Zdrada: rozmowa czy milczenie?

[jancia3]

Człowiek sam siebie do końca nawet nie zna, a co dopiero drugiego człowieka W pełni zgadzam się z tym że stopniowo się siebie uczymy i od razu nie wiem co drugą osobę może zranić, a co nie I dlatego rozmowa jest podstawą i wyjaśnienie sobie na początku pewnych kwestii co wolno, a co nie, co jest zdradą, a co nie.
A z tym znaczeniem pewnych kluczowych słów jak kocham i zdrada, to faktycznie "kocham" może paść i pada dopiero po pewnym czasie, ale pewne zasady partnerzy powinni moim zdaniem ustalić na początku
Ostatnio jest "moda" na tzw otwarte związki, sama znam dwie takie pary. Ludzie są ze sobą, kochają się, ale seks uprawiają z kim akurat mają ochotę - i kobieta i mężczyzna, a druga osoba ma pełną świadomość co i z kim robi pierwsza., bo sobie o tym otwarcie mówią. I są szczęśliwi, tak między sobą ustalili i im to odpowiada, bo jak kiedyś znajomy mi powiedział "ja wiem że ona kocha tylko mnie, a seks to tylko seks" ... Sama nigdy w życiu nie zgodziłabym się na taki układ, ale różni są ludzie i ich upodobania i pogląd na zdradę, dlatego też postawą jest rozmowa

[laisla]

Napisane przez jancia3

Człowiek sam siebie do końca nawet nie zna, a co dopiero drugiego człowieka W pełni zgadzam się z tym że stopniowo się siebie uczymy i od razu nie wiem co drugą osobę może zranić, a co nie I dlatego rozmowa jest podstawą i wyjaśnienie sobie na początku pewnych kwestii co wolno, a co nie, co jest zdradą, a co nie.
A z tym znaczeniem pewnych kluczowych słów jak kocham i zdrada, to faktycznie "kocham" może paść i pada dopiero po pewnym czasie, ale pewne zasady partnerzy powinni moim zdaniem ustalić na początku
Ostatnio jest "moda" na tzw otwarte związki, sama znam dwie takie pary. Ludzie są ze sobą, kochają się, ale seks uprawiają z kim akurat mają ochotę - i kobieta i mężczyzna, a druga osoba ma pełną świadomość co i z kim robi pierwsza., bo sobie o tym otwarcie mówią. I są szczęśliwi, tak między sobą ustalili i im to odpowiada, bo jak kiedyś znajomy mi powiedział "ja wiem że ona kocha tylko mnie, a seks to tylko seks" ... Sama nigdy w życiu nie zgodziłabym się na taki układ, ale różni są ludzie i ich upodobania i pogląd na zdradę, dlatego też postawą jest rozmowa

Tak, wierz w to, że są szczęśliwi. I rodziny pozakładają takie szczęśliwe Moje dzieci, twoje dzieci, nasze dzieci..a właściwie czyje te dzieci No ale przepraszam mowa była o seksie.

[rnm]

Napisane przez laisla

Tak, wierz w to, że są szczęśliwi. I rodziny pozakładają takie szczęśliwe Moje dzieci, twoje dzieci, nasze dzieci..a właściwie czyje te dzieci No ale przepraszam mowa była o seksie.

Strach się przyznać, ale znam taką parę U nich jest jeszcze troszkę inaczej, bo są małżeństwem, które łączy wszystko, poza... seksem. Są przyjaciółmi, z pozoru tworzą bardziej zgrany związek niż niejedna "standardowa" para. Mają też dzieci - nie jego dzieci, choć wszystkie zrodzone w czasie małżeństwa. Wychowują je razem, kochają.. On zgadza się na zdrady i sam zdradza. Często prowokują różne sytuacje, w tym takie gdzie on jest świadkiem tych zdrad. Pokręcona parka, ale wydaje się być szczęśliwa. Czas pewnie wszystko zweryfikuje.

Ja nie raz pomyślałam o tym jak o przesadzie, ale to ich życie i nic mi do tego

[prettysimple]

Jak dla mnie to lekką patologią zalatuje i to jest moje zdanie. Jeśli kogoś obrażam czy wyszydzam - sorry, ale inaczej nie potrafię tego nazwać, a pisanie, że mi takie coś nie pasuje jest dla mnie lekkiego kalibru. Taka miłość z sypianiem z kimś innym po kątach to wg mnie nie miłość i z prawdziwą miłością to wiele wspólnego nie ma... To jakiś chory wytwór. Skoro tym ludziom to pasuje - ok, ich sprawa, ale z moich obserwacji (mam parę takich znajomych "par", które przestały być parami po jakimś czasie), to to wiele nie znaczy. Takie sobie ot, życie... I traktowanie partnera bardziej jak przyjaciela czy tam towarzysza niż osoby, którą się kocha.

[laisla]

No właśnie.. bo takie zachowania nie mają nic wspólnego z miłością. W grę wchodzi seks, jakaś forma rozrywki, która może do jakiegoś stopnia bywa zabawna..dla niektórych. No tak, czas wszystko weryfikuje. Nie słyszałam o parach 60latków uprawiających tego typu historie, a o szczęśliwych parach w tym wieku i owszem. No i ratunku.. gdy w rodzinie pojawią się dzieci to współczuję im takiego ..tła kulturowego.