Depresja z powodu braku pracy... Ktoś jeszcze ją ma??

[solll]

Cześć Dziewczyny... dołączę do Was, jeśli można?
Jestem świeżakiem w kwestii bezrobocia i poszukiwania pracy, ale już zaczynam wpadać w doła.
Chętnie Was poczytam, żeby się razem powspierać i podzielić doświadczeniem.

[Elmo88]

Napisane przez solll

Cześć Dziewczyny... dołączę do Was, jeśli można?
Jestem świeżakiem w kwestii bezrobocia i poszukiwania pracy, ale już zaczynam wpadać w doła.
Chętnie Was poczytam, żeby się razem powspierać i podzielić doświadczeniem.

Hej

[dolinka881]

Hej Wszystkim! Przygarniecie kolejną bezrobotną?

Ale świetny wątek! Szkoda, że nie wpadłam na niego wcześniej, bo miałam taką depresję związaną z bezrobociem, że ho ho!

Przez czas kiedy studiowałam (chemię), dziwiłam się ludziom, którzy narzekali, że nie ma pracy... Uważałam, że tak naprawdę chyba nie chcą znaleźć, bo pracy jest na pęczki! Skończyłam studia i helloł rzeczywistości!!
Głupio zrobiłam, ze chociaż nie próbowałam przez te 5 lat robić chociaż praktyk w zawodzie- pracowałam głównie w gastronomii.. no ale mając już tytuł magistra niechętnie szorowałabym patelnie, więc szukałam czegoś w zawodzie.. W regionie w którym mieszkam nie mogłam niczego znaleźć, więc rozsyłałam CV po całej Polsce.. pojechałam nawet do Warszawy (jestem z Gdańska), żeby osobiście dostarczyć parę CV... Oczywiście NIC! Zapisałam się do PUPu - usłyszałam tam, że na pracę w laboratorium raczej nie mam szans, bo jak ktoś się już tam zaczepi to pracuje do smierci i rzadko zwalnia się jakieś miejsce, a jak powiedziałam, że mogłabym pracować nawet w jakimś urzędzie za biurkiem, to kobieta wyśmiała mnie w twarz, że bez doświadczenia tak wysoko mierzę... Świetnie!
No ale w końcu załatwili mi 4 miesięczny staż, po którym nie było szans na pracę dalej (instytucja państwowa i żerują tylko na darmowych stażystach i praktykantach)... Już podczas stażu zaczęłam szukać pracy gdziekolwiek, gdzie wymagają wyższego wykształcenia, ale niestety...

Mój TŻ skończył budownictwo na politechnice i pracował od 4 roku w zawodzie.. oczywiście zarabiał marne grosze, ale obiecywali mu, że jak będzie miał magistra to pensja skoczy wysoko w górę... a w rzeczywistości po obronie (miał już roczny staż w tej firmie), kazali mu się zapisać do PUP-u, bo chcieli go wziąć na staż... zaproponowali mu mniejsze pieniądze niż miał do tej pory (bo zima i zastój w firmie) i na dodatek miał dojeżdżać... Zrezygnował z pracy i 3 miesiące nie mógł nic znaleźć w całej Polsce.. w końcu zdecydowałam się żeby aplikował do niemieckiej firmy (on świetnie gada po niemiecku, ja w ogóle, więc przeżywaliśmy też kryzys w związku jak dostał ofertę pracy w Niemczech - zapierałam się rękoma i nogami, że tam nie jadę). No ale teraz od stycznia jestem na obczyźnie, nadal nie mam pracy, ale mój TŻ zarabia tyle, że jest w stanie utrzymać nas oboje... Od końca kwietnia zaczynam kurs niemieckiego, a potem pewnie będę szukała roboty gdzieś na sprzątaniu... Często łapię doła, że skończyłam trudne studia, a moje życie wygląda tak jak wygląda, ale z drugiej strony mam to szczęście, że nie jestem zmuszona do pracy..

[solll]

Dolinko i tak masz tyle szczęścia, że Tż stać na to, żeby Was utrzymać... A w Niemczech też pracy w laboratorium nie ma? Albo czegokolwiek w Twoim zawodzie?

Ja z kolei skończyłam póki co studia inżynierskie, chciałam znaleźć teraz pracę powiązaną z zawodem i od października bądź marca zacząć zaocznie magisterkę (jeszcze nie wiem co, chcę dobrze wybrać, żeby zwiększyć swoje szanse na rynku pracy - marzę o pracy w labie, czyli myślałam biotechnologii), a w międzyczasie zacząć odkładać na przyszłe życie z Tż (oboje mieszkamy jeszcze z rodzicami, on studiuje), takie miałam plany, ale szukam tej pracy/ stażu i nic praktycznie to nikt nie odpowiada nawet.
21.03 jadę sie zarejestrować do UP jako bezrobotna i wtedy ruszę w teren z CV w ręku i będę pytać, czy mnie przyjmą gdzieś na staż...
To dorosłe życie takie trudne
Dobrze, że rodzice mnie utrzymują przynajmniej, a nie muszę sobie sama radzić...

[dolinka881]

Niestety jesteśmy tu w niewielkim mieście i są tu same laboratoria medyczne, w których raczej nie mogę pracować po chemii...

Jeśli chodzi o osobiste roznoszenie CV, to nie oczekuj za wiele... Ja za pierwszym razem wystroiłam się i stresowałam, że będę musiała prezentować się przed szefem, a zarówno w Trójmieście jak i w Warszawie, wyglądało to tak, że tuż przy drzwiach siedział ochroniarz i albo on brał to CV i dostarczał wyżej, albo odsyłał do sekretariatu, gdzie Pani chowała je do wypchanej teczki i też dostarczała wyżej... z jednej placówki dostałam po tygodniu maila, że dziękują za CV, ale proszą żeby wysłać je w wersji elektronicznej, bo teraz tylko takie biorą pod uwagę...

[Carpathia]

Napisane przez solll

Cześć Dziewczyny... dołączę do Was, jeśli można?
Jestem świeżakiem w kwestii bezrobocia i poszukiwania pracy, ale już zaczynam wpadać w doła.
Chętnie Was poczytam, żeby się razem powspierać i podzielić doświadczeniem.

Witaj, a w jakim sektorze szukasz i jakim regionie Polski?

Napisane przez dolinka881

Hej Wszystkim! Przygarniecie kolejną bezrobotną?

Bardzo smutno czyta się Twoją historię. Myślałam że w takich sektorach sytuacja wygląda nieco lepiej. Całe szczęście masz faceta na którego możesz liczyć i jesteście razem.
Trzymam kciuki za Twoją naukę języka i wierzę że jeszcze znajdziesz pracę w zawodzie w Niemczech.

[gutkacia]

Napisane przez Elmo88

gutkacia opowiedz jak Ci minął pierwszy pracujący poniedziałek

Biore się za przeglądanie ogłoszeń...

Przepraszam. padłam na twarz wczoraj. obiecałam sobie, że nie zależnie od wszystkiego nie będę narzekać powiem tak jest dobrze. Bo wiem jak to jest 2 lata siedzieć w domu i wariować

---------- Dopisano o 14:35 ---------- Poprzedni post napisano o 14:32 ----------

Napisane przez szakal165

a ja dziś oprawiałam serca drobiowe, wyciszyłam się przy tym i skupiłam maksymalnie

matko ja przez pare miesięcy na studiach czyściłam szczotką ptasie kupy z drzew..to rozwijające teraz mi to przypomniałaś

[kluska234]

Ja też dołączam chociaż nie było mnie tu 2 lata, znów zawitałam na ten wątek, bo znów jestem osobą poszukującą pracy i wcale nie jest wesoło

[myboyismine]

coraz więcej nas...


witam

[solll]

Napisane przez dolinka881

Niestety jesteśmy tu w niewielkim mieście i są tu same laboratoria medyczne, w których raczej nie mogę pracować po chemii...

Jeśli chodzi o osobiste roznoszenie CV, to nie oczekuj za wiele... Ja za pierwszym razem wystroiłam się i stresowałam, że będę musiała prezentować się przed szefem, a zarówno w Trójmieście jak i w Warszawie, wyglądało to tak, że tuż przy drzwiach siedział ochroniarz i albo on brał to CV i dostarczał wyżej, albo odsyłał do sekretariatu, gdzie Pani chowała je do wypchanej teczki i też dostarczała wyżej... z jednej placówki dostałam po tygodniu maila, że dziękują za CV, ale proszą żeby wysłać je w wersji elektronicznej, bo teraz tylko takie biorą pod uwagę...

kurczę to co ja mam zrobić? Jestem załamana... mimo wszystko przejdę się, przynajmniej będę żyła nadzieją, że ktoś się odezwie

może spróbuj w tych laboratoriach medycznych,może akurat? Kurczę, żeby mgr chemii miała sprzątać, to by było naprawdę dołujące

Napisane przez Carpathia

Witaj, a w jakim sektorze szukasz i jakim regionie Polski?

Hej
Skończyłam Inżynierię biomedyczną, szukam pracy w laboratorium, telemedycynie, wczoraj wysłałam 2 prośby o przyjęcia na staż do szpitala... ale jak na razie cisza. Za jakiś czas pewnie się poddam i dam sobie spokój z szukaniem pracy w zawodzie, spróbuję złapać cokolwiek...

Jak nie znajde pracy, to pójdę na mgr dziennie, tylko czy znajdę motywację do nauki, skoro i tak pracy nie ma?

[dolinka881]

Napisane przez solll

kurczę to co ja mam zrobić? Jestem załamana... mimo wszystko przejdę się, przynajmniej będę żyła nadzieją, że ktoś się odezwie

może spróbuj w tych laboratoriach medycznych,może akurat? Kurczę, żeby mgr chemii miała sprzątać, to by było naprawdę dołujące



Hej
Skończyłam Inżynierię biomedyczną, szukam pracy w laboratorium, telemedycynie, wczoraj wysłałam 2 prośby o przyjęcia na staż do szpitala... ale jak na razie cisza. Za jakiś czas pewnie się poddam i dam sobie spokój z szukaniem pracy w zawodzie, spróbuję złapać cokolwiek...

Jak nie znajde pracy, to pójdę na mgr dziennie, tylko czy znajdę motywację do nauki, skoro i tak pracy nie ma?

A nie myślałaś nad doktoratem? Ja gdybym mogła cofnąć czas, to zostałabym na uczelni

[solll]

Napisane przez dolinka881

A nie myślałaś nad doktoratem? Ja gdybym mogła cofnąć czas, to zostałabym na uczelni

Wiesz co, myślałam kiedyś o doktoracie, ale studiując przez kolejne kilka lat chyba nigdy nie wyprowadziłabym się z domu... A bardzo chcę się usamodzielnić już z Tż.
No ale póki co jeszcze mgr przede mną, także będę mieć czas, żeby się namyślić Obecnie jestem na etapie wybierania kierunku, na który chce iść, bardzo bym chciała wybrac coś, po czym praca będzie, ale czy coś takiego istnieje

[KinkyGirl]

Napisane przez solll

Wiesz co, myślałam kiedyś o doktoracie, ale studiując przez kolejne kilka lat chyba nigdy nie wyprowadziłabym się z domu... A bardzo chcę się usamodzielnić już z Tż.
No ale póki co jeszcze mgr przede mną, także będę mieć czas, żeby się namyślić Obecnie jestem na etapie wybierania kierunku, na który chce iść, bardzo bym chciała wybrac coś, po czym praca będzie, ale czy coś takiego istnieje

Mi się wydaje, że jedynym kierunkiem studiów, po którym praca jest pewna bez względu na znajomości, to medycyna.

[myboyismine]

Napisane przez solll

Wiesz co, myślałam kiedyś o doktoracie, ale studiując przez kolejne kilka lat chyba nigdy nie wyprowadziłabym się z domu... A bardzo chcę się usamodzielnić już z Tż.
No ale póki co jeszcze mgr przede mną, także będę mieć czas, żeby się namyślić Obecnie jestem na etapie wybierania kierunku, na który chce iść, bardzo bym chciała wybrac coś, po czym praca będzie, ale czy coś takiego istnieje

może kontrola jakości

[EdziaEdka]

Dzień dobry.

Kurcze nie wiem czy mój długi post z wczoraj zostanie dodany

Edit:
O widzę, że się wczoraj dodał

---------- Dopisano o 15:47 ---------- Poprzedni post napisano o 15:44 ----------

Napisane przez Iskierka007

Ja zastanawiam sie nad pójściem gdzieś jeszcze do szkoły bo u mnie w mieście widzę że często są ogłoszenia dla studentów i uczniów niż dla osób bardziej dyspozycyjnych.

u mnie najwięcej ofert pracy jest dla osób z grupą lub niepełnosprawnych...
Niestety w moim wymarzonym zawodzie też (dostałam kopniaka ściagąjącego na ziemię w tej kwestii jak jeszcze przed obroną obeszłam wszystkie biura tłumaczeń z nadzieją na staż/praktyki/przyjęcie... i wszędzie to samo - preferują osoby z grupą....

[dolinka881]

Napisane przez myboyismine

może kontrola jakości

No nie wiem - zabuliłam 700zł za kurs audytora wewnętrznego ISO i jakoś mnie nie rozchwytują...
Prawda jest taka, że bez znajomości nie dostaniesz dobrej pracy

[EdziaEdka]

Napisane przez Nina343

Jak się uczyła zaocznie w szkole policealnej to na rozmowie często robili problemy bo cytat/: u mnie 90% pracowników uczy się zaocznie co zrobie jak wszyscy wezmą wolne na egzaminy, a w Cv miałam zaznaczone nauka zaoczna Obecnie się nigdzie nie uczę, ale na rozmowach pytają czy planuje? tak planuje ale jak będę pracę bo to co mnie interesuję jest płatne, ale czy mówić że chce się uczyć nadal?.

To jest kolejny absurd!
Moja przyjaciółka ze studiów w trakcie studiów - dokładnie na 5 roku bo wcześniej praca w tygodniu była niemożliwa - znalazła kilka ofert pracy z wykorzystaniem naszej wiedzy, ale jak do niej zadzwonili zapraszającac na rozmowy to ją skreślali bo w drugim semestrze przed obroną miałyśmy jedne jedyne 3 godzinne zajęcia co dwa tygodnie! i była niedyspozycyjna.... a potem się dziwią że brak doświadczenia w zawodzie...:/

[EdziaEdka]

Jeśli mogę sama siebie zacytują bo chyba w nocy się pojawił post

Napisane przez EdziaEdka

NO i tutaj jest troche bardziej skomplikowana sytuacja.
NIby nie jestem bez pracy ale jednak tak jakbym była. TZN...

Na początku lipca tamtego roku skończyłam studia i wyszłam za mąż. Międzyczasie od kilku miesięcy dorabiałam sobie dwa razy w tygodniu trochę pieniędzy pomagając w pracach biurowych pewnej Pani. I wtedy to wystarczało, uczyłam sie nowych rzeczy itd
Zaraz po ślubie intensywniej zaczęłam szukać pracy ja i cała moja rodzina:P. Miałam dostać staż w urzędzie miasta... Złożyłam papiery o staż w urzedzie miasta i miało być dobrze. Między czasie trafiła się oferta pracy (jak ślepej kurze jajko) co prawda w firmie w której pracować nie chciałam nigdy okropnie ( to też długa osobna historia), raz dwa przeszłam rozmowę bo nikogo nie mielii innego a potrzebowali na gwałt, miałam podpisać umowę następnego dnia i niestety tego samego dnia wieczorem po mojej rozmowie firma uległa częściowo zniszczeniu i... tyle było pracy (chociaż zwalili winę na mnie no ale dobra:/)
Czekałam na staż i dorabiałam, okazało się, że stażu nie będzie ( bo nie oferują pracy wie PUP im nie dał) ale moja kochana szefowa w dzien kiedy miałam ją pytać o staż zadzwoniła do mnie ONA czy nie chcę u niej stażu odbyć. I tak było dobrze kilka miesięcy.
Staż się skończył miesiąc temu, między czasie szefowa miała pewne problemy , ale tak jak mi obiecała na początku po stazu zatrudniła mnie na umowę zlecenie - póki co na 4 miesiące...

Wiec niby pracę mam ALE... to jest na pół etatu, pieniędze są bo są ale małe patrząc na to, że mieszkamy z mężem w wynajmowanym mieszkaniu a on, nie może/ nie ma jak podjąć pracy. Żyjemy z tej mojej wypłaty+ jego renta po mamie (którą oddaje mu siostra bo on już stracił prawo do renty) ale tylko do czerwca... i troche pomagają nam moi rodzice (ale im też jest teraz ciężko)

I nie mam pespektyw albo nie mam wiary w to, że mam szansę na "normalną" pracę ( chociaż pół etatu póki co) nienawidzę brać pieniędzy z oszczędności, które i tak nam się muszą rozejść powoli.

Przepraszam, że od razu tak długo i tak bym jeszcze wiele mogła z siebie wyrzucić

[EdziaEdka]

Napisane przez dobra_wróżka

Miło, że nie jestem sama
Mam 30 dychy na karku, chciałabym być wreszcie samodzielna i, mieć fajną pracę, w niedalekiej przyszłości dom i rodzinę ale życie to trochę mi zweryfikowało moje marzenia.

Doskonale CIę rozumiem... jeszcze rok przed ukończenie studiów nie sądziłam, że będzie tak do

[KinkyGirl]

Usłyszałam dzisiaj taką znaną, starą piosenkę. Idealnie odnosi się do mojej sytuacji i tego, że wiatr nieustannie wieje mi w oczy.' dziś nawet małe dziecko wie, pogoda jest dla bogaczy, dla niebogaczy są prognozy złe'. Chyba nic nie przekręciłam;-l

[EdziaEdka]

Napisane przez zielona87

Ostatnio będąc w supermarkecie patrzylam sobie na ludzi i zastanawialam sie czy maja prace i w czym sa ode mnie lepsi... Paranoja

TO nie paranoja!
Ja miałąm takie myśli, ale zwalczyłam je tym, że wiem jak było ze znalezieniem pracy kilka lat temu (3 lata temu mój tato znalazł prace ( w sensie nie że załatwił tylko podzownił po znajomych i popytał czy nie mają miejsc) w zawodzie! trójce moich kuzynów... i trwało to niecały miesiąc... a mi od czerwca nic nie może znaleźć ( sama też szukam oczywiscie ale nieduze miasto a on zna 3/4 więc pyta)

Za to bardziej czuje jak idę ulicą wzrok inncyh i pytania: Jest 11 czemu nie siedzi w practy. itp. A jakbym spotkała jakichś znajomych rodziców to bym sie spaliła

[Elmo88]

Napisane przez dolinka881

Hej Wszystkim! Przygarniecie kolejną bezrobotną?

Ale świetny wątek! Szkoda, że nie wpadłam na niego wcześniej, bo miałam taką depresję związaną z bezrobociem, że ho ho!

Przez czas kiedy studiowałam (chemię), dziwiłam się ludziom, którzy narzekali, że nie ma pracy... Uważałam, że tak naprawdę chyba nie chcą znaleźć, bo pracy jest na pęczki! Skończyłam studia i helloł rzeczywistości!!
Głupio zrobiłam, ze chociaż nie próbowałam przez te 5 lat robić chociaż praktyk w zawodzie- pracowałam głównie w gastronomii.. no ale mając już tytuł magistra niechętnie szorowałabym patelnie, więc szukałam czegoś w zawodzie.. W regionie w którym mieszkam nie mogłam niczego znaleźć, więc rozsyłałam CV po całej Polsce.. pojechałam nawet do Warszawy (jestem z Gdańska), żeby osobiście dostarczyć parę CV... Oczywiście NIC! Zapisałam się do PUPu - usłyszałam tam, że na pracę w laboratorium raczej nie mam szans, bo jak ktoś się już tam zaczepi to pracuje do smierci i rzadko zwalnia się jakieś miejsce, a jak powiedziałam, że mogłabym pracować nawet w jakimś urzędzie za biurkiem, to kobieta wyśmiała mnie w twarz, że bez doświadczenia tak wysoko mierzę... Świetnie!
No ale w końcu załatwili mi 4 miesięczny staż, po którym nie było szans na pracę dalej (instytucja państwowa i żerują tylko na darmowych stażystach i praktykantach)... Już podczas stażu zaczęłam szukać pracy gdziekolwiek, gdzie wymagają wyższego wykształcenia, ale niestety...

Mój TŻ skończył budownictwo na politechnice i pracował od 4 roku w zawodzie.. oczywiście zarabiał marne grosze, ale obiecywali mu, że jak będzie miał magistra to pensja skoczy wysoko w górę... a w rzeczywistości po obronie (miał już roczny staż w tej firmie), kazali mu się zapisać do PUP-u, bo chcieli go wziąć na staż... zaproponowali mu mniejsze pieniądze niż miał do tej pory (bo zima i zastój w firmie) i na dodatek miał dojeżdżać... Zrezygnował z pracy i 3 miesiące nie mógł nic znaleźć w całej Polsce.. w końcu zdecydowałam się żeby aplikował do niemieckiej firmy (on świetnie gada po niemiecku, ja w ogóle, więc przeżywaliśmy też kryzys w związku jak dostał ofertę pracy w Niemczech - zapierałam się rękoma i nogami, że tam nie jadę). No ale teraz od stycznia jestem na obczyźnie, nadal nie mam pracy, ale mój TŻ zarabia tyle, że jest w stanie utrzymać nas oboje... Od końca kwietnia zaczynam kurs niemieckiego, a potem pewnie będę szukała roboty gdzieś na sprzątaniu... Często łapię doła, że skończyłam trudne studia, a moje życie wygląda tak jak wygląda, ale z drugiej strony mam to szczęście, że nie jestem zmuszona do pracy..

Niestety cięzkie jest takie zderzenie z rzeczywistością niezależnie od tego czy po studiach czy po innej szkole. Teraz już nie jest tak, ze studia=praca Uczyłaś się już niemieckiego? Mam nadzieje, ze pójdzie Ci lepiej niż mi

Napisane przez kluska234

Ja też dołączam chociaż nie było mnie tu 2 lata, znów zawitałam na ten wątek, bo znów jestem osobą poszukującą pracy i wcale nie jest wesoło

Ojej szkoda, że wracasz do naszego grona Znaczy się szkoda, że znów pracy nie masz

Napisane przez dolinka881

No nie wiem - zabuliłam 700zł za kurs audytora wewnętrznego ISO i jakoś mnie nie rozchwytują...
Prawda jest taka, że bez znajomości nie dostaniesz dobrej pracy

Oj cięzko, cięzko o pracę. Znajomości potrafią zdziałać cuda

[EdziaEdka]

DOlinko

Co do pierwszej części - będąc na studiach myslałam dokładnie tak jak Ty! że to niemożliwe, że nie ma pracy... jak szłam na studia to mój kierunek był świetnym pomysłem... ale ukończenie studiów w 2012 roku to totalna porażka:/ wejście na rynek prayc w tym okresie...
Ja mam praktyki związane ze studiami (co prawda w firmie, w której nigdy za żadne pieniądze nie chciałabym pracować) ale teraz to nie ma znaczeni bo po prostu nie ma ofert pracy...

A do drugiej częsci - zazdroszczę Ci, że mogłaś wyjechać z TŻ-tem. Wiem, że było Ci ciężko i pewnie dalej jest, na obczyźnie i bez języka ale masz ukochanego przy boku zrobisz kurs, będzie dobrze

Ja niestety wyjazdu nie biorę pod uwagę, jest to dla mnie opcja obecnie nie do przyjęcia:/

---------- Dopisano o 17:25 ---------- Poprzedni post napisano o 17:23 ----------

Napisane przez kluska234

Ja też dołączam chociaż nie było mnie tu 2 lata, znów zawitałam na ten wątek, bo znów jestem osobą poszukującą pracy i wcale nie jest wesoło

[dolinka881]

Uczę się trochę w domu, ale idzie mi bardzo opornie - tak to jest jak nikt cię nie sprawdza i nie masz obowiązku uczenia, także mam nadzieję, że po kursie będę szprechać na tyle swobodnie, że będę miała odwagę szukać pracy... Bo na razie jestem tu jak głucho niema ....

Ja też nie dopuszczałam myśli, że wyjadę za granicę... Uważałam, że nie po to kończyłam w Polsce studia, żeby jechać na obczyznę na zmywak... niestety życie zweryfikowało moje plany...Tak jak piszesz Edzia- jestem zadowolona, że mogę być tu z moim TŻ... Cieszę się, że chociaż on dostał tu dobrą pracę.. a z czasem może i ja gdzieś się zahaczę...

[EdziaEdka]

Napisane przez dolinka881

Uczę się trochę w domu, ale idzie mi bardzo opornie - tak to jest jak nikt cię nie sprawdza i nie masz obowiązku uczenia, także mam nadzieję, że po kursie będę szprechać na tyle swobodnie, że będę miała odwagę szukać pracy... Bo na razie jestem tu jak głucho niema ....

Ja też nie dopuszczałam myśli, że wyjadę za granicę... Uważałam, że nie po to kończyłam w Polsce studia, żeby jechać na obczyznę na zmywak... niestety życie zweryfikowało moje plany...Tak jak piszesz Edzia- jestem zadowolona, że mogę być tu z moim TŻ... Cieszę się, że chociaż on dostał tu dobrą pracę.. a z czasem może i ja gdzieś się zahaczę...

Ja nie dopuszczam przede wszystkich z powodu tego, że mój mąż nie może wyjechać - jest na aplikacji i nie może się nigdzie ruszyć, a nie wyjadę bez niego.

Na pewno się zahaczysz, nie wierzę, że nie jest tam choć trochę lepiej niż u nas

[dastin]

Kurcze jak nie wypali mi ta praca, na która tak bardzo liczę (zresztą po znajomości) to naprawdę się załamię

[solll]

ja też wyjechac nie za bardzo mogę
Po pierwsze mam tu Tż, bez którego nigdzie się nie ruszę, a po drugie nie miałabym się z czego utrzymać przed pierwszą wypłatą

Jestem świeżą bezrobotną i mimo wszystko ciągle liczę, że uda mi się znaleźć pracę w zawodzie, którą będę lubiła - to jest dla mnie najważniejsze.

[Elmo88]

Napisane przez dastin

Kurcze jak nie wypali mi ta praca, na która tak bardzo liczę (zresztą po znajomości) to naprawdę się załamię

Bedzie dobrze

Napisane przez solll

ja też wyjechac nie za bardzo mogę
Po pierwsze mam tu Tż, bez którego nigdzie się nie ruszę, a po drugie nie miałabym się z czego utrzymać przed pierwszą wypłatą

Jestem świeżą bezrobotną i mimo wszystko ciągle liczę, że uda mi się znaleźć pracę w zawodzie, którą będę lubiła - to jest dla mnie najważniejsze.

Ja też wierzę, że gdzieś tam czeka na mnie praca

[solll]

Napisane przez Elmo88

Bedzie dobrze



Ja też wierzę, że gdzieś tam czeka na mnie praca

Podobno grunt to nastawienie. Oby to się okazało prawdą

[Elmo88]

Napisane przez solll

Podobno grunt to nastawienie. Oby to się okazało prawdą

Dokładnie! Pozytywne myślenie to już połowa sukcesu. Staram sie o tym pamiętać, choć nie zawsze mi sie to udaje