droga na wymarzone studia z zakrętami :-)

[Mallutka]

Do założenia tego wątku natchnęła mnie anciaah, a także rozterki kilku osób w wątku "a kto studiuje prawo?"

Mam 25 lat i właśnie przemyślałam sprawę i postanowiłam rozpocząć wymarzone studia.
Nauki na nich będę miała mnóstwo do tego jestem już dorosła i wiadomo, że nikt mnie nie będzie utrzymywał.

Gdzieś tam mi się też pojawiają już myśli gdzie znajdę czas na dzieci?? rodzinę??

Do tego włączają mi się kompleksy typu: jeszcze nic nie osiągnęłam zawodowo, a już robię w życiu rewolucję, czy aby na pewno warto?? czy to nie za późno, bo przecież na studia idzie się po maturze ect.

Wiem, że jest tutaj jeszcze kilka osób, które zastanawiają się czy warto przeorganizowywać swoje życie zawodowe.
Zapraszam przyszłe studentki prawa i nie tylko do podzielenia się lękami spostrzeżeniami, ale i sukcesami

[layla_lbn]

Yyyyy, za późno?
Znam osoby, po 30, 40, ba nawet po 50, które studiują!

[Adriana Lecouvreur]

A ja na razie idę na studia, które tylko awaryjnie przydadzą mi się w przyszłości, tylko gdyby nie wyszło mi to,. co chcę robić. Docelowo idę na Akademię Muzyczną, ale muszę przygotować się do egzaminów - potrwa to rok, dwa, bo nigdy nie chodziłam do szkoły muzycznej ale wiem, że byłabym nieszczęśliwa, gdybym nie robiła tego co kocham - więc zrobię wszystko, by się udało. Póki co zastępcze studia na UAM, praca. Ale uwierz mi znam wiele przykładów na to że takie marzenia wracają całe życie... najczęściej wtedy, gdy już jest naprawdę za późno. Jesteś młoda, działaj! Jeśli bardzo tego chcesz, uda Ci się.

[shena]

Napewno nie za stara. Jak bardzo tego pragniesz, masz w sobie determinacje na naukę to nie rezygnuj. U mnie na I roku jest dziewczyna 26 letnia (mąż, dziecko) a na zaocznych 31 letnia która teraz zaczeła studia.

[upadly aniol]

na to nigdy nie jest za pozno, ja sama mysle o zmianie zawodu, jestem nauczycielka jezyka polskiego, ale moje zycie tak sie ulozylo, ze wyemigrowalam z kraju i tutaj za bardzo moj zawod sie nie przydaje, mam 24 a o pojsciu na studia tutaj, gdzie mieszkam, zaczne powaznie myslec dopiero za jakies dwa lata, znaczy sie wiem, ze chce to zrobic i zrobie, ale narazie nie mam mozliwosci.
Moj wujek konczyl studia w wieku 50 lat.

[Mallutka]

Napisane przez Adriana Lecouvreur

A ja na razie idę na studia, które tylko awaryjnie przydadzą mi się w przyszłości, tylko gdyby nie wyszło mi to,. co chcę robić. Docelowo idę na Akademię Muzyczną, ale muszę przygotować się do egzaminów - potrwa to rok, dwa, bo nigdy nie chodziłam do szkoły muzycznej ale wiem, że byłabym nieszczęśliwa, gdybym nie robiła tego co kocham - więc zrobię wszystko, by się udało. Póki co zastępcze studia na UAM, praca. Ale uwierz mi znam wiele przykładów na to że takie marzenia wracają całe życie... najczęściej wtedy, gdy już jest naprawdę za późno. Jesteś młoda, działaj! Jeśli bardzo tego chcesz, uda Ci się.

Też mi się wydaje, że tylko niespełnione marzenia wiążą nas na całe życie

Dziękuję za wsparcie.

[anciaahk]

Skoro to ja byłam prowokatorką, to jestem .
Dziewczyny, jesteście młode, trochę to wtedy inaczej wygląda. Ja do tej pory żałuję, że nie poszłam na prawo od razu po zakończeniu pierwszych studiów, niestety obowiązki zawodowe mi na to nie pozwoliły. I dzisiaj jestem starsza o 5 lat a w głowie nadal prawo siedzi. I pytanie, czy nie jestem za stara na zmianę zawodu. W końcu prawo to nie same studia, ale również aplikacja czy praktyka. Teoretycznie rozpocznę pracę w nowym zawodzie ok. 40-tki.
Czy jest sens?
Do tego trzeba przyjąć, że wybór uczelni jest dla takich osób jak ja ograniczony. Nie mogę pozwolić sobie np. na cotygodniowe zjazdy do szkoły oddalonej o 300km, bo nie pogodzę tego ani z pracą, ani tym bardziej z rodziną. Czy zatem iść na półśrodki, na słabszy uniwerek, ale ze świadomością, że może słabiej przygotować do nauki zawodu...
I czy w ogóle to wszystko ma sens.

[Mallutka]

Mnie tu dziewczyny od razu przybiegły pocieszać, że wcale za stara nie jestem a tak właściwie chodziło by wszyscy ci którzy zaczynają studia później podzielili się swoimi rozterkami

w głowie nadal prawo siedzi. I pytanie, czy nie jestem za stara na zmianę zawodu. W końcu prawo to nie same studia, ale również aplikacja czy praktyka. Teoretycznie rozpocznę pracę w nowym zawodzie ok. 40-tki.
Czy jest sens?

a z drugiej strony czy fajnie ci będzie się zastanawiać do końca dni swoich co by było gdyby??

Do tego trzeba przyjąć, że wybór uczelni jest dla takich osób jak ja ograniczony. Nie mogę pozwolić sobie np. na cotygodniowe zjazdy do szkoły oddalonej o 300km, bo nie pogodzę tego ani z pracą, ani tym bardziej z rodziną. Czy zatem iść na półśrodki, na słabszy uniwerek, ale ze świadomością, że może słabiej przygotować do nauki zawodu...

Ale dla mnie również jest ograniczony. Jestem młoda, a przez to nie mam zbyt dużego doświadczenia, a raczej nikt mnie do 30 nie będzie utrzymywał, więc muszę też jakoś pokombinować by wyrabiać sobie pozycję na rynku pracy i jednocześnie zorganizować sobie studia. Ja wiem, że wiele studentek tak ma, tylko, że większość z nich sobie po prostu dorabia w ten sposób pomagając rodzicom, a nie jest w 100% na swoim utrzymaniu.
Ale pewnie jak się chce to wszystko się da zrobić

Napisz co postanowiłaś ze swoimi studiami

[AmericanGirl]

Na spełnianie swoich marzeń nigdy nie jest za późno .

Ja będąc w LO uważalam , że studiowanie prawa to ogromna strata czasu no bo zanim będzie się tym adwokatem czy radcą musi minąc ponad 8 lat , po samej aplikacji tez nie jest się jakimś wyśmienitym kąskiem dla pracodawcy a i bez doświadczenia cięzko zacząć coś swojego . Minęły 3 lata liceum , 1 rok zmarnowany na inne studia no i jestem na prawie i uważam , że nie mogłam podjęć lepszej decyzji . Naprawde uwielbiam moje studia i wiem , że to jest to.

Podejmowanie studiów zaraz po maturze często konczy się tym , że osoba wybiera kierunek zbyt pochopnie , bo nie ma rozeznania , nie ma pojęcia kim chce być i co robić w przyszłości . Z pewnościa osoby bardziej świadome siebie i swojej przyszlości lepiej odnajdą się i na studiach i w przyszłej pracy .


Sama zaraz po maturze wybrałam się na studia - filologia angielska . I chociaz kierunek świetny , uczelnia prrywatna okazała się totalną pomyłką . Poziom był żenująco niski . Więc zrezygnowałam . [ Lepszej decyzji podjąc nie mogłam ] Poziom uniwersytetów państwowych wg mnie jest o niebo lepszy i widze po moim uniwerku , że wymagają bardzo dużo - mimo , że najlepszym w PL uniwerkiem nie jest . Z drugiej strony nie uważam , żeby uczelnia miała ogromny wpływ na to jakim będziesz prawnikiem . Wszystko tak naprawde zależy od ciebie , twojego zaangażowania i determinacji , troche tez od predyspozycji . Owszem jesli uczelnia jest wymagająca ma się to poczucie presji , że trzeba się nauczyc , bo inaczej out . Jesli chodzi o jakies specyficzne kierunki , unikatowe lub takie gdzie by być w czymś dobrym trzeba miec swietny sprzet i warunki - wtedy owszem warto wybrac ten najlepszy uniwerek . Prawo niekoniecznie jest takim kierunkiem . Tu najwięcej zalezy od ciebie . No i koniecznie - doświadczenie .

Więc do boju dziewczęta!

[studi]

Napisane przez anciaahk

Skoro to ja byłam prowokatorką, to jestem .
Dziewczyny, jesteście młode, trochę to wtedy inaczej wygląda. Ja do tej pory żałuję, że nie poszłam na prawo od razu po zakończeniu pierwszych studiów, niestety obowiązki zawodowe mi na to nie pozwoliły. I dzisiaj jestem starsza o 5 lat a w głowie nadal prawo siedzi. I pytanie, czy nie jestem za stara na zmianę zawodu. W końcu prawo to nie same studia, ale również aplikacja czy praktyka. Teoretycznie rozpocznę pracę w nowym zawodzie ok. 40-tki.
Czy jest sens?
Do tego trzeba przyjąć, że wybór uczelni jest dla takich osób jak ja ograniczony. Nie mogę pozwolić sobie np. na cotygodniowe zjazdy do szkoły oddalonej o 300km, bo nie pogodzę tego ani z pracą, ani tym bardziej z rodziną. Czy zatem iść na półśrodki, na słabszy uniwerek, ale ze świadomością, że może słabiej przygotować do nauki zawodu...
I czy w ogóle to wszystko ma sens.

Wszytsko ma sens-a marzenia wracają jak bumerang-jesli teraz nie zaczniesz studiować prawa, to może do końca życia załować,że nie zrobiłaśtego na czym ci tak bardzo zależało...
A może pojdziesz na wieczorowe studia lub zaoczne, jednocześnie łapiąc pracę w kancelarii?często przyjmują studnetów do pomocy.

[anciaahk]

Ja już pracuję, nawet z sukcesami 10 lat. Nie pieniądze i nie praca wstrzymują mnie przed podjęciem studiów. Bardziej pytanie, czy to nie za późno na zmianę zawodu. Teraz pracuję w finansach i w zasadzie w swojej dziedzinie uważam się za eksperta. Zaczynanie nowego od zera trochę mnie przeraża. Ale chcę, bardzo.
Pierwsze myśli o podjęciu prawa były w LO. Ale wiedziałam, że bez "pleców" nie mam szans. Więc poszłam na ekonomię. Kolejny pomysł pojawił się właśnie w wieku 25 lat. Teraz bym już kończyła . Nie wiem, co mnie powstrzymało. Chciałam odpocząć od kolejnych studiów. Myślałam, może doktorat..? A powinnam iść z rozpędu za ciosem. Teraz jest trudniej.
Może pojawić się też dziecko, co dodatkowo studia może skomplikować.

[Mallutka]

Napisane przez anciaahk

Ja już pracuję, nawet z sukcesami 10 lat. Nie pieniądze i nie praca wstrzymują mnie przed podjęciem studiów. Bardziej pytanie, czy to nie za późno na zmianę zawodu. Teraz pracuję w finansach i w zasadzie w swojej dziedzinie uważam się za eksperta. Zaczynanie nowego od zera trochę mnie przeraża. Ale chcę, bardzo.
Pierwsze myśli o podjęciu prawa były w LO. Ale wiedziałam, że bez "pleców" nie mam szans. Więc poszłam na ekonomię. Kolejny pomysł pojawił się właśnie w wieku 25 lat. Teraz bym już kończyła . Nie wiem, co mnie powstrzymało. Chciałam odpocząć od kolejnych studiów. Myślałam, może doktorat..? A powinnam iść z rozpędu za ciosem. Teraz jest trudniej.
Może pojawić się też dziecko, co dodatkowo studia może skomplikować.

I co postanowiłaś, bo termin składania papierów chyba już minął

[anciaahk]

Zarejestrowałam się na studia przez internet. Wyniki będą 31.07. Ale to jeszcze decyzji podjętej nie oznacza. Ostateczne potwierdzenie trzeba złożyć do 4 września.
Ot tak sobie odwlekam... .

[Mallutka]

Napisane przez anciaahk

Zarejestrowałam się na studia przez internet. Wyniki będą 31.07. Ale to jeszcze decyzji podjętej nie oznacza. Ostateczne potwierdzenie trzeba złożyć do 4 września.
Ot tak sobie odwlekam... .

ja też najpierw sobie mówiłam, że nie podejmę decyzji póki nie mam terminu do rejestracji, potem póki nie będę miała wyników rekrutacji (-> przyjęli mnie ), aż w końcu wyznaczyli mi termin składania papierów i tak się nie mogłam doczekać, że pierwszego dnia wszystko zaniosłam, bo mi się już 1000 marzeń w głowie włączyło, że wreszcie będę tym kim chce i robić to co chcę

Więc polecam podjęcie decyzji
Teraz czekam na 1 października

[anciaahk]

A co chcesz robić o prawie? Jakaś konkretna aplikacja?

[Mallutka]

Napisane przez anciaahk

A co chcesz robić o prawie? Jakaś konkretna aplikacja?

Chciałam poczekać z decyzją aż w trakcie studiów poczuję się w czymś dobrze.
Po studiach które kończę wiem, że strasznie mi się podobało prawo międzynarodowe, dobrze wspominam prawo gospodarcze, napisałam prace mgr z prawa UE.

Ale nie miałam nigdy pr. karnego więc nie wiem czy mi się nie spodoba bardziej.

Jeżeli o mnie chodzi to za wcześnie jeszcze na taką decyzję.

A ty??

[anciaahk]

Ja myślałam o aplikacji notarialnej, chociaż nie wiem, na ile to realne. Też w sumie z racji obecnej pracy - zajmuję się trochę prawem w nieruchomościach, trochę cywilnym.
A jakie studia kończysz? Coś widzę podobnego do mnie - ja jestem po wydziale ekonomicznym - stosunki międzynarodowe.

[alprazolam]

wg mnie wiele ludzi robi błąd kierując się wyborem kierunku na studia bardziej rozsądkiem i pesymistycznymi myślami, niż tym, o czym tak naprawdę się marzy.. ja marzę od zawsze o tym, żeby pisać, więc wybrałam filologię polską. i mimo, że co trochę słyszę, że to nie jest przyszłościowy kierunek, że na studia humanistyczne jest za dużo chętnych, to jednak wierzę w siebie, wiem, że jestem dobra i wierzę, że mi się uda.
nie kierujmy się tym, co mówią nam inni.. oni nigdy nie będą tak naprawdę wiedzieć co do końca czujemy. sami podejmujmy decyzje.. i szczerze mówiąc wolę skończyć tą filologię i pracować na stacji benzynowej, niż jakąś rachunkowość i robić coś, czego nienawidzę. po ukochanych studiach przynajmniej będę czuła się spełniona..

[Mallutka]

Napisane przez alprazolam

wg mnie wiele ludzi robi błąd kierując się wyborem kierunku na studia bardziej rozsądkiem i pesymistycznymi myślami, niż tym, o czym tak naprawdę się marzy.. ja marzę od zawsze o tym, żeby pisać, więc wybrałam filologię polską. i mimo, że co trochę słyszę, że to nie jest przyszłościowy kierunek, że na studia humanistyczne jest za dużo chętnych, to jednak wierzę w siebie, wiem, że jestem dobra i wierzę, że mi się uda.
nie kierujmy się tym, co mówią nam inni.. oni nigdy nie będą tak naprawdę wiedzieć co do końca czujemy. sami podejmujmy decyzje.. i szczerze mówiąc wolę skończyć tą filologię i pracować na stacji benzynowej, niż jakąś rachunkowość i robić coś, czego nienawidzę. po ukochanych studiach przynajmniej będę czuła się spełniona..

Wiesz dużo w tym prawdy, bo ja po prostu po maturze wystraszyłam się, że tyle chętnych na jedno miejsce, że co ja potem zrobię jak się nie dostanę na aplikację, bo trzeba mieć wujka/ciocię prawnika, a ja nie mam i skończyłam na administracji.
Co ciekawe egzamin wstępny na prawo i administrację to ten sam test różnica jest w progu od którego przyjmują.
5 lat mi zajęło dojście do myśli, że skoro dałam sobie radę na studiach, które nie do końca mnie interesowały to tym bardziej dam sobie radę na tych o których myślę od 2 klasy LO
Nie piszę tutaj broń boże, że na wymarzonych studiach to już tylko z górki i same 5 w indeksie.
Bardziej chodzi mi o to, że jak się chce to chyba powinno się dać radę.

[biedronka91]

Ja odbiegnę od tematu prawa, ale muszę się wypowiedzieć w tym wątku.
Otóż jestem tegoroczną maturzystą, 3 lata spędziłam w klasie humanistycznej. Poziom matematyki był drastycznie niski, co roku zmieniano nam nauczyciela. Dlaczego poszłam do tej klasy, być może chciałam odpocząć od ścisłych przedmiotów, którymi w gimnazjum byłam przez wychowawcę katowana.
Nadszedł czas podjęcia decyzji, ubiegłoroczne wakacje, czas refleksji nad swoim przyszłym życiem. Postanowiłam, że zaryzykuję, spróbuję, spełnię marzenia. Wybrałam politechnikę i kierunek czysto techniczny. Aby się dostać, potrzebowalam rozrzeszonej matury z matematyki. W szkole było koszmarnie, nauczycielka robiła wszystko, aby mnie do matury z matematyki nie dopuścić. Drwiła, podśmiewała się, wyśmiewała przez całą klasą. Byłam bliska rezygnacji, jednak przyjaciele i rodzina mnie wspierali. Codziennie robiłam dziesiątki zadań, nadrabiałam rozszerzony materiał, czasem i podstawę, której nie zrealizowano. Chodziłam na korepetycje, zarywałam noce, dodatkowo zdawałam historię, której uczyłam się w klasie rozszerzonej.
Nadeszła matura, podeszłam do niej ze spokojem, w końcu był to przedmiot dodatkowy, stwierdziłam, że nie mam nic do stracenia. Egzamin był trudny dla klas matematycznych, był trudny i dla mnie. 30 czerwca wyniki, z matury uzyskałam 76 %.
Nie wiem czy to upór, czy wsparcie najbliższych pozwoliło mi spełnić marzenia. Od przedwczoraj jestem studentką wymarzonego kierunku, na wymarzonej uczelni.
Przepraszam za ten post, ale mam nadzieję, że doda on otuchy i wiary we własne siły, wiary w zwycięstwo. Jeżeli chcecie, możecie osiągnąć wszystko, trzeba tylko wierzyć i dać z siebie wszystko.
Uwierzcie, warto, trzymam za Was wszystkie kciuki. Wiek nie ma znaczenia!

[Mallutka]

biedronko91 to nie jest wątek dla przyszłych studentów prawa tylko dla ludzi którzy, co prawda po latach, zmienili zdanie odnośnie swoich planów zawodowych, więc jak najbardziej witaj

Świetna historia.

[anciaahk]

Mallutka - to już doczytałam, że skończyłaś administrację. W sumie dzięki temu na prawie będziesz miała łatwiej, a wybierasz się na zaoczne studia tak ?
Biedronka91 witaj! o to właśnie chodzi by pokazać, że warto zawalczyć, by spełnić swoje marzenia. I gratuluję.

[Mallutka]

Napisane przez anciaahk

Mallutka - to już doczytałam, że skończyłaś administrację. W sumie dzięki temu na prawie będziesz miała łatwiej, a wybierasz się na zaoczne studia tak ?
Biedronka91 witaj! o to właśnie chodzi by pokazać, że warto zawalczyć, by spełnić swoje marzenia. I gratuluję.

administrację skończyłam stacjonarnie, a na prawo zaoczne, bo chcę pracować na pełen etat

[biedronka91]

Dziewczyny, dzięki za miłe przywitanie.
Czasem zastanawiam się, jakie są granice człowieka, silnego człowieka, którzy ogromnie wierzy w siebie? Chyba dzięki samozaparciu możliwe jest wszystko.

[anciaahk]

Pewnie, że wszystko .

[Mallutka]

Napisane przez biedronka91

Dziewczyny, dzięki za miłe przywitanie.
Czasem zastanawiam się, jakie są granice człowieka, silnego człowieka, którzy ogromnie wierzy w siebie? Chyba dzięki samozaparciu możliwe jest wszystko.

gdzieś, kiedyś przeczytałam, że człowiek dostaje od życia dokładnie tyle cierpienia ile sam może udźwignąć.

biedronko ja mam problem z podjęciem decyzji. Jakbym stała na krawędzi i się zastanawiała "skoczyć czy nie skoczyć", a potem, choć mam kryzysy itp, to już jakoś zawsze daję radę
Fantastycznie mi się czyta takie historie, które dowodzą, że jak się chce to można

[AmericanGirl]

Napisane przez alprazolam

wg mnie wiele ludzi robi błąd kierując się wyborem kierunku na studia bardziej rozsądkiem i pesymistycznymi myślami, niż tym, o czym tak naprawdę się marzy.. ja marzę od zawsze o tym, żeby pisać, więc wybrałam filologię polską. i mimo, że co trochę słyszę, że to nie jest przyszłościowy kierunek, że na studia humanistyczne jest za dużo chętnych, to jednak wierzę w siebie, wiem, że jestem dobra i wierzę, że mi się uda.
nie kierujmy się tym, co mówią nam inni.. oni nigdy nie będą tak naprawdę wiedzieć co do końca czujemy. sami podejmujmy decyzje.. i szczerze mówiąc wolę skończyć tą filologię i pracować na stacji benzynowej, niż jakąś rachunkowość i robić coś, czego nienawidzę. po ukochanych studiach przynajmniej będę czuła się spełniona..

Zgadzam się . Nie rozumiem dlaczego ludzie idą albo na kierunki , które są w stanie skończyć nie ucząc się [ idą na łatwiznę ] albo wybierają te "przyszłościowe" , które wogole ich nie interesują i do których całkowicie się nie nadają . Wg mnie można być najlepszym i zarabiać niezle , spełniając się w wymarzonym zawodzie , po kierunku , który mógłby być najmniej przyszłościowym . Jesli się coś lubi i czymś interesuje można być świetnym specjalistą i ciągle rozwijać swoje zainteresowania , bo w końcu nasza praca to tez nasze hobby . Można wtedy zarabiać o wiele więcej niż osoby na "przyszłosciowych " kierunkach i dodatkowo mieć satysfakcję z tego co się robi . Ktoś kto na siłe coś studiuje " .. bo przecież jak zostane prawnikiem/lekarzem/inżynierem to bede zarabiał krocie " - nigdy tak naprawde nie bedzie w tym dobry i nie ma szans z osobą , której praca i pogłebianie wiedzy sprawia przyjemność . Dlatego nie warto słuchać innych tylko kierować się własnym rozumem i robić to co się lubi .


Jeżeli nie zaczniecie teraz spełniać swoich marzeń związanych z przekwalfikowaniem zawodowym to za kilka lat naprawde może się okazać , że bedzie za późno . I pozostanie żal , że się nie spróbowało .
Przecież prawo to nie tylko zawody stricte prawnicze , to bardzo szeroka dziedzina , gdzie można przebierać w możliwościach przyszłego rozwoju . Mi się marzy aplikacja radcowska i studia podyplomowe zagranicą z kryminalistyki . Co z tego wyjdzie zobaczymy - póki co cieszę się studiami .

[biedronka91]

Napisane przez Mallutka

gdzieś, kiedyś przeczytałam, że człowiek dostaje od życia dokładnie tyle cierpienia ile sam może udźwignąć.

biedronko ja mam problem z podjęciem decyzji. Jakbym stała na krawędzi i się zastanawiała "skoczyć czy nie skoczyć", a potem, choć mam kryzysy itp, to już jakoś zawsze daję radę
Fantastycznie mi się czyta takie historie, które dowodzą, że jak się chce to można

Chyba coś w tym jest. Często ludzie po prostu się poddają, nie wszyscy dookoła są przyjaciółmi, większość niestety czeka na naszą porażkę.

[anciaahk]

Napisane przez AmericanGirl

Jeżeli nie zaczniecie teraz spełniać swoich marzeń związanych z przekwalfikowaniem zawodowym to za kilka lat naprawde może się okazać , że bedzie za późno . I pozostanie żal , że się nie spróbowało .

Dokładnie. Sama jestem takim przykładem. Odkładałam decyzję 5 lat. I co, dalej prawo siedzi w głowie, a trudniej się zdecydować. Człowiek starszy, założona rodzina i niestety czas płynie a wszystko wisi w powietrzu.
Co do studiowania czegoś, czego się nie lubi - ja studiowałam stosunki międzynarodowe, a więc to co było zaraz na II miejscu po prawie. I nie żałuję tych studiów, naprawdę wiele mi dały. I pracę też mam ciekawą. Ale jakaś pustka zostaje.

[Mallutka]

Napisane przez biedronka91

Chyba coś w tym jest. Często ludzie po prostu się poddają, nie wszyscy dookoła są przyjaciółmi, większość niestety czeka na naszą porażkę.

Wiesz ja się zastanawiam czy to chodzi o ludzi czy o mnie samą.
Mam takie poczucie, że przez to, że zrezygnowałam, nie podjęłam walki bardzo mi spadło poczucie własnej wartości, a przez to wszystko staje się trudniejsze.

Jak czytam twój post to bije z niego taka radość życia i myślę, że wynika to właśnie z tego, że się nie poddałaś

Napisane przez anciaahk

Dokładnie. Sama jestem takim przykładem. Odkładałam decyzję 5 lat. I co, dalej prawo siedzi w głowie, a trudniej się zdecydować. Człowiek starszy, założona rodzina i niestety czas płynie a wszystko wisi w powietrzu.
Co do studiowania czegoś, czego się nie lubi - ja studiowałam stosunki międzynarodowe, a więc to co było zaraz na II miejscu po prawie. I nie żałuję tych studiów, naprawdę wiele mi dały. I pracę też mam ciekawą. Ale jakaś pustka zostaje.

Wiem, wiem. Takie co by było gdyby, też tak mam