chłopak z dzieckiem - co robić?

[sweet_heart]

Witajcie!!
Pomóżcie prosze, bo nie wiem co czynic!! Otóż:
Mam 27 lat, jestem zaręczona z cudownym facetem. Niestety nie szanuje mnie, dołuje i wmawia ze jestem nikim. Jesteśmy ze sobą 8 lat, przez ten czas pozwolilam soba pomiatac i nie szanowac sie. Pewnego dnia, jakies 2 miesiace temu postanowialam zrobic sobie tatuaz, w studio poznalam marcina, tatuazyste. Bardzo mi sie spodobal, ale nie wiedzialam jak mu na imie. Pzre dni pozniej zupelnie niespodziewania dowiedzaialam sie jak sie nazywa, wiec od razu wtukalam jego dane w naszej klasie i byl. Dlugo sie zastanawialam czy napisac do niego... bo mam 23 lata! ale zrobilam to. Odpisal. Zaproponowalam spotkanie, zgodzil sie. Tuz przed spotkaniem na jego profilu pokazaly sie zdjecia... jego synka! Zalamalam sie, napisalam ze sie dowiedzialam ze jest tatusiem, a on ze nie jest z jego mama, tylko jest sam. Zalamalam sie, nie wiedzialam co zrobic, ale spotkalam sie. Zakochalam sie. Marcin jest wspanialym chlopakiem, opowiedzialam mu dlaczego chcialam sie spotkac, a on ze dziecko bylo wpadka i ze jego mama sa w nienawisci. Poczatkowo nie chcial sie spotykac, bo uwazal ze to nie ma sensu, mam narzeczonego a on bardzo sie zawiodl na zwiazku. Ale pisalismy do siebie i z kazdym smsem i rozmowa, czulismy wieksza sympatie do siebie, az uslyszalam - Kocham Cie. Moj obecny narzeczony dowiedzial sie ze zaczelam spotykac sie z marcinem, zerwalismy zareczyny. Bylismy na weselu u dobrego kolegi, popil i hcial mnie uderzyc, bluzgal mnie, wyzywal od szmat i zdzir przy wszystkich gosciach. W zyciu nie najadlam sie takiego wstydu. Moze i mial racje, ale mogl porozmwaic ze mna na osobnosci. Moi rodzice na wisc o rozstaniu, byli wsciekli, ale potem powiedzieli ze to moje zycie, lae i tak daja mi odczuc ze chce zebym wrocila do niego. Nie wiem co mam robic, tyle naczytalam sie o chlopakach z dzieckiem, Kocham Marcina, ale Mariusza - mojego narzeczonego także. Nie wiem co mam wybrac? Wrcocic do narzeczonego, zeby dalej mna pomiatal, czy zdecydowac sie na zwiazek z duzo mlodszym chlopakiem, dla ktorego jestem calym swiatem i ktory jest we mnie bardzo zakochany. Boje sie co rodzice powiedza kiedy sie dowiedza ze ma dziecko, domyslaja sie ze sie spotykam z marcinem, nie akceptuja go bo ma tatuaze, a oni sa bardzo zacofani. Co mam robic?? Pomozcie.

[Diversification]

Skoro już teraz zachowuje się jak prawdziwy dupek to co będzie po ślubie? Nie szanuje Cię, przy wszystkich gościach wyzwał Cię od szmat, zdzir, próbował Cię uderzyć, więc jak możesz planować sobie z kimś takim przyszłość?

[IamLeeLee]

Witaj, po pierwsze jeśli twój ex narzeczony naprawdę traktował Cię tak jak o tym piszesz to na pewno do niego nie wracaj! Wytłumacz to rodzicom, opowiedz jak to wyglądało - chyba nie chcą by ich córka była nieszczęsliwa...
A co do nowego Marcina, to cóż znacie się krótko, możecie spróbować skoro dobrze się razem czujecie, choć na Twoim miejscu na pewno dowiedziałabym się czemu żyje z matką swojego dziecka w nienawiści, to zastanawiające. Nie musisz od razu za niego wychodzić, nie?
W sumie jest od Ciebie dużo młodszy, to nie taka sama różnica jak gdy facet ma 33, a kobieta 38...
Deklaracja uczuć po tak krótkim czasie też jest zastanawiająca ("kocham Cię").
A co do tatuaży to sorki, ale co Twoim rodzicom do tego? Masz 28 lat a nie 14... Chyba lepsze tatuaże niż agresywny furiat A o dziecku na razie im nie mów, to początkowy etap związku, jeśli dojdzie do poważniejszych deklaracji będziesz musiała ich o tym powiadomić.
Tylko pamiętaj wiążąc się z facetem z dzieckiem, będziesz także związana z jego alimentami - to w przyszłości może być powód konfliktów. Ale to Twoje życie, skoro dziecko nie przeszkadza Tobie, to nie widzę problemu związania się z kimś kto je posiada

[winogronek]

Napisane przez sweet_heart

Witajcie!!
Pomóżcie prosze, bo nie wiem co czynic!! Otóż:
Mam 27 lat, jestem zaręczona z cudownym facetem. Niestety nie szanuje mnie, dołuje i wmawia ze jestem nikim. Jesteśmy ze sobą 8 lat, przez ten czas pozwolilam soba pomiatac i nie szanowac sie. Pewnego dnia, jakies 2 miesiace temu postanowialam zrobic sobie tatuaz, w studio poznalam marcina, tatuazyste. Bardzo mi sie spodobal, ale nie wiedzialam jak mu na imie. Pzre dni pozniej zupelnie niespodziewania dowiedzaialam sie jak sie nazywa, wiec od razu wtukalam jego dane w naszej klasie i byl. Dlugo sie zastanawialam czy napisac do niego... bo mam 23 lata! ale zrobilam to. Odpisal. Zaproponowalam spotkanie, zgodzil sie. Tuz przed spotkaniem na jego profilu pokazaly sie zdjecia... jego synka! Zalamalam sie, napisalam ze sie dowiedzialam ze jest tatusiem, a on ze nie jest z jego mama, tylko jest sam. Zalamalam sie, nie wiedzialam co zrobic, ale spotkalam sie. Zakochalam sie. Marcin jest wspanialym chlopakiem, opowiedzialam mu dlaczego chcialam sie spotkac, a on ze dziecko bylo wpadka i ze jego mama sa w nienawisci. Poczatkowo nie chcial sie spotykac, bo uwazal ze to nie ma sensu, mam narzeczonego a on bardzo sie zawiodl na zwiazku. Ale pisalismy do siebie i z kazdym smsem i rozmowa, czulismy wieksza sympatie do siebie, az uslyszalam - Kocham Cie. Moj obecny narzeczony dowiedzial sie ze zaczelam spotykac sie z marcinem, zerwalismy zareczyny. Bylismy na weselu u dobrego kolegi, popil i hcial mnie uderzyc, bluzgal mnie, wyzywal od szmat i zdzir przy wszystkich gosciach. W zyciu nie najadlam sie takiego wstydu. Moze i mial racje, ale mogl porozmwaic ze mna na osobnosci. Moi rodzice na wisc o rozstaniu, byli wsciekli, ale potem powiedzieli ze to moje zycie, lae i tak daja mi odczuc ze chce zebym wrocila do niego. Nie wiem co mam robic, tyle naczytalam sie o chlopakach z dzieckiem, Kocham Marcina, ale Mariusza - mojego narzeczonego także. Nie wiem co mam wybrac? Wrcocic do narzeczonego, zeby dalej mna pomiatal, czy zdecydowac sie na zwiazek z duzo mlodszym chlopakiem, dla ktorego jestem calym swiatem i ktory jest we mnie bardzo zakochany. Boje sie co rodzice powiedza kiedy sie dowiedza ze ma dziecko, domyslaja sie ze sie spotykam z marcinem, nie akceptuja go bo ma tatuaze, a oni sa bardzo zacofani. Co mam robic?? Pomozcie.

Jak może być cudownym facetem jak traktuje cie jak szmatę?
Dla mnie ten koleś byłby skreślony , nie wiem jak można wytrzymać z kimś takim tyle lat
Co do Marcina dałabym mu siebie poznać nic na siłę, nie ma nic gorszego niż opierać się na stereotypach. Jeśli okaże się też później, że to jednak nie wypali mówi się trudno.
Daj mu szanse i sobie

IamLeeLee co do różnicy wieku jeśli nie jest widoczna na zewnątrz to nie robi to większego znaczenia tak naprawdę w życiu, jeśli partner jest dojrzały psychicznie,wiem to z autopsji

[hihi]

Napisane przez sweet_heart

Mam 27 lat, jestem zaręczona z cudownym facetem. Niestety nie szanuje mnie, dołuje i wmawia ze jestem nikim.

Jak już w drugim zdaniu takie farmazony widzę to mi słabo.

Cudowny to on jest, ale burak i niedowartościowany prostak, który własne kompleksy próbuje zrekompensować sobie niszczeniem Twoje poczucia wartości...

Przykre, że można być z taką kreaturą, przeżywać takie męki i jeszcze być przekonaną, że trafiło się na naidealniejszy ideał, co to cudowniejszego od niego nie ma.

[Merys]

Rece opadaja do samej ziemi. Ten prostak, Twoj byly traktuje Cie jak smiecia, zero szacunku a Ty zastanawiasz sie nad powrotem?
Po slubie zacznie Cie lac i co wtedy?
Poznalas faceta sprobuj z nim, tamtego kopnij w dupe, a rodzicami sie nie przejmuj, to nie ich zycie tylko Twoje.

[Blonde_Stranger]

Napisane przez sweet_heart

Witajcie!!
Pomóżcie prosze, bo nie wiem co czynic!! Otóż:
Mam 27 lat, jestem zaręczona z cudownym facetem. Niestety nie szanuje mnie, dołuje i wmawia ze jestem nikim. Jesteśmy ze sobą 8 lat, przez ten czas pozwolilam soba pomiatac i nie szanowac sie. Pewnego dnia, jakies 2 miesiace temu postanowialam zrobic sobie tatuaz, w studio poznalam marcina, tatuazyste. Bardzo mi sie spodobal, ale nie wiedzialam jak mu na imie. Pzre dni pozniej zupelnie niespodziewania dowiedzaialam sie jak sie nazywa, wiec od razu wtukalam jego dane w naszej klasie i byl. Dlugo sie zastanawialam czy napisac do niego... bo mam 23 lata! ale zrobilam to. Odpisal. Zaproponowalam spotkanie, zgodzil sie. Tuz przed spotkaniem na jego profilu pokazaly sie zdjecia... jego synka! Zalamalam sie, napisalam ze sie dowiedzialam ze jest tatusiem, a on ze nie jest z jego mama, tylko jest sam. Zalamalam sie, nie wiedzialam co zrobic, ale spotkalam sie. Zakochalam sie. Marcin jest wspanialym chlopakiem, opowiedzialam mu dlaczego chcialam sie spotkac, a on ze dziecko bylo wpadka i ze jego mama sa w nienawisci. Poczatkowo nie chcial sie spotykac, bo uwazal ze to nie ma sensu, mam narzeczonego a on bardzo sie zawiodl na zwiazku. Ale pisalismy do siebie i z kazdym smsem i rozmowa, czulismy wieksza sympatie do siebie, az uslyszalam - Kocham Cie. Moj obecny narzeczony dowiedzial sie ze zaczelam spotykac sie z marcinem, zerwalismy zareczyny. Bylismy na weselu u dobrego kolegi, popil i hcial mnie uderzyc, bluzgal mnie, wyzywal od szmat i zdzir przy wszystkich gosciach. W zyciu nie najadlam sie takiego wstydu. Moze i mial racje, ale mogl porozmwaic ze mna na osobnosci. Moi rodzice na wisc o rozstaniu, byli wsciekli, ale potem powiedzieli ze to moje zycie, lae i tak daja mi odczuc ze chce zebym wrocila do niego. Nie wiem co mam robic, tyle naczytalam sie o chlopakach z dzieckiem, Kocham Marcina, ale Mariusza - mojego narzeczonego także. Nie wiem co mam wybrac? Wrcocic do narzeczonego, zeby dalej mna pomiatal, czy zdecydowac sie na zwiazek z duzo mlodszym chlopakiem, dla ktorego jestem calym swiatem i ktory jest we mnie bardzo zakochany. Boje sie co rodzice powiedza kiedy sie dowiedza ze ma dziecko, domyslaja sie ze sie spotykam z marcinem, nie akceptuja go bo ma tatuaze, a oni sa bardzo zacofani. Co mam robic?? Pomozcie.

Oboje są beznadziejni. Twój narzeczony to oczywiście psychol i dobrze że zerwałaś i nie,nie kochasz go - po prostu się go boisz i boisz się diametralnej zmiany swojego życia dlatego myślisz o powrocie. Twój nowy też nie jest wart Twojego zaufania. Po pierwsze rzuca słowami "Kocham Cię" nie znając Cię prawie w ogóle i po kilku rozmowach. Po drugie kiedy jego dziewczyna wpadła to nagle się związek posypał. Tamtą pewnie też tak "kochał" I do tego nienawidzi swojej jej,matki swojego dziecka,niby za co? Dojrzałość nie przewiduje takiego zachowania.

[sweet_heart]

Dziekuje za tak szybkie odpowiedzi pisze ze myslę nad powrotem, bo mariusz był bardzo lubiany w mojej rodzinie. Ale mowilam w domu, ze zle mnie traktowal. Boje sie poprostu ich reakcji na wisc o marcinie. A mariusz pisze mi ze chce zebym wrocila do niego, ale na kolanach!! Mnie jest go poprostu zal, tyle lat razem... wiem ze przezywa to bolesnie i moze dlatego. Ale nie zmnienia to faktu, ze jest chamem, bo raz pisze mi ze mnie kocha, a potem ze jestem dziwka:-(

[Blonde_Stranger]

Napisane przez sweet_heart

Dziekuje za tak szybkie odpowiedzi pisze ze myslę nad powrotem, bo mariusz był bardzo lubiany w mojej rodzinie. Ale mowilam w domu, ze zle mnie traktowal.

W głowie mi się coś takiego nie mieści. Gratuluję "rodziny"

[201803290936]

Najpierw OSTATECZNIE (bo nadal mimo wszystko w nim tkwisz jedną nogą i dajesz sobą manipulować) zakończ od ten chory i przechodzony (= w sensie, że już dawno powinien zostać zakończony, bo jest niedobry dla Ciebie) związek, w którym tkwisz chyba głównie dlatego, że zaczął się, gdy miałaś 19 lat i nadal mało wiedziałaś o życiu, a dopiero potem myśl o nowych znajomościach / związkach. Powinnaś nieco pobyć sama, coś zrozumieć o sobie, odetchnąć, trochę stwardnieć życiowo.

[Merys]

Twoj byly to psychol i takich powinno sie zamykac w zakladach.
Chcesz zmarnowac sobie zycie? chodzic z podbityp okiem? To z kim ukladasz sobie zycie, to nie rodzicow sprawa i powinni zaakceptowac Twoj wybor. Zal to mi jest Ciebie, ze pozwalasz sobie na takie traktowanie.

[winogronek]

Napisane przez sweet_heart

Dziekuje za tak szybkie odpowiedzi pisze ze myslę nad powrotem, bo mariusz był bardzo lubiany w mojej rodzinie. Ale mowilam w domu, ze zle mnie traktowal. Boje sie poprostu ich reakcji na wisc o marcinie. A mariusz pisze mi ze chce zebym wrocila do niego, ale na kolanach!! Mnie jest go poprostu zal, tyle lat razem... wiem ze przezywa to bolesnie i moze dlatego. Ale nie zmnienia to faktu, ze jest chamem, bo raz pisze mi ze mnie kocha, a potem ze jestem dziwka:-(

I ty się jeszcze nad czymś zastanawiasz? spadłam z krzesła
Strasznie go tłumaczysz albo lubisz jak cie ktoś tak traktuję, sadzę po twoich wypowiedziach że masz niskie poczucie własnej wartości

Zapewniam cie że nikt normalny po stracie drugiej osoby tak się nie zachowuje.

[sweet_heart]

Dziekuje za odpowiedzi, na pewno łatwiej mi bedzie podjąc jakiekolwiek decyzje

[0nasty0]

Napisane przez sweet_heart

Mam 27 lat, jestem zaręczona z cudownym facetem. Niestety nie szanuje mnie, dołuje i wmawia ze jestem nikim.

Czy Ty widzisz w ogóle, co piszesz?

Napisane przez sweet_heart

Dziekuje za tak szybkie odpowiedzi pisze ze myslę nad powrotem, bo mariusz był bardzo lubiany w mojej rodzinie. Ale mowilam w domu, ze zle mnie traktowal. Boje sie poprostu ich reakcji na wisc o marcinie. A mariusz pisze mi ze chce zebym wrocila do niego, ale na kolanach!! Mnie jest go poprostu zal, tyle lat razem... wiem ze przezywa to bolesnie i moze dlatego. Ale nie zmnienia to faktu, ze jest chamem, bo raz pisze mi ze mnie kocha, a potem ze jestem dziwka:-(

Przepraszam, ale jak wydaje mi się, że to z Tobą jest coś nie tak.

[sweet_heart]

winogronku masz racje, mam starsznie niską samoocene, marcin i moja siostra starają sie abym uwierzyła w siebie. Skonczylam studia wyzsze na technicznej uczelni, mariusz tez studiuje, naoisalam mu prace dyplomowa, a on nawet tego nie docenil... tylko zloscil sie ze za dlugo pisalam. Masakra, jak to pisze to smam sie zastanawiam, jak ja glupia bylam!! Musze sie pozadnie wziasc za siebie. Jescze raz dziekuje za odpowiedzi

[Dociakowa]

Napisane przez sweet_heart

Witajcie!!
jestem zaręczona z cudownym facetem. Niestety nie szanuje mnie, dołuje i wmawia ze jestem nikim.

Helooł czy tylko ja widzę, że coś tu jest nie tak?! Rzeczywiście Twój facet jest cudowny skoro Cię nie szanuje i wmawia, że jesteś nikim..

Wybór jest oczywisty-> wracaj do narzeczonego na pewno przy pierwszej lepszej kłótni tak Ci przyp***** że stwierdzisz znowu, że jest cudowny ohh i ahhh


Kobieto litości!! SZANUJ SIĘ TROCHĘ!

[Karena 73]

Napisane przez hihi

Jak już w drugim zdaniu takie farmazony widzę to mi słabo.

Cudowny to on jest, ale burak i niedowartościowany prostak, który własne kompleksy próbuje zrekompensować sobie niszczeniem Twoje poczucia wartości...

Przykre, że można być z taką kreaturą, przeżywać takie męki i jeszcze być przekonaną, że trafiło się na naidealniejszy ideał, co to cudowniejszego od niego nie ma.

Masz rację, a najsmutniejsze jest to, że wypowiedzi takich jest ogrom.

Zagubiona autorko chyba jedyne wyjście to zerwać zerwane ( pomimo zerwania autorka nadal pisze, że jest zaręczona) zaręczyny gdyż jak mniemam on nie jest taki cudowny jak Ci się wydawało. Poza tym masz szansę stworzyć nowy związek z panem M. Dziecko to nie przeszkoda - nie wiemy czy mieszka z matką , czy ojcem. Różnica wieku też nie musi być problemem. Ważne aby w nowy związek wchodzić powoli, nie spieszyć się nadto. Rodzicom na razie nie mów, że pan M. ma dziecko. To świeża znajomość i nie wiadomo co z niej wyniknie po co masz potem słuchac od rodziców, że rzuciłaś fantastycznego zięcia dla dzieciatego i z tatuażami, a teraz nie masz nic. Ważne aby ustawić się w nowym związku na innej pozycji, równorzędnej i nie pozwolić aby ktoś Ciebie poniżał. Nie warto popełniać tych samych błędów.

[winogronek]

Napisane przez Karena 73

Masz rację, a najsmutniejsze jest to, że wypowiedzi takich jest ogrom.

Zagubiona autorko chyba jedyne wyjście to zerwać zerwane ( pomimo zerwania autorka nadal pisze, że jest zaręczona) zaręczyny gdyż jak mniemam on nie jest taki cudowny jak Ci się wydawało. Poza tym masz szansę stworzyć nowy związek z panem M. Dziecko to nie przeszkoda - nie wiemy czy mieszka z matką , czy ojcem. Różnica wieku też nie musi być problemem. Ważne aby w nowy związek wchodzić powoli, nie spieszyć się nadto. Rodzicom na razie nie mów, że pan M. ma dziecko. To świeża znajomość i nie wiadomo co z niej wyniknie po co masz potem słuchac od rodziców, że rzuciłaś fantastycznego zięcia dla dzieciatego i z tatuażami, a teraz nie masz nic. Ważne aby ustawić się w nowym związku na innej pozycji, równorzędnej i nie pozwolić aby ktoś Ciebie poniżał. Nie warto popełniać tych samych błędów.

Karena wyrwałaś mi to z ust Trzymam kciuki, za zabranie się za siebie byle skutecznie

[muszynianka]

idealny przykład na to jak da się poniżyć i sprowadzić do parteru kobieta która nie chce być sama.

[_vixen_]

Powiedz/napisz w smsie swojemu "cudownemu" chłopakowi, że jeszcze raz usłyszysz od niego słowo "dziwka" i podobne, to ma jak w banku sprawę karną w sądzie o znieważenie, a dowody masz w postaci smsów i świadków czyli gości z wesela. Nie pozwalaj, żeby się tak do Ciebie odnosił, kobieto.
Radzę Ci to zrobić.

[madana]

"Mam 27 lat, jestem zaręczona z cudownym facetem. Niestety nie szanuje mnie, dołuje i wmawia ze jestem nikim. Jesteśmy ze sobą 8 lat, przez ten czas pozwolilam soba pomiatac i nie szanowac sie."-

- i już mogę ci napisać scenariusz na następne lata życia: wyjdziesz za takiego śmiecia za mąż, będziesz miała dzieci i przechlapane życie.
WIESZ I WIDZISZ, jaki jest przed, a mimo to chcesz do niego wrócić i wyjść za mąż??? Po prostu weź rozbieg na otrzeźwienie.

I nie, twój narzeczony nie jest cudowny, jest śmieciem, pospolitym, nieszanującym kobiet śmieciem, przy którym radośnie zmarnujesz sobie życie.
I wiesz, co jest najgorsze? Że Z ŻADNEJ rady, którą tu usłyszysz , nie skorzystasz.

[Merys]

Ona jak chce to niech sobie zyje z takim "pip"
Tylko jedna prosba, nie robcie sobie dzieci, one nie zasluzyly na taki syf.

[8c9538aac29bb5fbc2d31b2aac28a8f9b62d5c74_6584d267571b8]

Kochana, pomyśl o pójściu do psychologa. Wiele wycierpiałaś, nie powinnaś od razu pchać się w kolejny związek. Skup się na sobie, na swojej zszarganej psychice. Sam fakt, że w ogóle bierzesz pod uwagę powrót do eks świadczy o tym, że nie radzisz sobie. Psycholog pomógłby Ci zacząć życie od nowa, zyskać pewność siebie. Na razie nie myśl o Marcinie - być może nieświadomie wpakujesz się w kolejny toksyczny związek! Zadbaj o siebie, jesteś młoda, jeśli dasz sobie pomóc to na pewno w końcu odnajdziesz szczęście

[czarna1985]

Napisane przez sweet_heart

Witajcie!!
Pomóżcie prosze, bo nie wiem co czynic!! Otóż:
Mam 27 lat, jestem zaręczona z cudownym facetem. Niestety nie szanuje mnie, dołuje i wmawia ze jestem nikim. Jesteśmy ze sobą 8 lat, przez ten czas pozwolilam soba pomiatac i nie szanowac sie. Pewnego dnia, jakies 2 miesiace temu postanowialam zrobic sobie tatuaz, w studio poznalam marcina, tatuazyste. Bardzo mi sie spodobal, ale nie wiedzialam jak mu na imie. Pzre dni pozniej zupelnie niespodziewania dowiedzaialam sie jak sie nazywa, wiec od razu wtukalam jego dane w naszej klasie i byl. Dlugo sie zastanawialam czy napisac do niego... bo mam 23 lata! ale zrobilam to. Odpisal. Zaproponowalam spotkanie, zgodzil sie. Tuz przed spotkaniem na jego profilu pokazaly sie zdjecia... jego synka! Zalamalam sie, napisalam ze sie dowiedzialam ze jest tatusiem, a on ze nie jest z jego mama, tylko jest sam. Zalamalam sie, nie wiedzialam co zrobic, ale spotkalam sie. Zakochalam sie. Marcin jest wspanialym chlopakiem, opowiedzialam mu dlaczego chcialam sie spotkac, a on ze dziecko bylo wpadka i ze jego mama sa w nienawisci. Poczatkowo nie chcial sie spotykac, bo uwazal ze to nie ma sensu, mam narzeczonego a on bardzo sie zawiodl na zwiazku. Ale pisalismy do siebie i z kazdym smsem i rozmowa, czulismy wieksza sympatie do siebie, az uslyszalam - Kocham Cie. Moj obecny narzeczony dowiedzial sie ze zaczelam spotykac sie z marcinem, zerwalismy zareczyny. Bylismy na weselu u dobrego kolegi, popil i hcial mnie uderzyc, bluzgal mnie, wyzywal od szmat i zdzir przy wszystkich gosciach. W zyciu nie najadlam sie takiego wstydu. Moze i mial racje, ale mogl porozmwaic ze mna na osobnosci. Moi rodzice na wisc o rozstaniu, byli wsciekli, ale potem powiedzieli ze to moje zycie, lae i tak daja mi odczuc ze chce zebym wrocila do niego. Nie wiem co mam robic, tyle naczytalam sie o chlopakach z dzieckiem, Kocham Marcina, ale Mariusza - mojego narzeczonego także. Nie wiem co mam wybrac? Wrcocic do narzeczonego, zeby dalej mna pomiatal, czy zdecydowac sie na zwiazek z duzo mlodszym chlopakiem, dla ktorego jestem calym swiatem i ktory jest we mnie bardzo zakochany. Boje sie co rodzice powiedza kiedy sie dowiedza ze ma dziecko, domyslaja sie ze sie spotykam z marcinem, nie akceptuja go bo ma tatuaze, a oni sa bardzo zacofani. Co mam robic?? Pomozcie.

Skup się!! I ty chciałeś za niego wyjść?? Nie rozumiem niektórych kobiet... Zostaw kretyna bez względu na to czy się z kimś spotykasz czy nie...

No więc w czym problem... Jeżeli ma stały kontakt z synem, uczestniczy w jego wychowaniu i utrzymaniu to nie widzę problemu... Chyba że olewa dzieciaka, nie spotyka się z nim, nie płaci alimentow to sobie odpuść bo wpakujesz się w następne g**no...

Obgaduje ją?? Dlaczego się rozstali??


To nie oni by się znim męczyli tylko ty...

Przeciesz jeszcze za niego nie wychodzisz!! A spróbować możesz...

Brawo Jasiu!! A za co go tak kochasz?? Za to że tobą poniewierał?? I zapewne później byłoby jeszcze gorzej...

A co cię to obchodzi?? To twoje życie i ty powinnaś nim żyć nie twoi rodzice!!

Boże patrzysz a nie grzmisz!! Ty też masz tatuaż?? Bo byłaś w salonie... Ciebie też nie zaakceptują przez tatuaż??

[madana]

Dziewczyny, do niej NIC nie dotrze. Z doświadczenia wiem, że są takie dziewczyny, ktore na własne życzenie marnują sobie życie. W końcu ktoś z tymi agresywnymi śmieciami być musi, skoro normalna dziewczyna uciekałaby, ile sił w nogach.

[Aivilo]

Napisane przez sweet_heart

Witajcie!!
Pomóżcie prosze, bo nie wiem co czynic!! Otóż:
Mam 27 lat, jestem zaręczona z cudownym facetem. Niestety nie szanuje mnie, dołuje i wmawia ze jestem nikim. Jesteśmy ze sobą 8 lat, przez ten czas pozwolilam soba pomiatac i nie szanowac sie. Pewnego dnia, jakies 2 miesiace temu postanowialam zrobic sobie tatuaz, w studio poznalam marcina, tatuazyste. Bardzo mi sie spodobal, ale nie wiedzialam jak mu na imie. Pzre dni pozniej zupelnie niespodziewania dowiedzaialam sie jak sie nazywa, wiec od razu wtukalam jego dane w naszej klasie i byl. Dlugo sie zastanawialam czy napisac do niego... bo mam 23 lata! ale zrobilam to. Odpisal. Zaproponowalam spotkanie, zgodzil sie. Tuz przed spotkaniem na jego profilu pokazaly sie zdjecia... jego synka! Zalamalam sie, napisalam ze sie dowiedzialam ze jest tatusiem, a on ze nie jest z jego mama, tylko jest sam. Zalamalam sie, nie wiedzialam co zrobic, ale spotkalam sie. Zakochalam sie. Marcin jest wspanialym chlopakiem, opowiedzialam mu dlaczego chcialam sie spotkac, a on ze dziecko bylo wpadka i ze jego mama sa w nienawisci. Poczatkowo nie chcial sie spotykac, bo uwazal ze to nie ma sensu, mam narzeczonego a on bardzo sie zawiodl na zwiazku. Ale pisalismy do siebie i z kazdym smsem i rozmowa, czulismy wieksza sympatie do siebie, az uslyszalam - Kocham Cie. Moj obecny narzeczony dowiedzial sie ze zaczelam spotykac sie z marcinem, zerwalismy zareczyny. Bylismy na weselu u dobrego kolegi, popil i hcial mnie uderzyc, bluzgal mnie, wyzywal od szmat i zdzir przy wszystkich gosciach. W zyciu nie najadlam sie takiego wstydu. Moze i mial racje, ale mogl porozmwaic ze mna na osobnosci. Moi rodzice na wisc o rozstaniu, byli wsciekli, ale potem powiedzieli ze to moje zycie, lae i tak daja mi odczuc ze chce zebym wrocila do niego. Nie wiem co mam robic, tyle naczytalam sie o chlopakach z dzieckiem, Kocham Marcina, ale Mariusza - mojego narzeczonego także. Nie wiem co mam wybrac? Wrcocic do narzeczonego, zeby dalej mna pomiatal, czy zdecydowac sie na zwiazek z duzo mlodszym chlopakiem, dla ktorego jestem calym swiatem i ktory jest we mnie bardzo zakochany. Boje sie co rodzice powiedza kiedy sie dowiedza ze ma dziecko, domyslaja sie ze sie spotykam z marcinem, nie akceptuja go bo ma tatuaze, a oni sa bardzo zacofani. Co mam robic?? Pomozcie.

Po pogrubionym już wiedziałam, czego się spodziewać.

Generalnie powtórzę to, co dziewczyny wcześniej: Dziewczyno, SZANUJ SIĘ I UCIEKAJ od tego psychopaty. Bez względu na to, czy kogoś masz, czy nie. Uciekaj, jeśli nie chcesz skończyć na ostrym dyżurze albo wręcz w trumnie.

A na rodzine to ja bym się wypieła, jeśli ważniejsze dla nich sa pozory niż to, że ktoś maltretuje ich córkę, to przepraszam, ale to są świnie, a nie rodzina, gorsi niż zwierzęta.

Nigdy nie zrozumiem, jak własną córkę można skazywać na taki horror, nie reagować, gdy się widzi, że jest źle. I niech mi ktoś powie, że absolutnie każdy rodzic ma miłość do dziecka we krwi.

---------- Dopisano o 17:16 ---------- Poprzedni post napisano o 17:15 ----------

Powiedz jedno, Autorko, co takiego cudownego jest w tym twoim narzeczonym...?

[bubus900]

Jesteś strasznie niedojrzała i mało wiesz z tego, co widać. Cudowny facet nie nazwie nigdy swojej kobiety szmatą, ani tak jej nie będzie traktować.
Radzę dorosnąć albo udać się do psychologa.

[wyszukiwarka]

Napisane przez sweet_heart

Mam 27 lat, jestem zaręczona

Napisane przez sweet_heart

bo mam 23 lata! ale zrobilam to.

[Merys]

Napisane przez wyszukiwarka

Ten facet z dzieckiem ma 23 lata.

[mrugacz_iskier]

Ten nowy ma 23 lata.

Ja bym już dawno rzuciła kogoś tak chamskiego i gburowatego. Do tego niewdzięczny - ty mu piszesz prace a on jeszcze wybrzydza! Nie, gwarantuję - jeśli gość się nie mzieni, na co się nie zanosi - czeka Cię życie szarej kury domowej, która cokolwiek zrobi to zawsze będzie źle, zawsze bedzie najgorsza, zawsze najmniej fajna a wszyscy koledzy będą mieli lepsze żony, ładniejsze, wdzięczniejsze, bardziej uzdolnione bla bla bla... Na pewno nie będzie tak w rzeczywistości,a le po latahc wmawiania i prania mózgu raczej nic z Twojej samooceny nie zostanie.

Co tam że młody ma dziecko - co prawda słabe jest, że nie potrafi dogadać się z jego matką,a le jesli tylko czujesz się przy nim szczęśliwsza i chcesz zmian - czemu nie spróbować? Przeciez nie musisz się z nim od razu chajtać, a sprawdzić jak czy 'trawa jest zieleńsza' zawsze można. Tylko 4 lata różnicy - nie dużo.