Medycyna w późnym wieku

[medgirl7]

Dzień dobry. Chciałabym przedstawić Wam moją sytuację i zaczerpnąć porady - co o tym sądzicie i czy jesteście/znacie kogoś z podobnym dylematem.

Od dziecka ciągnie mnie do medycyny. Nauka tej dziedziny przychodzi mi z łatwością. Skończyłam jednak szkołę artystyczną, a później zdecydowałam się na studia z obszaru nauk społecznych. Skończyłam jedne, potem zaczęłam jedną magisterkę z innych, a w tym roku zdecydowałam się na kolejną z bliźniaczej dziedziny poprzednich studiów. Idzie mi dobrze, mam podobno dużą szansę na doktorat, ale pomimo tego, że jest miło i fajnie, coraz częściej przychodzi ten "zew medycyny" i do niczego innego nie potrafię włożyć tyle serca i zaangażowania. Moje kierunki są bardzo mało przyszłościowe, to wąskie dziedziny wyłącznie do pracy stricte naukowej. Poza uniwersytetem nie mam żadnych doświadczeń zawodowych i jeżeli nie znajdę etatu na uczelni, to właściwie moje wykształcenie jest niepotrzebne. Żałuję swoich wyborów i tego, że nie zdecydowałam się x lat temu na medycynę. Mam wrażenie, że życie przecieka mi przez palce, a ja zostanę z niczym.

Zatem, czy jest w ogóle sens wszystko zmieniać, rzucać i zawalczyć o medycynę? Musiałabym zdać maturę z rozszerzenia z biologii oraz chemii. Siłą woli i dobrym zorganizowaniem mogłabym przygotować się do tego sama, zwłaszcza do biologii, którą zawsze kochałam. Mam wszystkie podręczniki, wszystko ogarnięte co i jak. Moja sytuacja finansowa nie jest super, ale z tym również uporałabym się. Nie mam swojej rodziny i nie zamierzam jej zakładać, przynajmniej w najbliższych latach. Chcę całkowicie poświęcić się nauce. I stąd moje pytanie - czy Waszym zdaniem jest sens zaczynać kierunek lekarski w wieku 30-31 lat? Znacie kogokolwiek, kto podjął taką decyzję? A może sami to zrobiliście lub studiujecie lekarski i macie na roku takie dinozaury jak ja? Byłabym ogromnie wdzięczna za wszystkie odpowiedzi <3

[morning_coffee]

Na Twoim miejscu najpierw zastanowiłabym się, czy w ogóle widzisz się w pracy na uczelni, skoro masz możliwość zrobić doktorat. Po wielu kierunkach ludzie pracują naukowo. Jeśli tego nie chcesz, to możesz próbować z medycyną. Zastanów się tylko, co w sytuacji, jeśli za pierwszym razem się nie dostaniesz albo jeśli po jakimś czasie stwierdzisz, że to jednak nie dla Ciebie. Pytanie też, czy nie będzie Ci przeszkadzał fakt, że mając np. 34 lata nie masz jeszcze stabilizacji zawodowej, tylko uczysz się dziennie. Fakt, na medycynie bywają ludzie i po 40. Sama kiedyś startowałam na lekarski, ale nie udało mi się i poszłam w innym kierunku. Teraz mam 32 lata i mimo, że czasem nachodzą mnie myśli - co by było gdyby..., to bardziej mi zależy na samodzielności, stabilizacji w życiu. Ale Ty znasz najlepiej swoją sytuację i swój charakter. Jeśli podejmiesz decyzję, że rzucasz wszystko i próbujesz, to podziwiam i trzymam kciuki

[Mileva_]

Nie wiem, czy tu jeszcze zaglądasz, ale jeśli masz później całe życie gdybać czy budzić się w środku nocy z poczuciem, że robisz nie to, co powinnaś, to warto spróbować. W razie, gdyby się odwidziało - rzucić studia zawsze zdążysz. Powodzenia.

[Marchewkowlosa]

Napisane przez Mileva_

Nie wiem, czy tu jeszcze zaglądasz, ale jeśli masz później całe życie gdybać czy budzić się w środku nocy z poczuciem, że robisz nie to, co powinnaś, to warto spróbować. W razie, gdyby się odwidziało - rzucić studia zawsze zdążysz. Powodzenia.

Jest to prawda. Ważne byś miała wsparcie, bo czasowo będzie ciężko ci wyrobić.

[snexio]

To bardzo wymagający kierunek. Możesz bez większych kosztów spróbować zdać maturę z przedmiotów wymaganych do podjęcia studiów. Porównasz sobie progi punktowe i zobaczysz gdzie plasujesz się w rankingu na studia medyczne. Jak już będzie to wyglądać sensownie to możesz aplikować, wiedz że to oblegane kierunku i czasem żeby zacząć trzeba aplikować na zaoczne, zapłacić za rok a później starać się o przeniesienie na dzienne.

[transformice]

Moja kuzynka poszła na medycynę w wieku 33 lat i jest lekarzem już