Opieka nad rodzicami na starość

[0fb2986dc06479a38c396fe4ec3c7ea3bc36c306_6584d2a18ec99]

Co myślicie o dzieciach, które nie planują zabrać do siebie rodziców na stałe kiedy ci drudzy nie będą już w stanie żyć samodzielnie i zamiast tego wynajmują opiekę albo przeprowadzają rodzica do domu spokojnej starości?

Temat mnie (przynajmniej jeszcze) nie dotyczy, więc nie pytam o moich rodziców, ale chciałabym podyskutować.



ps. specjalnie umieszczam wątek na intymnym a nie plotkowym

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[26cabbdd88f595c38f9b7f8139ef1472f28f75bc_65628a8226dae]

Zależy.

Mam w bliskiej rodzinie przykład naprawdę w porządku rodzica i dziecka, któremu było ciężko raz w miesiącu zrobić rodzicowi zakupy. Tylko - to dziecko jest egoistycznym, podłym człowiekiem. Myślę o nim źle.

Nie myślę źle o dzieciach, które taką opcję uzgadniają z rodzicami lub mają z nimi złe relacje, rodzice nie sprawdzili się jako rodzice. Domy spokojnej starości nie są złym miejscem i umieralnią jak niektórzy twierdzą. Opieka wynajętej osoby też nie jest czymś złym.

[karawanna]

A co tu dyskutować? Żeby zapewnić opiekę nie trzeba jej sprawować własnymi rękoma. Opłacenie i przekazanie opieki nad osoba starsza, schorowaną wykwalifikowanej kadrze jest jak najbardziej odpowiedzialnym zachowaniem (wiadomo że jakąś kontrolę trzeba nad tym sprawować tak czy siak). Często zresztą z tego co słyszę rodzice sami ustalają ze swoimi dziećmi w ten sposób swoją przyszłość - wolą spędzić ostatnie lata, gdy już przestaną sobie radzić, w domu opieki niż być ciężarem dla swoich dzieci.
A już najbardziej szlag mnie trafia, kiedy ktoś mówi o "oddawaniu" bliskich do domu opieki. Nikt nikogo nigdzie nie oddaje, bo człowiek nie jest przedmiotem.

Wysłane z mojego SM-S901B przy użyciu Tapatalka

[pempek]

Ja akurat mieszkam z mama w jednym budynku, mamy dom dwurodzinny, który budowaliśmy właśnie z myślą o jej starości. Jeśli z moja mamą będzie Ok w kwestii umysłowej (nie będzie miała demencji) to pewnie wezmę kogoś do pomocy, sprzatania, żebym ja mogła normalnie pracować i się nie przejmować. Jeśli będzie miała demencję (babcia miała) to raczej przeprowadzi się do domu opieki. Z babcia było zle gdzieś od jej 75 roku życia, po 80tce umieściliśmy ja w domu opieki, którego szukałyśmy z mama z rok, wygladal jak pensjonat i była w nim super opieka, my odwiedzaliśmy babcie raz w tygodniu i mieliśmy spokojna głowę.
Opieka nad osoba z demencja to horror i wszyscy wychodzą z tego poobijani psychicznie, nie mam natury męczennicy i nie chciałabym sobie tego robić.


Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Aelora]

Jeśli rodzic poważnie choruje lub ma problemy z demencją, to myślę że lepiej aby znajdował się pod stałą, specjalistyczną opieką w przeznaczonym do tego celu domu opieki. Raczej nie ma problemów z regularnymi odwiedzinami u rodzica, a i starszym ludziom dobrze robi kontakt z innymi osobami w podobnym wieku, wspólne zajęcia i warsztaty. Oczywiście mam tutaj na myśli profesjonalnie prowadzone obiekty, gdzie pensjonariusz jest właściwie leczony i traktowany, a nie domy opieki z których potem wyciekają drastyczne materiały do programów typu "Uwaga". Niestety, znam też ciemną stronę medalu, gdy rodzice najpierw pomiatali dziećmi i byli despotyczni, następnie zaczęli chorować co zniszczyło rodzinne więzy i skłóciło bliskich, a kiedy trafili do domu spokojnej starości dzieci wreszcie uwolniły się i po prostu wolą zapłacić niż opiekować się schorowanym, zgryźliwym rodzicem.

[Miss_Suze]

To jest bardzo zależne od sytuacji i relacjami, które się ukształtowały między rodzicem, a dzieckiem. Dom spokojnej starości to nie jest sodoma i gomora jak niektórzy uważają. Osoby starsze otrzymują tam dobre warunki i specjalistyczną opiekę. Ale należy brać pod uwagę, że to są duże koszta. Tak samo jak wynajem opiekunki. Wziąć rodziców pod swoją opiekę - ale weź pod uwagę, że ich dzieci muszą chociażby chodzić do pracy. To dużo zależy czy ta osoba potrzebuje pomocy 24/7 czy raczej tak z doskoku. U mojego faceta w rodzinie był teraz przypadek chorej babci. Przez to, że miała demencję i przez to stała się bardzo wredną osobą, nie dawali z nią rady. Zresztą każdy musiał chodzić do pracy. Wynajęli opiekunkę, która do niej przychodziła codziennie, potem rodzina ją doglądała. Czasem jej syn spał u niej, bo mieszkał ze swoją rodziną dwa bloki dalej.

[agnyska81]

[1=0fb2986dc06479a38c396fe 4ec3c7ea3bc36c306_6584d2a 18ec99;89625247]Co myślicie o dzieciach, które nie planują zabrać do siebie rodziców na stałe kiedy ci drudzy nie będą już w stanie żyć samodzielnie i zamiast tego wynajmują opiekę albo przeprowadzają rodzica do domu spokojnej starości? [/QUOTE]
Hmm, raczej nic złego.
Te sytuacje są na ogół bardziej skomplikowane niż się z boku wydaje, często trzeba przeorganizować całe swoje życie, z czegoś zrezygnować, coś poświęcić (matka mojej teściowej absolutnie nie chciała się wyprowadzać od siebie, wyobrażała sobie, że ona zostawi męża, żeby się przeprowadzić do niej na bliżej niekreślony czas, raczej liczony w latach, bo była w dobrej kondycji; teściowa się nie zgodziła, to był niezły foch ).
Uczestniczyłam w opiece nad starszymi członkami rodziny i mam dość realistyczny pogląd na sprawę. Nigdy, ale to nigdy nie wymagałabym od nikogo, żeby zajął się rodzicem. A już gdyby to miała być opieka nad kimś niesprawnym w pojedynkę, to wręcz odradzałabym.

Nie każdy się też do tego nadaje, np. moja mama jest spoko osobą, ale nie widzę jej jako opiekunki starszej osoby. Ona miała nawet problem z oporządzeniem mnie jak byłam niemowlakiem (w sensie, że bardzo ją to brzydziło, czasem nawet do wymiotów), do tego strasznie ją takie sprawy obciążają psychicznie, przejmuje się, nie umie działać zadaniowo itd. Z wielką ulgą przyjęła decyzję siostry, że weźmie matkę do siebie. Gdyby nie to pewnie babcia byłaby pod opieką ośrodka i nikt nie miałby pretensji, że tak się sprawy potoczyły.

[Miss_Suze]

Ten wątek dał mi trochę do myślenia. Ja mam to 'szczęście', że jestem jedynaczką. Rodziców dalej mam młodych, ale kiedyś to przeminie. A ja nie nadaję się totalnie na opiekę nad starszymi osobami i jestem słaba psychicznie.

[olabambola]

opieka nad starszą osobą kosztuje, nie wszystkich na nią stać finansowo. Za to nie każdego fizycznie i psychicznie stać, żeby opiekować się osobą starszą osobiście.

[Gwiazdeczka223]

Napisane przez Miss_Suze

Ten wątek dał mi trochę do myślenia. Ja mam to 'szczęście', że jestem jedynaczką. Rodziców dalej mam młodych, ale kiedyś to przeminie. A ja nie nadaję się totalnie na opiekę nad starszymi osobami i jestem słaba psychicznie.

Ja też i mój mąż tak samo. W dodatku ani moi ani jego rodzice nie są razem. Nie wyobrażam sobie co by było gdybyśmy nagle musieli całą tą ekipę wziąć do siebie żeby z nami mieszkali.


Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

[0fb2986dc06479a38c396fe4ec3c7ea3bc36c306_6584d2a18ec99]

widzicie, to co skłoniło mnie do wrzucenia tego wątku, to komentarze pod jakimś artykułem na fejsie, gdzie narracja była zupełnie inna przynajmniej na początku bo teraz trochę zmieniła kierunek

było "jak można oddać własną matkę, ona sie tak poświęcała dla ciebie jak byłaś dzieckiem, jak można tak samolubnie patrzeć na własną wygodę, tak kochasz że chcesz oddać, rodzicom należy się miłość i opieka, a nie dom starców, to wstyd mieć takie dzieci, karma wraca" itp



Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

---------- Dopisano o 12:39 ---------- Poprzedni post napisano o 12:32 ----------

Napisane przez Gwiazdeczka223

Ja też i mój mąż tak samo. W dodatku ani moi ani jego rodzice nie są razem. Nie wyobrażam sobie co by było gdybyśmy nagle musieli całą tą ekipę wziąć do siebie żeby z nami mieszkali.


Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

właśnie, ja jestem jedynaczką, a moi rodzice są od ponad 15 lat po rozwodzie, są dla siebie neutralnie uprzejmi jak raz na ruski rok spotykają się pod jednym dachem z jakiejś większej okazji, ale nie wyobrażam sobie żeby znowu mieszkali razem

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Gwiazdeczka223]

[1=0fb2986dc06479a38c396fe 4ec3c7ea3bc36c306_6584d2a 18ec99;89625441]widzicie, to co skłoniło mnie do wrzucenia tego wątku, to komentarze pod jakimś artykułem na fejsie, gdzie narracja była zupełnie inna przynajmniej na początku bo teraz trochę zmieniła kierunek

było "jak można oddać własną matkę, ona sie tak poświęcała dla ciebie jak byłaś dzieckiem, jak można tak samolubnie patrzeć na własną wygodę, tak kochasz że chcesz oddać, rodzicom należy się miłość i opieka, a nie dom starców, to wstyd mieć takie dzieci, karma wraca" itp



Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

---------- Dopisano o 12:39 ---------- Poprzedni post napisano o 12:32 ----------

właśnie, ja jestem jedynaczką, a moi rodzice są od ponad 15 lat po rozwodzie, są dla siebie neutralnie uprzejmi jak raz na ruski rok spotykają się pod jednym dachem z jakiejś większej okazji, ale nie wyobrażam sobie żeby znowu mieszkali razem

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz[/QUOTE]


A mają nowych partnerów? U nas ojcowie mają nowe żony, a matki są singielkami


Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

[Miss_Suze]

U mnie to rodzice są dalej razem i nic nie zwiastuje, żeby się to zmieniło

[Ava_]

Opcja domu spokojnej starości jest imo dużo lepsza niż mieszkanie u rodziny, gdzie starszy rodzic staje się piątym kołem u wozu. Nierzadko pojawiają się konflikty i napięcia w związkach dzieci, trzeba sobie odmawiać pewnych planów. Pewnie, ze istnieją osoby, którym opiekowanie się starszymi sprawia przyjemność, ale myśle ze większość nie chciałaby przemeblowywac życia zorganizowanego pod siebie.

Z rodzicami rozmawiam na ten temat otwarcie, wiedza ze nie chciałabym z nimi zamieszkać ani teraz ani tym bardziej za 20 lat. Sama tez dążę do maksymalnej samodzielności, nie chciałabym komuś robić problemu w przyszłości. Wiadomo nikt nie ma
szklanej kuli i wszystko sie może zdarzyć, ale można chociaż spróbować sie przygotować na stare lata.


Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[b872d78680f891d873273d31baaf276c9d6e57ec_6594a44f1cc14]

[1=0fb2986dc06479a38c396fe 4ec3c7ea3bc36c306_6584d2a 18ec99;89625441]widzicie, to co skłoniło mnie do wrzucenia tego wątku, to komentarze pod jakimś artykułem na fejsie, gdzie narracja była zupełnie inna przynajmniej na początku bo teraz trochę zmieniła kierunek

było "jak można oddać własną matkę, ona sie tak poświęcała dla ciebie jak byłaś dzieckiem, jak można tak samolubnie patrzeć na własną wygodę, tak kochasz że chcesz oddać, rodzicom należy się miłość i opieka, a nie dom starców, to wstyd mieć takie dzieci, karma wraca" itp



Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

---------- Dopisano o 12:39 ---------- Poprzedni post napisano o 12:32 ----------

właśnie, ja jestem jedynaczką, a moi rodzice są od ponad 15 lat po rozwodzie, są dla siebie neutralnie uprzejmi jak raz na ruski rok spotykają się pod jednym dachem z jakiejś większej okazji, ale nie wyobrażam sobie żeby znowu mieszkali razem

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz[/QUOTE]

W moim rodzi nym domu opiekowano się leżącymi, chorymi, demencyjnymi dziadkami i rodzicami. Jestem za umieszczaniem starszych chorych osób w domach opieki.
Opieką nad osoba chora wyniszcza fizycznie i psychicznie.
A w dobrym domu opieki pacjent jest zaopiekowany rehabilitowany, ma kontakt z ludźmi.
Ale nie każdego stać.

[Limonka2738]

Nic nie myślę. Nie znam żadnej relacji od zewnątrz, często jeżeli ktoś dostaje nieadekwatną opiekę na starość od swoich dzieci, to nie wzięło się to z powietrza.


A ośrodek, opiekunka to nie jest nieadekwatna opieka. To jest bardzo duża pomoc, jeśli są na to możliwości finansowe. Opieka nad starszą osobą jest często bardzo obciążająca psychicznie i fizycznie, psuje relację, wykańcza, po co przez to przejść, jeśli można sobie pozwolić na płatną pomoc? Nie wspomnę też, że to czasem po prostu niebezpieczne, bo osoby z demencją potrafią zrobić sobie lub komuś krzywdę, a prywatna osoba nie jest w stanie nadzorować ich 24/7.

Napisane przez Miss_Suze

Ten wątek dał mi trochę do myślenia. Ja mam to 'szczęście', że jestem jedynaczką. Rodziców dalej mam młodych, ale kiedyś to przeminie. A ja nie nadaję się totalnie na opiekę nad starszymi osobami i jestem słaba psychicznie.

Ja mam podobnie. Moi rodzice są razem, ale nie mam rodzeństwa, partnera i raczej mieć nie będę.


Więc jestem lekko przerażona perspektywą. Ale przegadałam to z rodzicami, chcą opiekunkę, dopóki można, a potem jak nie będzie wyjścia to ośrodek.


Szczęście w nieszczęściu, że odziedziczę spory majątek, więc najwyżej coś sprzedam/wynajmę, żeby im tą opiekę zorganizować. Nie każdy ma taką opcję.


Gdybym nie miała, albo jeśli wszystko przegrają w kasynie, pewnie wprowadziłabym się do nich. Ja mam mieszkanie 55mkw, oni relatywnie duży dom.


Z drugiej strony powiem wam, że w mojej rodzinie z jednej strony ludzie szybko umierają. W sensie najpierw jest diagnoza nowotworu w wieku 60+, potem się fajnie leczą parę lat, jest dobrze, jest dobrze, bam, jednego dnia nie jest dobrze, potem przez cały tydzień nie jest dobrze, a za miesiąc/dwa nie ma człowieka. Nie miewamy długowiecznych na tyle członków rodziny, żeby się nimi opiekować latami, żeby mieli jakąś demencję itd.


A z drugiej strony mamy długowiecznych, sprawnych (jak na swoje lata) 90-latków, których nic chyba nie zabije.


Tak siedzę czasem i rozmyślam, który los mnie czeka. Oba są relatywnie spoko, tylko to latanie od 30 po lekarzach, biopsje, sropcje, gastroskopie i to wszystko jest uciążliwe. Ale hej, jak ci się połowa rodziny pozbierała na raka, to znajdujesz motywację.

---------- Dopisano o 17:00 ---------- Poprzedni post napisano o 16:57 ----------

Napisane przez Ava_

Opcja domu spokojnej starości jest imo dużo lepsza niż mieszkanie u rodziny, gdzie starszy rodzic staje się piątym kołem u wozu. Nierzadko pojawiają się konflikty i napięcia w związkach dzieci, trzeba sobie odmawiać pewnych planów. Pewnie, ze istnieją osoby, którym opiekowanie się starszymi sprawia przyjemność, ale myśle ze większość nie chciałaby przemeblowywac życia zorganizowanego pod siebie.

[43f4c6e05089aac1c48e760c19dfc261ffa43875_658383801b065]

Treść usunięta

[7623cb0b746b4d40e529fc123bf669aade741778_65822f07d8014]

mieszkam za granica wiec nie bede zajmowac sie fizycznie moimi rodzicami
mam dwie siostry ,plan jest taki ze mlodsza siostra ktora ma duzy dom wezmie rodzicow na starosc do siebie,jesli rodzice beda wymagac 24h na dobe opieki sprzeda sie ich mieszkanie i zaplaci za opieke
moi rodzice bardzo duzo pomogli mojej siostrze i stale pomagaja przy dzieciach k-tore sa wciaz male ale i przy ogarnianiu domu,siostry maz pracuje za granica i praktycznie calymi tygodniami nie ma go w domu
druga siostra ma tylko 2 pokoje i corke jeszcze dosyc mala w podstawowce wiec raczej tam miejsca dla rodzicow nie ma i nie bedzie (schody nie ma windy itp)

moi rodzice mimo ze juz po 70 sa nadal bardzo sprawni ciagle pracuja wiec ta opieka wydeje mi sie taka dosyc nie realna.
mam ciotke mamy siostre jest w domu opieki,ma demencje i parkinsona,ma swoje mieszkanie ktore stoi puste ,nie mogla w nim mieszkac z uwagi na bardzo ograniczone mozliwosci poruszania .nie ma dzieci,wujek umarl niespodziewanie 1,5 roku temu byli malzestwem ponad 60lat bardzo ja to zalamalo ciagle sobie wyobrazala ze on zyje i opowiadala jakies niestworzone historie ,w domu opieki jest bezpieczna,czesto pyta kiedy ja wypuszcza do domu ale przez wiekszosc czasu i tak zyje w swoim swiecie wiec raczej nie cierpi,opieka jest dobra,ma czysto,karmia ja dobrze,rodzina moze wpasc w odwiedziny w kazdym momencie

wydaje mi sie ze dom opieki nie jest zla opcja sama taka rozwazam jesli dozyje takiego momentu ze bede wymagac stalej opieki ale po cichu mam nadzieje ze umre zanim do tego dojdzie

[pixelova]

Ja patrzę bardziej na intencje, niż na skutek.
Inaczej patrzy na się decyzję o ośrodku "nie bo uj, nie mam zamiaru, nie obchodzi mnie to, pozbyć się problemów BO TAK" niż "zależy mi ale nie mam warunków/umiejętności/możliwości". Coś jak w temacie babć zostawianych na święta w szpitalach. Jest super, dopóki nie trzeba zwolnić łóżka bo goście jadą.
Sama mam bardzo schorowanych rodziców i jestem w pewnym względzie opiekunką - od wizyt u lekarzy i urlopów w tej intencji, pilnowania leków, brania opieki (L4 na członka rodziny, przysługuje 14 dni w roku), planowania hospitalizacji i badań po opiekę nad nie samodzielnym ojcem (po 4 udarze mózgu, ale teoretycznie na chodzie), z rakiem w tle u matki. Jest to angażujące czasowo, finansowo, a zwłaszcza emocjonalnie. Skutek? Boję się połączeń z nieznanych numerów, boję się gdy dzwoni brat. Zauważam u siebie stany lękowe, nad którymi pracuję. Mam rozpiskę ostrych dyżurów na sorach w telefonie. Nie mieszkam z rodziną, pracuję zawodowo ale staram się stanąć na wysokości zadania i być "w okolicy" na tyle, na ile pozwala mi czas. Myślę, że wszystko zależy od relacji z rodzicem. Z ojcem mam cudowną, więc to jest dla mnie naturalne a z matką ledwo letnią ale mam poczucie obowiązku. Nie można oceniać negatywnie dziecka, które przez lata było traktowane jak guano i oczekiwać czerwonego dywanu pod stopami jaśnie rodzica ale inaczej patrzę na egoistów przez duże E, którym rodzice sypali róże pod nogi a oni i tak mieli w to wyrąbane. Trzeba umieć odróżnić wyrachowanie i braku chęci od rzeczywistych możliwości.


Wysłane z mojego M2102J20SG przy użyciu Tapatalka

[Paprotka_]

Jestem rozdarta. Tzn.uwazam, że to nic złego i wiem że opieka nad seniorem jest wymagająca i niszczy najczęściej życie dzieci, ale sama będę miała problem z tym co zrobić bo wiem, że moja mama za nic nie chciałaby trafić do takiego miejsca. Tata też nie, ale pewnie by poszedł żeby nie robić mi kłopotu. A ja jestem jedynaczką, blisko emocjonalnie z rodzicami, ale mieszkam 60 km od nich, w bloku. I boksuję się z myślami co zrobić żeby w razie czego być blisko i pogodzić to z moją codziennością. A czasu coraz mniej, bo jedno jest 70+ a drugie tuż przed.

Wysłane z mojego 2109119DG przy użyciu Tapatalka

[0fb2986dc06479a38c396fe4ec3c7ea3bc36c306_6584d2a18ec99]

Napisane przez Gwiazdeczka223

A mają nowych partnerów? U nas ojcowie mają nowe żony, a matki są singielkami


Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

nie mają

Napisane przez Paprotka_

Jestem rozdarta. Tzn.uwazam, że to nic złego i wiem że opieka nad seniorem jest wymagająca i niszczy najczęściej życie dzieci, ale sama będę miała problem z tym co zrobić bo wiem, że moja mama za nic nie chciałaby trafić do takiego miejsca. Tata też nie, ale pewnie by poszedł żeby nie robić mi kłopotu. A ja jestem jedynaczką, blisko emocjonalnie z rodzicami, ale mieszkam 60 km od nich, w bloku. I boksuję się z myślami co zrobić żeby w razie czego być blisko i pogodzić to z moją codziennością. A czasu coraz mniej, bo jedno jest 70+ a drugie tuż przed.

Wysłane z mojego 2109119DG przy użyciu Tapatalka

u mnie mama sama chce sie przeprowadzić do jakiegoś domu spokojnej starości, a ja mam to finansować
z ojcem relacje mam poprawne, ale niezbyt bliskie emocjonalnie, nigdy nie rozmawialiśmy na ten temat, podejrzewam że też by poszedł gdzieś bo nie chciałby być ciężarem, ale to powoduje z kolei u mnie wyrzuty sumienia

moja teściowa opiekowała się dwoma starszymi członkami rodziny i, mówiąc bez owijania w bawełnę, odżyła jak umarli.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[skara]

Mieszkam za granicą, więc trudno powiedzieć jak to się potoczy. Biorę pod uwagę różne scenariusze, ale nie powrót na stałe do Polski, np. na kilka lat, z tego powodu, choć akurat moja praca by mi to umożliwiła. Ale oprócz pracy mam też życie - męża, inne obowiązki, swoje upodobania itd. Opcję wsparcia finansowego jak najbardziej widzę, jestem na to w sumie gotowa, choć wiem, że i rodzice mają oszczędności, po które można będzie sięgnąć.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[b872d78680f891d873273d31baaf276c9d6e57ec_6594a44f1cc14]

Napisane przez Paprotka_

Jestem rozdarta. Tzn.uwazam, że to nic złego i wiem że opieka nad seniorem jest wymagająca i niszczy najczęściej życie dzieci, ale sama będę miała problem z tym co zrobić bo wiem, że moja mama za nic nie chciałaby trafić do takiego miejsca. Tata też nie, ale pewnie by poszedł żeby nie robić mi kłopotu. A ja jestem jedynaczką, blisko emocjonalnie z rodzicami, ale mieszkam 60 km od nich, w bloku. I boksuję się z myślami co zrobić żeby w razie czego być blisko i pogodzić to z moją codziennością. A czasu coraz mniej, bo jedno jest 70+ a drugie tuż przed.

Wysłane z mojego 2109119DG przy użyciu Tapatalka

A jak Twoja mama wyobraża sobie swoją starość?
Ty się do niej przeprowadzisz i zostawisz swoją rodzinę?
Czy ona zamieszka z Tobą, Ty pójdziesz do pracy, dziecko do szkoly a ona będzie sama siedziała w domu?

[081ed4854e23be6738824bf7e7324809f3af476a_65822e820d4a7]

Treść usunięta

[karawanna]

[1=081ed4854e23be6738824bf 7e7324809f3af476a_65822e8 20d4a7;89625895]Treść usunięta[/QUOTE]Statystyki pokazują, że w Polsce to jednak głównie kobiety zostają "opiekunkami"

Wysłane z mojego SM-S901B przy użyciu Tapatalka

[Paprotka_]

[1=b872d78680f891d873273d3 1baaf276c9d6e57ec_6594a44 f1cc14;89625876]A jak Twoja mama wyobraża sobie swoją starość?

Ty się do niej przeprowadzisz i zostawisz swoją rodzinę?

Czy ona zamieszka z Tobą, Ty pójdziesz do pracy, dziecko do szkoly a ona będzie sama siedziała w domu?[/QUOTE]Wyobraża sobie, że dadzą sobie z tatą radę razem i kończy temat. Myślenie życzeniowe.

Wysłane z mojego 2109119DG przy użyciu Tapatalka

[PumpkinEyes]

Napisane przez Paprotka_

Wyobraża sobie, że dadzą sobie z tatą radę razem i kończy temat. Myślenie życzeniowe.

Wysłane z mojego 2109119DG przy użyciu Tapatalka

Niekoniecznie życzeniowe. U mnie tylko jedna babcia dożyła wieku i stanu, w którym wymaga całodobowej opieki i jest w prywatnym domu starców, bo nikt nie miał warunków, żeby ją wziąć do siebie. Reszta zmarła wcześniej na nowotwory, choroby serca, w wyniku tragicznych okoliczności.

Także ja nie zamierzam się martwić na zapas, póki moi rodzice są sprawni i mają siebie.

A sama to chciałabym dożyć zalegalizowania eutanazji, żeby w razie czego jak mi głowa zacznie wysiadać to pożegnać się z godnością z tym światem.

[Miss_Suze]

Napisane przez PumpkinEyes

A sama to chciałabym dożyć zalegalizowania eutanazji, żeby w razie czego jak mi głowa zacznie wysiadać to pożegnać się z godnością z tym światem.

Oj, zgadzam się. Ale momentu legalizacji nie doczekamy. Już dosyć dużo napatrzyłam się na osoby, które przeżywały katusze, a było już wiadomo o tym, że to jest ich ostatnia prosta i nic nie da się zrobić.

[ssnn]

Napisane przez Limonka2738

Więc jestem lekko przerażona perspektywą. Ale przegadałam to z rodzicami, chcą opiekunkę, dopóki można, a potem jak nie będzie wyjścia to ośrodek.

Problematyczne bywa to, że jak człowiek staje się demencyjny i wymaga stałej opieki, to rzadko trwa we wcześniejszych postanowieniach...

Napisane przez Limonka2738

Szczęście w nieszczęściu, że odziedziczę spory majątek, więc najwyżej coś sprzedam/wynajmę, żeby im tą opiekę zorganizować. Nie każdy ma taką opcję.

A to nie jest czasem tak, że jak już odziedziczysz, to nie będzie się kim opiekować?

---------- Dopisano o 10:54 ---------- Poprzedni post napisano o 10:52 ----------

Napisane przez PumpkinEyes

A sama to chciałabym dożyć zalegalizowania eutanazji, żeby w razie czego jak mi głowa zacznie wysiadać to pożegnać się z godnością z tym światem.

Jak głowa wysiada to często się zmienia zdanie albo zapomina o planowanej eutanazji.
Ale też bym chciała, żeby m.in. eutanazja była legalna.

[PumpkinEyes]

Napisane przez ssnn

Jak głowa wysiada to często się zmienia zdanie albo zapomina o planowanej eutanazji.
Ale też bym chciała, żeby m.in. eutanazja była legalna.

Nie wiem czy często, bo ogólnie nawet wspomagane samobójstwo jest mało gdzie legalne. Natomiast słyszałam o takich przypadkach, gdzie ktoś decydował się na odejście ze świata na własnych warunkach, wiedząc że zaczyna cierpieć na takie schorzenia wieku starczego, że będzie już tylko gorzej.