jak zapanować nad psychiką, no jak..?

[nestka]

tyłam i chudłam na przemian.. teraz już tylko tyje bo nie mam siły by wytrwac w postanowieniach dłużej niż tydzień.. nie mam olbrzymiej nadwagi, jednak ze względu na moje kolana, które są po operacjach, każdy kilogram więcej jest bardo zły, a to nie jest dla mnie wystarczającą motywacją. To, że moi bliscy martwia się o moje stawy i proszą o "zrzucenie kg" też nie jest dla mnie wystarczajace.. wtedy czuje się jeszcze gorzej i w końcu siegam po pocieszacza, batonik, czekolada.. na jednym kawałku nigdy się nie kończy.. kończy sę na pustym opakowaniu.. ponad rok temu dopadła mnie depresja.. wtedy moim polem życiowym było łóżko, brak aktywności jakiejkolwiek, leki i mój apetyt na słodycze spowodowały szybki wzrost wagi o 10 kg.. chodzę na terapię, ale tam nie zajmujemy się moja wagą i zajadaniem wszelkich złych nastrojów, bo są rzeczy "pilniejsze".. czujes ię tak jakbym coś staraciła, cos przegrała.. boję sie probować, boję się porażki.. jak mogę to zmienić, jak zacząć "chcieć" ?

[Alessa80]

Wiesz, Nestka, mi bardzo pomogły pytania kumpla dwa: Co najbardziej lubisz robić, przy czym czujesz się szczęśliwa i spełniona, co polepszyłoby Twoje życie? I drugie - dlaczego tego nie robisz?
Dobrze jest znaleźć sobie jakąś pasję, cokolwiek, co by odciągało myśli. Masz coś takiego?
Trzymam za Ciebie kciuki i pisz, jak samopoczucie.

[nestka]

o rany najbardziej to lubię jeść słodycze najlepiej zrobione przez siebie.. żałosne prawda ? dziś byłam na zakupach, mierzenie spodni omijałam szerokim łukiem, zawsze dla mnie to przykre doświadczenie.. a prawda jest taka, że gucio z tym robie.. gdzieś tam we mnie brakuje siły na tą walkę

[Ludowa]

Napisane przez nestka

o rany najbardziej to lubię jeść słodycze najlepiej zrobione przez siebie.. żałosne prawda ?

A co w tym żałosnego?
Prawie każdy lubi słodycze. Grunt to wyrzucić je całkiem na diecie bądź naprawdę mocno ograniczyć, a potem, na utrzymaniu, nauczyć się jeść je z umiarem.

[nestka]

Napisane przez Ludowa

A co w tym żałosnego?
Prawie każdy lubi słodycze. Grunt to wyrzucić je całkiem na diecie bądź naprawdę mocno ograniczyć, a potem, na utrzymaniu, nauczyć się jeść je z umiarem.

i właśnie tu się pojawia mój problem.. nie potrafię, po kilku dniach rzucam się na czekoladę i zjadam całą.. mając już wyrzuty sumienia w trakcie jej jedzenia, to jak nałóg.. a waga coraz wyżej

[Alessa80]

Nestko kochana,
piszesz o terapii. To dziwne dla mnie, że oddziela się na niej sprawy "pilniejsze" od równie bolących. Może to, że nie udaje Ci się zapanować (a możemy sobie rękę podać) jest powiązane z tym, nad czym pracujesz na terapii?

[nestka]

Napisane przez Alessa80

Nestko kochana,
piszesz o terapii. To dziwne dla mnie, że oddziela się na niej sprawy "pilniejsze" od równie bolących. Może to, że nie udaje Ci się zapanować (a możemy sobie rękę podać) jest powiązane z tym, nad czym pracujesz na terapii?

Alessa myślę, że towszystko co się działo w moim życiu, na to się składa, ale jak narazie odnośnie mojego niepohamowanego apetytu padło, stwierdzenie, żebym starała się nie mieć nic słodkiego pod ręką, albo bardzo małe ilości.. Wieczne jojo jest chyba też spowodowane moimi przeżyciami.. porafiłam schudnąć nawet 15 kg i nadrobić. A teraz w obawie przed powtórką już nawte nie próbuję.

[Snaefridur]

Czujesz,że daje Ci mimo wszystko coś ta terapia?Pomaga w problemach nad którymi pracujecie?
Z doświadczenia wiem,że kiedy człowiek siebie nie lubi po prostu NIE CHCE nie nic dobrego dla siebie zrobić,nie ma wystarczającej motywacji.Bierzesz jakieś leki?

[nestka]

Napisane przez Snaefridur

Czujesz,że daje Ci mimo wszystko coś ta terapia?Pomaga w problemach nad którymi pracujecie?
Z doświadczenia wiem,że kiedy człowiek siebie nie lubi po prostu NIE CHCE nie nic dobrego dla siebie zrobić,nie ma wystarczającej motywacji.Bierzesz jakieś leki?

jestem na terpii dopiero 4 miesiace, tak daje mi sporo jeśli chodzi o relacje z otoczeniem i i zobaczenie problemów z innej strony, ale myślę, że nie do końca potrafię się na tej terapi otworzyć. Biorę leki ponad rok, antydepresanty, teraz już w dawce podtrzymującej

[Alessa80]

Napisane przez nestka

jak narazie odnośnie mojego niepohamowanego apetytu padło, stwierdzenie, żebym starała się nie mieć nic słodkiego pod ręką, albo bardzo małe ilości...

Na moje to jest trochę zbywanie problemu, puste słowa. Wiadomo, że tak się nie da... Hm, a może spróbowałabyś powiedzieć terapeucie, że jest to palący problem? Może to nie dotarło?
Niektóre leki powodują zmiany w metabolizmie. Może by je zmienić? Tak sobie myślę, że jest duża szansa, że gdy nie będziesz już ich potrzebować, waga sama poleci.

[nestka]

Napisane przez Alessa80

Na moje to jest trochę zbywanie problemu, puste słowa. Wiadomo, że tak się nie da... Hm, a może spróbowałabyś powiedzieć terapeucie, że jest to palący problem? Może to nie dotarło?
Niektóre leki powodują zmiany w metabolizmie. Może by je zmienić? Tak sobie myślę, że jest duża szansa, że gdy nie będziesz już ich potrzebować, waga sama poleci.

dziękuję za Wasze wypowiedzi, leki już mam zmienione, te które powodowały tycie zostały odstawione ale jedyne co to aga stanęła w miejscu
już kilka razy byłam na róznych dietach, dawały efekty ale zawsze jak tylko trochę odpuściłam było jojo, dwa lata temu ładnie zeszłam na montim, ale jak dopadła mnie depresja słodycze stały się moim pocieszycielem tak jak już wyżej pisałam, a z Montego nic nie zostało, do tego leki..
teraz chyba coś we mnei pękło i dojrzewam do jeszcze jednej próby.. boję się, ale coraz więcej widz negatywów obecnego stanu rzeczy..
postaram sie poruszyc ponownie ten temat na terapii

[Alessa80]

To ja mam do Ciebie gorącą prośbę: napiszesz, jak terapeuta to wytłumaczył? Sama chciałbym wiedzieć, jak się można z tym uporać. I trzymam kciuki

[leafclover]

Zycze wytrwałosci... choc to tylko słowa, ale wierze, ze w koncu kazda z nas, z problemem z psychiką, wyjdzie z tego. Trzeba szukac pomocy, dobrze, ze masz ta terapie. Skoro terapia ta Ci juz w jakims stopniu pomogla poradzic sobie z problemami, to pewnie wciaz malutkimi kroczkami pomoze Ci poradzic sobie i z tym. powodzenia