Czy planowanie dziecka, niezupełnie będąc w związku jest kompletnie absurdalne?

[dfdce9ad473ee3ba4bd9426289ac63cb58eb8552]

Napisane przez robcia

Ale niestety w pełnych rodzinach też są takie matki, ojciec jest a jakoby go nie było.

Jezu kochany, doskonale sobie zdaję z tego sprawę.
Nie o to chodzi, że jakaś baba smotnie wychowująca ma jakieś deficyty, a ta wychowująca niesamotnie pewnie nie ma. Chodzi o to, że dziecko skazane na taką matkę nie może odwołać się do nikogo innego w najbliższej rodzinie. Bo nie ma ojca. Gdyby był, to mógłby stanowić jakąś przeciwwagę do tych zachowań matki. 'Kastrujących' psychicznie, robiących ogromną krzywdę chłopakowi. I o to mi tylko chodzi. Czy tu wszystko trzeba tłumaczyć łopatologicznie

[201705042038]

Napisane przez sztojabudu

Dobra, ale my tu przecież nie rozmawiamy o tym, czy samotna matka powinna mieć dziecko, tylko o tym, czy powinna mieć dziecko z TYM akurat facetem, bo na taką opcję się uparła.
Ciekawa jestem, co sama adeedra poradziłaby wizażance w takiej sytuacji. Adeedra, podejmiesz się?
Nie uważam, że pragnienie dziecka jest zachcianką. Nie uważam, że samotna kobieta nie powinna się decydować na dziecko. Ale jednak rozważania nad tym, czy nie skrzywdzę dziecka, wychowując je bez ojca, zajęłyby mi dużo dłużej, niż rozważania nad tym, czy nie skrzywdzę mężczyzny, kradnąc mu plemnika bez jego wiedzy (czy jeśli drzewo pada w lesie, a nikt tego nie słyszy...) Tak że nie dziwię się dyskusji.

A ja bym się bardziej martwiła, jakie "wartości" i "wzorce" przekaże dziecku matka, która w czymś takim nie widzi nic złego, chociażby to był plemnik stałego partnera.

[kiciun]

Może autorka to, czy będzie dobrą matką i nie skrzywdzi dziecka rozważyła już dawno, jest zdecydowana, więc wątek wygląda tak, a nie inaczej. Aczkolwiek mi też ten wpis wygląda na wielki chaos i rozchwianie, ale może to tylko chaotyczny sposób pisania, sama też tak piszę.

[201705042038]

[1=dfdce9ad473ee3ba4bd9426 289ac63cb58eb8552;6469967 1]Jezu kochany, doskonale sobie zdaję z tego sprawę.
Nie o to chodzi, czy jakaś baba smotnie wychowująca ma jakieś deficyty czy nie ma. Chodzi o to, że dziecko skazane na taką matkę nie może odwołać się do nikogo innego w najbliższej rodzinie. Bo nie ma ojca. Gdyby był, to mógłby stanowić jakąś przeciwwagę do tych zachowań matki.[/QUOTE]

Uważasz, że w związkach opartych na "przeciwwadze", w których rodzice nie są zgodni w postawowych kwestiach dotyczących wychowania i dziecko nieustannie obserwuję tę walkę, warunki do rozwoju są lepsze? Bo mam wrażenie, że mówisz o układzie toksyczny rodzic + jeden normalny.

[201703061049]

Napisane przez anna87

A ja bym się bardziej martwiła, jakie "wartości" i "wzorce" przekaże dziecku matka, która w czymś takim nie widzi nic złego, chociażby to był plemnik stałego partnera.

Wcale nie napisałam, że nie widzę nic złego. Owszem, rozważałabym nad tym. Czy jednak uważasz, że lepiej byłoby, mniej potencjalnej krzywdy spowodowałaby, mając dziecko z tym facetem? Dorzućmy, że autorka wersję z bankiem spermy (jedyną w pełni ''czystą'' moralnie, odrzuciła jako obrzydliwą, więc pozostawiła nam ograniczony wybór
I ''chociażby''? Gdyby to był plemnik stałego partnera, absolutnie nie zrobiłabym/radziłabym czegoś takiego. To jest realna, wymierna krzywda wyrządzona drugiemu człowiekowi, w przypadku, jeśli dziecka nie chciał, a teraz je ma, wie, że je ma, i musi mieć z tego tytułu obowiązki. Zupełnie inna kategoria ciężkości, nie wiem, co to ma do rzeczy.

[dfdce9ad473ee3ba4bd9426289ac63cb58eb8552]

Napisane przez anna87

Uważasz, że w związkach opartych na "przeciwwadze", w których rodzice nie są zgodni w postawowych kwestiach dotyczących wychowania i dziecko nieustannie obserwuję tę walkę, warunki do rozwoju są lepsze? Bo mam wrażenie, że mówisz o układzie toksyczny rodzic + jeden normalny.

Nie, chodzi mi o to, że kobieta nigdy nie będzie facetem. A chłopak faceta/ojca potrzebuje w swoim życiu jak tlenu. Jeżeli ma pecha i nie dość, że nie ma ojca, to jeszcze matkę na dodatek ma szurniętą, to ma przesrane. O to mi chodzi.
I tylko o to.

[robcia]

[1=dfdce9ad473ee3ba4bd9426 289ac63cb58eb8552;6469967 1]Jezu kochany, doskonale sobie zdaję z tego sprawę.
Nie o to chodzi, czy jakaś baba smotnie wychowująca ma jakieś deficyty czy nie ma. Chodzi o to, że dziecko skazane na taką matkę nie może odwołać się do nikogo innego w najbliższej rodzinie. Bo nie ma ojca. Gdyby był, to mógłby stanowić jakąś przeciwwagę do tych zachowań matki. 'Kastrujących' psychicznie, robiących ogromną krzywdę chłopakowi. I o to mi tylko chodzi. Czy tu wszystko trzeba tłumaczyć łopatologicznie [/QUOTE]
Ja cię rozumiem.Tylko z reguły tam ,gdzie są tak silne ,toksyczne matki, ojciec nie ma nic do gadania i wątpię bardzo czy ośmieliłby się wtrącić w wychowywanie dziecka. Choć oczywiście rozumiem,że skoro jest to dziecko ma o połowę więcej szans ,że jeden rodzic będzie normalny.

[thirky]

[1=dfdce9ad473ee3ba4bd9426 289ac63cb58eb8552;6470002 1]Nie, chodzi mi o to, że kobieta nigdy nie będzie facetem. A chłopak faceta/ojca potrzebuje w swoim życiu jak tlenu. Jeżeli ma pecha i nie dość, że nie ma ojca, to jeszcze matkę na dodatek ma szurniętą, to ma przesrane. O to mi chodzi.
I tylko o to.[/QUOTE]

chyba w 95% przypadków jakie znam gdzie matka jest szurnięta pt. "mój synuś najmilszy" to ojciec siedzi cicho pod pantoflem i się nie odzywa.

[dfdce9ad473ee3ba4bd9426289ac63cb58eb8552]

Napisane przez robcia

Ja cię rozumiem.Tylko z reguły tam ,gdzie są tak silne ,toksyczne matki, ojciec nie ma nic do gadania i wątpię bardzo czy ośmieliłby się wtrącić w wychowywanie dziecka. Choć oczywiście rozumiem,że skoro jest to dziecko ma o połowę więcej szans ,że jeden rodzic będzie normalny.

Dobra, porzućmy motyw z 'toksyczne i walnięte', skupmy się na tym, że matka, to nie-ojciec. I tyle. To ma swoje konsekwencje zawsze. Czasem mniejsze, czasem większe.

---------- Dopisano o 15:39 ---------- Poprzedni post napisano o 15:37 ----------

Oczywiście dodam, że dla córek nieobecność w życiu ojca również jest niesamowicie krzywdząca.

[dorris23]

[1=dfdce9ad473ee3ba4bd9426 289ac63cb58eb8552;6470022 6]Dobra, porzućmy motyw z 'toksyczne i walnięte', skupmy się na tym, że matka, to nie-ojciec. I tyle. To ma swoje konsekwencje zawsze. Czasem mniejsze, czasem większe.

---------- Dopisano o 15:39 ---------- Poprzedni post napisano o 15:37 ----------

Oczywiście dodam, że dla córek nieobecność w życiu ojca również jest niesamowicie krzywdząca.[/QUOTE]
Potwierdzam, wychowywałam się bez ojca i bardzo mi go brakowało. Mimo, że mama nie była "szurnięta" i dawała nam wszystko, co najlepsze to ojca jednak brakowało.

[201803111829]

[1=dfdce9ad473ee3ba4bd9426 289ac63cb58eb8552;6469967 1]Jezu kochany, doskonale sobie zdaję z tego sprawę.
Nie o to chodzi, że jakaś baba smotnie wychowująca ma jakieś deficyty, a ta wychowująca niesamotnie pewnie nie ma. Chodzi o to, że dziecko skazane na taką matkę nie może odwołać się do nikogo innego w najbliższej rodzinie. Bo nie ma ojca. Gdyby był, to mógłby stanowić jakąś przeciwwagę do tych zachowań matki. 'Kastrujących' psychicznie, robiących ogromną krzywdę chłopakowi. I o to mi tylko chodzi. Czy tu wszystko trzeba tłumaczyć łopatologicznie [/QUOTE]
Na szaro :jakie to zachowania "kastrujące" - z ciekawości pytam

[Chatul]

Napisane przez cava

Tak , naprawde wiem ze trudno w to uwierzyć, ale mimo popropagandy, 40to latka biologicznie nie jest już pierwszej młodości.
Faceci mogą sobie czekać i do 80 tki.

Tak na marginesie:
40 lat u mężczyzny (o osiemdziesięciu nawet nie wspominam ) to też już nie jest czas pierwszej młodości i optymalny moment biologiczny na decydowanie się na dziecko. Są już badania, które wykazały korelację późnego wieku ojca i różnych schorzeń potomstwa. Poza tym, nie wydaje mi się, by 40-letni mężczyzna miał więcej sił do zajmowania się np. noworodkiem niż 40-letnia kobieta.

[dfdce9ad473ee3ba4bd9426289ac63cb58eb8552]

Napisane przez Chatul

Tak na marginesie:
40 lat u mężczyzny (o osiemdziesięciu nawet nie wspominam ) to też już nie jest czas pierwszej młodości i optymalny moment biologiczny na decydowanie się na dziecko. Są już badania, które wykazały korelację późnego wieku ojca i różnych schorzeń potomstwa. Poza tym, nie wydaje mi się, by 40-letni mężczyzna miał więcej sił do zajmowania się np. noworodkiem niż 40-letnia kobieta.

Tym bardziej, ża polscy faceci mają fatalną jakość nasienia. Gdzieś czytałam, że np. Kanadyjczyk ma tyle plemników w 1 ml ejakulatu, co Polak w całym. Coraz więcej jest w Polsce bezpłodnych par i to z przyczyn leżących po stronie mężczyzny.
Pomijając to, że Polak żyje średnio ok. 10 lat krócej niż Polka.

[kahoko hino]

Napisane przez wiekanka

Wypowiedz autorki odnosnie niecheci bycia we dwoje w zwiazku i tak dla mnie jest niejasna.Za kazdym razem wymiguje sie od wyraznej i pelnej odpowiedzi.Nie dopuszcza do Siebie za blisko i szybko ucina temat, przez co moim zdaniem rozmowa utkwila w martwym punkcie.
Rozumiem, ze ma swoje powody i nie ma obowiazku na Intymnym pokazywas calej pupy ale jesli chcialaby trafionych i szczerych wypowiedzi, to sama szczera powinna byc, dlatego przez to dyskusja oparta jest na domyslach.

cóż, dyskusja (o ile to można jeszcze tak nazwać) popłynęła tak daleko, że ciężko oczekiwać wynurzeń.

Napisane przez adeedra

Pisałam, że do nich nie dążę i że wieloletni związek nie jest moim celem nadrzędnym.

pisałaś też, że się w nim nie widzisz.

Napisane przez adeedra

Czyli przede wszystkim nieszczerość i opowiadanie o tym, że skrycie-nie-skrycie marzę o wieloletnim związku, bo jak się tak nie mówi, to i tak się to myśli, tylko ze strachu do tego nie przyznaje a innej opcji świat nie widział. Spoko.

za daleko. ja nie uważam, że Ty skrycie marzysz o długoletnim związku i białym płocie. ja mam wrażenie, że faktycznie to nie jest dla Ciebie cel sam w sobie (jak dla niektórych), ale jednocześnie go wręcz unikasz - z lęku właśnie.

Napisane przez adeedra

Skąd to wzięłaś?

stąd, że bliżej Ci do rozważań natury prawnej w kwestii pozbawienia ojca praw do dziecka, niż rozważań związku z nim.

Napisane przez adeedra

Ależ dokładnie o to chodzi.

kompletnie nie.

Napisane przez adeedra

Tak, bo jak się z kimś zwiążę to na pewno będzie patologia i tylko do patologii przyrównywać się warto. Już bez przesady, żeby z durnym kontrargumentem na durny argument.

ja nie twierdzę, że jak Ty się zwiążesz, to będzie pato. biorąc pod uwagę Twoją samoświadomość - wręcz przeciwnie.

ja porównuję w miarę przeciętną parę rodziców chociażby w PL (no bo ślub trzeba, to i dziecko trzeba) do modelu, który Ty proponujesz. I twierdzę, że Twój bije przeciętność na głowę.

Napisane przez adeedra

Przecież to był żart.

wątpię.

Napisane przez adeedra

Wie, bo mu mówiłam. Powtórzyłam kilka razy, przyswoił i zyskał rangę eksperta.
Kłamię w czym?

czyli Ty mu powiedziałaś, że się zakochujesz od razu i masz uderzenie pioruna, powtórzyłaś to kilka razy. po czym zakochałaś się w nim z opóźnionym zapłonem, więc on, ekspert z rangi, uznał, że kłamiesz, bo przecież Ty jesteś coup-de-foudre type. i nie przyjmuje do wiadomości Twoich wyznań uczuciowych, bo wie, że Ty piorun i takie tam, więc to nie może być prawda.

tak czy nie?

Napisane przez adeedra

Ja cały czas piszę o pierwszej sytuacji, w której o tym wspomniałam. I o tym, że gdybym wtedy nagle zaczęła się zachowywać zupełnie inaczej niż zwykłam się zachowywać, a on to uznał za normalną kolej rzeczy. Nie, ż teraz.

a okej, to tu zwracam honor. bo ja zrozumiałam, że na moją propozycję, by teraz z nim pogadać uznałaś, że byłby wariat.

choć nawet wtedy to nie byłby taki znowu wariat, ale niech i będzie mniejsza o to

Napisane przez adeedra

Nie daje. We wszystkich pozostałych przypadkach szanse na to, że skończę w telenoweli są zbyt wysokie.

w sensie razi Cię, jakby owe historie wyglądały z boku?

Napisane przez adeedra

Bank spermy odrzuciłam wcześniej. Po głębszym zapoznaniu się z prawem, które ustala, że jak ktoś mi coś włoży w macicę to to już ma tam zostać, ale sama o włożeniu tam tego decydować nie mam prawa, chyba że mąż za mnie zdecyduje oraz po zapoznaniu się z okazami w bazie danych odrzucam ten pomysł jeszcze dalej.

tego nie wiedziałam, ale nie zmienia to faktu, że (jak rozumiem) przyszłaś tu po coś, na co sama nie wpadłaś.

Napisane przez adeedra

Pół wizażu wychowało się w niepełnych rodzinach?

ale tylko ta połowa z anonimowych kont

Napisane przez adeedra

Bo wszyscy rodzice, których dzieci potrzebują terapeutów, psychologów i pedagogów często szczerze z nimi rozmawiali. Taaaa.
Poza tym mówienie, że coś polega na tym czy siamtym to wykład, nie rozmowa.

Napisane przez I am Rock

A co zrobisz, gdy dziecko zapyta, dlaczego ojciec mnie nie chciał?
Gdy ty będziesz tłumaczyć mu swoje racje, a ono i tak będzie czuło się odrzucone przez ojca?
I cokolwiek powiesz, zarzuci ci, że kłamiesz?

jeśli odpowiedzi na pytania 'a gdzie jest mój tata?' będą poprawnie poprowadzone, to nie padnie pytanie, dlaczego ojciec mnie nie chciał.

Napisane przez zakonna

Czy Ty widzisz różnice pomiędzy świadomym wyborem a istniejącymi okolicznosciami?

wysłane telepatycznie

efekt jest ten sam - nie ma rodziny ze strony ojca.

Napisane przez Mojwa

No i skoro nie ma kandydata na ojca to najlepszym wyjściem jest nie mieć dziecka.

ona ma kandydata na ojca, ona nie ma kandydata na męża.

Napisane przez Mojwa

A co ma zrobić jak nie ma gdzie mieszkać? A co ma zrobić jak nie ma pracy? A co ma zrobić jak jest ciężko chora? Odpowiedź jest prosta - poczekać. Adeedra nie dobija do 40tki.

a skąd wiesz, ile dokładnie adeedra ma lat? poza tym mówiła, że czekała i że nie jest z tego zadowolona, więc dlaczego ma czekać więcej?

Napisane przez dorris23

Potwierdzam, wychowywałam się bez ojca i bardzo mi go brakowało. Mimo, że mama nie była "szurnięta" i dawała nam wszystko, co najlepsze to ojca jednak brakowało.

to tylko udowadnia, że Tobie w Twoim życiu brakowało ojca. a nie, że każdemu dziecku bez ojca tej osoby brakowało.

[zakonna]

no, drugi rodzic to takie przereklamowane....

Dla syna ojciec jest modelem identyfikacyjnym. Popatrz, jaki jestem. Podpowiadam ci, jak być. Dla córki jest tym, który uczy, jak bezpiecznie być blisko mężczyzny. To najcenniejsze, co córka może od niego dostać
Cytat z wywiadu z psychoterapeutą.

[adult90]

Napisane przez zakonna

Dla syna ojciec jest modelem identyfikacyjnym. Popatrz, jaki jestem. Podpowiadam ci, jak być. Dla córki jest tym, który uczy, jak bezpiecznie być blisko mężczyzny. To najcenniejsze, co córka może od niego dostać
Cytat z wywiadu z psychoterapeutą.

Rola ojca w rozwoju dziecka. Rozwój ego i superego.pdf

Najpierw lepiej się dokształcić i dowiedzieć co nieco o psychice ludzkiej, zanim się wyda na świat drugiego człowieka i podejmie odpowiedzialność poprowadzenia go w dorosłe życie.

Ten wątek jest tak żenujący że aż smutny.

[dfdce9ad473ee3ba4bd9426289ac63cb58eb8552]

Napisane przez kahoko hino

to tylko udowadnia, że Tobie w Twoim życiu brakowało ojca. a nie, że każdemu dziecku bez ojca tej osoby brakowało.

Dowiedz się może jednak czegokolwiek z psychologii rozwojowej czy w ogóle z psychologii człowieka zanim zaczniesz pisać takie teorie jak wyżej.

---------- Dopisano o 20:12 ---------- Poprzedni post napisano o 20:12 ----------

Napisane przez adult90

Ten wątek jest tak żenujący że aż smutny.

Niestety.

[thirky]

Napisane przez adult90

Rola ojca w rozwoju dziecka. Rozwój ego i superego.pdf

Najpierw lepiej się dokształcić i dowiedzieć co nieco o psychice ludzkiej, zanim się wyda na świat drugiego człowieka i podejmie odpowiedzialność poprowadzenia go w dorosłe życie.

Ten wątek jest tak żenujący że aż smutny.

Aha i dokształcać się mamy Freudem? Genialne.

[Linka25]

Napisane przez cava

Faceci mogą sobie czekać i do 80 tki.

+ pojawia się w tym czekaniu inny motyw. Czy to dla dziecka aż takie dobro, mieć rodzica który umrze te 20 lat wcześniej niż by mógł, jakby prędzej rodził. Przecież, uwaga: pozbawi potencjalne wnuku dziadka.

Po pierwsze to nieprawda, że wiek faceta nie ma znaczenia. Kiedyś był taki pogląd, dziś wiadomo, że ma i to duże. 50% genów dziecko ma od ojca, z wiekiem te geny coraz gorsze. Nie wprowadzaj w błąd. Doczytaj.

Po drugie, kobiety nie od dziś rodzą w okolicach 40. Rodzą tak od zawsze, tylko kiedyś, rodziły w tym wieku 8 czy 10 dziecko, bo zaczynały w wieku lat parunastu, a dzis pierwsze lub drugie i ostatnie.

Ten argument, że dziecku zabraknie rodzica 20 lat wcześniej, to jak kulą w płot w tym wątku. Wszak tu dowiadujemy się, że brak rodzica nie jest problemem

[adeedra]

Napisane przez ajah

Adeera dla matki dobro dziecka powinno być kwestią najistotniejszą.
Jeśli tego nie ogarniasz, to planowanie macierzyństwa samotnego (mało istotne w jaki sposób doszłoby do zapłodnienia i z kim) jest głupotą i może mieć przykre konsekwencje również dla ciebie.

Zgadzam się z zakonna, że niektóre wypowiedzi w tym wątku są strasznie oderwane od rzeczywistości, jakby piszący nie ogarniali podstaw rozwoju człowieka. Jeśli nie ma ojca to kto jest ? W jakiej przestrzeni, rodzinie dziecko będzie żyło?

Nikt nie jest w stanie ochronić dziecka od problemów, chorób, kłopotów, ale każdy może je zminimalizować.

Nie widzę związku pomiędzy dobrymi chęciami a chronieniem przed problemami i chorobami. Dobre chęci < realizm.

Napisane przez JanePanzram

Piszesz jak o technicznych rzeczach, jakbyś z problemem nie była związana emocjonalnie, tylko to był jakiś koncept, który sobie tam rozpisujesz na tablicy. Tak twoje posty wyglądają: są napisane beznamiętnie, jak o rzeczy technicznej. Na dodatek piszesz slangiem z neta (friendzone, meh itd.), czyli mało poważnie, co tylko nasila wrażenie, że piszesz o jakimś swoim koncepcie, bo np. lubisz dużo dumać - i tak sobie wydumałaś dziecko, nie wiadomo skąd i czemu.

Powinnam pisać w emocjonalny sposób o dziecku, które jeszcze nie istnieje?
Używam takich słów, jakich używam normalnie, nie widzę powodu dla którego miałabym nagle zmieniać słownictwo na potrzeby tej dyskusji.

Napisane przez zakonna

Ale świadomie zabierać dziecku szansę na to, żeby ojciec i jego część rodziny mogła mu coś przekazać, to nie jest egoizm? I nie będzie babci, dziadka, żadnych cioć ani wujków od strony ojca. Amputujesz dziecku połowę rodziny na starcie.

To samo można powiedzieć o czekaniu jeszcze np. pięć lat i amputowaniu dziecku pięciu lat kontaktów ze starszą częścią rodziny.

Napisane przez cava

Ale niestety, nie każde dziecko jest dzieckiem z pełnej rodziny i tyle. Inie ma co tworzyć atmosfery, że dziecko wychowane bez 1 rodzica jest z założenia ułomne pod jakimś względem.
I ja serio, obserwując znane mi związki znajomych, nie widzę korelacji pomiędzy wychowaniem się w pełnej rodzinie a umiejętnością stworzenia dobrze funkcjonującego związku.

Też jakoś nie widzę tej korelacji. Chciałabym powiedzieć, że "większość", ale chyba wszystkie znane mi dzieci, które wychowywały się od wczesnego dzieciństwa tylko z jednym rodzicem są teraz w związkach, raczej udanych ("raczej" w odniesieniu do tych, z którymi nie mam jakiegoś szalenie częstego kontaktu). Nie pamiętam żadnych rozkmin o tym, dlaczego tatuś mnie nie chciał. Tęskniły za rodzicami, którzy wyjeżdżali do pracy na długie miesiące i byli z nimi tylko urlopowo.

Napisane przez Lumimi

Dla mnie swiadome pozbawianie dziecka jednego rodzica to jest egoizm, glupota badz bycie po prostu osoba niedojrzala. JA CHCE DZIECKA TO BEDE GO MIALA, BO CHCE! Nie patrzac na okoliczności. A dziecko to nie nowa kanapa czy samochod.

Toteż nie zamierzam go wymieniać jak mi się po paru latach kolor znudzi.

Napisane przez Lumimi

Nie znam osoby wychowującej sie bez ojca od poczatku, ktorej by tego ojca nie brakowalo i ktora by powiedziala "nie chce taty mama mi wystarczy". Mimo ze matki staraly sie wszystko dziecku zapewnic tak tego ojca w zyciu brakowało.

A ja znam. Ani jedno ani drugie nie pozwala wysnuć prawdopodobnych przypuszczeń na temat tego, co powie kiedyś moje.

Napisane przez Mojwa

Uwaga uwaga
Nieposiadanie dzieci nie wpływa nijak na ich życie bo nie istnieją.

Jak to nie? Wpływa na życie tych istniejących, bo nie będą miały kuzynów, albo kolegów w swoim wieku, z którymi mogłyby się bawić.

Napisane przez Mojwa

Niektórzy wyznają taki radykalny pogląd ze jeśli chodzi o robienie dzieci to samo chcenie to trochę mało. Tak, robienie sobie dziecka gdy jest spore ryzyko przekazania mu choroby genetycznej jest zle . Tak, robienie dzieci przez osoby chore na zespół downa jest złe.

Nie mam chorób genetycznych w rodzinie. Nie mam zespołu Downa.

Napisane przez Mojwa

Czyli można spokojnie robić dzieci będąc alkoholikiem, bo to odpowiedzialne i najwyżej skończy się DDA?

Nie piję alkoholu.

Napisane przez Mojwa

Czyli nie ma znaczenia czy robimy coś świadomie czy wyniknelo z okoliczności. No, wiec róbmy dzieci bez pracy mieszkając pod mostem. Bo przecież można prace i mieszkanie stracić

Mam pracę i nie mieszkam pod mostem.

Napisane przez Mojwa

No i jak adeedra chciała dostać tylko pozytywne odpowiedzi to mogła zaznaczyć. Straszne, pyta o opinie i nie dostaje odpowiedzi jakie sobie wymarzyla, ah ten zły wizaz.

Porównanie do bezrobotnej, bezdomnej, chorej umysłowo alkoholiczki to więcej niż mogłabym sobie wymarzyć.

Napisane przez Mojwa

No i co dalej. Nie zgadzasz się z nią, Twoja sprawa. Ja zdania nie zmienię.
Chęć posiadania dziecka to nie jest jakaś super zaleta ani potrzeba, która trzeba spełnić niezależnie od okoliczności bo bejbik

A kto tu mówi o tym, że jakakolwiek chęć jest zaletą?
Ta druga część tyczy się też niechęci posiadania dziecka?

Napisane przez Lumimi

Tak

Mozna tez narobic sobie 5 dzieci jak mieszka sie w kawalerce.
Mozna tez narobic sobie 10 dzieci mimo ze nie ma sie tylu pieniedzy zeby rodzine utrzymac.

Nie mieszkam w kawalerce.

Napisane przez Lumimi

Jak dla mnie jest to pewna odmiana OZM ze chec posiadania dziecka przyslania wszystko.

Nie planuję dziesiątego dziecka, piątego też nie.

Napisane przez JanePanzram

Pewnie może, ale samotni rodzice w 99,9% przypadków woleliby nie być samotnymi rodzicami. Gdyby im dać wybór - to by wychowywali w parze.

Jeden na 1000? Skąd te dane?
I o czym niby świadczyłby taki wynik w grupie, w której porażającą większość stanowiłyby osoby, które w ten czy inny sposób straciły partnera, na którego liczyły?

Napisane przez JanePanzram

Mówisz więc o czymś, co jest mało normalne i do czego prawie nikt świadomie nie dąży.
Autorka zresztą też nie należy do tego 0,1% przypadków - ponieważ ona rozprawia o tym temacie na poziomie teorii. Podchodzi do tego tematu tak jak ty: jak do pogadanki na forum. Teoretycznie rozważa techniczne aspekty posiadania dziecka samemu. I wolałaby je mieć z partnerem, tylko on tego nie chce.

& nie.

Napisane przez JanePanzram

Nikt tu nie piętnuje, tylko mówią jak jest: samotne macierzyństwo to nie jest pożądany stan, do którego warto namawiać a już tym bardziej dążyć. To jest najczęściej wynik okoliczności: odchodzisz od partnera, albo związek się rozpada. Zresztą samotne macierzyństwo nie jest pożądane przez samą autorkę. Bo ona w pierwszym poście pisze głównie o swoim facecie i o związku - czyli to jest dla niej główny problem. Dziecko sobie dodała do tej układanki nie wiadomo w sumie po co.

Bezpłodność to też nie jest pożądany stan i przyczyna dramatów wielu ludzi, co nie znaczy, że należy to przekładać na bezdzietnych z wyboru.

Napisane przez JanePanzram

Samotne matki znam i żadna z nich nie jest zachwycona tym stanem - są samotne, bo życie je do tego zmusiło. W żadnym przypadku nie był to dla nich wymarzony stan docelowy, każda wolałaby wychowywać z partnerem.

To chyba oczywiste, że nie są zachwycone tym, że ich życie nie jest takie, jakie chciały, by było i do jakiego dążyły. Trudno, żeby osoba, która była nastawiona na małżeństwo do grobowej deski była zadowolona z tego, że się jej związek rozpadł i została sama.

Napisane przez JanePanzram

Autorka też, tylko partner nie chce.

Partner nie "nie chce" tylko jest mniej sceptycznie nastawiony do dziecka bez związku pt. mieszkamy razem i planujemy, gdzie będziemy mieszkać na emeryturze, a bardziej do tych moich koncepcji. Kategoryczne "nie" dotyczyło bycia biologicznym dawcą i pa.

Napisane przez Mojwa

A co ma zrobić jak nie ma gdzie mieszkać? A co ma zrobić jak nie ma pracy? A co ma zrobić jak jest ciężko chora? Odpowiedź jest prosta - poczekać. Adeedra nie dobija do 40tki.

To samo co każdy bezdomny i bezrobotny: zaaklimatyzować się do stanu posiadania niczego, albo dążyć do znalezienia stałego dachu nad głową i pracy.
I jak poczekam i odbiorę mu możliwość lepszego i dłuższego poznawania dziadków, to będzie lepiej?

Napisane przez JanePanzram

To przyjrzyj się, jak ona o dziecku pisze. Tyle emocji przy tym temacie wykazuje, co przy zakupie mebli do pokoju. Rozprawia o problemie dla niej teoretycznym; nie pisze jak o swoim, tylko jakby to był teoretyczny temat z forum, w którym się bitwy toczą o jakieś szczególiki.

To dziecko jeszcze nie istnieje, więc jest kwestią teoretyczną.
[1=dfdce9ad473ee3ba4bd9426 289ac63cb58eb8552;6469801 6]Mój mąż wychowywał się bez ojca. Dla chłopaka to tragedia, zwłaszcza jak matka z deficytami (nie miał kto amortyzować tych deficytów, nie było drugiego rodzica). Twierdzi, że ojca całe życie mu brakowało, swojemu dziecku by tego nie zrobił. Dla mnie to mówi wszystko.
I na tym skończę. [/QUOTE]
Jak rola drugiego rodzica sprowadza się do amortyzowania tyranii drugiego, to deficyty i tak są. Wystarczy posłuchać kogoś, kto się w tym wychował.
Spojrzenie z jednej strony mówi wszystko tylko o spojrzeniu z jednej strony.

Napisane przez sztojabudu

Dobra, ale my tu przecież nie rozmawiamy o tym, czy samotna matka powinna mieć dziecko, tylko o tym, czy powinna mieć dziecko z TYM akurat facetem, bo na taką opcję się uparła.
Ciekawa jestem, co sama adeedra poradziłaby wizażance w takiej sytuacji. Adeedra, podejmiesz się?
Nie uważam, że pragnienie dziecka jest zachcianką. Nie uważam, że samotna kobieta nie powinna się decydować na dziecko. Ale jednak rozważania nad tym, czy nie skrzywdzę dziecka, wychowując je bez ojca, zajęłyby mi dużo dłużej, niż rozważania nad tym, czy nie skrzywdzę mężczyzny, kradnąc mu plemnika bez jego wiedzy (czy jeśli drzewo pada w lesie, a nikt tego nie słyszy...) Tak że nie dziwię się dyskusji.

Ale to nie był mój pomysł z kradzieżą plemników i symulowaniem antykoncepcji. Nie ja to rozważałam i nadal rozważam to pierwsze, poniekąd.
[1=dfdce9ad473ee3ba4bd9426 289ac63cb58eb8552;6469967 1]Jezu kochany, doskonale sobie zdaję z tego sprawę.
Nie o to chodzi, że jakaś baba smotnie wychowująca ma jakieś deficyty, a ta wychowująca niesamotnie pewnie nie ma. Chodzi o to, że dziecko skazane na taką matkę nie może odwołać się do nikogo innego w najbliższej rodzinie. Bo nie ma ojca. Gdyby był, to mógłby stanowić jakąś przeciwwagę do tych zachowań matki. 'Kastrujących' psychicznie, robiących ogromną krzywdę chłopakowi. I o to mi tylko chodzi. Czy tu wszystko trzeba tłumaczyć łopatologicznie [/QUOTE]
Jak już wcześniej zauważyłam, nie zamierzam tego dziecka wychowywać w pustelni i izolacji od otaczającego świata.
Naprawdę uważasz, że rodzic-amortyzator, akceptujący tyranię partnera i niewłaściwe traktowanie dziecka jest dla tego dziecka przeciwwagą i kimś, do kogo się zwróci? Nie widziałam tego w naturze. To była ostatnia osoba, do której zwracali się z czymkolwiek i żyli w przeświadczeniu, że matka/ojciec jest ofiarą i nie należy dokładać dodatkowych problemów.
Nie wiem skąd wy bierzecie te wnioski i przekonania, bo one się w większości nijak nie przekładają na rzeczywistość, którą ja widzę i którą obserwowałam do tej pory.

Napisane przez sztojabudu

Wcale nie napisałam, że nie widzę nic złego. Owszem, rozważałabym nad tym. Czy jednak uważasz, że lepiej byłoby, mniej potencjalnej krzywdy spowodowałaby, mając dziecko z tym facetem? Dorzućmy, że autorka wersję z bankiem spermy (jedyną w pełni ''czystą'' moralnie, odrzuciła jako obrzydliwą, więc pozostawiła nam ograniczony wybór

Na jakiej zasadzie to "czyste" moralnie?
Nie potrafiłabym wyjaśnić dziecku dlaczego wybrałam mu ojca z katalogu, nie mając nawet możliwości zweryfikowania co to za człowiek, nawet tak pobieżnej jak by to miało miejsce przy jednonocnej znajomości.

Napisane przez robcia

Ja cię rozumiem.Tylko z reguły tam ,gdzie są tak silne ,toksyczne matki, ojciec nie ma nic do gadania i wątpię bardzo czy ośmieliłby się wtrącić w wychowywanie dziecka. Choć oczywiście rozumiem,że skoro jest to dziecko ma o połowę więcej szans ,że jeden rodzic będzie normalny.

Jak bardzo "normalny" jest rodzic, który akceptuje toksyczność drugiego rodzica i swój brak głosu w kwestiach dotyczących dziecka? Co to za normalność?

Napisane przez dorris23

Potwierdzam, wychowywałam się bez ojca i bardzo mi go brakowało. Mimo, że mama nie była "szurnięta" i dawała nam wszystko, co najlepsze to ojca jednak brakowało.

Ale zdaje się, że nie miałaś problemów ze stworzeniem swojemu dziecku pełnej rodziny i nie wyrosłaś nie mając pojęcia jak stworzyć związek?

[Mojwa]

Nikt nie porównuje Cie do alkoholiczki ani Ci tego nie wmawia. Po prostu brak stałego partnera jest moim zdaniem przeciwwskazaniem do posiadania dzieci, tak jak jest nim brak środków finansowych, alkoholizm, choroby.

Dlaczego umniejszasz dziewczynie jej złe wspomnienia związane z tym, że wychowała się bez ojca, że skoro sobie radzi w życiu to przecież spoko. Wielu ludzi wychowanych w bardzo złych warunkach również sobie radzi. To jednak nie oznacza z automatu ze te warunki są spoko.

[adeedra]

Napisane przez kahoko hino

pisałaś też, że się w nim nie widzisz.

Ale nie wykluczyłam, że kiedyś się w nim zobaczę.

Napisane przez kahoko hino

za daleko. ja nie uważam, że Ty skrycie marzysz o długoletnim związku i białym płocie. ja mam wrażenie, że faktycznie to nie jest dla Ciebie cel sam w sobie (jak dla niektórych), ale jednocześnie go wręcz unikasz - z lęku właśnie.

Jakbym tego wręcz unikała, to bym nigdy w takim nie była.

Napisane przez kahoko hino

stąd, że bliżej Ci do rozważań natury prawnej w kwestii pozbawienia ojca praw do dziecka, niż rozważań związku z nim.

Nadmiar wiedzy nie szkodzi.

Napisane przez kahoko hino

czyli Ty mu powiedziałaś, że się zakochujesz od razu i masz uderzenie pioruna, powtórzyłaś to kilka razy. po czym zakochałaś się w nim z opóźnionym zapłonem, więc on, ekspert z rangi, uznał, że kłamiesz, bo przecież Ty jesteś coup-de-foudre type. i nie przyjmuje do wiadomości Twoich wyznań uczuciowych, bo wie, że Ty piorun i takie tam, więc to nie może być prawda.

tak czy nie?

Nie uznał, że kłamię, bo i nie deklarowałam pioruna z opóźnionym zapłonem. Więc nie.

Napisane przez kahoko hino

w sensie razi Cię, jakby owe historie wyglądały z boku?

W sensie razi mnie, jakby wyglądały z perspektywy głównej bohaterki.

Napisane przez thirky

Aha i dokształcać się mamy Freudem? Genialne.

Dzieci nie są zwyczajnie złośliwe, one są złe.

---------- Dopisano o 00:15 ---------- Poprzedni post napisano Wczoraj o 23:54 ----------

Napisane przez Mojwa

Nikt nie porównuje Cie do alkoholiczki ani Ci tego nie wmawia. Po prostu brak stałego partnera jest moim zdaniem przeciwwskazaniem do posiadania dzieci, tak jak jest nim brak środków finansowych, alkoholizm, choroby.

Skoro brak stałego partnera jest to Twoim zdaniem podobnej rangi przeciwwskazaniem do rozmnażania się, a ja tego ~stałego partnera nie mam, to nie stawia w innym szeregu?

Napisane przez Mojwa

Dlaczego umniejszasz dziewczynie jej złe wspomnienia związane z tym, że wychowała się bez ojca, że skoro sobie radzi w życiu to przecież spoko. Wielu ludzi wychowanych w bardzo złych warunkach również sobie radzi. To jednak nie oznacza z automatu ze te warunki są spoko.

Umniejszam nierozerwalności związku jednego z drugim, co postulowano tu wcześniej. Do stwierdzenia, że jej poczucie braku ojca jest nieistotne, bo ostatecznie dała radę daleko i w ogóle nie zamierzam się tam zbliżać.
W przypadku "bardzo złych warunków" większość sobie nie radzi i można to zaobserwować jako fakt, podczas gdy nie radzenie sobie w wyniku wychowania przez jednego rodzica nie jest ani powszechne ani oczywiste.
Moje młodsze rodzeństwo nigdy nie poznało dziadków, to też brak i złe wspomnienia.

[dorris23]

Napisane przez adeedra

Nie widzę związku pomiędzy dobrymi chęciami a chronieniem przed problemami i chorobami. Dobre chęci < realizm.

Powinnam pisać w emocjonalny sposób o dziecku, które jeszcze nie istnieje?
Używam takich słów, jakich używam normalnie, nie widzę powodu dla którego miałabym nagle zmieniać słownictwo na potrzeby tej dyskusji.

To samo można powiedzieć o czekaniu jeszcze np. pięć lat i amputowaniu dziecku pięciu lat kontaktów ze starszą częścią rodziny.

Też jakoś nie widzę tej korelacji. Chciałabym powiedzieć, że "większość", ale chyba wszystkie znane mi dzieci, które wychowywały się od wczesnego dzieciństwa tylko z jednym rodzicem są teraz w związkach, raczej udanych ("raczej" w odniesieniu do tych, z którymi nie mam jakiegoś szalenie częstego kontaktu). Nie pamiętam żadnych rozkmin o tym, dlaczego tatuś mnie nie chciał. Tęskniły za rodzicami, którzy wyjeżdżali do pracy na długie miesiące i byli z nimi tylko urlopowo.

Toteż nie zamierzam go wymieniać jak mi się po paru latach kolor znudzi.

A ja znam. Ani jedno ani drugie nie pozwala wysnuć prawdopodobnych przypuszczeń na temat tego, co powie kiedyś moje.

Jak to nie? Wpływa na życie tych istniejących, bo nie będą miały kuzynów, albo kolegów w swoim wieku, z którymi mogłyby się bawić.

Nie mam chorób genetycznych w rodzinie. Nie mam zespołu Downa.

Nie piję alkoholu.

Mam pracę i nie mieszkam pod mostem.

Porównanie do bezrobotnej, bezdomnej, chorej umysłowo alkoholiczki to więcej niż mogłabym sobie wymarzyć.

A kto tu mówi o tym, że jakakolwiek chęć jest zaletą?
Ta druga część tyczy się też niechęci posiadania dziecka?

Nie mieszkam w kawalerce.
Nie planuję dziesiątego dziecka, piątego też nie.

Jeden na 1000? Skąd te dane?
I o czym niby świadczyłby taki wynik w grupie, w której porażającą większość stanowiłyby osoby, które w ten czy inny sposób straciły partnera, na którego liczyły?


& nie.

Bezpłodność to też nie jest pożądany stan i przyczyna dramatów wielu ludzi, co nie znaczy, że należy to przekładać na bezdzietnych z wyboru.

To chyba oczywiste, że nie są zachwycone tym, że ich życie nie jest takie, jakie chciały, by było i do jakiego dążyły. Trudno, żeby osoba, która była nastawiona na małżeństwo do grobowej deski była zadowolona z tego, że się jej związek rozpadł i została sama.

Partner nie "nie chce" tylko jest mniej sceptycznie nastawiony do dziecka bez związku pt. mieszkamy razem i planujemy, gdzie będziemy mieszkać na emeryturze, a bardziej do tych moich koncepcji. Kategoryczne "nie" dotyczyło bycia biologicznym dawcą i pa.

To samo co każdy bezdomny i bezrobotny: zaaklimatyzować się do stanu posiadania niczego, albo dążyć do znalezienia stałego dachu nad głową i pracy.
I jak poczekam i odbiorę mu możliwość lepszego i dłuższego poznawania dziadków, to będzie lepiej?

To dziecko jeszcze nie istnieje, więc jest kwestią teoretyczną.

Jak rola drugiego rodzica sprowadza się do amortyzowania tyranii drugiego, to deficyty i tak są. Wystarczy posłuchać kogoś, kto się w tym wychował.
Spojrzenie z jednej strony mówi wszystko tylko o spojrzeniu z jednej strony.

Ale to nie był mój pomysł z kradzieżą plemników i symulowaniem antykoncepcji. Nie ja to rozważałam i nadal rozważam to pierwsze, poniekąd.

Jak już wcześniej zauważyłam, nie zamierzam tego dziecka wychowywać w pustelni i izolacji od otaczającego świata.
Naprawdę uważasz, że rodzic-amortyzator, akceptujący tyranię partnera i niewłaściwe traktowanie dziecka jest dla tego dziecka przeciwwagą i kimś, do kogo się zwróci? Nie widziałam tego w naturze. To była ostatnia osoba, do której zwracali się z czymkolwiek i żyli w przeświadczeniu, że matka/ojciec jest ofiarą i nie należy dokładać dodatkowych problemów.
Nie wiem skąd wy bierzecie te wnioski i przekonania, bo one się w większości nijak nie przekładają na rzeczywistość, którą ja widzę i którą obserwowałam do tej pory.

Na jakiej zasadzie to "czyste" moralnie?
Nie potrafiłabym wyjaśnić dziecku dlaczego wybrałam mu ojca z katalogu, nie mając nawet możliwości zweryfikowania co to za człowiek, nawet tak pobieżnej jak by to miało miejsce przy jednonocnej znajomości.

Jak bardzo "normalny" jest rodzic, który akceptuje toksyczność drugiego rodzica i swój brak głosu w kwestiach dotyczących dziecka? Co to za normalność?

Ale zdaje się, że nie miałaś problemów ze stworzeniem swojemu dziecku pełnej rodziny i nie wyrosłaś nie mając pojęcia jak stworzyć związek?

Powiem Ci, że ciężko było stworzyć dobry związek. Cięzko było sie przełamać i zaufać, czuć się bezpiecznie. Po kilku latach dopiero sie przełamałam.

ps. dziadkow rowniez nie pozanalam bo juz dawno nie zyli gdy sie urodzilam. Znalam tylko jedna babcie-ojca mame i to tez niedlugo bo szybko zmarła.

[wiekanka]

Weszlam na Google i poczytalam o "Banku spermy".Tam jest napisane jak byk, ze samotne kobiety tez moga tutaj doczekac sie upragnionego dziecka.

Jedynie trwa obecnie w Polsce dyskusja, czy jednak dziecko ma prawo miec pelna wiedze odnosnie biologicznego ojca.

[adeedra]

Napisane przez wiekanka

Weszlam na Google i poczytalam o "Banku spermy".Tam jest napisane jak byk, ze samotne kobiety tez moga tutaj doczekac sie upragnionego dziecka.

Jedynie trwa obecnie w Polsce dyskusja, czy jednak dziecko ma prawo miec pelna wiedze odnosnie biologicznego ojca.

Mówisz o pierwszym artykule, tym z 2010 roku?

[wiekanka]

Napisane przez adeedra

Mówisz o pierwszym artykule, tym z 2010 roku?

tak, czy cos sie zminilo?

Jest jeszcze z 2013 " Bank spermy czy ciaza z anonimowym dawca to dobrypomysl"
i wiele innych.

[adeedra]

Napisane przez wiekanka

tak, czy cos sie zminilo?

Sporo.

"Zgodnie z polskim prawem z adopcji nasienia nie może jedynie skorzystać samotna kobieta. Innych przeciwwskazań nie ma."
http://nieplodnirazem.pl/adopcja-nas...-banku-spermy/

Po ograniczeniu wyników wyszukiwania do ostatniego roku wyskakują wyłącznie takie artykuły:
http://www.zdrowie.abc.com.pl/aktual...iet,23778.html

Aha, "samotna" znaczy oczywiście "niezamężna".

[201703061049]

Skorzystanie z banku spermy jest ''czyste'' moralnie w sensie, że nie kradniesz nikomu komórki (czy tam niemowlaka, pół-człowieka czy co jeszcze), a mężczyzna wyraził zgodę na rozmnażanie.
Które ''pierwsze'' rozważasz poniekąd, bo nie zrozumiałam?

[wiekanka]

Sluchaj a jakiej jeszcze ten facet oczekuje od Ciebie deklaracji?
Wyznalas mu swoje uczucie, chociaz powiem szczerze, nie trzeba byc expertem, zeby miec na jego miejscu watpliwosci, bo wyglada to tak, jakbys kochala jego plemnik a w nim najwyzej co sie zauroczyla.

Skoro on wie, ze kiedys sparzylas sie i ciezko jest Ci teraz komus zaufac a jest wam teraz fajnie ze soba( i do tego, jak sama piszesz nie uciekl z krzykiem gdy dowiedzial sie co zes wykombinowala), to przekonaj go jeszcze, ze nie musisz koniecznie tego love wyznawac przed oltarzem.

Zyj z nim po prostu ILE SIE DA a moze i do grobowej deski
I oczywiscie majac dziecko.

[rembertowa]

Napisane przez dorris23

Powiem Ci, że ciężko było stworzyć dobry związek. Cięzko było sie przełamać i zaufać, czuć się bezpiecznie. Po kilku latach dopiero sie przełamałam.

w tej absurdalnej dyskusji mogę dodać następującą uwagę: mnie również było trudno stworzyć dobry związek, trudno było się przełamać, zaufać, poczuć się bezpiecznie. Jako żywo, do całkiem niedawna miałam oboje rodziców, matka zamiast się rozwieść kilkadziesiąt lat wcześniej (a najlepiej w ogóle nie wychodzić za patafiana za mąż) owdowiała. Fakt posiadania obojga rodziców jakoś nie ustrzegł mnie przed tymi trudnościami; ba, podejrzewam, że każda godzina oglądania ich je intensyfikowała. Tym, co poniekąd poprawiło mój los, była więź z dziadkiem, który był jedynym dorosłym, świadomym siebie zawodnikiem w całej wycieczce - mój brat, który został zdeponowany babci, już takiego szczęścia nie miał.

Trudnościom w tworzeniu związków zapobiega jakość wychowania, a nie liczba rodziców płci odmiennej. Gdyby tak było, dzieci wychowywane w rodzinach jednopłciowych miałyby owe trudności - i generalnie wszelkie trudności życiowe - zwiększone, podczas gdy badania wykazują coś zupełnie przeciwnego. Są na to kwity, całkiem zdaje się reprezentatywne kwity.

Żeby ta rozmowa miała sens, trzeba by poszukać nie bredzeń o niezbędności figury ojca - niezbędności wcale nie uniwersalnej, czego dowodzą inne, ale również reprezentatywne kwity - ale badań pokazujących, jakie rezultaty daje wychowanie w rodzinach 1 + 1, kiedy ten model rodziny jest świadomym, dobrowolnym, przemyślanym wyborem dojrzałej, życiowo ogarniętej, samoświadomej kobiety. Można by też podyskutować o samej figurze ojca, bo nie trzeba sięgać daleko wstecz, by znaleźć zgoła inny model ojcostwa, niż ten, o którym tu - zdaje się - mówimy.