Małżeństwo, lenistwo, brak pracy...

[megs_]

Piszę tu po trochu aby prosić o radę, po trochu a by się wyżalić.
Może od początku. Jesteśmy z mężem 3 lata po ślubie, on ma obecnie 31 lat, ja 4 mniej. Poznaliśmy się gdy studiowałam na wschodzie kraju. Wzięliśmy ślub po moich studiach. Mąż wówczas pracował w sklepie, studiował. Ja długo nie mogłam znaleźć pracy, więc zdecydowałam się wyjechać do większego miasta. Tam znalazłam pracę, srednią, ale udało mi się awansować, zarabiam nieźle, ale nie na tyle dobrze abyśmy mogli jakoś żyć. Mąż zostawił swoją pracę i dojechał do mnie. Znalazł pracę, również w sklepie, po 9 miesiącach poszukiwań. Pól roku popracował i sklep splajtował, więc pracy nie ma. Na bezrobociu jest obecnie półtorej miesiąca. Twierdzi, że wysyła dużo CV meilem, ale jak dotąd nikt nie zaprosił go nawet na rozmowę. Ma licencjat z informatyki i mgr z zarządzania - ale wysyła CV na różna stanowiska, łącznie z pracą np. w markecie czy rozwożeniem pizzy. Dłuższy czas usiłuję go namówić, aby roznosił CV po firmach osobiście, obiecuje że tak będzie ale nie rusza nawet tyłka z domu. Siedzi cały czas i narzeka, że jest zdołowany, że jest mu źle.
Ja chciałabym mieć mieszkanie (wynajmujemy), dziecko, żyć normalnie. Mąż, nawet gdy pracował zarabiał o 1/2 mniej niż ja - teraz siłą rzeczy nie dokłąda się do domowego budżetu nic.

Sama nie wiem jak mu pomóc, co robić w takiej sytuacji. Powoli zaczynam źle myśleć o mężu, zazdrościc koleżankom zaradnych facetów, mam wrażenie że wszyscy idą do przodu a tylko ja stoję w miejscu, wciąż w sytuacji tymczasowej.

Całkiem inną kwestią są jeszcze nasze stosunki jako małżeństwa - rozmawiamy ze sobą niewiele, najczęściej mąż siedzi gra w komputer. Nawet seks uprawiamy raz na 2-3 miesiące. Gdy chcę o tym porozmawiać mąż mówi, że i tak jest zdołowany, więc mam mu nie dokładac zmartwień, albo obiecuje poprawę ale nic z tego nie wynika.
Nawet pomoc w drobnych sytuacjach codziennych staje się dla niego kłopotem - nie chce mu się nigdy skoczyć do sklepu (po drobiazg), podgrzać mi obiadu czy sprzątnąć po zwierzaku.

Wciąż jeszcze zależy mi na nim i naszym małżeństwie, ale powoli zaczynam odczuwać znużenie, w pewnym momencie zabraknie mi już chyba sił.

[madana]

Wiesz, to może być kwestia tego, z kim się związałaś. Bo z opisu to mało ambitny i - co gorsze- niezaradny facet. W opisanej sytuacji nie wyobrażam sobie wysyłania CV tylko mailem ,a potem cały dzień nic, gra na komputerze. No i ty jakoś sobie poradziłaś, pracę znalazłaś, zarabiasz więcej od niego, nawet gdy pracował. Tu problem leży raczej w tym, z kimś się związałaś. Bo tu facet nawet będąc całe dnie w domu, niewiele robi, a to już źle wróży na przyszłość.
Sama z mężem zaczynałam lata temu od prawie zera, na pomoc rodziców nie mogliśmy liczyć (szybko nam zmarli), ale dzięki jego i mojej zaradności i determinacji mamy to, co mamy.
Zła wiadomość dla ciebie jest taka, że ten typ "tak ma". Naprawdę współczuję sytuacji.Rada: nie spiesz się za nic, aby z kimś takim mieć dziecko.

[vandes]

Im dłużej mąż nie będzie miał pracy, tym trudniej będzie mu się zmobilizować i coś znaleźć. W większym mieście znalezienie pracy nie jest ogromnym problemem tylko trzeba chcieć i oczywiście nie mieć na początku 'niewiadomojakich' wymagań. A Ty jesteś przykładem, że można

[yoona]

myśle, ze madana ma racje, ale oprocz lenistwa byc moze maz ma juz jakies poczatki depresji? sama wiem po sobie, ze jak nie mialam pracy i mialam weilkiego dola, ciezko bylo mi sie zmobilizowac do najprostszych czynnosci nie mowiac o wyjsicu z domu.

[andzia1989r]

Takiego masz męża, jakiego sobie wybrałaś.

Nie wierzę, że kiedyś, przed ślubem, był zaradnym, ambitnym, garnącym się do pomocy w domu, młodym mężczyzną.

Nie był, więc nie jest i teraz. A Ty masz w domu lenia, który mimo, że na bezrobociu to nawet posprzątac nie raczy. Bo gry komputerowe ważniejsze.

Moim zdaniem w końcu się z nim rozstaniesz, bo wasze światy, ambicje życiowe i plany się zupełnie mijają.

Tylko nie wpadnijcie na cudowny pomysł, by dla ratowania małżeństwa może sobie dziecko zrobic. Dziecka szkoda.

[skazana_na_bluesa]

Napisane przez megs_

Piszę tu po trochu aby prosić o radę, po trochu a by się wyżalić.
Może od początku. Jesteśmy z mężem 3 lata po ślubie, on ma obecnie 31 lat, ja 4 mniej. Poznaliśmy się gdy studiowałam na wschodzie kraju. Wzięliśmy ślub po moich studiach. Mąż wówczas pracował w sklepie, studiował. Ja długo nie mogłam znaleźć pracy, więc zdecydowałam się wyjechać do większego miasta. Tam znalazłam pracę, srednią, ale udało mi się awansować, zarabiam nieźle, ale nie na tyle dobrze abyśmy mogli jakoś żyć. Mąż zostawił swoją pracę i dojechał do mnie. Znalazł pracę, również w sklepie, po 9 miesiącach poszukiwań. Pól roku popracował i sklep splajtował, więc pracy nie ma. Na bezrobociu jest obecnie półtorej miesiąca. Twierdzi, że wysyła dużo CV meilem, ale jak dotąd nikt nie zaprosił go nawet na rozmowę. Ma licencjat z informatyki i mgr z zarządzania - ale wysyła CV na różna stanowiska, łącznie z pracą np. w markecie czy rozwożeniem pizzy. Dłuższy czas usiłuję go namówić, aby roznosił CV po firmach osobiście, obiecuje że tak będzie ale nie rusza nawet tyłka z domu. Siedzi cały czas i narzeka, że jest zdołowany, że jest mu źle.
Ja chciałabym mieć mieszkanie (wynajmujemy), dziecko, żyć normalnie. Mąż, nawet gdy pracował zarabiał o 1/2 mniej niż ja - teraz siłą rzeczy nie dokłąda się do domowego budżetu nic.

Sama nie wiem jak mu pomóc, co robić w takiej sytuacji. Powoli zaczynam źle myśleć o mężu, zazdrościc koleżankom zaradnych facetów, mam wrażenie że wszyscy idą do przodu a tylko ja stoję w miejscu, wciąż w sytuacji tymczasowej.

Całkiem inną kwestią są jeszcze nasze stosunki jako małżeństwa - rozmawiamy ze sobą niewiele, najczęściej mąż siedzi gra w komputer. Nawet seks uprawiamy raz na 2-3 miesiące. Gdy chcę o tym porozmawiać mąż mówi, że i tak jest zdołowany, więc mam mu nie dokładac zmartwień, albo obiecuje poprawę ale nic z tego nie wynika.
Nawet pomoc w drobnych sytuacjach codziennych staje się dla niego kłopotem - nie chce mu się nigdy skoczyć do sklepu (po drobiazg), podgrzać mi obiadu czy sprzątnąć po zwierzaku.

Wciąż jeszcze zależy mi na nim i naszym małżeństwie, ale powoli zaczynam odczuwać znużenie, w pewnym momencie zabraknie mi już chyba sił.

a jest zgloszony w urzedzie pracy jako bezrobotny? tam nie znalazl zadnej oferty pracy? moze na jakis staz by sie zalapal? albo darmowe kursy podnoszace kwalifikacje? albo dofinansowanie na otwarcie wlasnej dzialalnosci gospodarczej? powinien sie ruszyc, miec jakies obowiazku, przestac siedziec tyle przy komputerze, bo to zle na niego wplywa...

[szprotka_]

programistów php od ręki biorą. dla kogoś kto ma licencjat z informatyki, nauczenie się php'u nie powinno stanowić żadnego problemu. a praca jest fajna, bo najczęściej można pracować zdalnie, czyli w domu. marne pieniądze (4 czy tam 5 zł za godzinę), ale jest trochę więcej kasy w domu, poza tym może zbierać doświadczenie zawodowe.
no chyba, że on informatykiem jest tylko z nazwy. no to rzeczywiście, jest problem i to ogromny

[la'Mbria]

może i to są początki depresji...ale depresję można leczyć!!
a facet to dorosły człowiek, a nie nastolatek, który jeszcze nie wie co w życiu ze sobą zrobić...jest w takim wieku, że już powinien ogarniać temat "muszę zarobić na siebie i ewentualną rodzinę", a nie udawać przed żoną, że niby coś tam robi..a tak naprawę siedzieć całymi dniami w kompie

[kalincia]

Wygodnie mu, a głodem jeszcze nie przymiera, to co się będzie wysilał...

[201801022117]

Powiedz mi, na jakim stanowisku Twój mąż pracował w tym sklepie? Troche mnie dziwi, że człowiek po informatyce pracuje w sklepie.

[la'Mbria]

Napisane przez andzia1989r

Takiego masz męża, jakiego sobie wybrałaś.

Nie wierzę, że kiedyś, przed ślubem, był zaradnym, ambitnym, garnącym się do pomocy w domu, młodym mężczyzną.

z pierwszym zdaniem-zgadzam sie w 100%
z drugim- już nie do końca...mam znajomą (ze studiów, czyli już dekadę prawie sie znamy) na początku gdy ją poznałam (mieszkałam z nią więc widziałam często i sporo) studia dzienne+ praca na etat+ dodatkowa praca w weekendy, stypendium naukowe, dodatkowo- wolontariat w schronisku,oddawała krew, zawsze była na imprezach duszą towarzystwa, czysta, sprzątała mieszkanie, dbała o siebie, gotowała czasem nam na stancji...
a po jakichś 3 latach- studia zawalone (na ostatnim roku), pracę rzuciła i nie mogła znaleźć następnej, wiecznie zdołowana, przygnębiona, smutna...na wolontariat nie miała już sił, z krwiodawstwa zrezygnowała z powodów gorszych wyników morfologii (nie tak złych żeby się nie kwalifikowała, po prostu szukała wymówki), do tej pory zawsze miała posprzątane w pokoju- raptem zrobiła się strasznie nieporządna, nie sprzątała, no chyba że ktoś miał ją odwiedzić, przytyła jakieś 15kg...ten stan "zawieszenia" trwa u niej już ładnych parę lat- czasem jest lepiej, wtedy ma pracę i funkcjjonuje normalnie (naprawdę wydaje się że wróciła tamta zaradna dziewczyna), potem znów jest jakiś rok-półtora dołka i tak cały czas...podejrzewała depresję (znajomi też)- po wizycie u kilku specjalistów- podobno to nie depresja, problemów z tarczycą czy przysadka tez nie ma...ale widać że dzieje się z nią coś złego
osobiście bardzo współczuję tej koleżance, bo ona niestety zdaje sobie sprawę z tego, że jej stan normalny nie jest...
może facet autorki też ma takie "cóś"????

---------- Dopisano o 13:50 ---------- Poprzedni post napisano o 13:48 ----------

Napisane przez FreakChic

Powiedz mi, na jakim stanowisku Twój mąż pracował w tym sklepie? Troche mnie dziwi, że człowiek po informatyce pracuje w sklepie.

to też jest swoją drogą zastanawiające...
no ale mam kolegę po dziennych studiach na WAT, w dodatku podjął drugie studia zaocznie, na Polibudzie, studia skończyl i...siedzi od 2 lat na bezrobociu!! u rodziców na garnuszku, prawie 30-letni chłop! różni są ludzie, różne mają ambicje

[dudipopka]

po 1,5 miesiąca bezroboocia meza ty zaczynasz zazdrościć innym zaradnych facetówbrak pracy każdego załamie nawet twardziela sama piszesz ze mąż dojechał do ciebie może on zle sie czuje w tym mieście nie umie sie odnaleść? rozmawialiście o tym?

ja tu widze depresje po pierwsze poważna rozmowa ustalenie planu powiedzenie mężowi ze go kochasz wspierasz ale musicie ustalić co dalejjeżeli nie jest zarejestrowany w UP rejestracja plus aktywne poszukiwanie pracy plus wysłanie męża do lekarza i leczenie jego depresji
oraz wspieranie go ja wiem ze jesteś zmęczona /zdołowana itp ale depresja to wbrew pozorą poważna choroba

[dawidowskasia]

rozróżnijmy dwie rzeczy: jedna to skandal,że on nic w domu nie robiTy pracujesz więc on powinien wolny czas przeznaczyć właśnie na to. Musisz go przycisnąć

Drugie - sorry, ale naprawdę jest bezrobocie. Ja nie wiem czy macie tego świadomość I to nie jest kwestia zaradnośći li tylko. Moja koleżanka po studiach rok szukała pracy - wysyłała cv, jeździła osobiście do pobliskich miast (choć i tak na miejscu mówiono jej,żeby to cv jednak wysłać bo taka jest procedura),w urzędzie pracy wszyscy ją znali. Po roku dostała się na zastępstwo (za kuzynkę) na pół etatu za 500 zł.
Ja po studiach pół roku szukałam - nawet z głupich sklepów nie oddzwaniali bo chcieli kogoś z doświadczeniem. Mało tego byłam z tą koleżanką w urzedzie miejskim to nawet staży nie było za 600zł bo rząd obciął dofinansowania. Także ten no

[dudipopka]

staże są dopiero chyba od marca jak będzie kasa
a bezrobocie jest straszliwe

[Sadek]

Napisane przez dudipopka

po 1,5 miesiąca bezroboocia meza ty zaczynasz zazdrościć innym zaradnych facetówbrak pracy każdego załamie nawet twardziela sama piszesz ze mąż dojechał do ciebie może on zle sie czuje w tym mieście nie umie sie odnaleść? rozmawialiście o tym?

ja tu widze depresje po pierwsze poważna rozmowa ustalenie planu powiedzenie mężowi ze go kochasz wspierasz ale musicie ustalić co dalejjeżeli nie jest zarejestrowany w UP rejestracja plus aktywne poszukiwanie pracy plus wysłanie męża do lekarza i leczenie jego depresji
oraz wspieranie go ja wiem ze jesteś zmęczona /zdołowana itp ale depresja to wbrew pozorą poważna choroba

Zgadzam się z powyższym . Zadziwia mnie fakt, że nagle zaczyna Cie to dziwić? Przecież wiedziałas za kogo wychodzisz, wiedziałaś, że facet nie ma mieszkania....Przecież nie stanie się cud i facet z dnia na dzień nie znajdzie świetnej pracy i nie kupi mieszkania, zejdz na ziemie.
Swoją droga zadziwia mnie pęd Polaków do posiadania własnego, nie wynajmowanego mieszkania. Czy posiadanie mieszkania na które nas nie stac oraz które będziemy spłacali przez 30 lat to jakas nobilitacja i awans społeczny? Wydaje mi się, że raczej głupota...

[dudipopka]

dziecko można mieć nawet na wyjmowanym tak a propo
poza tym on ciągle sygnalizuje ci ze jest mu zle coś mu dolega a ty sie martwisz ze nie macie mieszkania?
małzeństwo to nie tylko dobre zycie czasem jest zle naprawde zle i trzeba pomóc drugiej osobie czyli mężowi/żonie wesprzeć go!

[201607110949]

Napisane przez dawidowskasia

Drugie - sorry, ale naprawdę jest bezrobocie. Ja nie wiem czy macie tego świadomość I to nie jest kwestia zaradnośći li tylko.

No nie tylko. Także kwestia kwalifikacji.

Napisane przez dawidowskasia

Ja po studiach pół roku szukałam - nawet z głupich sklepów nie oddzwaniali bo chcieli kogoś z doświadczeniem.

Po pierwsze - dużo zależy od tego jakie studia skończyłaś. Jeśli jest to np. socjologia czy politologia, którą kończy zatrzęsienie osób a wszędzie trąbią, że nie ma na takich specjalistów zapotrzebowania - nie spodziewaj się cudów. Trzeba było obrać zawód, na który jest na rynku zapotrzebowanie.
Po drugie - poza nielicznymi wyjątkami bardzo trudnych studiów, gdzie nie ma często nawet czasu na dobre wyspanie się, nie widzę przeciwskazań ku temu, aby właśnie na studiach zdobywać powoli doświadczenie, choćby właśnie dorabiając w warzywniaku czy w markecie na promocjach. Zupełnie inaczej się później na cv takiej osoby patrzy - a jeśli jest w nim poza tytułem mgr zupełna pustka, nie ma się co dziwić, że pracodawca wybiera kogoś, kto miał chociażby kontakt z klientem.
Odnośnie tematu - uważam, że mąż jest niestety wygodnicki i leniwy. 9 miesięcy szukania pracy poprzednio? Ja to bym się po 3 miesiącach bezowocnych poszukiwań chociażby w charakterze maskotki roznoszącej ulotki zatrudniła, żeby coś dorobić i nie siedzieć bezużytecznie w domu. Stawiam, że teraz też mu się bezrobocie sporo przedłuży bo po co "tyrać za marne grosze" skoro można sobie na kompie pograć...

[_vixen_]

am

Napisane przez andzia1989r

Takiego masz męża, jakiego sobie wybrałaś.

Nie wierzę, że kiedyś, przed ślubem, był zaradnym, ambitnym, garnącym się do pomocy w domu, młodym mężczyzną.

Nie był, więc nie jest i teraz. A Ty masz w domu lenia, który mimo, że na bezrobociu to nawet posprzątac nie raczy. Bo gry komputerowe ważniejsze.

Moim zdaniem w końcu się z nim rozstaniesz, bo wasze światy, ambicje życiowe i plany się zupełnie mijają.

Tylko nie wpadnijcie na cudowny pomysł, by dla ratowania małżeństwa może sobie dziecko zrobic. Dziecka szkoda.

Zgadzam się.

Ale ja widzę taki schemat czasem: jest pięknie ładnie, miłość kwitnie, ślub "bo przecież się kochamy" i nieważne, że facet ma wysokie mniemanie o sobie, a żadnych konkretnych umiejętności i dwie lewe ręce do roboty. Niektórzy mają szczęście, bo ich długo jeszcze będą utrzymywać rodzice, ale zwykle sielanka "my się kochamy, a pieniądze nie są najważniejsze, w końcu nie jestem materialistką" często się kończy wraz z utratą wspomagania od rodziców. Być może i w tym przypadku było podobnie, dlatego ja zawsze radzę patrzeć na stosunek faceta do pracy, jego zaradność, a nie na to, czy kwiatki przynosi i czy się modnie ubiera

Napisane przez FreakChick

Powiedz mi, na jakim stanowisku Twój mąż pracował w tym sklepie? Troche mnie dziwi, że człowiek po informatyce pracuje w sklepie.

Informatyka to akurat taka dziedzina, że mniej niż papierki liczą się umiejętności i tam chyba nikt do pracy nie przyjmie tylko dlatego, że ktoś skończył takie studia, bo wystarczy gościa posadzić przed kompem, dać parę zadań do wykonania i zaraz wychodzi, czy za skończonymi studiami idą jakieś umiejętności. To mit, że po informatyce nic tylko pieniądze duże zarabiać

[dawidowskasia]

Napisane przez SALIX

No nie tylko. Także kwestia kwalifikacji.

kwalifikacje do pracy w sklepie? AhaPoza tym pracę mogą dostać jedynie absolwenci kierunków zamawianych? Reszta społeczeństwa ma kwitnąć na bezrobociu?

Napisane przez SALIX

Po pierwsze - dużo zależy od tego jakie studia skończyłaś. Jeśli jest to np. socjologia czy politologia, którą kończy zatrzęsienie osób a wszędzie trąbią, że nie ma na takich specjalistów zapotrzebowania - nie spodziewaj się cudów. Trzeba było obrać zawód, na który jest na rynku zapotrzebowanie.
Po drugie - poza nielicznymi wyjątkami bardzo trudnych studiów, gdzie nie ma często nawet czasu na dobre wyspanie się, nie widzę przeciwskazań ku temu, aby właśnie na studiach zdobywać powoli doświadczenie, choćby właśnie dorabiając w warzywniaku czy w markecie na promocjach. Zupełnie inaczej się później na cv takiej osoby patrzy - a jeśli jest w nim poza tytułem mgr zupełna pustka, nie ma się co dziwić, że pracodawca wybiera kogoś, kto miał chociażby kontakt z klientem.

drugim moim kierunkiem była europeistyka : komunikacja i media. DRUGIM! więc nie dziwie się.
Po drugie gdybyśmy z koleżanką w czasie studiów nie pracowały w różnych miejscach to bym nawet nie pisnęła. Bo to oczywiste
Pracowałam w roku akademickim oraz w wakacje.
Znam 5 języków i nawet z mięsnego nie oddzwonili . Musiałam się sama utrzymać, nie miałam rodziców,żeby mi pomogli także wiesz.
Akurat tu się na koleżance skupiłam bo ja dostałam pracę szybciej. tylko co z tego skoro przez pół roku musiałam znosić adoracje ze strony szefa

[201801022117]

Napisane przez _vixen_

Informatyka to akurat taka dziedzina, że mniej niż papierki liczą się umiejętności i tam chyba nikt do pracy nie przyjmie tylko dlatego, że ktoś skończył takie studia, bo wystarczy gościa posadzić przed kompem, dać parę zadań do wykonania i zaraz wychodzi, czy za skończonymi studiami idą jakieś umiejętności. To mit, że po informatyce nic tylko pieniądze duże zarabiać

Wiem, wiem... Tylko kurde, ja sobie myślę że chłop ma dwa kierunki studiów zrobione, ma doświadczenie... A tu nic. Ciekawe też, w jak dużym mieście mieszka autorka. Ale masz rację, że w informatyce nie wystarcza studia. Sama mam znajomego, który od razu po technikum dostał pracę związaną z informatyką, ale to od małego była jego pasja, i sam się uczył wszystkiego.

[suszarka]

Napisane przez dawidowskasia

rozróżnijmy dwie rzeczy: jedna to skandal,że on nic w domu nie robiTy pracujesz więc on powinien wolny czas przeznaczyć właśnie na to. Musisz go przycisnąć

Drugie - sorry, ale naprawdę jest bezrobocie. Ja nie wiem czy macie tego świadomość I to nie jest kwestia zaradnośći li tylko. Moja koleżanka po studiach rok szukała pracy - wysyłała cv, jeździła osobiście do pobliskich miast (choć i tak na miejscu mówiono jej,żeby to cv jednak wysłać bo taka jest procedura),w urzędzie pracy wszyscy ją znali. Po roku dostała się na zastępstwo (za kuzynkę) na pół etatu za 500 zł.
Ja po studiach pół roku szukałam - nawet z głupich sklepów nie oddzwaniali bo chcieli kogoś z doświadczeniem. Mało tego byłam z tą koleżanką w urzedzie miejskim to nawet staży nie było za 600zł bo rząd obciął dofinansowania. Także ten no

masakra...

ale nie będę offtopa robić.


Autorko - jesteś pewna,że on wysyła te CV?

może jest mu tak wygodnie i może jest tak zdemotywowany brakiem pracy, że już nawet tego nie robi?

abstrahując od tego musisz go wspierać, szukać jakiś aktywności dla niego ( i nie mówię tu o myciu garów ), czegoś co pozwoli mu się oderwać i jakoś zmotywować.

[madana]

Owszem, jest bezrobocie, duże, trudno o pracę, ALE czym innym jest: wysyłam mailem cv, a potem pykam sobie na kompie w gierki, czym innym- gdy żona widzie, że facet stara się, jeździ, osobiście jest tu i tam i na dodatek , gdy ona w pracy, ogarnia dom.
I dziwi mnie, że facet po informatyce ma problem z pracą i tylko sklep go interesuje jako miejsce pracy.

[cava]

jako pracodawca ujawnię jedno.
na CV przychodzące mailem nawet grzecznie odpowiadam- że pracy nie mamy.
osoby które przychodzą osobiście- przepytuję z kwalifikacji i na bieżąco informuję czy mogą w ogóle u nas na coś liczyć czy ich kompetencje w ogóle ich nie kwalifikują do choćby prac dorywczych w naszej branży. osoby które dzwonią - na ogół tak samo choć juz szanse mają duuuzo mniejsze - ciężko zaryzykować i wpuścić do firmy kogoś kogo się na oczy nie widziało.
Osoby które jako tako chociaż się nadaja, zapisuję sobie i w razie potrzeby zatrudniam na krótkie umowy o dzieło. Jedna pani tak zaczynała trochę ponad pół roku temu dziś ma u nas stałą prace od kilku miesięcy.

Przeczytaj mojego maila mężowi. Chyba nikt poważny nie da pracy bytowi wirtualnemu, dla parcodawcy liczy się przede wszystkim u pracownika CHĘĆ i ZAANGAŻOWANIE.
jak ktoś jest zbyt leniwy zeby chociaż ruszyć sie z domu i za praca popytać to czemu ktoś ma kogos takiego ropatrywac jako pracownika?

[dawidowskasia]

Napisane przez madana

Owszem, jest bezrobocie, duże, trudno o pracę, ALE czym innym jest: wysyłam mailem cv, a potem pykam sobie na kompie w gierki, czym innym- gdy żona widzie, że facet stara się, jeździ, osobiście jest tu i tam i na dodatek , gdy ona w pracy, ogarnia dom.
I dziwi mnie, że facet po informatyce ma problem z pracą i tylko sklep go interesuje jako miejsce pracy.

dlatego napisałam o 2 kwestiach - jedna to taka,że faktycznie ciężko z pracą po studiach
a druga to,ze facet jest zwyczajnie leniwy (lub depresja - nie chcę przesądzać, nie znam go, nie wiem jaki był wcześniej)
ja bym sobie nie pozwoliła na 2 etaty (1 w domu) jakby mi facet nie pracował

[suszarka]

Napisane przez cava

jako pracodawca ujawnię jedno.
na CV przychodzące mailem nawet grzecznie odpowiadam- że pracy nie mamy.
osoby które przychodzą osobiście- przepytuję z kwalifikacji i na bieżąco informuję czy mogą w ogóle u nas na coś liczyć czy ich kompetencje w ogóle ich nie kwalifikują do choćby prac dorywczych w naszej branży. osoby które dzwonią - na ogół tak samo choć juz szanse mają duuuzo mniejsze - ciężko zaryzykować i wpuścić do firmy kogoś kogo się na oczy nie widziało.
Osoby które jako tako chociaż się nadaja, zapisuję sobie i w razie potrzeby zatrudniam na krótkie umowy o dzieło. Jedna pani tak zaczynała trochę ponad pół roku temu dziś ma u nas stałą prace od kilku miesięcy.

Przeczytaj mojego maila mężowi. Chyba nikt poważny nie da pracy bytowi wirtualnemu, dla parcodawcy liczy się przede wszystkim u pracownika CHĘĆ i ZAANGAŻOWANIE.
jak ktoś jest zbyt leniwy zeby chociaż ruszyć sie z domu i za praca popytać to czemu ktoś ma kogos takiego ropatrywac jako pracownika?

tylko że część firm - szczególnie większych, przyjmuje tylko i wyłącznie zgłoszenia internetowe.

natomiast połączenie wysyłania maili do jednych firm a do np. mniejszych czy miejsc gdzie ważna jest jako taka prezencja ( sklepy, knajpy itp ) chodzenie osobiście.

[parapluie89]

Napisane przez megs_

Ma licencjat z informatyki i mgr z zarządzania - ale wysyła CV na różna stanowiska, łącznie z pracą np. w markecie czy rozwożeniem pizzy.

No sorry, ale ja też bym takiego nie zatrudniła. Ma dwa kierunki i pcha się rozwożenia pizzy? Trochę podejrzane, taką robotą to się licealiści zajmują. Jakbym pracowała w pizzerii i dostała takie CV, to bym z krzesła spadła. Bo za wysokie kwalifikacje też nie są dobre. Wygląda to trochę dziwnie.

Może właśnie Twój mąż wysyła CV w złe miejsca i na złe stanowiska? To smutne, ale naprawdę baaardzo dużo osób nie potrafi dobrze przeczytać ogłoszenia o pracę. A może to jego CV jest źle napisane, niedbałe i z tysiącem błędów ortograficznych?

Informatyka jest takim działem, gdzie wiele rzeczy robi się na zlecenie. Jeśli jest w czymś naprawdę dobry, może niech otworzy własny biznes? Poza tym, na pewno dobrze zna matematykę, również tę wyższą. Może profesjonalnie udzielać korepetycji licealistom i studentom (analiza, algebra, matematyka dyskretna i cała reszta), pod warunkiem, że oczywiście doskonale zna materiał, bo inaczej to szybko skończy.

[dawidowskasia]

Napisane przez cava

jako pracodawca ujawnię jedno.
na CV przychodzące mailem nawet grzecznie odpowiadam- że pracy nie mamy.
osoby które przychodzą osobiście- przepytuję z kwalifikacji i na bieżąco informuję czy mogą w ogóle u nas na coś liczyć czy ich kompetencje w ogóle ich nie kwalifikują do choćby prac dorywczych w naszej branży. osoby które dzwonią - na ogół tak samo choć juz szanse mają duuuzo mniejsze - ciężko zaryzykować i wpuścić do firmy kogoś kogo się na oczy nie widziało.
Osoby które jako tako chociaż się nadaja, zapisuję sobie i w razie potrzeby zatrudniam na krótkie umowy o dzieło. Jedna pani tak zaczynała trochę ponad pół roku temu dziś ma u nas stałą prace od kilku miesięcy.

Przeczytaj mojego maila mężowi. Chyba nikt poważny nie da pracy bytowi wirtualnemu, dla parcodawcy liczy się przede wszystkim u pracownika CHĘĆ i ZAANGAŻOWANIE.
jak ktoś jest zbyt leniwy zeby chociaż ruszyć sie z domu i za praca popytać to czemu ktoś ma kogos takiego ropatrywac jako pracownika?

ja mam inne doswiadczenia, mał tego w pracy tez zajmowalam się rekrutacją. I zawsze jak ktoś przychodzil to prosilo się go o cv a potem robiło dzien rozmów kwalifikacyjnych

[marysienka]

Mąż się przyzwyczaił, że nie musi pracować, bo pieniądze ty przynosisz do domu i jeść ma za co. Wydaje mi się, że musisz nim potrząsnąć powiedzieć wszystko to co napisalaś tutaj i zobaczyć czy po rozmowie zacznie aktywnie poszukiwac pracy czy dalej grac na kompie.
Jeżeli jest rzeczywiście takim leniem, że nie mając pracy nawet nie posprząta w domu to dziwię ci się, że jeszcze to wytrzymujesz. Pogadaj z nim, a jak się nie zmieni to pogoń leniwca. Innego wyjścia nie widzę.

[dudipopka]

Napisane przez marysienka

Mąż się przyzwyczaił, że nie musi pracować, bo pieniądze ty przynosisz do domu i jeść ma za co. Wydaje mi się, że musisz nim potrząsnąć powiedzieć wszystko to co napisalaś tutaj i zobaczyć czy po rozmowie zacznie aktywnie poszukiwac pracy czy dalej grac na kompie.
Jeżeli jest rzeczywiście takim leniem, że nie mając pracy nawet nie posprząta w domu to dziwię ci się, że jeszcze to wytrzymujesz. Pogadaj z nim, a jak się nie zmieni to pogoń leniwca. Innego wyjścia nie widzę.

naprawde to jedyne wyjście po 3 latach małzeństwa i po 1,5 miesiąca jego bezrobocia to pogonić leniwca a co jeżeli on ma depresje wszystko widzi w czarnych kolorach ,dopadło go zniechęcenie ,żona zarabia więcej i jeszcze mu wypomina ze skłąda cv do rozwożenia pizzy

[joanna453]

Napisane przez dudipopka

naprawde to jedyne wyjście po 3 latach małzeństwa i po 1,5 miesiąca jego bezrobocia to pogonić leniwca a co jeżeli on ma depresje wszystko widzi w czarnych kolorach ,dopadło go zniechęcenie ,żona zarabia więcej i jeszcze mu wypomina ze skłąda cv do rozwożenia pizzy

Mam dokładnie takie same refleksje. Postaraj się wczuć w jego sytuację, myślę że on czuję i widzi jak jest spostrzegany przez Ciebie i stąd te doły. Dlaczego zarzucasz mu od razu lenistwo? niechęć do wychodzenia i jakiegokolwiek działania mogą być początkiem jakiegoś załamania nerwowego. Niestety sama wiem z autopsji jak wygląda dłuższe siedzenie na bezrobociu; człowiek czuję się bezwartościowy, unika spotkań towarzyskich i zamyka się w sobie, Twój mąż jest tym bardziej patowej sytuacji, że jest na utrzymaniu Ciebie jako żony. Zamiast rozważać jego lenistwo wyobraź sobie jak on musi się czuć i postaraj się mu pomóc; gestami, dobrym słowem.