Strata rodzica

[marta_h91]

Mój mąż tydzień temu stracił nagle tatę- zawał. Radzi sobie bardzo dobrze, według mnie aż za dobrze. Jako jedyny syn, dodatkowo rodzice nie mieli ślubu, wszystko było na jego głowie, pogrzeb i to wszystko na około. Z resztą jego mama nie dałaby rady tego ogarnąć. Mój mąż podszedł do tego bardzo zadaniowo, sam powiedział, że " stało się, trudno". Wiem, że każdy przeżywa to na swój sposób, jednak zachowuje się niemal tak jakby nic się nie stało, choć wiem, że to w nim siedzi.
No i teraz pomyślałam sobie, że może sprawić by mu jakąś przyjemność, prezent, nie wiem jak to określić bo źle brzmi "prezent z okazji straty ojca". Coś, co pomogłoby mu odreagować. No i tu wpadłam na pomysł wykupienia jazdy quadem. Nigdy tego nie robił, a wiem, że się tym jara. Ale słuchajcie, czy to jest w ogóle dobry pomysł? Czy to wypada? Jeśli tak, czy teraz, czy jeszcze odczekać? Błagam nie zwyzywajcie mnie, po prostu chce jakoś pomóc.

Wysłane z mojego M2102J20SG przy użyciu Tapatalka

[Hermiona83]

Mąż zapewne w końcu się rozpadnie, na razie ma ochronny tryb zadaniowy.

Co do prezentu - ty go znasz, my nie, ale dla mnie pomysł upiorny. Bądź po prostu przy nim i daj mu się rozpaść, gdy będzie trzeba. Tyle wystarczy.

[Lianhua]

Jak na moje, to daj mu czas. Na razie się trzyma, bo emocje i uczucia wciąż świeże, ale jak zacznie to do niego wszystko dochodzić może zrobić się emocjonalnie. Po prostu przy nim bądź. Myślę, że sama świadomość twojej obecności i tego, że w każdej chwili będzie mógł na ciebie liczyć, to będzie dla niego dużo.

[bloom26]

Też mi się wydaje, że pomysł z tym "prezentem" taki trochę.. nie na miejscu?

Do niego to chyba jeszcze nie dotarło i być może dusi w sobie te emocje.. Daj mu czas i bądź przy nim, po prostu.

[marta_h91]

Napisane przez Hermiona83

Mąż zapewne w końcu się rozpadnie, na razie ma ochronny tryb zadaniowy.

Co do prezentu - ty go znasz, my nie, ale dla mnie pomysł upiorny. Bądź po prostu przy nim i daj mu się rozpaść, gdy będzie trzeba. Tyle wystarczy.

Dziękuję. Jestem świadoma tego, że ten moment może nastąpić i bardzo się go boję.


Wysłane z mojego M2102J20SG przy użyciu Tapatalka

[0fb2986dc06479a38c396fe4ec3c7ea3bc36c306_6584d2a18ec99]

system obronny, zajete rece = zajeta glowa


nie rob prezentow, badz dla niego po prostu, bo skoro widzisz, ze to w nim siedzi, to najpewniej za jakis czas przyjdzie czas na wiecej emocji

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Sashan_]

Straciłam mojego tatę prawie dwa miesiące temu. Chodź od początku cierpialam to najmocniej mnie trafiło tak chyba po miesiącu, mimo że wspomagam się lekami 🥺 pewnie do niego niedługo to dotrze, pomysł prezentu według mnie jest bez sensu. Będzie potrzebował Twojej obecności, nawet niekoniecznie ojojania czy przytulania tylko tego, że będziesz. Mi psychicznie w pierwszych dniach bardzo pomagał nawet fakt tego, ze mąż zajął się domem, dziećmi i rozpakowaniem po urlopie (tata umarł gdy byliśmy w połowie wyjazdu i wracaliśmy natychmiast) i zajął się mną... A pierwsze dni czułam się jak zombie..

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Farquad]

Napisane przez Sashan_

Straciłam mojego tatę prawie dwa miesiące temu. Chodź od początku cierpialam to najmocniej mnie trafiło tak chyba po miesiącu, mimo że wspomagam się lekami 🥺 +

Moja koleżanka wspomagała się lekami po śmierci chłopaka i mówiła, że one nic nie pomagają. Jak jest u ciebie?

[Stysia21]

Do mnie śmierć taty dotarła chyba tak na sto procent po jakimś roku (tata bardzo długo chorował, może zabrzmi to niefajnie, ale jego ostatnie miesiące to była katorga, miałam wtedy 14 lat i chyba przestałam panować nad całą sytuacją, dopiero po roku jakoś uświadomiłam sobie, że straciłam rodzica). Mama też sobie nie radziła, ja starałam się jako tako ogarniać wszystko, więc jakby wyłączyłam sobie emocje, dopóki mama nie doszła do siebie. Swoją drogą, przedwczoraj minęło 10 lat od jego śmierci, nie powiem, boli jak cholera nawet po latach. Nie robiłabym żadnych prezentów, to ostatnie czego Twój mąż teraz potrzebuje. Bądź przy nim, wspieraj go, niech on wie, że przy Tobie będzie w końcu mógł się rozpaść, bo to nastąpi prędzej czy później i lepiej, żeby tak się stało. Bo taki niewypowiedziany, nieprzeżyty ból może potem siedzieć w człowieku latami. Może najwyżej spróbuj z nim porozmawiać, jakoś podpytać czy czegoś nie potrzebuje, może się przed Tobą otworzy i wyrzuci z siebie wszystko.

[golgie]

Napisane przez marta_h91

Mój mąż tydzień temu stracił nagle tatę- zawał. Radzi sobie bardzo dobrze, według mnie aż za dobrze. Jako jedyny syn, dodatkowo rodzice nie mieli ślubu, wszystko było na jego głowie, pogrzeb i to wszystko na około. Z resztą jego mama nie dałaby rady tego ogarnąć. Mój mąż podszedł do tego bardzo zadaniowo, sam powiedział, że " stało się, trudno". Wiem, że każdy przeżywa to na swój sposób, jednak zachowuje się niemal tak jakby nic się nie stało, choć wiem, że to w nim siedzi.
No i teraz pomyślałam sobie, że może sprawić by mu jakąś przyjemność, prezent, nie wiem jak to określić bo źle brzmi "prezent z okazji straty ojca". Coś, co pomogłoby mu odreagować. No i tu wpadłam na pomysł wykupienia jazdy quadem. Nigdy tego nie robił, a wiem, że się tym jara. Ale słuchajcie, czy to jest w ogóle dobry pomysł? Czy to wypada? Jeśli tak, czy teraz, czy jeszcze odczekać? Błagam nie zwyzywajcie mnie, po prostu chce jakoś pomóc.

Wysłane z mojego M2102J20SG przy użyciu Tapatalka

Znam to, niestety, z autopsji
Też byłam tą osobą, która musiała wesprzeć mamę , pomóc załatwiać sprawy pogrzebowe, bo mama nie bardzo była w stanie.

Też funkcjonowałam w trybie zadaniowym.
Tydzień to jest dopiero początkowy okres po stracie.
Dopiero po jakimś czasie, tak naprawdę, dotarło do mnie, że to już koniec, że to nie było chwilowe i zrobiło się naprawdę bardzo ciężko.
Niestety nadal nie bardzo miałam przestrzeń do przeżycia żałoby, bo mam własną rodzinę, której codzienność i tak trzeba było ogarnąć, do tego praca i tak jakoś do tej pory (minęło dwa lata) nie do końca przetrawiłam tę ogromną stratę...
No cóż- dorosłe życie
Twój mąż też jeszcze jest w początkowej fazie, ale pewnie za jakiś czas, po załatwieniu wszystkich spraw okołopogrzebowych, pojawią się różne uczucie i wtedy dobrze dać mu tę przestrzeń do przeżycia tego.

[Ryba147]

Napisane przez marta_h91

Mój mąż tydzień temu stracił nagle tatę- zawał. Radzi sobie bardzo dobrze, według mnie aż za dobrze. Jako jedyny syn, dodatkowo rodzice nie mieli ślubu, wszystko było na jego głowie, pogrzeb i to wszystko na około. Z resztą jego mama nie dałaby rady tego ogarnąć. Mój mąż podszedł do tego bardzo zadaniowo, sam powiedział, że " stało się, trudno". Wiem, że każdy przeżywa to na swój sposób, jednak zachowuje się niemal tak jakby nic się nie stało, choć wiem, że to w nim siedzi.
No i teraz pomyślałam sobie, że może sprawić by mu jakąś przyjemność, prezent, nie wiem jak to określić bo źle brzmi "prezent z okazji straty ojca". Coś, co pomogłoby mu odreagować. No i tu wpadłam na pomysł wykupienia jazdy quadem. Nigdy tego nie robił, a wiem, że się tym jara. Ale słuchajcie, czy to jest w ogóle dobry pomysł? Czy to wypada? Jeśli tak, czy teraz, czy jeszcze odczekać? Błagam nie zwyzywajcie mnie, po prostu chce jakoś pomóc.

Wysłane z mojego M2102J20SG przy użyciu Tapatalka

Poczekaj chociaż 3 miesiące, daj mu czas żeby przeżył to tak jak potrzebuje.

[Sashan_]

Napisane przez Farquad

Moja koleżanka wspomagała się lekami po śmierci chłopaka i mówiła, że one nic nie pomagają. Jak jest u ciebie?

Mi pomagają, jest odrobinę lżej

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[I am Rock]

Zboczę trochę z tematu, ale zapytam - a co z mamą męża?
Ona ma naprawdę przechlapane, bo została sama.
Mąż żyje niejako w innym trybie, ma swoją rodzinę, swoje życie. Ma łatwiej. Skoro jego podejście jest takie, że stało się, trudno, ale trzeba żyć dalej, to jest jego własny sposób na żałobę i warto to uszanować.


Ja po śmierci mamy zostałam sama ze zdruzgotanym ojcem i musiałam ogarnąć wszystko, choć do tej pory tylko leżałam i pachniałam. Nie miałam czasu na załamkę i żałobę, bo nowe obowiązki zajmowały mi czas. Może też wyglądałam, jakby mnie to nie obeszło, ale to pozory. Potrzeba czasu, żeby pogodzić się z taką stratą i żadne rozrywki, czy też poklepywanie po plecach i wyrażania współczucia w tym nie pomogą. W jakimś momencie żal dojdzie do głosu, ale nie ma reguły, kiedy.

[b872d78680f891d873273d31baaf276c9d6e57ec_6594a44f1cc14]

Nie kupuj mu żadnych prezentow. A już w ogóle to takich wymagających koncentracji. Po prostu bądź przy nim, rozmawiaj, wspieraj, wspominaj.

[marta_h91]

Napisane przez I am Rock

Zboczę trochę z tematu, ale zapytam - a co z mamą męża?
Ona ma naprawdę przechlapane, bo została sama.

Teściowa została sama w domu. Pierwsze trzy noce była u siostry męża ale później już chciała wracać do domu. Codziennie ją odwiedzamy, któreś z rodzeństwa męża zawozi obiad czy zakupy, trzyma się.

Wysłane z mojego M2102J20SG przy użyciu Tapatalka

[zoaan]

Trzy lata temu stracilam mame. Na samym poczatku czulam w sobie ogromna moc, ze wszystkim sobie poradze. Niestety to jest taki tryb obronny, robi sie wszystko, zeby nie zajmowac sobie glowy myslami. Z czasem jednak mocno sie posypalam i towarzyszylo mi mocne poczucie pustki. Nie wiem, czy istnieje jakas rada, aby tego uniknac. Wydaje mi sie, ze zalobe poprostu trzeba przezyc.

Mialam wtedy tylko 23 lata i ze wszystkim musialam poradzic sobie sama, najbardziej brakowalo mi kogos obok, kogokolwiek zeby po prostu powiedziec o tym co czuje, albo zeby ktos chociaz posiedzial obok. Wiec mysle, ze nie ma co na sile organizowac rozrywek dla Twojego meza, tym bardziej ze sprawa jest dosc swieza. Ja zaraz po odejsciu po prostu chcialam cos robic, ale te wszystkie czynnosci nie byly nastawione na odczuwanie przyjemnosci. Dac mu czas i byc obok, mysle ze to wystarczy

[kennedy]

daj mu znac ze wspierasz go i jestes przy nim jesli chce pomocy. mozesz zaproponowac cichy weekend

[Marigold19]

Tryb zadaniowy może trwać długo, u mnie tak było. Później były inne problemy, przyplątały się choroby (wewnętrzny stres jednak robi swoje) i dopiero chyba z 1,5 roku później naprawdę popłakałam i dopuściłam do siebie stratę.

Bardzo się wtedy oddaliłam od TŻ, uważałam, że nie jest dla mnie wsparciem, więc polecam po prostu być i wykazywać się zrozumieniem tego, że to może być długotrwały proces. To będzie najlepszy prezent.

[marta_h91]

Bardzo Wam dziękuję za wszystkie rady. Pierwszy raz jestem w takiej sytuacji, wiem że każdego to czeka prędzej czy później ale dla mnie to jest takie " nowe".
Dobrze jednak przeczytać o doświadczeniach innych, wiem czego mogę się spodziewać.

Wysłane z mojego M2102J20SG przy użyciu Tapatalka

[b872d78680f891d873273d31baaf276c9d6e57ec_6594a44f1cc14]

Napisane przez marta_h91

Bardzo Wam dziękuję za wszystkie rady. Pierwszy raz jestem w takiej sytuacji, wiem że każdego to czeka prędzej czy później ale dla mnie to jest takie " nowe".
Dobrze jednak przeczytać o doświadczeniach innych, wiem czego mogę się spodziewać.
Wysłane z mojego M2102J20SG przy użyciu Tapatalka

U mnie czas przeżywania żałoby po rodzicu trwał kilka lat.
Więc bądź cierpliwa, bo temat będzie wracał.