Ja, on i kot.

[Hibiku]

Napisane przez drabineczka

Jezu kiszenie kota w jednym blokowym pokoju

To trzeba byc sadysta. Wziac kota do domu w ktorym go nikt nie chce i ograniczyc jego zycie do 10 metrow. Nie wierze ze ktos go naprawde zaproponowal. Albo niech pokoj ma 20 m to jest co najmniej dziwne.

Wszystko zależy od kota, jego ruchliwości, wieku, temperamentu. Jedna kotka u nas przeżyła prawie całe swoje życie w jednym dość małym pokoju i był to jej własny wybór, bo przez większość czasu drzwi były otwarte. Acz po opisie kota, który dała autorka obawiam się że w tym przypadku byłby to duży problem.

[201604181004]

I wlasnie dlatego dstaje szalu jak ktos mnie meczy czemu. Pyta sie a na moj argument szuka kontragumentow i mowi "wcale nie "


---------- Dopisano o 18:48 ---------- Poprzedni post napisano o 18:47 ----------

Wybor kota to wybor ale wiekszosc kotow jakie znam bylaby naprads nieszczesliwa gdyby je zamknac. Zamknac. Kumacie. Zamknac. Ja tam bym nie chciala zeby mnie ktos zamykal w pokoju a przypominam ze kot ma bardziej lowcza nature od czlowieka

[201604130936]

Napisane przez drabineczka

I wlasnie dlatego dstaje szalu jak ktos mnie meczy czemu. Pyta sie a na moj argument szuka kontragumentow i mowi "wcale nie "


---------- Dopisano o 18:48 ---------- Poprzedni post napisano o 18:47 ----------

Wybor kota to wybor ale wiekszosc kotow jakie znam bylaby naprads nieszczesliwa gdyby je zamknac. Zamknac. Kumacie. Zamknac. Ja tam bym nie chciala zeby mnie ktos zamykal w pokoju a przypominam ze kot ma bardziej lowcza nature od czlowieka

Zaraz się oburza mieszkańcy kawalerek wiesz o tym?

[201604181004]

Niech sie oburzaja. Kawalerka to otwarta przestrzen i kot ma dostep do wszystkiego co mozliwe. A zamykanie go w ograniczonej przestrzeni gdy mamy przestrzen by sie wybiegal i tak dalej to co innego. Jak nie mam to nie dam (w znaczeniu przestrzeni) ale zamykanie w pokoju traci fritzlem normalne

[201604130936]

Napisane przez drabineczka

Niech sie oburzaja. Kawalerka to otwarta przestrzen i kot ma dostep do wszystkiego co mozliwe. A zamykanie go w ograniczonej przestrzeni gdy mamy przestrzen by sie wybiegal i tak dalej to co innego. Jak nie mam to nie dam (w znaczeniu przestrzeni) ale zamykanie w pokoju traci fritzlem normalne

A propos, ktora z wizazanek ma osobny pokoj na kuwety xD?

No zamykanie kota w pokoju to najglupszy pomysl. Zwlaszcza ze ten kot z nudow po prostu moze zaczac niszczyc wtedy to na pewno chlopak kota pokocha.

[Hibiku]

Napisane przez Black Rainbow

- koty nie śmierdzą. Śmierdzieć może kuweta jak jej się zbyt często nie sprząta. Same koty (zaobserwowane na moich dwóch) brzydzą się swoich odchodów i nigdy nie zjedzą w pobliżu kuwety, nie będą się bawiły ani spały. W przeciwieństwie do psów chociażby, które jak wiemy jedzą odchody, lubią się w nich tarzać (podobnie jak w padlinie) .

Zaobserwowane w moim wydaniu na na kilkunastu kotach, w wydaniu mojego partnera na pewnie około trzydziestu (wyłącznie u siebie w domu bądź u bliskiej rodziny) - koty są różne. Od kotów czyściochów, po koty czyściochy z problemami z pyskiem/zębami/układem trawiennym itd. (ta, ciekawe co zrobić żeby nie śmierdziało z pyska kotu który ma raka krtani...), po koty-totalne brudasy, które np. myją sobie 2cm łapki. Jedne śmierdzą z pyska, inne pierdzą, jeszcze inne się ślinią, niektóre mają podobne do psów uwielbienie do fajdania się w czymś śmierdzącym - nie wszystkie to czyściochy. Dwa koty to dość mała próba...

[201604130936]

Uwaga oblesne.

Moj kot tam sobie lubił w swoja kupe wejsc i zostawiać brazowe odbite slady lap. Takze nie ma reguły

[coffee]

Napisane przez MarikoM

Really?
Mowimy o 5 dniach raz do roku kontra przeprowadzka na stale. Jak dla mnie roznica jest znaczaca. Poza tym trudno sobie organizowac zycie wokol kota, czasami musze skoczyc do Polski na kilka dni pozalatwiac jakies sprawy, mam go taszczyc ze soba? Juz nie mowiac, ze to zwyczajnie nie ma sensu, to koszty sa ogromne, tylko LOT organizuje przeloty ze zwierzakami, przerabialam ten temat na wskros.

Nie ma gdzies jego psychiki, ale sa jakies granice. Nie jestem tez niewolnikiem kota. Przejmuje sie przeprowadzka, bo to decyzja zmieniajaca cale zycie, a nie krotki, 5cio dniowy wypad nad morze.

Tak, really.
Sorry, ale jak się adoptuje kota, to się jednak dostosowuje swoje życie do niego, dba o niego, jego dobro, jego zdrowie, jego życie. Tak samo w przypadku psów i dzieci. Znasz jakąś rodzinę, która adoptuje dziecko, a potem zostawia je pod opieką ludzi, których dziecko nie akceptuje, płacze i nie chce jeść, a sami jadą na urlop z podejściem "może się zagłodzi i nic nie zje, a może jednak nie"? Nie znasz? Och, ciekawe czemu.

Twój kot ma jednak zrytą psychikę, przeżył dużo, porzucenie, ciągłe przeprowadzki, a potem znów porzucanie "tylko na 5 dni"... Biedny kot, po prostu. A Ty jeszcze chcesz chcesz mu dowalić i go wprowadzić do mieszkania, w którym nie jest chciany.
Skoro Twój kot reaguje ogromnym stresem, gdy zostaje z Twoją matką i siostrą, które go lubią i akceptują, jak Ty wyjedżasz do Polski załatwiać superważne sprawy, to myślisz, że będzie mu lepiej i mniej stresowo, gdy zostanie z Twoim chłopakiem, który go nie akceptuje i nie chce u siebie?

[Black Rainbow]

Napisane przez Hibiku

Zaobserwowane w moim wydaniu na na kilkunastu kotach, w wydaniu mojego partnera na pewnie około trzydziestu (wyłącznie u siebie w domu bądź u bliskiej rodziny) - koty są różne. Od kotów czyściochów, po koty czyściochy z problemami z pyskiem/zębami/układem trawiennym itd. (ta, ciekawe co zrobić żeby nie śmierdziało z pyska kotu który ma raka krtani...), po koty-totalne brudasy, które np. myją sobie 2cm łapki. Jedne śmierdzą z pyska, inne pierdzą, jeszcze inne się ślinią, niektóre mają podobne do psów uwielbienie do fajdania się w czymś śmierdzącym - nie wszystkie to czyściochy. Dwa koty to dość mała próba...

Pierdzenie, rak krtani - to raczej nie jest dolegliwość, nad którą zwierzak może zapanować, czy robi ją specjalnie "na złość".

Bywa, że jeśli o kota się nie dba, to on przestaje dbać o siebie i zaprzestaje mycia. Na przykład koty bezdomne mało się myją, bo: żyją w strachu i napięciu, dużo czasu spędzają na polowaniu/poszukiwaniu na jedzenia oraz schronienia i dlatego też nie mają czasu na toaletę. Dodatkowo, to co zostaje im na sierści (brud, kurz, smar i inne świństwa) z czasem nawarstwiają się tak, że i sam kot brzydzi się to z siebie ściągać językiem, a za wodą większość nie przepada.

To akurat wyczytałam w jakiejś książce kiedyś - nie wiem czy to prawda do końca, ale brzmi w miarę logicznie.

[Mojwa]

Napisane przez coffee

Tak, really.
Sorry, ale jak się adoptuje kota, to się jednak dostosowuje swoje życie do niego, dba o niego, jego dobro, jego zdrowie, jego życie. Tak samo w przypadku psów i dzieci. Znasz jakąś rodzinę, która adoptuje dziecko, a potem zostawia je pod opieką ludzi, których dziecko nie akceptuje, płacze i nie chce jeść, a sami jadą na urlop z podejściem "może się zagłodzi i nic nie zje, a może jednak nie"? Nie znasz? Och, ciekawe czemu.

Twój kot ma jednak zrytą psychikę, przeżył dużo, porzucenie, ciągłe przeprowadzki, a potem znów porzucanie "tylko na 5 dni"... Biedny kot, po prostu. A Ty jeszcze chcesz chcesz mu dowalić i go wprowadzić do mieszkania, w którym nie jest chciany.
Skoro Twój kot reaguje ogromnym stresem, gdy zostaje z Twoją matką i siostrą, które go lubią i akceptują, jak Ty wyjedżasz do Polski załatwiać superważne sprawy, to myślisz, że będzie mu lepiej i mniej stresowo, gdy zostanie z Twoim chłopakiem, który go nie akceptuje i nie chce u siebie?

Wydaje mi sie, że przesadzasz.
Masa dzieci (skoro porównujesz do dzieci, to pociągnę to porównanie):
- płacze gdy zostawi się je w przedszkolu
- wyjeżdża na kolonie, gdzie przez pierwsze kilka dni wyją z tęsknoty za rodzicami
- zostaje pod opieką ukochanych dziadków, mimo to tęskniąc za rodzicami.

Nie róbmy już z posiadania zwierzaka takiego więzienia.

[Hibiku]

Napisane przez Black Rainbow

Pierdzenie, rak krtani - to raczej nie jest dolegliwość, nad którą zwierzak może zapanować, czy robi ją specjalnie "na złość".

Nie ma żadnej rzeczy którą kot robi "na złość"

bywa, że jeśli o kota się nie dba, to on przestaje dbać o siebie i zaprzestaje mycia. Na przykład koty bezdomne mało się myją, bo: żyją w strachu i napięciu, dużo czasu spędzają na polowaniu/poszukiwaniu na jedzenia oraz schronienia i dlatego też nie mają czasu na toaletę. Dodatkowo, to co zostaje im na sierści (brud, kurz, smar i inne świństwa) z czasem nawarstwiają się tak, że i sam kot brzydzi się to z siebie ściągać językiem, a za wodą większość nie przepada.

To akurat wyczytałam w jakiejś książce kiedyś - nie wiem czy to prawda do końca, ale brzmi w miarę logicznie.

A co powiesz o kocie - jednym z dwóch kotów z miotu które zostały przygarnięte, który był przez mamusię myty i kochany jak reszta rodzeństwa, w nowym domu dbano o niego tak jak o resztę zwierząt, był wykochany, z uwielbieniem układał się na kolanach i dawał miziać i czochrać, czyszczono go regularnie (choć futro z typu krótkich, niewypadających), braciszek czyściutki a Dyzio... lizał sobie dokładnie 2 cm kwadratowe powierzchni futerka, dokładnie nad czarną łatą na lewej łapce. Stan zdrowia w porządku, zwierzęta zawsze miały dość uwagi, żaden weterynarz i behawiorysta z którymi się wówczas współpracowało nie mieli najmniejszych wątpliwości - on tak ma i już. Tak samo jak są ludzie, którzy o siebie nie dbają, tak i zwierzęta mają swoje przywary i pomysły i to, że wszystkie koty są czyste jest mitem.

[Niedopowiedzenia]

Ja bym nie pozwoliła komuś wprowadzić się do mnie z psem. Nie lubię psów,boją się ich,nie toleruję ich obecności nawet u kogoś,co dopiero u siebie.

[Hibiku]

Napisane przez Mojwa

Wydaje mi sie, że przesadzasz.
Masa dzieci (skoro porównujesz do dzieci, to pociągnę to porównanie):
- płacze gdy zostawi się je w przedszkolu
- wyjeżdża na kolonie, gdzie przez pierwsze kilka dni wyją z tęsknoty za rodzicami
- zostaje pod opieką ukochanych dziadków, mimo to tęskniąc za rodzicami.

Nie róbmy już z posiadania zwierzaka takiego więzienia.

Zgadzam się. Zwłaszcza, że zwierzę trzeba uczyć choć czasowego przebywania bez właściciela choćby w kontekście ewentualnego pobytu w szpitalu. Jak cię potrąci samochód to żadna odpowiedzialność za zwierzę nie będzie miała dla lekarzy znaczenia.

---------- Dopisano o 19:45 ---------- Poprzedni post napisano o 19:44 ----------

Napisane przez Niedopowiedzenia

Ja bym nie pozwoliła komuś wprowadzić się do mnie z psem. Nie lubię psów,boją się ich,nie toleruję ich obecności nawet u kogoś,co dopiero u siebie.

Dlatego raczej nie zwiążesz się z psiarzem, który ma swojego pupila prawie od dekady i ma na jego punkcie kręćka, prawda?

[Niedopowiedzenia]

Napisane przez Hibiku

Dlatego raczej nie zwiążesz się z psiarzem, który ma swojego pupila prawie od dekady i ma na jego punkcie kręćka, prawda?

Raczej nie,bo nie lubi przychodzić do ludzi,którzy mają psy i ich nie zamykają,gdy do nich przychodzę. A ktoś kto miałby kręćka nie zamknąłby.

[phideaux]

Napisane przez coffee

Tak, really.
Sorry, ale jak się adoptuje kota, to się jednak dostosowuje swoje życie do niego, dba o niego, jego dobro, jego zdrowie, jego życie. Tak samo w przypadku psów i dzieci. Znasz jakąś rodzinę, która adoptuje dziecko, a potem zostawia je pod opieką ludzi, których dziecko nie akceptuje, płacze i nie chce jeść, a sami jadą na urlop z podejściem "może się zagłodzi i nic nie zje, a może jednak nie"? Nie znasz? Och, ciekawe czemu.

Twój kot ma jednak zrytą psychikę, przeżył dużo, porzucenie, ciągłe przeprowadzki, a potem znów porzucanie "tylko na 5 dni"... Biedny kot, po prostu. A Ty jeszcze chcesz chcesz mu dowalić i go wprowadzić do mieszkania, w którym nie jest chciany.
Skoro Twój kot reaguje ogromnym stresem, gdy zostaje z Twoją matką i siostrą, które go lubią i akceptują, jak Ty wyjedżasz do Polski załatwiać superważne sprawy, to myślisz, że będzie mu lepiej i mniej stresowo, gdy zostanie z Twoim chłopakiem, który go nie akceptuje i nie chce u siebie?

Trollujesz, czy po prostu chcesz sprowokować autorkę? Bo mocno przesadzasz. Osobiście kocham zwierzęta, ale podporządkowywanie całego swojego życia pod nie i nie wychodzenie/wyjeżdżanie z domu, żeby siedzieć ze zwierzakiem, to już zalatuje pod dziwactwo.

Autorko, po twoich postach widać, że z kotem się nie rozstaniesz, więc musisz powiedzieć chłopakowi to jasno - wytłumaczyć, że kot będzie cierpiał, nie będzie jadł, a ponadto jest z tobą 9 lat. On musi wiedzieć, że ty nie żartujesz i jakie jest twoje stanowisko.

[coffee]

Napisane przez phideaux

Trollujesz, czy po prostu chcesz sprowokować autorkę? Bo mocno przesadzasz. Osobiście kocham zwierzęta, ale podporządkowywanie całego swojego życia pod nie i nie wychodzenie/wyjeżdżanie z domu, żeby siedzieć ze zwierzakiem, to już zalatuje pod dziwactwo.

I wolałabyś zagłodzić kota niż odpuścić sobie urlop, by ktoś Twojej troski nie uznał za "dziwactwo"?
Sorry, ale autorka pisze, że jej kot podobno nie je, gdy nie ma jej w pobliżu. To nie jest normalne. Tym się trzeba zająć najszybciej, jak się da, gdy się zauważy.
Ale autorka zauważyła, że kot nie ma się dobrze i stwierdziła, że trudno, nie je, ok, nic mu się nie stanie jak sobie pojadę na urlop, może mama go nakarmi. Najwyżej nie, co tam.
Jak się ma zwierzę, które reaguje normalnie, jest zdrowe, od małego na luzie zostawało z różnymi ludźmi i dobrze to znosi, to spoko, można wyjeżdżać, hulać, wakacje, zabawa. Ale ten kot tak się nie zachowuje, a ma ile lat? Z 10? Więcej? Jak długo jeszcze ma zostawiać go z obcymi i liczyć na to, że prędzej się przyzwyczai niż zagłodzi?

Skoro jej matka dba o kota, gdy autorka sobie wyjeżdża, a inaczej by zdechł – co będzie, jak autorka go przeniesie do chłopaka, kto wtedy będzie się zajmował kotem, podczas wyjazdów do Polski autorki? Chłopak? Nie sondze. Czy może będzie go za każdym razem mamie podrzucać? No, ok. Zero stresu dla kota.


Jestem w szoku, że aż tyle z Was zmusiłoby zestresowanego kota, który nie reaguje normalnie na wyjazd jednego z domowników, do mieszkania z kimś, kto go nie chce. I równie chętnie zostawiały kota z kimś, kto go nie chce – sam na sam, codziennie.

[201604130936]

Napisane przez coffee

I wolałabyś zagłodzić kota niż odpuścić sobie urlop, by ktoś Twojej troski nie uznał za "dziwactwo"?
Sorry, ale autorka pisze, że jej kot podobno nie je, gdy nie ma jej w pobliżu. To nie jest normalne. Tym się trzeba zająć najszybciej, jak się da, gdy się zauważy.
Ale autorka zauważyła, że kot nie ma się dobrze i stwierdziła, że trudno, nie je, ok, nic mu się nie stanie jak sobie pojadę na urlop, może mama go nakarmi. Najwyżej nie, co tam.
Jak się ma zwierzę, które reaguje normalnie, jest zdrowe, od małego na luzie zostawało z różnymi ludźmi i dobrze to znosi, to spoko, można wyjeżdżać, hulać, wakacje, zabawa. Ale ten kot tak się nie zachowuje, a ma ile lat? Z 10? Więcej? Jak długo jeszcze ma zostawiać go z obcymi i liczyć na to, że prędzej się przyzwyczai niż zagłodzi?

Skoro jej matka dba o kota, gdy autorka sobie wyjeżdża, a inaczej by zdechł – co będzie, jak autorka go przeniesie do chłopaka, kto wtedy będzie się zajmował kotem, podczas wyjazdów do Polski autorki? Chłopak? Nie sondze. Czy może będzie go za każdym razem mamie podrzucać? No, ok. Zero stresu dla kota.


Jestem w szoku, że aż tyle z Was zmusiłoby zestresowanego kota, który nie reaguje normalnie na wyjazd jednego z domowników, do mieszkania z kimś, kto go nie chce. I równie chętnie zostawiały kota z kimś, kto go nie chce – sam na sam, codziennie.

Autorka napisała, ze zostawiała go z mama jak leciała do Polski na 5 dni, prze 5 dni kot nic nie jadł?

[cud nie kobieta]

Napisane przez drabineczka

Autoko watku mi sie wydaje ze ty zamiast podejmowac decyzje i wziac na siebie odpowiedzialnosc za zeierze liczysz naiwnie ze on zmieni zdanie. Nie. On nie zmieni zdania. Nie draz tematu i sama zdecyduj co powinna teraz robic. Bo zachowujesz sie jak dziecko ktore tupie nozka "czemu czemu czemu". Bo nie ma dzemu. On nie chce. Nie zmusisz go. Nie mozesz miec tego faceta i tego kota pod jednym dachem. To twoj kot wiec zamiast wymuszac cos na facecie podejmij jakas decyzje.

Napisane przez coffee

Trochę mnie rozśmieszyłaś. Jak wyjechać na urlop czy "cokolwiek", to trudno, kot przeżyje, będzie miał zaspokojone potrzeby, a Ty sobie pourlopujesz.
Ale gdy jest rozmowa o wyprowadzce – "nieeee! kot nie je zupełnie nic, jak mnie nie ma, nie zostawię go, w życiu, jejku, on umrze beze mnie..."
Nie możesz do kota przyjeżdżać codziennie, co dwa dni, co trzy dni? Pisałaś chyba, że to 20 minut samochodem...
Skoro go zostawiasz, gdy jedziesz na urlop czy "cokolwiek" i wtedy masz gdzieś jego psychikę, jego bezpieczeństwo i komfort, to, że cierpi i się chowa w szafach – co się stało się nagle obudziłaś?

Współczuję temu kotu, biedny, ciężkie ma życie...

100 razy tak . Czy to nie dziwne, że jak autorki nie ma w domu przez te osiem godzin, to kot robi się osowiały, smutny i dostaje niemalże depresji?

Kogoś oburzył fakt, że sierść może przeszkadzać. No kurde, a kurz ludziom nie przeszkadza? To syf i to syf. Nie cierpię zwierzęcej sierści i cholera mnie bierze, jak mój facet wraca ze swojego rodzinnego domu, a ja tylko siedze i zbieram z jego bluzy te kłaki. No nie i już.

[Kolor Bzu]

Napisane przez Black Rainbow

- koty nie śmierdzą. Śmierdzieć może kuweta jak jej się zbyt często nie sprząta. Same koty (zaobserwowane na moich dwóch) brzydzą się swoich odchodów i nigdy nie zjedzą w pobliżu kuwety, nie będą się bawiły ani spały. W przeciwieństwie do psów chociażby, które jak wiemy jedzą odchody, lubią się w nich tarzać (podobnie jak w padlinie)

Choćby kot się cały wylizał od łapek aż po łebek i jeszcze tyłek by sobie wylizywał z brudu to dla mnie i tak będzie śmierdział, bo najzwyczajniej w świecie koty wydzielają charakterystyczny zapach (jak psy, konie i inne zwierzęta) i akurat zapachu kotów wyjątkowo nie lubię. Konie, psy mi w ogóle nie przeszkadzają, a koty wyczuwam na odległość i zbiera mi się na wymioty. Może ze względu na uczulenie, ale niemniej dokładnie takie mam odczucia.

[cammira]

Wiecie co, jakoś głupieję czytając te Wasze posty.

To przecież nie jest powód do rzucania faceta?! To jest problem, który trzeba jakoś rozwiązać, porozmawiać. A żeby go rozwiązać, to facet jak najbardziej musi jakoś powiedzieć, czemu tego kota nie chce (widziałam że uargumentował).
Ja bym mu po prostu wyjaśniła, dlaczego ten kot jest dla mnie ważny, że to odpowiedzialność, że nie można go ot tak oddać mamie. On uargumentował czemu nie chce i ok, to teraz pytanie czy widzi jakieś rozwiązanie które byłoby dla niego akceptowalne, żeby kot z Wami zamieszkał (np. żeby nie było sierści trzeba kota szczotkować i częściej odkurzać). Albo przynajmniej ograniczyłoby dla niego uciążliwość na tyle, że byłby gotowy ją znosić.

A jeżeli nie widzi takiej opcji to co w takim razie proponuje?

Sorry, ale nie wierzę żeby istniały związki w których partnerzy są w 100% zgodni. I to jest sytuacja w której WSPÓLNIE trzeba znaleźć rozwiązanie i tyle.

BTW, moi znajomi byli taką parą, gdzie ona wychowywała się z psem, który był członkiem rodziny, a on uważał że zwierzę to taka zabawka bez uczuć. W końcu ona zapragnęła mieć kota i on się jakoś tam zgodził. Kot mu się podobał, ale niestety po jakimś czasie miał wypadek. I wcale nie było mu do śmiechu, bo ostatecznie trzeba go było uśpić, i ciężko to przeżył. I zmienił podejście do zwierząt Ale wymaga to chęci i rozmów.

[201604181004]

cammira twój post to jakiś żart, bo wg ciebie "kompromis" polega na tym ze facet przyjmuje niechciane zwierze do domu

[bceb01c221ea3319abad6ab25f068feed7228d52_657f8c47e3c47]

Oj, jak pięknie. Można nie lubić szpinaku, zimy, Tuska, matematyki a nawet - co ostatnio bardzo modne - dzieci. Ale jak się nie lubi zwierząt to się jest podłym, bezdusznym i pozbawionym empatii.

Jak dla mnie sytuacja patowa: ona chce być z kotem, on nie chce, więc jedyne co im pozostaje to mieszkać wciąż oddzielnie. I czekać aż kot zdechnie.

I Autorko - nie rób sobie nadziei. Za pół roku będzie ci jeszcze trudniej podjąć decyzję, bo będzie już wszystko gotowe do wspólnego mieszkania. Więc uporajcie się z tym tematem szybko, bo odwlekanie nic tu nie da, tylko będzie was nawzajem frustrować.

[cammira]

Nie żart. Są takie sytuacje kiedy musisz zrobić coś, na co masz mniejszą ochotę. Pytanie czy na tyle mu zależy na tej relacji że jest w stanie wypracować kompromis. I czy jest coś, co może mu jakoś "osłodzić" i wynagrodzić tę niedogodność.

[201607040940]

Napisane przez Kolor Bzu

Choćby kot się cały wylizał od łapek aż po łebek i jeszcze tyłek by sobie wylizywał z brudu to dla mnie i tak będzie śmierdział, bo najzwyczajniej w świecie koty wydzielają charakterystyczny zapach (jak psy, konie i inne zwierzęta) i akurat zapachu kotów wyjątkowo nie lubię. Konie, psy mi w ogóle nie przeszkadzają, a koty wyczuwam na odległość i zbiera mi się na wymioty. Może ze względu na uczulenie, ale niemniej dokładnie takie mam odczucia.

chyba reakcja obronna organizmu.

Czuję zapach zwierząt ale zazwyczaj mi nie przeszkadza. Psa mocno czuć na deszcz. Stare zwierzęta czasami cuchną - mają często kamienień na zębach i to daje brzydki zapach.
Nie mam zwierząt w domu i nie będę miała ale u kogoś innego bardzo lubię. Szczególnie koty. Zauważyłyście że jak człowiek boi się kota to on jest szczególnie miły i łaszący się? Złośliwe bestie.

W tej konkretnej sytuacji nie ma moim zdaniem możliwości kompromisu. Facet nie chce kota, kobieta kocha kota.
Ja bym przestała drążyć sprawę wspólnego mieszkania i zobaczyła co dalej się będzie działo.

[bceb01c221ea3319abad6ab25f068feed7228d52_657f8c47e3c47]

Napisane przez cammira

Nie żart. Są takie sytuacje kiedy musisz zrobić coś, na co masz mniejszą ochotę. Pytanie czy na tyle mu zależy na tej relacji że jest w stanie wypracować kompromis. I czy jest coś, co może mu jakoś "osłodzić" i wynagrodzić tę niedogodność.

A dlaczego ona nie może zrobić czegoś na co ma mniejszą ochotę, czyli nie wprowadzać się do niego, ew. zostawić kota z matką? Czemu on ma znosić niedogodności a nie ona?

[cud nie kobieta]

[1=bceb01c221ea3319abad6ab 25f068feed7228d52_657f8c4 7e3c47;50358612]A dlaczego ona nie może zrobić czegoś na co ma mniejszą ochotę, czyli nie wprowadzać się do niego, ew. zostawić kota z matką? Czemu on ma znosić niedogodności a nie ona?[/QUOTE]
Bo to on jest podły i nie ma serca.

[201607040940]

[1=bceb01c221ea3319abad6ab 25f068feed7228d52_657f8c4 7e3c47;50358612]A dlaczego ona nie może zrobić czegoś na co ma mniejszą ochotę, czyli nie wprowadzać się do niego, ew. zostawić kota z matką? Czemu on ma znosić niedogodności a nie ona?[/QUOTE]

bo to facet i ma ma w genach zdolność do znoszenia niedogodności.

Nie tylko autorka będzie cierpiała ale i kot. Co zwierzę winne?

[201604181004]

co ja czytam

[201604130936]

Napisane przez Gosiaczek1969

bo to facet i ma ma w genach zdolność do znoszenia niedogodności.

Nie tylko autorka będzie cierpiała ale i kot. Co zwierzę winne?

Od tego wątku zaczął mi szwankowac detektor ironii i ja nie wiem czy to pogrubione to na serio czy nie

[bceb01c221ea3319abad6ab25f068feed7228d52_657f8c47e3c47]

Napisane przez Gosiaczek1969

bo to facet i ma ma w genach zdolność do znoszenia niedogodności.

Nie tylko autorka będzie cierpiała ale i kot. Co zwierzę winne?

A nie kobieta właśnie? To przecież ona dzieci rodzi i umie ból znosić.

Pytanie czy kot nie będzie cierpiał również w mieszkaniu faceta, czyli w zupełnie nowym miejscu, gdzie nie będzie lubiany ani akceptowany przez gospodarza?
Chyba że kotu wystarczy do szczęścia obecność autorki, nie wiem, nie znam się na kotach, bezduszna jestem.

A zresztą, nawet jak facet się ugnie i kota do mieszkania weźmie, to ten kot przecież ciągle będzie ością niezgody. Autorka będzie miała pretensje że facet jest dla kota niedobry, facet będzie miał pretensję że kot jest dla niego niedobry i tak będą spory i tak.