Kariera zawodowa i rodzina?

[SuavementeBesame]

Napisane przez natiria

hej, ja jestem mamą, mój brzdąc ma 11 miesięcy więc zostałam niedawno. Zakładając działalność wiedziałam, że będziemy się starać o bejbi. NIe traktowałam tego tak, że na pewno nie dam rady. Wszystko da się poukładać. Ja mam wspólniczkę i ona była wyrozumiała. Pracowałam do 8 miesiąca, jak miałam gorszy dzień, to pracowałam z domu lub mniej godzin. Jak się maly urodził to pierwszy miesiąc byłam wyłączona, jedynie telefonicznie mogłam się udzielać. Po dwóch miesiącach zaczęłam przejmować pewne rzeczy z firmy, robiłam jak młody spał (a wtedy dziecko śpi dużo) a później wieczorami. Po 6 miesiącach znalazłam opiekunkę i poszłam do pracy na 1/2 etatu i teraz jak ma 11 miesięcy to już na pełen etat.

Moim zdaniem wszystko da się pogodzić. TŻ mi też w miarę pomaga. Ogarniam chałupę w mig (teraz zwłaszcza rano, bo synek budzi się po 6 i musze wstać, a do pracy idę na 9, więc mam chwilę, żeby nastawić pranie, zmywarę itd). Po pracy więc mam z grubsza ogarnięte, więc spędzam czas z synkiem i o 20 idzie spać a ja się zajmuję swoimi sprawami.

Gratuluję, widać, że jesteś zaradną kobietą.

[agusia1]

Hm ... ja patrząc ze swojej perspektywy analizując swoje życie zawodowe, rodzenie dzieci w międzyczasie ... brak wsparcia ze strony babć, odległość... uważam, że u mnie sie nie udało pogodzić ... jestem w punkcie wyjścia, poczekam aż podrosną i może wtedy uda mi się wrócić do zawodu.

[djerba]

Ja się zastanawiam czy da radę wychować dziecko, zająć się domem i różnymi sprawami, gdy mąż jest w domu 2 ms w roku..
Mój mąż pływa, narazie ma długie kontrakty, a mianowicie : 6ms na morzu, 2 w domu...Nie ukrywam, że jest mi ciężko. Córeczka ma skończone 10 ms..
Niestety pomocy z mojej mamy strony nie mam, a na prywatny żłobek na obecną chwilę mnie nie stać...
Nie chcę czekać aż będzie na tyle duża, aby posłać ją do przedszkola...czyli za 2 lata....ale pojawia się kolejny problem, ponieważ chcemy drugie dziecko...I właśnie w okolicach mojej 30tki czyli za te 2 lata...
I co teraz? Mam mętlik w głowie, bo tak naprawdę to kiedy będę mogła iść do pracy? :/ Przy charakterze pracy mojego męża skazana jestem chyba na siedzenie w domu.....

[agusia1]

Napisane przez djerba

Ja się zastanawiam czy da radę wychować dziecko, zająć się domem i różnymi sprawami, gdy mąż jest w domu 2 ms w roku..
Mój mąż pływa, narazie ma długie kontrakty, a mianowicie : 6ms na morzu, 2 w domu...Nie ukrywam, że jest mi ciężko. Córeczka ma skończone 10 ms..
Niestety pomocy z mojej mamy strony nie mam, a na prywatny żłobek na obecną chwilę mnie nie stać...
Nie chcę czekać aż będzie na tyle duża, aby posłać ją do przedszkola...czyli za 2 lata....ale pojawia się kolejny problem, ponieważ chcemy drugie dziecko...I właśnie w okolicach mojej 30tki czyli za te 2 lata...
I co teraz? Mam mętlik w głowie, bo tak naprawdę to kiedy będę mogła iść do pracy? :/ Przy charakterze pracy mojego męża skazana jestem chyba na siedzenie w domu.....

Chyba sama będziesz musiała sobie odpowiedzieć na te pytanie... Z jednej strony można urodzić 2 dziecko odchować 2-kę i dopiero wtedy pomyśleć o pracy. Z drugiej strony, rozumiem Cię pewnie tęsknisz za jakąś odmianą, pracą. A masz jakąś na oku? Czy wracasz do swojej ostatniej pracy? Wtedy będziesz musiała mieć znów przerwę na 2 dziecko.

[muron]

jak dla mnie trzeba rozróżnic dwie rzeczy:
- pracę i dziecko
oraz
-karierę i dziecko.

Tdwie różne rzeczy. Pierwsze łączy 70 proc Polek, drugie- z reguły dziecko na tym cierpi. N|ie kazdegostac na wychowawczy, ja za 2 miesiące wracam do pracy, ale ,mam obok mamę i męża pracującego na zmiany. Robienie kariery zweryfikowało zycie i teraz po prostu pracuję ;-)

[whip]

Napisane przez muron

jak dla mnie trzeba rozróżnic dwie rzeczy:
- pracę i dziecko
oraz
-karierę i dziecko.

Tdwie różne rzeczy. Pierwsze łączy 70 proc Polek, drugie- z reguły dziecko na tym cierpi.

Świetny post, 100% racji.

[traicionera]

Zgadzam się, ja wielkiej kariery zawodowej robić nie zamierzam, ale po macierzyńskim wracam do pracy (mogę liczyć tylko na żłobek/opiekunkę). tyle kobiet godzi prace zawodowa z wychowywaniem dziecka, ze jakoś będę musiała sobie poradzić.

[djerba]

Napisane przez agusia1

Chyba sama będziesz musiała sobie odpowiedzieć na te pytanie... Z jednej strony można urodzić 2 dziecko odchować 2-kę i dopiero wtedy pomyśleć o pracy. Z drugiej strony, rozumiem Cię pewnie tęsknisz za jakąś odmianą, pracą. A masz jakąś na oku? Czy wracasz do swojej ostatniej pracy? Wtedy będziesz musiała mieć znów przerwę na 2 dziecko.

Niestety moja umowa skończyła się wraz z dniem porodu...
Myślałam wsumie o jakimś własnym biznesie..ale jak narazie nie mam na to pomysłu... Jedyny pomysł jaki mamy z mężem, to agencja morska..ale to dopiero za...jakiś dłuuuuższy czas, bo to kupa forsy na początek...
Mam ogólnie jakiś uraz, jeśli chodzi o moje poprzednie prace...nie wiem czy to kwestia osobowości szefa, czy też ludzie pracujący tam...a może poprostu pech, że na to wszystko trafiałam... W jednej firmie przepracowałam prawie 5 lat i byłoby wszystko ok, gdyby nie to, że niestety nie było żadnej opcji na podwyżkę. Zostałabym tam, gdyby nie ten fakt... A reszta? Nie będę może opisywać, bo pisałabym do rana.
Jedynie co mogę zaakceptować, to samej sobie być szefem. :|

[muron]

ja wracam za 2 mies, mała ma bacię bbb chętną;-) Stara jestem;-) oi z robienia kariery jako sensu zycia już się wyleczyłam, teraz pracuję. Nie wyobrazam sobie zostać w domu. Choć chciałabym mieć mozliwość zostania do ukonczenia roku, ale finanse i rynek pracy nie pozwalają

[lasiczkaa]

patrzac na kobiety dookola mnie. czy w rodzinie, w AP, czy w pracy to wiekszosc chce pogodzic prace z macierzynstwem. mi sie wydaje ze w pewnym momencie trzeba zajac sie rozwojem rodziny, nawet kosztem pracy.

[muron]

a masz dzieci? bo mnie sę wydaje, ze mozesz nie miec wyboru, ja mam pomoc 3 babc, a zycie w rodzinie na tym polega-na pomocy.choc smutno będzie wyjść do pracy...moja mam pracowała, była nauczycielką więc idealnie. Nie ucierpiałam, nie byłam dzieckiem z kluczem na szyi.

---------- Dopisano o 17:18 ---------- Poprzedni post napisano o 17:17 ---------
a zarabiamy po równo-razem mamy ok,można odłóżyć ale jedna pensja mniej- katastrofa.Nie powiem dziecku- na mleczko nie ma.Polska gospodrka nie pozwala na wychowawczy, a rynek pracy na powrót

[traicionera]

Szczególnie, jeśli się ma fajna prace i nie chce się jej stracić, bo drugiej takiej samej się już po prostu nie znajdzie.

Poza tym dziecko to dodatkowe wydatki i gdyby człowiekowi odeszła jedna pensja, to od razu by standard życia się musiał niezłe obniżyć- samej sobie mogę przetłumaczyć, ze trzeba pasa zacisnąć, ale dziecku malutkiemu? albo bankowi?

[muron]

fajnie się mówi: poświęcic się dziecku jak się tych dzieci nie ma;-) Też tak myślałam. Dziecko kosztuje i dziecku chce się zapewnic co najlepsze. A Polska to Polska, i rezygnując z pracy niewielki procent ludzi w 2 miesiące znajduje ponownie nie gorszą...Chcę, żeby moje dziecko miało i mamę-dlatego ambicje do kieszeni i pozostaję w tej pracy bo szybko konczę, a pracodawca prorodzinny, i srodki na nie- to nie tylko ubranka i zabwaki, ale jedzenie i zdrowie. Dzisiejsza szczepionka 400 zł. Mój bank tez nie zrozumie jak nie zapłacę raty, choć mamy naprawdę mała to i tak obciąża budżet jakby nie było. A z babcią będzie mieć super, bo babcia odpowiedzialna, konsekwentna a z drugiej strony szaleje na punkcie małej. Tata też przejmuje siedzenie z dzieckiem po moim powrocie- praca na zmiany to umożliwia.

[traicionera]

Fajnie masz, ze ci mama z dzieckiem posiedzi, bo u mnie tylko żłobek albo niania wchodzą w grę.

[muron]

no mam sytuację idealną No i nie muszę się obawiać, że babcia rozpuści;-) Bo konsekwentna jest, już przy niejednym dziecku pomagała. Potem jako 4-latka już do przedszkola, bo dziecko musi się socjalizować

[katka290]

Napisane przez Coma_

Też mam ten dylemat choć oczywiście dotyczy on przyszłości. Obecnie studiuję i pracuję, ale zegar biologiczny tyka. Poza tym mam wielkie parcie na rozwój osobisty - nie tylko karierę zawodową, ale również na innych polach np. nauki języków, poszerzania horyzontów. Jednocześnie bardzo chcę mieć dziecko, choć mam dopiero 23 lata. Jak to pogodzić? Nie wszyscy mają do pomocy rodzinę - u mnie np. nie wchodzi to w grę... Jeżeli całkowicie poświęcimy się rodzinie, po jakimś czasie zacznie się pojawiać niedosyt... To samo dotyczy poświęcenia się karierze.Wydaje mi się, że najważniejsze to wypracować swojego rodzaju konsensus zaplanować wszystko dokładnie... umówić się z partnerem na podział obowiązków, żeby później nie było niedomówień itp. U mnie problemem jest to, że nie chciałabym oddawać dziecka do żłobka, dopiero do przedszkola... A nie chcę być skazana na 3 letnie siedzenie w domu i "dziurę" w CV jakkolwiek to brzmi.

Jak to pogodzić? - teoretycznie "dla chcacego nic trudnego"; ale w zyciu...coz jak sie nie ma kogos do pomocy (etatowej babci do opieki na dzieckiem, pomocnego meza), to jednak chyba warto poczekac 1-2 lata i jednak ustawic sie lepiej zawodowo i finansowo- zawsze za doswiadczeniem ida lepsze zarobki. A jak sie ma kase, to ma sie wieksze mozliwosci (jak np. wynajecie opiekunki) i wieksze jest bezpieczenstwo.

[muron]

jak się ma kasę wszystko jest łatwiejsze Z czysto orgranizacyjnych rzeczy oczywiście

[paula78]

Pytanie co znaczy kariera ?jesli to siedzenie latami za biurkiem na jednym stanowisku to jest to praca a nie kariera.
A nie da się ukryć ,że 70% ludzi wyżej tzw. wała nie podskoczy i zawsze będzie siedzieć na tym samym stanowisku ,może za inne pieniądze ale prezesem nigdy nie zostanie.

[muron]

to właśnie napisałam, że jest praca i kariera, karierę robi niewiele osób;-)

[katka290]

Napisane przez paula78

Pytanie co znaczy kariera ?jesli to siedzenie latami za biurkiem na jednym stanowisku to jest to praca a nie kariera.
A nie da się ukryć ,że 70% ludzi wyżej tzw. wała nie podskoczy i zawsze będzie siedzieć na tym samym stanowisku ,może za inne pieniądze ale prezesem nigdy nie zostanie.

Masz racje, ze najwyzsze stanowiska (prezes, dyrektor) nie sa dla wszystkich. Ale siedzenia latami za biurkiem na tym samym stanowisku kariera bym nie nazwala.
Ale celem kariery nie jest przeciez pozostanie prezesem - przynajmniej wedlug mnie. Na kazdym stanowisku mozna byc kiepskim, srednim i wybitnym. Na kazdym stanowisku mozna sie rozwijac - mozna byc np. kiepska sekretarka, a moze byc sekretarka na wage zlota, ktora trzesie cala firma.
Pomaga na pewno, jesli trafi sie do dobrej firmy i ma sie stworzone warunki do rozwoju. Ale najwieksze znaczenie ma wlasna motywacja i przedsiebiorczosc.

[muron]

karierę można zrobić też w każdym zawodzie, studia nie są potrzebne. Chodzi chyba o to , ze przez karierę tutaj rozumiemy pracę kosztem życia prywatnego i takie tez priorytety. Jak ktoś woli pracę niż dziecko- lepiej, żeby ich nie miał;-) Praca ma być ważna-jeśli ktoś pracuje/może/chce, ale nie ważniejszy niż inny człowiek.

[paula78]

Napisane przez katka290

Masz racje, ze najwyzsze stanowiska (prezes, dyrektor) nie sa dla wszystkich. Ale siedzenia latami za biurkiem na tym samym stanowisku kariera bym nie nazwala.
Ale celem kariery nie jest przeciez pozostanie prezesem - przynajmniej wedlug mnie. Na kazdym stanowisku mozna byc kiepskim, srednim i wybitnym. Na kazdym stanowisku mozna sie rozwijac - mozna byc np. kiepska sekretarka, a moze byc sekretarka na wage zlota, ktora trzesie cala firma.
Pomaga na pewno, jesli trafi sie do dobrej firmy i ma sie stworzone warunki do rozwoju. Ale najwieksze znaczenie ma wlasna motywacja i przedsiebiorczosc.

Ale co to za kariera sekretarki ,która trzęsie firmą ? on jest sekretarką dobrą czy złą od 20 lat robi to samo .Jakos stopniuje sie jej szczeble kariery od "zwykłej sekretarki" a najwyższy stopień to " sekretarka trzęsąca "
Kariera to od pucybuta do prezesa.
Mozna byc wybitnym w swojej dziedzinie ,owszem ale dopiero od osiągniecia wyższego stopnia postrzega się to jako kariera.

Kariera to takie nowoczesne słowo zastępujące słowo "cięzki zapierd...".czyli pracę.

[Marta182]

Witajcie!

Widzę, że też macie podobne przemyślenia związane z rodziną i karierą... Na razie jestem studentką i nie mam stałej pracy, ale już widzę jak ciężko jest łączyć życie towarzyskie z zawodowym. Potem jest pewnie jeszcze trudniej... M.in. dlatego postanowiłam pomóc doktorantce z mojej uczelni (SWPS) w przeprowadzeniu badania na temat powiązania życia rodzinnego z zawodowym. Myślę, że to mega ważny temat i dotyczy tak naprawdę większości z nas (tak mi się przynajmniej wydaje). Czy chciałybyście mi pomóc i wziąć udział w tym badaniu?

W tym badaniu mogą wziąć udział pary, które co najmniej od roku mieszkają razem oraz co najmniej od roku pracują. Kwestionariusze muszą być wypełnione przez obu partnerów osobno, tylko takie mogą być brane pod uwagę w analizach. Korzyści z badania są takie, że dostaniecie zbiorcze wyniki, które pokażą jak to jest w wśród różnych par. Druga korzyść to możliwość udziału w losowaniu jednej z 50 nagród (m.in. iPody, bony do Empiku, bilety do Multikina). Ankieta jest w całości wypełniana w internecie, można ją wypełnić dowolnego dnia o dowolnej godzinie.

Tutaj znajduje się sama ankieta i więcej szczegółowych informacji: https://www.surveymonkey.com/s/martaw. Będę Wam niezwykle wdzięczna za pomoc i udział!!! O ile pojedyncze osoby zgadzają się wypełniać, to zwykle trudno jest, żeby oboje partnerzy wypełnili kwestionariusze...Tak więc jeśli namówicie partnera na udział, to z góry WIELKIE dzięki!