Tęsknota za byłym

[daesno]

Cześć.

Mam poważny problem i nie wiem już komu mam się z niego zwierzyć.

2 lata temu zaczął się mój problem, a konkretniej pojawił się On. Poznałam go nie mając praktycznie żadnego doświadczenia odnośnie związków. Zaczęliśmy się spotykać, poznawać się i wkrótce zostaliśmy parą. Przez pierwsze 5 miesięcy byłam szczęśliwa. Traktował mnie jak swoją księżniczkę, czasem był nieznośny, kiedy byliśmy z jego kolegami... Wszystko zaczęło się jednak po tych 5 miesiącach... Być może wtedy dopiero go naprawdę poznałam. Chorobliwa zazdrość, obrażanie się, kłamstwa... Problemy z używkami... Zaczął się robić coraz bardziej agresywny, pił, palił ( nie tylko papierosy)... Zaczęłam chodzić zdołowana, nie umiałam sobie z nim poradzić. Miał pewne problemy rodzinne i stąd też pewnie się to wszystko brało. Strasznie mnie poniżał, a kulminacyjny moment nastąpił po 10 miesiącach, kiedy to zaczął obrażać moich rodziców. Mogłabym tak mówić i mówić... Byłam naiwna i bardzo go kochałam. W końcu nie wytrzymałam i z nim zerwałam. Teraz mija już rok. Po rozstaniu próbował do mnie wrócić... Starał się przez kilka miesięcy, dalej o mnie nie zapomniał, mimo, że przez jakiś czas spotykałam się z kimś innym. Teraz i z tym się rozstałam, a moje myśli ciągle wracają do mojego byłego. Dalej go kocham, dlatego z tym nowym nie wyszło. Poza tym ja już nie umiem nikomu zaufać, nikogo tak naprawdę pokochać. Możecie stwierdzić, że jestem młoda, że wszystko się jakoś ułoży... Ale minęło tyle czasu, a ja dalej cierpię (miałam depresję) i chciałabym żeby było między nami jak na początku. Nie wiem już co robić. Czasem się zastanawiam nad tym, że w życiu można się tylko raz zakochać, tak na 100% i potem wszystkie następne "miłości" nie będą tak silne jak tamto uczucie. Nie chcę przez kolejny rok gdybać, boję się z nim spotkać, ale mam dosyć życia w takim zawieszeniu, bo próbowałam już wszystkiego aby zapomnieć. Wiem też, że on dalej mnie kocha. Zastanawiam się, czy warto zaryzykować i się z nim parę razy spotkać i zobaczyć jak to będzie. Możliwie, że ludzie będą o nas gadać, bo on nie ma zbyt dobrej opinii pośród moich znajomych (wszyscy widzieli jak mnie traktował i jak przez to cierpiałam). Przez rok walczyłam sama ze sobą i nie pozwoliłam sobie na chwilę wahania, a teraz kończąc znajomość z tym "nowym" chłopakiem, doszłam do wniosku, że nigdy nie pójdę na przód, jeśli tego nie załatwię. Próbowałam z nim parę miesięcy temu porozmawiać, ale skończyło się to awanturą, bo on nie mógł przeboleć, że spotykałam się z kimś innym. Ostatnio sam wyszedł z inicjatywą, wiem, że chciałby "na spokojnie" porozmawiać, ale ja się boję. Po zerwaniu byłam jak warzywo przez pół roku i nie chciałabym wrócić do tego stanu. Jednak cały czas siedzi mi to wszystko w głowie. Co sądzicie?

[nyana89]

Zakochać na 100% hm... To uczucie było tak silne, bo było toksyczne. Nie miłość a uzależnienie i inne pochodne. Ktoś kto kocha nie upokarza, nie krzywdzi. Po prostu. W tej chwili Twój mózg podsyła pewnie piękne wspomnienia i że 'w sumie to jednak z nim nie było tak źle'. Ale to jest obraz bardzo przekłamany, pamiętaj o tym

[kiciun]

Po tym wszystkim co Ci zrobił powinnaś zerwać z nim kontakt i nie odezwać się nigdy więcej. Trochę honoru dziewczyno, nie mówiąc o rozsądku. Chcesz być z kimś kto traktował Cię jak szmatę? Szanuj siebie.

Zablokuj go wszędzie, tak żebyś nie miała o nim żadnych wiadomości i zacznij żyć nowym lepszym życiem. O wiele lepiej być samemu niż być tak traktowanym.

[_madame_m_]

Napisane przez kiciun

Po tym wszystkim co Ci zrobił powinnaś zerwać z nim kontakt i nie odezwać się nigdy więcej. Trochę honoru dziewczyno, nie mówiąc o rozsądku. Chcesz być z kimś kto traktował Cię jak szmatę? Szanuj siebie.

Zablokuj go wszędzie, tak żebyś nie miała o nim żadnych wiadomości i zacznij żyć nowym lepszym życiem. O wiele lepiej być samemu niż być tak traktowanym.

Otóż to!

Nie wracaj do niego. Miałaś okazję zobaczyć jaki on jest naprawdę. Istnieje takie jedno przysłowie - starego psa nowych sztuczek nie nauczysz. On nie zmieni siebie oraz swojego zachowania w stosunku do Ciebie, bo Ty postanowiłaś być taka dobroduszna, dasz mu szansę i uznasz, że w sumie przeszłość to przeszłość więc po co do tego wracać. Może i na początku będzie wszystko w miarę, ale to tylko gra - tak czy siak co on robił wcześniej to będzie powtarzał. Oszczędź sobie powtórki z "rozrywki".

[daesno]

Tylko, że przez ostatni rok tak właśnie myślałam. "Muszę mieć honor, nie wolno mi z nim rozmawiać, tu chodzi o moją godność"... Jestem tym już zmęczona i dlatego w końcu emocje popuściły... Nienawidziłam go, byłam smutna, a teraz po prostu chciałabym z nim porozmawiać i tęsknię za nim Zawsze się śmiałam z dziewczyn, które na siłę brną w toksyczne związki, ale teraz z perspektywy czasu widzę jakie to ciężkie... Za rok wyjadę z miasta i dlatego chciałabym coś w tym kierunku zrobić

[201704240947]

Musisz być silna, nie wracaj do niego za żadne skarby. Nie spotykają się z nim, nie pisz, poblokuj.
Spotykaj się ze znajomymi i rodzina, zajmij jakoś myśli. Sama wiesz, że to było toksyczne i że nie warto marnować życia na takiego czlowieka. Zrozum, on Cie nigdy nie kochał, skoro tak Cie traktował.

[koniczyna82]

Twoja tęsknota jest nie zupełnie za nim a za wizją związku w ktorym są silne emocje. Boisz się samotności a to najlepsza droga do budowania toksycznych zwiazków. To, że z panem nr2 nie wyszło wcale nie znaczy, że pan nr 1 jest jedyny i wyczerpał twój zapas zakochania na pół życia przynajmniej Prawdopodobnie zwyczajnie nie było między wami dość chemii (z panem nr2) a ty nie byłaś gotowa na nowe związki. Prawdę mówiąc to jest klasyka -wzdychanie za byłym jak pragnie się emocji, wzlotów i takich tam. Nawet tych toksycznych emocji, byle silnych.

Wracanie do człowieka, który pomijając już inne wady notorycznie poniżał cię i traktował bez szacunku jest najgorszym, co mozesz zrobić. Tak naprawdę nie chodzi tu o miłość a o wielką czarną emocjonalną dziurę w serduchu, taką pustkę, ktorą na siłę starasz się zapełnić. Toksyczny związek to wiele silnych emocji. I dlatego tak kusi. Radzę ci dać sobie ten rok na przerwę w relacjach damsko męskich, nie szukanie ich wcale a poświęcić czas i energię na popracowaniu nad sobą, polubieniu siebie, zajęcie się swoimi pasjami. Naprawdę dobrze by było, gdybyś na razie w żadne związki nie brneła bo najprawdopodobniej wyjdzie ci z tego kaszana. Pozbądź sama ze sobą, nie rozmyslaj o facetach, oczyść głowę. Za rok wyjeżdżasz, świetnie się składa

Ps. Tam gdzie piszę, że czujesz to czy owo mam oczywiście na myśli, że ja tak przypuszczam, nic więcej.
Powodzenia

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[I am Rock]

Nie wiem, jak można tęsknić za kimś takim?
Po prostu pozostała ci pustka po bliskiej niegdyś osobie, ale nie zapełniaj jej kimś przypadkowym. Paradoksalnie, im mniej starasz się kogoś znaleźć, tym większą masz szansę.

[daesno]

Dziękuje za tak mądre odpowiedzi!

Może macie rację, tylko wizja kolejnego roku walki ze sobą jest odrobinę dolująca Trafiłyście z tym, że boję się samotności... Nienawidzę siedzieć w domu i tyle rozmyślać, staram się jak najwięcej wychodzić o ile to możliwie. Jestem teraz w klasie maturalnej, więc może zapełnię resztę czasu nauką i jakąś pasją, np ćwiczeniami.

Jeszcze jedno pytanie. Czy czas faktycznie leczy rany i jest możliwie, że kiedyś spotkam właściwą osobę? Boję się, że będę przyciągać samych toksycznych facetów. Jest na to jakiś sposób? Przy chłopaku nr 2 z całych sił starałam się nie powtórzyć błędów z poprzedniego związku i udało mi się, ale niestety nie było między nami chemii, jak też zauważyłyście

[kiciun]

Może nie było chemii bo ciągle wracałaś myślami do byłego i go porównywałaś, a były fundował Ci wiele emocjonalnych doznań, tyle, że złych? Nie zapomniałaś o byłym i może dlatego ten związek był skazany na porażkę. A może po prostu nie pasowaliście do siebie.

Moim zdaniem na przyszłość bardzo ostrożnie dobieraj facetów, żeby znowu nie wiązać się z takim toksykiem. Jak widzisz, że ma zadatki na "bad boya" to wiej. Ja przynajmniej tak robiłam, od razu olewałam podejrzanych z charakteru kolesi, a kontynuowałam znajomość tylko kiedy widziałam, że facet ma dobry charakter i szanuje kobiety. Jak wyjdzie z faceta jakaś gnida, to urywaj znajomość, musisz sama zadbać o swoją przyszłość. Zastanów się jakiego byś chciała mieć partnera, męża, ojca swoich dzieci jeśli będziesz je chciała- szanującego, opiekuńczego, kochającego i troskliwego, czy urządzającego awantury, wyzywającego, wybuchowego, olewającego Cię, zdradzającego itd. I takiego faceta szukaj. A są tacy faceci, bo sama znam 3 wolnych, fajnych chłopaków 24-26 lat, którzy też jakoś nie mogą znaleźć sobie dobrej dziewczyny.

[I am Rock]

Mnie zdarzało się kończyć znajomość po 2 -3 randkach. Po prostu z niektórymi czujesz się dobrze / i nie oznacza to miliona wspólnych tematów/, a z innymi nie za bardzo. Jeśli od początku jest nieszczególnie, to raczej lepiej nie będzie. Nie ma co brnąć.
Poznajesz kogoś, podchodź na luzie.

[koniczyna82]

Daesno
Prawda jest taka, że wcale nie potrzebujesz faceta aby istnieć. Szczególnie na tym etapie życia. Z całej twojej wypowiedzi bije jak młodą jeśli chodzi o wrażliwość jesteś osobą...i absolutnie się nie śmieję, sama tak miałam. Byłam prawie 3 lata z beznadziejnym facetem głównie dlatego, że był moim pierwszym a ja chciałam w życiu wielkiej miłości, gdzie był by tylko jeden jedyny facet w życiu. Znaczy mój rozdziewiczacz miałnie tylko dotykać mówiąc dosłownie bo tak sobie wyobrażałam miłość od czasów nastolatkowych... więc przymykałam oczy na jego wady, byle w tym związku trwać bo przecież kooocham .

A prawda jest taka, że w ciągu kilku najbliższych lat Ty się zmienisz. Tzn. wyklarujesz sobie co dla ciebie w zyciu jest ważne, będziesz trochę bardziej pewna siebie, trudniej będzie tobą manipulować. Prawdopodobnie część twoich wartości życiowych odrobinę się zmieni, wylklaruje. No co tu mówić - dojżejesz. I prawdopodobnie nie będziesz mogła uwoerzyć, że taki facet w ogóle ci kiedyś myśli zaprzątał. O ile się nie wpakujesz w jakiś toksyczny związek w którym zamiast dojżewać sobie spokojnie emocjonalnie będziesz miala pranie mózgu.

Pomyśl - wyjeżdżasz - pewnie na studia, może do pracy. Poznasz masę fajnych osób. Fajnych facetów. Poza tym takich, ktorych przez kilka najblizszych lat będą w tym samym mieście w którym ty przynajmniej kilka lat, świetnych w życiu lat będziesz żyć. Prawdę mówiąc to wlaśnie świetnie, że na tym etapie będziesz bez zobowiązań...w dodatku wobec jakiegoś najaranego agresywnrgo patola, ktory cię obraża i wyzywa ci rodziców. A to, że w ogole o nim myślisz znaczy że absolutnie nie jesteś gotowa na związek w tym momencie. I nie przez miłość. Przez uzależnienie. TWOJE uzależnienie od toksycznych silnych emocji, które sprawiają że człowiek jest na emocjonalnym haju. Poczytaj sobie o tym bo to jest własnie sedno sprawy.
A co do pana nr 2- poznasz jeszcze w życiu nie jednego faceta, który niby będzie miły, niby przystojny, niby nic mu nie masz do zarzucenia i na kumpla świetnie by się nadawał a na faceta już nie koniecznie. Tylko nauczysz się to zauważać po paru spotkaniach a nie paru tygodniach/miesiącach bycia razem. I to całkiem normalne.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz