Powtarzanie 2 gimnazjum - czy jest sens?

[15latek2gimnazjum]

Obecnie chodzę do 2 gimnazjum i mam cztery zagrożenia: chemia, niemiecki, geografia i wos. Do tego jeszcze religia, ale podobno z jedynką z religii można przejść. Oprócz tego mniej niż 50 procent obecności z geografii oraz angielskiego i wosu, lecz ci dwaj nauczyciele nie mówili mi nic. Pozytywne oceny z pozostałych przedmiotów to gra szczęścia i przypadku. Jestem uczniem bardzo zdolnym i szybko się uczę, w 1 gimnazjum drugą największą srednią w szkole, 5.33, wcześniej zawsze pasek, jednak w tym roku walczyłem z zaburzeniami odżywiania i depresją, w związku z czym nie potrafiłem się zająć nauką. Z żadnego przedmiotu nie umiem nic, tylko z polskiego idzie mi w miarę dobrze (jednak żadna lektura nie przeczytana) i angielskiego. Z zagrożeń nie mam komisa, chodziłbym za nauczycielami i zaliczał, jednak wszystko się nawarstwia - dziś kolejne zero z polskiego za nieobecność, w czwartek kolejna jedynka z chemii. Więc cały rok pod względem nauki jest zmarnowany. Do tego w ogóle nie integruję się z moją klasą, bardzo mi jest w niej źle.
Moi rodzice twierdzą, ze wyszedłbym na tumana, mając powtarzać 2 gimnazjum, ale ja chciałbym iść do liceum, a z taką wiedzą po 2 klasie nie napiszę testu gimnazjalnego dobrze na pewno, w końcu to cały rok zaległości.
Myślałem tez, by zmienić gimnazjum, ale czy miałoby to sens, skoro całą 2 klasę zawaliłem?
Wiem, ze za mnie nie decydujecie, ale chciałbym usłyszeć, co zrobilibyście na moim miejscu i dlaczego.

[zakonna]

Skoro się leczysz to powinieneś mieć dokumentację od lekarza. Wtedy ani absencja ani oceny nie są przeszkodą żeby zaliczać przedmioty.

wysłane telepatycznie

[15latek2gimnazjum]

nie leczę się u lekarza, "leczę się" na własną rękę.

[zakonna]

Napisane przez 15latek2gimnazjum

nie leczę się u lekarza, "leczę się" na własną rękę.

z depresji i zaburzeń odżywiania?? sam? no cóż, twoi rodzice zawalili na na całej linii.

[Hanako]

Napisane przez 15latek2gimnazjum

Obecnie jestem uczniem 2 gimnazjum. Od 3 lat choruję na zaburzenia odżywiania, od dwóch na depresję, rodzice lekceważą moje choroby, więc leczę się na własną rękę. Niestety moment kulminacji nastąpił właśnie na 2 klasę - rozpaczliwie chciałem się z tego wydostać, teraz już jest lepiej, lecz dalej nie perfekcyjnie. Pierwszą rzeczą, jaką zawaliłem, są oceny. Mam dużo nieobecności, ok 50 procent. Przedstawię sytuację w krótki sposób:
zagrożenia - geografia, chemia, religia (powinien być też niemiecki, ale mamy nową nauczycielkę, która z ocen 1,1,2 dała mi 2 bez poprawiania)
Z angielskiego jestem najlepszy w szkole, z polskiego też (nie przeczytałem jednak zadnej lektury), a z reszty przedmiotów nie nauczyłem się w 2 klasie NIC A NIC. Dosłownie. Nie prowadzę zeszytów, ćwiczeń.
Po drugie - musiałem się jakoś rozładować i zacząłem udawać kogoś, kim nie jestem. Cały czas żarty o seksie, punkty za złe zachowanie, wagary, robienie cyrku na lekcjach itp. Warto wspomnieć, że w 1 gimnazjum średnią miałem 5,33 z palcem w tyłku. Nie uczyłem się, bo choroby mi "nie pozwalały".
O powtórzeniu roku myślę z kilku powodów:
1) Ostateczne wygranie z zaburzeniami odżywiania i depresją. Teraz jest już lepiej, o wiele, ale dalej nie całkiem dobrze i martwię się, że presja 3 klasy i egzaminów to wszystko odnowi. Będę mieć w głowie, że to średnia szkoła i trzeba znów schudnąć, więc całe zaburzenia wrócą na porządek dzienny. A tak będę mieć czas, że wszystko porządnie ogarnę. Do tego mam obawy, że nie wyleczę się z tego porządnie, tylko zaniosę to do szkoły średniej i będzie jeszcze gorzej.
2) Jeśli zostanę, będę mieć okazję, by porządnie nadrobić stracony z 2 klasy materiał. Nie umiem z tego roku nic, więc jak napisałbym egzaminy gimnazjalne? Mam na celu dobre liceum, do którego nie dostanę się, nie nadrabiając 2 gimnazjum. A znając mnie to nie dam rady nadrobić tego wszystkiego w wakacje albo w roku szkolnym, będzie za dużo materiału, a ja nie będę mieć aż tak dużej motywacji.
3) Nie czuję się gotowy, by iść zaraz za rok do szkoły średniej. Zaburzenia odżywiania i depresja całkowicie przysłoniły mi świat i wtedy, gdy moi rówieśnicy dojrzewali, ja stałem w miejscu i dalej stoję. Nie jestem gotowy, cały czas czuję się o rok od nich wszystkich młodszy. Nie chodzi o samą dojrzałość, bo dojrzały podobno jestem od nich bardziej (nie moje słowa), ale... no sam nie wiem, o co. To by dla mnie było za szybko, straciłem ten rok i chcę mieć szansę poczuć go od nowa.
4) Bardzo nie integruję się z klasą, a nie mam możliwości zmiany gimnazjum, mieszkam na wsi. W mojej klasie niestety panuje zjawisko typowych dresów, wyśmiewania, szydzenia, podziału na elity o wiele bardziej, niż w innych.

Moi rodzice są przeciwny powtarzania roku (nie obejdzie się bez zabierania roweru, telefonu, laptopa, głupiego gadania itd), gdyż twierdzą, że zmarnuję sobie przez to życie i nikt nie zatrudni mnie w pracy. Ja uważam, ze lepiej zostać i przerobić materiał jak należy, niż iść dalej z zaburzeniami odżywiania, depresją, presją i kiepskimi wynikami egzaminu gimnazjalnego, co będzie się równać również gorszą szkołą. Twierdzą też, ze będę wyśmiewany i przypnę sobie łatkę tumana.

Wiem, że za mnie nie zdecydujecie, ale chciałbym usłyszeć, co zrobilibyście w tej sytuacji i dlaczego.

Jeżeli czujesz się na tyle silny, żeby przetrwać presję wywieraną przez rodziców (swoją drogą to straszne, że nie są dla ciebie żadnym oparciem w tak dramatycznej sytuacji), to ja bym powtarzała. Widać, że jesteś pogodzony z tą myślą i że może ci to dać oddech.
Wbrew temu co mówią rodzice, bycie jeden rok w plecy w skali całego życia nic nie znaczy. Po liceum zobaczysz, ile osób robi sobie rok przerwy, ile po roku zmienia studia na inne, ile zmienia je dopiero po trzech latach... Średnio dożyjesz gdzieś 80 lat. Warto poświęcić rok, żeby kolejne 65 było naprawdę fajne i spokojne.

Jeżeli da ci to spokój, pozwoli lepiej się przygotować z materiału, być może nawiązać lepsze kontakty w nowej klasie, to ja bym się zdecydowała.
W temacie twoich zaburzeń - czy masz kontakt z psychologiem szkolnym? Jeśli twoi rodzice odmawiają pomocy, powinieneś szukać jej gdzie indziej. Masz tylko 15 lat, nie możesz sam tego dźwigać.

[15latek2gimnazjum]

Dzięki za odpowiedź. Myślę, że presję dam jakoś wytrzymać. Moja mama bardzo lubi mnie poniżać słownie, to juz nieodłączny element od mojego dzieciństwa, więc trochę się przyzwyczaiłem i sądzę, że dla własnego dobra dam radę to znieść.
Nie mam kontaktu z psychologiem szkolnym. Nasza pani pedagog słynie niestety z rozpowiadania problemów uczniów nauczycielom oraz pytania innych uczniów o tą konkretną osobę, jej ewentualne problemy i ich przyczyny. Kiedyś skierowano mnie do niej w wyniku pogorszenia moich ocen. Zaczęła mi mówić, że marnuję sobie życie, bo ważne jest tylko liceum i kariera, a co ja wyrabiam. Nie przypadła mi do gustu, w rezultacie powiedziałem tylko coś, że mi się nie chce.
A mama na temat moich zaburzeń mówi, że jestem po prostu leniwy, problemy z jedzeniem wyolbrzymiam i mam wziąć się w garść.

[Malparida]

Rzeczywiscie, sprawiesz wrazenie bardzo dohrzalego... I widze, ze wolalbys powtarzac ten rok, zeby tylko nadrobic zaleglosci - brawo. Radzilabym wtedy zmienic szkole, moze znajdziesz tam kolegow i kolezanki i to pomoze Ci tez walczyc z Twoimi problemami. Nie oczekuj jednak zbyt wiele, w gimnazjum nie ma mowy o wiecznych przyjazniach.

Co do "porzadnego" liceum - wkurza mnie takie myslenie, jest ono taki typowo wielkomiejskie, ze szkoly sa lepsze i gorsze i ma to wplyw na studia... A gdzie tam! Aby dostac sie na studia, odbywa sie konkurs swiadectw i wtedy licza sie punkty za wyniki maturalne, a nie kto jakie liceum skonczyl. A testy maturalne w kazdej szkole sa przeciez takie same!!!

Sam zdecydujesz, ja zycze Ci duzo powodzenia... Daj znac, co tam u Ciebie.

Doctora Corazona

[Hanako]

Napisane przez Malparida

Co do "porzadnego" liceum - wkurza mnie takie myslenie, jest ono taki typowo wielkomiejskie, ze szkoly sa lepsze i gorsze i ma to wplyw na studia... A gdzie tam! Aby dostac sie na studia, odbywa sie konkurs swiadectw i wtedy licza sie punkty za wyniki maturalne, a nie kto jakie liceum skonczyl. A testy maturalne w kazdej szkole sa przeciez takie same!!!
Doctora Corazona

No tak, rzeczywiście. I w każdej szkole przygotowują tak samo dobrze do matury, wszędzie pracują świetni nauczyciele, a poziom klasy nie ma żadnego wpływu na tempo wprowadzenia nowego materiału.

Marzenia ściętej głowy, nawet jeśli nie wielkomiejskiej.

[3ebdb6c370169ce1a39c163fc8d64643247d9f80]

Napisane przez Hanako

No tak, rzeczywiście. I w każdej szkole przygotowują tak samo dobrze do matury, wszędzie pracują świetni nauczyciele, a poziom klasy nie ma żadnego wpływu na tempo wprowadzenia nowego materiału.

Marzenia ściętej głowy, nawet jeśli nie wielkomiejskiej.

Co za szczęście, że można uczyć się i świetnie przygotować do matury samemu, nie polegając na szkole.

Prawda jest taka, że szkoła to jakieś 10% sukcesu, cała reszta to podejście i praca własna. Tak jak w superekstrahiper szkole z czołówki rankingów nikt magiczną łopatką nie będzie nakładał wiedzy to uczniowskich 'wiaderek', tak samo mimo słabej szkoły można pracować tak, by zdobyć rozległą wiedzę i świetnie zdać maturę. Śmiem twierdzić, że w pewnych przypadkach słaba szkoła może być wręcz sprzymierzeńcem, bo nie pochłania tyle czasu

Matura to nie fizyka kwantowa i spokojnie można to ogarnąć. Zwłaszcza dzisiaj, mając do dyspozycji tyle materiałów w sieci, że łeb puchnie. Tylko do tego potrzeba czasu i własnego zaangażowania.

A co do samego wątku - uważam, że powtarzanie 2. klasy to najgorsze co mógłbyś zrobić. Skoro jesteś zdolny to przez wakacje spokojnie nadrobisz braki, jeszcze z naddatkiem. Szkoda czasu, zostaw sobie gap year na później

[casus_belli]

A różnice średnich wyników między szkołami sięgające kilkudziesięciu procent to czysty przypadek

Rozumiem, że nie każdy ma możliwość wyboru szkoły, bo czasem w okolicy jest jedna, ale twierdzenie, że poziom szkoły nie ma znaczenia to zaklinanie rzeczywistości. Choćby dlatego, że w klasie, w której są zdolni i chętni do nauki uczniowie można zrobić więcej.

[3ebdb6c370169ce1a39c163fc8d64643247d9f80]

Napisane przez casus_belli

A różnice średnich wyników między szkołami sięgające kilkudziesięciu procent to czysty przypadek

Słowo-klucz.

Różnice wynikają z tego, że uczniów, którzy są zarówno wystarczająco zdolni jak i zaangażowani (dwa warunki konieczne), by w taki sposób pracować we własnym zakresie, nie ma znowu tak wielu.

Z tego co autor wątku napisał wynika, że może należeć do tej grupy, więc w jego przypadku marnowanie roku ze względu na chęć dostania się do "dobrej szkoły" jest pozbawione sensu.

[casus_belli]

Nigdzie nie napisałam, że autor powinien powtarzać klasę. Po prostu "wielkomiejskie" twierdzenie, że są szkoły lepsze i gorsze nie wzięło się z powietrza, a robienie ze słabej szkoły zalety to już w ogóle kuriozum. Mieszkałam z dziewczynami z różnych szkół, więcej czasu dla siebie miały (o zgrozo!) koleżanki z dobrych szkół, bo czas lekcji był wykorzystany efektywniej i nie musiały wszystkiego robić same po lekcjach.

[3ebdb6c370169ce1a39c163fc8d64643247d9f80]

Nie twierdzę, że nie ma różnic między poszczególnymi "dobrymi" szkołami. Po prostu szkoła, jaka by nie była, nie determinuje sukcesu czy porażki konkretnego ucznia. Nie jest nawet - dla mądrych osób - czynnikiem najważniejszym.

[Malparida]

Powtorze - testy maturalne we wszystkich szkolach sa takie same, wiec to czy szkola jest lepsza czy gorsza w jakims tam rankingu nie ma znaczenia... Przy konkursie swiadectw na uniwersytetach tez nikt nie spoglada na to, kto jakie liceum ukonczyl, tylko ile punktow zdobyl na maturze. Tyle. W czym moze byc gorszy taki sam wynik maturalny z np. jezyka polskiego ucznia z liceum z czolowki od tego z liceum z "dalszych rzedow"? No w niczym przeciez.

I tak jak juz tu jakas madra dusza napisala - uczniom nikt wiedzy do lba nie wbije bez nauki, wiec prestiz szkoly nie ma znaczenia. Pomijam fakt, ze podejscie nauczycieli w szkolach do uczniow jest wszedzie takie samo, wynika z zaangazowania nauczyciela a nie prestizu szkoly.

Cudow nie ma.