlanu

A jak jest u ciebie z postrzeganiem siebie? Cieszysz się z tego, kim jesteś? Z tego, w jakich warunkach się urodziłaś, że w takiej rodzinie, a nie innej, z taką płcią, z takimi genami, itp.? Co jest dla ciebie w życiu ważne? To znaczy, czy jest coś takiego, bez czego swoje życie uznałabyś za przegrane?

Uważam się za osobę wartościową. Pomimo dołków w jakie wpadam, nie uważam się za beznadziejną osobę. Mogę powiedzieć, że lubię siebie. Rodzinę kocham i pomimo tego, że nigdy się u nas nie przelewało, było sporo kłótni między rodzicami (jest nadal) to nie zamieniłabym jej na żadną inna.
Uznałabym swoje życie za przegrane, gdybym siedziała na tyłku i nic kompletnie nie robiła, nie starała się. Nie zdobyła wykształcenia. I sądzę, że bolałoby mnie bardzo, gdybym nie założyla wlasnej rodziny

[EvaIo]

No, to jest dramat, jak cos nie gra, ale trudno powiedzieć co. Być może to depresja (bo ta choroba polega właśnie na tym, że nie ma wyraźnej przyczyny - chory często nie wie, czemu jest nieszczęśliwy).
Można pozornie mieć wszystko a być głęboko nieszczęśliwym. Może to dziedziczona po rodzicach nieszczęśliwa osobowość. Zaniżanie (często subtelne) poczucia własnej wartości przez bliskich ("nie uda się", "czemu 4 a nie 5?"). Nieszczęśliwi rodzice wychowują nieszczęśliwe dzieci.
Jeśli dobrze się odżywiasz, dużo się ruszasz (może za mało przebywania na świeżym powietrzu, tylko ćwiczenia w domu?), robisz fajne rzeczy - i NAPRAWDĘ nie potrafisz zlokalizować źródła swoich problemów (chociaż najczęściej podskórnie czujemy, co powinniśmy zmienić, żeby było inaczej), to powinnaś pomyśleć chociaż o kilku sesjach i terapeuty. Na początek.

[ce4534435626970636826734dc4cc81c1d23e519_62b0fbf266bee]

Ile czasu w tygodniu zabiera ci bycie na uczelni?

[Lexie]

Może masz depresję. To co opisujesz wygląda jak stany depresyjne.
A kiedy ten obniżony nastrój Ci mija po kilku/kilkunastu dniach, to jak się czujesz? Jak długo czujesz się lepiej?

A może faktycznie potrzebujesz swojemu życiu nadać sens, tylko, że to oznacza coś innego dla każdej osoby. Musiałabyś się sama zastanowić czego Ci brakuje. Co by Ci ten sens dało. Jedni się spełniają przed rodzinę, inni chcą być po prostu szczęśliwi i zadowoleni z życia, inni chcą robić coś "dla świata", angażują się w pomoc innym.

[ellen72]

Nie uklada Ci sie w sprawach sercowych, czyli jest cos na czym Ci zalezy, bo inaczej nie zwrocilabys na to uwagi.

Rodzina i przyjaciele, ktorzy po prostu sa i "w razie czego mozna na nich liczyc", ale w zasadzie to kazdy ma swoje zycie, nie zastapia odpowiedniej ilosci wartosciowego czasu spedzanego wspolnie. Nie czujesz sie przypadkiem samotna?

[Claire89]

Napisane przez EvaIo

aźnej przyczyny - chory często nie wie, czemu jest nieszczęśliwy).
Można pozornie mieć wszystko a być głęboko nieszczęśliwym. Może to dziedziczona po rodzicach nieszczęśliwa osobowość. Zaniżanie (często subtelne) poczucia własnej wartości przez bliskich ("nie uda się", "czemu 4 a nie 5?"). Nieszczęśliwi rodzice wychowują nieszczęśliwe dzieci.

Na pewno nie chodzi o to. Rodzice pomimo tego, że się kłócili nigdy nie krytykowali ani mnie ani brata. Dla nas byli najlepszymi rodzicami na świecie, do wszystkiego motywowali.

[1=ce453443562697063682673 4dc4cc81c1d23e519_62b0fbf 266bee;58162526]Ile czasu w tygodniu zabiera ci bycie na uczelni?[/QUOTE]
4 dni w tygodniu praktycznie od rana do wieczora. nie mam za dużo czasu dla siebie.

Napisane przez lexie

Może masz depresję. To co opisujesz wygląda jak stany depresyjne.
A kiedy ten obniżony nastrój Ci mija po kilku/kilkunastu dniach, to jak się czujesz? Jak długo czujesz się lepiej?

A może faktycznie potrzebujesz swojemu życiu nadać sens, tylko, że to oznacza coś innego dla każdej osoby. Musiałabyś się sama zastanowić czego Ci brakuje. Co by Ci ten sens dało. Jedni się spełniają przed rodzinę, inni chcą być po prostu szczęśliwi i zadowoleni z życia, inni chcą robić coś "dla świata", angażują się w pomoc innym.

Po takim dołku czuję się dobrze kilka tygodni i potem wszystko wraca. Takie zamknięte koło.
Zastanawiałam się nad zapisaniem się nad jakiś wolontariat, by robić coś więcej, coś dla kogoś, jednak nie podjęłam jeszcze ostatecznej decyzji.

Napisane przez ellen72

Nie uklada Ci sie w sprawach sercowych, czyli jest cos na czym Ci zalezy, bo inaczej nie zwrocilabys na to uwagi.

Rodzina i przyjaciele, ktorzy po prostu sa i "w razie czego mozna na nich liczyc", ale w zasadzie to kazdy ma swoje zycie, nie zastapia odpowiedniej ilosci wartosciowego czasu spedzanego wspolnie. Nie czujesz sie przypadkiem samotna?

Często czuję się samotna, choc naprawdę na rodiznę i przyjaciół nie mogę narzekać - mamy świetny kontakt, widujemy się bardzo często.

Co do spraw sercowych, to wiadomo, że brakuje mi partnera, ale na siłę nie będę latać i szukać. Nie jestem desperatką. Czuję się dobrze sama ze sobą, gdy nie mam tego dołka, ale czasem brakuje takiej bliskiej osoby tylko dla mnie wiadomo

[201607040946]

Może masz dystymię. Albo cyklotymię, jeśli miewasz zmiany nastrojów

[whisper_of_the_heart]

Jakbym czytała o sobie.
Jak będziesz miała ochotę o tym pogadać to priv

[3a032fcd5bcbee239629acde3cc1a01c42f8ddce_607622724de4b]

Wszędzie dobrze, gdzie nas nie ma.

[DopplegangerEddarda]

Może pomogła by Ci pomoc ludziom, działalność charytatywna. Dobrze jest dać coś dobrego od Siebie temu złemu światu